''Δέν ἠμπορῶ νά γράφω πιά...'' ~ μοναχός αμόναχος

Δέν ἠμπορῶ νά γράφω πιά...'' ~ μοναχός αμόναχος

Δὲν ἠμπορῶ νὰ γράφω πιὰ
στημένα ρήματα
τὶς λέξεις νὰ μετράω σὰν φλουριά
ἑνὸς ἐμπορίου ποὺ ξεπουλήθηκε.

Μ’ ἀρέσει ὁ ποταμὸς
Ποὺ ξεπηδᾶ ἀπὸ τὸ στῆθος.. 

 

δίχως σχήματα κι ἀναστολὲς
συμβολισμοὺς καὶ σοβαρότητα σαθρή.

Ἀγάπησα τὸν κάμπο καὶ τὴ θάλασσα
καὶ τοῦ κλουβιοῦ ἡ μπόχα μὲ ἀπόκαμε.

Ψυχή μου Σαμαρείτισσα.
Τὸν Κύριό σου δὲ θυμᾶσαι
Ποῦ ἀπάτησες.

Χωράφι τῆς ψυχῆς μου
πού 'γινες δρόμος τῆς βιοτῆς.

Πατήθηκε τοῦ ἀγαπητοῦ ὁ σπόρος
καὶ μπήχτηκε στὸ στῆθος μου.

Μὲ καίει ὅλη νύχτα
ποὺ πλάγιασα ἀμετανόητος.

Σιμὰ ἡ αὐγὴ κι ἀνάξιος νὰ μεταλάβω.




Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Ψυχή μου», ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 1993. 

Πηγή: penthosxaropon.blogspot.gr