Πές μού σε ποιό Θεό πιστεύεις να σού πω ποιός είσαι.

 Πές μού σε ποιό Θεό πιστεύεις να σού πω ποιός είσαι.
(Από το γεροντικό)

Μικροί και ασήμαντοι, άνθρωποι χωρίς ιδιότητες και περικυκλωμένοι από άλλα άτομα, πνιγμένα στις ιδιότητες, δυσκολευόμαστε να ανασάνουμε ακόμα και σε χώρους όπου δεν ανήκουν σε κανέναν μα σε όλους και στον Έναν. Μας πνίξανε στις ιδιότητες κάνοντας απίστευτα επίκαιρο και τον εξαιρετικό Ρόμπερτ Μούζιλ.

Ακόμα και αυτός ο χώρος ( ή μάλλον ο κατεξοχήν μοναδικός χώρος που ελπίζει και στηρίζεται σε ιδιότητες) και που άλλοτε καυχιόταν ότι, δια του βλέποντος έβλεπε τα χαρίσματα και καλούσε κοντά του ελεύθερα και τον κτηνοτρόφο και τον ανειδίκευτο γραφιά και τον άγνωστο ασκητή για να τους κάνει πατριάρχες, έχασε αυτή την αρχοντιά του και έπεσε με τα μούτρα στις πρόσκαιρες ιδιότητες...

Βγήκε και αυτός ο χώρος στην αγορά εργασίας αναζητώντας απεγνωσμένα όχι τον Κύριο του, αλλά δικηγόρους, δικαστές, γιατρούς, λογιστές, οικονομολόγους, ασφαλι(σ)τές, τραπεζίτες, μπάτσους και ενίοτε και θεολόγους με μοναδικό κριτήριο επιλογής των τελευταίων την αναπαραγωγή μιας ζιγκολό θεολογίας.

Έλα ντε όμως που το Άγιο Πνεύμα δεν φωτίζει τελικά τις ιδιότητες των καλεσμένων αλλά τον ίδιο τον καλεσμένο, αυτό το ξεχωριστό πρόσωπο που θα μπορέσει να κουβαλήσει (αν έχει) και τις ιδιότητες του αλλά δεν θα στηρίζεται επάνω σε αυτές!

Δεν είναι σίγουρο βέβαια και κάτι ακόμα. Το αν ξαφνικά και απρόσμενα, θα σκάσουν από επιθυμία να φωτιστούν με το στανιό οι έχοντες ιδιότητες, απλά και μόνο για να εξυπηρετήσουν ένα χώρο που δυστυχώς εξακολουθεί να πιστεύει ακόμα περισσότερο σε αυτές (και όχι σε Αυτόν), την ίδια στιγμή όπου ακόμα και ο «έξω» κόσμος έχει ήδη πάψει να τις πιστεύει!

Και είναι τραγικό λάθος να επιπλήττονται στα κηρύγματα οι «λεγεώνες των αθεόφοβων άθεων». 
Γιατί αθεόφοβος, δεν είναι αυτός που δεν πιστεύει αλλά αυτός που πιστεύει σε έναν σταυρωμένο Θεό και τον εμπαίζει σαν τον ιεροεξεταστή του Ντοστογέφσκυ.

Ο χώρος που αγαπάμε, δεν έχει ανάγκη να στηρίζεται στις ιδιότητες των πλούσιων «φίλων«, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε καλά δυο βασικά πράγματα : Και το ευχάριστο γεγονός ότι δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν μαζί μας τους καρπούς της ανομίας τους, αλλά και το ότι κάπου, κάποτε λάβαμε μια δωρεά και πως αυτή την ίδια δωρεά μοιραζόμαστε μαζί με άλλους.
Ας αφήσουμε τις ιδιότητες στους ψωνισμένους των καιρών συνεχίζοντας να επικαλούμαστε το καθάριο βλέμμα του βλέποντος. 

Γιατί πάντοτε, επάνω σε αυτό το άγρυπνο βλέμμα του Κυρίου στηριζόμασταν και το αφήναμε να εισχωρεί ελεύθερα δια του Αγίου Πνεύματος και να αναδεικνύει τους αγράμματους και απλοϊκούς σε κάτι παραπάνω από σοφούς και τους ψαράδες σε θεολόγους.

 Αν ωστόσο προτιμήσουμε το λασποπερπάτημα των ιδιοτήτων μας αντί του Χριστού, τότε είναι που και πάλι Αυτός θα μας επαναλάβει μια παλιά ερώτηση αλλά λίγο διαφορετική :  «Τίνα με λέγουσιν οι ιδιότητες είναι;»

Γιώργος Κ.
Η Θεολογία Μεσοπέλαγα - theologia.blogspot.gr