Το τέλος αυτής της ζωής, δεν είναι δίκαιο νομίζω να ονομάζεται θάνατος ~ Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής

~Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Το τέλος αυτής της ζωής, δεν είναι δίκαιο νομίζω να ονομάζεται θάνατος, 

αλλά απαλλαγή από το θάνατο, και χωρισμός από τη φθορά και απελευθέρωση από τη δουλεία, και παύση της ταραχής και εξάλειψη των πολέμων, και υποχώρηση του σκότους και ανάπαυση από τους κόπους, και ηρεμία της πυρώσεως, και συγκάλυψη της ντροπής και αποφυγή παθών και, με μια λέξη, τέρμα όλων των κακών. 

Αυτά οι Άγιοι τα κατόρθωσαν με τη θεληματική τους νέκρωση και φανέρωσαν τους εαυτούς των ξένους και περαστικούς από τη ζωή(Εβρ. 11, 13), πολεμώντας γενναία τον κόσμο και το σώμα και τις επαναστάσεις του κόσμου και του σώματος. 

Και αφού κατέπνιξαν την απάτη που προέρχεται από τον κόσμο και το σώμα μέσω της συνδέσεως των αισθήσεων με τα αισθητά, φύλαξαν αδούλωτο το αξίωμα της ψυχής τους.

Απόδειξη όχι μικρή ότι έχει σπαρθεί μέσα μας εκ φύσεως η γνώση της πρόνοιας, μας δίνει η ίδια η φύση: χωρίς να το διδαχθούμε, μας κάνει στις ξαφνικές συμφορές μας να ζητούμε με τις προσευχές μας από το Θεό να μας σώσει.

Όταν δηλαδή βρεθούμε σε ξαφνική ανάγκη, χωρίς να θέλομε και πριν σκεφτούμε κάτι, επικαλούμαστε το Θεό.

Είναι σαν να μας τραβά η ίδια η πρόνοια του Θεού προς τον εαυτό της και χωρίς δική μας σκέψη, νικώντας σε ταχύτητα τη νοερή δύναμή μας, μας δείχνει από πριν ότι η θεία βοήθεια είναι δυνατότερη απ’ όλα τα μέσα. 

Δε θα μας οδηγούσε η φύση χωρίς να θέλομε σε κάτι που δεν είναι φυσικό.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής – Διάφορα κεφάλαια περί θεολογίας, οικονομίας, αρετής και κακίας. Έβδομη εκατοντάδα. (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Β΄, κεφάλαια 76 και 77.(σελ. 231-251).

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Aς μελετηθούν αυτά απο τους φοβιζόμενους το θάνατο. Διότι ο θάνατος δεν είναι τίποτα άλλο παρά το πέρασμα απο την μια πλευρά στήν άλλη. Και θάνατος πραγματικός λογίζεται και είναι μόνο η απομάκρυνση της ψυχής απο τον Θεο, η  έλλειψη και αδυναμία κοινωνίας στήν επόμενη αυτή κατάσταση, την όντως Ζωη.

Πολλοί όμως απατούνται, φοβιζόμενοι την διεύλεση, το πέρασμα πρός την άλλη πλευρά, και απο άγνοια, και μερική απιστία, και φόβο και δειλία, και δρούν και αποφασίζουν... οχι με αυτά που οι Άγιοι μας διαπιστώνουν, αλλά κατά πώς άλλοι φοβιζόμενοι τον αποχωρισμό της ψυχής απο το σώμα, και μπορεί και ''χριστιανοί'' μεγάλοι, και με ''θέσεις'' και αξιώματα μέσα στήν Εκκλησία, εσφαλμένα και αντίθετα των Αγίων  πράττουν και διδάσκουν. 'Ετσι για τον ονομαζόμενο ως  θάνατο έχουμε οδηγό τούς Αγίους, και δεν κοιτούμε τι φρονεί σήμερα ένας η μερικοί πατέρες, αλλά τι φρονεί το σύνολο, η Κοινή των Θεούμενων Πατέρων Δόξα.