Ἐδῶ καὶ χρόνια, ἀκόμα καὶ τότε ποὺ εἶχα κάτι ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἁπλότητα καὶ ἀθωότητά μου, κουβαλάω ἕνα δηλητήριο μέσα μου. Τὸ δηλητήριο τῶν συναισθημάτων καὶ τῆς λογικῆς τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου.
Τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου τῶν γονέων μου ποὺ μ' ἔμαθαν νὰ γίνω ἕνας καλὸς οἰκογενειάρχης στὴν δική μου οἰκογένεια καὶ στὴν κοινωνία, τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου τῶν δασκάλων μου ποὺ μοῦ ἔμαθαν νὰ γίνω ἕνας καλὸς ἐπιστήμονας βγάζοντας καὶ καλὰ λεφτά...
Καί τέλος τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου τῶν ἱερέων μου πού μ' ἔμαθαν νά εἶμαι ἕνας καλός Χριστιανός στό ἧθος καί τά συναισθήματα...
Καὶ τῶρα ποὺ ξεκάθαρα ἔχει προχωρήσει στραβὰ τὸ πράμμα καὶ δὲν γουστάρω ἄλλο, ἔχω τὴν βοήθεια καὶ τὴν "ἔγκυρη" καθοδήγηση τῶν εἰδικῶν ψυχολόγων, ποὺ μὲ τὶς εὐλογίες πολλῶν ἱερέων θὰ μοῦ δείξουν πὼς νὰ γιατρέψω τὸν ἄρρωστο ψυχικὸ ἄνθρωπο γινόμενος ὑγιὴς ψυχικὸς ἄνθρωπος.
Καὶ ἡ ἐορταστικὴ κατάθλιψη τὸ τῆς ἐποχῆς μας πρόβλημα ποὺ βεβαίως δὲν εἶναι γι'αὐτοὺς πνευματικὸ ἀλλὰ ψυχικό, καὶ ποὺ δὲν εἶναι οἱ λογισμοὶ ποὺ σχεδὸν πάντα κατὰ τοὺς Πατέρες προσβαλόμαστε ἀπὸ τὸν Διάβολο, ἀλλὰ ὁ συναισθηματικός μας κόσμος ποὺ ἔχει γίνει ἄκοσμος μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸν Θεό.
Καὶ θεραπευμένος βέβαια δὲν εἶναι ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, ὁ ἅγιος, ἀλλὰ ὁ ὑγιὴς τῶν ἐκατοντάδων ψυχολογικῶν θεωριῶν.
Τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου τῶν γονέων μου ποὺ μ' ἔμαθαν νὰ γίνω ἕνας καλὸς οἰκογενειάρχης στὴν δική μου οἰκογένεια καὶ στὴν κοινωνία, τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου τῶν δασκάλων μου ποὺ μοῦ ἔμαθαν νὰ γίνω ἕνας καλὸς ἐπιστήμονας βγάζοντας καὶ καλὰ λεφτά...
Καί τέλος τοῦ ψυχικοῦ ἀνθρώπου τῶν ἱερέων μου πού μ' ἔμαθαν νά εἶμαι ἕνας καλός Χριστιανός στό ἧθος καί τά συναισθήματα...
Καὶ τῶρα ποὺ ξεκάθαρα ἔχει προχωρήσει στραβὰ τὸ πράμμα καὶ δὲν γουστάρω ἄλλο, ἔχω τὴν βοήθεια καὶ τὴν "ἔγκυρη" καθοδήγηση τῶν εἰδικῶν ψυχολόγων, ποὺ μὲ τὶς εὐλογίες πολλῶν ἱερέων θὰ μοῦ δείξουν πὼς νὰ γιατρέψω τὸν ἄρρωστο ψυχικὸ ἄνθρωπο γινόμενος ὑγιὴς ψυχικὸς ἄνθρωπος.
Καὶ ἡ ἐορταστικὴ κατάθλιψη τὸ τῆς ἐποχῆς μας πρόβλημα ποὺ βεβαίως δὲν εἶναι γι'αὐτοὺς πνευματικὸ ἀλλὰ ψυχικό, καὶ ποὺ δὲν εἶναι οἱ λογισμοὶ ποὺ σχεδὸν πάντα κατὰ τοὺς Πατέρες προσβαλόμαστε ἀπὸ τὸν Διάβολο, ἀλλὰ ὁ συναισθηματικός μας κόσμος ποὺ ἔχει γίνει ἄκοσμος μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸν Θεό.
Καὶ θεραπευμένος βέβαια δὲν εἶναι ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, ὁ ἅγιος, ἀλλὰ ὁ ὑγιὴς τῶν ἐκατοντάδων ψυχολογικῶν θεωριῶν.
Τελικὰ μέτρο τῶν πάντων καὶ μέτρο θεραπείας καὶ ὑγιείας τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ θνητὸς ἄνθρωπος ἢ ὁ Θεάνθρωπος;
Συγραφή κειμένου - Απο τον καλό φίλο και αδελφό Δημήτριο Κ.
Σχόλιο Π.Κοινωνίας: ''ἔχει προχωρήσει στραβὰ τὸ πράμμα καὶ δὲν γουστάρω ἄλλο..'' Δεν γουστάρω που λεγόμαστε ορθόδοξοι και δεν ομιλούμε πια την αλήθεια του Θεού, που λάθος δρόμο πήραμε ψυχή μου, που αντικαθιστούμε την χάρις του Θεού με τα δικά μας, ματαιόδοξα ''γιατρικά'' μας.
Σαν δεχτεί ο άνθρωπος την έλευση της Χάρις Του, έρχεται η ώρα που ο νούς γίνεται αδιάβλητος, μή προσβαλόμενος απο λογισμούς. Είναι η Χάρις του Θεού που θεραπεύει κάθε πάθος, κάθε ασθένεια της ψυχής, χαρίζοντας αίσθημα πληρότητας, ειρήνης και αγάπης.
Σαν δεχτεί ο άνθρωπος την έλευση της Χάρις Του, έρχεται η ώρα που ο νούς γίνεται αδιάβλητος, μή προσβαλόμενος απο λογισμούς. Είναι η Χάρις του Θεού που θεραπεύει κάθε πάθος, κάθε ασθένεια της ψυχής, χαρίζοντας αίσθημα πληρότητας, ειρήνης και αγάπης.
«Διά τοῦτο ἀνάγκη εἶναι νά ἰατρευθῆ ἡ ἀσθένειά μας ἀπό τόν Χριστόν,
ὅπου ἦλθεν εἰς τήν γῆν μόνος ἰατρός.»
ὅπου ἦλθεν εἰς τήν γῆν μόνος ἰατρός.»
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου