Η πρόρρηση του Αγίου Πορφυρίου για τον Μακαριστό Γέροντα Γεώργιο Καψάνη!
Μαρτυρία μοναχού Ν. της Ιεράς Μονής Γρηγορίου, Άγιον Όρος
~ Το διακόνημά μου ήταν δενδροκόμος και ήμουν υπεύθυνος για τον ελαιώνα και τον αμπελώνα της Μονής. Μία ημέρα ο μοναχός που είχε την ευθύνη για τα ξινόδεντρα, με ενημέρωσε ότι είχε παρθεί η απόφαση και σύντομα, μαζί με άλλους πατέρες της Μονής, θα ξεχώνανε όλα τα ξινόδεντρα και θα τα μεταφυτεύανε κοντά στον αμπελώνα, διότι εκεί είχαμε δύο μεγάλα και ωραία πεζούλια, με την ελπίδα ότι θα αποδίδανε περισσότερο καρπό...
Εκείνες τις ημέρες κατέβηκα στην Αθήνα για να συμβουλευθώ τον Άγιο για κάποια υπόθεση και καθώς συνομιλούσαμε, άλλαξε το θέμα της συζήτησης και με ρώτησε:
– Δεν μου λες, έχετε εκεί κάτι ξινόδεντρα, λεμονιές, πορτοκαλιές… και θέλετε να τα πάτε στο αμπέλι;
– Ναι, Γέροντα…
– Να μην τα πάτε, γιατί το πιάνει ο ψυχρός αέρας. Εκεί, κάνει παγωνιά τον χειμώνα και τα ξινόδεντρα είναι πολύ ευαίσθητα στο κρύο.
– Εντάξει Γέροντα, θα ενημερώσω τους πατέρες.
– Όπως πάμε με το καράβι (προς την Ι.Μ. Διονυσίου) και βλέπουμε το Μοναστήρι αριστερά μας, δεξιά της Μονής έχετε κάτι πεζούλια που κατεβαίνουνε μέχρι τη θάλασσα.
– Ναι, ναι Γέροντα…
– Εκεί, κάτω-κάτω, να διαμορφώσετε το χώρο και να κάνετε ένα θερμοκήπιο και θα τρώτε όλο τον χρόνο κηπευτικά. Θα έχετε μελιτζάνες, ντομάτες, πιπεριές…
Πράγματι το κάναμε και πηγαίνει πάρα πολύ καλά.
Όταν επέστρεψα στο Άγιον Όρος, ενημέρωσα τους πατέρες για τις συμβουλές του π. Πορφυρίου, αλλά εκείνοι δεν με άκουσαν, διότι είχαν πάρει την απόφαση και όλα ήταν έτοιμα για τη μεταφύτευση...
Απ’ τον πρώτο κιόλας χειμώνα »κάηκαν» όλα τα δέντρα και βάλαμε νέα, αλλά πάλι ξανακάηκαν απ’ την παγωνιά και τότε θυμηθήκαμε τα λόγια του Αγίου και φυτέψαμε σε εκείνο το μέρος αχλαδιές, μηλιές… κ.τ.λ. Τα ξινόδεντρα τα φυτέψαμε εκεί που τα είχαμε πρώτα και έκτοτε έχουνε πολύ μεγάλη καρποφορία. Θυμάμαι είχαμε πάρει, μόνο από ένα δέντρο, 20 τελάρα πορτοκάλια και κάθε χρόνο συνεχίζουν να μας δίνουν μεγάλη παραγωγή...
*****
Κάποτε πήγαν πατέρες της Μονής στον Άγιο και τους μίλησε για τον μακαριστό μας Ηγούμενο, για τον π. Γεώργιο Καψάνη. Τους συμβούλευσε:
«Να πείτε στον Γέροντά σας να ασχολείται και με τον κήπο!».
Αργότερα κατέβηκε και ο Γέροντας μας στην Αθήνα και ο Άγιος του επανέλαβε:
«Να ασχολείσαι και με τον κήπο! Βλέπω τα νεύρα σου είναι αδύναμα. Κάθε μέρα να πηγαίνεις για δύο ώρες να σκάβεις…»
Εκείνος, όμως, λόγω των πολλών υποχρεώσεων ως Ηγούμενος της Μονής, δεν ''έβρισκε'' καθόλου χρόνο...
Ήμασταν 80 μοναχοί και τον απασχολούσαμε συνέχεια. Είχε γραφική εργασία, δεχότανε πολλά τηλεφωνήματα, είχε πνευματικά παιδιά έξω στον κόσμο και έκανε και κηρύγματα. Τελικά τον πρόδωσε το νευρικό σύστημα και έμεινε τελείως παράλυτος.
Ο Άγιος με τη Χάρη του Θεού είδε ότι το σώμα του είχε αδύναμα νεύρα και με τη χειρωνακτική εργασία, με το σκάψιμο… κ.τ.λ., θα δυναμώνανε.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες – ΤΟΜΟΣ Β’» (Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων – Άγιον Όρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου