Πόλεμος με τον δαίμονα της πορνείας ~ γερ. Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Πόλεμος με τον δαίμονα της πορνείας 

«Έκφραση Μοναχικής Εμπειρίας», (Επιστολή  ΚΔ’) 

 Οσίου γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού

Δεν σε είπον και άλλην φοράν; Οκτώ έτη εις την αρχήν είχα μάχην φρικτήν μετά των δαιμόνων. Κάθε νύκτα λυσσώδης αγών και την ημέραν οι λογισμοί και τα πάθη. Ήρχοντο με σπαθιά, αξίνες, μπαλτάδες και φτυάρια. 

- Όλοι επάνω του! φώναζαν. Μαρτύριον ετραβούσα... 

- Πρόφθασε, Παναγία μου! φώναζα- και άρπαζα ένα- και δος του εκτυπούσα στους άλλους˙ έσπαζα τα χέρια μου στα ντουβάρια. 

Και κατά τύχην ήλθε κάποιος γνωστός μας από τον κόσμον, να μας ιδή. Και την νύκτα τον έβαλα στο μικρό μου καλυβάκι να κοιμηθή. Και έρχονται οι δαίμονες, καθώς είχαν συνήθειαν εις εμένα, και τον πιάνουν στο ξύλο, και βάζει κάτι φωνές! 

Έφριξεν ο άνθρωπος. Κόντευσε να τα χάση. Τρέχω ευθύς... 

- Τι έχεις; τον λέγω. 

- Οι δαίμονες, λέγει, παρ’ ολίγον με έπνιγαν! Με σκότωσαν στο ξύλο! 

- Μη φοβείσαι, τον λέγω, εδικές μου ήταν αυτές και απόψε κατά λάθος τις έφαγες εσύ!

Όμως μην ανησυχής. Τον είπα και άλλα τοιαύτα φαιδρά να τον ηρεμήσω. Άλλ’ εστάθη αδύνατον. Δεν ημπορούσε πλέον να μείνη στον τόπον εκείνον του μαρτυρίου. 

Έντρομος εκύτταζε δεξιά-αριστερά και παρεκάλει να φύγη. Νύχτα-μεσάνυχτα τον ωδήγησα στην Αγία Άννα και επέστρεψα. 

Ήμεθα εις τον Άγιον Βασίλειον τότε... 

Λοιπόν μετά οκτώ έτη τοιαύτα, από το ξύλον, όπου έδινα κάθε ημέραν στο σώμα μου δια τον πόλεμον της σαρκός, από την νηστείαν που έκαμα,αγρυπνίαν και λοιπά αγωνίσματα, έγινα πτώμα. Και έπεσα ασθενής. Καιαπελπίσθηκα πλέον ότι δεν υπάρχει ελπίς να νικήσω τους δαίμονας και τα πάθη. 

Και μίαν νύκτα όπως ήμουν καθήμενος άνοιξεν η θύρα. Εγώ σκυφτός ευχόμην νοερώς και δεν κύτταξα. Είπα ότι ο π. Αρσένιος άνοιξε. Κατόπιν αισθάνο­μαι κάτω μου ένα χέρι να με ερεθίζη προς ηδονήν...

Κυττάζω και βλέπω τον δαίμονα της πορνείας, τον ψωριάρη...

Όρμησα επάνω του ωσάν σκύλος – τέτοια μανία τον είχα – και τον άρπαξα.

Και στην αφήν μου αι τρίχες του ήσαν όπως του χοίρου. Και έγινεν άφαντος. Εγέμισε βρώμα όλος ο τόπος... 

Και απ’ αυτήν την στιγμήν έφυγε μαζί του και ο πόλεμος της σαρκός. 

Και έγινα πλέον ως βρέφος σε μεγάλην απάθειαν... 

Οσίου γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού

_______________________________________

«Έκφραση Μοναχικής Εμπειρίας», μακαριστού γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, επιστολές προς τα πνευματικά του παιδιά. (Επιστολή ΚΔ’).  Πηγή: agapienxristou.blogspot.com