Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς: Βαίνουμε, λοιπόν, εἰς νέαν Εἰκονομαχίαν;

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς: Βαίνουμε, λοιπόν, εἰς νέαν Εἰκονομαχίαν;

Πολὺ θόρυβος γίνεται μὲ τὸν ἀξιολύπητον ἐπίσκοπον Περιστερίου Γρηγόριο, ποὺ ἔβγαλε τὸν Ἐσταυρωμένο ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴν πλευρὰν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, μᾶλλον γιὰ νὰ φαίνονται τὰ πρόσωπα τῶν ἐπισκόπων, ὅταν κάθονται εἰς τὸ Σύνθρονον. Ἐγὼ μπῆκα στὰ ἐνενῆντα καὶ ἐνθυμοῦμαι ὅτι στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μου πάντα ὑπῆρχε ὁ Ἐσταυρωμένος πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα. Καὶ εἰς τὸ μέσον του Συνθρόνου, λίγο κάτω ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ ἱεροῦ, εὑρίσκετο ἡ εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος· ὄχι τῆς παπικῆς, ἀλλὰ τῆς Ὀρθόδοξης μὲ τὴν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ.

Καὶ ἐρωτῶ τὸν ἅγιο Περιστερίου: Σὲ τί τὸν ἐμποδίζει καὶ εἰς ποίαν ἀσέβειαν ὑποπίπτουν ἐκεῖνοι ποὺ διατηροῦν τὸν Ἐσταυρωμένον πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν; Ποία ἡ ἀσέβεια στὸ νὰ ὑπάρχει –ἔστω καὶ ὡς νεωτερισμός– ὁ Ἐσταυρωμένος πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ἐνοχληθήκατε τόσο πολύ;

Εἰς τὸ Μοναστήρι ἔχω τὸν Ἐσταυρωμένο εἰς τὸ μέσον τοῦ Κυρίως Ναοῦ, γιὰ νὰ τὸν βλέπουν οἱ εἰσερχόμενοι πιστοὶ· ὅτι ἕνας Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους θεούς! Ἐπίσης νὰ βλέπουν τί ἐκόστησαν εἰς τὸν Θεὸ οἱ ἁμαρτίες μας, γιὰ νὰ συνετίζονται καὶ νὰ τὶς ἀποφεύγουν.

Ἔτσι περίπου ἄρχισε ἡ πρώτη Εἰκονομαχία.

Ἔλεγαν τότε ὅτι «οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων δὲν πρέπει νὰ εἶναι χαμηλά, ἀλλὰ ψηλὰ» καὶ ἔπειτα τὶς κατέβασαν τελείως, γιὰ νὰ μὴν τὶς ἀσπάζονται οἱ πιστοὶ καὶ τὶς τιμοῦν. Καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐφτάσαμε στὴν ἀσέβεια, δηλαδὴ στὴν αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας, στὸ νὰ καταπατῶνται οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων, νὰ θεωροῦνται ὡς ἁπλᾶ ξύλα καὶ νὰ καίονται.

Τώρα «ἐπροοδεύσαμε» καὶ ἀρχίσαμε ἀπὸ τὴν πάνσεπτον εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ· νὰ θεωροῦμε «ἀσέβεια» νὰ τοποθετεῖται ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης! Ἂς προσέξουμε μήπως γίνομεν ἀθεόφοβοι καὶ φθάσομεν σὲ μεγάλες ἀτοπίες καὶ ἀσέβειες. Δὲν γνωρίζει ὁ ἅγιος Περιστερίου ὅτι σὲ κάθε πρόσωπον τῆς Παναγίας Τριάδος ἐμπεριέχονται καὶ τὰ λοιπὰ πρόσωπα; Ὅπως μᾶς εἶπε ὁ Κύριος: «Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα» (Ἰω. Ιδ΄ 9) και «Ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμὲν» (Ἰω. ι' 30) Ὅταν λοιπὸν ἐβρίσκεται πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν ὁ Ἐσταυρωμένος, σημαίνει ὅτι ἐκεῖ βρίσκεται καὶ ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Τριάς.

Ἀλλὰ νὰ σᾶς ὑποδείξομεν, ἅγιε Περιστερίου, ποῦ κυρίως πρέπει νὰ ἐβρίσκεται ὁ Ἐσταυρωμένος. Ὡς εἶπεν ὁ Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος πρέπει νὰ ἐβρίσκεται κυρίως μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν πρεσβυτέρων: «Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου· οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Μάτθ. ε΄, 14-19). Βάλετε λοιπὸν εἰς τὴν καρδιά σας τον Ἐσταυρωμένο καὶ διδάξετε νὰ τοποθετηθεῖ καὶ στὶς καρδιὲς ἡμῶν τῶν Πρεσβυτέρων καὶ παντὸς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ καὶ δὲν θὰ ἀγωνιᾶτε πλέον γιὰ τὸ ποὺ πρέπει νὰ τοποθετεῖται ὁ Ἐσταυρωμένος. 

Οἱ ἅγιοι Πατέρες πού τόν τοποθέτησαν ἐκεῖ πού τόν βρήκατε, σίγουρα εἶχαν Αὐτόν στίς καρδιές τους.

Φοβοῦμαι ὅτι θὰ ἐξαπλωθεῖ τὸ κακὸ ἐξ αἰτίας σας· ὅτι θὰ ὁδηγηθοῦμε εἰς νέαν Εἰκονομαχίαν μὲ τὴ βεβήλωση ὄχι πλέον τῶν εἰκόνων τῶν Ἁγίων μας, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς πανσέπτου εἰκόνας τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρα μας.

Ἔχετε τέλος ὑπ’ ὄψη ὅτι τὰ καθίσματα δεξιὰ καὶ ἀριστερά του Συνθρόνου δὲν ἐτοποθετήθηκαν γιὰ τοὺς πρεσβυτέρους, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ συμμετεῖχαν σὲ πολυαρχιερατικὲς Θεῖες Λειτουργίες.

Τέλος δὲν γνωρίζει ὁ ἅγιος Περιστερίου ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει ἀπ’ αἰώνων τό «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας∙ φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾷν αὐτοῦ τὴν δύναμιν∙ ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε» καί «Νῦν ἐμφανιζόμενος ὁ Σταυρός, δύναμιν παρέχη ἐν τῷ μέσῳ τῶν νηστειῶν, τοῖς τὸ θεῖον σκάμμα, ἀνύουσι προθύμως αὐτὸν μετ’ εὐλάβείάς κατασπαζόμεθα» (Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Εἰς τὸν Ἐσταυρωμένον

Ὅταν σὲ βλέπω στὸν Σταυρὸ ἐπάνω, καρφωμένον, γυμνόν, μὰ καὶ αἱμόφυρτον καὶ ὅλον πληγιασμένον

Αἰσθάνομαι ὅτι ἐγὼ σὲ κάρφωσα, Χριστέ μου· ναί, μὲ τὶς ἁμαρτίες μου, φιλάνθρωπε Θεέ μου.

Πώς κάθε ἁμαρτία μου εἶναι καὶ μία πληγή Σου, ὅπου τὴν ἔκαμα ἐγὼ στὸ Πάντιμο κορμί Σου.

Συγχώρησέ μου, Κύριε, τὴν τόση ἀχαριστία, πού δείχνω καθημερινῶς στὴν ἄκρα Σου εὐσπλαχνία.

Καὶ δῶσε μου μετάνοια, μετὰ πικρῶν δακρύων, γιὰ νὰ ἀξιωθῶ κι ἐγὼ τῆς δόξης τῶν Ἁγίων.

Προσευχή: Κύριε, οἱ πτώσεις μου εἶναι ἀμέτρητες. Εὐδόκησε ἡ τελευταία νὰ εἶναι στὰ πόδια τοῦ Σταυροῦ Σου.

~ Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς

Ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ (21/1/2025)

Πηγή: ethnegersis.blogspot.com

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός για τους Λατίνους ~ Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός για τους Λατίνους

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Μητροπολίτης Εφέσου, υπήρξε ατρόμητος ομολογητής της πίστεως στην Σύνοδο της Φερράρας - Φλωρεντίας, αφού δεν υπέκυψε στις παπικές πιέσεις και τους εκβιασμούς και παρέμεινε μέχρι τέλους ομολογητής της πίστεως. Όχι μόνον κατά την Σύνοδο εκείνη απέδειξε τις πλάνες των Λατίνων, αλλά ταυτοχρόνως απέδειξε και τις νοθείες που έκαναν οι Λατίνοι στα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας.

Στην αρχή, βεβαίως, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός συμπεριφέρθηκε με ευγένεια, αλλά αργότερα, όταν διεπίστωσε τις αλχημίες, τις πιέσεις, τις νοθείες, τους εκβιασμούς και τις πονηρίες των Λατίνων, υπήρξε ομολογητής της πίστεως. Η στάση του ήταν πέρα για πέρα Ρωμαϊκή, γιατί οι αληθινοί Ρωμηοί είναι αριστοκράτες του πνεύματος, μπορούν να συνδιαλέγωνται με νηφαλιότητα, ηρεμία και ευγένεια, αλλά όταν πρόκειται για απομάκρυνση από την αποκαλυπτική αλήθεια, και όταν βλέπουν τις αλχημίες των άλλων, τότε γίνονται ομολογηταί της πίστεως. 

Γιατί ο Χριστός δεν θέλει απλώς αναζητητάς, αλλά ομολογητάς.

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός είχε σαφή γνώση του πράγματος. Γνώριζε δηλαδή ότι εμείς απεκόψαμε τους Λατίνους από το Σώμα της Εκκλησίας, γιατί οι Λατίνοι υπέπεσαν στην αίρεση του Filioque. Θα παραθέσω ένα κείμενό του που είναι αρκετά εκφραστικό. Γράφει ο άγιος Μάρκος:

«Την μεν αιτίαν του σχίσματος εκείνοι δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ην υπ' οδόντα πρότερον έλεγον. ημείς δε αυτών εσχίσθημεν πρότεροι, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Δια τι ειπέ μοι: Πότερον, ως ορθήν έχοντας δόξαν, ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντας; Και τις αν τούτο είποι, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος; Αλλά ως άτοπα και δυσσεβή φρονούντας και παραλόγως την προσθήκην ποιήσαντας. Ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν... αιρετικοί εισιν άρα, και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν».

Από το κείμενο αυτό μπορούμε να σχολιάσουμε μερικές αλήθειες.

Πρώτον, ότι οι Λατίνοι φανέρωσαν την αίρεση του Filioque, την οποία προηγουμένως πίστευαν μυστικώς, την έλεγαν κάτω από τα δόντια τους.

Δεύτερον, εμείς οι Ορθόδοξοι χωρισθήκαμε με την θέλησή μας από τους Λατίνους, πράγμα το οποίο ισοδυναμεί με το ότι τους απεκόψαμε από το κοινό της Εκκλησίας Σώμα, ως φρονούντας δυσσεβή δόγματα, και επειδή πρόσθεσαν την λέξη Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως παραλόγως.

Τρίτον, οι Λατίνοι με την προσθήκη του Filioque είναι αιρετικοί και ως αιρετικούς απεκόψαμε από την Εκκλησία. 

Όσοι ισχυρίζονται ότι ορθώς πιστεύουν οι Λατίνοι και ορθώς εξέφρασαν το δόγμα περί του Filioque, αυτοί είναι «σφό­δρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένοι». Δηλαδή έχουν πάθει διάσειση εγκεφάλου.

Επομένως, κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, όπως το εκφράζει ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, οι Λατίνοι είναι αιρετικοί, αποκεκομμένοι από την Εκκλησία και φυσικά είναι εκτός της Εκκλησίας και δεν έχουν μυστήρια.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος

Ιούνιος 2001

ΠΗΓΗ: "ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ" ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ

 ΕΤΟΣ Γ ΤΕΥΧΟΣ 3 . ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2001

απο  impantokratoros.gr

Μακάρι να διαβάζαμε τους Βίους των Aγίων...

Μακάρι να διαβάζομε τους Βίους των Aγίων, και τίποτε να μην πάρομε, την ώρα πού ασχολούμεθα, είναι κι εκείνοι κοντά μας. Και μας ευλογούν και μας γλυτώνουν και ποιος ξέρει από τι, κάθε φορά... ~ π. Ανανίας Κουστένης

Δείτε μερικά ωφέλιμα για τον μεγάλο Άγιο Αντώνιο,

 αυτόν που ονομάστηκε Μέγας, εδω

*****

Ἀγαπητό ποίμνιον, βοηθεῖστε ἐσεῖς τόν ἑαυτό σας. Ἐμεῖς, δέν μποροῦμε νά σᾶς βοηθήσουμε... ~ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Όταν ο άγιος πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος έλεγε αυτά που ζούμε σήμερα, και αυτά που θα ζήσουμε ακόμη εντονότερα εις το μέλλον... (βλέπε ''ένωση εκκλησιών'').

22η Ὁμιλία στό Δευτερονόμιον, (απόσπασμα)

(…) Σήμερα πῶς μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε αὐτό;

Ἀγαπητοί μου προσέξτε! Σήμερα θὰ τὸ λέγαμε στὴν Ἐκκλησία. Θὰ τὸ καταγγείλουμε στὴν Ἐκκλησία. Δηλαδή, πῶς;

Ὅταν ἀντιληφθοῦμε πὼς ὑπάρχει κάποιος ποὺ δρᾶ γύρω μας καὶ παγιδεύει τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν τοῦ λαοῦ θὰ πᾶμε νὰ τὸ ποῦμε εἰς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο ἢ εἰς στὸν πρεσβύτερο τῆς ἐνορίας μας. 

Θὰ πᾶμε νὰ ποῦμε: «Πάτερ ξέρεις; Ξέρεις τί γίνεται ἐδῶ, σὲ ἐκεῖνο τὸ σπίτι ἢ ἐκεῖ, ἐκεῖ;». Θὰ τὸ καταγγείλουμε ἀμέσως. Βεβαίως σήμερα εἰς στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ὑπάρχει ὁ λιθοβολισμός, ἀναμφισβητήτως δὲν ὑπάρχει. Στὸν Παλαιὸ Νόμο ὑπῆρχε ὁ λιθοβολισμός... 

Ἀλλὰ δὲν θὰ διστάσουμε νὰ τὸ καταγγείλουμε, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἡ μάνα μας καὶ ὁ πατέρας μας καὶ τὸ παιδί μας καὶ ἡ γυναίκα μας ἢ ὁ ἄνδρας μας. Νὰ τὸ ξέρετε αὐτὸ τὸ πράγμα. Θὰ τὸ καταγγείλουμε.

Θὰ μοῦ πεῖτε... «Νὰ τὸ καταγγείλουμε... Σὲ ποιὸν εἴπατε; Στὸν Ἐφημέριό μας κλπ. Μάλιστα...».

Δυστυχῶς! Δὲν εἶναι σήμερα ἐκεῖνοι, οἱ Ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, σὲ θέση νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιο καὶ τὸ ἀφήνουν νὰ κατασπαράζεται. Αὐτὸ εἶναι τὸ θλιβερό. Τί νὰ σᾶς πῶ ἄλλο; Τί νὰ σᾶς πῶ ἄλλο; 

Πολλὲς φορὲς βλέπουμε νὰ δροῦν οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως, οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ εἰσαγάγουν νέες θεότητες καὶ λατρεῖες καὶ νὰ μὴν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα. 

Σὲ ποιὸν νὰ πᾶς νὰ τὸ πεῖς; Σὲ ποιὸν νὰ πᾶς νὰ τὸ καταγγείλεις; Ποιὸς θὰ σὲ ἀκούσει; Αὐτὸ εἶναι τὸ δυστύχημα.

Τὸ λέγω ἄλλη μιὰ φορά. Ἀγαπητοί μου, πονάει ἡ ψυχή μου ποὺ σᾶς τὸ λέγω αὐτὸ τὸ πράγμα.

Πονάει ἡ ψυχή μου...

Ἔρχονται ἄνθρωποι καὶ μοῦ λένε, «πάτερ αὐτό, πάτερ ἐκεῖνο, τί νὰ κάνουμε;» καὶ δὲν ἔχω τὸν τρόπο νὰ τοὺς βοηθήσω, νὰ τοὺς πῶ πηγαίνετε... Ποῦ νὰ πᾶτε; Σὲ ποιόν; Ποῦ;

Δυστυχῶς, δὲν εἶναι σὲ θέση οἱ ἐφημέριοί μας, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Χριστὸν τεταγμένοι νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιον. Δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ βοηθήσουν. Πεῖτε ἀπὸ ἄγνοια, πεῖτε ἀπὸ ἀδιαφορία, πεῖτε διότι καὶ αὐτοὶ παρασύρονται κάποτε;

Ἀκούει κανεὶς γνῶμες γύρω ἀπὸ τέτοια θέματα, ποὺ νὰ τραβάει τὰ μαλλιά του.

Θὰ πῶ κάτι ποὺ σᾶς τὸ ΄χῶ πεῖ καὶ πέρισυ.

Ἀγαπητὸ ποίμνιον, βοηθεῖστε ἐσεῖς τὸν ἑαυτό σας.

Μελετᾶτε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί βοηθήσατε ἐσεῖς τόν ἑαυτόν σας. (σχ. Π.κ. Το Ευαγγέλιον και τούς Πατέρες, τούς Αγίους του Θεού.)

Ἐμεῖς, δὲν μποροῦμε νὰ σᾶς βοηθήσουμε... Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ κάποτε σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς, - εἴτε τὸ καταλαβαίνουμε, εἴτε δὲν τὸ καταλαβαίνουμε -, σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς εἰς τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν. Ναί...

Γιατί καὶ ἐμεῖς ὡς ταγοί, ὡς κληρικοί, ἔχουμε γίνει θύματα αὐτῶν τῶν καταστάσεων. Ναί! Μὴν σᾶς κάνει ἐντύπωση... Δὲν θὰ ‘θελα νὰ σᾶς βάλλω τὴν ὑποψία γιὰ κείνους ποὺ σᾶς ποιμένουν, ἀλλά, δὲν θὰ΄θελα ὅμως νὰ σᾶς ἀφήσω καὶ ξένοιαστους, καὶ νὰ πεῖτε:

«Ἔ! ἔχουν τὸν λόγον ἄλλοι, αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ποῦν, αὐτὸ θὰ κάνουμε».Ὄχι! 

Νὰ ΄μαστε ξυπνητοὶ ἄνθρωποι, νὰ μελετοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ προστατέψουμε τὸν ἑαυτό μας. Διότι σήμερα, δὲν σᾶς προστατεύουν ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι τεταγμένοι γιὰ νὰ σᾶς προστατέψουν. (...)

(...) Κατὰ τὰ ἄλλα... Δὲν ξέρω... πολλὰ λέγονται καὶ ἀκούγονται. Ἡ ἐποχὴ μας ἔχει χαλάσει τοὺς ἀνθρώπους. Εἴμαστε χαλασμένοι πλέον ἄνθρωποι. Ἅμα λοιπὸν δὲν ξέρεις μερικὰ πράγματα, πῶς θὰ προστατέψεις ἀδελφέ μου, τὴν ὑγεία σου, καὶ τὴ ζωή σου.

Ἔτσι καὶ ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, μελετᾶτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἅμα συναντήσετε τὴν ἀδιαφορία ἐκ μέρους ἡμῶν, τότε νὰ πεῖτε:

«Ὄχι πάτερ! Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι. Εἶναι ἀλλιώτικα, καὶ ἐὰν ἐσὺ τὰ λὲς ἔτσι, ἐγὼ τουλάχιστον, θὰ προστατέψω τὸν ἐαυτόν μου». 

Καὶ ὄχι μόνον τὸν ἐαυτόν σας, ἀλλὰ νὰ προστατέψετε καὶ τοὺς παραπέρα, τοὺς πλαϊνούς σας, διότι εἶναι ἀνάγκη ἀγαπητοί μου, ἔτσι νὰ γίνει...

~ Μακαριστός π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

22η Ὁμιλία στό Δευτερονόμιον, (απόσπασμα) - 2/11/81)

Ολόκληρη την ομιλία μπορείτε να την ακούσετε εδώ.

Δείτε και σχετικά: 

Ενα μήνυμα για τούς χριστιανούς των εσχάτων ~ Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο θαυματουργός

Αν πιστεύεις όπως ο Βαρθολομαίος, πως ο Πάπας είναι εκκλησία, 

να ρωτήσεις τον Άγιο Νικόλαο...

Οφείλης να κρίνεις για να διακρίνεις,

όχι για να κατακρίνεις. ~Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης,

Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο Επίσκοπος παρεκκλίνει

 από τον καθολικόν κανόνα. 

~ Πρωτ. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, 

κορυφαῖος θεολόγος τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Κανείς δεν μπορεί να φιμώσει το Πνεύμα 

μέσα στην Εκκλησία ώστε αυτό να μη φωτίζει τους πιστούς. 

~ Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ενα μήνυμα για τούς χριστιανούς των εσχάτων ~ Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο θαυματουργός

~ Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο θαυματουργός †

Επίσκοπος Σαγκάης και Σαν Φρανσίσκο

Στα έσχατα χρόνια, το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί, που οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη, και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία...

Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων.

Ιδίως σε αυτή την εποχή, ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας...

~ Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, ο θαυματουργός 

Πηγές: iconandlight.wordpress.com

& Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου Λάρνακας

Απώλεσαν την χάρη του Αγίου Πνεύματος οι αιρετικοί και οι σχισματικοί ~ Μέγας Βασίλειος

«Ἀπώλεσαν, τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ αἱρετικοί καί σχισματικοί καί διεκόπη ἡ μετάδοσις αὐτῆς ἀπό τήν στιγμή πού ἀπεμακρύνθησαν ἀπό τήν Ἐκκλησίαν...

Μεταβιβασθέντες δέ στήν τάξη τῶν λαϊκῶν, οὔτε χάρισμα πνευματικόν ἔχουν, οὔτε νά βαπτίζουν ἢ νά χειροτονοῦν ἔχουν ἐξουσίαν, καί οἱ ἐξ αὐτῶν βαπτιζόμενοι, πρέπει νά ξαναβαπτίζονται μέ τό ἀληθινόν τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας βάπτισμα...».

~ Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

(πρβλ.1ο κανόνα. Ιερό Πηδάλιο σελ. 588-9.

κανόνες ποῦ «ἐπεσφράγισεν» ἡ ἕκτη Οἰκουμενική Σύνοδος)

*****

«Να πηγαίνετε στους ναούς όπου λειτουργούν άξιοι ιερείς, οι οποίοι δεν υποτάχθηκαν στις εντολές αυτής της σχισματικής οργάνωσης. Ακόμα και αν όλοι οι ναοί πέσουν στα χέρια τους και δεν έχετε που να πάτε, καλύτερα να μην πάτε πουθενά, παρά σε αυτούς. Να μην έχετε καμία επικοινωνία με τους σχισματικούς ούτε να επιχειρήσετε διαλόγους μαζί τους...»

~ Άγιος Λουκάς ο Ιατρός 

Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως & Κριμαίας (1877 - 1961).

(από το βιβλίο: Ένας Άγιος ποιμένας 

και γιατρός χειρούργος.

Έκδοση επηυξημενη, 72η χιλιάδα.

Αρχιμανδρίτου Νεκτάριου Αντωνόπουλου. Σελ. 116.)

''Κι ἔτσι, ἀνατράπηκαν τά δόγματα τῆς ὀρθῆς πίστης κι ἔπεσαν σέ σύγχυση...'' ~ Μέγας Βασίλειος

Κι ἔτσι, ἀνατράπηκαν τὰ δόγματα τῆς ὀρθῆς πίστης κι ἔπεσαν σὲ σύγχυση οἱ θεσμοὶ τῆς Ἐκκλησίας. Κι οἱ φίλαρχοι, ποὺ δὲν φοβοῦνται τὸν Κύριο, πηδοῦν καὶ κυριεύουν τὶς ἐπισκοπές. Λοιπόν, φανερὰ πιά, ὁ ἐπισκοπικὸς βαθμὸς προβάλλεται σὰν ἔπαθλο τῆς ἀσέβειας, ἔτσι ποὺ ὅποιος ξεστόμισε τὶς πιὸ φοβερὲς βλαστήμιες ἀπέναντι τῆς ἀλήθειας, νὰ εἶναι προτιμότερος γιὰ ἐπίσκοπος τοῦ λαοῦ... (...)

~ Μέγα Βασιλείου, Επιστολή 92, πρός Ἰταλούς καί Γάλλους.

Ακαίρου θυμού το κέρδος πτώσις. ~ Μέγας Βασίλειος

*Ακαίρου θυμού το κέρδος πτώσις.

*Θυμός εγείρει μάχην, μάχη δε γεννά λοιδορίας, αι δε λοιδορίαι πληγάς, πληγαί δε τραύματα. Εκ δε τραυμάτων, πολλάκις θάνατος.

~ Μέγας Βασίλειος, Θεοφώτιστος Πατέρας της Εκκλησίας, Επίσκοπος Καισαρείας, κορυφαίος Θεολόγος του 4ου Αιώνος και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες.  (330-379)

Πηγή: rimata-zois.gr

Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης καί ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος.

Γράφει ὁ κ. Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Ὁ Μέγας Βασίλειος δέν εἶναι μονάχα ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης τῆς ἀγάπης, τῶν θεοφώτιστων διδαχῶν, τῶν γραμμάτων καί τῶν ἐπιστημῶν, τῆς ἄσκησης καί τῆς ἀρετῆς.

Εἶναι ταυτόχρονα καί ὁ τολμηρός ὁμολογητής τῆς Πίστεως, ὁ αὐστηρότατος διώκτης τῶν αἱρέσεων, ὁ ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος, ὁ ὄντως ποιμήν.

Στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἡ Ἐκκλησία ταλανιζόταν ἀπό τήν διάδοση δύο κυρίως αἱρέσεων: Τοῦ Ἀρείου καί τοῦ Σαβελλίου. Ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου εἶχε καταδικασθεῖ ἤδη ἀπό τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο (325).

Ἐντούτοις, κατά τά χρόνια τοῦ ἁγίου Μεγάλου Βασιλείου (330-379), οἱ ὀπαδοί τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Ἀρείου εἶχαν τόσο πληθυνθεῖ, ὥστε κατάφεραν καί πῆραν στά χέρια τους τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἱερῶν Ναῶν.

Τό γεγονός αὐτό ἀποκαλύπτεται σέ μιά ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται “τοῖς Δυτικοῖς Ἐπισκόποις”. Στήν ἐπιστολή του αὐτή ὁ Μέγας Βασίλειος περιγράφει λεπτομερῶς ὅλα τά βάσανα, πού ὑπέστησαν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐξ αἰτίας τῆς ἄρνησής τους νά ἀποδεχθοῦν τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου...

Τά λόγια του εἶναι τόσο ἐπίκαιρα! Θαρρεῖς καί γράφτηκαν, γιά νά περιγράψουν ἐπακριβῶς τίς διώξεις καί τήν κατασυκοφάντηση τῶν ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως τῶν ἡμερῶν μας.

Ἐκείνων, δηλαδή, τῶν Πιστῶν, πού ἀγωνίζονται σήμερα μέ φιλότιμο ἐναντίον τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Γράφει ὁ Ἅγιος: Τά πλήθη, ἀφοῦ ἐγκατέλειψαν τούς οἴκους τῆς προσευχῆς, συναθροίζονται στίς ἐρημιές. Τό θέαμα εἶναι ἐλεεινό: Γυναῖκες καί παιδιά καί γέροντες καί ἄλλοι ἀσθενεῖς, κάτω ἀπό ραγδαῖες βροχές καί χιονοπτώσεις καί ἀνέμους καί χειμωνιάτικους παγετούς, ἀλλ’ ἐπίσης καί τό καλοκαίρι κάτω ἀπό τόν φλογερό ἥλιο, ταλαιπωροῦνται στό ὕπαιθρο.

“Καί ταῦτα πάσχουσι διά τό τῆς πονηρᾶς ζύμης Ἀρείου γενέσθαι μή καταδέχεσθαι”. Καί τά ὑποφέρουν ὅλα αὐτά, διότι δέν δέχθηκαν τήν πονηρή ζύμη (τήν αἵρεση) τοῦ Ἀρείου. (Ἐπιστολή 242, Τοῖς Δυτικοῖς Ἐπισκοποις, 2, ΕΠΕ 2, 28)

Σέ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀπευθυνόμενος “τοῖς ὑφ’ ἑαυτόν ἀσκηταῖς”, δίνει γραμμή στά πνευματικά του παιδιά καί διδάσκει μέ σαφήνεια ποιά ἀκριβῶς πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στούς αἱρετικούς.

Γράφει ὁ Ἅγιος: “Ἡμεῖς γάρ ὁμοίως καί τούς τά Σαβελλίου νοσοῦντας καί τούς τά Ἀρείου δόγματα ἐκδικοῦντας ὡς ἀσεβεῖς ἀποφεύγομεν καί ἀναθεματίζομεν”. (Ἐπιστολή 226, Τοῖς ὑφ’ ἑαυτόν ἀσκηταῖς, 4, ΕΠΕ 3, 108)

Μετάφραση: Ἐμεῖς ἀποφεύγουμε ἐξίσου ὡς ἀσεβεῖς καί ἀναθεματίζουμε τόσο ἐκείνους πού πάσχουν ἀπό τή νόσο (τήν αἵρεση) τοῦ Σαβελλίου, ὅσο καί ἐκείνους πού ὑποστηρίζουν τά δόγματα τοῦ Ἀρείου.

Ἡ πονηρία καί ἡ δολιότητα τῶν αἱρετικῶν (χαρακτηριστικά ὅλων τῶν αἱρετικῶν, ὅλων τῶν ἐποχῶν) εἶναι στοιχεῖα, πού δέν διαφεύγουν τῆς προσοχῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Σέ ἐπιστολή του, πού ἀπευθύνεται “τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν”, μεταξύ τῶν ἄλλων γράφει σχετικά: Ἐπειδή ὁ διάβολος εἶδε ὅτι μέ τούς διωγμούς ἡ Ἐκκλησία πληθύνεται καί ἀκμάζει περισσότερο, ἄλλαξε τὴν γνώμη του καί δέν πολεμάει πλέον φανερά. Τί κάνει; Τοποθετεῖ γιά τούς πιστούς κρυφά καρτέρια, σκεπάζοντας τήν δολιότητα τῶν αἱρετικῶν μέ τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ πού περιφέρουν. (Ἐπιστολή 139, Ἀλεξανδρεῦσιν, 1, ΕΠΕ 3,64)

“Κεκρυμμένα ἡμῖν τά ἔνεδρα τίθησι καλύπτων αὐτῶν τήν ἐπιβουλήν διά τοῦ ὀνόματος ὅ περιφέρουσι… Τό Χριστιανῶν ὄνομα ἔχει καί τούς διώκοντας”.

Ἐφόσον καί οἱ διῶκτες μας λένε ὅτι εἶναι τάχα Χριστιανοί, ἐνῷ θά πάθουμε τά ἴδια μέ τούς πατέρες μας, ἐντούτοις δέν θά φαίνεται ὅτι πάσχουμε γιά τόν Χριστό.

Ἡ συμμετοχή μας στό λεγόμενο παγκόσμιο συμβούλιο ἐκκλησιῶν (στήν κουρελού τοῦ διαβόλου, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος γέροντάς μας Παΐσιος), ὅπως ἐπίσης καί οἱ περιβόητοι “διαχριστιανικοί διάλογοι” δέν μένουν στό ἀπυρόβλητο ἀπό τόν πανεπίκαιρο Μέγα Ἱεράρχη Βασίλειο.

Γιά τούς ἀφελεῖς τῶν Ὀρθοδόξων πού, μέσῳ αὐτῶν τῶν πρακτικῶν, προσδοκοῦν μετάνοια καί ἐπιστροφή τῶν κακοδόξων αἱρετικῶν, γράφει ὁ Ἅγιος (Ἐπιστολή πρός Θεόσδοτον, Ἐπίσκοπον Νικοπόλεως):

“Οὔτε ὁ Αἰθίοψ ἀλλάξει ποτέ τό δέρμα αὐτοῦ, οὔτε ὁ ἐν διαστρόφοις δόγμασι συντραφείς ἀποτρίψασθαι δύναται τό κακόν τῆς αἱρέσεως”. (Ἐπιστολή 130, Θεοδότῳ Ἐπισκόπῳ Νικοπόλεως, 1, ΕΠΕ 2, 132)

Μετάφραση: Οὔτε ὁ Αἰθίοπας θά ἀλλάξει ποτέ τό δέρμα του, οὔτε ἐκεῖνος, πού ἀνατράφηκε μέ διεστραμμένα δόγματα, θά ἀποτινάξει τό κακό τῆς αἱρέσεως.

Καί συμπληρώνει ὁ Μέγας Βασίλειος σέ ἐπιστολή, πού τήν ἀπευθύνει πρός τόν Ἐπίσκοπο Σαμοσάτων Εὐσέβιον:

“Ἐάν μέν οὖν πεισθῶσί σοι, ταῦτα ἄριστα. Εἰ δέ μή, γνωρίσατε τούς πολεμοποιούς καί παύσασθε ἡμῖν τοῦ λοιποῦ περί διαλόγων ἐπιστέλλοντες”. (Ἐπιστολή 128, Εὐσεβίῳ Ἐπισκόπῳ Σαμοσάτων, 3, ΕΠΕ 1, 274-276)

Μετάφραση: Ἄν, λοιπόν, σᾶς ἀκούσουν οἱ αἱρετικοί καί πεισθοῦν, αὐτό εἶναι τό ἄριστο. Ἄν, ὅμως, δέν πεισθοῦν, μάθετε ποιοί εἶναι οἱ αἴτιοι τοῦ πολέμου καί πάψτε στό ἑξῆς νά μοῦ γράφετε γιά συμφιλίωση...''

Ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας, σέ ἰδιόμελο στιχηρό, γράφει γιά τόν Ἅγιο Ἱεράρχη Μέγα Βασίλειο: “Τῶν θεοστυγῶν αἱρέσεων τάς βλασφημίας κατέτρωσας”. Τίς βλασφημίες, τίς συκοφαντίες τῶν θεομίσητων αἱρέσεων τίς κατατρόπωσες, τίς διέλυσες.

*****

{1. Ὁ Σαβέλλιος δίδασκε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνα πρόσωπο μέ μιά ὑπόσταση καί ὅτι ἐμφανίζεται στήν Παλαιά Διαθήκη ὡς Πατήρ, στήν Καινή Διαθήκη ὡς Υἱός καί στήν Ἐκκλησία ὡς Ἅγιον Πνεῦμα.

2. Ὁ Ἄρειος πίστευε ὅτι ὁ Υἱός δέν εἶναι ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα, ἀλλά κτίσμα τοῦ Πατρός, πού δημιουργήθηκε σέ ὁρισμένο χρόνο.}

ΠΗΓΗ: ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, τοῦ Βασιλείου Χαρώνη. πηγή:orthodoxostypos.gr & makkavaios.blogspot.com

Ὁ Μέγας Βασίλειος άν ζοῦσε στήν ἐποχή μας θά ἔπιανε ξανά τήν σπηλιά καί τό κομποσχοίνι...

Ἅγιος Παΐσιος: «Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐάν ζοῦσε στήν ἐποχή μας θά ἔπιανε ξανά τήν σπηλιά καί τό κομποσχοίνι...»

Οἱ περισσότεροι Πνευματικοί τῆς ἐποχῆς μας εἶναι καλογερομάχοι καὶ ποικιλοτρόπως βάλλουν κατὰ τοῦ Μοναχισμοῦ καὶ μάλιστα χρησιμοποιοῦν καὶ Μεγάλους Βασιλείους μὲ Βασιλειάδες καὶ κοινωνικὴ δράση κ.λ.π. 

Δὲν θέλω νὰ ἀναφέρω τὴν ζωὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, πρὶν ἀρχίση τὶς Βασιλειάδες, ἀλλὰ ἁπλῶς νὰ πῶ τὸν λογισμό μου, τί θὰ ἔκανε ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐὰν ζοῦσε στὴν ἐποχή μας. Ἔχω τὴν γνώμη ὅτι θὰ ἔπιανε ξανὰ τὴν σπηλιὰ καὶ τὸ κομποσχοίνι, βλέποντας τὴν φλόγα τῆς ἀγάπης (ἀπὸ τὶς Βασιλειάδες καὶ ἄλλων Ἁγίων Πατέρων) νὰ ἔχη ἁπλώσει παντοῦ, ὄχι μόνο στοὺς πιστοὺς ἀλλὰ ἀκόμη καὶ στοὺς ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι ὅλοι μαζὶ ἀποτελοῦν τὴν Κοινωνικὴ Πρόνοια, ποὺ περιθάλπει ἀκόμη καὶ μέλη τῶν Πνευματικῶν Φιλανθρωπικῶν Συλλόγων (μὲ χαρτὶ μόνον ἀπορίας). 

Μὲ λίγα λόγια, ἡ Κοινωνικὴ Πρόνοια καθημερινῶς φωνάζει:

«Ἅγιοι Πατέρες τῆς ἐποχῆς μας, ἀφῆστε τὴν φιλανθρωπία σ΄ ἐμᾶς τοὺς λαϊκούς, ποὺ δὲν μποροῦμε να κάνουμε καὶ κάτι ἄλλο, καὶ ἐσεῖς κοιτάξτε νὰ ἀσχοληθῆτε μὲ κάτι τὸ πνευματικώτερο».

Δυστυχῶς ὅμως, ὄχι μόνον αὐτὸ δὲν κάνουν μερικοὶ Κληρικοί, διότι δὲν τὸ καταλαβαίνουν, ἀλλὰ τὸ κακὸ εἶναι ποὺ ἐμποδίζουν καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸ καταλαβαίνουν καὶ θέλουν νὰ δοθοῦν ὁλόκληροι στὸν Χριστὸ καὶ αἰσθάνονται ἔντονα τὴν κλίση τῆς ἀναχωρήσεως. Δὲν φτάνουν δηλαδὴ τὰ ὅσα ἀκούει ἕνας ἀρχάριος Μοναχὸς ἀπὸ τοὺς λαϊκούς, ἀκούει καὶ ἕνα σωρὸ ἀπὸ τοὺς Κληρικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀκόμη καὶ τὴν παράλογη ἀπαίτηση ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς νὰ ἀφήσουν τὴν ἔρημο καὶ νὰ ἔλθουν στὸν κόσμο, νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴν κοινωνικὴ δράση τῆς φιλανθρωπίας. Καλὸ εἶναι νὰ ἀναφέρω καὶ μερικὰ ἀπὸ τὰ στεφάνια ποὺ τοὺς πλέκουν: «τεμπέληδες, ἀτομιστές, ἄνανδρους, κ.λ.π.», ἐπειδὴ θεωροῦν τοὺς ἑαυτοὺς τους ἥρωες, ποὺ ἀγωνίζονται μέσα στὴν ἁμαρτωλὴ κοινωνία, καὶ τοὺς Μοναχοὺς δειλούς, ποὺ φεύγουν, γιὰ νὰ σώσουν μόνον τὴν ψυχή τους.

Ἀπορῶ πῶς δὲν καταλαβαίνουν τὴν μεγάλη ἀποστολὴ τοῦ Μοναχοῦ! Ὁ Μοναχὸς φεύγει μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, ὄχι γιατί μισεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀγαπάει τὸν κόσμο καὶ κατ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ τὸν βοηθήση περισσότερο διὰ τῆς προσευχῆς του σὲ πράγματα ποὺ δὲν γίνονται ἀνθρωπίνως παρὰ μόνο μὲ θεϊκὴ ἐπέμβαση. 

Ἔτσι σώζει ὁ Θεὸς τὸν κόσμο. Ὁ Μοναχὸς δὲν λέει ποτέ: «νὰ σώσω τὸν κόσμο», ἀλλὰ προσεύχεται γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου, παράλληλα μὲ τὴν δική του. Ὅταν ὁ καλὸς Θεὸς ἀκούση τὴν προσευχή του καὶ βοηθήση τὸν κόσμο, πάλι δὲν λέει «ἔσωσα ἔγω κόσμο», ἀλλὰ «ὁ Θεός».

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐπιστολές», Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, ἔκδοση Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου» Βασιλικὰ Θεσσαλονίκης

Πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr

«Να, ή παρθένος θα μείνει έγκυος!», οι Ιουδαίοι πασχίζουν ακόμη να ερμηνεύσουν... ~ Ιερός Χρυσόστομος

«Να, ή παρθένος θα μείνει έγκυος» (Ήσ. 7:14).

Τα λόγια είναι της συναγωγής, μα το απόκτημα της Εκκλησίας. Η συναγωγή έθαψε το νήμα, η Εκκλησία φόρεσε τη βασιλική στολή.

Ή Ιουδαία Τον γέννησε η οικουμένη Τον υποδέχτηκε.

Η συναγωγή Τον θήλασε και Τον έθρεψε, η Εκκλησία Τον παρέλαβε και ωφελήθηκε. Στη συναγωγή βλάστησε το κλήμα, εμείς όμως απολαμβάνουμε τα σταφύλια της αλήθειας.

Ή συναγωγή τρύγησε τα σταφύλια οι ''ειδωλολάτρες'' όμως πίνουν το μυστικό πιοτό.

Εκείνη έσπειρε στην Ιουδαία το σπόρο, οι ειδωλολάτρες όμως θέρισαν το στάχυ με το δρεπάνι της πίστεως. Αυτοί έκοψαν με σεβασμό το ρόδο, και στους Ιουδαίους έμεινε το αγκάθι της απιστίας.

Το πουλάκι πέταξε, κι αυτοί οι ανόητοι κάθονται και φυλάνε ακόμα τη φωλιά.

Οι Ιουδαίοι πασχίζουν να ερμηνεύσουν το βιβλίο του γράμματος...

και οι ''ειδωλολάτρες'' τρυγούν τον καρπό του Πνεύματος.

«Να, ή παρθένος θα μείνει έγκυος».

~ Aγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου 

Πηγή: psigmataorthodoxias3.wordpress.com

Ο Θεός Λόγος υπέβαλε εαυτόν να φανερωθεί σωματικώς, προκειμένου να προσελκύσει ως Άνθρωπος.

~ Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας,

Περί της Ενανθρωπήσεως του Λόγου 16.

«Επειδή λοιπόν ο νους των ανθρώπων εξέπεσε στα αισθητά αντικείμενα, ο Λόγος υπέβαλε εαυτόν να φανερωθεί σωματικώς, προκειμένου να προσελκύσει ως άνθρωπος τους ανθρώπους στον εαυτό Του και να κατευθύνει τις αισθήσεις τους προς τον Ίδιο.

...και κατ' αυτόν τον τρόπο, βλέποντάς Τον ως έναν άνθρωπο, να τους πείσει με τα έργα που εκτελεί ότι δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά και Θεός, και ο Λόγος, και η Σοφία του αληθινού Θεού. 

Αυτό εννοεί επίσης ο Παύλος λέγοντας “να είστε ριζωμένοι και βασισμένοι στην αγάπη, για να μπορέσετε να κατανοήσετε μαζί με όλους τους αγίους, ποιο είναι το πλάτος και το μήκος και το ύψος και το βάθος, και να γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού που υπερβαίνει τη γνώση, για να γεμίσετε με όλη την πληρότητα του Θεού”. 

Διότι στον Λόγο που εκτείνεται παντού, και προς τα πάνω και προς τα κάτω και στο βάθος και το πλάτος —προς τα πάνω δηλαδή στη δημιουργία, προς τα κάτω με την ενσάρκωση, στο βάθος δηλαδή στην κόλαση και στο πλάτος δηλαδή στον κόσμο— τα πάντα πληρούνται από τη γνώση περί του Θεού. 

Γι' αυτόν τον λόγο δεν τέλεσε τη θυσία για χάρη όλων αμέσως, μόλις ήλθε ανάμεσά μας, παραδίδοντας το σώμα Του στον θάνατο και ανασταίνοντάς το, καθιστώντας εαυτόν τοιουτοτρόπως αόρατο, αλλά και πρώτα έκανε τον εαυτό Του ορατό μέσω του σώματός Του κατοικώντας εντός του και εκτελώντας τέτοια έργα και σημεία, τα οποία θα Τον καθιστούσαν γνωστό όχι ως άνθρωπο αλλά ως Θεό Λόγο. 

Διότι διά της ενανθρωπίσεως ο Σωτήρ, εκτέλεσε αμφότερα τα φιλάνθρωπα έργα Του· και το ότι αφάνισε τον θάνατο από εμάς και μας ανακαίνισε, και το ότι, μολονότι αφανής και αόρατος, διαμέσου των πράξεών Του, φανερώθηκε και γνωστοποίησε ότι είναι ο Λόγος του Πατρός, ο ηγεμών και βασιλεύς των πάντων.» 

~ Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας,

Περί της Ενανθρωπήσεως του Λόγου 16.

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. ~ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. Αυτή είναι η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία.

Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία μπορεί να φέρει ένα Χριστιανό στην τελειότητα της Χριστιανικής ζωής ή αγιότητος και να ολοκληρώσει την κάθαρση από τις αμαρτίες και να οδηγήσει στην αφθαρσία.

Οι άλλες ομολογίες κατέχουν την αλήθεια εν αδικία. Ανέμιξαν την δεισιδαιμονία και το ψεύδος με την αλήθεια και δεν κατέχουν εκείνα τα θεόσδοτα μέσα για την κάθαρση, τον αγιασμό, την αναγέννηση και ανανέωση, τα οποία κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία.

~ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

''Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ'' (ΣΕΛ. 26)

Ουνίτες μας θέλουν! ~ Χαρισματικές μορφές της Ορθοδοξίας για τούς Παπικούς.

Ουνίτες μας θέλουν! Ο Παπισμός είναι αίρεση και παναίρεση. ~ άγιος παπα Γιώργης Μεταλληνός

Ο Πάπας είναι αιρετικός, και πρόδρομος του αντιχρίστου κατά τούς Αγίους Πατέρες... ~ Γέρ. Γαβριήλ ο Αγιορείτης

Ο Πάπας είναι ο ηθικός αυτουργός της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως. ~ Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

Ο Παπισμός ''Εκκλησία''; Δεν φοβάστε τον Θεό πατέρες; ~ Γερ. Δοσίθεος

Αυτοί τώρα οι λατίνοι, θέλουν να λέγονται ''εκκλησία'';; ~ Αρχ. Σάββας ο Αγιορείτης, εκ Κερασιάς Καυσοκαλυβίων

Οι Παπικοί δεν έχουν μυστήρια. Μόνο όσοι έχουν βαπτιστεί είναι μέλοι της Εκκλησίας. Οι λατίνοι είναι αβάπτιστοι και ο Πάπας δεν είναι Επίσκοπος! ~ Μακαριστός Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος

Μαρτυρία Μητρ. Μόρφου Νεόφυτου: O Άγιος Ευμένιος μνημόνευσε κάποτε στήν προσκομιδή το όνομα ενός καθολικού που είχε συμβάλει οικονομικά στο λεπροκομείο... και εμφανίστηκε άγγελος και έβγαλε την μερίδα του καθολικού απο το άγιο Δισκάριο λέγοντας του πως εκεί μόνο τα Μέλη της Εκκλησίας μπορεί να μνημονεύει!

Μερική απομαγνητοφώνηση Δημήτρης Ρόδης

Πηγή: Σημεία των καιρών

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴ (Ὀρθόδοξος) καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία κατέκρινε τὸν Παπισμὸν ὡς αἵρεσιν, καὶ τοὺς ὀπαδοὺς ταύτης παπικοὺς ὡς αἱρετικούς...'' ~ Απόσπασμα Ἐγκυκλίου Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν 1848, Μ. 385

''Απειλείται, όχι μόνο η Πίστη, αλλά και το ίδιο το Έθνος...'' ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός

*''Απειλείται, όχι μόνο η Πίστη, αλλά και το ίδιο το Έθνος. Η ενότητα του Έθνους είναι ο εκκλησιαστικός χώρος. Είναι μόνιμη προσπάθεια της Ευρώπης, να διαλυθεί ο Ελληνισμός...

Υπάρχει άσπονδο μίσος, από τη μεριά της φραγκικής και τευτονικής Ευρώπης εναντίον της Ορθοδοξίας, επειδή είναι το μόνο διαφοροποιητικό στοιχείο του Έθνους μας από τη Δύση...''

*«Κάθε δίλημμα σήμερα τοῦ τύπου «Ὀρθοδοξία ἢ Ἑλληνισμὸς» εἶναι ὄχι μόνο πλαστό, ἀλλὰ καὶ ἐθνοκτόνο. Γιατὶ σημαίνει τάση ἐπιστροφῆς στὴν ἀτέλειά μας, στὴν παλαιὰ ἀγωνιώδη ἀναζήτηση μας. Ἐνῷ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, ποὺ διασώζει τὴν αὐτοσυνειδησία του, τὸ ζητούμενο εὑρέθη. Εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν... εὔρομεν πίστη ἀληθῆ! Εὔρομεν τὴν ἀλήθειαν».

Κάθε ἀποδέσμευση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία δὲν συνιστᾷ μόνο τραγικὸ διαμελισμὸ τῆς ὑπάρξεώς μας, ἀλλὰ καὶ καθαρὸ παραλογισμό. Ὅπου χάνεται ἡ Ὀρθοδοξία, χάνεται καὶ ὁ Ἑλληνισμός! Ἰδοὺ γιατί κάθε παρόμοια ἐπιδίωξη συνιστᾷ ὀπισθοδρόμηση καὶ ὄχι πρόοδο. Γιατί μετέχει στὸ «συντηρητισμὸ» τῶν αἱρέσεων, τῶν «ἑλληνιστικῶν λήρων» κατὰ τὸν Μέγα Φώτιο. (λῆρος= λόγος ἐντυπωσιακὸς ἀλλὰ χωρὶς οὐσιαστικὸ περιεχόμενο, παραλήρημα, φλυαρία, ἀνοησία).

Τὸ τραγικότερο ὅμως, συνιστᾷ ἰδιαίτερα σήμερα, ἀπώλεια κάθε δυνάμεως αὐτοπροστασίας, μὲ ἀπόληξη τὸν ραγιαδισμὸ καὶ τὴν ὑποδούλωση.

Ὁ Ἑλληνισμὸς σώζεται ἐκεῖ κυριολεκτικὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἐκεῖ σώζεται ἡ γλώσσα καὶ ἔθνική μας συνείδηση.

Γι’ αὐτὸ πολεμεῖται ἡ Ἐκκλησία.

Γιὰ νὰ ἀποσυνδεθεῖ τελείως ὁ Ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία σὲ ὅλες τὶς δομὲς τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου.

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος καὶ γι’ αὐτὸ θὰ ἀντιστεκόμαστε μέχρι θανάτου.»

~ Μακαριστός  π. Γεώργιος Μεταλληνός 

(♰ 19-12-2019)

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

Αφέλεια ή Προδοσία η ένωση με τους Παπικούς; ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός †

*Θα διακηρύττουν πως υπάρχει ισότης και Ένωση! Αυτό έγινε στο Μπαλαμάντ (στο Λίβανο), εννέα Εκκλησίες στο Μπαλαμάντ, το 1993, με πρώτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Παπική πλευρά, διακήρυξαν την αμοιβαία αναγνώριση των Μυστηρίων, και επομένως ελεύθερα να κοινωνούν οι Ορθόδοξοι σε αυτούς και αυτοί στούς Ορθοδόξους.

*Προσέξτε τώρα, αυτοί (οι Παπικοί) όταν έρχονται να κοινωνήσουν έχουν της Δευτέρας Βατικανής Συνόδου την απόφαση, αμέσως μας κάνουν εμάς Παπικούς, και οχι εκείνοι γίνονται Ορθόδοξοι. Υπάρχει λοιπόν διπλωματία...

*Και ξέρετε τι κάνανε; Τα κείμενα του παπα-Γιάννη του Ρωμανίδη και τα δικά μου, σε αυτούς τούς διαλόγους ενω τρώγαμε μήνες να κάνουμε αυτά που μας είχαν αναθέσει, δεν τα διαβάζανε ποτέ...

*Μασκαράδες, μασκαράδες συνεχώς... Ε που θα φτάσουμε! Ή ολα για τα οποία αγωνιζόμαστε είναι ψέματα... ή δεν είναι, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ και θα ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ! Με συγχωρείται, ο Θεός μαζί μας...

~ άγιος παπα Γιώργης Μεταλληνός

(μερική απομαγνητοφώνηση Δημήτρης Ρόδης)

Ο ταπεινός και ανεξίκακος επίσκοπος Τριμυθούντος ~ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο ταπεινός και ανεξίκακος επίσκοπος Τριμυθούντος

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τίποτα δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν δεν είμαστε επιεικείς προς τους ανθρώπους και αν δεν συγχω­ρούμε τις αδυναμίες τους! Διότι πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Θεός θα μας συγχωρήσει, εάν εμείς πρώτοι δεν συγχωρούμε άλλους;

Κάποτε, ο άγιος Σπυρίδων πούλησε εκατό κατσίκια σε έναν ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα. Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδων ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε ικανό ποσόν για ενενήντα εννέα κατσίκια και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.

Ο άγιος μέτρησε εκατό κατσίκια και του τα έδωσε. Όταν όμως ο έμπορος και οι υπηρέτες του οδήγησαν έξω το κοπάδι, ένα απ’ τα ζώα, βελάζοντας γύρισε πίσω. Αυτός το έδιωχνε αλλά εκείνο επέστρεφε. Όσο το έδιωχνε ξανά και ξανά, εκείνο γύριζε πάλι, μη θέλοντας να πάει μαζί με τα άλλα κατσίκια. 

Ο άγιος τότε πλησίασε τον έμπορο και ψιθύρισε στο αυτί του: «Κοίταξε, παιδί μου, το ζωντανό δεν το κάνει τυχαία αυτό. Μήπως τυχόν παρακράτησες την άξια του;». Ο έμπορος ντράπηκε και ομολόγησε την αμαρτία του. Μόλις πλήρωσε την ανάλογη τιμή που παρακράτησε, το κατσικάκι έφυγε αμέσως και πήγε μαζί με τα άλλα ζώα του κοπαδιού.

Σε άλλη περίπτωση, συνέβη κάποτε να μπουν κλέφτες μέσα στο μαντρί του αγίου Σπυρίδωνα. Αφού άρπαξαν όσα πρόβατα μπορούσαν, γύρισαν κι έκαναν να φύγουν, αλλά μια αόρατη δύναμη τους κρατούσε, σαν καρφωμένους, στο ίδιο σημείο, και ήταν αδύνατον να κινηθούν.

Την αυγή ήλθε ο επίσκοπος να δει το κοπάδι του. Βρίσκοντας εκεί τους κλέφτες, τους επέπληξε με ήπιο τρόπο και τους συμβούλευσε στο εξής να πασχίζουν να ζουν με τους δικούς τους κόπους και όχι με κλοπές. Πήρε μετά ένα πρόβατο και τους είπε: «Πάρτε αυτό για τον κόπο σας, για να μην πάει χαμένη η ολονύχτια αγρυπνία σας»· και έτσι τους απέλυσε εν ειρήνη.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ.118-119)

Από διήγηση του π. Γερασίμου Φωκά

Ξέρετε, μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι άγαμοι βρίσκονται υψηλότερα στην κλίμακα της αγάπης του Θεού.

Δίπλα μου ήταν ένα βιβλίο για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα, και σκεπτόμενος τον Άγιο έγγαμο, πάλι αυτός ο λογισμός πήρε θέση στη σκέψη μου, οπότε νιώθω ένα χαστούκι στο μάγουλο. 

Σηκώνω τα μάτια και τότε βλέπω τον Άγιο Σπυρίδωνα ζωντανό και θυμωμένο μπροστά μου, αυστηρά να με ρωτάει πώς και το πιστεύω αυτό; 

Ο ίδιος δεν ήταν έγγαμος, ο Απόστολος Ανδρέας δεν ήταν έγγαμος; Ο Απόστολος Πέτρος δεν ήταν έγγαμος;

Όταν συνήλθα από αυτή την ψυχρολουσία, άνοιξα το βιβλίο και άρχισα να διαβάζω για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα. Έφτασα στο σημείο που έλεγε ότι ο Άγιος πάντα είχε μεγάλη αγάπη και συμπάθεια στους αμαρτωλούς. 

Όταν κάποιοι κλέφτες πήγανε μία νύχτα να κλέψουνε πρόβατα απὸ τη μάνδρα του, που τη συντηρούσε για να βοηθά τους πεινασμένους, τυφλωθήκανε και δεν μπορούσανε να φύγουνε, και πιάσανε και φωνάζανε να τους ελεήσει και ο Άγιος, όχι μόνο τους ξανάδωσε το φως τους, αλλὰ τους χάρισε κ᾿ ένα κριάρι, γιατί, όπως τους είπε, είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύχτα. Και τελικά, αφού τους νουθέτησε νάναι καλοὶ άνθρωποι, τους έστειλε στα σπίτια τους, χωρὶς να μάθει τίποτα η εξουσία για την κλεψιὰ που θέλανε να κάνουνε.

“Αποκλείεται, δεν το πιστεύω”, είπα. “Μα να τους χαρίσει και κριάρι, γιατί είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύκτα”;

Άφησα το βιβλίο και ανέβηκα στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Εκεί μια σπουδαία μοναχή, η Βερονίκη, που για χρόνια είχε δουλέψει ως νοσοκόμα στην κλινική Αλεβιζάτου στην Ομόνοια, όπου εφημέριος ήταν ο Γέροντας Πορφύριος, μου πρότεινε να περπατήσουμε λίγο. Ήταν η εποχή που τα γύρω αμπέλια του μοναστηριού έγερναν γεμάτα ώριμα σταφύλια, έτοιμα για τρύγο.

“Σκύψε, Γεράσιμε, σκύψε, να μην αναστατώσουμε τους ανθρώπους”, μου λέει.

Γυρίζω και βλέπω δύο χωρικούς να κλέβουν σταφύλια από το αμπέλι του μοναστηριού.

Η Βερονίκη δεν φώναξε, δεν πρόσβαλε, δεν έδιωξε τους κλέφτες, αλλά μου είπε να σκύψω να μην μας δουν και αναστατωθούν... (...)

Από τη Βερονίκη μού ήρθε λοιπόν απάντηση πώς φέρονται οι άνθρωποι του Θεού. Πριν λήξει η μέρα, η αμφισβήτησή μου για ό,τι έπραξε ο Άγιος Σπυρίδωνας με τους κλέφτες, διαλύθηκε...

Πηγή: iconandlight.wordpress.com