Η ανδρεία των Ελλήνων

Επί 7 ημέρες, ως τις 25 Μαρτίου η μεραρχία δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά απέκρουσε τα κύματα των επιτιθέμενων αντιπάλων.

Οι επιθέσεις και αντεπιθέσεις άρχιζαν με πυκνό κανονιοβολισμό που κατέσκαβε τα υψώματα, για να καταλήξουν σε συμπλοκές,όπου το λόγο είχαν η χειροβομβίδα και η λόγχη.

 

Το ύψωμα 731, μεταξύ Αώου και Άψου, έμεινε θρυλικό. 

Ως τις 19 Μαρτίου, μετά από σχετική τριήμερη ανάπαυλα, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν κατά του υψώματος 731 όχι λιγότερες από 18 επιθέσεις...

Το «731», όπως έμεινε γνωστό στην πολεμική ιστορία και των δύο αντιπάλων,  υπήρξε ίσως ένα από τα πιο αιματοβαμμένα υψώματα ολόκληρου του παγκοσμίου πολέμου".

Αφήγηση ενός Ιταλού, έφεδρου ανθυπολοχαγού, που ηγήθηκε πολλές φορές των ανδρών του στις επιθέσεις κατά του 731

«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του 731, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα.

Τόσο σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν. Όμως εκείνοι ήταν εκεί και μας περίμεναν. Συνέχισα να πιστεύω το ίδιο και στις επόμενες επιθέσεις μας, που πάντα εκδηλώνονταν ύστερα από καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού και της αεροπορίας μας. 

Όμως πάντα μας περίμεναν και μας απέκρουαν. Μετά την τρίτη μέρα των επιθέσεών μας, έπαψα πια να ελπίζω ότι δεν θα συναντούσαμε ζωντανούς τους υπερασπιστές του 731. Και οι στρατιώτες μας έπαψαν κι αυτοί να ελπίζουν πως η αεροπορία και το πυροβολικό μας θα έκαναν τη δουλειά αντί για μας. Αυτό είχε πολύ άσχημο αντίκτυπο στο ηθικό τους, το έβλεπα. 

Συχνά οι Έλληνες μας περίμεναν όρθιοι μπροστά στα κατεστραμμένα χαρακώματά τους με τις λόγχες περασμένες στα όπλα τους।

Συχνά γελούσαν δυνατά και φώναζαν.

Είχαν υπερβεί τον άνθρωπο. Δεν ήταν άνθρωποι πλέον, το πιστεύω αυτό, ήταν θηρία.»

Διαταγή ττου Ταγματάρχη (τότε) Δημήτριου Κασλά, από το Πουρί Ζαγοράς, Διοικητή του ΙΙ (2ου) Τάγματος του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, που υπερασπιζόταν το 731: 

«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων। Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Εμψυχώσατε τους άνδρας σας και τονώσατε το ηθικόν των. Τότε μόνον θα διέλθει ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας».

                                       

                                       

Οι ελληνικές δυνάμεις που υπερασπίζονταν τον τομέα της Πίνδου υπό τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη, αριθμούσε 2.000... Οι Ιταλοί παρέταξαν την 3η Μεραρχία αλπινιστών δύναμης 10.800 ανδρών...

Ένας πολεμούσε εναντίον πέντε...! Ο θρίαμβος της ψυχής των Ελλήνων. Κάθε Έλληνας στρατιώτης πίστευε ότι ο ίδιος ήταν η Ελλάδα, και όχι απλά η Ελλάδα της εποχής του, αλλά η Ελλάδα των τριών χιλιάδων χρόνων....

Του Λεωνίδα, του Μέγα Αλέξανδρου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Καραισκάκη, του Παύλου του Μελά... Και ίσως αρκεί μια στιγμή προσευχής, για να θυμηθούν οι Έλληνες ποιοί είναι. Διότι οι Έλληνες είναι τρελοί, αλλά έχουν Θεο φρόνιμον...

Η ανδρεία των Ελλήνων

_____________________________________________________

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Χάριν τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας ὀφείλω νὰ διαπιστώσω ὅτι Μόνον οἱ Ἕλληνες, ἐξ ὅλων τῶν ἀντιπάλων οἱ ὁποῖοι μὲ ἀντιμετώπισαν, ἐπολέμησαν μὲ παράτολμον θάρρος καὶ ὑψίστην περιφρόνησιν πρὸς τὸν θάνατον...'' ~ Ἀδόλφος Χίτλερ (Ἀπὸ λόγο ποὺ ἐκφώνησε στὶς 4 Μαΐου 1941 στὸ Ράιχσταγκ.)