Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές...

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές... 

μου φτάνει που τα χρόνια,

φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους...!

~ Ο. Ελύτης

Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που σε παρασύρει στα ανώτερα...

Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που σε παρασύρει στα ανώτερα, στα πνευματικά, στα θεία και όχι στα επίγεια, στα μάταια και κοσμικά.

Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που η ζωή του είναι παράδειγμα για σένα και για τον καθένα.

Μακάριοι αυτοί που είναι τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι απαλοί, διακριτικοί, πρόσχαροι, ειρηνικοί.

Και ευλογημένοι όσοι τους έχουνε στην ζωή τους.

Μην ψάχνεις απλά έναν οποιονδήποτε άνθρωπο στην ζωή σου που σου προσφέρει πρόσκαιρη χαρά. Να ψάχνεις άνθρωπο που να σε βοηθά να προοδεύεις πνευματικά...

~ Άγιος γερ. Εφραίμ της Αριζόνα

«Ο Κώστας δεν έφυγε από τον καρκίνο. Έφυγε από το εμβόλιο.» – Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. (Βίντεο)

«Ο Κώστας δεν έφυγε από τον καρκίνο. 

Έφυγε από το εμβόλιο.» 

– Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. 

Τόλμησε και είπε πάλι την αλήθεια ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, στην κηδεία του αγαπημένου φίλου του Κώστα Χαρδαβέλλα για την αιτία του θανάτου του, και τον ευχαριστούμε όλοι μας για αυτό. Ο Θεός να αναπαύσει τον αγαπητό σε όλους Κώστα Χαρδαβέλλα, που πρίν χρόνια δημόσια είχε αναφέρει χωρίς τον φόβο του ''ίματζ'' και του ''τι θα πεί ο κόσμος'' την θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας στήν ζωη του. Θεός σχωρέσει.

 

 Πηγή: απο την αδερφή Φαίη, & tasthyras.wordpress.com

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. ~ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. Αυτή είναι η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία.

Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία μπορεί να φέρει ένα Χριστιανό στην τελειότητα της Χριστιανικής ζωής ή αγιότητος και να ολοκληρώσει την κάθαρση από τις αμαρτίες και να οδηγήσει στην αφθαρσία.

Οι άλλες ομολογίες κατέχουν την αλήθεια εν αδικία. Ανέμιξαν την δεισιδαιμονία και το ψεύδος με την αλήθεια και δεν κατέχουν εκείνα τα θεόσδοτα μέσα για την κάθαρση, τον αγιασμό, την αναγέννηση και ανανέωση, τα οποία κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία.

~ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

''Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ'' (ΣΕΛ. 26)

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας προσευχόταν γιά ἕνα μαθητή του πού ἀρνήθηκε τόν Χριστό...

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας προσευχόταν γιὰ ἕνα μαθητή του ποὺ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό...

Ἐνῶ λοιπὸν προσευχόταν, τοῦ ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος καὶ τοῦ εἶπε: «Παΐσιε, γιὰ ποιὸν παρακαλεῖς ; Δὲν ξέρεις πῶς μ᾿ ἔχει ἀρνηθεῖ ;»

Ὁ Παΐσιος ὅμως ἐσυνέχιζε νὰ λυπᾶται τὸν μαθητή του καὶ τότε τοῦ εἶπε ὁ Κύριος: «Παΐσιε, ἔγινες ὅμοιος μὲ μένα στὴν ἀγάπη...».

Σήμερα είμαστε όλοι άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή, να μην είναι κομματιασμένος...

~ π. Νικόλαος Λουδοβίκος

(Ο π. Νικόλαος είναι συγγραφέας, διδάκτορας θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και καθηγητής δογματικής και φιλοσοφίας, στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης.)

Σήμερα είμαστε άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή άνθρωπο και να μην είναι κομματιασμένος. Ειδικά τα νέα τα παιδιά είναι σαν.. (...)

Δεν ξέρω τι εικόνα να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω αυτό το χάζεμα, την ανισορροπία που παράγει η σημερινή ζωή, που τους μαθαίνει και τους λέει «θα τρως καλά» πέφτει και τρώει σαν το βόδι «θα κάνεις έρωτα», πέφτει σαν το εξίσου βόδι «θα κάνεις τζόκινγκ», «θα κάνεις άσκηση» «θα διεκδικείς τα δικαιώματά σου». Και όλα αυτά μαζί δεν συλλειτουργούνε, δεν βγάζουν μια προσωπικότητα. Τι βγάζουν; Μια κουρελού, με στοιχεία προσωπικότητας που δεν μπορεί να ενοποιηθεί με τίποτα, και δεν μπορείς να κουβεντιάσεις με τους ανθρώπους αυτούς.

Έχει εξαλειφθεί και η λέξη μετάνοια από το σημερινό λεξιλόγιο, και η λέξη Χάρις. Ενοχή υπάρχει μπόλικη, είναι κάτι που τσακίζει τον άνθρωπο χωρίς να μπορεί ο άνθρωπος να το αντιμετωπίσει. Γιατί λογικά, υπαρξιακά, πνευματικά αυτό γίνεται με την μετάνοια. Η μετάνοια είναι μια πολύ όμορφη κατάσταση διότι ενοποιεί τον άνθρωπο. Με την μετάνοια αποκτώ αρχές. Καταλαβαίνω ότι στραβά έκανα το ένα και το άλλο άρα ενοποιούμαι, γίνομαι προσωπικότητα.

Χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει προσωπικότητα. Γι’ αυτό και σήμερα δεν μας θέλουν να είμαστε προσωπικότητες. Βλέπετε τα παιδάκια του Λυκείου που είναι ντυμένα όλα ίδια, μιλάνε ίδια, κάνουν τα ίδια πράγματα, και νομίζουν ότι είναι ξεχωριστοί. Και δεν υπάρχει τίποτα ξεχωριστό. Είναι προδιαγεγραμμένη η ζωή τους, σαν να είναι πάνω σε δυο σιδηροτροχιές. Γνωρίζεις ότι θα κάνουν αύριο εκείνο το πράγμα επειδή το έκανε ο άλλος κ.ο.κ. Προδιαγεγραμμένα όλα και ξέρει κανείς τι θα ακολουθήσει στο επόμενο βήμα...

Η μετάνοια τα σταματάει όλα αυτά. Η μετάνοια με κάνει πρόσωπο. Δυστυχισμένο, πονεμένο, αλλά πρόσωπο. Και με βλέπει ο Θεός. Ενώ το άλλο είναι λεγεών. Σε κοιτάει ο Θεός και δεν ξέρει που να απευθυνθεί. Ούτε εσύ μπορείς να Του απευθυνθείς όμως. Γιατί δεν υπάρχεις ως εγώ. Είναι φοβερά πράγματα αυτά τα οποία δεν τα ξέραμε και στο τέλος δεν ξέρεις γιατί κάνεις αυτό που κάνεις. Αυτό είναι το πιο φοβερό απ’ όλα. Όλες οι απολαύσεις δεν ξέρεις να πεις γιατί. Γιατί το κάνεις έτσι και όχι αλλιώς, γιατί τόσο και όχι περισσότερο ή λιγότερο, και γιατί είμαι έτσι και όχι αλλιώς. Τίποτε απολύτως. Οπότε γίνεσαι σαν μια πέτρα που την παίρνει ένα ποτάμι και συνεχώς τρέχει και άλλες πέτρες τρέχουν μαζί και πέφτουν στον καταρράχτη. Είναι λίγοι αυτοί που ξεφεύγουν απ’ αυτό το πράγμα...

Και μέσα εκεί μπορεί να είναι και πρωθυπουργοί και παπάδες και ότι θέλετε. Όλοι όσοι δεν θέλουν να τραβήξουν χειρόφρενο και να πούνε «στάσου δυο λεπτά τα έκανα στραβά όλα είμαι σίγουρος, άσε να λένε οι άλλοι ότι είμαι σπουδαίος, εγώ αισθάνομαι ότι πυροβολώ στον αέρα δεξιά, αριστερά χωρίς να ξέρω γιατί, δεν έχω στόχο». Αυτό είναι ο ησυχασμός. Γι’ αυτό η εκκλησία τον προβάλλει.

Και σου λέει «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Γιατί; Μα γιατί δεν ξέρω τι θέλω. Ακούτε πόσο ρεαλιστική είναι η εκκλησία. Να ζητήσω από τον Θεό τι; Φέρε μου την γειτόνισσα που μ’ αρέσει; Κατά βάθος αυτό θέλω. Φέρε μου την δουλειά του γείτονα που μ’ αρέσει περισσότερο; Τι να πω στον Θεό;

Αν διαβάσετε προσευχές αρχαίων Ελλήνων είναι να κλαίει κανείς και να γελάει. Γι’ αυτό είχαν πολλούς θεούς!

Να πηγαίνει στον ναό της Αφροδίτης και να λέει «θα σου κάνω μια καλή θυσία αλλά θέλω εκείνη την όμορφη γειτόνισσα» πάει ο έμπορος και παρακαλάει «θα σου κάνω θυσία αλλά βοήθησέ με να καταφέρω να κλέψω» κ.ο.κ. Και λες, τι γίνεται εδώ; Και οι θεοί ''μαλώνουν'' και μεταξύ τους. Με αυτά οι άνθρωποι γινόντουσαν καλύτεροι; Όχι...

Γι’ αυτό βλέπετε όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι μονοθεϊστές. Η πίστη τους είναι σε μια Αρχή στο σύμπαν, γιατί μόνο έτσι μπορείς να βγάλεις κάποια άκρη. Αν είναι κομμάτια οι Αρχές δεν ενοποιούνται.

Διαβάστε τον Όμηρο πως βάζουν οι άνθρωποι τους θεούς να καβγαδίζουν.

Έρχεται λοιπόν και σου λέει η εκκλησία: θα λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Τι εννοείς μ’ αυτό; Μακάρι νάξερες. Δεν ξέρεις. Θα μάθεις. 

Κατ’ αρχήν όμως δεν ξέρεις επειδή δεν ξέρεις όλο τον δρόμο αυτό για αυτή την εξυγίανση, γι’ αυτή την παλινόρθωση. Και κάθεσαι και λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Που σημαίνει κάνε αυτό που νομίζεις με μένα, πήγαινέ με εκεί που θέλεις Εσύ γιατί εγώ δεν ξέρω, και μπορεί να πάω στην καταστροφή μου… 

Αμφιβάλλει κανείς ότι μπορούμε να καταστραφούμε μόνοι μας; Είναι σαν να έχεις ένα μωρό. Πόση προσοχή θέλει ένα μωρό; Το μωρό ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταστραφεί, να καεί, να σκοτωθεί, να πεθάνει. Βλέπεις η μάνα τρέχει από πίσω. Έτσι είμαστε όλοι στα πνευματικά. Οι πνευματικοί το ξέρουν πολύ καλά. Τι ξέρουν; Το πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι στις λύσεις που δίνουν στα καθημερινά τους θέματα. Και πόσο δεν βλέπουμε την απλή αλήθεια του εαυτού και του άλλου.

Διότι μπαίνουν μέσα το στραβό συναίσθημα, η στραβή επιθυμία, όλη αυτή η αναρχική διάσπαση που κουβαλάμε. Γι’ αυτό βλέπετε οι άγιοι είναι μεταξύ τους πολύ διαφορετικοί. Άλλος είναι απλούς, άλλος είναι ιδιοφυής, άλλος άντρας, γυναίκα, παιδί, ηλικιωμένος. Όλων των ειδών άγιοι που μπορεί να διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους.

Αν βάλεις από την μια τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, και από την άλλη τον άγιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη, δεν θα μπορούσαν να ''συνεννοηθούν'' μεταξύ τους. Ο δεύτερος ήταν πολύ απλούς ο πρώτος είχε iq 190. Έπαιζε τον Αριστοτέλη στα δάκτυλα...

Είναι όμως και οι δυο άγιοι. Αλλά βλέπετε όμως ότι όλοι οι άγιοι μοιάζουν σε ορισμένα πράγματα. Άγιος χωρίς προσευχή δεν υπάρχει. Και μάλιστα με ιδιαίτερη προτίμηση στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Δεν θα βρείτε άγιο χωρίς να έχει ένα στοιχείο άσκησης στη ζωή του. Λέμε νηστεία τώρα. Τι χρειάζεται η νηστεία; Δεν θα ήταν καλύτερα η πίτα που έχω μπροστά μου να είχε μέσα και λίγο κιμά, να την έτρωγα και να έλεγα δόξα Σοι ο Θεός ;

Γιατί κάμνω την νηστεία; Το κάμνω για τον περιορισμό της φιλαυτίας. 

Και όταν αρχίζει ο περιορισμός της φιλαυτίας βλέπω πόσο με έχει διαλύσει, πόσο με έχει καταστρέψει η φιλαυτία, δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο μέσα μου. Και μακάρι να το δω αυτό. Γιατί οι άλλοι το βλέπουν και με κοπανάνε. Εγώ όμως λέω όχι, εγώ θυσιάζομαι για σας. Και ξαφνικά βλέπω τι γουρουνάκι είμαι και το βλέπω μόνο εγώ, δεν το βλέπουν οι άλλοι. Μπορεί οι άλλοι να το λένε, αλλά δεν βοηθάνε. Γι’ αυτό όταν λέμε ο ένας στον άλλο διάφορα δεν βοηθιόμαστε επειδή δρα ο ναρκισσισμός ακόμα περισσότερο αρνητικά και λέμε ''όχι, όχι, δεν είμαι,'' γιατί αν πω ότι είμαι μετά περνάω από κάτω και θα με κάμνεις ότι θέλεις. Γι’ αυτό λέω δεν είμαι... "

~ π. Νικόλαος Λουδοβίκος

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Και λεω ''οχι οχι δεν είμαι'' διότι ο εγωισμός μου και η ασθένεια μου, το θέλημα μου, ''να κάνω εγω οτι θέλω, αυτό που σκέφτηκα εγω είναι το σωστό'', οχι-οχι, αν παραδεχτώ πως είμαι ασθενής είναι σαν να λεω τι, ο άλλος είναι καλύτερος απο εμένα; οπότε δεν το λεω... (...)

Πηγή: apantaortodoxias.blogspot.com

Όταν μας βρίζει και μας προκαλεί κάποιος συνεχώς...

“Όταν μας βρίζει και μας προκαλεί κάποιος συνεχώς, θα τον παρακαλέσουμε με ωραίο τρόπο χωρίς να τον θίξουμε, να σταματήσει, γιατί βλασφημείται ο Θεός (αφού είμαστε περιουσία Του)... 

Και αν δεν συμμορφωθεί, σιωπηλά αποχωρούμε και φεύγουμε. 

Μόνο έτσι θα βγούμε νικητές.

Αν όμως έρθουμε σε αντιπαράθεση μαζί του, το μόνο που θα καταφέρουμε, είναι να ανάψουμε περισσότερο τη φωτιά. 

Λένε οι Πατέρες: 

''Ό,τι και αν κάνετε, την ειρήνη της καρδιά σας μόνο να μην χάσετε...'' 

Και αν την χάσετε, γρήγορα να την ξαναβρείτε.

Γιατί η ειρήνη στην καρδιά σας, είναι το θεμέλιο του πνευματικού αγώνα.”

 ~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Tο θαύμα της Aγίας Άννας στόν Νίκο Κουρκούλη

(Άγιον Όρος 2002, πατέρας Μακάριος ~ Νίκος Κουρκούλης.)

Η Θαυματουργή ίαση του τραγουδιστή Νίκου Κουρκούλη από τον καρκίνο στό Άγιον Όρος

Ο Νίκος Κουρκούλης περί το 2002, είχε προβλήματα υγείας. Σε εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε καρκίνος στο πάγκρεας.

Έκανε αρκετές επαναληπτικές εξετάσεις, που όμως όλες έδειχναν όλες το ίδιο πράγμα... Η μητέρα του, του έλεγε να μην ανησυχεί και ότι όλα θα πάνε καλά. 

Κατά την περίοδο της Σαρακοστής και αφού τελείωσε το πρόγραμμα στο κέντρο που εμφανιζόταν (τελευταία ημέρα λειτουργίας), χαιρέτισε όλους τους φίλους του και πρόσφερε δωράκια σε όλους τους συνεργάτες του, σαν να μην μπορούσε πια να χαρεί αυτή την χαρά του κοινού...

Μάλιστα τότε, άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη περί της σοβαρής αρρώστιας του Κουρκούλη, και ότι βαδίζει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του.

Οι φίλοι του, τον ''πίεζαν'' να πάνε στο Άγιον Όρος. Το ίδιο και ένας θείος του. Και φυσικά τον πείσανε μιας και ήταν ένας πόθος του χρόνια τώρα να κάνει αυτήν την επίσκεψη.

Πριν ξεκινήσει, έκανε μία επανάληψη των εξετάσεων, χωρίς όμως να πάρει τα αποτελέσματα, γιατί την επόμενη θα έφευγε για το Άγιο Όρος.

Ήξερε ότι οι εξετάσεις θα έδειχναν το ίδιο όπως όλες οι προηγούμενες, και είχε πάρει πια την απόφαση να πάει στην Αμερική και να κάνει χειρουργίο, σε κάποιον γιατρό που του είχαν συστήσει που ήταν ειδικός παγκρεατολόγος...

Ξεκίνησαν λοιπόν, και μπήκαν στο καραβάκι που θα τους πήγαινε στην Δάφνη. Ήταν Μεγάλη εβδομάδα και ολοι ξέρουμε ότι είναι μια περίοδος με φουλ επισκέπτες. Το καραβάκι ήταν γεμάτο κόσμο. Παρ' όλα αυτά υπήρχε μία καρέκλα στο καραβάκι που δεν καθόταν κανένας. Οι φίλοι του του πρότειναν να κάτσει αυτός, και όπως και έγινε. Φυσικά όλοι οι ταξιδιώτες τον χαιρετούσαν και του ζητούσαν να βγουν μια φωτογραφία μαζί του.

Δίπλα του καθόταν ένας κύριος γύρω στα 50, και κάποια στιγμή γυρίζει και τον ρωτάει: "Είστε ο Κουρκούλης; Ξέρετε, εγώ δεν σας γνωρίζω γιατί είμαι από Αμερική, αλλά η κόρη μου σας ακούει και της αρέσουν τα τραγούδια σας. Μπορούμε να βγούμε μια φωτογραφία μαζί, για να της δώσω χαρά;".

Έβγαλαν την φωτογραφία και μετά έπιασαν κουβέντα. Μέσα σε όλα του είπε ο Νίκος ότι ήθελε να πάει στην Αμερική, όχι τουρνέ φυσικά, αλλά για το πρόβλημα υγείας που είχε. Και μάλιστα ανέφερε το όνομα του γιατρού που θα τον χειρουργούσε. Ο άλλος έμεινε έκπλητος.

Γιατί, ο άνθρωπος αυτός ήταν το δεξί χέρι του συγκεκριμένου γιατρού, και η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι ο ίδιος ο γιατρός καθόταν παραδίπλα..! Αφού συνήλθε από την έκπληξη μίλησε και με τον γιατρό και ανταλλάξανε κάρτες για την μετέπειτα επικοινωνία τους.

Έφτασαν στην Σκήτη της Αγίας Άννας...

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, και πηγαίνανε να προσκυνήσουν, οπότε κάποια στιγμή του λέει ένας γέροντας: "Έλα μαζί μου, τώρα που έφυγε ο πολύς ο κόσμος. για να σε πάω να προσκυνήσεις την ζώνη της Αγίας Άννης".

Ο Νίκος ούτε που τον ήξερε τον π. Σίλα (ο εν λόγω γέροντας), και τον ακολούθησε. Μόλις έφτασαν στην ζώνη, γονάτισε ο Νίκος για να προσκηνύσει και να προσευχηθεί...

Ήταν γονατιστός περίπου 1-2 λεπτά, και κάποια στιγμή ένιωσε μια πολύ μεγάλη πίεση που νόμισε ότι ήταν ένα με το πάτωμα. Αυτό τον έκανε να λιποθυμήσει και να μείνει έτσι περίπου 20 λεπτά...

Μόλις συνήλθε έβαλε τα κλάματα γι' αυτό που ένιωσε. Έκλαιγε για καμία ώρα...

Μετά πήγε στο δωμάτιο όπου ξάπλωσε και κοιμόταν σχεδόν ολόκληρο το υπόλοιπο της ημέρας. Η επιστροφή στην πόλη του συνοδευόταν από ακόμα μία έκπληξη...

Πήγε στο νοσοκομείο και έκπλητος άκουγε τους γιατρούς να του λένε...

ότι στις νέες εξετάσεις που έκαναν, δεν υπήρχε τίποτα.

Ούτε καρκίνος, αλλά ούτε και το παραμικρό που να έδειχνε κάτι τέτοιο...

Ο Νίκος Κουρκούλης, σε συνέντευξή που έδωσε στόν ΑΝΤ1, ομολόγησε το θαύμα που έζησε, και δήλωσε κατηγορηματικά ότι σε όλη την περίοδο της ασθένειας, δεν έλαβε κανένα φάρμακο που θα προσπαθούσε να πολεμήσει, ή να σταματήσει την αρρώστια του...

Tο θαύμα της Aγίας Άννας στόν Νίκο Κουρκούλη

________________________________________

Η Ιερά Εικόνα, Σκήτη της Αγίας Άννης, Άγιον Όρος

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Ναι, Ζεί Κύριος ο Θεός μας και οι Άγιοι Αυτού, και γίνονται θαύματα, σε εκείνους που θα Τον πιστέψουν. Στήν βάση της Εικόνας, θα δείτε δεκάδες εικόνες παιδιών, βλέπεται η Αγία Άννα είναι ιδιαιτέρως θαυματουργή για την ατεκνία, για όσους δεν μπορούν να κάνουν παιδιά... Αμήν η χάρις της Αγίας Άννης που τιμούμε σήμερα, να σκεπάζει ολο τον κόσμο...

Πηγή:orthodox-world.pblogs.gr

''Θαύμα Οσίου Παταπίου σε καθολική...''

Σύγχρονο θαύμα του Οσίου Παταπίου

(Μεταστροφή καθολικής)

Ο Γέροντας είχε συγγενή μετανάστη στη Δ. Γερμανία, από την οποία πριν λίγα χρόνια επέστρεψε ως συνταξιούχος.

Ο συγγενής του ονομάζεται Γεώργιος Ζ…… και στη Γερμανία ενυμφεύτηκε Γερμανίδα σύζυγο «καθολική», χωρίς εκείνη να βαπτισθεί πριν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα.

Ετέλεσαν, βέβαια, γάμο σε Ορθόδοξο Ιερό Ναό και τα δύο παιδιά τους τα εβάπτισαν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα...

αλλά η σύζυγος παρέμεινε καθολική, αν και εκκλησιαζόταν και σε Ορθόδοξους Ναούς.

Αφού επέστρεψαν στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 1985 πήγαν για παραθερισμό στο Λουτράκι Κορινθίας και από εκεί ανέβηκαν μια μέρα και στη Μονή του Οσίου Παταπίου να προσκυνήσουν τον Όσιο.

Πρώτος εισήλθε στο ιερό Σπήλαιο ο σύζυγος, ο οποίος και προσκύνησε. Αλλά ενώ εισήλθε και η «καθολική» σύζυγος και επλησίασε να προσκυνήσει, ευρέθηκε κάτω λιπόθυμη!

Την έπιασε αμέσως στα χέρια του ο σύζυγος και με τη βοήθεια και άλλων παρευρισκομένων προσκυνητών την έβγαλαν έξω και τη βοηθούσαν να συνέλθει....

Αφού συνήλθε, την ερώτησαν τι της συνέβη, κι εκείνη με έκπληξη απάντησε:

«Καλά δεν είδατε, δεν ακούσατε;

Ο Άγιος με έσπρωξε και μου είπε: «Πώς εσύ, αιρετική, με πλησιάζεις;»

Και από τη στιγμή αυτή μόνη της εζήτησε να βαπτισθεί Ορθόδοξη, όπως και έγινε ύστερα από σχετική κατήχησή της στην Ενορία της.

Τώρα πιά ως Ορθόδοξη επισκέπτεται με ευλάβεια το Ιερό Σπήλαιο του Οσίου και προσκυνεί το Ιερό Λείψανο με πόθο και ευγνωμοσύνη. Γιατί αφότου έλαβε το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αισθάνεται άλλος άνθρωπος!

«Όταν προσεύχομαι», μας είπε «αισθάνομαι το Θεό δικό μου, Πατέρα μου, ενώ πριν δεν αισθανόμουν τίποτε.

Τώρα ανάβω το καντήλι στο Εικονοστάσι, ετοιμάζω πρόσφορο, μεταλαμβάνω, διαβάζω βίους Αγίων και η ψυχή μου αισθάνεται το Θεό κοντά της.

Να, πώς να σας το πω; Κάτι πολύ διαφορετικό από πριν...

μια βεβαιότητα ότι είμαι κοντά στο Θεό.

Και αυτό το οφείλω στον Άγιο Πατάπιο, που τον ευχαριστώ...

«ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ» ~ (Γέροντος Μαρτινιανού) Καψάλα Αγίου Όρους

Πηγή: ΕΛΛΑΔΑ + ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Kαι όταν βρέχει να ‘ρχεσαι, μαζί με τις σταγόνες...

Kαι όταν βρέχει να ‘ρχεσαι, 

μαζί με τις σταγόνες...

στο πρόσωπό μου να κυλάς, 

να πέφτεις στο λαιμό μου.

Να φτάνεις στή καρδιά μου, 

να φλέγονται τα μέσα μου

να μην κοιτάζω τη βροχή, 

να νιώθω μόνο Εσένα...

~ Δημήτρης Ρόδης 

''Μας δοκιμάζει ο Θεός''... ~ π. Συμεών Κραγιόπουλου

Μας δοκιμάζει ο Θεός, όταν με το να αφήσει να σηκώσουμε, να αντιμετωπίσουμε, να βαστάσουμε κάποια πράγματα που δεν τα περιμένουμε – το μαρτύριο είναι μαρτύριο· έστω και το μαρτύριο της συνειδήσεως – αμέσως πελαγώνουμε. 

Ο σημερινός χριστιανός πελαγώνει και αρχίζει: «Έχω τούτο, έχω εκείνο, έχω το άλλο… Τι θα κάνω;» Δεν μπορεί να εξοικειωθεί με τη σκέψη ότι μπορεί να περάσει κάτι σαν μαρτύριο. Τι είναι αυτά που περνούμε; Δεν είναι τίποτε μπροστά στα μαρτύρια των αγίων. Οι άγιοι – και η αγία Βαρβάρα και όλοι οι άγιοι – επιθυμούσαν να έρθουν έτσι τα πράγματα, που να μαρτυρήσουν... (...)

Γι’ αυτό πάλι θα πω: Μήπως τελικά το θέμα δεν είναι απλώς ότι τότε ήταν άλλοι καιροί, και τώρα είναι αλλιώς τα πράγματα. Μήπως δεν είναι αυτό, αλλά ότι χάσαμε το αληθινό πνεύμα του Χριστού, χάσαμε τον Χριστό δηλαδή, και έτσι φυτοζωούμε πνευματικά. Και όπως λέει ο απόστολος Πέτρος: «Χριστού παθόντος υπέρ ημών σαρκί και υμείς την αυτήν έννοιαν οπλίσασθε» (Α’ Πέτρ. 4:1). Αφού ο Χριστός πέθανε για μας ως άνθρωπος, πρέπει και εσείς να οπλισθείτε με το ίδιο φρόνημα. 

Εμπρός, αρχίστε έτσι. Έτσι όπως σκεπτόταν ο Χριστός να σκέπτεστε, έτσι όπως ενεργούσε ο Χριστός να ενεργείτε. Και εσείς το ίδιο φρόνημα να έχετε και να ξεκινήσετε αυτή τη ζωή.

Δηλαδή δεν μας ξέχασε εμάς ο Θεός. Το έχουμε πει και άλλη φορά. Όλα αυτά που παθαίνουμε, αν τα πάρουμε σωστά, μας αγιάζουν. Ενώ τόσες επιστήμες, τόσους γιατρούς έχουμε, αλλά και σε άλλα θέματα τόσους ειδικούς έχουμε, όλοι οι χριστιανοί είναι φορτωμένοι με διάφορα δύσκολα θέματα, με προβλήματα, με αρρώστιες, με άλλα χειρότερα... 

Και αντί να το δούμε το καθένα από αυτά ότι είναι μια επίσκεψη Θεού και να πούμε «Να ‘ναι ευλογημένο, Θεέ μου», εμείς πελαγώνουμε. Όταν κανείς τα πάρει σωστά, πράγματι αγιάζεται. Ο πόνος, όταν τον πάρεις σωστά, πόνος είναι πάλι, αλλά αλλιώτικος πόνος, που σε αγιάζει. Το άλλο πρόβλημα, που θα σε οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο, όταν το πάρεις σωστά και αυτό, σαν να είναι χειροπιαστή ευλογία από τον Θεό. Και το άλλο και το άλλο και το άλλο. Παρακαλώ να προσέξουμε. Αλλιώς, ματαιοπονούμε.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Δεκέμβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2021, σελ. 52.

Του Αγίου Νικολάου σήμερα του θαυματουργού, που έριξε και μια ''ξανάστροφη'' στόν Άρειο...

Του Αγίου Νικολάου σήμερα του θαυματουργού, που έριξε και μια ''ξανάστροφη'' στόν Άρειο, και μου ήρθε στο μυαλό ενα παλιό περιστατικό... 10 χρόνια τώρα πίσω, Μ. Παρασκευή μετά τον Επιτάφιο, η κουβέντα στο σπίτι είχε φουντώσει, γίναμε μαλλιά κουβάρια με τον γαμπρό μου, και στο τσάκ δεν έπεσαν ''ξανάστροφες''...

Ο ένας έλεγε πως ο νέος πρωθυπουργός ας είναι άθεος, θα ''σώσει'' την Ελλάδα... ο γραφών αγανάκτησε, λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν χριστιανοί να μην ξεχωρίζουν αντίχριστους κυβερνήτες, και τον σούταρε απο το σπίτι... Ακολούθησαν δυο γεγονότα:

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα με την εικόνα του Αγίου Δημητρίου, να έχει φύγει απο την θέση της στόν τοίχο... και να στέκεται σε όρθια θέση, δίπλα στο μαξιλάρι μου... (...) μετά απο μερικούς μήνες ο γαμπρός μου πάλι, άρχισε να διαμαρτύρετε οτι ο νέος κυβερνήτης πρόδωσε την χώρα, και πως την πάτησε έτσι.. που τον πίστεψε. (...)

Βλέπεται υπάρχει και δίκαιη οργή και δικαιότατος θυμός,  είναι η φυσική οργή του νού, όπως διδάσκουν οι άγιοι...

~ Δημήτρης Ρόδης

Υ.Γ: Ο θυμός από μόνος του, είναι φυσικός. Όπως τα νεύρα στο σώμα. Είναι και αυτός νεύρο ψυχής. Και οφείλει να τον μεταχειρίζεται ο καθένας εναντίον των δαιμόνων, ανθρώπων αιρετικών, και σε όσους τον εμποδίζουν από το δρόμο του Θεού... ~ Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Δέν εἶναι ἀγάπη νά ἀγκαλιάζεις τήν ἁμαρτία...

~ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

❈ Ὁ Χριστός τί εἶπε; «Ἄν τό μάτι σου σέ σκανδαλίζει, βγάλ’ το» (Ματθ. 5,29). Ὁ συγγενής μας εἶναι σάν τό μάτι, πολύτιμος γιά μᾶς, τόν ἀγαπᾶμε... 

Ἄν ὅμως σέ ρίχνει σέ ἁμαρτία, πού σέ ξεκόβει ἀπ’ τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, βγἀλ’ το, γιατί «σέ συμφέρει νά πᾶς μέ ἕνα μάτι στόν παράδεισο, παρά καί μέ τά δυό στήν κόλαση». Κόβεις κάθε σχέση.

Καί ἔχουμε ὡραιότατα παραδείγματα στήν ζωή τῶν Ἁγίων.

Νομίζω Ἰάκωβος ἦταν τό ὄνομά του, Χριστιανός, καί πῶς τόν κατάφερε ὁ Πέρσης βασιλιάς, τοῦ ἔταξε πράγματα καί τοῦ μετέστρεψε τήν πίστη, τόν ἔκανε εἰδωλολάτρη. Αὐτός σάν νά μήν συμβαίνει τίποτα, πῆγε καί χτύπησε τήν πόρτα γιά νά μπεῖ στό σπίτι του. Ἡ γυναίκα του, πού τό εἶχε μάθει, τοῦ λέει:

- Φύγε ἀπό δῶ, ἀρνήθηκες τόν Χριστό καί θέλεις νά μπεῖς στό σπίτι; Φύγε, τελειώσαμε, δέν ἔχεις θέση ἐδῶ μέσα! Ἐδῶ μέσα εἶναι ὁ Χριστός!...

Τόν ἔδιωξε τόν ἄντρα της. Δέν τόν ἄφησε νά μπεῖ στό σπίτι. Καί τότε τί ἔγινε; Ἦρθε σέ συναίσθηση ὁ ἄνθρωπος καί λέει:

- Καλά μοῦ ἔκανε! Θεέ μου συγχώρησέ με».

Ἄρχισε νά κλαίει, νά μετανοεῖ, δήλωσε ὅτι ἀρνεῖται τήν εἰδωλολατρία καί σώθηκε ὁ ἄνθρωπος καί ἔγινε καί μάρτυρας.

Γι’ αὐτό λέει ὁ Χριστός «νά βγάζεις τό μάτι σου», νά κόβεις δηλαδή τίς σχέσεις σου καί μέ τούς συγγενεῖς σου καί μέ τούς πολύ φίλους σου, ὅταν αὐτοί σέ σπρώχνουν στήν ἁμαρτία. Γιατί, ὑπάρχει μιά πιθανότητα μέ αὐτό τόν τρόπο νά τούς βοηθήσεις νά μετανοήσουν. 

Δέν πρέπει νά τούς ἀγκαλιάζεις τάχατες ἀπό ἀγάπη, γιατί δέν εἶναι ἀγάπη νά ἀγκαλιάζεις τήν ἁμαρτία. 

Δηλαδή, ἄν κάποιον, ἐνῶ δέν μετανοεῖ, τόν ἔχεις φίλο καί ἔχει ὅλα τά συγγενικά πλεονεκτήματα, δέν πρόκειται νά τόν βοηθήσεις ποτέ νά ἀλλάξει. Γιατί θά σκέφεται: «ἔ, κι αὐτή πού πάει στήν Ἐκκλησία, δέν μοῦ εἶπε καί τίποτα, κάτι ἔτσι χλιαρό, ἀλλά τίποτα..». Καί δέν ἀλλάζει. Ἐνῶ, ἄν τόν ταρακουνήσεις «ἔκανες αὐτό τό πράγμα, κόβουμε σχέσεις, τελείωσε», τότε ὑπάρχει μιά ἐλπίδα νά τόν βοηθήσεις νά σωθεῖ. 

Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μας μᾶς λέει:

- Σέ σκανδαλίζει τό χέρι σου, κόψ’ το, τό πόδι σου, κόψ’ το, νά πᾶς μέ ἕνα χέρι ἤ μέ ἕνα πόδι στόν Παράδεισο, παρά καί μέ τά δυό στήν κόλαση.

Μερικοί ἔρχονται καί μοῦ λένε:

- Τό ξέρω, πάτερ, ἀλλά αὐτόν τόν ἔχω φίλο ἀπ’ τό νηπιαγωγεῖο.

Καί ἐπειδή τόν ἔχεις ἀπ’ τό νηπιαγωγεῖο; Ἀφοῦ σέ σπρώχνει στήν ἁμαρτία, δέν μπορεῖς νά τόν ἔχεις φίλο. Ἄν θέλεις νά τόν βοηθήσεις, πρέπει νά ξεκόψεις. Τότε ὑπάρχει μιά πιθανότητα νά πεῖ καί αὐτός: «γιά στάσου, τόσο σοβαρό εἶναι αὐτό πού κάνω, πού καί ὁ καλύτερός μου φίλος μέ διώχνει;».

Ἔτσι μπορεῖ νά τόν κερδίσεις. Ἐνῶ, ἄν τάχατες ἀπό ἀγάπη, μείνεις μαζί του, τόν κατέστρεψες καί θά καταστραφεῖς και ἐσύ μαζί του. Θά πάρει καί σένα στόν δικό του δρόμο.

Δέν εἶναι ἀγάπη νά ἀγκαλιάζεις τήν ἁμαρτία...

~ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

(Ὁμιλία 12 - 03 - 2016)

http://hristospanagia3

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας ~ Όσιος γέρ. Αναστάσιος Κουδουμιανός

Όσιος Γέρ. Αναστάσιος ~ Κουδουμά Κρήτης

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Όταν βαπτιστήκαμε λάβαμε το Άγιο Πνεύμα, και το Άγιο Χρίσμα λάβαμε ''πακέτο''. Όλα τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Πήγε το Φως του Αγίου Πνεύματος μέσα στην βαθεια καρδία, στόν πάτο -πάτο, μέσα εκεί έχουμε ένα Εκκλησάκι πάνφωτο...

Δεν το βλέπουμε, γιατί από τις αμαρτίες είναι τυφλός ο νους, ο οφθαλμός της ψυχής. Οι αμαρτίες είναι μπάζα, που σκεπάζουν αυτό το αναμμένο κάρβουνο που σε όλους υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται.

Με την εξομολόγηση αρχίζουμε να ξεμπαζώνουμε. Κατεβαίνει προς την καρδιά, προς τα κάτω η Χάρις και βλέπουμε σαν από προβολέα περισσότερο τον εαυτό μας.

Μας δείχνει η Χάρις και άλλα παλαιά αμαρτήματα, που ήταν στοιβαγμένα εκεί και τα είχαμε ξεχάσει ή δεν τα είχαμε σωστά αξιολογήσει. Αυτή την διαδικασία δεν πρέπει να την θεωρούμε σοκαριστική.

Είναι ένδειξη πνευματικής υγείας. Κατεβαίνει το τρυπάνι και βρίσκει και άλλα στρώματα μέχρι να φτάσουμε στον άνθρακα του βαπτίσματος.

Όταν ολοκληρωθεί η κάθαρση της καρδιάς από το ξεμπάζωμα της μετανοίας οδηγουμεθα σε 2ο επίπεδο πνευματικής ζωής, στον φωτισμό του νου.

Θεριεύει η φλόγα του Αγίου Πνεύματος που ήταν σκεπασμένη από τις αμαρτίες και κρυμμένη εκεί μέσα, λαμπαδιαζει με ουράνιο φώς ολόκληρον τον άνθρωπο.

Ο Νους φεύγει από τον εγκέφαλο, όπου ήταν σφηνωμένος, και κατεβαίνει μέσα στην φωταγωγημένη καρδία.

Από τον εγκέφαλο ο άρρωστος Νους κολλά στα αισθητά, στα ποικίλα είδωλα της αμαρτίας που τρέφουν τα πάθη. Όταν καθαριστεί από την μετάνοια και την προσευχή κατεβαίνει στην καρδιά, στην φυσική του θέση.

Από εκεί βλέπει τα ουράνια και τα καταχθόνια. Απολαμβάνει τα αξεπέραστα Μυστήρια, όσα του παραχωρήσει ο Θεός.

Γυρνάει κυκλοειδώς ο νους μέσα στην καρδία τότε.

Και αυτενεργείται η Νοερά Προσευχή, "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.''

Που να μπει τότε πονηρός λογισμός σε αυτό το καμίνι. Θα καεί σαν χαρτί μέσα στον φούρνο. Αυτά βέβαια είναι για τους πολύ προχωρημένους...

Εσείς θα καλλιεργείτε εντατικά την μετάνοια και θα λέτε την Ευχή.

Τότε δυναμώνει ο Νους και αντέχει τους οποιουσδήποτε λογισμούς...

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Όσιος Γέρ. Αναστάσιος ~ Κουδουμά Κρήτης

Δείτε και σχετικά:

''Περί συναίσθησης χαρισμάτων Αγίου Πνεύματος'' ~ Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας

Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο. ~ Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ο Πνευματικός Πατέρας ως οδηγός προς τη νοερά προσευχή ~ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Η Θέωσις, ως Σκοπός Της Ζωής Του Ανθρώπου ~ Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης

Ἡ εἲσοδος τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη καρδιά γίνεται μέ δύο τρόπους... ~ Ἱερομoνάχου Εὐσεβίου Bίττη

«Ἢ σὠζεσαι ἢ χάνεσαι. Διάλεξε ἀμέσως, γιατί δέν ἒχεις καιρό»

~ Ἱερομoνάχου Εὐσεβίου Bίττη

«Ἡ εἲσοδος τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη καρδιά γίνεται μέ δύο τρόπους. Ἢ μ’ ἓνα ἀπ’ εὐθείας φωτισμό, εἰρηνικά... 

Ἢ μέ τή συνοδεία γεγονότων συγκλονιστικῶν, πού εἶναι ἓνα σκληρό μάθημα θεογνωσίας.

Μέ τόν δεύτερο τρόπο, ὂχι σπάνιο, κατακτῶνται οἱ πολλοί. Εἶναι, τότε, ὂχι ἁπλῆ εἲσοδος, ἀλλά μοιάζει μᾶλλον μέ ἐπιδρομή φοβερή.

Ἡ οἰκονομία τῶν γύρω μας γεγονότων προκαλεῖ στήν ψυχή μιά βίαιη ἀνάνηψη. Πρίν ἀπό τήν καταιγίδα, ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι θολή. Μετά λάμπει ὁλόφρεσκη.

Συνήθως οἱ ἂνθρωποι πού πῆραν αὐτό τό σφοδρό μάθημα θεογνωσίας, βλέπουν καθαρώτερα τίς ὑπερφυσικές ἀλήθειες στήν κατόπιν ζωή τους. Γίνονται δυνατοί ἀγωνιστές στόν στίβο τῶν ἀρετῶν.

Ἡ βάναυσή τους μεταχείρηση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, κατά τό χρόνο τῆς μετάνοιάς τους, εἶναι σάν μιά γερή προπόνηση, μέ δοξασμένες προοπτικές...

Τούς ἐξασφαλίζει ζῆλο πύρινο, στό ἒπακρο φιλότιμες προσπάθειες, ἂπληστη ὂρεξη τῶν ἂνω ἐπάθλων. Μ’αὐτές τίς ὁρμητικές εἰσόδους του, ὁ Κύριος φαίνεται ἀπειλητικός στήν ἀγαπημένη του ψυχή.

Εἶναι σάν νά τῆς λέει: 

«Ἢ σὠζεσαι ἢ χάνεσαι. Διάλεξε ἀμέσως, γιατί δέν ἒχεις καιρό».

*****

Ἱερομ. Εὐσεβίου Bίττη, «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΥΑΘΛΟΥ ΙΩΒ». Πηγή: το «σπιτάκι της Μέλιας»

«Αυτό ’ναι για όλους και για μένα»...

Να φτιάχνεις κάτι και να λες: «Αυτό ’ναι για όλους και για μένα».

Να ξέρεις πως προσμένουνε να το δεχτούν χιλιάδες. Χιλιάδες νομάτοι να το χαίρουνται.. Και συ να χαίρεσαι χιλιάδες χαρές. Για σκέψου το...

~ Γιάννης Ρίτσος

___________________

Μια και μόνη προδοσία υπάρχει...

Μια και μόνη προδοσία υπάρχει:

η προδοσία της συνειδήσεως!

Μην προδώσεις εσύ τη συνείδησή σου,

και κανείς δεν θα σε προδώσει.

~ Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

“Εις Ευτρόπιον”

«Ἡ συντροφιά μέ τούς αἱρετικούς μπορεῖ νά μᾶς δηλητηριάσει καί νά μᾶς θανατώσει πνευματικά...»

Ἀν εἴμαστε πνευματικὰ ἀδύναμοι καὶ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἄλλου μᾶς ἐπηρεάζει ἀρνητικά, τότε πρέπει νὰ μὴ τὸν κατηγοροῦμε, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποφεύγουμε καὶ νὰ μὴν ἔχουμε μαζί του συναναστροφὲς καὶ συνέπειες... 

Καὶ ἂν εἶναι αἱρετικὸς τότε νὰ τὸν ἀποφεύγουμε τελείως καὶ νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε... 

Γιατί ἡ συντροφιὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἐπικίνδυνη, μπορεῖ νὰ μᾶς δηλητηριάσει καὶ νὰ μᾶς θανατώσει πνευματικά...

~ Άγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης

orthodoxia-ellhnismos.gr

Τα χαρακτηριστικά της αληθινής αγάπης... ~ γερ. Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Τα χαρακτηριστικά της αληθινής αγάπης προς τον πλησίον

~ Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Η αληθινή αγάπη προς τον πλησίον είναι πρώτα-πρώτα καθαρή, ειλικρινής και ανυπόκριτη, όπως τονίζουν οι κορυφαίοι απόστολοι στις επιστολές τους. Έτσι, ο απόστολος Παύλος γράφει στους χριστιανούς της Ρώμης: «Η αγάπη σας να είναι ανυπόκριτη» (Ρωμ. 12:9). Ο απόστολος Πέτρος παραγγέλλει: «Τώρα που, υπακούοντας στον αληθινό Θεό, έχετε καθαρίσει τις καρδιές σας με το Άγιο Πνεύμα, να αγαπάτε ειλικρινά ο ένας τον άλλο· η αγάπη σας να είναι ολόψυχη και να βγαίνει από καθαρή καρδιά» (Α’ Πέτρ. 1:22).

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της αληθινής αγάπης το σημειώνει σε μιαν επιστολή του ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Παιδιά μου, ας μην αγαπάμε με λόγια και ωραίες φράσεις, αλλά έμπρακτα και αληθινά» (Α’ Ιω. 3:18). Με έργα, λοιπόν, αποδεικνύεται η γνησιότητα της αγάπης. Ο απόστολος Ιάκωβος γράφει σχετικά: «Ας πάρουμε την περίπτωση που κάποιος αδερφός ή κάποια αδερφή δεν έχουν ρούχα να ντυθούν και στερούνται το καθημερινό τους φαγητό. Αν κάποιος από σας τους πει, “Ο Θεός μαζί σας! Εύχομαι και ρούχα να βρείτε και φαγητό να χορτάσετε”, ποιο το όφελος, αν δεν τους δώσει τα απαραίτητα που χρειάζεται το σώμα;» (Ιακ. 2:15-16).

Τρίτο χαρακτηριστικό της αληθινής αγάπης είναι η πνευματικότητα. Γιατί μπορεί μεν η αγάπη μας προς τον πλησίον να είναι ειλικρινής και ανυπόκριτη αλλά σαρκική, να πηγάζει δηλαδή από ακάθαρτα πάθη ή εγκόσμια συμφέροντα. 

Από μια τέτοιαν αγάπη προέρχονται αργά ή γρήγορα συμφορές και μεταμέλειες. Η γνήσια, η χριστιανική αγάπη έχει πηγές καθαρές, την αγάπη προς τον Θεό και την υπακοή στις εντολές Του. «Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου», είπε ο Κύριος (Ιω. 14:15). «Όπως σας αγάπησα εγώ, έτσι να αγαπάτε εσείς ο ένας τον άλλο» (Ιω. 13:34).

Η αληθινή αγάπη προς τον πλησίον δεν είναι ένα χλιαρό αίσθημα, αλλά φωτιά που κατακαίει τη φιλαυτία και εμπνέει την αυτοθυσία. Όποιος αγαπάει αληθινά, θυσιάζει για το καλό του πλησίον ακόμα και τη ζωή του, σύμφωνα με το παράδειγμα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. «Γιατί τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο τον μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιω. 3:16). «Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του» (Ιω. 15:13).

Από το βιλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), ''Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών.'' Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερώτηση 149.

- Τί θά κάνεις Γέροντα, ἄν ἀκούσεις ὅτι κηρύχθηκε πόλεμος;

- Τί θά κάνεις Γέροντα, ἄν ἀκούσεις ὅτι κηρύχθηκε πόλεμος;

- Θά κάνω μία Θεία Λειτουργία...

~ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

#τριτοςπαγκοσμιος