~ΣΩΚΡΑΤΗΣ~ υιός του γλύπτη (λιθοξόου) Σωφρονίσκου και της μαίας Φαιναρέτης , γεννήθηκε στην Αθήνα στον Δήμο Αλωπεκής το 470 π.Χ.
Το παρόν σε απάντηση ορισμένων που θέλουν να καταργούν κομμάτια της ιστορίας ώστε να ομιλούν εκ του ασφαλούς. Η καταδίκη του Σωκράτη δείχνει περίτρανα ότι στην αρχαιότητα μπορούσε κανείς να πεθάνει για θρησκευτικά αδικήματα ή προσθήκη νέων θεοτήτων, σε μίαπόλη-κράτος, άσχετα αν πίσω από την καταδίκη του υπήρχαν κι άλλες σκοπιμότητες....
Εξάλλου όσο κι αν επιμένουν για το αντίθετο οι Εθνικοί, ο Σωκράτης καταδικάσθηκε με θρησκευτικές κατηγορίες κι όχι με πολιτικές κι αυτό είναι και το σημαντικότερο που πρέπει να καταλάβουμε εδώ. ( Το κείμενο είναι από τα Ιστορικά της ελευθεροτυπίας της 7/06/2001 με ορισμένους πρόσθετους συλλογισμούς)...
Αναλύοντας παρακάτω την ζωή του Σωκράτη ο καθένας που έχει απλή λογική μπορεί κάλλιστα να καταλάβει προς τα πού τείνει περισσότερο ο Σωκράτης.
Στην πολυθεΐα ή στον μονοθεϊσμό;
«Διατελοίτε αν, ει μή τινα άλλον ο θεός υμίν επιπέμψειεν κηδόμενος υμών»
Αναμείνατε μέχρι την ώρα που ο θεός θα σας στείλει κάποιον άλλον για να ενδιαφερθεί για σας. ~ Απολογία Σωκράτους ~
Επίσης θα φανούν και τα ελληνικά στοιχεία των σκέψεών του μέσα στον ελληνικό Χριστιανισμό - Ορθοδοξία που μακρά απέχουν εκείνων του Εθνισμού.Κοιτώντας καλύτερα την ιστορία θα δούμε ότι ο Σωκράτης παρόλο ότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος είχε πάρα πολύ δραστήριο πνεύμα και προσπαθούσε να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους το οποίο και εξελάμβανε σαν ειδική εντολή που του δόθηκε από τον Θεό.
Λέει ο Ξενοφώντας «Αυτός αεί περί των ανθρωπείων διελέγετο , σκοπών , τι καλόν , τι αισχρόν , τι ευσεβές , τι ασεβές , τι δίκαιον , τι άδικον , τι σωφροσύνη , τι μανία , τι ανδρεία , τι δειλία , τι πόλις , τι πολιτικός , τι αρχή ανθρώπων , τι αρχικός ανθρώπων» (Απομν. Α’ α , 16).
Κάτι παρόμοιο με τις κατηγορίες και το κριτικό πνεύμα του Χριστού ενάντια στο Φαρισαϊσμό.Ο Σωκράτης κατά την διδασκαλία του συναναστρέφονταν με τους νέους γι αυτό και έπειτα κατηγορήθηκε ότι «τους νέους διαφθείρει». Ο Σωκράτης δίδασκε ότι η αρετή ταυτίζεται με την σοφία που απ’ αυτήν απορρέουν όλες οι άλλες αρετές , γιατί αυτές είναι το υπέρτατο αγαθό και την αντιπαρέβαλε στα αγαθά που φάνταζαν αξιοζήλευτα στη λαϊκή συνείδηση : την ομορφιά , τον πλούτο , τη δύναμη , τη σωματική αλκή , τις ηδονές των αισθήσεων κ.λ.π.
Ποιος αμφισβητεί άραγε την ομοιότητα του λόγου του Χριστού «πολλοί όμως πρώτοι θέλουσι είσθαι έσχατοι, και οι έσχατοι πρώτοι» κατά Μαρκον ι-31, και του περίφημου Σωκράτη;
Το αντίθετο της ζωής και των σκέψεων του Σωκράτη με την Εθνική κοινωνία της εποχής του φαίνεται και από το ότι διακωμωδήθηκε στα έργα του Αριστοφάνη «Νεφέλες» , «Όρνιθες» κ.α.
Ο Σωκράτης έλεγε για τα θεία «Το θείον τοσούτον και τοιούτον εστί , ώσθ’ άμα πάντα ορά και πάντα ακούειν και πανταχού παρείναι και άμα πάντων επιμελείσθαι». Στην Χριστιανική πίστη έχουμε «ο Θεός πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Από αυτό φαίνεται περίτρανα η σύνδεση ελληνικού πνεύματος και Ορθοδοξίας και κατ’ επέκταση Χριστιανισμού.
Η καταδίκη του Σωκράτη στο δικαστήριο μοιάζει πάρα πολύ με αυτήν του Χριστού. Ο Σωκράτης στο δικαστήριο άκρα φιλοσοφικός δεν εκλιπάρησε , δεν έκλαψε , δεν κατέφυγε σε απολογίες αλλά συνέδεσε απόλυτα διδασκαλία και πράξεις. Ο Χριστός ήλθε για να θυσιαστεί και γι’ αυτό στους δικαστές του δεν απολογήθηκε ώστε να θανατωθεί μπορώντας κατόπιν να αναστηθεί αποδεικνύοντας την θεϊκή υπόστασή του. Τέλεια συνδεδεμένη η ζωή του με την διδασκαλία του ώστε την στιγμή του θανάτου στον σταυρό ζητάει από τον πατέρα του να συγχωρήσει τους ανθρώπους διότι δεν γνωρίζουν τι κάνουν (με το να τον σταυρώνουν).
Ο Σωκράτης ενώ έμεινε στο κρατητήριο ένα μήνα πριν θανατωθεί δεν χρησιμοποίησε αθέμιτους τρόπους (δωροδοκία Κρίτωνα) για να εξέλθει του μαρτυρίου του. Ο Σωκράτης , ο μέγιστος των Σοφών , δίνει το παράδειγμα σε όλους τους απλούς πολίτες για την εφαρμογή του νόμου θέλοντας να δημιουργήσει μια τέλεια πολιτεία - κράτος , δίνοντας το παράδειγμα περισσότερο στους πολιτικούς της εποχής του. Σήμερα αντιθέτως επικρατεί η κομπίνα , η διαφθορά , η εξαπάτηση και η φοροδιαφυγή από το κράτος (αυτόν τον μηχανισμό κοινωφέλειας) όσο και η διαπλοκή μέσα στην ίδια την κρατική εξουσία σε μια πιο εξελιγμένη μορφή της φθοράς της Αθηναϊκής Δημοκρατίας την εποχή του Σωκράτη.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο Χριστός ο μέγιστος της ηθικής και Θεός ο ίδιος , ταπεινώνεται μπροστά σε όλους τους αλαζονικούς της εποχής του δίνοντας ένα παράδειγμα αυτοθυσίας για τον συνάνθρωπο προσβλέποντας στην αιώνια λύτρωσή του. Βασικότατη ομοιότητα της διδασκαλία του Σωκράτη και του Χριστού είναι η ηθική και η ανθρωπολογική διδασκαλία του πρώτου και του δεύτερου.
Ο Σωκράτης πιστεύει ότι «καλύτερα να αδικείσαι παρά να αδικείς» και ότι «καλύτερα να τιμωρείσαι άδικα , παρά να γλιτώνεις από δίκαιη τιμωρία». Αυτό συμβαδίζει απόλυτα με την Χριστιανική κοινότητα της αγάπης και της συγχώρησης των άλλων.
Όσο αναφορά την δίκη πρέπει να πούμε ότι το δικαστήριο της Ηλιαίας που δίκασε τον Σωκράτη αποτελούνταν από 500 δικαστές + 1 άρχοντα - βασιλιά = 501 δικαστές οι οποίοι αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα της Αθηναϊκής κοινωνίας ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε τις συνήθειες και τους νόμους των αρχαίων περί ασέβειας προς τους θεούς.
Η κατηγορία του Σωκράτη μπορεί να έχει βαθύτερα πολιτικά κίνητρα και όχι μόνο θρησκευτικά όπως υποστηρίζουν και οι Εθνικοί προσπαθώντας να αποστασιοποιηθούν από την καταδίκη του, αλλά το σημαντικό είναι ότι δικάστηκε και καταδικάσθηκε για θρησκευτικούς λόγους παρουσιάζοντας σε μας τους κινδύνους που περιέβαλαν τους πολίτες στις αρχαίες πόλεις για αδικήματα ασεβείας - αθεΐας (δηλαδή μη αποδοχής των Ολύμπιων Θεών).
Μάλιστα η περίπτωση της δίκης του Σωκράτη αποτελεί καταπέλτη ενάντια στα επιχειρήματα των Εθνικών περί ανεξιθρησκίας και δυνατότητα αθεΐας στην αρχαία Ελλάδα γιατί η πρώτη και κύρια απολογία του Σωκράτη έτσι όπως την παρέδωσε ο Πλάτωνας έχει 4 στόχους:
1. την διαβολή που επί δεκαετίες σέρνονταν εξωδίκως εναντίον του , από τότε που ο Αριστοφάνης τον είχε σατιρίσει με τις Νεφέλες του ως άθεο και κερδοσκόπο σοφιστή , που διδάσκει τους νέους ν‘ απολακτίζουν την πατρική εξουσία , υπό την οποία διατελούσαν
2. την κατηγορία ότι δεν πιστεύει στους πατροπαράδοτους θεούς , αλλά σε καινούργιες θεότητες
3. την κατηγορία ότι διαφθείρει το ήθος των νέων
4. την υποχθόνια κατηγορία ότι διαπνέεται από αντιδημοκρατικά φρονήματα , έτσι ώστε να είναι επικίνδυνος για το δημοκρατικό πολίτευμα
Αποτέλεσμα : Ένοχος 280 - Αθώος 221
Μετά βέβαια την αντιπρόταση του Σωκράτη για ισόβια σίτισή του στη Θόλο ώστε να μην ικετεύσει τους δικαστές και να μην επιτρέψει στον εαυτό του το «ηττάσθαι υπό των ηδονών»(ειρωνική αντιπρόταση Σωκράτη) το αποτέλεσμα μεταβλήθηκε σε: Ένοχος 360 - Αθώος 141 Έτσι λοιπόν ενώ ο Σωκράτης κατηγορήθηκε διότι:
«Ούς μεν η πόλις νομίζει θεούς , ού νομίζων , έτερα δε δαιμόνια εισφέρων»
1. ότι φέρνει νέους θεούς μέσα στους ήδη υπάρχοντες της πόλης
2. δεν πιστεύει στους θεούς της πόλης
Oδηγήθηκε σε δίκη βάση του νόμου (ψήφισμα) του Διοπείθη που θεωρείται ως αδίκημα η αθεΐα. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι όποιος δεν πίστευε στους θεούς της αρχαίας πόλης μπορούσε να κατηγορηθεί για άθεος ακόμη και αν πίστευε σε άλλους θεούς (δηλαδή δεν ήταν εντελώς άθεος).
Τέλος ο Σωκράτης αντί να μεθοδεύσει την φυγή του με την βοήθεια των μαθητών του δεν θα θελήσει να αποφύγει τον θάνατο διότι πίστευε ότι μετά τον θάνατο η ψυχή επιστρέφει στον θεό από όπου είχε έλθει στην γη.
1. ΝΑΙ δεν ήταν άδικη η κρίση των δικαστών της Ηλιαίας ότι ο Σωκράτης δεν πίστευε στην πατροπαράδοτη θεολογία του Δωδεκαθέου , έτσι όπως είχε διαπλαστεί από τους ποιητές και ιδίως από τον Όμηρο και τον Ησίοδο*. Ο θεός του Σωκράτη «το δαιμόνιό του» είχε δική του πνευματική διάσταση. Με αυτήν την έννοια όντως εισήγαγε νέα θεολογία. Και την εξέφραζε επιθετικά στο Λύκειο , στην Αγορά , στα συμπόσια και τους δρόμους της Αθήνας κάνοντας ανοιχτή προπαγάνδα ενάντια στην πατροπαράδοτη λατρεία του Δωδεκαθέου.
*Ο Πλάτων έλεγξε κάθε πάτρια ιδέα περί θεού και έδειξε το άτοπο αυτής. Μάλιστα φυγάδευσε κυριολεκτικά τον Όμηρο από την «Πολιτεία» του, διότι θεώρησε ότι οι ανήθικοι μύθοι για τους θεούς αποτελούν επιζήμια πρότυπα για τους νέους. Τόνισε εμφατικά ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος έπλασαν ψευδείς και ανάξιους μύθους για τους θεούς (Πολιτ. 368Α-383C). Αρνήθηκε ουσιαστικά την πατρώα ειδωλολατρική θρησκεία και προσηλώθηκε στην δική του ιδεατή θεότητα, το «Όντως Όν».
2.ΝΑΙ ούτε ήταν αβάσιμη και συνακόλουθα άδικη η κατηγορία πως καθιστούσε τους νέους ικανούς να προβληματίζονται και να αναζητούν λύσεις , έξω από το συντηρητικό φρόνημα των πατέρων τους.
Και με τις 2 καινοτομίες του ο Σωκράτης ανήγαγε την φιλοσοφία σε κέντρο αντίδρασης εναντίον του θρησκευτικού και πολιτικού κατεστημένου της αθηναϊκής πολιτείας . Και φυσικό είναι πως αυτό το κατεστημένο αμύνθηκε αντεπιτιθέμενο καταδικάζωντάς τόν σε θάνατο...
"Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό, γιατί όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος στον Ιησού Χριστό" (Γαλάτες γ΄28 )Πηγή: Ιστορικά- apologitis.com-επεξεργασία κειμένου Δημήτρης Ρόδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου