Ρώτησα τον Γέροντα σχετικά με τις νέες ταυτότητες που επρόκειτο να εκδοθούν (τσιπακι – 666 – barcode) εάν πρέπει ή όχι να τις αποδεχθούμε και ποια στάση να κρατήσουμε, και ο Γέροντας μου απάντησε:
- Για μας τους χριστιανούς, που μας ενδιαφέρει το θέμα αυτό, να μην βιαστούμε να τις παραλάβουμε όταν εκδοθούν, ας πάρουν πρώτα αυτοί οι οποίοι δεν τους ενδιαφέρει το θέμα αυτό και ας αποφανθεί η Εκκλησία και κάποιοι ειδικοί επί των θεμάτων αυτών. Η Εκκλησία πρέπει να πάρει μια σωστή θέση*. Να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει από το κράτος τουλάχιστον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα.
Να εξηγήσει και στους πιστούς να καταλάβουν ότι αν πάρουν την ταυτότητα αυτή, θα είναι πτώση.
Μαρτυρία προσκυνητή: Ανέστη Μαυροκέφαλου. Απόσπασμα από το βιβλίο «Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης- ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» -Μαρτυρίες Μοναχών και Προσκυνητών (Κάρτα Πολίτου, Σφράγισμα, Χάραγμα, Αντίχριστος), Αλεξανδρούπολη 2011
Yπάρχει μία αίσθηση της Εκκλησιαστικής συνείδησης, ότι ο αντίχριστος δεν θα αργήσει να έρθει, επειδή ζούμε Εσχάτους καιρούς...
Θα σας θυμίσω, για να δείτε την Εκκλησιαστική συνείδηση, το Απολυτίκιο του Αγίου Νεκταρίου, που εκεί λέγει ότι: ''Εφάνη εις τους Εσχάτους καιρούς''...
Ενώ δεν έχομε άλλα Απολυτίκια, ψάξτε όλα τα Απολυτίκια των Αγίων όλων των Αιώνων, δέ θα δείτε πουθενά να υπάρχει αυτός ο χαρακτηρισμός: ''Έσχατοι καιροί...''
"Δεν είναι κάθε ειρήνη άψογη και καλή, αλλά πολλές φορές είναι επισφαλής, και μακριά από τη θεία αγάπη, ιδιαίτερα αν ειρηνεύουμε και συμφωνούμε στην κατάλυση της αλήθειας..."
(Απόσπασμα από ομιλία του π. Βασιλείου, με οδηγό το βιβλίο του Αγίου Αυγουστίνου " Εξομολογήσεις", τόμος Β΄την Κυριακή 16-6-2013.)
Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Όταν ο Χριστός μιλάει για την έκχυση του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία και στους πιστούς, δεν μιλάει αφηρημένα, δεν μιλάει ότι θα το στείλη σε όλη την Εκκλησία γενικά. Ούτε ότι, επειδή οι δεσποτάδες και οι παπάδες έχουν μία αλληλοδιαδοχή με τις χειροτονίες, θα το λάβη γενικά όλη η Εκκλησία...
Ούτε εννοεί ότι εξ' αιτίας της χειροτονίας των επισκόπων υπάρχει οπωσδήποτε η εγγύησις ότι το Πνεύμα το Άγιο θα κατοικήση μόνιμα μέσα στην Ιεραρχία... Διότι, δεν είναι η ύπαρξις του επισκόπου η εγγύησις ότι μία Σύνοδος εμφορείται από το Άγιο Πνεύμα.
Απόδειξις είναι ότι υπήρξαν μέσα στην Εκκλησία πολλοί επίσκοποι, που κατεδικάσθησαν ως αιρετικοί... Αν είχαν εκείνοι οι επίσκοποι Πνεύμα Άγιο, δεν θα έπεφταν σε αίρεσι. Άρα, δεν είναι η εις επίσκοπον χειροτονία κάποιου απόδειξις ούτε εγγύησις ότι στον επίσκοπο αυτόν κατοικεί οπωσδήποτε το Άγιο Πνεύμα...'' ~ Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (†) "Πατερική Θεολογία".
Εμείς βλέπουμε το κομμάτι του σύμπαντος που είναι ορατό. Είναι το μέρος όπου έπεσαν τα πονηρά πνεύματα ,και τα οποία δεν μπορούν ν' ανέβουν πιό πάνω από τ' αστέρια.
- Kάθε σκέψη για εξωγήινους, από Χριστιανούς Ορθοδόξους είναι απαράδεκτη.
Οι εξωγήινοι είναι δαίμονες, οι οποίοι υπήρξαν άγγελοι που έπεσαν στην αμαρτία.
Κανένας άλλος πολιτισμός δεν υπάρχει!
Μόνον αυτόν τον κόσμο έφτιαξε ο Θεός για τους ανθρώπους.
Ο επιστήμων βλέπει αυτό που γνωρίζει, που μελετάει και αποκομίζει από εμπειρία γνώσεις περί αυτού του πράγματος. Η γνώση είναι καθαρά εμπειρική σε όλες τις θετικές επιστήμες.
Κατά τους Πατέρας της Εκκλησίας, το ίδιο συμβαίνει στην θεολογία.
Συμφωνούμε απόλυτα, ότι είμαστε θετικισταί. Δεχόμαστε μόνο εμπειρικά φαινόμενα και τίποτε άλλο. Είμεθα απόλυτα σύμφωνοι σ' αυτό.
Γιατί, οι Πατέρες μόνο εμπειρικά φαινόμενα εδέχοντο.
Γι’ αυτό, ο φωτισμός είναι καθαρά εμπειρική κατάσταση και τίποτε άλλο. Η θέωση εξ ίσου είναι εμπειρική κατάσταση.
Και όλη η θεολογία της Εκκλησίας εκπηγάζει από αυτές τις εμπειρικές καταστάσεις.
Πηγή: ''Εμπειρική δογματική'' της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη †
Εάν ένας βασιλιάς θελήσει να καταλάβει μια εχθρική πόλη, πρώτα δεσμεύει το νερό και την τροφή. Και έτσι οι εχθροί κινδυνεύοντας να πεθάνουν από την πείνα, υποτάσσονται σ΄ αυτόν...
Το ίδιο ισχύει και για τα σαρκικά πάθη. Εάν ο άνθρωπος ζήσει με νηστεία και πείνα, οι εχθροί που είναι στην ψυχή του, χάνουν τη δύναμή τους...
Ο γέροντας Σωφρόνιος στον βίο του Αγ. Σιλουανού αναφέρει ότι η πείρα των Πατέρων της Εκκλησίας κατέταξεσε τρία είδη την εν Χριστώ πνευματική ζωή.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ελκύονται στην πίστη "διά μικράς χάριτος" περνούν τη ζωή τους με ένα μετρημένο αγώνα για την τήρηση των εντολών, και κατά το τέλος της ζωής τους γίνονται επιδεκτικοί μεγαλύτερης θείας Χάριτος.
Ένα δεύτερο είδος, είναι εκείνο κατά το οποίο ο άνθρωπος ελκύεται αρχικά με αναλόγως μέτρια Χάρη, ασκείται όμως πρόθυμα στην προσευχή και στον αγώνα κατά των παθών αξιώνεται να λάβει και άλλη Χάρη, προσθέτει ακόμη εντονότερο αγώνα και έτσι φθάνει σε υψηλότερο βαθμό τελειότητος.
Το τρίτο είδος είναι και το πιο σπάνιο. Είναι εκείνο κατά το οποίο ο άνθρωπος από την αρχή του ασκητικού βίου εξαιτίας της φλογερής μετανοίας του ή πιο σωστά κατά την πρόγνωση του Θεού λαμβάνει τη μεγάλη Χάρη των τελείων.
Αυτό το είδος είναι το πιο δύσκολο. Γιατί όσο μπορούμε να κρίνουμε από τους βίους και τα έργα των Αγίων Πατέρων, από την προφορική παράδοση των ασκητών των τελευταίων αιώνων και από την πείρα των συγχρόνων κανένας δεν μπορεί να κρατήσει το πλήρωμα της δωρεάς της θείας αγάπης που του δόθηκε. Θα ζήσει στη συνέχεια για πολύ καιρό την άρση της Χάρης.
Αλλού αναφέρει: Πολλοί αξιώθηκαν να τους επισκεφθεί η Χάρις στην αρχή της στροφής τους προς τον Θεόν. Μόνο λίγοι όμως υπέμειναν τον αγώνα που είναι απαραίτητος (εδω) για να αποκτήσει ο αγωνιζόμενος με επίγνωση πλέον τη Χάρη που αξιώθηκε.
Από τον Πρόλογο του εγχειριδίου "Ο γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής"
Και αυτό που έγινε.. με πολύ λύπη το ακούσαμε. Αν είναι όντως αληθινό και δεν είναι AI που λέμε, πλέον τώρα πρέπει να το σκεφτόμαστε και αυτό. Ότι κάθε ένας που βγαίνει στο YouTube και λοιπά, μήπως είναι και αλλοιωμένο αυτό που λέει και είναι τεχνητή νοημοσύνη, καταλάβατε.
Με τον αγαπητό μας Μητροπολίτη Πάφου που βγήκε και καταδίκασε την αποτείχιση... Αυτό είναι σαν να καταδικάζεις τον εαυτό σου.
Αυτοκαταδικάζεσαι.Γιατί όταν έγινες επίσκοπος, ορκίστηκες στον Θεό, ενώπιον όλου του λαού, ενώπιον όλης της εκκλησίας, ότι θα τηρείς και θα υπακούς στον νόμο του Θεού και στους ιερούς κανόνες.
Η αποτείχιση είναι κατοχυρωμένη από τους ιερούς κανόνες.
Οταν υπάρχει πρόβλημα στην πίστη, όταν κάποιος γυμνή την κεφαλή κηρύσσει ενάντια στην πίστη, είναι νόμιμο δικαίωμα των πιστών να αποτειχιζονται. Δηλαδή να φεύγουν μακριά από αυτόν τον άνθρωπο και να μην τον μνημονεύουν αν είναι Επίσκοπος. Αυτό είναι νόμιμο, είναι κατοχυρωμένο.
Από το 15ο κανόνα της Πρωτοδευτέρας Οικουμενικής Συνόδου, από ιερό κανόνα. Εσύ τώρα είσαι επίσκοπος. Μπορείς να καταδικάσεις έναν ιερό κανόνα και να πεις ότι εγώ είμαι αντίθετος με αυτόν τον κανόνα;
Δεν αναιρείς τον εαυτό σου μετά και τους όρκους σου; Είναι φοβερό αυτό.
Έτσι, όπως σας είπα, ελπίζω να είναι ΑΙ, να μην είναι πραγματικό ήνα το πάρει πίσω,μακάρι, να το πάρει πίσω, αν είναι αληθινό ή να είχε και κάτι άλλο που δεν μας το δείξανε. Να είχε κάποιες διευκρινίσεις. Μακάρι. Να εννοούσε ότι αποκηρύσσω την κακή αποτείχιση. Μακάρι να ήταν αυτό...
Μακάρι. Να δούμε, εμείς να βάλουμε καλό λογισμό και να κάνουμε προσευχή...
Δυνατότητα γνώσης του Θεού δεν έχει μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. «τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ», (Ἰω. 3:8). Οποιαδήποτε διάκριση και κατηγοριοποίηση ανθρώπων είναι ξένη με τη στάση του γέροντα Σοφρώνιου απέναντι στον άνθρωπο...
Ο ίδιος, μάλιστα, αναφέρεται στο ενδεχόμενο, πνευματικοί «γέροντες» να μην είναι απαραιτήτως ιερείς ή μοναχοί και συμπληρώνει πως η ιεροσύνη, τα εκκλησιαστικά αξιώματα, ακόμη και το μοναχικό σχήμα δεν εξασφαλίζουν τη θεογνωσία.
Η ιστορία της Ρωσικής Εκκλησίας του είχε διδάξει πως πολλοί ευσεβείς χριστιανοί, που ήταν φορείς μεγάλης χάριτος, είτε δεν προωθήθηκαν στην εκκλησιαστική ιεραρχία, είτε οι ίδιοι δεν επιδίωξαν να γίνουν ιερείς ή μοναχοί...
Προϋποθέσεις θεογνωσίας στο συγγραφικό έργο του γέροντος Σωφρονίου (Σαχάρωφ). Αναστάσιος Δ. Αλεπλιώτης, Διπλωματική Εργασία. Σύμβουλος καθηγητής: Βασίλειος Αθ. Τσίγκος Θεσσαλονίκη 2014
Οι αγαθοί λογισμοί χρωματίζουν τα οστά του ανθρώπου, ξεκινώντας από την κάρα του ανθρώπου, επειδή ο τρόπος σκέψεως βρίσκεται στο κεφάλι.
Χρωματίζουν με έντονο χρωστήρα αγιοπνευματικό, και τα οστά αποκτούν έντονο κεχριμπαρί κίτρινο χρώμα, που υποδηλώνει μόνιμη παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Και όσο πιο Άγιος είναι ο άνθρωπος,
τόσο πιο πολύ χρωματίζονται τα οστά του.
Ο χρωματισμός των Αγίων λειψάνων δεν έχει ερμηνευτεί επιστημονικώς και καθιστά αναπολόγητους όχι μόνο όλους τους επιστήμονες, αλλά και τους απίστους.
Αν τα λείψανα των Αγίων ευωδίαζαν στον πραγματικό βαθμό, οι άνθρωποι θα πέθαιναν από αυτήν την ευωδία, λόγω υπερβολικής χαράς!
«Πουλούσαν κάποτε σε ένα σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά... Το ένα το πήρε κάποιος που διεύθυνε οίκο ανοχής και μεγάλωσε έτσι, που το παιδί δεν έμαθε ποτέ αν υπάρχουν μοναστήρια. Το δεύτερο παιδί το εξαγόρασε ο ηγούμενος ενός μοναστηριού. Αυτό το παιδί μεγάλωσε έτσι, που ποτέ του δεν έμαθε αν υπάρχουν οίκοι ανοχής. Πείτε μου, τώρα, πού θα πάνε αυτά τα παιδιά μετά τον θάνατό τους;
–Δεν ξέρουμε.
–Ούτε και οι άγγελοι ξέρουν πώς θα κρίνει ο Θεός τον (κάθε) άνθρωπο…».
Πολύ συχνά έβλεπαν τον π. Γαβριήλ με ένα μπουκάλι στο χέρι και όλοι νόμιζαν ότι έπινε κρασί, αλλά το μπουκάλι περιείχε κάποιο χυμό... Μια φορά πήρε το ποτήρι, είπε την προσφιλή του πρόταση: «Δόξα τω Θεώ και ελέησον ημάς» και το έδωσε σε μια κυρία που καθόταν κοντά του.
Εκείνη μόλις το δοκίμασε αναφώνησε:
-Μα αυτό είναι χυμός βύσσινο!
–Πάει κι αυτή, μέθυσε! Αποκρίθηκε ο άγιος, και το είπε τόσο πειστικά, που τον πίστεψαν...
~ Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής