Το ''ευλογημένο'' χαστούκι του Αγίου Νικολάου στον Άρειο.

Το ευλογημένο χαστούκι του Αγίου Νικολάου στον Άρειο, εις την Α΄ Σύνοδο της Νίκαιας 325 μ.Χ.

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικής Συνόδου

O Άγιος Νικόλαος χαστούκισε τον αιρετικό Άρειο... Aντιβαίνοντας το κατά Ματθαίον, Κεφ Ε΄ «38 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. 39 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ' ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·».

Ό Άρειος πρέσβευε και διαλαλούσε περίτρανα ότι ό Χριστός δεν είναι Θεός... αλλά κτίσμα και ποίημα του Θεού.

Αν και καθαιρείται, εξακολουθεί να υποστηρίζει σθεναρά την άποψη του με συνέπεια να πα­ρασύρονται αρκετοί από τα κηρύγματα του και να επικρατεί στις τάξεις της Εκκλησίας μεγάλη σύγχυση. Βλέποντας ο Μ. Κωνσταντίνος το πρόβλημα που είχε δη­μιουργηθεί συγκαλεί σε σύσκεψη όλους τους Αρχιερείς και τους πρώτους των Μοναχών στη Νίκαια, για να αποδειχθεί ποιος τελικά έχει δίκαιο....

Επιφανείς αρχιε­ρείς και Μοναχοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Άγιος Νικόλαος συγκεντρώνονται στη Νίκαια το 325 μ.Χ. στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και τίθενται αντιμέτωποι του Αρείου.

Η συζήτηση είχε ξεκινήσει και η αγωνία ήταν μεγάλη...

Βλέποντας σε κάποιο χρονικό σημείο ο Άγιος Νικόλαος ότι ο Άρειος προσπαθεί να αποστομώσει τους Αρχιερείς... κινούμενος από Ιερή αγανάκτηση σηκώθηκε και κατάφερε δυνατό ράπισμα στον Άρειο.

Ο Άρειος με περισσή ψυχραιμία διαμαρτυρήθηκε στο βασιλιά, ανα­φέροντας ότι η εν λόγω συμπεριφορά, αν μη τι άλλο, ήταν προσβλητική και για τον ίδιο. Ο Μ. Κωνσταντίνος απευθυνόμενος στους αρχιερείς θύμισε ότι ο νόμος προ­βλέπει να κόβεται το χέρι εκείνου που τόλμησε μπροστά στο βασιλιά να χτυπήσει τον οποιοδήποτε. Ωστόσο έδω­σε την πρωτοβουλία ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι οι Αρχιερείς για την τύχη του παραβάτη.

Στην πρόκληση αυτή οι αρχιερείς παραδέχθηκαν το λάθος της συμπεριφοράς αλλά παρακάλεσαν το βασιλιά, για να μην διαταραχθεί η σπουδαία Σύνοδος που διεξαγόταν την ώρα εκείνη, να φυλακίσει τον Άγιο αφήνοντας την τιμωρία του για το πέρας των εργασιών της Συνόδου.

Πράγματι ο Άγιος φυλακίζεται, αλλά και πάλι θαυμαστό γεγονός λαμβά­νει χώρα στη φυλακή.

Το βράδυ παρουσιάζεται σε όραμα ο Χριστός και η Θεοτόκος ρωτώντας τον Άγιο το λόγο για τον όποιο αυτός βρισκόταν στη φυλακή. Όταν ο Άγιος αποκρίθηκε ότι φυλακίστηκε για τη δική τους αγάπη ο Χριστός του έδωσε το Άγιο Ευαγγέλιο ενώ η Θεοτόκος το αρχιερατικό ωμοφόριο.

Την επόμενη μέρα γνωστοί του Αγίου, που τον επισκέφθηκαν, για να του προσφέρουν λίγο άρτο, βρίσκουν τον Άγιο απαλλαγμένο από τα δεσμά να φορά το ωμοφόριο και να διαβάζει από το Ευαγγέλιο.

Όταν ο βασιλιάς πληροφορήθηκε τα γε­γονότα που διαδραματίσθηκαν στη φυλακή ελευθέρωσε τον Άγιο και μαζί με τους άλλους αρχιερείς ζήτησε συ­γνώμη από τον Άγιο για τη συμπεριφορά που επέδειξαν απέναντι του.

Μετά το πέρας της Συνόδου ο Άγιος επέ­στρεψε στην επαρχία του...

«Ποίοις μελωδικοῖς ἄσμασιν ἐπαινέσωμεν τόν Ἱεράρχην, τόν τῆς ἀσεβείας ἀντίπαλον, καί τῆς εὐσεβείας ὑπέρμαχον· τόν τῆς Ἐκκλησίας πρωτοστάτην· τόν μέγαν, προασπιστήν τε καί διδάσκαλον· τόν πάντας, τούς κακοδόξους καταισχύνοντα· τόν ὀλετῆρα Ἀρείου, καί θερμόν ἀντίμαχον· τόν δι’ οὗ τήν τούτου ὀφρύν, Χριστός καταβέβληκεν, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος» (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Βίος του Αγίου Νικολάου, Αποστόλου Ακριβόπουλου, Φιλόλογου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 31 – 32)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1. Αν και στην Σύνοδο της Νίκαιας υπάρχουν και πολλοί οπαδοί του Άρειου, εντούτοις κανείς δεν ζητά την αυστηρή τιμωρία του Αγίου Νικολάου, πράγμα που φανερώνει την εκτίμηση του από όλους, Ορθοδόξους και μη.

2. Το ότι ο Άγιος πλησιάζεται από τον Χριστό και την Παναγία σε όραμα, δεν σημαίνει πως επιβραβεύονται οι πράξεις του, διότι αν ο Θεός ήθελε να επιβραβεύσει τις πράξεις του [χαστούκι προς Άρειο], θα τον είχε υπερασπίσει θαυματουργικά [λύσιμο δεσμών] από την στιγμή που προσπάθησαν να τον φυλακίσουν. Όμως ο Χριστός είχε σκοπό διδακτικό και επέτρεψε ο Άγιος να φυλακιστεί, ώστε να μπει σε συλλογισμούς και να μετανοήσει και να ταπεινωθεί ακόμη και μπρος εις αιρετικούς.

3. Ο Χριστός ερωτά τον Άγιο γιατί είναι στην φυλακή και για να τον ελέγξει αλλά και για να φανερώσει τον πραγματικό λόγο που ο Άγιος χαστούκισε. Ποιος είναι αυτός ο λόγος; Ο λόγος δεν ήταν το μίσος και η αποβολή της αγάπης κατά ενός φυσικού προσώπου (Άρειος), αλλά η εμμονή την αγάπη του Αγίου προς τον Θεό. Μαρτυρεί αυτή η παραδοχή του Αγίου Νικολάου πως ο ίδιος, αν και λανθασμένα χαστούκισε τον Άρειο, δεν το έπραξε από μίσος προς τον τελευταίο αλλά θεώρησε τα λόγια του, πως ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά άνθρωπος, μεγάλη βλαστήμια κατ’ εξακολούθηση (αιρετική εμμονή) προς το άγιο Πνεύμα (Κατά Ματθαίον Κεφ. Ιβ΄ «31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· 32 καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ' ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.»).

4. Ο Χριστός και η Παναγία δίδουν ευαγγέλιο και ωμοφόριο στον Άγιο Νικόλαο, ταυτόχρονα με το λύσιμο των δεσμών του, ακριβώς για να τον διδάξουν πώς αν και η Αγάπη προς τον Θεό είναι πάντοτε θεμιτή ως πρώτη εντολή θεώσεως. (Κατά Μάρκον, Κεφ. Ιβ΄ «29 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι Πρώτη πάντων ἐντολὴ· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· 30 καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολὴ·») εντούτοις θα πρέπει να συνοδεύεται από ειρήνη (Προς Εφεσίους Στ΄, «καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης») και ιεροσύνη εις την ζωή.

5. Ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για να διδάξει τέλειους αλλά ατελείς (Κατά Λουκά, Κεφ. Ε΄ «31 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες· 32 οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν»και η μετάνοια είναι ο καλύτερος δρόμος της τελειότητας (Κατά Λουκά, Κεφ. Κγ΄ «39 Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτὸν λέγων· Εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς.40 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπετίμα αὐτῷ λέγων· Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; 41 καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε. 42 καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ· Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. 43 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.»)

6. Το γεγονός είχε διδασκαλικό περιεχόμενο τόσο για τον Άγιο Νικόλαο που επιτράπηκε από τον Θεό να φυλακισθεί, τόσο και προς τους αιρετικούς, πως ο Άγιος Νικόλαος είχε δογματικά δίκιο. Η ιστορία απέδειξε πως η διδασκαλία του Χριστού και της Παναγίας απέδωσε, διότι και ο Άγιος Νικόλαος συνέχισε μια πολύ ενάρετη και θαυματουργική (υποστήριξη Θεού) ζωή και οι αιρέσεις του Αρείου έσβησαν.

Το ευλογημένο χαστούκι του Αγίου Νικολάου στον Άρειο,

εις την Α΄ Σύνοδο της Νίκαιας 325 μ.Χ.

___________________________________

Πηγή: apologitis.com

Οι πιο κοντινοί στον Χριστό, οι Άγιοι Απόστολοι…

Μνήμη Αγίου Αποστόλου Ανδρέου,

 του Πρωτοκλήτου, 30 Νοεμβρίου

Πάντα αναρωτιόμουν ως μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, πώς βιώνεται η ταπείνωση. Ώσπου διάβασα στο Ευαγγέλιο τον Λόγο του Χριστού μας: «Μετανοείτε!» (Ματθ. 4,17).

Ώσπου γνώρισα τους Αγίους Γεροντάδες Πορφύριο, Παΐσιο, Ιάκωβο, Αμβρόσιο, Εφραίμ Κατουνακιώτη, Ευμένιο Σαριδάκη, Μάρκο Μανώλη, Χαράλαμπο Διονυσιάτη, Ιωσήφ Βατοπεδινό, Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, Άνθιμο Ζαφειρόπουλο, Λάζαρο Μουρ, Παναή της Κύπρου, Γερμανό Σταυροβουνιώτη, Γέροντα Κύριλλο στον Όσιο Δαυίδ.

Εκεί, μαζί με τον Γέροντα Κύριλλο και με τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη, ζούσε και ένας έγγαμος πρώην, κρυφός, αγιασμένος, ταπεινός Γέροντας, που ξενυχτούσε στη Μετάνοια και όλη μέρα διακονούσε, ο π. Σεραφείμ.

Κοιμήθηκε η Βαρβαρούλα του, ούτε σαράντα ετών και πήγε, γράφει, στη Μονή να καθαριστεί με τη Μετάνοια και την Ταπείνωση, για να τη συναντήσει στον Παράδεισο!

Ώσπου γνώρισα τις Αγίες Γερόντισσες, Μακαρία στη Νέα Μάκρη, Τιμοθέη στου Βρανά, Παρθενία και Γαλήνη στο Δαδί, Νεκταρία, Νυμφοδώρα και Μαρία στην Κρήτη.

Αυτή η Ατελείωτη και Αέναη αλυσίδα των Αγίων, μας ανοίγει την καρδιά και τους βλέπουμε στο βάθος όλοι να περιτριγυρίζουν την Παναγία μας.

*****

Οι πιο κοντινοί στον Χριστό, οι Άγιοι Απόστολοι…

Ανάμεσά τους, Πρώτος ο ψαράς που δέχτηκε την κλήση, ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, ο Ειρηνικός και μειλίχιος, ο δυναμικός και ασυμβίβαστος με την αμαρτία της καρδιάς και την κακία του κόσμου, ο ακούραστος διανομέας του Ευαγγελικού Λόγου που έφτασε στη Μικρά Ασία, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Κωνσταντινούπολη και τη μακρινή χώρα των Ρώσων!

Στην Κύπρο μας, το αγίασμα στην άκρη της θάλασσας της Καρπασίας, η παρακείμενη Μονή του και τα άπειρα θαύματα, μαρτυρούν το πέρασμά του.

Στην Ελλάδα, ήλθε και έμεινε στην Πάτρα μας, όπου προσκυνάμε την Κάρα και λείψανα του ξύλου του Σταυρού του.

Στο Άγιον Όρος και στην Κεφαλονιά μοσκοβολούν τα οστά του!

Ο Κήρυκας της Ευαγγελικής Μετάνοιας, που την ημέρα σαγήνευε τα πλήθη με τον Λόγο του και το βράδυ θρηνούσε για την αμαρτωλότητά του, γιατί από ανθρώπινο φόβο άφησε μόνο τον Χριστό μας στον Σταυρό, όπως και όλοι οι άλλοι Απόστολοι, εκτός από τον Ιωάννη.

Δεν ησύχαζε η συνείδησή του, ώσπου και αυτός σταυρώθηκε, αλλά όχι όπως ο Χριστός, δεν δέχτηκε την τιμή να σταυρωθεί όπως Αυτός, αλλά χιαστί και ανάποδα!

Μας περιβάλει, όπως όλοι οι Άγιοι, όλοι μας συντροφεύουν μέρα – νύχτα, μας ακούνε, δεν είμαστε μόνοι!

Δεν μας νίκησε ο κόσμος…

Η Βασιλεία των Ουρανών είναι και στη Γη, διότι εδώ είναι και εργάζεται για τη Σωτηρία μας ο Χριστός και η Εκκλησία, η Παναγία και οι Άγιοί μας, εδώ είναι!!

Φτάνει με την καρδιά να τους επικαλούμαστε, πρώτα να μας δίνουν αυτό που πήρανε από τον Χριστό, τις Εντολές και να ζούμε στην Εκκλησία, στη Μετάνοια, την Εξομολόγηση, τη Θεία Κοινωνία, την Άφεση αμαρτιών και τη Ζωή την Αιώνιο!

Όλοι στραμμένοι, σήμερα που εορτάζει, σε αυτόν που πρώτος κλήθηκε και πρώτος ακολούθησε τον Χριστό μέχρι τον σταυρικό θάνατο, τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο!

Ανδρέας Χριστοφόρου

Πηγή: ixthis3.blogspot.com

Και πως ονομάζονται αυτοί που ονομάζουν τον εχθρό "αδελφό";

Πάπας – Παπισμός: Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς της Ἑλλάδας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας

Τοῦ Μοναχοῦ Ἀβραὰμ Ἁγιορείτου

Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Πάπας καὶ οἱ «σὺν αὐτῶ» ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη (1054) ἔπαψαν νά εἶναι χριστιανοί. Ὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεση γι’ αὐτὸ οὔτε χάρη ἔχει οὔτε μυστήρια. Γι’ αὐτὸ ἡ Δύση δὲν εἶναι χριστιανικὴ ἀλλὰ αἱρετική. Ἀπὸ τὸ 1054 μέχρι σήμερα ἡ ἀλαζονεία τοῦ πάπα χρησιμοποιεῖ ὅλα τὰ ἀθέμιτα μέσα γιὰ νὰ δημιουργήσει μία παγκόσμια θρησκευτικὴ ἡγεμονία. Κατὰ τὸν 12ον αἰώνα δημιούργησε τὴν Ἱερὰ ἐξέταση, ἡ ὁποία λειτούργησε μέχρι καὶ τὸν 19ον αἰώνα.

Ἡ Ἱερὰ Ἐξέταση εἶναι μία Ἱστορία γεμάτη ἀδικίες φοβερὰ μαρτύρια καὶ φρικτοὺς θανάτους. Τὰ ἑκατομμύρια θύματα τῶν παπικῶν ἐμαρτύρησαν μὲ τὸν σκληρότερο τρόπο. Ἐσφάγησαν ἢ ρίχτηκαν ζωντανοὶ στὴν πυρά, ὁδηγήθηκαν στὴν ἀγχόνη καὶ πολλοὶ πέθαναν ἀπὸ τὴν πείνα καὶ τὴ δίψα. 

Τὰ βασανιστήρια τῶν παπικῶν ἦταν φρικτώτερα ἀπὸ αὐτὰ τοῦ Νέρωνα καὶ τῶν ἄλλων διωκτῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ. Στὴν ἵδρυση τῆς παγκόσμιας θρησκευτικῆς ἡγεμονίας τοῦ ὁ Πάπας-παπισμός, βρίσκει ἀνίκητο ἐμπόδιο τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, γι’ αὐτὸ αἰῶνες τώρα προσπαθεῖ νὰ ἐπιτύχει τὸν ἀφανισμό τους.

Ὁ παπισμὸς καθὼς ἐσυμμάχησε μὲ τὸν Τουρκισμὸ καὶ τὸν Ἑβραϊσμό, ποὺ τοὺς ἐνώνει τὸ κοινὸ μίσος κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, κατάφερε μὲ τὶς σταυροφορίες καὶ τὴν ἀποδυνάμωση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καὶ σὰν συνέπεια τὴν ἅλωση καὶ τελικὰ ἀπὸ τοῦς Τούρκους. Κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἐνετοκρατίας καὶ Φραγκοκρατίας (παποκρατίας) στὴν Ἑλλάδα, ἡ βαρβαρότητα τῶν παπικῶν κατακτητῶν ἦταν κατὰ πολὺ χειρότερη αὐτῆς τῶν Τούρκων. Πολλοὶ Ἕλληνες εἶχαν ὑποστεῖ μαρτυρικὸ θάνατο στὴν πυρὰ ἀπὸ τοὺς παπαικούς.

Τὸ βατικανὸ συμμάχησε καὶ συνεργάστηκε μὲ τὸν Ναζισμὸ-φασισμὸ (Χίτλερ-Μουσολίνι) καὶ τὰ θύματά του μόνο στὴν Κροατία ἦταν 800.000 Ὀρθόδοξοι Σέρβοι ποὺ κατακρεουργήθηκαν μαζὶ μὲ τὰ γυναικόπαιδα, μὲ τὸν πιὸ ἄγριο τρόπο. Παπισμός. Ἰδοὺ ὁ ἄλλος μεγάλος ἐχθρός της Ἑλλάδας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Πηγή: Βιβλίο «Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό», σελ 330

enromiosini.gr

Nα συναντηθούμε στην ενότητα των Προφητών, Αποστόλων, Πατέρων. Διαφορετικά κάθε ένωση θα είναι ψευδένωσις! ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός †

Η επιθυμία όλων μας πρέπει να είναι να συναντηθούμε στην ενότητα των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων όλων των αιώνων. 

Διαφορετικά κάθε ένωση θα είναι ψευδένωσις, και όχι μόνον αυτό, αλλά θα καταστρέφει και θα διαστρέφει κάθε προσπάθεια, ειλικρινή προσπάθεια, που θέλει να οδηγηθεί στο θέμα της σωτηρίας.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ελέγχει την σημερινή κατάσταση της Ορθοδοξίας. 

Υπάρχει σύγχυση. Σχετικοποίηση της πίστεως, πολιτικοί συμβιβασμοί. Οι διάλογοι οι εκκλησιαστικοί είναι απομίμηση των πολιτικών συζητήσεων. Έτσι, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς -γι’ αυτό δεν γίνεται ευχάριστα δεκτός- εμπνέει διάθεση ομολογίας και μαρτυρίου ακόμη, αν ο Θεός το επιτρέψει, στην εποχή μας. Βοηθεί, επίσης, στη συνέχεια της Ορθοδοξίας, της Ορθοδόξου Παραδόσεως.

Η επανέκφραση της Πίστεως με τα μέσα κάθε εποχής δεν έχει τίποτε το κοινό με την αναζητούμενη από δικούς μας θεολόγους Οικουμενιστές «επανερμηνεία» της πίστεως. 

Δεν είναι θέμα επανερμηνείας, πώς θα κατανοήσουμε λ.χ. το παπικό πρωτείο. Συγγνώμη για την φράση, και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα αφάγωτη!

Μα είναι αυτά σοβαρά πράγματα, όταν παίζουμε «εν ου παικτοίς»; Όταν παίζουμε με τη σωτηρία; Όταν παίζουμε με την αιωνιότητα; Διαγράφουμε όλους τους Αγίους εν ονόματι των Αγίων. Διότι το πνεύμα, το οποίον κυριαρχεί, είναι να εκθειάζουμε τους Αγίους. 

Κι όπως, μακαρίτης τώρα, Αρχιεπίσκοπος έλεγε: Δεχόμεθα τον Μάρκο τον Ευγενικό και τον τιμάμε. Εκείνος έτσι έπρεπε να μιλήσει στην εποχή του, εμείς μιλούμε με τον δικό μας τρόπο στην δική μας εποχή. Κάτι παρόμοιο ελέχθη. 

Ο Χριστός όμως είναι πάντα ο Αυτός «παρατεινόμενος εις τους αιώνες». Και η πίστη που σώζει είναι μία συνταγή, ένα φάρμακο που δεν αλλοιώνεται, δεν δέχεται αλλαγές.

Είναι μία και ενιαία η πίστις. Η αποδοχή του Λόγου του Θεού από την εμπειρία των Αγίων, για να γίνει και δική μας εμπειρία.

''Nα συναντηθούμε στην ενότητα των Προφητών, Αποστόλων, και Πατέρων. Διαφορετικά κάθε ένωση θα είναι ψευδένωσις!'' ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός

Πηγή: paterikos.blogspot.com

Δείτε και: 

Στο τέλος θα γίνει ό,τι θέλει ο Πάπας! ~ Ναυπάκτου Ιερόθεος (δημόσια απάντηση)

Δέν μπορεῖς νά εἴπης εἰς τούς Παπικούς, ὅτι ἔχουν Χάριν καί Μυστήρια. ~ Ἅγιος Πορφύριος

Όλοι φροντίζουν, μικροί, ''μεγάλοι'' και κράτη.. να γίνει μία θρησκεία! ~ Άγιος Πορφύριος

Νεα Εποχή και Οικουμενισμός, πολιτικός & θρησκευτικός ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός

Τό ἐγκόλπιό που λανσάρετε ὡς ἐξουσία. Για μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ~ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

''Κι ἔτσι, ἀνατράπηκαν τά δόγματα τῆς ὀρθῆς πίστης κι ἔπεσαν σέ σύγχυση...'' ~ Μέγας Βασίλειος

«Πολλή ἁμαρτία, γι’ αὐτό πρέπει νά γίνει πόλεμος»... ~ Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος

Αποκαλύπτει ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος στον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη.

Στις 15 Ιουλίου 1990, ημέρα Κυριακή, το πρωί, μόλις ο πατήρ Ιάκωβος κατέβηκε από το κελλάκι του στο ναό για τη Θεία Λειτουργία περιέγραψε μέσα στο Ιερό με πρόσωπο εκστατικό σε Πατέρες της Μονής του όσα ο όσιος Ιωάννης ο Ρώσος «πνευματικώ τω τρόπω» του είχε πει τη νύκτα που πέρασε – «ο Θεός οίδεν» – εμπρός στην Ιερή λάρνακα με το αδιαλώβητο σκήνος Του στο Ναό του στο Προκόπι :

«- Νομίζουν πώς κοιμάμαι, πεθαμένος, είμαι νεκρός και δεν υπολογίζουν οι χριστιανοί. Τους πάντας βλέπω. 

Το σώμα μου είναι μέσα, αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές φορές από τη λάρνακά μου. Τρέχω ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Πολύς ο πόνος. Αυτοί δε με βλέπουν. εγώ τους βλέπω και τους ακούω τί λένε. Και πάλι εισέρχομαι στη λάρνακά μου... Αλλά άκουσε Πάτερ μου να σου πω: πολλή η αμαρτία στον κόσμο, πολλή η ασέβεια και πολλή η απιστία.

– Γιατί τα λες αυτά Άγιέ μου; του απάντησα. Δέ βλέπεις πόσος κόσμος έρχεται στη χάρη σου και σε προσκυνά ;

– Πολλοί έρχονται, Πάτερ Ιάκωβε, αλλά λίγα είναι τα τέκνα μου, πρόσθεσε ο Όσιος και συνέχισε: ''Γι΄ αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος. Διότι πολλή αμαρτία στον κόσμο...''

– Όχι, Άγιέ μου, του είπα αμέσως ταραγμένος. Από μικρό παιδί όλο σε πολέμους και ταλαιπωρίες βρέθηκα. στη Μικρά Ασία που γεννήθηκα αλλά κι όταν ήλθαμε εδώ στην Ελλάδα. Ύστερα, Άγιέ μου, αν γίνει έξαφνα ο πόλεμος θα χαθούν και ψυχές πριν προφτάσουν να μετανοήσουν.

– ''Πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος..'' απάντησε λυπημένα μα με σταθερή φωνή ο Όσιος…

Πηγή: Ψυχοσωτήρια διδάγματα σύγχρονων Γερόντων, εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, σελ. 94.

Πηγή: hristospanagia.gr

Να εύχεστε η Δευτέρα Παρουσία να γίνει βράδυ...

Να εύχεστε η Δευτέρα Παρουσία να γίνει βράδυ, για να μην βλέπουμε ο ένας τα αίσχη του άλλου...

(✞) Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ.

Τό ἐγκόλπιό που λανσάρετε ὡς ἐξουσία. Για μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ~ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Ὁ πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης († 1η Νοεμβρίου 2001) γιά τά Ἱερατικά συνέδρια.

«...Δέν πηγαίνω ποτέ σέ Ἱερατικά συνέδρια ὡς ὁμιλητής. Διαπίστωσα ὅτι οἱ ἐκασταχοῦ Μητροπολῖτες πλήν ἐνίων ἐξαιρέσεων, μέ βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθοῦν νά κατατρομοκρατήσουν τους Ἱερεῖς, κυρίως αὐτούς πού σέβονται τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση, καί νά ἐπιβάλλουν τήν ἀθεολόγητη ἰδεοληψία τους, τόν ἀδογμάτιστο κοινωνισμό τους ἤ ἀκόμη καί τά πάθη τῆς ἀτιμίας τους... Μέ τέχνη καί τρομοκρατία προσπαθοῦν νά τά ἐπιβάλλουν καί αὐτά.

Οἱ γαστρίμαργοι λένε: <Δέν βλάπτουν τά φαγητά καί τά ποτά! Τά ἐξερχόμενα βλάπτουν>. Φανερή ἡ Δεσποτική σοφιστεία στήν παρερμηνεία... τοῦ Εὐαγγελίου. Σέ ὅλο τό μεγαλεῖο της!

Οἱ ἠθικιστές λένε: <Δράση θέλει ὁ Χριστός>. Ἐννοεῖται ποιμαντική δράση, χωρίς ἀγῶνα ἐσωτερικῆς κατάστασης. Δράση, δράση... βράση, βράση... Καί στό τέλος ἐξατμίζονται ὅλα καί μένει ἄδεια ἡ κατσαρόλα.

Οἱ ἀμοραλιστές, ἐκεῖ νά ἀκούσετε φωνές... <Δέν ἀσχολεῖται ὁ Θεός μέ τό πῶς λειτουργοῦν οἱ γενετήσιες ὁρμές μας ἀλλά μέ τήν καρδιά μας>. <Καλά, εἶπα σέ κάποιον, ἀκρωτηριασμένοι θά μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Τά γεννητικά ὄργανα, δέν συντονίζονται λειτουργικά μέ τήν καρδιά; 

Ἄν εἶναι καθαρή ἡ καρδιά, ὅλος ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ, διότι δέν ἐκφεύγει λειτουργικά ἀπό τήν ἀρχή καί τό ἀτέλεστον τέλος τῆς ὑποστάσεως, δηλαδή τό κατ' εἰκόνα καί τό καθ' ὁμοίωσιν τοῦ Ἀρχετύπου Συνανάρχου Λόγου. Στά εὐαίσθητα σημεῖα τοῦ σώματος δέν πηγαίνει ἡ Θεία Κοινωνία; Δέν θεοῦται ὅλος ὁ ἄνθρωπος; Ὑπάρχουν σημεῖα πού ἐπικρατεῖ ὁ Χριστός καί ἄλλα πού διαφεντεύει ὁ διάβολος; Τί εἴδους πίστη ἔχετε; Τί δυαλισμό εἰσάγετε στήν Ἐκκλησία;>

- <Μά ἐσεῖς, ἀπάντησε μέ κομμένη ἀνάσα, εἶστε ἐνάντια στήν ἠθική. Πῶς τά λέτε αὐτά;>

- <Στήν στείρα ἠθική τῆς ἐπιφάνειας τοῦ ἐξήγησα. Ὄχι στήν ψυχοσωματική ἠθική τοῦ βάθους πού στήν ὀρθόδοξη γλῶσσα λέγεται Ἀσκητική>.

Κατάπιε τήν γλῶσσα του ὁ τυραννίσκος...

Ἄλλος μέ κόλλημα στά λεφτά: <θέλω λεφτά γιά νά κάνω ἔργο>. Βαρέθηκαν οἱ παπᾶδες του νά ἀκοῦνε γιά λεφτά, ἐπιχειρήσεις, ἐπενδύσεις, ἱδρύματα, οἰκονομικά προγράμματα... 

Αὐτά τά βαπτίζει <ἔργο>, <διαποίμανση>! Χρειάζονται καί αὐτά σέ ἕνα βαθμό ἀλλά δέν εἶναι αὐτά τό ποιμαντικό ἔργο...

Ἄλλος βρίζει τούς Ἁγίους. Εἶπε κάποιος: <ἐπιβάλλω νά οἰκοδομοῦν Ναούς ἐπ' ὀνόματι τῶν Ἁγίων τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων. Τούς νεώτερους δέν τούς ἐμπιστεύομαι>. 

Δέν ἤθελε τήν Ὁσία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου καί τόν Ἅγιο Νεκτάριο. 

Καί ποιός εἶσαι ἐσύ πού νομίζεις πώς τό ἐγκόλπιό σου λειτουργεῖ σωστά, ὅταν δέν ἔχεις ἐγκολπωθεῖ μέ νοερά προσευχή τό φρόνημα τῶν θεουμένων μέσα στήν καρδιά; 

Τότε μπορεῖς νά ξεχωρίζεις ἀπλανῶς. Τώρα συγχύζεις... 

Τί τό φορᾶς αὐτό τό στρογγυλό στό στῆθος πάνω στήν καρδιά; Δέν ἔμαθες ποτέ ὅτι ὁ «ἔσω ἄνθρωπος τοῖς ἔξωθεν σχήμασι διατυποῦται;» Ἐσύ τί νομίζεις ἄσχετε; Τό ἐγκόλπιό σου, πρέπει νά ξέρεις, πού τό λανσάρεις ἐπιδεικτικά ὡς ἔμβλημα ἐξουσίας, ἔχει μία συνάρτηση μέ τό βαθύτερο φρόνημά σου. Μέ τό ἦθος τῆς καρδιᾶς σου. 

Γι' αὐτό τό φορᾶς στό στῆθος σου. Ἀντανακλᾶ πρός τά ἔξω «τόν φερόμενον ἐν τῇ καρδίᾳ». Ἄν δέν τό ξέρεις καί τό φορᾶς γιά νά λιτανεύεις μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς δεῖγμα ποικίλης ὑπεροχῆς, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεωνίσκος, πού ἐκμεταλλεύεσαι τήν Ἀποστολική ἐξουσία ἀλλά μισεῖς τήν Ἀποστολική ἀξία... 

Τελεῖς μυστήρια ἀλλά δέν θεραπεύεις ψυχές. Ἀπεναντίας διαφθείρεις περισσότερο τίς ἤδη πάσχουσες καί ἀρρωσταίνεις καί τά ὑγιῆ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶσαι ἐπικίνδυνος. Ἔπρεπε νά εἶσαι στίς τάξεις τῶν κατηχουμένων. 

Τό ἐγκόλπιο στό στῆθος σημαίνει: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». 

Βέβαια, ἄν καί εἶναι ἀνούσια τά ἐξωτερικά δείγματα χωρίς καρδιακή συνάρτηση, ὑποστηρίζω ἀκράδαντα, ὅτι πρέπει νά διατηρηθεῖ τό ὀρθόδοξο σχῆμα περιβολῆς τῶν κληρικῶν στήν Ἑλλάδα. Εἶναι τό μόνο πού ἀπομένει νά θυμίζει ὅτι εἶναι θεραπευτές καί φορᾶνε καί εἰδική ἰατρική ποδιά πού μαρτυρεῖ τήν ἰδιότητά τους αὐτή...

Ὁ ἄλλος φωστῆρας λέει σέ πανορθόδοξες διασκέψεις (τό ἐπέβαλε ἀργότερα στό Μπαλαμάντ): «Παπικοί καί ὀρθόδοξοι ἔχουν τήν ἴδια Ἱερωσύνη!! Ὁδηγοῦν δηλαδή στήν θέωση ταυτοτρόπως. Οἱ διαφορές τους εἶναι ἰδεολογικές καί δέν ἐπηρεάζουν τό ἀποτέλεσμα τῆς δουλειᾶς τους...».... Φταίω τώρα πού ὀνομάζω εἰδωλολατρική τήν εὐχαριστία του καί σκατολογία τήν ἐσχατολογία του; Μεγάλη πληγή αὐτός ὁ ἄνθρωπος...

Δέν θά παύσω νά λέω ὅτι ὁ διάβολος σήμερα πῆγε διακοπές γιατί τό ἔργο του τό συνεχίζουν οἱ Ἐπίσκοποι. 

Τρομοκράτες τῶν ἀγωνιζομένων καί ἐκπαιδευτές τῶν ἀλλοτριωμένων... τά ἔχω ζήσει... 

Eἶπα κάποτε στόν Ἀμερικῆς Μιχαήλ πού μοῦ εἶπε ὅτι εἶμαι ἀνεξέλεγκτος ἀντάρτης: «Ἄλλο ὑπάκουος καί ἄλλο δουλοπρεπής».

Τό μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα εἶναι οἱ Ἀρχιερεῖς. Τί πίστη ἔχουν...

Ἔχει ὑποχρέωση ὁ Ἐπίσκοπος νά διδάσκει μέ ἔμπνευση τόν κλῆρο πρωτίστως καί τόν λαό ἔπειτα, ἀλλά ὄχι μέ ὅσα ἐκφράζουν καί βολεύουν τόν ἴδιο. Κάποτε, στήν χειροτονία του, μπῆκε ἀνοιχτό τό Εὐαγγέλιο πάνω ἀπό τό κεφάλι του... Δέν εἶναι λοιπόν αὐτόβουλος. Δέν ἔχει ἴδιον θέλημα. Εἶναι φερέφωνο τοῦ Χριστοῦ. Θά μοῦ πεῖς πῶς νά εἶναι τέτοιος ἀφοῦ δέν ἔχει καρδιακά γευθεῖ τήν Χάρη καί τόν πνίγουν τά πάθη πού τρέφονται σάν γιγαντιαῖα παράσιτα μέσα στήν καρδιά του; 

Τότε νά ἔχει τόν ἀνδρισμό νά ἀκολουθεῖ αὐτούς γιά τούς ὁποίους ὁρκίσθηκε ὅτι θά ἔχει ὁδηγούς, λίγο πρίν τήν χειροτονία του. Πάνω στό Εὐαγγέλιο ὁρκίσθηκε. Καί Εὐαγγέλιο σημαίνει ὅλη τήν παράδοση τῶν θεουμένων. Δέν χωρίζουν αὐτά.

Ἕνας σέ μία συνάντηση μοῦ εἶπε: «Πουθενά στό Εὐαγγέλιο δέν μίλησε γιά σαρκικά καί ἀρσενοκοῖτες ὁ Χριστός. Γιά ἀγάπη μίλησε, τούς πλούσιους ἤλεγξε». «Αὐτό δείχνει τήν πονηριά σου, ἀπάντησα, τήν ἀσχετοσύνη σου. Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ὁ εὐαγγελικός λόγος ἔκλεισε; Καί ἄν χαθοῦν ὅλα τά ἁγιογραφικά κείμενα, ὅσο ὑπάρχει ἡ δύναμη τῆς Πεντηκοστῆς ἐνεργουμένη στίς καρδιές τῶν θεουμένων, πάλι τό Ἅγιον Πνεῦμα θά τά ὑπαγορεύσει... 

Στόμα Χριστοῦ ἦταν καί ὁ Παῦλος καί καθένας πού μετέχει ἐμπειρικά στό θεμελιακό αὐτό γεγονός πού συνιστᾶ <πᾶσαν τήν ἀλήθειαν>». Ποιά εἶναι ἡ <πᾶσα ἀλήθεια;> Ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί ὁμιλεῖ ἑπομένως ὁ Χριστός μέσῳ Αὐτῆς; Μέσῳ ποίων ὅμως; Τῶν ὑγιῶν μελῶν τοῦ σώματος, τῶν τεθεραπευμένων. 

Σέ σκότος μπορεῖ νά εἶσαι ἐσύ τοῦ εἶπα, ὁ διαχειριστής τῆς Χάριτος καί νά σοῦ βάλλει τά γυαλιά μιά ἁπλή γιαγιούλα ἤ ἕνας τσομπάνος ἀπό τά Ἄγραφα... 

Ἔπειτα, ἐπειδή λές ὅτι ὁ Χριστός στό Εὐαγγέλιο δέν τά καυτηριάζει αὐτά, μᾶλλον δέν ξέρεις νά τό διαβάζεις σωστά.

Δέν ἔχεις ἑρμηνευτικά κλειδιά. Δέν ἀναφέρει ὁ Χριστός «ἀμὴν λέγώ ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ». Τί σημαίνει τό «ἀνεκτότερον ἔσται»; Ὅτι ἡ σοδομιτική ἁμαρτία ἦταν μέτρο σύγκρισης καί ἀξιολόγησης γιά κάθε ἄλλη πνευματική ἀσθένεια!

«Τῶν Σοδομιτῶν ἡ θεήλατος κόλασις φοβερωτέρα πάσης ἐδόκει πᾶσιν...» ἑρμηνεύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Τί ἦταν αὐτό; Ὅτι «ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας» (Ἰούδα 7) ἀσελγοῦσαν ἄνδρες μεταξύ τους, ἐπέκτειναν τήν ἀνώμαλη λύσσα καί στίς γυναῖκες τους καί ἔκαναν καί μέ αὐτές τήν ἴδια παρά φύση σιχαμερότητα, καί τό φοβερότερο, ἀκόμη καί τά παιδιά μόλυναν μέ αὐτές τίς ὀρέξεις κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο... 

Αὐτή ἡ φοβερή ἁμαρτία, ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ἐπιφέρει καυστικότερη τήν Ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πάνω τους. Αὐτό εἶναι ἡ κόλασις. Ἀκαθαρσία, ἀρρώστια νοός, πληγή βαθιά πού ἐπεκτείνεται στόν ὅλο ἄνθρωπο. Καί ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ βιώνεται ὡς ἀφόρητη καύσις... καίγεται ὁ ἄρρωστος νοῦς καί κατά προέκταση ὅλος ὁ ἄνθρωπος πού συντονίζεται ἀπ΄ αὐτόν. Τό Ἄκτιστο Φῶς γίνεται <πῦρ καταναλίσκον>.

Ἄρα ὁ ὑποκτηνώδης σοδομισμός εἶναι μέτρο σύγκρισης γιά ὅλες τίς ἄλλες πνευματικές ἀσθένειες. Μόνο πού τό κακό ἀρχίζει μέσα ἀπό τήν καρδιά, γι' αὐτό ὅλα τά τοποθέτησε στήν ἀρχή, στήν γένεση τοῦ κακοῦ. «ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» καί τό πρᾶγμα δέν συμμαζεύεται...

Γι' αὐτό πηγαίνω μόνο στά συνέδρια τοῦ Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελετίου... Ἐκεῖ δέν ἐπικρατεῖ δεσποτικῇ συμπεριφορᾷ. Δεσποτική ξενία, οἰκοδομή καί παράκληση γεύεσαι... 

Τόν εὐχαριστῶ πού μοῦ θυμίζει ὅτι λειτουργεῖ ἀκόμη ἡ Ἀρχιερωσύνη ὡς ἦθος Χριστοῦ... ὅποιος εἶναι σίγουρος γιά τόν ἑαυτό του διαλέγεται εἰρηνικά καί ἐμπνέει... Ὁ φοβικός καί ἀνασφαλής, μοιάζει μέ τήν κουρούνα πού εἶναι πιασμένη σέ παγίδα. Βγάζει ἀπεγνωσμένες κραυγές μπάς καί φοβίσει κάποιους καί γλυτώσει ἔστω τήν ὑστάτη...»....

Ἀπό ἰδιόχειρη ἐπιστολή τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδου, στόν ἀείμνηστο ἀγωνιστή καί ὁμολογητή Θεολόγο, κ. Διονύσιο Μπατιστάτο, πρωτανεψιό τοῦ Ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ. Eπιμέλεια: Μοναχός Βρυένιος, πηγή: pavlosmelas

Να μη μιμώμεθα πότε τους παπιστάς πότε τους προτεστάντας, να μην χάσκωμεν προς τα ξένα. ~ κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Να παύσει η συστηματική περιφρόνησις της θρησκείας εκ μέρους των πολιτικών ανδρών, επιστημόνων, λογίων, δημοσιογράφων και άλλων. 

Να συμμορφωθεί η ανωτέρα τάξις με τα έθιμα της χώρας. Να γίνει προστάτης των πατρίων και όχι διώκτρια. Να ασπασθεί και να εγκολπωθεί τις εθνικές παραδόσεις. Να μην περιφρονεί ό,τι παλαιόν, ό,τι εγχώριον, ό,τι ελληνικόν. Να μην νοθεύονται τα οικογενειακά και θρησκευτικά έθιμα. 

Να μη μιμώμεθα πότε τους παπιστάς πότε τους προτεστάντας, να μην χάσκωμεν προς τα ξένα, να τιμώμεν τα πάτρια, ως πότε θα είμεθα αχαρακτήριστοι Γραικύλοι;"

~ κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Πηγή: trelogiannis.blogspot.com

Ο «άρχων» της Νέας Τάξης

Οι στίχοι του τραγουδιού αποτελούν μια προσέγγιση των πεπραγμένων της ελίτ που νομίζει ότι κυβερνά τον κόσμο. Λέω νομίζει, γιατί στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και όποιος προσπαθεί να Τον πολεμήσει, συντρίβεται. Αναφέρεται δε, σε κάθε «άρχοντα» με πολιτική, ιατρική, κοινωνική ή άλλη θέση που καταχράζεται την εμπιστοσύνη του απλού λαού διατελώντας ξένα, για την Ορθοδοξία και το Έθνος μας, συμφέροντα. 

Σύνθεση-Ερμηνεία: Ελευθερία Μεταξά (Κανάλι:https://www.youtube.com/channel/UClBp...) 

Στίχοι: Ευαγγελία Κ. Λάππα 

Ο «άρχων» της Νέας Τάξης 

Ο άρχων της επανεκκίνησης, της σκοτεινής διακίνησης, 

*** 

του μεγάλου, του ψέματος, της προδοσίας, του αίματος,

*** 

της λοιμώδους ασθενείας, της υποχρεωτικής ευθανασίας,

*** 

του αναίτιου εγκλεισμού, του ιατρικού εξαναγκασμού, 

*** 

της ζωής η έκπτωσης, της λατρείας της έκτρωσης, 

*** 

της παρένθετης μητρότητας, της έκφυλης ταυτότητας, 

*** 

της λάθρο-μετανάστευσης, των εισβολέων αποκατάστασης. 

*** 

Ο άρχων της καταστροφής, της δήθεν κλιματικής αλλαγής, 

*** 

της αγροτικής παράλυσης, της περί «πράσινης» ανάπτυξης, 

*** 

της φύσης ο επιβουλέας, των δασών ο καταστροφέας. 

*** 

Ο άρχων της διαστροφής, επίβουλος, της σκέψεως, της λογικής, 

*** 

των βαρβαρικών αρχών, της εξάλειψης των ηθών, 

*** 

κάθε ιδανικών, κάθε αξιών, των οσίων και ιερών, 

*** 

ο καταστροφέας των παραδόσεων, των αληθινών γνώσεων, 

*** 

της προαίρεσης της ατομικής, ξένος ανθρώπινης στοργής. 

*** 

Ο άρχων του υποκόσμου, του ανάποδου κόσμου, 

*** 

ο διαστρεβλωτής των εννοιών, τροφέας σκοταδιστών, 

*** 

της άκρατης ραγιαδοσύνης, της ανύπαρκτης δικαιοσύνης, 

*** 

της κάλπικης εμπιστοσύνης, της δήθεν συλλογικής ευθύνης, 

*** 

της φυλάκισης του νου, του άρρητου σκεπτικισμού, 

*** 

του αχαλίνωτου δογματισμού, της αρρώστιας του δικαιωματισμού, 

*** 

της υποκριτικής προόδου, του ολέθρου του κόσμου. 

*** 

Ο άρχων του αποκρυφισμού, της παναίρεσης του οικουμενισμού, 

*** 

της μετανθρωπικής θεότητας, της άναρθρης πολιτικής ορθότητας, 

*** 

της πληρωμένης ενημέρωσης, της πληροφοριακής εξουθένωσης, 

*** 

της ηλεκτρονικής δουλείας, του αυτεξούσιου θυσίας, 

*** 

της ακατάσχετης επιτήρησης, του τρόμου διατήρησης, 

*** 

ο αληθινός φασίστας, ο αόρατος μαριονετίστας. 

*** 

Ο άρχων του πολέμου, των λόγων του ανέμου, 

*** 

του θανάτου των εθνών, του τέλους των γενεών. 

*** 

Ο πολέμιος της Ορθοδοξίας, της αλήθειας, της ιστορίας, της αληθούς ελευθερίας, αυτοπροσδιοριζόμενος ως «μεσσίας». 

*** 

Στον άρχοντα της Νέας Τάξης, στιγμή να μη διστάσεις, συν Θεώ, ψυχή και σώμα ν’ αντιτάξεις, τα μαύρα του σχέδια να φράξεις.

*****

Για να μη ζείτε στο σκοτάδι, 

γυρίστε το διακόπτη της προσευχής, 

ώστε να έλθει το θείο φώς στη ψυχή σας...

Στο βάθος του είναι σας, θα φανεί ο Χριστός.

~ Όσιος Πορφύριος ο καυσοκαλυβίτης †

Προσευχή νηστεία και δαιμόνια...

Ένας δαιμονισμένος, παιδεύοταν πολλά χρόνια από το δαιμόνιο. Οι Πατέρες ενός κοινοβίου, τον είχαν πάει σε πολλούς γέροντες για να τον θεραπεύσουν, αλλά κανείς δεν κατόρθωσε να βγάλει το δαιμόνιο. Τελικά τον πήγαν και σε έναν διακριτικό γέροντα, που ήταν μεγάλος νηστευτής. Ο γέροντας τους είπε:

- Αδερφοί και Πατέρες, δεν έχω το χάρισμα να εκβάλλω δαιμόνιο. Έχω όμως την αγάπη και παρακαλώ το δαιμόνιο, να φύγει από αυτόν τον άνθρωπο και να έρθει σε μένα, για να ξεκουραστεί λίγο και αυτός ο αδερφός!

Πράγματι, βγαίνει το δαιμόνιο και μπαίνει σε αυτόν τον γέροντα, ενώ ο δαιμονισμένος έγινε καλά.

Ο γέροντας για πολλά χρόνια ήταν δαιμονισμένος, αλλά μια μέρα βγαίνει ο διάβολος, σαν ένας μαύρος γάτος, από τον γέροντα. Ο γέροντας βλέποντας να βγαίνει το δαιμόνιο, του λέει:

- Πού πάς; Εγώ δεν σε διώχνω!

Και ο διάβολος του λέει:

- Δεν αναπαύομαι σε ξηρανθείσα σάρκα! Και σηκώθηκε και έφυγε...

Πάει το γουρούνι να κυλιστεί σε μια γούβα, που είναι ξερή; Δεν πάει, γιατί θέλει η γούβα να είναι μαλακή, για να κυλιστεί στην λάσπη. Έτσι και ο διάβολος, σε σάρκα ξηρανθείσα, εξαιτίας της νηστείας, δεν μπορεί να πάει.

Ο άνθρωπος, χωρίς να περιποιείται την σάρκα του με πολύ φαγητό, και κάνοντας νηστεία, αποφεύγει την διαφθορά πιο εύκολα.

~ Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος †

______________________________________

Προσευχή και νηστεία.... [...τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ (Ματθ.ιζ'21)]

νοούμενη η εκπόρευση ως η νίκη των, επί της κλίμακος από την κοιλία (ομφαλό, όπου στρατοπεδεύει ο δράκων και περικυκλώνει την καρδίαν).

Πηγή: hellasorthodoxy-kmyst.blogspot.com

Νηστεία των Χριστουγέννων: Πώς νηστεύουμε και τι είναι το Σαρανταλείτουργο.

Νηστεία των Χριστουγέννων 

Πώς νηστεύουμε και τι είναι το Σαρανταλείτουργο  

Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή στη γλώσσα του ορθόδοξου λαού μας και ως σαρανταήμερο.

 

Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.

Η νηστεία του Σαρανταημέρου των Χριστουγέννων γίνεται ως εξής:

Ἀπό 15 έως 21 Νοεμβρίου κατάλυσις ελαίου, (εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.)

Την 21 Νοεμβρίου, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, κατάλυσις ιχθύος.

Από 21 Νοεμβρίου έως 17 Δεκεμβρίου:

Τα Σάββατα και τις Κυριακές κατάλυσις ιχθύος.

Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη κατάλυσις ελαίου.

Τις Τετάρτες και τις Παρασκευές χωρίς λάδι, εκτός αν συμπέσουν οι εορτές: 16ην Νοεμβρίου του Αποστόλου Ματθαίου, την 25ην Νοεμβρίου της Αγίας Αικατερίνης, την 30ην Νοεμβρίου του Αποστόλου Ανδρέου, την 4ην Δεκεμβρίου της Αγίας Βαρβάρας, την 5ην Δεκεμβρίου του Αγίου Σάββα, την 6ην Δεκεμβρίου του Αγίου Νικολάου , την 9ην Δεκεμβρίου της Αγίας Άννης , την 12ην Δεκεμβρίου του Αγίου Σπυρίδωνος, την 15ην Δεκεμβρίου του Αγίου Ελευθερίου, την 17ην του Αγίου Διονυσίου και την 20ην Δεκεμβρίου του Αγίου Ιγνατίου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Από 18 έως 23 Δεκεμβρίου κατάλυσις ελαίου, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.

Την Παραμονή των Χριστουγέννων 24ην Δεκεμβρίου δεν καταλύομεν έλαιον και οίνον εκτός αν τύχη Σάββατο ή Κυριακή.

Ἡ νηστεία ὅμως κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία.

Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ -ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν- τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ σαρανταλείτουργου.
                                                                         

Ἡ τέλεση τοῦ σαρανταλείτουργου ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλη εὐλογία. Εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία γιὰ βίωση τὴς μυστηριακῆς καὶ λατρευτικῆς ζωῆς, γιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸν πλοῦτο τῆς ὑμνολογίας καὶ τῆς ἀκροάσεως τῶν θείων Γραφῶν, γιὰ συχνότερη θεία κοινωνία, γιὰ συχνότερη συγκρότηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος μᾶς λέει: «Σπουδάζετε πυκνότερον συνέρχεσθαι εἰς εὐχαριστίαν θεοῦ καὶ εἰς δόξαν. Ὅταν γὰρ πυκνῶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γίνεσθε, καθαιροῦνται οἱ δυνάμεις τοῦ σατανᾶ καὶ λύεται ὁ ὄλεθρος αὐτοῦ».

Δηλαδὴ «Προσπαθεῖστε μὲ σπουδὴ νὰ ἔρχεσθε ὅλοι στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), γιὰ νὰ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ νὰ Τὸν δοξολογεῖτε. Διότι ὅταν συχνά ἔρχεσθε στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), συντρίβονται οι δυνάμεις του σατανᾶ καί λύεται κάθε ὀλέθρια ἐνέργεια του».

Ἡ δύναμη τῆς Θείας Λειτουργίας δὲν εἶναι μαγική. Εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητας ἐν Χριστῷ. Ἡ Θεία Λειτουργία μᾶς μαθαίνει νὰ συγχωροῦμε, νὰ ἀγαποῦμε καὶ νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.

Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε προσφέρουμε τὰ Δῶρα μας στὸ Θεό, τὸν Ἄρτο καὶ τὸν Οἶνο, προσευχόμενοι γιὰ ζῶντες καὶ κεκοιμημένους ἀδελφούς μας. Ἡ μνημόνευση τῶν ὀνομάτων τῶν ζώντων καὶ κεκοιμημένων προσώπων (ἀνάγνωση τῶν «Διπτύχων») εἶναι ἔργο πολὺ σημαντικὸ καὶ ἱερό, ποὺ θεσμοθετήθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἐπιτελεῖται ἀδιάλειπτα μέσα στοὺς αἰῶνες. - Πηγή: ierovima.gr

Δείτε και ωφέλιμα, σχετικά με την σημασία της συμμετοχής μας, στίς καθημερινές λειτουργίες (Σαρανταλείτουργο). Σκοπός δεν είναι απλά η παρουσία μας στόν ναό, αλλά η συχνή προσέλευση στο μυστήριο της Θείας Εὐχαριστίας, το να κοινωνήσουμε Σώμα και Αίμα Χριστού. 

Ὁ Μέγας Βασίλειος μαρτυρεῖ ὅτι οἱ χριστιανοί τῆς ἐποχῆς του κοινωνοῦσαν τακτικῶς τέσσερες φορές τήν ἑβδομάδα, δηλαδή τήν Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο καί Κυριακή (ἐπιστολή 93).
 
Χαρακτηριστικό δε, της μεγάλης ωφέλιας της συχνής μεταλήψεως, είναι οτι στήν ευχή προ της θείας Κοινωνίας ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ζητά το έλεος του Θεού, γιατί γνωρίζει ότι η θεία Κοινωνία ενεργεί ανάλογα με την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου, ήτοι καθαρίζει, λαμπρύνει (φωτίζει) και θεοποιεί.

Η παρουσία του Χριστού με την συνεχή Θεία Κοινωνία  

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης: "Περί συνεχούς Θείας Μεταλήψεως" 

Περί τής Συνεχούς Μεταλήψεως τών Αχράντων τού Χριστού Μυστηρίων 

Αγίου Αναστασίου Αντιοχείας

Κορυφή αρετών, προσευχή. Βάση αρετών, νηστεία. ~ Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ                                                                    

Κι ὅ­ταν μεθαύριο χτυπήσουν οἱ καμπάνες, νά μαζευτοῦμε στήν ἐκκλησιά καί νά ψάλουμε ὅ­λοι, «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ἀμήν! ~ Επίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης (†)

   

Κάθε που ξεκινά Σαρακοστή, νιώθω μές στήν ψυχή μου χαλασμό...

Κάθε που ξεκινά Σαρακοστή, νιώθω μές στήν ψυχή μου χαλασμό... λες και φουντώνουν μέσα μου όλες οι φωνές των προγόνων μας, γενιές ηρώων, Καπεταναίων που έχουν ανοίξει πόλεμο με το σκοτάδι...

Σήκω μου λένε! Σήκω και πέσε στόν αγώνα! Και να, βλέπω τον Γέρο του Μωριά, νηστευτή, να προσεύχεται στήν Παναγιά, βλέπω τον Μακρυγιάννη να κάνει δυο χιλιάδες μετάνοιες! Βλέπω τον Παπαφλέσσα πνιγμένο μέσα στα αίματα... και με πιάνουνε τα δάκρυα.

Βλέπω και έναν καλόγερο, λιπόσαρκο ασκητή της Παναγούδας, ράσα τριμμένα, χέρια σταυρωτά, κεφάλι γερμένο στη καρδιά. ''Θα σας βοηθήσουμε εμείς οι Αγιορείτες. Κοιτάξτε να αδελφωθείτε πιο πολύ. Τώρα πολεμάμε με τον διάβολο... Πολεμάτε!''. Καλή Σαρακοστή, πολεμάτε αδέρφια! Του Χριστού...

Δημήτρης Ρόδης