Φταίει ο Ιούδας γιατί ήταν ''προορισμένη'' η προδοσία;

Νομίζετε ότι εκείνος που προγνωρίζει μία πράξη είναι ο υπεύθυνος, και ανεύθυνος αυτό που διαπράττει το κακό;

Αν ένας γιατρός προλέγει την εξέλιξη μίας νόσου, είναι υπεύθυνος για τη νόσο; Όχι! Υπεύθυνος λοιπόν είναι αυτός που πράττει το κακό και όχι αυτός που το προλέγει. 

Αυτό ακριβώς έγινε και με τον Θεό. 

Προείδε και προείπε την προδοσία του Ιούδα.

Ευθύνεται ο Θεός που προλέγει το κακό; Όχι.

Η πρόγνωση του Θεού δεν δεσμεύει την ελευθερία του ανθρώπου και άρα και του Ιούδα. Ο Ιούδας δεν πρόδωσε τον Χριστό για να εκπληρωθεί η ''προφητεία'', αλλά επειδή θα γινόταν η προδοσία και το γνώριζε ο Θεός γι’ αυτό προλέχθηκε.

Ας μην λέμε λοιπόν, ότι δεν φταίει ο Ιούδας γιατί ήταν ''προορισμένη'' η προδοσία! Αν δεν τον πρόδιδε ο Ιούδας ίσως θα τον πρόδιδε κάποιος…. αλλά ας μην συζητούμε και θεολογούμε με όλα αυτά τα «εάν δεν γινόταν αυτό θα γινόταν το τάδε; ή το τάδε;», διότι οδηγούμαστε σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: « Αιτία της σωτηρίας μας δεν είναι η κακία του Ιούδα που πρόδωσε τον Χριστό, αλλά η μεγάλη σοφία του Χριστού, που γνωρίζει τόσο εύκολα να μεταχειρίζεται την πονηρία των άλλων για την δική μας σωτηρία».

Ο Ιούδας φταίει γιατί δεν μετανόησε. Δεν αισθάνθηκε πόνο για το κακό ούτε πήγε να ζητήσει συγγνώμη από το διδάσκαλό του. Μόνο μία στιγμιαία μεταμέλεια έδειξε. Έτσι έφθασε στην απόγνωση και αυτοκτόνησε... Η αυτοκτονία είναι η χειρότερη αμαρτία (διότι είναι προϊόν της απογνώσεως, δηλαδή αμφισβητείς την φιλανθρωπία και το έλεος του Θεού-απορρίπτεις την Θεία βοήθεια και θέτεις τέρμα στην ζωή που σου χάρισε ο Κύριος)

Και να σκεφθεί κανείς πως ο Κύριος τον προειδοποίησε για να ξυπνήσει την κοιμισμένη του συνείδηση. «Ο μεν Υιός του ανθρώπου, υπάγει καθώς γέγραπται περί αυτού. Ουαί δε τω ανθρώπω εκείνω δι’ ου ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται. Καλόν ην αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος…» (Ματθ. 26,24)

~ π. Γεώργιος Καλπούζος, Περιοδικό «Τα Κρίνα»

Πηγή: proskynitis.blogspot.com

Και ο Ιούδας κοινώνησε, απο Τον Ίδιο το Χριστό!

Και ο Ιούδας κοινώνησε, απο Τον Ίδιο το Χριστό!

(Μεγάλη Πέμπτη 2/5/24)

Και Τον ζούσε καθημερινά, και μαθήτευε στόν Κύριο, και ήταν δεκτικός της χάριτος, και έκανε θαύματα κατ εντολή του Κυρίου μαζί με τούς άλλους Αποστόλους...

Και όμως εκείνος που κοινώνησε απο Τον ίδιο το Χριστό τον πρόδωσε.

Και εισήλθε μέσα του η ενέργεια η δαιμονική αφότου κοινώνησε, διότι η προαίρεση του ήταν αλλού, ήταν δέσμιος βλέπετε στο πάθος της φιλαργυρίας. Είχε αποφασίσει μέσα του να εξυπηρετήσει κάποιον άλλο σκοπό...

Για αυτό αγαπητοί μου μην έχετε και πολύν εμπιστοσύνη σε Αρχιερείς και παπάδες και Δεσποτάδες και ''γεροντάδες'' σπουδαίους που έχουν 30 και 40 και 50 χρόνια μέσα στήν Εκκλησία Τού Χριστού...

Και ενω τόσα χρόνια κοινωνούν το σώμα και το αίμα Του, βλέπετε να αλλάζουν το Ευαγγέλιο, να διαστρέφουν τα λόγια Του Χριστού, να αντιμάχονται την διδασκαλία των Αγίων... Να συναγωνίζονται ποιός θα επιφέρει την μεγαλύτερη καινοτομία, ποιός θα κάνει την Εκκλησία Του κοινωνό με τις πλάνες και τις αιρέσεις που οδηγούν στήν απώλεια... 

Είδα και επιμένω και δεν υποχωρώ, πως μόνο το Φως, ο Λόγος, μόνο η ενέργεια της χάριτος που εμφανίζεται στήν Ορθοδοξία είναι η αλήθεια.

Η άλλες ενέργειες και αισθήσεις, και θεωρίες, που εμφανίζονται σε διαλογισμούς και ανατολίτικες δοξασίες, σε δωδεκάθεα, σε Μωάμεθ και περισπούδαστους ''προφήτες'' της Μέκας, σε άλλες Βατικάνιες και Παπικές και προτεσταντικές παραφυάδες που θέλουν να ονομαστούν ''εκκλησίες'', είναι όλες πλάνες που οδηγούν μακριά απο την ενέργεια της χάριτος, το Φως Του Χριστού.

Καθώς μαρτυρεί ο Άγιος Μάρκος ο ασκητής που λέει: «Υπάρχει ενέργεια πνευματική και υπάρχει και ενέργεια σατανική, που δεν την ξεχωρίζει ο άπειρος». (εδω)

Και αν ακόμη ενωθούν μια μέρα, (που θα γίνει σύντομα), όλες αυτές οι πλάνες και αιρέσεις να ενωθούν με την Ορθοδοξία, και να κοινωνούν αυτοί σε εμάς και εμείς στούς δικούς τούς ''ναούς''...

Τότε αδελφοί μου να ενθυμείστε τον Ιούδα.

Πως και αυτός κοινώνησε απο Τον Ίδιο Τον Χριστό... αλλά η κοινωνία εκείνη δεν μπόρεσε να τον σώσει. Αλλά έγινε η καταδίκη του.

Διότι υπάρχει αισθητή ενέργεια της χάρις, αλλά υπάρχει και αισθητή ενέργεια της πλάνης. Και μπορεί κανείς να κοινωνά και να εξομολογείτε και να έχει μέσα του δαιμονική ενέργεια...

Ζει Κύριος ο Θεός μας. Μόνο ο τάφος του Αναστάντα Χριστού είναι κενός...

Τα σώματα των άλλων ''ιδρυτών'' σάπισαν στούς τάφους τούς. Οι ''εκκλησίες'' τούς ως δημιουργήματα ανθρώπων στερούνται χάριτος και σωτηρίας.

Ζούμε σε Έσχατους Καιρούς. Είθε να βρεθούμε άξιοι μέχρι τέλους. Καλή Ανάσταση! Εύχεστε!

~ Δημήτρης Ρόδης

*****

Ἐπίσημον ἀνακοινωθέν: «Κοινός ἑορτασμός του Πάσχα μέ τόν Πάπα τό 2025 στή Νίκαια»!

Ἐπίσημον ἀνακοινωθέν: «Κοινὸς ἑορτασμὸς Πατριάρχη Κων/λεως μὲ τὸν Πάπα τὸ 2025 στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας»!

Δὲν παρῆλθεν οὔτε μικρὸν διάστημα ἀπὸ τότε ὅπου ὁ Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, ἀπήτησεν ὁ ἴδιος νὰ ἀποσταλοῦν χερσαῖαι δυνάμεις τῆς Εὐρώπης εἰς τὴν Οὐκρανίαν, ὁδηγῶν ὅλους μας εἰς τὸν Γ΄ Παγκόσμιον καὶ εἰς διεθνὲς ὁλοκαύτωμα, ἀλλὰ κατὰ τὰ ἄλλα συνεζήτησαν μὲ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον διὰ τὴν εἰρήνην… Ὤ! τῆς ὑποκρισίας!… Ἡ «πυρηνικὴ βόμβα» ὅμως εἶναι ἡ ἐπίσημος παραδοχὴ ἀπὸ τὸν Πατριάρχην ὅτι θὰ συνεορτάση μὲ τὸν Πάπαν τὸ ἑπόμενον Πάσχα. Ἂν δὲν τὸν σταματήση ὁ Θεός, νὰ γνωρίζη ὅτι θὰ τὸν παύση ὁ λαός. Παραδομένος πλήρως εἰς τὰ δυτικὰ σχέδια θὰ ἔχη τὴν πορείαν ὅλων τῶν προδοτῶν τῆς πίστεως. 

Παραθέτομεν τὰ ἀνακοινωθέντα τοῦ Φαναρίου:

«Ἡ Α.Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος εἶχε ἐπίσημη συνάντηση τὸ πρωὶ τῆς Δευτέρας, 22 Ἀπριλίου 2024, μὲ τὸν Ἐξοχώτατο Πρόεδρο τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας κ. Emmanuel Macron, ὁ ὁποῖος τὸν ὑποδέχθηκε μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ μὲ τὶς προσήκουσες τιμὲς στὸ Μέγαρο τῶν Ἠλυσίων.

Οἱ συνομιλίες, οἱ ὁποῖες διήρκεσαν πέραν τῆς μίας ὥρας, πραγματοποιήθηκαν σὲ ἐγκάρδια ἀτμόσφαιρα, ἐπικεντρώθηκαν δὲ στὶς πρωτοβουλίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀλλὰ καὶ σὲ ζητήματα τῆς τρέχουσας ἐπικαιρότητας. Εἰδικότερα, ὁ Πρόεδρος Macron ἔδειξε ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς ἐξελίξεις στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, λόγω τῶν συνεχιζομένων πολεμικῶν συγκρούσεων στὴν Οὐκρανία καὶ στὴ Μέση Ἀνατολή, συνεχάρη δὲ τὸν Παναγιώτατο γιὰ τὴν ἀπερίφραστη καὶ ξεκάθαρη καταδίκη τοῦ πολέμου καὶ γιὰ τὸ παράδειγμα ποὺ δίνει ὡς κορυφαῖος θρησκευτικὸς ἡγέτης. Ὁ Πατριάρχης εὐχαρίστησε τὸν Πρόεδρο τῆς Γαλλίας γιὰ τὴν τιμητικὴ πρόσκληση καὶ τοὺς θερμούς του λόγους καὶ τοῦ μετέφερε τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως γιὰ καθ’ ὅλα ἐπιτυχῆ διοργάνωση καὶ διεξαγωγὴ τῶν ἐπικείμενων Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τὸ προσεχὲς καλοκαίρι στὸ Παρίσι, ἐξέφρασε δὲ τὴν εὐχὴ νὰ ἐπικρατήσει καὶ κατὰ τὴ φετινὴ ἱστορικὴ διοργάνωση ἡ ἀρχὴ τῆς ἐκεχειρίας, ἡ ὁποία ἴσχυε ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα κατὰ τὴ διάρκεια τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων…

Στὴ συνέχεια, ὁ Παναγιώτατος μὲ τὴ συνοδεία του μετέβη στὴν ἕδρα τῆς Συνελεύσεως τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Ἐπισκόπων τῆς Γαλλίας, ὅπου τὸν καλωσόρισε μὲ θερμοὺς λόγους ὁ Πρόεδρος αὐτῆς, Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Reims κ. Eric de Moulins-Beaufort, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη, μεταξὺ ἄλλων, ἐκτενῶς στὶς περιβαλλοντικὲς πρωτοβουλίες τοῦ Παναγιωτάτου, οἱ ὁποῖες ἐνέπνευσαν καὶ τὸν Ἁγιώτατο Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο, ὁ δὲ Πατριάρχης ἀντιφώνησε καταλλήλως, μὴ παραλείποντας νὰ τονίσει καὶ αὐτὸς τὶς ἀδελφικὲς σχέσεις του μὲ τὸν Πάπα, τὴν κοινή τους ἔμφαση στὴ συνοδικότητα, καθὼς καὶ τὶς εὐκαιρίες ποὺ προσφέρει γιὰ τὶς σχέσεις μεταξὺ Ὀρθοδόξου καὶ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ἡ ἐπικείμενη ἐπέτειος, τὸ 2025, τῶν 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση τῆς ἐν Νικαίᾳ Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Ἡ Α.Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, τὸ ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας, 22 Ἀπριλίου 2024, ἔγινε δεκτὸς μὲ κάθε ἐπισημότητα ἀπὸ τὸν Ἐξοχώτατο Πρωθυπουργὸ τῆς Γαλλίας κ. Gabriel Attal, ὁ ὁποῖος ἀνέμενε τὸν Παναγιώτατο στὴν εἴσοδο τοῦ Πρωθυπουργικοῦ Μεγάρου Matignon.

Στὴ συνάντηση, διάρκειας 45 περίπου λεπτῶν, ὁ κ. Πρωθυπουργὸς ρώτησε τὸν Παναγιώτατο γιὰ τὶς διορθόδοξες καὶ διαχριστιανικὲς πρωτοβουλίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ ἰδίου προσωπικῶς πρὸς ἐνίσχυση τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητος, πρὸς διαφύλαξη τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐπίτευξη τῆς πολυπόθητης εἰρήνης στὸν μαστιζόμενο ἀπὸ πολέμους κόσμο. Στὴν ἀπάντησή του, ὁ Πατριάρχης ἀναφέρθηκε ἐκτενῶς στὶς δράσεις τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας στοὺς παραπάνω τομεῖς, ἐνῷ δὲν παρέλειψε νὰ ἐπισημάνει καὶ τὴ νέα πρωτοβουλία ποὺ ἀνέλαβε μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο γιὰ ἀπὸ κοινοῦ ἑορτασμό, τὸ ἑπόμενο ἔτος 2025, τῆς 1700ης ἐπετείου ἀπὸ τῆς συγκλήσεως τῆς Α/ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στὸν τόπο ὅπου πραγματοποιήθηκε, στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, προσκάλεσε δὲ καὶ τὸν Ἐξοχ. κ. Attal νὰ παρευρεθεῖ στοὺς σχετικοὺς ἑορτασμούς…

Τὸ βράδυ τῆς ἰδίας ἡμέρας, ὁ Παναγιώτατος μὲ τὴ συνοδεία Του παρακάθησαν σὲ ἐπίσημο δεῖπνο ποὺ προσέφερε πρὸς τιμὴν Του ὁ Σεβ. Ρωμαιοκαθολικὸς Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Παρισίων κ. Laurent Ulrich στὴν ἕδρα του. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καλωσόρισε μὲ θερμοὺς λόγους τὸν Παναγιώτατο, ὁ ὁποῖ­ος ἀντιφώνησε καταλλήλως, ἀντάλλαξαν δὲ καὶ δῶρα ἀναμνηστικὰ τῆς ἐπισκέψεως».

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος & tasthyras.wordpress.com

Δείτε και σχετικά: 

Ουνίτες μας θέλουν! ~ Χαρισματικές μορφές της Ορθοδοξίας για τούς Παπικούς.

Kαρακάλλου Φιλόθεος: Οι πιστοί να μην δεχτούν κοινό Πάσχα με τούς Παπικούς, θα γιορτάζουν με το κανονικό το Ορθόδοξο!

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

«Οἱ Πάπες καί ἁμαρτάνουν καί κολάζονται για τίς ἀσεβεῖς καί ἀντιχριστιανικές διατάξεις» ~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία κατέκρινε τόν Παπισμόν ὡς αἵρεσιν

Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο Επίσκοπος παρεκκλίνει από τον καθολικόν κανόνα ~ Πρωτ. Γεώργιος Φλωρόφσκυ

Ἡ ἕνωσις, ἡ ψευδοένωσις ἔχει ἀποφασισθῆ! ~ ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης †

Όλοι φροντίζουν, μικροί, ''μεγάλοι'' και κράτη.. να γίνει μία θρησκεία! ~ Άγιος Πορφύριος

Ο Αντίχριστος θα εγκαστασταθεί σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες του Ιησού Χριστού. ~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

«Δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια»

«Δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια»

Σοφία Μπεκρή

Στον Όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης – Μεγάλη Τρίτη εσπέρας – η υμνολογία της Εκκλησίας μας προβάλλει με γλαφυρό και παραστατικό τρόπο την «σχέση» αμαρτίας – μετανοίας. Στα περισσότερα τροπάρια παρουσιάζονται κατ’ αντιδιαστολή οι μορφές της αμαρτωλού γυναικός, «της αλειψάσης τον Κύριον μύρω», και του δολίου μαθητή του Χριστού, του Ιούδα, που την ίδια ώρα σχεδίαζε την προδοσία του Κυρίου.

Ενώ, όμως, η πόρνη, προσφέροντας το μύρο μαζί με τα ακόμη πιο πολύτιμα δάκρυά της, «λυτρούται της δυσωδίας των κακών», εν τούτοις ο Ιούδας, αν και ανέπνεε την ευωδία της θείας χάριτος, «ταύτην αποβάλλεται και βορβόρω συμφύρεται». Η μεν αμαρτωλός προσφέρει τα δάκρυά της ως λύτρο για την σωτηρία της, ο δε φιλάργυρος μαθητής προσφέρει στους ανόμους τα τριάκοντα αργύρια, «την τιμήν του τετιμημένου».

Στο τέλος, η γυναίκα, η βυθισμένη στην αμαρτία, κερδίζει το έλεος από τον ψυχοσώστη Σωτήρα Της. Αυτός ο Οποίος δεν ήλθε «ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιω. 3:16-17), της δίνει ασφαλώς την άφεση των αμαρτιών, με την προτροπή βεβαίως «μηκέτι αμάρτανε».

Ο Ιούδας, όμως, αν και συνειδητοποιεί, έστω και καθυστερημένα, ότι απεμπόλησε «τον ατίμητον», εν τούτοις δεν μετανοεί, δεν ζητάει την λυτρωτική συγγνώμη, που ο Κύριος δεν θα του την αρνείτο, εφ’ όσον θα ήταν ειλικρινής. Η «πηρωτική φιλαργυρία» του τόσο πολύ τον τυφλώνει, ώστε να λησμονεί τα διδάγματα του διδασκάλου Του, ότι τίποτε δεν μπορεί να δώσει ο άνθρωπος ως αντάλλαγμα για την ψυχή του. Έτσι «απογνώσει εαυτόν εβρόχισε».

Ο υμνογράφος τονίζει πολύ παραστατικά το μέγεθος της αγαπώσης καρδίας της αμαρτωλού και συνεχίζει να το αντιπαραθέτει στο μέγεθος της αγνωμοσύνης του προδότου μαθητού. Η αμαρτωλός με την πράξη της έδειξε ότι «επεγίγνωσκεν – αναγνώριζε – τον Δεσπότην», ενώ αυτός, ο Ιούδας, με την προδοτική του συμπεριφορά «του Δεσπότου εχωρίζετο». «Αύτη ηλευθερούτο (από την αμαρτία), ενώ ο Ιούδας, με το πάθος του «δούλος εγεγόνει του εχθρού».

Να, λοιπόν, γιατί ο υμνογράφος αναφωνεί με νόημα: «Δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια». 

Φοβερή δεν είναι η αμαρτία, αυτή είναι σύμφυτη με την ζωή του ανθρώπου μεταπτωτικά, φοβερή είναι η αμέλεια για την σωτηρία μας. Ο Ιούδας αμάρτησε αλλά δεν μετενόησε, απλώς μετεμελήθη, γι’ αυτό και περιέπεσε σε απόγνωση και κατέφυγε σε «βροχισμό». Δεν φρόντισε να αποκαταστήσει την τραγική προδοσία του Κυρίου Του, ζητώντας συγγνώμη ή δείχνοντάς Του εμπράκτως, όπως η πόρνη, την ειλικρινή αλλαγή της συμπεριφοράς του.

Ο υμνογράφος προβαίνει στο σημείο αυτό σε μια φοβερή ψυχολογική διαπίστωση. Ο Ιούδας είχε καταληφθεί τόσο πολύ από το πάθος του φθόνου και της φιλαργυρίας, ώστε δεν μπορούσε να δη το συμφέρον της ψυχής του, «ουκ οίδε προτιμάν το συμφέρον»! Είχε τόσο πολύ τυφλωθεί από το μίσος του και δεθεί από την «δυσώδη κακίαν», ώστε να άγεται και να φέρεται απ’ αυτήν.

Από την άλλη, η αμαρτωλός είναι τόσο «απεγνωσμένη δια τον βίον» και «επεγνωσμένη (στιγματισμένη) δια τον τρόπον» της ζωής της, που καταφεύγει στην μοναδική της ελπίδα, στον Χριστό, ζητώντας Του να μην την βδελυχθεί για την αμαρτία, ούτε να την απορρίψει, αλλά να την δεχθεί «μετανοούσαν», «ην ουκ απώσω αμαρτάνουσαν», αυτήν που δεν περιφρόνησε, όταν αμάρτανε!

Αλήθεια, πόσο μεγάλη θέληση για μετάνοια είχε αυτή η αμαρτωλή γυναίκα και συγχρόνως πόσο μεγάλη πίστη ότι η μετάνοιά της μπορούσε να προέλθει μόνον από τον ψυχοσώστη Κύριο, τον μοναδικό Σωτήρα της!

* * * * * 

απόσπασμα απο: koinoniaorthodoxias.org

Τό ἅγιο Εὐχέλαιο

Τὸ ἅγιο Εὐχέλαιο

Τοῦ Ἱερομονάχου Γρηγορίου, Γέροντος τοῦ Κουτλουμουσιανοῦ Κελλίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Ἅγιον Ὅρος.

Ἡ θεία σύσταση τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Ἀδελφόθεο Ἰάκωβο: «Ἐὰν κάποιος ἀπὸ σᾶς εἶναι ἄρρωστος, ἂς προσκαλέσει τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἂς προσευχηθοῦν γι’ αὐτόν, ἀφοῦ τὸν ἀλείψουν μὲ ἔλαιο στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ πίστη, θὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενῆ. Ὁ Κύριος θὰ τὸν σηκώσει ἀπὸ τὸ κρεβάτι τῆς ἀρρώστιας, καὶ ἂν ἔχει κάνει ἁμαρτίες θὰ τοῦ συγχωρηθοῦν».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφερόμενος στοὺς λόγους τοῦ Ἀδελφόθεου, γράφει ὅτι «ἡ ἀποστολικὴ διδασκαλία, ἀποδεικνύεται διὰ τῶν πραγμάτων ἀληθινή. Επειδή ὅταν μαζευτοῦν οἱ ἅγιοι ἱερεῖς καὶ τελέσουν τὸ ἱεροπρεπέστατο μυστήριο τοῦ θείου Εὐχελαίου, βλέπουμε φανερὰ πολλοὺς ἀσθενεῖς ἢ νὰ μεταβάλλονται... πρὸς τὸ καλύτερο ἢ καὶ τελείως νὰ θεραπεύονται. Πρῶτον μὲν διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου καὶ τῆς θείας τοῦ Χρίστου καὶ παντοδυνάμου Χάριτος. Δεύτερον διὰ τῆς χρίσεως τοῦ πνευματικοῦ ἐλαίου καὶ τρίτον διὰ τῆς θερμῆς καὶ πιστῆς προσευχῆς τῶν ἱερωτάτων ἀνδρῶν. Ὥστε ἀπὸ τοῦτο κινούμεθα νὰ στοχαστοῦμε ὡς ἀληθὲς καὶ ἐκεῖνο ὅπου λέγει ἀκολούθως ὁ μέγας Ἀδελφόθεος, ὅτι καὶ αἱ ἁμαρτίαι ὅπου ἐπραξεν ὁ ἀσθενῶν συγχωροῦνται παρὰ Κυρίου διὰ τῆς δεήσεως τῶν ἁγίων ἱερέων καὶ ἀρχιερέων Του».

Ἡ πρωταρχικὴ σημασία τοῦ ἁγίου Εὐχελαίου εἶναι ἡ προσευχὴ τῶν ἱερέων γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας.

Μαζὶ μὲ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος δίνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν.

Αὐτὸ δὲν σημαίνει βέβαια ὅτι τὸ Εὐχέλαιο ἀντικαθιστᾶ τὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση. Ἀλλὰ ἐπειδὴ πολλὲς φορὲς μία σωματικὴ ἀσθένεια εἶναι συνέπεια μίας ἁμαρτίας, ὁ Χριστὸς συνέδεσε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μὲ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος. Τὸ βλέπουμε αὐτὸ καὶ στὴ περίπτωση τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν τοὺς ἐξέλεξε ὁ Κύριος καὶ τοὺς ἔστειλε στὸ κήρυγμα, κήρυτταν ὅτι πρέπει νὰ μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι· ἔβγαζαν δαιμόνια καὶ ἄλειφαν τοὺς ἀρρώστους μὲ λάδι καὶ τοὺς θεράπευαν.

Ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν ποὺ λαμβάνουμε μὲ τὸ ἱερὸ Εὐχέλαιο προϋποθέτει τὴ μετάνοιά μας καὶ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως. 

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ γίνεται τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου στὸ Ναὸ γιὰ ὅλους τούς πιστοὺς κατὰ τὴ Μεγάλη Τετάρτη καὶ τὴ παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων, ἡμέρες κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ πιστοὶ ἔχουν προετοιμαστεῖ μὲ τὴν Ἐξομολόγηση γιὰ τὴ συμμετοχή τους στὴν θεία Κοινωνία.

Κατὰ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου διαβάζεται ἕνας Κανόνας, ψάλλονται ἀρκετὰ τροπάρια διαφόρων Ἁγίων καὶ κατόπιν διαβάζονται ἑπτὰ Ἀποστολικὲς καὶ ἑπτὰ Εὐαγγελικὲς περικοπές. Ἀκολουθεῖ ἡ ἀνάγνωση ἑπτὰ Εὐχῶν. Ὅλη αὐτὴ ἡ θαυμάσια ἱερολογία ἐκφράζει τὴν φιλανθρωπία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ποὺ προσφέρεται ἀφθονοπάροχα στοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας.

Στὴν πρώτη ἀπὸ τὶς Εὐχὲς ὁ λειτουργὸς παρακαλεῖ τὸν Κύριο: «Ἂς γίνει, Κύριε, τὸ ἔλαιο τοῦτο ἔλαιο ἀγαλλιάσεως, ἔλαιο ἁγιασμοῦ, ἔνδυμα βασιλικό, θώρακας δυνάμεως, ἀγαλλίαμα καρδίας, εὐφροσύνη αἰώνια». Σὲ ἄλλη πάλι Εὐχὴ παρακαλοῦμε τὸ Κύριο νὰ ἑνώσει τὸ ἔλεός Του μὲ τὸ ἅγιο ἔλαιο, καὶ σὲ ὅσους χρίονται ἀπὸ αὐτό, νὰ εἶναι γιὰ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός τους. Λέει ὁ λειτουργός: «Κύριε, στεῖλε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὴν ἰατρική σου δύναμη. Ἀκούμπησε τὸ ἄρρωστο σῶμα, σβῆσε τὸν πυρετό. Γίνε γιατρὸς τοῦ δούλου Σου. Σήκωσὲ τον ἀπὸ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου καὶ χάρισὲ τον στὴν Ἐκκλησία σου σῶο καὶ ὑγιῆ».

Ὅπως εἴπαμε, ἡ συμμετοχὴ τοῦ πιστοῦ στὸ Εὐχέλαιο γίνεται μὲ τὴν προσευχή του καὶ μὲ τὴ χρίση ποὺ τοῦ κάνει ὁ ἱερέας μὲ τὸ ἅγιο ἔλαιο. Καθὼς τὸν χρίει, παρακαλεῖ τὸ Θεό: «Πάτερ ἅγιε, ἰατρὲ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, Σύ ποὺ ἔστειλες τὸ Μονογενῆ σου Υἱό, γιὰ νὰ θεραπεύσει κάθε ἀρρώστια καὶ νὰ λυτρώσει ἀπὸ τὸ θάνατο, θεράπευσε καὶ αὐτὸν τὸ δοῦλο Σου ἀπὸ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ἀρρώστια ποὺ τὸν κατέχει καὶ ζωοποίησέ τον μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ».

Πρέπει βέβαια νὰ γνωρίζουμε ὅτι μετὰ ἀπὸ τὴν τέλεση τοῦ Εὐχελαίου δὲν ἀκολουθεῖ πάντοτε ἡ θεραπεία τοῦ ἀσθενοῦντος. Ἐὰν θὰ δοθεῖ ἡ θεραπεία ἀπὸ τὸ Χριστό, αὐτὸ θὰ τὸ κρίνει ὁ Ἴδιος. Ἀσφαλῶς ὅμως τὸ Μυστήριο, μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου, δίνει οὐράνια παρηγοριὰ στὸν ἀσθενῆ, γιὰ νὰ μπορέσει αὐτὸς νὰ δεχτεῖ τὴν ἀρρώστια μὲ ὑπομονή.

Κάθε φορᾶ ποὺ ἀντιμετωπίζουμε μία ἀρρώστια ψυχικὴ ἢ πνευματική, ὁ Χριστὸς μᾶς καλεῖ νὰ προσέλθουμε σ’ Αὐτόν, ποὺ εἶναι ὁ φιλάνθρωπος ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεός Του γιὰ τὴ θεραπεία μας καὶ νὰ ἐμπιστευθοῦμε στὴν ἀγάπη Του ὅτι θὰ μᾶς δώσει τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα γιὰ τὴ ψυχή μας.

Ἐὰν προσερχόμαστε στὸ Κύριο μ’ αὐτὴ τὴ πίστη, τότε τὸ ἱερὸ Εὐχέλαιο, θὰ γίνει ἡ σωτηρία μας. Ο Κύριος θὰ μᾶς ἀναστήσει καὶ θὰ μᾶς κρατήσει κοντά Του γιὰ πάντα. Ἀμήν.

Πηγή: agiazoni

Μάιος

Μάιος ~ Ορφέας Περίδης 

(από τον δίσκο Ονειροπόλων Μόχθοι)

Τη νύχτα, τα μεσάνυχτα που ανοίγουν οι ουρανοί

λένε ένα φως που βλέπουνε οι άνθρωποι οι αγνοί

Στο φως που αναλήβεται ψηλά στον ουρανό

τ’ αγνά τους μάτια βλέπουνε τον ίδιο τον Χριστό

Στον χρόνο που ξανάνοιωσε, στις ώρες τις καλές

βλέπουν γαριφαλόσκονη στις πόρτες, στις αυλές

Τα δέντρα αγκαλιάζουνε, φωτίζουν τις πλαγιές

στολίζουν τριαντάφυλλα, πηγάδια τις πηγές

Γίνονται κάμποι ολόχρυσοι, γίνονται το κρασί

γίνονται ασημόκουπα να λάμπεις μέσα εσύ

Ευτυχισμένη πέτρα, βγες απ’ το βαθύ γιαλό

να δω τα λουλουδάκια σου, να την ονειρευτώ.

Μ. Δευτέρα: Ο Χριστός κατακεραυνώνει τούς Φαρισαίους και κάθε υποκριτή με τα φοβερά «Ουαί»

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 23)

1. Τότε ο Ιησούς ελάλησε τοις όχλοις και τοις μαθηταίς αυτού

2. λέγων· επί της Μωσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι.

3. πάντα ουν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γαρ, και ου ποιούσι.

4. δεσμεύουσι γαρ φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τω δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά.

5. πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσι προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις. πλατύνουσι γαρ τα φυλακτήρια αυτών και μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών,

6. φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς

7. και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς και καλείσθαι υπό των ανθρώπων ραββί ραββί.

8. υμείς δε μη κληθήτε ραββί· εις γαρ υμών εστιν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί εστέ.

9. και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γης· εις γαρ εστιν ο πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς.

10. μηδέ κληθήτε καθηγηταί· εις γαρ υμών εστίν ο καθηγητής, ο Χριστός.

11. ο δε μείζων υμών έσται υμών διάκονος.

12. όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται.

13. Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· δια τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα.

14. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γαρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν.

15. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών.

16. Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες· ος αν ομόση εν τω ναώ, ουδέν εστίν, ος δ΄ αν ομόση εν τω χρυσώ του ναού, οφείλει.

17. μωροί και τυφλοί! τις γαρ μείζων εστίν ο χρυσός ή ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν;

18. και ος αν ομόση εν τω θυσιαστηρίω, ουδέν εστίν, ος δ΄ αν ομόση εν τω δώρω τω επάνω αυτού, οφείλει.

19. μωροί και τυφλοί! τι γαρ μείζον, το δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον;

20. ο ουν ομόσας εν τω θυσιαστηρίω ομνύει εν αυτώ και εν πάσι τοις επάνω αυτού·

21. και ο ομόσας εν τω ναώ ομνύει εν αυτώ και εν τω κατοικήσαντι αυτόν·

22. και ο ομόσας εν τω ουρανώ ομνύει εν τω θρόνω του Θεού και εν τω καθημένω επάνω αυτού.

23. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι.

24. οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες!

25. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας.

26. Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου και της παροψίδος, ίνα γένηται και το εκτός αυτών καθαρόν.

27. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας.

28. ούτω και υμείς έξωθεν μεν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστέ υποκρίσεως και ανομίας.

29. Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων,

30. και λέγετε· ει ήμεν εν ταις ημέραις των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τω αίματι των προφητών.

31. ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστέ των φονευσάντων τους προφήτας.

32. και υμείς πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών.

33. όφεις, γεννήματα εχιδνών! πως φύγητε από της κρίσεως της γεέννης;

34. δια τούτο ιδού εγώ αποστέλλω προς υμάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών αποκτενείτε και σταυρώσετε και εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταις συναγωγαίς υμών και διώξετε από πόλεως εις πόλιν,

35. όπως έλθη εφ΄ υμάς παν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, ον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου.

36. αμήν λέγω υμίν ότι ήξει ταύτα πάντα επί την γενεάν ταύτην.

37. Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον επισυνάγει όρνις τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε.

38. ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος.

39. λέγω γαρ υμίν, ου μη με ίδητε απ΄ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

*****

Σχόλιο Π. κοινωνίας: "Οὐαί ὑμῖν, γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ὑποκριταί... Είναι φρίκη ο άνθρωπος να ακούει αυτά τα ουαί έναντι της υποκρισίας: Αν θελήσει κανείς στα σοβαρά αυτά τα οκτώ ουαί να τα μελετήσει, έχω τη γνώμη ότι δεν θα καταφέρει να τα διαβάσει όλα, διότι έχουν σχέση με τη ζωή μας, ακόμα και των προχωρημένων χριστιανών. Υπάρχει υποκρισία έναντι του Θεού αλλά και των ανθρώπων..." ~ Δημήτριος Παναγόπουλος, ιεροκήρυκας

Αγία και Μεγάλη Δευτέρα

Αγία και Μεγάλη Δευτέρα

Την αγία και μεγάλη Δευτέρα θυμόμαστε τον μακάριο και πάγκαλο Ιωσήφ, και τη συκιά που την καταράστηκε ο Κύριος και ξεράθηκε.

*****

Από σήμερα αρχίζουν τα άγια Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του οποίου προεικόνιση ήταν ο Ιωσήφ και γι’ αυτό παρουσιάζεται πρώτος.

Αυτός ήταν τελευταίος γιος του Ιακώβ από την Ραχήλ· τα ίδια του τα αδέλφια τον φθόνησαν εξαιτίας κάποιων ονείρων που είδε, και πρώτα τον έβαλαν σε ένα λάκκο, και με το ματωμένο ρούχο του εξαπάτησαν τον πατέρα τους ότι τάχα φαγώθηκε από κάποιο θηρίο.

Στη συνέχεια τον πούλησαν στους Ισμαηλίτες για τριάντα αργύρια, και αυτοί πάλι τον πούλησαν στον Πετεφρή, τον αρχιευνούχο του Φαραώ, του βασιλιά της Αιγύπτου.

Η κυρία του, κυριευμένη από παράφορη επιθυμία, επιβουλεύθηκε τη σωφροσύνη τού νέου, όμως εκείνος δεν θέλησε να κάνει την αμαρτία αλλά άφησε τον χιτώνα του στα χέρια της και έφυγε. Εκείνη τον διέβαλε τότε στον κύριό του και ο Ιωσήφ οδηγήθηκε δέσμιος σε σκοτεινή φυλακή.

Αργότερα, αφού εξήγησε τα όνειρα κάποιων βασιλικών καταδίκων, τον έβγαλαν από τη φυλακή και τον παρουσίασαν στον βασιλιά και έγινε κύριος όλης της Αιγύπτου.

Στη συνέχεια με τη διανομή του σιταριού φανερώθηκε στα αδέλφια του, και αφού έζησε ως το τέλος με τρόπο άριστο, πέθανε στην Αίγυπτο, μένοντας, κοντά σε όλα τα άλλα του καλά, ονομαστός για τη σωφροσύνη του.

Αυτός λοιπόν ο Ιωσήφ θεωρείται προεικόνιση του Χριστού, διότι και ο Χριστός φθονείται από τους ομόφυλους Ιουδαίους, και πωλείται από τον μαθητή του για τριάντα αργύρια, και κλείνεται στον μαύρο και σκοτεινό λάκκο, τον τάφο.

Και αφού αναστήθηκε από εκεί αυτεξουσίως, βασιλεύει της Αιγύπτου, δηλαδή εναντίον όλης της αμαρτίας, και τη νικάει κατά κράτος, και γίνεται Κύριος όλου του κόσμου, και μας εξαγοράζει από φιλανθρωπία με τη μυστική σιτοδοσία, καθώς έδωσε τον εαυτό του για χάρη μας και μας τρέφει με ουράνιο άρτο, δηλαδή με τη ζωηφόρο σάρκα του.

Γι’ αυτό λοιπόν τον λόγο παρουσιάζεται σήμερα ο πάγκαλος Ιωσήφ.

Παράλληλα θυμόμαστε την ξεραμένη συκιά, επειδή οι θείοι ευαγγελιστές, ο Ματθαίος και ο Μάρκος, μετά τη διήγηση των Βαΐων μιλάνε γι’ αυτήν.

Ο Μάρκος λέει: «Την επόμενη μέρα, όταν βγήκαν από τη Βηθανία, ο Κύριος πείνασε. Και βλέποντας από μακριά μια συκιά που είχε φύλλα, πλησίασε μήπως βρει τίποτε σ’ αυτήν. Όταν όμως έφτασε κοντά της, δεν βρήκε τίποτε παρά μόνο φύλλα· γιατί δεν ήταν ο καιρός των σύκων. Απευθύνθηκε τότε σ’ αυτήν και της είπε· “Ποτέ πια να μη φάει κανείς καρπό από σένα”» (Μαρκ. 11:12-14).

Και ο Ματθαίος λέει: «Ξαναπηγαίνοντας ο Ιησούς το πρωί στην πόλη, πείνασε. Βλέποντας στον δρόμο μια συκιά, ήρθε κοντά της, αλλά δεν βρήκε τίποτε σ’ αυτή, παρά μόνο φύλλα· και της λέει· “Ποτέ πια να μην ξαναβγάλεις καρπό”. Και αμέσως ξεράθηκε η συκιά» (Ματθ. 21:18-19).

Συκιά λοιπόν είναι η συναγωγή των Ιουδαίων, στην οποία ο Σωτήρας, επειδή δεν βρήκε τον πρέποντα καρπό, παρά μόνο τη σκιά του νόμου, και αυτή την αφαίρεσε από αυτούς και την άφησε εντελώς άχρηστη.

Αν τώρα κάποιος θα ρωτούσε, γιατί το άψυχο δένδρο, που δεν έφταιξε σε τίποτα, έλαβε την κατάρα και ξεράθηκε, ας μάθει αυτός ότι οι Ιουδαίοι, βλέποντας ότι ο Χριστός πάντοτε έκανε ευεργεσίες και ποτέ δεν έκανε σε κανέναν το παραμικρό κακό, νόμιζαν ότι μόνο ευεργετική δύναμη έχει, αλλά όχι και τιμωρητική.

Ο Κύριος, καθώς είναι φιλάνθρωπος, δεν θέλησε να δείξει πάνω σε άνθρωπο ότι και αυτό το μπορεί. Για να πείσει λοιπόν τον αχάριστο λαό ότι έχει δύναμη και να τιμωρεί, αλλά ως αγαθός δεν θέλει, τιμώρησε κάτι άψυχο και αναίσθητο.

Υπάρχει όμως και άλλος λόγος, απόκρυφος, που έφτασε σε μας από σοφούς γέροντες, όπως λέει ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, ότι το δένδρο της παρακοής των πρωτοπλάστων ήταν συκιά, τα φύλλα της οποίας οι παραβάτες τα χρησιμοποίησαν για να σκεπάσουν τη γυμνότητά τους. Γι’ αυτό και ο Χριστός την καταράστηκε να μην κάνει ποτέ πια καρπό που θα είναι αιτία αμαρτίας.

Και είναι φανερό ότι η αμαρτία έχει κάποια ομοιότητα με τη συκιά, διότι όπως ο καρπός της είναι γλυκός και κολλάει και προκαλεί τραχύτητα και τσούξιμο, έτσι και η αμαρτία έχει την ηδονή, την κολλητικότητα και έπειτα τις τύψεις της συνειδήσεως.

Ωστόσο οι άγιοι πατέρες έβαλαν εδώ την ιστορία της συκιάς για κατάνυξη, όπως έβαλαν και τον Ιωσήφ επειδή είναι προτύπωση του Χριστού.

Και συκιά είναι κάθε ψυχή που δεν έχει κανέναν πνευματικό καρπό· στην οποία ο Κύριος το πρωί, δηλαδή στην παρούσα ζωή, δεν βρίσκει ανάπαυση, και έτσι την καταριέται και την ξεραίνει και την στέλνει στην αιώνια φωτιά.

Με τις πρεσβείες του παγκάλου Ιωσήφ, Χριστέ, Θεέ μας, ελέησέ μας. Αμήν.

(Διασκευή για την Κ.Ο. του κειμένου του Τρωδίου με τη βοήθεια και της μετάφρασης του αγίου Αθανασίου του Παρίου που περιέχεται στο βιβλίο Νέον Λειμωνάριον, Βενετία 1819, σελ. 295). 

 Πηγή:alopsis.gr & simeiakairwn.wordpress.com

Ουνίτες μας θέλουν! ~ Χαρισματικές μορφές της Ορθοδοξίας για τούς Παπικούς.

Ουνίτες μας θέλουν! Ο Παπισμός είναι αίρεση και παναίρεση. ~ άγιος παπα Γιώργης Μεταλληνός

Ο Πάπας είναι αιρετικός, και πρόδρομος του αντιχρίστου κατά τούς Αγίους Πατέρες... ~ Γέρ. Γαβριήλ ο Αγιορείτης

Ο Πάπας είναι ο ηθικός αυτουργός της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως. ~ Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

Ο Παπισμός ''Εκκλησία''; Δεν φοβάστε τον Θεό πατέρες; ~ Γερ. Δοσίθεος

Αυτοί τώρα οι λατίνοι, θέλουν να λέγονται ''εκκλησία'';; ~ Αρχ. Σάββας ο Αγιορείτης, εκ Κερασιάς Καυσοκαλυβίων

Οι Παπικοί δεν έχουν μυστήρια. Μόνο όσοι έχουν βαπτιστεί είναι μέλοι της Εκκλησίας. Οι λατίνοι είναι αβάπτιστοι και ο Πάπας δεν είναι Επίσκοπος! ~ Μακαριστός Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος

Μαρτυρία Μητρ. Μόρφου Νεόφυτου: O Άγιος Ευμένιος μνημόνευσε κάποτε στήν προσκομιδή το όνομα ενός καθολικού που είχε συμβάλει οικονομικά στο λεπροκομείο... και εμφανίστηκε άγγελος και έβγαλε την μερίδα του καθολικού απο το άγιο Δισκάριο λέγοντας του πως εκεί μόνο τα Μέλη της Εκκλησίας μπορεί να μνημονεύει!

Μερική απομαγνητοφώνηση Δημήτρης Ρόδης

Πηγή: Σημεία των καιρών

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴ (Ὀρθόδοξος) καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία κατέκρινε τὸν Παπισμὸν ὡς αἵρεσιν, καὶ τοὺς ὀπαδοὺς ταύτης παπικοὺς ὡς αἱρετικούς...'' ~ Απόσπασμα Ἐγκυκλίου Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν 1848, Μ. 385

Η Κηδεία του Ιερέα. Κατηχώρι, Ελλάδα, 1898

Η Κηδεία του Ιερέα. Κατηχώρι, Ελλάδα, 1898

Τότε που το γένος γνώριζε... πως αν δείς στο δρόμο έναν παπά και έναν άγγελο, πρώτα θα ασπαστείς το χέρι του Ιερέα και μετά του αγγέλου... 

*****

Το ανθρώπινο σώμα, το πήλινο αυτό δοχείο, από την στιγμή που δέχεται την ιεροσύνη, αποκτά ιερότητα: είναι ιερό σαν την Αγία Τράπεζα. Και κάτι παραπάνω.

Γι' αυτό ο όσιος ιερέας Λουκιανός, ευρισκόμενος λίγο πριν πεθάνει στη φυλακή, λειτούργησε χρησιμοποιώντας σαν Αγία Τράπεζα το σώμα του, το στήθος του.

Και ο Θεόδωρος, επίσκοπος Κύρου, ευρισκόμενος στην έρημο, λειτούργησε έχοντας σαν Αγία Τράπεζα τα χέρια του διακόνου του...

Δείτε σχετικά: Τα χαρίσματα της Ιερωσύνης ~ π. Παναγιώτης Ρόδης

Όταν οι μάρτυρες τελούσαν τη θεία λειτουργία πάνω στο στήθος τους. Η κρυφή και διωκόμενη «Εκκλησία των Κατακομβών» στην αθεϊστική Ρωσία.

Ἤτανε δύο πατέρες. Μαλώσανε. Λοιπόν ζήτησε συγγνώμη ὁ ἕνας. «Δέν σέ συγχωράω» λέει ο άλλος..!

Ἤτανε δύο πατέρες. Μαλώσανε... Λοιπόν ζήτησε συγγνώμη ὁ ἕνας. «Δέν σέ συγχωράω» λέει ο άλλος. Ἀμάν! Πάει τότε σέ ἕνα Γέροντα, ὁ ὁποῖος τόν ρώτησε: «Πῶς τή ζήτησες τή συγγνώμη;

Εἶχες μέσα σου πειστεῖ ὅτι φταῖς ἐσύ πράγματι»;

«Ὄχι» απάντησε ο πατέρας.

Γιά κάντο, νά πειστεῖς ὅτι ἐσύ φταῖς πραγματικά καί πήγαινε καί ξαναζήτησέ του συγγνώμη.

Λοιπόν πάει πάλι ο «φταίχτης» και χτυπάει τήν πόρτα... Τοῦ ἀνοίγει ὁ ἄλλος, ο οποίος ἀμέσως τοῦ λέει: «Συγχώρεσέ με». Τελικά ζήτησε συγγνώμη ὁ αδελφός πού άνοιξε τήν πόρτα... Πρίν κἄν πεῖ ὁ «φταίχτης» τή δική του συγγνώμη ὁ ἄλλος τό εἶχε πληροφορηθεῖ. Καταλάβατε πῶς λειτουργεῖ ἡ ἀληθινή συγχώρεση; Δέν είπε κἄν συγγνώμη «ο φταίχτης».

Ὁ ἄλλος τοῦ ἄνοιξε τήν πόρτα και τοῦ λέει: «Συγχώρεσέ με». Βλέπετε πῶς λειτουργεῖ ἡ ἀληθινή ταπείνωση; Ἀλλά ἐμεῖς δέν θέλουμε νά ταπεινωθοῦμε. Θέλουμε νά εἴμαστε καί ἐξωτερικά καλά μέ τόν Χριστό αλλά καί νά κρατήσουμε τήν ἀξιοπρέπεια, τόν χαρακτήρα. ''Κρατάω χαρακτήρα''... Καταστρέφομαι δηλαδή.

Πηγή: inagiounikolaoutouneou.gr

Η απλότητα ξεκουράζει...

Είναι πολύ κουραστικό, όταν δεν υπάρχη απλότητα και εμπιστοσύνη.

Τότε, για να πής μια κουβέντα στον άλλον, χρειάζεται πρόλογος, επίλογος, εξηγήσεις... Έτσι η ζωή γίνεται τυραννία, μαρτύριο. 

Ενώ, όταν υπάρχη απλότητα, λές στον άλλον «τώρα κάθησε» και κάθεται, «τώρα δεν χρειάζεσαι, φύγε» και φεύγει, χωρίς να φοβάσαι μήπως παρεξηγηθή. Η απλότητα ξεκουράζει, ενώ η έλλειψη απλότητος κουράζει...

~ Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

 ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές»

Πηγή:psihisangigmata.blogspot.com

Ἀββᾶς Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος: Νά μή βρεθεῖ κανείς, ἄκαρπος σάν τή συκῆ.

''Ὁ καθένας μας νὰ μὴ μένει ἀργὸς, γιὰ νὰ μὴ βρεθεῖ ἄκαρπος σὰν τὴ συκῆ καὶ στερηθεῖ τελείως τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν..''

Ἀββᾶς Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος 

1. Ἐκεῖνος ποὺ καὶ στὴν προσευχὴ εἶναι ὀκνηρός, καὶ στὴν διακονία τῶν ἀδελφῶν νωθρὸς καὶ ἀμελής, ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο άργὸς καὶ κρίνεται άνάξιος καὶ γι' αὐτὸ τὸ ψωμί του. 

«Ὁ ἀργὸς» εἶπε «οὔτε νὰ τρώει». Καὶ ἀλλοῦ• «Τοὺς ἀργοὺς τοὺς μισεῖ καὶ ὁ Θεὸς»• καὶ «Ὁ ἀργὸς οὔτε πιστός μπορεῖ νὰ εἶναι». Πρέπει λοιπὸν ὁ καθένας μας νὰ μὴ μένει ἀργὸς, γιὰ νὰ μὴ βρεθεῖ ἄκαρπος σὰν τὴ συκῆ καὶ στερηθεῖ τελείως τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν.

2. Σ' ἐκείνους ποὺ λένε, ὅτι εἶναι ἀδύνατο νὰ φτάσουμε τὴν τελειότητα καὶ ν' ἀπαλλαγοῦμε ὁλότελα ἀπὸ τὰ πάθη μας, τοὺς λέμε ὅτι μιλᾶνε ἀντίθετα πρὸς τὴν Ἁγία Γραφή. 

Ἔτσι ὁ Κύριος λέει• «Νὰ γίνετε τέλειοι, ὅπως ὁ Οὐράνιος Πατέρας σας εἶναι τέλειος». Ἴδιο νόημα ἔχουν καὶ τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου• «Γιὰ νὰ παρουσιάσομε κάθε ἄνθρωπο τέλειο, σύμφωνο μὲ τὸ πρότυπο τοῦ Χριστοῦ». 

Ἔτσι δὲν μᾶς κυριεύει ἡ ὑπερηφάνεια, διότι τρέχομε πρὸς τὸ τέρμα τῆς τελειότητας, συνεχίζοντας σ' ὅλη μας τὴ ζωὴ ἀδιάκοπο καὶ ἐντατικὸ ἀγῶνα.

3. Ἐκείνους ποὺ νομίζουν ἀδύνατη αὐτήν τὴν τελειότητα, ποὺ συντελεῖται μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ποὺ εἶναι «ἡ καινὴ κτίσις» τῆς καθαρῆς καρδιᾶς, ὁ Ἀπόστολος τοὺς παρομοιάζει μ' ἐκείνους τοὺς Ἑβραίους ποὺ δὲν ἀξιώθηκαν νὰ μποῦνε στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, λόγω τῆς ἀπιστίας τους, καὶ γι' αὐτὸ ἄφησαν τὰ κόκκαλά τους στὴν ἔρημο...

Ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπὸ τὰ πάθη εἶναι ἡ ἀληθινὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Ἀπόστολος μᾶς συνιστᾶ• «Προσέχετε, ἀδελφοὶ μου, μήπως κανείς ἀπὸ σᾶς ἔχει πονηρὴ καρδιά, γεμάτη ἀπιστία, καὶ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ». 

Μὲ τὴ λέξη «ἀπομακρυνθεί» δὲν ἐννοεῖ τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὴν ἀπιστία στὶς ὑποσχέσεις Του. Μ' αὐτὴ τὴν ἀπιστία κυριεύτηκαν οἱ Ἑβραῖοι καὶ δὲν μπῆκαν στὴ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. 

Ἄς φροντίσουμε λοιπὸν νὰ μποῦμε σ' ἐκείνη τὴν ἀνάπαυση. Καὶ ποιά εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἀνάπαυση τῶν Χριστιανῶν, παρὰ ἡ ἀπολύτρωση ἀπὸ τ' ἁμαρτωλὰ πάθη καὶ ἡ ἐνεργὸς κατοίκηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καθαρὴ καρδιά μας; 

Ὁ Ἀπόστολος λέει• «Πόσο περισσότερο τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ θὰ καθαρίσει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ ἔργα, ποὺ ὁδηγοῦν στὸ θάνατο...».

~ Ἀββᾶς Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος

Πηγή: Ορθόδοξοι Πατέρες  -  makkavaios.blogspot.com

«Το άδικο πονάει και τους αγίους...»

«Το άδικο πονάει και τους αγίους.

 Και η αχαριστία πονάει και τον ίδιο τον Χριστό.

Τον επόνεσε... 

Το παράδειγμα με τους δέκα λεπρούς.»

 (+ Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης)

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

*Θα διακηρύττουν πως υπάρχει ισότης και Ένωση! Αυτό έγινε στο Μπαλαμάντ (στο Λίβανο), εννέα Εκκλησίες στο Μπαλαμάντ, το 1993, με πρώτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Παπική πλευρά, διακήρυξαν την αμοιβαία αναγνώριση των Μυστηρίων, και επομένως ελεύθερα να κοινωνούν οι Ορθόδοξοι σε αυτούς και αυτοί στούς Ορθοδόξους.

*Προσέξτε τώρα, αυτοί (οι Παπικοί) όταν έρχονται να κοινωνήσουν έχουν της Δευτέρας Βατικανής Συνόδου την απόφαση, αμέσως μας κάνουν εμάς Παπικούς, και οχι εκείνοι γίνονται Ορθόδοξοι. Υπάρχει λοιπόν διπλωματία...

*Και ξέρετε τι κάνανε; Τα κείμενα του παπα-Γιάννη του Ρωμανίδη και τα δικά μου, σε αυτούς τούς διαλόγους ενω τρώγαμε μήνες να κάνουμε αυτά που μας είχαν αναθέσει, δεν τα διαβάζανε ποτέ...

*Μασκαράδες, μασκαράδες συνεχώς... Ε που θα φτάσουμε! Ή ολα για τα οποία αγωνιζόμαστε είναι ψέματα... ή δεν είναι, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ και θα ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ! Με συγχωρείται, ο Θεός μαζί μας...

~ άγιος παπα Γιώργης Μεταλληνός

(μερική απομαγνητοφώνηση Δημήτρης Ρόδης)

Kαρακάλλου Φιλόθεος: Οι πιστοί να μην δεχτούν κοινό Πάσχα με τούς Παπικούς, θα γιορτάζουν με το κανονικό το Ορθόδοξο!

Η προειδοποίηση του Ηγούμενου Φιλόθεου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου Αγίου Όρους, πνευματικού τέκνου του Αγίου Γερ. Εφραίμ της Αριζόνας, στο αν αποτολμήσουν το 2025 να κηρύξουν την ψευδό- ένωση των ''εκκλησιών.''

Ερώτηση: Συζητείται έντονα η ''ένωση των εκκλησιών.'' 

Γέροντας Φιλόθεος: Μάλιστα… Μάλιστα… Μάλιστα…

Ερώτηση: Μάλιστα έχει ακουστεί αν ισχύει, ίσως για το 2025.

Γέροντας Φιλόθεος: Που λένε τότε να κάνουν το κοινό Πάσχα. Να ενώσουν την ''εκκλησία''… Ε, εκεί θα είναι πια η χαριστική βολή. Αλίμονο μας. Ελπίζουμε και ευχόμαστε ταπεινά και ελπίζουμε ότι θα αποτρέψει η Χάρις του Θεού. Και αλίμονο οι πρωτεργάτες που πρόκειται τέτοιο πράγμα ν’ αποτολμήσουν. 

Θα γραφεί με μελανά γράμματα μέσα στην ιστορία, όπως των αιρετικών. Αλίμονο και όχι μόνον αυτό, αλλά θα χωριστεί πάλι όπως με το παλαιό, την εποχή που σχίστηκε η Εκκλησία μας με το παλιό και με το νέο ημερολόγιο, έτσι και τότε, θα γίνει φοβερό χάσμα στην Ορθοδοξία μας. Θα είναι μεγαλύτερο του παλαιοημερολογίτικου σχίσματος.

Ερώτηση: Οπότε εκεί Γέροντα οι πιστοί που δεν θα το δέχονται αυτό;

Γέροντας Φιλόθεος: Οι πιστοί δεν μπορούνε να δεχτούνε το κοινό Πάσχα και θα γιορτάζουν με το κανονικό Πάσχα, το Ορθόδοξο!

Ερώτηση: Αν όμως ο Μητροπολίτης τους έχει ευθυγραμμιστεί με το κοινό Πάσχα; Και στις Εκκλησίες τις συγκεκριμένες ακολουθείται αυτή η τακτική, τί μπορεί να κάνει ο πιστός;

Γέροντας Φιλόθεος: Δεν θα φέρουν ευθύνη οι ίδιοι οι Επίσκοποι; Αυτοί από το Θεό θα φέρουν και είναι φοβερή ενώπιον του Κυρίου και θα παρασύρουν το λαό. Έχουμε παραδείγματα, έχουμε εμπειρίες, τί συνέβη μετά απ’ όλα αυτά...!

Ερώτηση: Ο πιστός όμως δεν θα μπορεί ούτε να λειτουργηθεί, ούτε να κοινωνήσει. Πού θα πηγαίνει;

Γέροντας Φιλόθεος: Ε, εδώ είναι!… ελπίζουμε ότι θα είναι τέτοιο το σχίσμα που θα είναι φοβερό και ακριβώς αυτή η διαίρεση αυτό θα φέρει, θα διχάσει το λαό.

~ Καθηγούμενος Ι. Μ. Καρακάλλου Αγίου Όρους Φιλόθεος για ψευδό-ένωση ''εκκλησιών''.

Aπόσπασμα απο: «Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν» Νο 13: Πνευματικές Νουθεσίες και Συμβουλές - Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος (Μέρος Β'). Ἡ διαδικτυακή ἐκπομπή τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν Μὲ τὸν Χαράλαμπο Ἂνδραλη. Νομικό-Συγγραφέα, Δικηγόρο παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ. Πηγή: orthros.eu & https://youtu.be/As-O3zRxSUM?si=0xok1EjWycHUffjq

''Εάν μιλήσω.. Εάν πάλι σιωπήσω..'' ~ EL GRECO

"Εάν μιλήσω... θα στενοχωρήσω μερικούς. Εάν πάλι σιωπήσω.. δεν θα έχω εκπληρώσει το χρέος μου στην ανθρωπότητα." 

- Δομήνικος Θεοτοκόπουλος -

 EL GRECO

_____________________________________

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, η θεολογία του και η σημασία αυτής. ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ,

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗΣ»

~ π. Αθανασίου Μυτιληναίου 

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

[Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-3-1981] - Β45

Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, δευτέρα Κυριακή των Νηστειών, εορτάζει τη μνήμη του μεγάλου πατρός και θεολόγου του 14ου αιώνος, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

Εάν η Κυριακή της Ορθοδοξίας, που εορτάσαμε την περασμένην Κυριακήν, είναι η εορτή κατά την οποίαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, στην 7η Οικουμενική Σύνοδο έδειξαν ότι ο Υιός του Θεού αληθινά έγινε άνθρωπος, για να θεωθεί ο άνθρωπος, αυτό με τη σημερινή Κυριακή και την προβολή του μεγάλου προσώπου και αγίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που δεν είναι βεβαίως σήμερα η κανονική του μνήμη, αλλά η προβολή του, ως θεολόγου και μαχητού υπέρ της Ορθοδοξίας, με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά έγινε αυτό πολύ σαφές· διότι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ηγωνίσθη ως μοναχός και ως επίσκοπος, ακριβώς να δείξει ότι είναι δυνατόν αυτό να γίνει.

Ποιο; Αυτό που η 7η Οικουμενική Σύνοδος ήδη είχε θεμελιώσει: ότι ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ἵνα ἡ σάρξ γένηται λόγος. Αυτό που όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, σε μια ολοσύμφωνη γραμμή ετήρησαν μέσα στη διαδρομή της Εκκλησίας: ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και δύο μεγάλες Οικουμενικές Σύνοδοι, που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη το 1341 και το 1351, κατοχύρωσαν αυτήν την μεγάλη αλήθεια. Είναι οι τελευταίες μεγάλες Σύνοδοι που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, που έγιναν στην Ανατολή, 100 χρόνια πριν πέσει η Κωνσταντινούπολις και η Ανατολή πια βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία αλλοθρήσκων. Αλλά όμως, θείω Πνεύματι, έγιναν αυτές οι δύο Σύνοδοι και ενεφανίσθη αυτός ο Άγιος μεγάλος πατήρ, ο οποίος και προκάλεσε τας Συνόδους, σημειώσατέ το αυτό, εξ αφορμής της Δύσεως, η οποία υπεστήριζε τα εναντία, στο πρόσωπο του Βαρλαάμ, ότι δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει στη θέωση, και θα δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, ο άγιος αυτός πατήρ που τόσο ηγωνίσθη, με τας Συνόδους αυτάς έθεσαν το θεμέλιον της Ανατολής, της Ορθοδόξου Ανατολικής Θεολογίας, ώστε όταν θα ήρχοντο τα μεγάλα κύματα της Δύσεως να την καταποντίσουν, αυτή να είναι θεμελιωμένη.

Το κύριο πρόβλημα που απησχόλησε τότε, κατά τον 14ον αιώνα, ήταν το εξής: Ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρ της Χριστιανικής υπάρξεως. Ποιες είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου να φθάσει πού; Αυτό ήταν το πρόβλημα. Βεβαίως δεν ήταν πρόβλημα. Το θέμα αυτό ήδη είχε τεθεί από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε και φανερώθηκε και κηρύχθηκε η Εκκλησία εις τον κόσμον. Όλοι οι αρχαίοι Πατέρες ήδη είχαν δώσει τη γραμμή πλεύσεως. Ποιες ακριβώς είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου ως Χριστιανού, να φθάσει πού; Αλλά επειδή όμως προεκλήθη θέμα κατά τον 14ο αιώνα, εξ αφορμής του εκ Καλαβρίας της Δύσεως Βαρλαάμ, ο οποίος Βαρλαάμ εξεπροσώπευε τη Δύση και η οποία Δύσις επίστευε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει σε μεγάλα μέτρα, προεβλήθη το θέμα ως πρόβλημα. Το υπεστήριξε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και το επεκύρωσαν αυτές οι δύο τοπικές μεγάλες Σύνοδοι εις την Κωνσταντινούπολιν το 1341 και το 1351.

Το θέμα λοιπόν ήταν οι δυνατότητες του ανθρώπου πού φθάνουν; Τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος; Και απάντησε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Να θεωθεί!». Είναι η θέωσις. Τι σημαίνει θέωσις; Σημαίνει την κοινωνία, την προσωπική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό βέβαια επήρε διαστάσεις προβλήματος για τον εξής λόγο. «Θεώνομαι» που είναι μία λέξις καθαρά Ελληνική, και που δεν μπόρεσε να μεταφραστεί σε καμία γλώσσα, ούτε σε αυτήν την Λατινικήν, και μένει μία λέξις μοναδική στη γλώσσα μας και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, αν έπρεπε να μιλήσει ο Λατίνος ή ο Γερμανός ή ο Κινέζος θα έλεγε τη λέξη Ελληνικά, «θέωσις», είναι η θεοποίησις του Μεγάλου Αθανασίου και του Μεγάλου Βασιλείου. Το να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και να έχει ο άνθρωπος μια κοινωνία με τον Θεό κατά έναν μοναδικό τρόπο.

Ετέθη όμως το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν αυτό; Εφόσον ο Θεός είναι ακατάληπτος και «φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον(:που κατοικεί σε φως απρόσιτο)»[Α’ Τιμ.στ΄16], πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στην περιοχή του Θεού και να θεωθεί; Οι ίδιοι πάλι Πατέρες υπεστήριξαν ότι ο Θεός είναι ακατάληπτος και απρόσιτος. Όμως, εδώ ήταν τώρα η μεγάλη προσφορά του αγίου πατρός, η οποία, σημειώσατε, ότι δεν είναι πρωτοφανής. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στηρίζεται σε δύο στερεά θεμέλια· και τα οποία τον καθιστούν ορθοδοξότατο. Και πάντα που θα ήθελε να θεολογήσει, εάν μείνει στα δύο αυτά θεμέλια, θα μείνει ορθόδοξος. Είναι η βιβλική Ιστορία και οι Πατέρες της Εκκλησίας ως ερμηνείς της βιβλικής Ιστορίας. Ο άγιος Γρηγόριος μένει στα γεγονότα της βιβλικής Ιστορίας. Μένει σ’ αυτήν την Ιστορία. Μένει σ’ αυτήν την Ενανθρώπηση. Μένει στην Σταύρωση του Χριστού, στην Ανάστασή Του, στην Ανάληψή Του, στη Μεταμόρφωσή Του. 

Παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως· υπογραμμίζω, παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως. Δεν αλληγορεί τίποτα. Παίρνει καθ’ αυτά τα γεγονότα. Και τα θεολογεί. Τα θεολογεί όμως με μια θεολογία πατερική. Όπως οι Πατέρες κατενόησαν και προσωπικά έζησαν τη βιβλική Ιστορία. Αυτά είναι τα δυο θεμέλια της Ορθοδοξίας. Και όποιος μιλάει επάνω σ’ αυτά τα δύο θεμέλια και στηρίζεται, ποτέ δεν πέφτει έξω. Είναι δε ο άγιος Γρηγόριος ορθοδοξότατος.

Έρχεται λοιπόν τώρα να μας πει η Δύσις· η οποία εκπροσωπεί αν θέλετε, τη λογική κατανόηση, τη φιλοσοφική τοποθέτηση, την αριστοτελική ειδικότερα: Πώς μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στο μυστήριο του Θεού, του ακατάληπτου, ακατανοήτου και απροσίτου και να θεωθεί; Και λέγει ο άγιος Γρηγόριος: Εάν υπάρξει μία διάκρισις της ουσίας του Θεού και των ενεργειών του Θεού· ο Θεός ως ουσία πράγματι είναι ακατανόητος, απερίγραπτος και απρόσιτος. Ποτέ η ουσία του Θεού δεν έρχεται σε επαφή με τη Δημιουργία. Ο Θεός μόνον τον Υιό γεννά ως ουσία. Τον κόσμον τον δημιουργεί με τας ενεργείας Του. Αυτό ήτο η μεγάλη προσφορά του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Τώρα βέβαια σας φαίνονται δύσκολα αυτά, θα δείτε όμως τώρα τι θα βγει. Γι’ αυτό σας παρακαλώ μην κλείνετε τα μάτια σας, αλλά να ακούτε και να βλέπετε. Γιατί κάποτε πρέπει να μπαίνουμε στα βαθιά νερά και να μαθαίνουμε σε αυτά κολύμπι. Παρακαλώ, κοιτάξτε. Πώς ακριβώς γίνεται αυτή η διάκρισις; Γίνεται μια δίακρισις χωρίς μερισμό. 

Διακρίνουμε τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού, χωρίς να χωρίσουμε όμως τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού. Γιατί οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες και συνεπώς είναι ο Θεός. Όπως ακριβώς είναι ο ήλιος με την ακτινοβολία του. Ο ήλιος, όπως τον βλέπουμε, είναι απρόσιτος. Ποιος μπόρεσε ποτέ να πάει στον ήλιο; Και να τον πιάσει; Είναι απρόσιτος. Είναι όμως προσιτός με την ακτινοβολία του, με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Ακούστε τι είπα: με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Τον ήλιο τον έχουμε εδώ, τον έχουμε στη γη. Μας φωτίζει, μας ζωογονεί, τον βλέπουμε, χωρίς όμως να μπορούμε να πάμε στον ήλιο. Κατά παρόμοιο τρόπο είναι η ουσία του Θεού με τις ενέργειές Του.

Όταν λέμε λοιπόν ότι θα ζήσουμε ή θα δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή…ποιος μπορεί να δει τον Θεό; Λέγει η Γραφή: «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε». Όταν όμως λέμε ότι μπορούμε να δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή αυτό σημαίνει ότι ο Θεός γίνεται φανερός με τις ενέργειές Του. Αλλά πώς γίνεται με τις ενέργειές Του; Έτσι είναι ένα λεκτικό πράγμα; Απλώς σαν κουβέντα; «Όχι», απαντά ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «είναι μια οντολογική παρουσία του Θεού, εις τας ενεργείας Του, όχι στην ουσία Του»·η οποία είναι πράγματι ακατάληπτος και απρόσιτος. Και συνεπώς μπορώ να δω τον Θεό. Τον Θεό να δεις; Μπορώ να δω τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον. Και βλέποντας τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον, από την παρούσα ζωή, θεώνομαι.

Αυτό το «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» είναι η βάσις η ευαγγελική. Λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος- ακούστε επιχείρημα: «Ποιοι είναι οι καθαροί στην καρδιά; Εκείνοι που είναι, αυτοί θα δουν τον Θεό. Εσύ λες ότι θα δεις τον Θεό στην άλλη ζωή. Μα στην άλλη ζωή, δεν υπάρχει η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό». Είδατε επιχείρημα; Εδώ είναι η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό. Συνεπώς εδώ θα δεις τον Θεό· εδώ, στην παρούσα ζωή.

Αλλά αυτό τι συνέπιες έχει; Έχει τις εξής συνέπειες αγαπητοί μου. Απλώς τον 14ο αιώνα αυτό διετυπώθη ως δόγμα. Ήταν πάντοτε γνωστό. Δεν ήταν κάτι καινούριο. Γιατί, σας είπα, ήταν η προσωπική εμπειρία των Πατέρων της Εκκλησίας και των αγίων της Εκκλησίας: ότι (εδώ προσέξτε) ότι η πνευματική ζωή δεν εξαντλείται στη μετάνοια, αλλά επεκτείνεται στην αναγέννηση. Πραγματικά πώς το λέμε αυτό; Να πώς το λέμε. Να δείτε πόσο σήμερα έχει βασική σημασία η προβολή του προσώπου του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της Θεολογίας του. Σήμερα λέμε «να μετανοήσεις» και μόλις μετανοήσω και πάω και εξομολογηθώ, έχω την αίσθηση μιας αυτάρκειας, ότι τελείωσα. Αφού πήγα και εξομολογήθηκα, επισφραγίζω την εξομολόγησή μου και με τη Θεία Κοινωνία και τελείωσα... 

Τελείωσες; Εξαντλείται η πνευματική ζωή στο να μετανοήσεις μόνο; Η πνευματική ζωή πάει πέρα από τη μετάνοια. Είναι στην αναγέννηση. Γι’αυτό λέγει ο άγιος Νικόδημος πολύ σωστά..- ξέρετε ότι στην εμπειρία αυτή έχουμε πάντα τους αγίους, στον άγιο Νικόδημο, στον άγιο Νεκτάριο, που είναι της εποχής μας κι συγχρόνους αγίους, που ίσως ακόμη η Εκκλησία δεν τους ανεκήρυξε, ίσως ποτέ να μην τους ανακηρύξει, δεν έχει σημασία, άγνωστοι άνθρωποι, ζουν αυτήν την εμπειρία.

Προσέξατε. Λέγει ο άγιος Νικόδημος: «Όταν κάποιος που πεθαίνει, μας φωνάξουν να τον εξομολογήσουμε και να τον κοινωνήσουμε, πηγαίνουμε εκ καθήκοντος, γιατί μας το ζήτησαν. Δεν ξέρουμε όμως αν αυτός ο άνθρωπος θα σωθεί. Απλούστατα γιατί αφήσαμε να περάσει η ζωή μας και νομίσαμε ότι προς το τέλος της ζωής μας… κι αυτό το λάθος κάνουμε, ότι θα αφήσουμε να μετανοήσουμε στο τέλος. Δεν είναι η μετάνοια που θα μας σώσει. Η αναγέννηση. Είναι η αναγέννηση. Άφησες τη μετάνοια αδελφέ μου να περάσει η ζωή σου και τότε να μετανοήσεις είπες. Είσαι σίγουρος ότι θα γεράσεις; Είσαι σίγουρος ότι δεν θα έχεις αιφνίδιο θάνατο; Έστω. Αλλά πότε θα προλάβεις να αναγεννηθείς; Πότε θα προλάβεις;».

Γι’ αυτό τον λόγο πάμε και ερχόμαστε στην εξομολόγηση, πάμε και ερχόμαστε χρόνια ολόκληρα, νομίζοντες ότι δυνάμεθα να περιοριζόμεθα σε μια ανανέωση της μετάνοιας και όχι σε μία αναγέννηση. Αυτό για όλους μας είναι ένα δυστύχημα. Και πρέπει να σας πω ότι σήμερα ακριβώς αυτό κάνουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο μας φαίνεται πολύ μακρινή η θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά σήμερα. 

Μέχρι σήμερα η Δύσις δεν τον έχει κατανοήσει τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Και επειδή σήμερα δυτικίζουμε και όλο δυτικίζουμε, όχι μόνο στον πολιτισμό αλλά και στο θρησκευτικόν αίσθημα και συνεχώς δυτικίζουμε, ολοένα απομακρυνόμαστε από την θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, δηλαδή από τη θεολογία της αναγεννήσεως, από τη θεολογία της θεώσεως. Να μπορούμε πραγματικά να φθάσουμε σε εκείνα τα μέτρα.

Και σήμερα, ξέρετε τι αίσθημα έχουμε; Έχουμε το εξής αίσθημα. Και εγώ που σας ομιλώ αγαπητοί μου. Όλοι μας είμεθα παιδιά της εποχής μας και όλοι βρισκόμαστε κάτω από την ίδια νοοτροπία. Έχουμε το εξής αίσθημα: ότι αυτοί οι άγιοι με τη θεολογία τους, που δεν είναι παρά η ευαγγελική θεολογία, όπως την ερμηνεύουν οι Πατέρες και την κατανοούν και τη ζουν, σας είπα, προϊόν και της προσωπικής τους εμπειρίας, το υπογραμμίζω αυτό, ως να είναι αυτά στην κορυφή του Ολύμπου και εμείς να είμαστε στην πεδιάδα και να βλέπουμε και να λέμε «και πώς ανεβαίνει κανείς τώρα εκεί πάνω; Απρόσιτες κορυφές». Αυτό όμως είναι ένα δυστύχημα. Είναι δυστύχημα γιατί αυτά τα πράγματα αφορούν σε αυτήν τη σωτηρία μας.

Γι’ αυτό τον λόγο, μου φαίνεται, ένα πρώτο βήμα, ένα πρώτο στάδιο που πρέπει να κινήσουμε, είναι να προβάλλουμε τα πράγματα, να προβάλλουμε τους αγίους, που τόσο πολύ αγωνίστηκαν, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς· με τη θεολογία του -δεν είναι καινούρια θεολογία, το ξαναλέγω, είναι η βιβλική και η πατερική, αλλά απλώς την έκανε σαφή και την προέβαλε, επειδή υπήρξαν αφορμές. Πρέπει αυτά να προβάλλονται. Και η Εκκλησία μας προσπαθεί να το κάνει αυτό. Η Εκκλησία μας, βλέπετε, προβάλλει την Κυριακή την Α΄ των Νηστειών, την Ορθοδοξία. Και γιορτάζει τον εαυτόν της, την ορθοδοξότητά της. Προβάλλει την Β΄ Κυριακή τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, για να δείξει ότι εκείνο το οποίον τότε αγωνίστηκε, εκατόν-τόσα χρόνια εις την 7η Οικουμενικήν Σύνοδο να διασώσει και την ανθρώπινη φύση του Θεού Λόγου, έρχεται τώρα ο άγιος Γρηγόριος να μας πει ότι αυτό είναι δυνατό: το ότι μπορεί τώρα ο άνθρωπος, αφού ο Θεός έγινε άνθρωπος, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός.

Γι’ αυτό, αγαπητοί, κατακλείοντες, θα σας έλεγα, μη μένομε στα στενά όρια μιας ανεπαρκεστάτης και στοιχειωδεστάτης μετανοίας. Μια μετάνοια χωρίς δάκρυα πολλές φορές· χωρίς δάκρυα, χωρίς συναίσθηση, από μια συνήθεια πάμε να πούμε τις αμαρτίες μας και τίποτε άλλο. Να ήταν τουλάχιστον και της προκοπής η μετάνοιά μας! Να ήταν της προκοπής! Θα άξιζε ο κόπος. Ούτε αυτή δεν είναι της προκοπής. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν έχουμε μπροστά μας, στον οπτικό μας ορίζοντα, την αναγέννηση. 

Αν έχουμε στον οπτικό μας ορίζοντα την αναγέννηση, τότε θα δούμε ότι η μετάνοια είναι ένα μεταβατικό στάδιο. Βέβαια πρέπει να μετανοούμε σε όλη μας τη ζωή, γιατί είμαστε άνθρωποι και πέφτουμε. Αλλά αν το θέλετε, στη ζωή των μεγάλων αγίων, δεν έχουμε πια μετάνοια. Παρά το ότι αυτοί έλεγαν «άστε με να μετανοήσω ακόμη», όπως έλεγε ο άγιος Σισώης. «Άστε με να μετανοήσω.» Και είχε λάμψει ολόκληρος. Όμως, όπως λέγει και ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος «αυτός που μπήκε στην αναγέννηση και στη θέωση, δεν έχει ανάγκη πλέον ούτε της μετανοίας, ούτε καν των δακρύων. Δεν είναι πλέον η περιοχή της μετανοίας, αλλά της θεολογίας». Είναι μεγάλο πράγμα αυτό. Ε, αυτή λοιπόν η προοπτική, αυτός ο οπτικός ορίζων, έχει χαθεί από τα μάτια μας. 

Κι έχει μείνει μπροστά μας μόνον η μετάνοια. Γιατί νομίζουμε ότι το παν είναι η μετάνοια. Την αφήνουμε κι αυτή και ατονεί, γιατί είναι ίδιον του ανθρώπου να μη θέλει να φθάνει στο τέλος. Αλλά λέει: «Δέκα είναι;». Να σας το πω με ένα μικρό παράδειγμα. Όλοι το παθαίνουμε. «Τι ώρα τελειώνει η Εκκλησία; Εννιά; Ε, θα πάω 8.30. Δέκα; Θα πάω 9.30. Τελειώνει δώδεκα; Θα πάω 11.30». Αυτό παθαίνουμε... Λέμε «η μετάνοια, ε, ας είναι και λιγάκι πιο εδώ, δεν πειράζει». Ας προβάλλουμε, ξαναλέω άλλη μια φορά, στον οπτικό μας ορίζοντα όλο το μέγεθος του μυστηρίου της σωτηρίας μας· που είναι η αναγέννησις του ανθρώπου, που προεβλήθη τόσο δυνατά από τον άγιο πατέρα, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και που η Εκκλησία μας προβάλλει κάθε δεύτερη Κυριακή των Νηστειών

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

Mε απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο. Mεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ: http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_093.mp3 ---- ·Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.