''Eίναι κάτι μέρες που χαράζονται βαθιά, μέσα στήν καρδιά σου...''

(Συνάντηση με έναν αληθινό πνευματικό πατέρα)

Ήταν Σάββατο θυμάμε, σαν να ήταν σήμερα λέει... 11 Ιανουαρίου του 2016.

Όταν είχα την χαρά και ευλογία θαρρώ, θα βρεθώ στήν Ι. Μονή Αγίας Παρασκεύης Κορωνείας, (Λιβαδειά), και να γνωρίσω απο κοντά μια μεγάλη μορφή της σύγχρονης θεολογίας...

Τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, καθηγητή θεολογίας του Παν. Αθηνών. 

Ο π. Γεώργιος παρέθεσε ομιλία, και ακολούθησε και σχετικός διάλογος με ερωτήσεις. Ο λόγος του, χαρισματικός και αποκαλυπτικός....

Ο απλός και ταπεινός πνευματικός πατέρας, έκανε αναφορά σε διάφορα θέμματα της εποχής, τις αιτίες της οικονομικής κρίσης, τον διπλό οικουμενισμό, πολιτικο-οικονομικό και θρησκευτικό, τα σχέδια της νέας εποχής, τον τρόπο θεολογίας των Πατέρων, και την ανάγκη επιστροφής σε αυτούς...

Την βίωση Του Χριστού οχι ως θεώρημα συναισθηματικό ή φιλοσοφικό, αλλά ως εμπειρία άνωθεν αποκαλύψεως...

Ήταν απο εκείνες τις μέρες που χαράζονται βαθιά, μέσα στήν καρδιά σου...

που συνοδεύονται απο απρόσμενες, υπερβατικές, άλλου είδους και αξίας καταστάσεις.

Θέλησες με δυο λόγια στο τέλος να τον ευχαριστήσεις, για ολα οσα είχες μάθει, την τόση βοήθεια που είχες λάβει, μέσα απο την μελέτη των πλούσιων θεολογικών του έργων... 

Και έγιναν ολα ακατανόητα, άλλα ήθελες να πείς, και άλλα έλεγες...

Η γλώσσα δεν υπάκουε, έλεγε τα δικά της... η λογική έκανε στήν άκρη, εκφραζόταν η ψυχή σου, γυμνή ολότελα έβγαζε ο,τι είχε μέσα της, και ακόμη και εσυ αγνοούσες.

Ακατανόητα δάκρυα πλυμμήρισαν τα μάτια σου, ελα Παναγία μου έλεγες... τι με έπιασε τώρα; Ο κόσμος σε κοιτούσε απορημένος. Ω! Τι ντροπή έλεγες... ρεζίλι έγινες μπροστά σε όλο τον κόσμο!

Δεν έλεγχες τα λόγια σου, η ψυχή χείμαρρος... 

''Οχι πάτερ μου, δεν τα λες αυτά για τούς Πατέρες επειδή τα διάβασες, τα λες γιατί τα ζείς και εσυ...''

Α-πα-πα! Στάματα σε καλό σου έλεγες απομέσα σου! τι είναι αυτά τώρα που λες; Άκρα σιωπή επικράτησε στήν αίθουσα, η φωνή του πνευματικού πατερά αντήχησε σταθερή, γαλήνια, λυτρωτική...

Σου είπε κάποια για σένα, γιατί είπες αυτά που είπες, και έκλεισε γρήγορα το θέμα, πως, έχετε να πείτε πολλά...

Έφυγες μην μπορώντας να καταλάβεις τότε τι είχε συμβεί... έφυγες και σκεφτόσουν εκείνο που έλαβες δώρο, το τηλέφωνο του, που ποτέ δεν μπόρεσες να καλέσεις, να μιλήσεις, κάλεσες μια φορά, ένας τηλεφωνητής, ενα μήνυμα που άφησες, θα ξαναπάρω είπες, και δεν πείρες ποτέ...

Ενα αίσθημα αναξιότητας και ντροπής σε σταματούσε κάθε φορά...

Ύστερα ήρθε η εξομολόγηση στόν πνευματικό, η απορία, πούθε τα κλάματα, πούθε τα άλλα λόγια απο αυτά που ήθελες να πείς...

Απο που η ανείπωτες εκφράσεις: ''τα ζείς και εσυ αυτά που έζησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας..'' Ύστερα νέος κεραυνός, ήρθε και έσκασε εκκωφαντικά... 

Η φωνή του πνευματικού σου:

''Mα και βέβαια ζεί ο παπα Γιώργης,  ο,τι και οι Πατέρες της Εκκλησίας...''

Αφωνία, βουβαμάρα, έκπληξη... σιωπή. 

Κάποια άλλα λόγια, που είχαν ειπωθεί παλαιότερα, φίλου ιερέα, ήρθαν και αυτά και έγιναν εικόνα στα μάτια σου μπροστά.

'' Ξέρεις νεαρέ, προδίδει η χάρις... Α! Βέβαια, προδίδει μυστικά! ''

Ναι πάτερ μου, μουρμούρησες σιγανά... ναι, προδίδει η χάρις μυστικά.

Έχει τον τρόπο του ο Θεός, να φανερώνει στα μάτια άσωτων και αμαρτωλών, την Αλήθεια Του. Εκείνους τούς δικού Του εργάτες, τούς όντως...

«Επόμενους τοις Αγίοις Πατράσι… »

_____________________________________________________________________

''Eίναι κάτι μέρες που χαράζονται βαθιά, μέσα στήν καρδιά σου...''
(Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία)