Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β', ''Πνευματική αφύπνιση''.
- Γέροντα, ποιά εἶναι ἡ σωστή θέση ποὺ πρέπει νά πάρη ὁ μοναχός στήν σημερινή δύσκολη κατάσταση;
- Κατ' ἀρχάς, προσευχή, ὀρθή ζωή, παράδειγμα, καί ὅταν χρειασθῆ καί ὅπου χρειασθῆ, νά μιλήση.
- Δηλαδή, πρέπει ὁ μοναχός νά μιλήση, ὅταν δοθῆ ἀφορμή;
- Μά, φυσικά! Ἄν δέν μιλήση ὁ μοναχός, ποιός θά μιλήση;
Ὁ μοναχός δέν ἔχει τί νά φοβηθῆ. Οἱ ἄλλοι φοβοῦνται, μήπως τούς πετάξουν ἀπό τίς θέσεις τους. Ἐμεῖς οἱ ἀφιερωμένοι στόν Θεό, ἄν δέν τραβήξουμε μπροστά, ποιός θά τραβήξη;
Ὅ λογισμός μοῦ λέει πὼς δέν θά ἀφήση ὁ Θεός. Δέν θά ἀφήση! Θά ξεκαθαρίση αὐτή ἡ κατάσταση. Τώρα εἶναι σάν νά ὑπάρχη ἕνα μεγάλο δίχτυ ποὺ ἔχει κλείσει μέσα τά ψάρια καί εἶναι σάπιο.
Πάει μιά ἀπό ἐδῶ-μιά ἀπό ἐκεῖ καί θά σπάση στό τέλος. Καί δὲν θά σπάση, γιατί τά ψάρια εἶναι μεγάλα, ἄλλα γιατί ἔχει σαπίσει τό δίχτυ.
- Γέροντα, τά ψάρια εἶναι οἱ Χριστιανοί;
- Ναί, οἱ Χριστιανοί, καί οἱ ἄλλοι εἶναι τά χέλια, τά φίδια. Ἀλλά καί ἐμεῖς θά δώσουμε λόγο στόν Θεό γι' αὐτήν τήν κατάσταση. Ἐγὼ τώρα τά λέω ἔξω ἀπό τά δόντια. Δέν κρατιέμαι ἄλλο!
- Δηλαδή, Γέροντα, τί πρέπει νά κάνουμε;
- Πρῶτα νά κάνουμε δουλειά στόν ἑαυτό μας. Γιατί ὡς μοναχός σκοπό ἔχω νά διαλύσω τό ἀνθρώπινο δικό μου πνεῦμα, νά φτιάξω πρῶτα τόν ἑαυτό μου, γιά νά γίνω ἄνθρωπος πνευματικός, γιατί ἀλλιῶς δέν ἔχει νόημα ἡ ζωή μου ὡς μοναχοῦ. Ὕστερα νά μιλήσουμε μέ τρόπο, ὅταν χρειάζεται, καί ὁ Θεός θά βοηθήση νά φέρουμε θετικά ἀποτελέσματα.
- Γέροντα, μερικοί ὅμως λένε καλύτερα σιωπή καί προσευχή.
- Δέν μπορεῖς νά ἀδιαφορήσης, Ὅταν ὅλα καίγονται γύρω σου.
Πρέπει νά σβήσης τήν φωτιά. Ὁ πόνος δέν σ' ἀφήνει νά σιωπήσης. Βέβαια, τό κυριώτερο εἶναι νά προσπαθῆ κανείς νά ζῆ πνευματικά, ὅσο μπορεῖ. Καὶ ἄν χρειασθῆ νά πάρη σέ ἕνα σοβαρό ζήτημα κάποια θέση, θά πάρη τήν θέση ποὺ θά ἐπιτρέψη ὁ Θεός.
Νά ζῆτε ταπεινά, ἁπλά, πνευματικά, ὥστε σέ μιά δύσκολη στιγμή, νά μήν ἀναγκασθῆτε νά κάνετε συμβιβασμούς.
Ὕστερα νά κοιτάξετε νά ἔρχωνται γιά μοναχές νέες ποὺ νά ἔχουν προϋποθέσεις γιά τόν Μοναχισμό, γιά νά μποροῦν νά γίνουν σωστές μοναχές.
Ὅταν γίνη κανείς καλός μοναχός, ξέρει μετά μέχρι ποῦ χρειάζεται νά ἀσχοληθῆ μέ ἕνα θέμα. Τί πρέπει νά κάνη καί τί δέν πρέπει, πῶς νά ἐνεργήση. Ἄν δέν γίνη σωστός μοναχός, ὅλα στραβά πᾶνε. Τό καταλάβατε;
Ἄν γίνετε σωστές μοναχές, θά ἐνεργῆτε μέ σύνεση. Ἄν δέν γίνετε σωστές μοναχές, ἄν μιά τήν στείλης κάπου, θά πρέπη νά τῆς πῆς «νά πῆς αὐτό μέχρι ἐκεῖ, ἐκεῖνο μέχρι ἐκεῖ», γιατί ἀλλιῶς μπορεῖ νά πῆ ἀνοησίες.
Ἀλλὰ αὐτό εἶναι κατάσταση ὑπανάπτυκτη. Ποῦ νά τά βγάλης πέρα μετά;
Γι' αὐτό ὅσες ἔχουν προϋποθέσεις γιά τόν Μοναχισμό, νά δουλευτοῦν, γιά νά γίνουν σωστές μοναχές καί νά ξέρουν μέχρι ποῦ πρέπει νά ποῦν, τί πρέπει νά ποῦν νά ξέρουν τί πρέπει νά κάνουν σέ μιά δύσκολη στιγμή.
Καί θά κινοῦνται μέσα στήν ὑπακοή, γιατί θά συμφωνῆ τό δικό τους πνεῦμα μέ τό πνεῦμα τῆς Γερόντισσας. Σέ μιά ἀνάγκη, ἕνα νεῦμα νά τίς κάνη ἤ Γερόντισσα, θά καταλαβαίνουν, γιατί θά ἐργάζωνται στήν ἴδια συχνότητα.
Ἀλλιῶς δέν γίνεται χωριό. Ἄν δέν μάθετε νά κινῆσθε ἔτσι, μπορεῖ νά μπῆ καί κάποιος ἄλλος στήν ἴδια συχνότητα, νά λέη ἄλλα πράγματα, νά μήν τό καταλάβετε καί νά κάνη μεγάλο κακό.
1. Βλ. Μάτθ. 16,26.
Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 332 -336 τοῦ βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πηγή: ethnegersis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου