«ἐν ὀνόματι τῆς προόδου καὶ τῆς θαυμάσιας ἐποχῆς μας»

Μὲ τὴ συναίσθηση τῆς κατωτερότητας ποὺ ἀποχτήσαμε...

φοβόμαστε σὰν τὸν διάβολο μήπως καί μᾶς ποῦνε «παλιὰ μυαλά»....

''παλιοημερολογίτες'' ή «καθυστερημένους»...

Καὶ τρέχουμε νὰ πᾶμε πρῶτοι σε κάθε κίνηση,

ποὺ περνᾶ γιὰ «μοντέρνα»...

θέλεις μίμηση τῆς «ἀφηρημένης ζωγραφικῆς»,

θέλεις ἀκαταλαβίστικες «λογοτεχνίες»...

(καημένη λογοτεχνία, ποὺ κατάντησες!)

θὲς φιλοπαπισμός, θὲς ἀμερικανισμός, στὰ πάντα...

στὰ ντυσίματά μας (πρὸ πάντων της νεολαίας), 

στὸν τρόπο ποὺ μιλᾶμε καὶ σκεπτόμαστε, 

ἀκόμα καὶ στὶς χειρονομίες...

Δηλαδή, καταντήσαμε μαϊμοῦδες τοῦ ἀνθρωπίνου γένους,

«ἐν ὀνόματι τῆς προόδου καὶ τῆς θαυμάσιας ἐποχῆς μας»....

~κυρ-Φώτης Κόντογλου~ 

--------------------------------------------------