Η παγίδα για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα και η θεολογική αντίρρηση του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου
Ἔκπληξη προκάλεσε ἡ καταληκτήρια ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κατὰ τὴ Σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν Κωνσταντινούπολη (1 μέχρι 3 Σεπτεμβρίου 2024.)
Ὁ Πατριάρχης θύμισε ὅτι κατὰ τὰ τέλη Μαΐου 2025 θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας ἐπίσημος ἑορτασμὸς γιὰ τὴ συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση ἐκεῖ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου.
Ἐκεῖνο ποὺ αἰφνιδίασε ἦταν ἡ κατάληξη τῆς ὁμιλίας τοῦ Πατριάρχου, ὅπου ἐξέφρασε τὴν εὐχὴ ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα… τὸ 2025 «ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νὰ μὴ ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλὰ τὴν ἀπαρχὴν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διὰ τὸν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» («iefimerida.gr» 3-9-2024).
Ἡ παγίδα βρίσκεται στὴ φράση τοῦ Πατριάρχου «συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», διότι φαίνεται ὅτι σχεδιάζεται νὰ ἀλλάξει ὁ Παπισμὸς τὸν τρόπο ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμέρας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, προκειμένου νὰ ἀκολουθήσει τὸν Ὀρθόδοξο. Αὐτὸ δίνει τὴν εὐκαιρία στὸν Πατριάρχη νὰ ὑποστηρίξει ὅτι εἶναι θετικὴ αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη.
Εἶναι λάθος. Εἶναι ἀπόδειξη ὅτι, ἀφοῦ ὁ θεολογικὸς διάλογος ὁδηγήθηκε σὲ ἀδιέξοδο, προωθεῖται καὶ μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἕνωση στὴν πράξη μὲ τοὺς παπικούς.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι κατεξοχὴν ἐπίκαιρο νὰ ἀκούσουμε τὴν ξεκάθαρη φωνὴ τοῦ ἀειμνήστου π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου:
«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἂν εὑρεθῇ ἐνώπιον προτάσεως περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἢ οἱασδήποτε ἄλλης ἑορτῆς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, ὀφείλει νὰ ἀρνηθῇ καὶ συζήτησιν κἂν περὶ τοῦ θέματος.
Τοιαύτη συζήτησις πρέπει νὰ ἀποκλεισθῇ παντὶ σθένει καὶ πάσῃ θυσίᾳ, διότι ἀποτελεῖ ἀνατροπὴν ἐκ τῶν θεμελίων τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς καὶ ἰδίᾳ τῆς Ἐκκλησιολογίας. Ἢ πιστεύομεν ὅτι εἴμεθα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἢ δὲν πιστεύομεν…
Ἡ Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἠθέλησε νὰ θεσπίσῃ κοινὸν ἑορτασμόν, ἀλλὰ διὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οὐχὶ διὰ τοὺς ἐκτὸς αὐτῆς εὑρισκομένους. Δὲν συνεζήτησεν οὔτε μετὰ τῶν Γνωστικῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μαρκιωνιτῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μανιχαίων, οὔτε μετὰ τῶν Μοντανιστῶν, οὔτε μετὰ τῶν Δονατιστῶν, ἵνα εὕρῃ βάσιν συνεννοήσεως περὶ κοινῶν ἑορτασμῶν» («Ἐνορία», ἀριθ. 549/10-5-1974).
Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὰ Ὀρθόδοξη στάση, καὶ ὄχι τὰ ψεύτικα ὁράματα περὶ «Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης». Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι «ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» καὶ δὲν ἔχει κανένα λόγο νὰ ἐπιδιώκει κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐνόσω αὐτοὶ παραμένουν πείσμονες καὶ ἀμετανόητοι στὴν αἵρεσή τους.
Πηγές: osotir & enromiosini.gr
