Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

*Θα διακηρύττουν πως υπάρχει ισότης και Ένωση! Αυτό έγινε στο Μπαλαμάντ (στο Λίβανο), εννέα Εκκλησίες στο Μπαλαμάντ, το 1993, με πρώτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Παπική πλευρά, διακήρυξαν την αμοιβαία αναγνώριση των Μυστηρίων, και επομένως ελεύθερα να κοινωνούν οι Ορθόδοξοι σε αυτούς και αυτοί στούς Ορθοδόξους.

*Προσέξτε τώρα, αυτοί (οι Παπικοί) όταν έρχονται να κοινωνήσουν έχουν της Δευτέρας Βατικανής Συνόδου την απόφαση, αμέσως μας κάνουν εμάς Παπικούς, και οχι εκείνοι γίνονται Ορθόδοξοι. Υπάρχει λοιπόν διπλωματία...

*Και ξέρετε τι κάνανε; Τα κείμενα του παπα-Γιάννη του Ρωμανίδη και τα δικά μου, σε αυτούς τούς διαλόγους ενω τρώγαμε μήνες να κάνουμε αυτά που μας είχαν αναθέσει, δεν τα διαβάζανε ποτέ...

*Μασκαράδες, μασκαράδες συνεχώς... Ε που θα φτάσουμε! Ή ολα για τα οποία αγωνιζόμαστε είναι ψέματα... ή δεν είναι, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ και θα ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ! Με συγχωρείται, ο Θεός μαζί μας...

~ άγιος παπα Γιώργης Μεταλληνός

(μερική απομαγνητοφώνηση Δημήτρης Ρόδης)

Ο κλήρος στα έσχατα χρόνια. ~ Άγιος Νήφων, Επίσκοπος Κωνσταντιανής

Ο κλήρος στα έσχατα χρόνια θα γίνει όργανο του Αντιχρίστου. Θα διδάσκει την τυφλή υπακοή ως αρετή ειρήνης και σωτηρίας. Μια υπακοή σατανική, που θα απαιτεί από τον πιστό "άγνοια", περιφρόνηση της διδασκαλίας των Αγίων, αδιαφορία για την αλήθεια και επιφανειακή ευσέβεια...

~ Άγιος Νήφων, Επίσκοπος Κωνσταντιανής

(Ἕνας ἀσκητής ἐπίσκοπος. Εκδοτικός οίκος: ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ. Έτος έκδοσης: 1985)

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας προσευχόταν γιά ἕνα μαθητή του πού ἀρνήθηκε τόν Χριστό...

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας προσευχόταν γιὰ ἕνα μαθητή του ποὺ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό...

Ἐνῶ λοιπὸν προσευχόταν, τοῦ ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος καὶ τοῦ εἶπε: «Παΐσιε, γιὰ ποιὸν παρακαλεῖς ; Δὲν ξέρεις πῶς μ᾿ ἔχει ἀρνηθεῖ ;»

Ὁ Παΐσιος ὅμως ἐσυνέχιζε νὰ λυπᾶται τὸν μαθητή του καὶ τότε τοῦ εἶπε ὁ Κύριος: «Παΐσιε, ἔγινες ὅμοιος μὲ μένα στὴν ἀγάπη...».

Ο ταπεινός και ανεξίκακος επίσκοπος Τριμυθούντος ~ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο ταπεινός και ανεξίκακος επίσκοπος Τριμυθούντος

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τίποτα δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν δεν είμαστε επιεικείς προς τους ανθρώπους και αν δεν συγχω­ρούμε τις αδυναμίες τους! Διότι πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Θεός θα μας συγχωρήσει, εάν εμείς πρώτοι δεν συγχωρούμε άλλους;

Κάποτε, ο άγιος Σπυρίδων πούλησε εκατό κατσίκια σε έναν ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα. Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδων ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε ικανό ποσόν για ενενήντα εννέα κατσίκια και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.

Ο άγιος μέτρησε εκατό κατσίκια και του τα έδωσε. Όταν όμως ο έμπορος και οι υπηρέτες του οδήγησαν έξω το κοπάδι, ένα απ’ τα ζώα, βελάζοντας γύρισε πίσω. Αυτός το έδιωχνε αλλά εκείνο επέστρεφε. Όσο το έδιωχνε ξανά και ξανά, εκείνο γύριζε πάλι, μη θέλοντας να πάει μαζί με τα άλλα κατσίκια. 

Ο άγιος τότε πλησίασε τον έμπορο και ψιθύρισε στο αυτί του: «Κοίταξε, παιδί μου, το ζωντανό δεν το κάνει τυχαία αυτό. Μήπως τυχόν παρακράτησες την άξια του;». Ο έμπορος ντράπηκε και ομολόγησε την αμαρτία του. Μόλις πλήρωσε την ανάλογη τιμή που παρακράτησε, το κατσικάκι έφυγε αμέσως και πήγε μαζί με τα άλλα ζώα του κοπαδιού.

Σε άλλη περίπτωση, συνέβη κάποτε να μπουν κλέφτες μέσα στο μαντρί του αγίου Σπυρίδωνα. Αφού άρπαξαν όσα πρόβατα μπορούσαν, γύρισαν κι έκαναν να φύγουν, αλλά μια αόρατη δύναμη τους κρατούσε, σαν καρφωμένους, στο ίδιο σημείο, και ήταν αδύνατον να κινηθούν.

Την αυγή ήλθε ο επίσκοπος να δει το κοπάδι του. Βρίσκοντας εκεί τους κλέφτες, τους επέπληξε με ήπιο τρόπο και τους συμβούλευσε στο εξής να πασχίζουν να ζουν με τους δικούς τους κόπους και όχι με κλοπές. Πήρε μετά ένα πρόβατο και τους είπε: «Πάρτε αυτό για τον κόπο σας, για να μην πάει χαμένη η ολονύχτια αγρυπνία σας»· και έτσι τους απέλυσε εν ειρήνη.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ.118-119)

Από διήγηση του π. Γερασίμου Φωκά

Ξέρετε, μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι άγαμοι βρίσκονται υψηλότερα στην κλίμακα της αγάπης του Θεού.

Δίπλα μου ήταν ένα βιβλίο για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα, και σκεπτόμενος τον Άγιο έγγαμο, πάλι αυτός ο λογισμός πήρε θέση στη σκέψη μου, οπότε νιώθω ένα χαστούκι στο μάγουλο. 

Σηκώνω τα μάτια και τότε βλέπω τον Άγιο Σπυρίδωνα ζωντανό και θυμωμένο μπροστά μου, αυστηρά να με ρωτάει πώς και το πιστεύω αυτό; 

Ο ίδιος δεν ήταν έγγαμος, ο Απόστολος Ανδρέας δεν ήταν έγγαμος; Ο Απόστολος Πέτρος δεν ήταν έγγαμος;

Όταν συνήλθα από αυτή την ψυχρολουσία, άνοιξα το βιβλίο και άρχισα να διαβάζω για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα. Έφτασα στο σημείο που έλεγε ότι ο Άγιος πάντα είχε μεγάλη αγάπη και συμπάθεια στους αμαρτωλούς. 

Όταν κάποιοι κλέφτες πήγανε μία νύχτα να κλέψουνε πρόβατα απὸ τη μάνδρα του, που τη συντηρούσε για να βοηθά τους πεινασμένους, τυφλωθήκανε και δεν μπορούσανε να φύγουνε, και πιάσανε και φωνάζανε να τους ελεήσει και ο Άγιος, όχι μόνο τους ξανάδωσε το φως τους, αλλὰ τους χάρισε κ᾿ ένα κριάρι, γιατί, όπως τους είπε, είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύχτα. Και τελικά, αφού τους νουθέτησε νάναι καλοὶ άνθρωποι, τους έστειλε στα σπίτια τους, χωρὶς να μάθει τίποτα η εξουσία για την κλεψιὰ που θέλανε να κάνουνε.

“Αποκλείεται, δεν το πιστεύω”, είπα. “Μα να τους χαρίσει και κριάρι, γιατί είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύκτα”;

Άφησα το βιβλίο και ανέβηκα στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Εκεί μια σπουδαία μοναχή, η Βερονίκη, που για χρόνια είχε δουλέψει ως νοσοκόμα στην κλινική Αλεβιζάτου στην Ομόνοια, όπου εφημέριος ήταν ο Γέροντας Πορφύριος, μου πρότεινε να περπατήσουμε λίγο. Ήταν η εποχή που τα γύρω αμπέλια του μοναστηριού έγερναν γεμάτα ώριμα σταφύλια, έτοιμα για τρύγο.

“Σκύψε, Γεράσιμε, σκύψε, να μην αναστατώσουμε τους ανθρώπους”, μου λέει.

Γυρίζω και βλέπω δύο χωρικούς να κλέβουν σταφύλια από το αμπέλι του μοναστηριού.

Η Βερονίκη δεν φώναξε, δεν πρόσβαλε, δεν έδιωξε τους κλέφτες, αλλά μου είπε να σκύψω να μην μας δουν και αναστατωθούν... (...)

Από τη Βερονίκη μού ήρθε λοιπόν απάντηση πώς φέρονται οι άνθρωποι του Θεού. Πριν λήξει η μέρα, η αμφισβήτησή μου για ό,τι έπραξε ο Άγιος Σπυρίδωνας με τους κλέφτες, διαλύθηκε...

Πηγή: iconandlight.wordpress.com

Σήμερα είμαστε όλοι άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή, να μην είναι κομματιασμένος...

~ π. Νικόλαος Λουδοβίκος

(Ο π. Νικόλαος είναι συγγραφέας, διδάκτορας θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και καθηγητής δογματικής και φιλοσοφίας, στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης.)

Σήμερα είμαστε άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή άνθρωπο και να μην είναι κομματιασμένος. Ειδικά τα νέα τα παιδιά είναι σαν.. (...)

Δεν ξέρω τι εικόνα να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω αυτό το χάζεμα, την ανισορροπία που παράγει η σημερινή ζωή, που τους μαθαίνει και τους λέει «θα τρως καλά» πέφτει και τρώει σαν το βόδι «θα κάνεις έρωτα», πέφτει σαν το εξίσου βόδι «θα κάνεις τζόκινγκ», «θα κάνεις άσκηση» «θα διεκδικείς τα δικαιώματά σου». Και όλα αυτά μαζί δεν συλλειτουργούνε, δεν βγάζουν μια προσωπικότητα. Τι βγάζουν; Μια κουρελού, με στοιχεία προσωπικότητας που δεν μπορεί να ενοποιηθεί με τίποτα, και δεν μπορείς να κουβεντιάσεις με τους ανθρώπους αυτούς.

Έχει εξαλειφθεί και η λέξη μετάνοια από το σημερινό λεξιλόγιο, και η λέξη Χάρις. Ενοχή υπάρχει μπόλικη, είναι κάτι που τσακίζει τον άνθρωπο χωρίς να μπορεί ο άνθρωπος να το αντιμετωπίσει. Γιατί λογικά, υπαρξιακά, πνευματικά αυτό γίνεται με την μετάνοια. Η μετάνοια είναι μια πολύ όμορφη κατάσταση διότι ενοποιεί τον άνθρωπο. Με την μετάνοια αποκτώ αρχές. Καταλαβαίνω ότι στραβά έκανα το ένα και το άλλο άρα ενοποιούμαι, γίνομαι προσωπικότητα.

Χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει προσωπικότητα. Γι’ αυτό και σήμερα δεν μας θέλουν να είμαστε προσωπικότητες. Βλέπετε τα παιδάκια του Λυκείου που είναι ντυμένα όλα ίδια, μιλάνε ίδια, κάνουν τα ίδια πράγματα, και νομίζουν ότι είναι ξεχωριστοί. Και δεν υπάρχει τίποτα ξεχωριστό. Είναι προδιαγεγραμμένη η ζωή τους, σαν να είναι πάνω σε δυο σιδηροτροχιές. Γνωρίζεις ότι θα κάνουν αύριο εκείνο το πράγμα επειδή το έκανε ο άλλος κ.ο.κ. Προδιαγεγραμμένα όλα και ξέρει κανείς τι θα ακολουθήσει στο επόμενο βήμα...

Η μετάνοια τα σταματάει όλα αυτά. Η μετάνοια με κάνει πρόσωπο. Δυστυχισμένο, πονεμένο, αλλά πρόσωπο. Και με βλέπει ο Θεός. Ενώ το άλλο είναι λεγεών. Σε κοιτάει ο Θεός και δεν ξέρει που να απευθυνθεί. Ούτε εσύ μπορείς να Του απευθυνθείς όμως. Γιατί δεν υπάρχεις ως εγώ. Είναι φοβερά πράγματα αυτά τα οποία δεν τα ξέραμε και στο τέλος δεν ξέρεις γιατί κάνεις αυτό που κάνεις. Αυτό είναι το πιο φοβερό απ’ όλα. Όλες οι απολαύσεις δεν ξέρεις να πεις γιατί. Γιατί το κάνεις έτσι και όχι αλλιώς, γιατί τόσο και όχι περισσότερο ή λιγότερο, και γιατί είμαι έτσι και όχι αλλιώς. Τίποτε απολύτως. Οπότε γίνεσαι σαν μια πέτρα που την παίρνει ένα ποτάμι και συνεχώς τρέχει και άλλες πέτρες τρέχουν μαζί και πέφτουν στον καταρράχτη. Είναι λίγοι αυτοί που ξεφεύγουν απ’ αυτό το πράγμα...

Και μέσα εκεί μπορεί να είναι και πρωθυπουργοί και παπάδες και ότι θέλετε. Όλοι όσοι δεν θέλουν να τραβήξουν χειρόφρενο και να πούνε «στάσου δυο λεπτά τα έκανα στραβά όλα είμαι σίγουρος, άσε να λένε οι άλλοι ότι είμαι σπουδαίος, εγώ αισθάνομαι ότι πυροβολώ στον αέρα δεξιά, αριστερά χωρίς να ξέρω γιατί, δεν έχω στόχο». Αυτό είναι ο ησυχασμός. Γι’ αυτό η εκκλησία τον προβάλλει.

Και σου λέει «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Γιατί; Μα γιατί δεν ξέρω τι θέλω. Ακούτε πόσο ρεαλιστική είναι η εκκλησία. Να ζητήσω από τον Θεό τι; Φέρε μου την γειτόνισσα που μ’ αρέσει; Κατά βάθος αυτό θέλω. Φέρε μου την δουλειά του γείτονα που μ’ αρέσει περισσότερο; Τι να πω στον Θεό;

Αν διαβάσετε προσευχές αρχαίων Ελλήνων είναι να κλαίει κανείς και να γελάει. Γι’ αυτό είχαν πολλούς θεούς!

Να πηγαίνει στον ναό της Αφροδίτης και να λέει «θα σου κάνω μια καλή θυσία αλλά θέλω εκείνη την όμορφη γειτόνισσα» πάει ο έμπορος και παρακαλάει «θα σου κάνω θυσία αλλά βοήθησέ με να καταφέρω να κλέψω» κ.ο.κ. Και λες, τι γίνεται εδώ; Και οι θεοί ''μαλώνουν'' και μεταξύ τους. Με αυτά οι άνθρωποι γινόντουσαν καλύτεροι; Όχι...

Γι’ αυτό βλέπετε όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι μονοθεϊστές. Η πίστη τους είναι σε μια Αρχή στο σύμπαν, γιατί μόνο έτσι μπορείς να βγάλεις κάποια άκρη. Αν είναι κομμάτια οι Αρχές δεν ενοποιούνται.

Διαβάστε τον Όμηρο πως βάζουν οι άνθρωποι τους θεούς να καβγαδίζουν.

Έρχεται λοιπόν και σου λέει η εκκλησία: θα λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Τι εννοείς μ’ αυτό; Μακάρι νάξερες. Δεν ξέρεις. Θα μάθεις. 

Κατ’ αρχήν όμως δεν ξέρεις επειδή δεν ξέρεις όλο τον δρόμο αυτό για αυτή την εξυγίανση, γι’ αυτή την παλινόρθωση. Και κάθεσαι και λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Που σημαίνει κάνε αυτό που νομίζεις με μένα, πήγαινέ με εκεί που θέλεις Εσύ γιατί εγώ δεν ξέρω, και μπορεί να πάω στην καταστροφή μου… 

Αμφιβάλλει κανείς ότι μπορούμε να καταστραφούμε μόνοι μας; Είναι σαν να έχεις ένα μωρό. Πόση προσοχή θέλει ένα μωρό; Το μωρό ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταστραφεί, να καεί, να σκοτωθεί, να πεθάνει. Βλέπεις η μάνα τρέχει από πίσω. Έτσι είμαστε όλοι στα πνευματικά. Οι πνευματικοί το ξέρουν πολύ καλά. Τι ξέρουν; Το πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι στις λύσεις που δίνουν στα καθημερινά τους θέματα. Και πόσο δεν βλέπουμε την απλή αλήθεια του εαυτού και του άλλου.

Διότι μπαίνουν μέσα το στραβό συναίσθημα, η στραβή επιθυμία, όλη αυτή η αναρχική διάσπαση που κουβαλάμε. Γι’ αυτό βλέπετε οι άγιοι είναι μεταξύ τους πολύ διαφορετικοί. Άλλος είναι απλούς, άλλος είναι ιδιοφυής, άλλος άντρας, γυναίκα, παιδί, ηλικιωμένος. Όλων των ειδών άγιοι που μπορεί να διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους.

Αν βάλεις από την μια τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, και από την άλλη τον άγιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη, δεν θα μπορούσαν να ''συνεννοηθούν'' μεταξύ τους. Ο δεύτερος ήταν πολύ απλούς ο πρώτος είχε iq 190. Έπαιζε τον Αριστοτέλη στα δάκτυλα...

Είναι όμως και οι δυο άγιοι. Αλλά βλέπετε όμως ότι όλοι οι άγιοι μοιάζουν σε ορισμένα πράγματα. Άγιος χωρίς προσευχή δεν υπάρχει. Και μάλιστα με ιδιαίτερη προτίμηση στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Δεν θα βρείτε άγιο χωρίς να έχει ένα στοιχείο άσκησης στη ζωή του. Λέμε νηστεία τώρα. Τι χρειάζεται η νηστεία; Δεν θα ήταν καλύτερα η πίτα που έχω μπροστά μου να είχε μέσα και λίγο κιμά, να την έτρωγα και να έλεγα δόξα Σοι ο Θεός ;

Γιατί κάμνω την νηστεία; Το κάμνω για τον περιορισμό της φιλαυτίας. 

Και όταν αρχίζει ο περιορισμός της φιλαυτίας βλέπω πόσο με έχει διαλύσει, πόσο με έχει καταστρέψει η φιλαυτία, δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο μέσα μου. Και μακάρι να το δω αυτό. Γιατί οι άλλοι το βλέπουν και με κοπανάνε. Εγώ όμως λέω όχι, εγώ θυσιάζομαι για σας. Και ξαφνικά βλέπω τι γουρουνάκι είμαι και το βλέπω μόνο εγώ, δεν το βλέπουν οι άλλοι. Μπορεί οι άλλοι να το λένε, αλλά δεν βοηθάνε. Γι’ αυτό όταν λέμε ο ένας στον άλλο διάφορα δεν βοηθιόμαστε επειδή δρα ο ναρκισσισμός ακόμα περισσότερο αρνητικά και λέμε ''όχι, όχι, δεν είμαι,'' γιατί αν πω ότι είμαι μετά περνάω από κάτω και θα με κάμνεις ότι θέλεις. Γι’ αυτό λέω δεν είμαι... "

~ π. Νικόλαος Λουδοβίκος

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Και λεω ''οχι οχι δεν είμαι'' διότι ο εγωισμός μου και η ασθένεια μου, το θέλημα μου, ''να κάνω εγω οτι θέλω, αυτό που σκέφτηκα εγω είναι το σωστό'', οχι-οχι, αν παραδεχτώ πως είμαι ασθενής είναι σαν να λεω τι, ο άλλος είναι καλύτερος απο εμένα; οπότε δεν το λεω... (...)

Πηγή: apantaortodoxias.blogspot.com

Όταν μας βρίζει και μας προκαλεί κάποιος συνεχώς...

“Όταν μας βρίζει και μας προκαλεί κάποιος συνεχώς, θα τον παρακαλέσουμε με ωραίο τρόπο χωρίς να τον θίξουμε, να σταματήσει, γιατί βλασφημείται ο Θεός (αφού είμαστε περιουσία Του)... 

Και αν δεν συμμορφωθεί, σιωπηλά αποχωρούμε και φεύγουμε. 

Μόνο έτσι θα βγούμε νικητές.

Αν όμως έρθουμε σε αντιπαράθεση μαζί του, το μόνο που θα καταφέρουμε, είναι να ανάψουμε περισσότερο τη φωτιά. 

Λένε οι Πατέρες: 

''Ό,τι και αν κάνετε, την ειρήνη της καρδιά σας μόνο να μην χάσετε...'' 

Και αν την χάσετε, γρήγορα να την ξαναβρείτε.

Γιατί η ειρήνη στην καρδιά σας, είναι το θεμέλιο του πνευματικού αγώνα.”

 ~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Tο θαύμα της Aγίας Άννας στόν Νίκο Κουρκούλη

(Άγιον Όρος 2002, πατέρας Μακάριος ~ Νίκος Κουρκούλης.)

Η Θαυματουργή ίαση του τραγουδιστή Νίκου Κουρκούλη από τον καρκίνο στό Άγιον Όρος

Ο Νίκος Κουρκούλης περί το 2002, είχε προβλήματα υγείας. Σε εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε καρκίνος στο πάγκρεας.

Έκανε αρκετές επαναληπτικές εξετάσεις, που όμως όλες έδειχναν όλες το ίδιο πράγμα... Η μητέρα του, του έλεγε να μην ανησυχεί και ότι όλα θα πάνε καλά. 

Κατά την περίοδο της Σαρακοστής και αφού τελείωσε το πρόγραμμα στο κέντρο που εμφανιζόταν (τελευταία ημέρα λειτουργίας), χαιρέτισε όλους τους φίλους του και πρόσφερε δωράκια σε όλους τους συνεργάτες του, σαν να μην μπορούσε πια να χαρεί αυτή την χαρά του κοινού...

Μάλιστα τότε, άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη περί της σοβαρής αρρώστιας του Κουρκούλη, και ότι βαδίζει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του.

Οι φίλοι του, τον ''πίεζαν'' να πάνε στο Άγιον Όρος. Το ίδιο και ένας θείος του. Και φυσικά τον πείσανε μιας και ήταν ένας πόθος του χρόνια τώρα να κάνει αυτήν την επίσκεψη.

Πριν ξεκινήσει, έκανε μία επανάληψη των εξετάσεων, χωρίς όμως να πάρει τα αποτελέσματα, γιατί την επόμενη θα έφευγε για το Άγιο Όρος.

Ήξερε ότι οι εξετάσεις θα έδειχναν το ίδιο όπως όλες οι προηγούμενες, και είχε πάρει πια την απόφαση να πάει στην Αμερική και να κάνει χειρουργίο, σε κάποιον γιατρό που του είχαν συστήσει που ήταν ειδικός παγκρεατολόγος...

Ξεκίνησαν λοιπόν, και μπήκαν στο καραβάκι που θα τους πήγαινε στην Δάφνη. Ήταν Μεγάλη εβδομάδα και ολοι ξέρουμε ότι είναι μια περίοδος με φουλ επισκέπτες. Το καραβάκι ήταν γεμάτο κόσμο. Παρ' όλα αυτά υπήρχε μία καρέκλα στο καραβάκι που δεν καθόταν κανένας. Οι φίλοι του του πρότειναν να κάτσει αυτός, και όπως και έγινε. Φυσικά όλοι οι ταξιδιώτες τον χαιρετούσαν και του ζητούσαν να βγουν μια φωτογραφία μαζί του.

Δίπλα του καθόταν ένας κύριος γύρω στα 50, και κάποια στιγμή γυρίζει και τον ρωτάει: "Είστε ο Κουρκούλης; Ξέρετε, εγώ δεν σας γνωρίζω γιατί είμαι από Αμερική, αλλά η κόρη μου σας ακούει και της αρέσουν τα τραγούδια σας. Μπορούμε να βγούμε μια φωτογραφία μαζί, για να της δώσω χαρά;".

Έβγαλαν την φωτογραφία και μετά έπιασαν κουβέντα. Μέσα σε όλα του είπε ο Νίκος ότι ήθελε να πάει στην Αμερική, όχι τουρνέ φυσικά, αλλά για το πρόβλημα υγείας που είχε. Και μάλιστα ανέφερε το όνομα του γιατρού που θα τον χειρουργούσε. Ο άλλος έμεινε έκπλητος.

Γιατί, ο άνθρωπος αυτός ήταν το δεξί χέρι του συγκεκριμένου γιατρού, και η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι ο ίδιος ο γιατρός καθόταν παραδίπλα..! Αφού συνήλθε από την έκπληξη μίλησε και με τον γιατρό και ανταλλάξανε κάρτες για την μετέπειτα επικοινωνία τους.

Έφτασαν στην Σκήτη της Αγίας Άννας...

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, και πηγαίνανε να προσκυνήσουν, οπότε κάποια στιγμή του λέει ένας γέροντας: "Έλα μαζί μου, τώρα που έφυγε ο πολύς ο κόσμος. για να σε πάω να προσκυνήσεις την ζώνη της Αγίας Άννης".

Ο Νίκος ούτε που τον ήξερε τον π. Σίλα (ο εν λόγω γέροντας), και τον ακολούθησε. Μόλις έφτασαν στην ζώνη, γονάτισε ο Νίκος για να προσκηνύσει και να προσευχηθεί...

Ήταν γονατιστός περίπου 1-2 λεπτά, και κάποια στιγμή ένιωσε μια πολύ μεγάλη πίεση που νόμισε ότι ήταν ένα με το πάτωμα. Αυτό τον έκανε να λιποθυμήσει και να μείνει έτσι περίπου 20 λεπτά...

Μόλις συνήλθε έβαλε τα κλάματα γι' αυτό που ένιωσε. Έκλαιγε για καμία ώρα...

Μετά πήγε στο δωμάτιο όπου ξάπλωσε και κοιμόταν σχεδόν ολόκληρο το υπόλοιπο της ημέρας. Η επιστροφή στην πόλη του συνοδευόταν από ακόμα μία έκπληξη...

Πήγε στο νοσοκομείο και έκπλητος άκουγε τους γιατρούς να του λένε...

ότι στις νέες εξετάσεις που έκαναν, δεν υπήρχε τίποτα.

Ούτε καρκίνος, αλλά ούτε και το παραμικρό που να έδειχνε κάτι τέτοιο...

Ο Νίκος Κουρκούλης, σε συνέντευξή που έδωσε στόν ΑΝΤ1, ομολόγησε το θαύμα που έζησε, και δήλωσε κατηγορηματικά ότι σε όλη την περίοδο της ασθένειας, δεν έλαβε κανένα φάρμακο που θα προσπαθούσε να πολεμήσει, ή να σταματήσει την αρρώστια του...

Tο θαύμα της Aγίας Άννας στόν Νίκο Κουρκούλη

________________________________________

Η Ιερά Εικόνα, Σκήτη της Αγίας Άννης, Άγιον Όρος

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Ναι, Ζεί Κύριος ο Θεός μας και οι Άγιοι Αυτού, και γίνονται θαύματα, σε εκείνους που θα Τον πιστέψουν. Στήν βάση της Εικόνας, θα δείτε δεκάδες εικόνες παιδιών, βλέπεται η Αγία Άννα είναι ιδιαιτέρως θαυματουργή για την ατεκνία, για όσους δεν μπορούν να κάνουν παιδιά... Αμήν η χάρις της Αγίας Άννης που τιμούμε σήμερα, να σκεπάζει ολο τον κόσμο...

Πηγή:orthodox-world.pblogs.gr

''Μας δοκιμάζει ο Θεός''... ~ π. Συμεών Κραγιόπουλου

Μας δοκιμάζει ο Θεός, όταν με το να αφήσει να σηκώσουμε, να αντιμετωπίσουμε, να βαστάσουμε κάποια πράγματα που δεν τα περιμένουμε – το μαρτύριο είναι μαρτύριο· έστω και το μαρτύριο της συνειδήσεως – αμέσως πελαγώνουμε. 

Ο σημερινός χριστιανός πελαγώνει και αρχίζει: «Έχω τούτο, έχω εκείνο, έχω το άλλο… Τι θα κάνω;» Δεν μπορεί να εξοικειωθεί με τη σκέψη ότι μπορεί να περάσει κάτι σαν μαρτύριο. Τι είναι αυτά που περνούμε; Δεν είναι τίποτε μπροστά στα μαρτύρια των αγίων. Οι άγιοι – και η αγία Βαρβάρα και όλοι οι άγιοι – επιθυμούσαν να έρθουν έτσι τα πράγματα, που να μαρτυρήσουν... (...)

Γι’ αυτό πάλι θα πω: Μήπως τελικά το θέμα δεν είναι απλώς ότι τότε ήταν άλλοι καιροί, και τώρα είναι αλλιώς τα πράγματα. Μήπως δεν είναι αυτό, αλλά ότι χάσαμε το αληθινό πνεύμα του Χριστού, χάσαμε τον Χριστό δηλαδή, και έτσι φυτοζωούμε πνευματικά. Και όπως λέει ο απόστολος Πέτρος: «Χριστού παθόντος υπέρ ημών σαρκί και υμείς την αυτήν έννοιαν οπλίσασθε» (Α’ Πέτρ. 4:1). Αφού ο Χριστός πέθανε για μας ως άνθρωπος, πρέπει και εσείς να οπλισθείτε με το ίδιο φρόνημα. 

Εμπρός, αρχίστε έτσι. Έτσι όπως σκεπτόταν ο Χριστός να σκέπτεστε, έτσι όπως ενεργούσε ο Χριστός να ενεργείτε. Και εσείς το ίδιο φρόνημα να έχετε και να ξεκινήσετε αυτή τη ζωή.

Δηλαδή δεν μας ξέχασε εμάς ο Θεός. Το έχουμε πει και άλλη φορά. Όλα αυτά που παθαίνουμε, αν τα πάρουμε σωστά, μας αγιάζουν. Ενώ τόσες επιστήμες, τόσους γιατρούς έχουμε, αλλά και σε άλλα θέματα τόσους ειδικούς έχουμε, όλοι οι χριστιανοί είναι φορτωμένοι με διάφορα δύσκολα θέματα, με προβλήματα, με αρρώστιες, με άλλα χειρότερα... 

Και αντί να το δούμε το καθένα από αυτά ότι είναι μια επίσκεψη Θεού και να πούμε «Να ‘ναι ευλογημένο, Θεέ μου», εμείς πελαγώνουμε. Όταν κανείς τα πάρει σωστά, πράγματι αγιάζεται. Ο πόνος, όταν τον πάρεις σωστά, πόνος είναι πάλι, αλλά αλλιώτικος πόνος, που σε αγιάζει. Το άλλο πρόβλημα, που θα σε οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο, όταν το πάρεις σωστά και αυτό, σαν να είναι χειροπιαστή ευλογία από τον Θεό. Και το άλλο και το άλλο και το άλλο. Παρακαλώ να προσέξουμε. Αλλιώς, ματαιοπονούμε.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Δεκέμβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2021, σελ. 52.

Δέν εἶναι ἀγάπη νά ἀγκαλιάζεις τήν ἁμαρτία...

~ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

❈ Ὁ Χριστός τί εἶπε; «Ἄν τό μάτι σου σέ σκανδαλίζει, βγάλ’ το» (Ματθ. 5,29). Ὁ συγγενής μας εἶναι σάν τό μάτι, πολύτιμος γιά μᾶς, τόν ἀγαπᾶμε... 

Ἄν ὅμως σέ ρίχνει σέ ἁμαρτία, πού σέ ξεκόβει ἀπ’ τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, βγἀλ’ το, γιατί «σέ συμφέρει νά πᾶς μέ ἕνα μάτι στόν παράδεισο, παρά καί μέ τά δυό στήν κόλαση». Κόβεις κάθε σχέση.

Καί ἔχουμε ὡραιότατα παραδείγματα στήν ζωή τῶν Ἁγίων.

Νομίζω Ἰάκωβος ἦταν τό ὄνομά του, Χριστιανός, καί πῶς τόν κατάφερε ὁ Πέρσης βασιλιάς, τοῦ ἔταξε πράγματα καί τοῦ μετέστρεψε τήν πίστη, τόν ἔκανε εἰδωλολάτρη. Αὐτός σάν νά μήν συμβαίνει τίποτα, πῆγε καί χτύπησε τήν πόρτα γιά νά μπεῖ στό σπίτι του. Ἡ γυναίκα του, πού τό εἶχε μάθει, τοῦ λέει:

- Φύγε ἀπό δῶ, ἀρνήθηκες τόν Χριστό καί θέλεις νά μπεῖς στό σπίτι; Φύγε, τελειώσαμε, δέν ἔχεις θέση ἐδῶ μέσα! Ἐδῶ μέσα εἶναι ὁ Χριστός!...

Τόν ἔδιωξε τόν ἄντρα της. Δέν τόν ἄφησε νά μπεῖ στό σπίτι. Καί τότε τί ἔγινε; Ἦρθε σέ συναίσθηση ὁ ἄνθρωπος καί λέει:

- Καλά μοῦ ἔκανε! Θεέ μου συγχώρησέ με».

Ἄρχισε νά κλαίει, νά μετανοεῖ, δήλωσε ὅτι ἀρνεῖται τήν εἰδωλολατρία καί σώθηκε ὁ ἄνθρωπος καί ἔγινε καί μάρτυρας.

Γι’ αὐτό λέει ὁ Χριστός «νά βγάζεις τό μάτι σου», νά κόβεις δηλαδή τίς σχέσεις σου καί μέ τούς συγγενεῖς σου καί μέ τούς πολύ φίλους σου, ὅταν αὐτοί σέ σπρώχνουν στήν ἁμαρτία. Γιατί, ὑπάρχει μιά πιθανότητα μέ αὐτό τόν τρόπο νά τούς βοηθήσεις νά μετανοήσουν. 

Δέν πρέπει νά τούς ἀγκαλιάζεις τάχατες ἀπό ἀγάπη, γιατί δέν εἶναι ἀγάπη νά ἀγκαλιάζεις τήν ἁμαρτία. 

Δηλαδή, ἄν κάποιον, ἐνῶ δέν μετανοεῖ, τόν ἔχεις φίλο καί ἔχει ὅλα τά συγγενικά πλεονεκτήματα, δέν πρόκειται νά τόν βοηθήσεις ποτέ νά ἀλλάξει. Γιατί θά σκέφεται: «ἔ, κι αὐτή πού πάει στήν Ἐκκλησία, δέν μοῦ εἶπε καί τίποτα, κάτι ἔτσι χλιαρό, ἀλλά τίποτα..». Καί δέν ἀλλάζει. Ἐνῶ, ἄν τόν ταρακουνήσεις «ἔκανες αὐτό τό πράγμα, κόβουμε σχέσεις, τελείωσε», τότε ὑπάρχει μιά ἐλπίδα νά τόν βοηθήσεις νά σωθεῖ. 

Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μας μᾶς λέει:

- Σέ σκανδαλίζει τό χέρι σου, κόψ’ το, τό πόδι σου, κόψ’ το, νά πᾶς μέ ἕνα χέρι ἤ μέ ἕνα πόδι στόν Παράδεισο, παρά καί μέ τά δυό στήν κόλαση.

Μερικοί ἔρχονται καί μοῦ λένε:

- Τό ξέρω, πάτερ, ἀλλά αὐτόν τόν ἔχω φίλο ἀπ’ τό νηπιαγωγεῖο.

Καί ἐπειδή τόν ἔχεις ἀπ’ τό νηπιαγωγεῖο; Ἀφοῦ σέ σπρώχνει στήν ἁμαρτία, δέν μπορεῖς νά τόν ἔχεις φίλο. Ἄν θέλεις νά τόν βοηθήσεις, πρέπει νά ξεκόψεις. Τότε ὑπάρχει μιά πιθανότητα νά πεῖ καί αὐτός: «γιά στάσου, τόσο σοβαρό εἶναι αὐτό πού κάνω, πού καί ὁ καλύτερός μου φίλος μέ διώχνει;».

Ἔτσι μπορεῖ νά τόν κερδίσεις. Ἐνῶ, ἄν τάχατες ἀπό ἀγάπη, μείνεις μαζί του, τόν κατέστρεψες καί θά καταστραφεῖς και ἐσύ μαζί του. Θά πάρει καί σένα στόν δικό του δρόμο.

Δέν εἶναι ἀγάπη νά ἀγκαλιάζεις τήν ἁμαρτία...

~ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

(Ὁμιλία 12 - 03 - 2016)

http://hristospanagia3

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας ~ Όσιος γέρ. Αναστάσιος Κουδουμιανός

Όσιος Γέρ. Αναστάσιος ~ Κουδουμά Κρήτης

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Όταν βαπτιστήκαμε λάβαμε το Άγιο Πνεύμα, και το Άγιο Χρίσμα λάβαμε ''πακέτο''. Όλα τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Πήγε το Φως του Αγίου Πνεύματος μέσα στην βαθεια καρδία, στόν πάτο -πάτο, μέσα εκεί έχουμε ένα Εκκλησάκι πάνφωτο...

Δεν το βλέπουμε, γιατί από τις αμαρτίες είναι τυφλός ο νους, ο οφθαλμός της ψυχής. Οι αμαρτίες είναι μπάζα, που σκεπάζουν αυτό το αναμμένο κάρβουνο που σε όλους υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται.

Με την εξομολόγηση αρχίζουμε να ξεμπαζώνουμε. Κατεβαίνει προς την καρδιά, προς τα κάτω η Χάρις και βλέπουμε σαν από προβολέα περισσότερο τον εαυτό μας.

Μας δείχνει η Χάρις και άλλα παλαιά αμαρτήματα, που ήταν στοιβαγμένα εκεί και τα είχαμε ξεχάσει ή δεν τα είχαμε σωστά αξιολογήσει. Αυτή την διαδικασία δεν πρέπει να την θεωρούμε σοκαριστική.

Είναι ένδειξη πνευματικής υγείας. Κατεβαίνει το τρυπάνι και βρίσκει και άλλα στρώματα μέχρι να φτάσουμε στον άνθρακα του βαπτίσματος.

Όταν ολοκληρωθεί η κάθαρση της καρδιάς από το ξεμπάζωμα της μετανοίας οδηγουμεθα σε 2ο επίπεδο πνευματικής ζωής, στον φωτισμό του νου.

Θεριεύει η φλόγα του Αγίου Πνεύματος που ήταν σκεπασμένη από τις αμαρτίες και κρυμμένη εκεί μέσα, λαμπαδιαζει με ουράνιο φώς ολόκληρον τον άνθρωπο.

Ο Νους φεύγει από τον εγκέφαλο, όπου ήταν σφηνωμένος, και κατεβαίνει μέσα στην φωταγωγημένη καρδία.

Από τον εγκέφαλο ο άρρωστος Νους κολλά στα αισθητά, στα ποικίλα είδωλα της αμαρτίας που τρέφουν τα πάθη. Όταν καθαριστεί από την μετάνοια και την προσευχή κατεβαίνει στην καρδιά, στην φυσική του θέση.

Από εκεί βλέπει τα ουράνια και τα καταχθόνια. Απολαμβάνει τα αξεπέραστα Μυστήρια, όσα του παραχωρήσει ο Θεός.

Γυρνάει κυκλοειδώς ο νους μέσα στην καρδία τότε.

Και αυτενεργείται η Νοερά Προσευχή, "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.''

Που να μπει τότε πονηρός λογισμός σε αυτό το καμίνι. Θα καεί σαν χαρτί μέσα στον φούρνο. Αυτά βέβαια είναι για τους πολύ προχωρημένους...

Εσείς θα καλλιεργείτε εντατικά την μετάνοια και θα λέτε την Ευχή.

Τότε δυναμώνει ο Νους και αντέχει τους οποιουσδήποτε λογισμούς...

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Όσιος Γέρ. Αναστάσιος ~ Κουδουμά Κρήτης

Δείτε και σχετικά:

''Περί συναίσθησης χαρισμάτων Αγίου Πνεύματος'' ~ Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας

Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο. ~ Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ο Πνευματικός Πατέρας ως οδηγός προς τη νοερά προσευχή ~ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Η Θέωσις, ως Σκοπός Της Ζωής Του Ανθρώπου ~ Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης

Ἡ εἲσοδος τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη καρδιά γίνεται μέ δύο τρόπους... ~ Ἱερομoνάχου Εὐσεβίου Bίττη

«Ἢ σὠζεσαι ἢ χάνεσαι. Διάλεξε ἀμέσως, γιατί δέν ἒχεις καιρό»

~ Ἱερομoνάχου Εὐσεβίου Bίττη

«Ἡ εἲσοδος τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη καρδιά γίνεται μέ δύο τρόπους. Ἢ μ’ ἓνα ἀπ’ εὐθείας φωτισμό, εἰρηνικά... 

Ἢ μέ τή συνοδεία γεγονότων συγκλονιστικῶν, πού εἶναι ἓνα σκληρό μάθημα θεογνωσίας.

Μέ τόν δεύτερο τρόπο, ὂχι σπάνιο, κατακτῶνται οἱ πολλοί. Εἶναι, τότε, ὂχι ἁπλῆ εἲσοδος, ἀλλά μοιάζει μᾶλλον μέ ἐπιδρομή φοβερή.

Ἡ οἰκονομία τῶν γύρω μας γεγονότων προκαλεῖ στήν ψυχή μιά βίαιη ἀνάνηψη. Πρίν ἀπό τήν καταιγίδα, ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι θολή. Μετά λάμπει ὁλόφρεσκη.

Συνήθως οἱ ἂνθρωποι πού πῆραν αὐτό τό σφοδρό μάθημα θεογνωσίας, βλέπουν καθαρώτερα τίς ὑπερφυσικές ἀλήθειες στήν κατόπιν ζωή τους. Γίνονται δυνατοί ἀγωνιστές στόν στίβο τῶν ἀρετῶν.

Ἡ βάναυσή τους μεταχείρηση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, κατά τό χρόνο τῆς μετάνοιάς τους, εἶναι σάν μιά γερή προπόνηση, μέ δοξασμένες προοπτικές...

Τούς ἐξασφαλίζει ζῆλο πύρινο, στό ἒπακρο φιλότιμες προσπάθειες, ἂπληστη ὂρεξη τῶν ἂνω ἐπάθλων. Μ’αὐτές τίς ὁρμητικές εἰσόδους του, ὁ Κύριος φαίνεται ἀπειλητικός στήν ἀγαπημένη του ψυχή.

Εἶναι σάν νά τῆς λέει: 

«Ἢ σὠζεσαι ἢ χάνεσαι. Διάλεξε ἀμέσως, γιατί δέν ἒχεις καιρό».

*****

Ἱερομ. Εὐσεβίου Bίττη, «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΥΑΘΛΟΥ ΙΩΒ». Πηγή: το «σπιτάκι της Μέλιας»

''Ὁ οἰκουμενισμός; Εἶνε ἡ αἵρεσι ὅλων τῶν αἱρέσεων! Ἡ πτῶσι τῆς Ἐκκλησίας...'' ~ Άγιος Ἀρσένιος Μπόκα, ο θαυματουργός

Ὁ οἰκουμενισμός; Εἶνε ἡ αἵρεσι ὅλων τῶν αἱρέσεων! Ἡ πτῶσι τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ἰδίους της τοὺς ὑπηρέτες, τὰ ὄργανα τῆς Δύσης. Τὰ ἀποτελέσματά του εἶνε τὰ σάπια συντρίμμια ποὺ πέφτουν, ἀκόμα κι ἂν εἶνε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ ἢ λαϊκοί...

Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν ἁγία παράδοσι, στὰ δόγματα καὶ στοὺς κανόνες τῶν ἁγίων πατέρων τῶν 7 οἰκουμενικῶν Συνόδων. Διαφορετικά, θὰ πᾶμε στὴν κόλασι, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἐπισκόπων μας! Θεὸς φυλάξοι!

~ π. Ἀρσένιος Μπόκα ο θαυματουργός († 28 Νοε 1989)

«Αυτό ’ναι για όλους και για μένα»...

Να φτιάχνεις κάτι και να λες: «Αυτό ’ναι για όλους και για μένα».

Να ξέρεις πως προσμένουνε να το δεχτούν χιλιάδες. Χιλιάδες νομάτοι να το χαίρουνται.. Και συ να χαίρεσαι χιλιάδες χαρές. Για σκέψου το...

~ Γιάννης Ρίτσος

___________________

Μια και μόνη προδοσία υπάρχει...

Μια και μόνη προδοσία υπάρχει:

η προδοσία της συνειδήσεως!

Μην προδώσεις εσύ τη συνείδησή σου,

και κανείς δεν θα σε προδώσει.

~ Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

“Εις Ευτρόπιον”

«Ἡ συντροφιά μέ τούς αἱρετικούς μπορεῖ νά μᾶς δηλητηριάσει καί νά μᾶς θανατώσει πνευματικά...»

Ἀν εἴμαστε πνευματικὰ ἀδύναμοι καὶ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἄλλου μᾶς ἐπηρεάζει ἀρνητικά, τότε πρέπει νὰ μὴ τὸν κατηγοροῦμε, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποφεύγουμε καὶ νὰ μὴν ἔχουμε μαζί του συναναστροφὲς καὶ συνέπειες... 

Καὶ ἂν εἶναι αἱρετικὸς τότε νὰ τὸν ἀποφεύγουμε τελείως καὶ νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε... 

Γιατί ἡ συντροφιὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἐπικίνδυνη, μπορεῖ νὰ μᾶς δηλητηριάσει καὶ νὰ μᾶς θανατώσει πνευματικά...

~ Άγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης

orthodoxia-ellhnismos.gr

Βρέθηκα σε ένα υπέροχο λιβάδι, ανθώνα! Και είχα δίπλα μου τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ...

Άκου να δεις… Αν δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι στη Γραφή, δεν το αγγίζεις διανοητικά. Όπως όταν τρως ψάρι αφήνεις το κόκκαλο στην άκρη… Έτσι θα το αφήνεις και συ! 

Μέχρι να σου αποκαλύψει ο Κύριος περί αυτού. Κάποτε…δεν μπορούσα να καταλάβω τί είναι αυτή η γη των Πραέων που λέει η Αγία Γραφή.

Το άφησα… Και μιά μέρα, εν ώρα προσευχής, βρέθηκα σε ένα υπέροχο λιβάδι, ανθώνα! Και είχα δίπλα μου τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ. Και μου λέει:

- Πάμε Πάτερ Ιάκωβε.

Του απαντώ:

- Που να πάμε Άγιε μου Σεραφείμ, θα πατήσουμε και θα χαλάσουμε αυτά τα υπέροχα λουλούδια!

Και μου απάντησε:

- Πάτερ Ιάκωβε πάτα τα άφοβα… δεν χαλάνε! Είναι άφθορα!

Αυτή εδώ είναι η γη των Πραέων που όλα είναι άφθορα… και ήρθα να σε ξεναγήσω!

Και έτσι μου γνώρισε ο Κύριος τη Γη των Πραέων. Έτσι θα κάνεις!..

~ Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης (1920-1991)

Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του στις 22 Νοεμβρίου.

Πηγή: agiooros.net

Ὑπάρχει ἕνα κίνημα πού λέγεται «Οἰκουμενισμός». ~ Μητροπολίτης Γόρτυνος, Ἰερεμίας †

Ὑπάρχει ἕνα κίνημα πού λέγεται «Οἰκουμενισμός». Πρόσεχε μή σέ πλανήσει τό δόλιο αὐτό κίνημα. Εἶναι μιά μεγάλη αἵρεση, εἶναι «παναίρεση». Ἡ αἵρεση αὐτή θέλει νά ἑνώσει τήν ἀλήθεια τῆς πίστης μας μέ τά ψέματα τῶν ἄλλων θρησκειῶν, γιά ἀγάπη τάχα, γιά ἑνότητα τάχα...

Ἀλλά, ὅπως τό καταλαβαίνεις, δέν μπορεῖ τό ψέμα νά ἑνωθεῖ μέ τήν ἀλήθεια, οὔτε τό φῶς νά ἑνωθεῖ μέ τό σκοτάδι...

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Ἰερεμίας

Πηγή: impantokratoros.gr

Τα χαρακτηριστικά της αληθινής αγάπης... ~ γερ. Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Τα χαρακτηριστικά της αληθινής αγάπης προς τον πλησίον

~ Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Η αληθινή αγάπη προς τον πλησίον είναι πρώτα-πρώτα καθαρή, ειλικρινής και ανυπόκριτη, όπως τονίζουν οι κορυφαίοι απόστολοι στις επιστολές τους. Έτσι, ο απόστολος Παύλος γράφει στους χριστιανούς της Ρώμης: «Η αγάπη σας να είναι ανυπόκριτη» (Ρωμ. 12:9). Ο απόστολος Πέτρος παραγγέλλει: «Τώρα που, υπακούοντας στον αληθινό Θεό, έχετε καθαρίσει τις καρδιές σας με το Άγιο Πνεύμα, να αγαπάτε ειλικρινά ο ένας τον άλλο· η αγάπη σας να είναι ολόψυχη και να βγαίνει από καθαρή καρδιά» (Α’ Πέτρ. 1:22).

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της αληθινής αγάπης το σημειώνει σε μιαν επιστολή του ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Παιδιά μου, ας μην αγαπάμε με λόγια και ωραίες φράσεις, αλλά έμπρακτα και αληθινά» (Α’ Ιω. 3:18). Με έργα, λοιπόν, αποδεικνύεται η γνησιότητα της αγάπης. Ο απόστολος Ιάκωβος γράφει σχετικά: «Ας πάρουμε την περίπτωση που κάποιος αδερφός ή κάποια αδερφή δεν έχουν ρούχα να ντυθούν και στερούνται το καθημερινό τους φαγητό. Αν κάποιος από σας τους πει, “Ο Θεός μαζί σας! Εύχομαι και ρούχα να βρείτε και φαγητό να χορτάσετε”, ποιο το όφελος, αν δεν τους δώσει τα απαραίτητα που χρειάζεται το σώμα;» (Ιακ. 2:15-16).

Τρίτο χαρακτηριστικό της αληθινής αγάπης είναι η πνευματικότητα. Γιατί μπορεί μεν η αγάπη μας προς τον πλησίον να είναι ειλικρινής και ανυπόκριτη αλλά σαρκική, να πηγάζει δηλαδή από ακάθαρτα πάθη ή εγκόσμια συμφέροντα. 

Από μια τέτοιαν αγάπη προέρχονται αργά ή γρήγορα συμφορές και μεταμέλειες. Η γνήσια, η χριστιανική αγάπη έχει πηγές καθαρές, την αγάπη προς τον Θεό και την υπακοή στις εντολές Του. «Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου», είπε ο Κύριος (Ιω. 14:15). «Όπως σας αγάπησα εγώ, έτσι να αγαπάτε εσείς ο ένας τον άλλο» (Ιω. 13:34).

Η αληθινή αγάπη προς τον πλησίον δεν είναι ένα χλιαρό αίσθημα, αλλά φωτιά που κατακαίει τη φιλαυτία και εμπνέει την αυτοθυσία. Όποιος αγαπάει αληθινά, θυσιάζει για το καλό του πλησίον ακόμα και τη ζωή του, σύμφωνα με το παράδειγμα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. «Γιατί τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο τον μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιω. 3:16). «Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του» (Ιω. 15:13).

Από το βιλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), ''Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών.'' Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερώτηση 149.

Η Κηδεία του Ιερέα. Κατηχώρι, Ελλάδα, 1898

Η Κηδεία του Ιερέα. Κατηχώρι, Ελλάδα, 1898

Τότε που το γένος γνώριζε... πως αν δείς στο δρόμο έναν παπά και έναν άγγελο, πρώτα θα ασπαστείς το χέρι του Ιερέα και μετά του αγγέλου... 

*****

Το ανθρώπινο σώμα, το πήλινο αυτό δοχείο, από την στιγμή που δέχεται την ιεροσύνη, αποκτά ιερότητα: είναι ιερό σαν την Αγία Τράπεζα. Και κάτι παραπάνω.

Γι' αυτό ο όσιος ιερέας Λουκιανός, ευρισκόμενος λίγο πριν πεθάνει στη φυλακή, λειτούργησε χρησιμοποιώντας σαν Αγία Τράπεζα το σώμα του, το στήθος του.

Και ο Θεόδωρος, επίσκοπος Κύρου, ευρισκόμενος στην έρημο, λειτούργησε έχοντας σαν Αγία Τράπεζα τα χέρια του διακόνου του...

Δείτε σχετικά: Τα χαρίσματα της Ιερωσύνης ~ π. Παναγιώτης Ρόδης

Όταν οι μάρτυρες τελούσαν τη θεία λειτουργία πάνω στο στήθος τους. Η κρυφή και διωκόμενη «Εκκλησία των Κατακομβών» στην αθεϊστική Ρωσία.

- Τί θά κάνεις Γέροντα, ἄν ἀκούσεις ὅτι κηρύχθηκε πόλεμος;

- Τί θά κάνεις Γέροντα, ἄν ἀκούσεις ὅτι κηρύχθηκε πόλεμος;

- Θά κάνω μία Θεία Λειτουργία...

~ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

#τριτοςπαγκοσμιος