Η ”Αχίλλειος πτέρνα” της Εκκλησίας.
Η έκπτωση του Σταυρού σ’ Ερυθρό Σταυρό.
Στον Άγιο Αχίλλειο της Λάρισας σήμερα Κυριακή υπήρχε κινητή μονάδα εμβολιασμού. Συγκεντρωμένοι αντέδρασαν φωνάζοντας ”Ανάξιος” κατά την έξοδο του Δεσπότη από την πίσω πόρτα. Αν έβγαινε από την κύρια είσοδο με πόσους θα ήταν αντιμέτωπος;
Κι εν πάση περιπτώσει είναι αντιμέτωπος με το 50% του ελληνικού λαού που επέλεξε να μην εμβολιαστεί για τον α ή β λόγο κι ενός ακόμη τουλάχιστον 20% που σύρθηκε εκβιαστικά υποχρεωτικά εξαναγκαστικά. Αλλά το χειρότερο είναι ότι κινείται αντιδιαμετρικά αντίθετα από την εκκλησιαστική συνείδηση δίνοντας ένα ακόμη κλασικό παράδειγμα εκκοσμίκευσης…
Ανεξάρτητα από το αν είναι κανείς υπέρ ή κατά ή έστω σκεπτικιστής με τους εμβολιασμούς mRNA ένα είναι γεγονός, ότι μετατρεπόμενη η Εκκλησία σε κοινό Ερυθρό Σταυρό προσλαμβάνοντας χαρακτηριστικά ανθρωπιστικού Οργανισμού, υποβαθμίζει ανεξίτηλα την υπόσταση της.
Tα σημερινά γεγονότα εντάσσονται κι αυτά στο ιστορικό δίλημμα ανθρωπισμός ή θεανθρωπισμός.
Η εκκλησία διολισθαίνει στην απώλεια ταυτότητας συνταυτιζόμενη με τον ουμανισμό. Ιδεολογικοποιείται. Απαρνείται τα μεταφυσικά όρια της και περιχαρακώνεται αυτοπεριορίζεται σε ρόλο απλού διεκπεραιωτή της κοσμικής εξουσίας. Δεκανίκι ενός κακώς εννοούμενου ρασιοναλισμού και της εκάστοτε εξουσίας…
Ο στείρος Σαμαρειτισμός αποκομμένος από το λειτουργικό κέντρο είναι η συγκάλυψη της εκκένωσης της πνευματικής νοηματοδότησης. Διέξοδο στο υπαρξιακό κενό της αλλοτρίωσης του εκκλησιαστικού θεσμού. Η εύκολη λύση…
Προπέτασμα καπνού ενώ ο κόσμος αδημονεί για κάτι παραπάνω από τον παπά που υπόκειται στις εμπορικές μεταμορφώσεις της Βarbie για να είναι αρεστός, o παπάς νοσοκόμος, ο παπάς φίλαθλος, ο παπάς ποδοσφαιριστής, ο παπάς γιατρός, o παπάς τηλε-κήρυκας, ο παπάς μουσικός, ο παπάς γελωτοποιός, κλπ …
Aντίθετα η εκκλησία με τη διευρυμένη της έννοια (ως χωροχρόνος) προσλαμβάνει τον κόσμο για να τον Μεταμορφώσει. Στοχεύει στην οντολογική αναβάθμιση του ανθρώπου παρέχοντας του όλα τ’ απαραίτητα μέσα ( παιδείας, ασκήσεως, μυστηριακής ζωής, μετάδοσης συλλογικού βιώματος-εμπειρίας ανά τους αιώνες) για να φθάσει στη θέωση, στην ένωση με το Θεό γινόμενος θεός κατά Χάριν, «ζῶον θεούμενον».
Ο ασκούμενος χριστιανισμός κι όχι ο υπαρκτός χριστιανισμός (μια θρησκεία στα μέτρα μας) στοχεύει στην ολοκλήρωση της αγάπης με το θείο, στην εκπλήρωση του πόθου της ένωσης μετ’ Αυτού.
Ο ασκούμενος και μη υπαρκτός χριστιανισμός είναι ένα αχαρτογράφητο μυστήριο στην εκδήλωσή του, που συμβαίνει στον πνευματικό μεταβολισμό του ανθρώπινου εσώτερου είναι μια καινοτομία ψυχής μια μεταρρύθμιση πνεύματος ως εναρμόνιση στην κλίμακα του Πνεύματος...
”Ο Χριστός βαδίζει αργά” στην πλανητική καρδιά του ανθρώπου σαν χωρίς βαρύτητα. Τα πρώτα βήματα του Χριστού στη σελήνη του μυστικιστικού φεγγαρόφωτος που είναι η καρδιά .. και τα πανηγύρια που ακολουθούν για αυτή την κατάκτηση για την κατάκτηση από το Χριστό της καρδιάς…
Αν η καρδιά δεν γίνει θεοβάδιστο όρος θα παραμένει ένα ανενεργό ή ενεργό ηφαίστειο με όλη την δυνητική έκλυση λάβας μίσους, εχθρότητας, βαρβαρότητας δοθείσης αφορμής κι επ‘ ευκαιρία.
Αν δεν προσεδαφιστεί ο Χριστός στο σεληνιακό τοπίο το άγονο κι άνυδρο της καρδιάς μας, δεν θα υπάρχει σε αυτό Ζωή κι Ανάσταση. Ο Χριστός είναι ο ''Γκαγκάριν'' της καρδιάς, όταν ”Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου (Ψαλμ. 56, 8)
Η κατάκτηση του ενδόμυχου διαστήματος από το Θεό είναι και θα παραμείνει η μεγαλύτερη κατάκτηση στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η μη διάκριση των εξουσιών επέφερε τη μη διάκριση υπηρεσιών, τη σύγχυση ρόλων και θεσμών, η μη διάκριση κι ως πνευματική υστέρηση...
Αφού κατέλαβαν το εσωτερικό με τις μάσκες τώρα στο προαύλιο στήνουν εμβολιακά κέντρα σαν τους αιρετικούς, που για να σώσουν καμιά ψυχή όπως αυτοί το φαντάζονται, γέμισαν την πόλη με τα σταντ τους.
Μέσα μάσκες-έξω εμβόλια, για προσευχή θα αφήσετε καμιά γωνιά στις εκκλησιές;
H Εκκλησία αυτή παραμένει Εκκλησία της Ελλάδας ή μόνο των ”Ελλάς Ελλήνων Εμβολιασμένων” δηλ. του 50% το άλλο 50% δεν την ενδιαφέρει, το αποκλείει, το λοιδορεί, το αποποιείται, το διαγράφει, το χαρίζει κι αν ναι σε ποιούς;
Ο διχασμός και η διαίρεση του κοινωνικού σώματος είναι στα πλαίσια των καθηκόντων κι αποστολής της και ποιός επωφελείται από αυτά;
Η ”Αχίλλειος πτέρνα” της Εκκλησίας.
Η έκπτωση του Σταυρού σ’ Ερυθρό Σταυρό.
___________________________________________
Πηγή: aktines.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου