Το 1267 στην μονή Ξη­ρο­πο­τά­μου του Αγί­ου Όρους, έγι­νε συλ­λεί­τουρ­γο...

Το 1267 στην μονή Ξη­ρο­πο­τά­μου του Αγί­ου Όρους, έγι­νε συλ­λεί­τουρ­γο Ορ­θο­δό­ξων και πα­πι­κών...

για την ένω­ση των 2 εκ­κλη­σιών, και κατά τη διάρ­κεια της Θεί­ας λει­τουρ­γί­ας έγι­νε σει­σμός και κα­τα­πλα­κώ­θη­καν όλοι μέσα στην Εκ­κλη­σία και σκο­τώ­θη­καν!

Εί­ναι με­λα­νή και άγνω­στη ιστο­ρία του Αγί­ου Όρους, την οποία γνω­ρί­ζουν πολύ καλά οι πα­πι­κοί, αλλά οι ημέ­τε­ροι την αγνο­ούν.

~ Μακαριστός Γέροντας Εφραίμ,

 της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 9η Σεπτεμβρίου 2024

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ!

(Αναφορά σε πρόσφατη κυνική ομολογία του «Πάπα» Φραγκίσκου)

      Έχουμε αναφερθεί πάμπολλες φορές στις ανακοινώσεις μας, αποδεικνύοντας με αδιάσειστα στοιχεία, ότι η προωθούμενη «ένωση των εκκλησιών» και κύρια η «ένωση» Ορθοδοξίας και Παπισμού, δεν θα γίνει με την αποδοχή των δογματικών αληθειών της Εκκλησίας από τους αιρετικούς, όπως έχουν διατυπωθεί από τις Άγιες Συνόδους και έχουν διαφυλαχτεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και την απόρριψη των πλανών και κακοδοξιών, αλλά με βάση την «διαφορετικότητα»!

       Τι είναι η «διαφορετικότητα»; Ένας δόλιος τρόπος του Οικουμενισμού αποδοχής των αιρετικών πλανών, ως δήθεν «διαφορετικές παραδόσεις», όχι κατ’ ανάγκην κακόδοξες, και το χειρότερο: «πολύ χρήσιμες για τον εμπλουτισμό των άλλων χριστιανικών ομάδων»! Αυτή είναι άλλωστε απόφαση της Β΄ Βατικανής Συνόδου (1962-1965), ενταγμένη στο διαβόητο «Περί Οικουμενισμού Διάταγμα», το οποίο απώτερο σκοπό έχει να υποτάξει στην παπική εξουσία όλο τον κατακερματισμένο χριστιανικό κόσμο, χωρίς απαραίτητα την «δογματική» ενότητα. Μοναδική προϋπόθεση η υποταγή τους στην εξουσία του «Πάπα»!

      Αυτό ακριβώς εξέφρασε πρόσφατα, με κάθε σαφήνεια, ο «Πάπας» Φραγκίσκος, σχετικά με το «μοντέλο» «ενότητας» Παπισμού και Ορθοδοξίας, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο για απόρριψη καμιάς από τις δεκάδες κακόδοξες πλάνες του. Τις δηλώσεις έκανε μάλιστα ενώπιον ορθοδόξου αντιπροσωπείας, υπό τον Σεβ. Μητροπολίτη Φαναρίου και Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, κ. Αγαθάγγελο, χωρίς δυστυχώς την οποιαδήποτε αντίδραση από την ορθόδοξη αντιπροσωπεία.

      Η είδηση έχει ως εξής: «Στις 16 Μαΐου 2024, ο Πάπας Φραγκίσκος δέχθηκε σε ακρόαση αντιπροσωπεία της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, με την ευκαιρία της εικοσαετούς οικουμενικής συνεργασίας μεταξύ της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Καθολικής Επιτροπής Πολιτιστικής Συνεργασίας της Διεύθυνσης Προαγωγής της “Ενότητα των Χριστιανών”. Απευθυνόμενος στην αντιπροσωπεία του Θεολογικού Κολλεγίου Αθηνών με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Αγαθάγγελο, ο Πάπας είπε: «Περπατώντας μαζί προετοιμαζόμαστε να λάβουμε το δώρο της ενότητας από τον Θεό»»[1]!

    Παραβλέπουμε την λεκτική του πεζότητα, «περπατώντας μαζί» σε μια τόσο σοβαρή δήλωση, στεκόμαστε στην συνέχεια της φράσης του «προετοιμαζόμαστε να λάβουμε το δώρο της ενότητας από τον Θεό». Δεν περιμένουμε να λάβουμε κανένα «δώρο ενότητας» από το Θεό, διότι, με τον τρόπο που διετύπωσε το λόγο του ο κ. Φραγκίσκος, εν τέλει ο Θεός φταίει που είμαστε οι χριστιανοί κατακερματισμένοι, και αργεί να μας κάμει το «δώρο της ενότητας», περιμένοντας, προφανώς, την δική μας προετοιμασία, η οποία βεβαίως πόρρω απέχει από την μετάνοια, την απόρριψη των αιρετικών πλανών και την επιστροφή των αιρετικών παπικών στην μία και αδιαίρετη Εκκλησία, από όπου αποκόπηκαν!

     Η συνέχεια της δήλωσής του είναι πιο αποκαλυπτική: «Περπατώντας μαζί, δουλεύοντας μαζί και προσευχόμενοι μαζί, προετοιμαζόμαστε να λάβουμε από τον Θεό το δώρο της ενότητας, το οποίο, ως καρπός του Αγίου Πνεύματος, θα είναι κοινωνία και αρμονία σε νόμιμη ποικιλομορφία». Και επανέλαβε: «Πρέπει να περπατάμε μαζί, να προσευχόμαστε μαζί»[2] ! Για μετάνοια και απόρριψη των δεκάδων παπικών πλανών ούτε λόγος!

      Σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Φραγκίσκου, η «λήψη» αυτού του «δώρου του Αγίου Πνεύματος» θα «προκύψει» όχι από την μετάνοια, αλλά από την «συμπροσευχή» και «την κοινή προετοιμασία»! Όσον αφορά τις  συμπροσευχές, τόσο οι «δικοί» μας, όσο και οι αιρετικοί, προσεύχονται ομού, χωρίς βέβαια να υπάρξει ως τώρα ένα σαφές σημείο από το Θεό, ότι αυτές γίνονται δεκτές και το «δώρο της ενότητας» έρχεται! Αλλά και η «προετοιμασία» όντως γίνεται, με τους ατέρμονους και ατελέσφορους θεολογικούς διαλόγους, στους οποίους δεν τίθεται, από ορθοδόξου πλευράς, ξεκάθαρα στους αιρετικούς η επιστροφή τους στην ορθή πίστη, όπως έκαναν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια οι άγιοι Πατέρες, αλλά αναλώνονται σε ανούσιες συζητήσεις, οι οποίες έχουν ως σκοπό την «κατανόηση» των κακοδοξιών! Οι αιρετικοί όχι μόνον εμμένουν πεισματικά αμετακίνητοι στις αιρετικές τους θέσεις, αλλά προσπαθούν και συχνά το κατορθώνουν να σύρουν τους ορθοδόξους, να τις «κατανοήσουν» ως «διαφορετικές παραδόσεις», σαφώς όμως καταδικασμένες από την Εκκλησία μας και τους αγίους Πατέρες ως αιρέσεις! Μια πραγματικά επικίνδυνη πρακτική και τακτική του σύγχρονου Οικουμενισμού!     

     Ο κ. Φραγκίσκος αυτό ακριβώς είχε κατά νου του, την «κατανόηση» των παπικών πλανών, οι οποίες γι’ αυτόν δεν είναι κακόδοξες, αλλά «διαφορετικές παραδόσεις». Αυτό εννοούσε όταν έλεγε ότι το «δώρο της ενότητας» «ως καρπός του Αγίου Πνεύματος, θα είναι κοινωνία και αρμονία σε νόμιμη ποικιλομορφία»! Θα έχουμε κοινωνία (μυστηριακή) και αρμονία, σε νόμιμη ποικιλομορφία κακοδοξιών!

       Ακολούθως το δημοσίευμα αναφέρει πως «Στην ομιλία του, ο Πάπας δήλωσε ότι οι νέες γενιές είναι σε θέση να “σπάσουν τις αλυσίδες της αγανάκτησης, των παρεξηγήσεων και των προκαταλήψεων που έχουν φυλακίσει Καθολικούς και Ορθοδόξους για αιώνες, εμποδίζοντάς τους να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον ως αδέρφια ενωμένα στη διαφορετικότητα”. Υπογράμμισε επίσης τη σημασία της από κοινού μαρτυρίας για την αγάπη του Χριστού “σε αυτόν τον τόσο διαιρεμένο και συγκρουόμενο κόσμο”»[3]! Κάνοντας λόγο για «σπάσιμο αλυσίδων αγανάκτησης», εννοούσε φυσικά τους ορθοδόξους, διότι εμείς είμαστε που καταλογίζουμε κακοδοξίες στον Παπισμό ενώ εκείνος σε μας «ελλειμματικότητα».

      Ο Παπισμός είναι εκείνος που πρόσθεσε κακοδοξίες και αλλοίωσε την χριστιανική διδασκαλία, σε αντίθεση με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η οποία δεν έχει παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από την βιβλική, συνοδική και πατερική διδασκαλία. Το μόνο που μας καταλογίζουν οι παπικοί είναι ότι αρνούμαστε να υποταχτούμε στην εξουσία του Πάπα, και ως εκ τούτου χαρακτηρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία «ελλειμματική», διότι δεν είμαστε «ενωμένοι» ήτοι: υποταγμένοι, στον «Πάπα»! Άρα εμάς εννοεί ότι πρέπει «να σπάσουμε τις αλυσίδες της αγανάκτησης, των παρεξηγήσεων και των προκαταλήψεων»! Εμείς είμαστε οι «προκατειλημμένοι», εμείς «ευθυνόμαστε» για την «φυλάκιση Καθολικών και Ορθοδόξων για αιώνες», εμείς «εμποδίζαμε» να «αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον ως αδέρφια ενωμένα στη διαφορετικότητα». Εμείς με τις «εμμονές μας» επιμένουμε πεισματικά ότι ο Παπισμός είναι σύστημα αιρέσεων και όχι «παρεξηγήσεις και προκαταλήψεις», όπως τις αποκαλεί ο κ. Φραγκίσκος!

      Ζητά «κοινή μαρτυρία για την αγάπη του Χριστού στον τόσο διαιρεμένο και συγκρουόμενο κόσμο». Ποια κοινή μαρτυρία μπορούμε να δώσουμε με τους παπικούς, αφού εκείνοι πιστεύουν σε έναν διαφορετικό «Χριστό» από τον Κύριο Ιησού Χριστό της Εκκλησίας; Έναν «Χριστό», ο οποίος «εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα», άγνωστο στην Εκκλησία; Ο Παπισμός διδάσκει μια εντελώς ξένη «χριστολογία», η οποία προσβάλλει  και αλλοιώνει το θεμελιώδες Τριαδικό Δόγμα, εισάγοντας δυαρχία στην Θεότητα και υποβιβάζοντας του Άγιο Πνεύμα. Ο «Χριστός» του Παπισμού, όπως και ολόκληρη η «Αγία Τριάδα» του, είναι ξένα προς την αληθινή και σώζουσα πίστη της Εκκλησίας και άρα ουδεμία κοινή μαρτυρία μπορούμε να δώσουμε στον σύγχρονο κόσμο. Άλλωστε για τους αγίους Πατέρες οι αιρετικοί λογίζονται ως άθεοι!

      Προφανώς ο κ. Φραγκίσκος θέλει να αγνοεί επίσης, και την τραγική για την ανθρωπότητα παπική περί Χριστού και γενικότερα περί Χριστιανισμού μαρτυρία στον κόσμο. Διότι, με την βάναυση διαστροφή και κακοποίηση της χριστιανικής διδασκαλίας και την χιλιόχρονη εγκληματική του πορεία, η «μαρτυρία» του υπήρξε η χειρότερη συκοφαντία για τον Σωτήρα και την Εκκλησία Του! Οι λαοί, κυρίως της Ευρώπης και γενικά του δυτικού κόσμου, «γεύτηκαν» αρκούντος την παπική και στη συνέχεια την προτεσταντική χριστιανοσύνη, ώστε να αποτελεί γι’ αυτούς όνειδος και αποστροφή. Θέλει να αγνοεί ο κ. Φραγκίσκος ότι η σύγχρονη αθεΐα, η οποία είναι εν πολλοίς γέννημα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, ο οποίος εμφανίστηκε και έδρασε ως αντίδραση προς τον ανείπωτο σκοταδισμό και τις φρικαλεότητες του μεσαιωνικού και νεώτερου Παπισμού. Ο «θεός» του παποπροτεσταντισμού είναι οριστικά νεκρός, του οποίου την «κηδεία» περιέγραψε με δραματικό τρόπο ο Νίτσε, στον «θάνατο του Θεού»! Αυτός ο ανύπαρκτος «θεός» του Παπισμού και του Προτεσταντισμού έχει «πεθάνει» και δεν θα μπορέσει κανένας οικουμενισμός, καμιά «ένωση των εκκλησιών» να τον «αναστήσει»!  

      Ο κ. Φραγκίσκος είναι λοιπόν ξεκάθαρος ότι την «ένωση  των εκκλησιών» την εννοεί ως υποταγή της Εκκλησίας μας στην εξουσία του (για να μην είναι «ελλειμματική»), χωρίς να αρθούν οι δεκάδες κακοδοξίες που συσσώρευσε στην «εκκλησία» του τους τελευταίους δέκα αιώνες. Είπαμε, δεν τον ενδιαφέρει να ασπαστούμε τις παπικές πλάνες, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η υποταγή μας, με  την «νόμιμη ποικιλομορφία»! Μάλιστα θεωρούμε ότι την αποκαλεί «νόμιμη», διότι αυτή θα προέλθει μετά από την συμφωνία με τους ορθοδόξους!

       Βεβαίως υπάρχει και το ανάλογο «μοντέλο» αυτής της «ενότητας» με τον «βικάριο του Χριστού και διάδοχο του απ. Πέτρου» «Πάπα», αυτό της Ουνίας, το οποίο αποφασίστηκε στην παπική Ψευδοσύνοδο του Λατερανού (1215), με «βούλα» του «Πάπα», Ιννοκέντιου Δ’. Όταν διαπίστωσαν οι παπικοί ότι ήταν αδύνατη η υποταγή της Ορθοδοξίας στον Παπισμό, επινόησαν την Ουνία, σύμφωνα με την οποία οι Ορθόδοξοι μπορούν να κρατήσουν τα πιστεύω τους και τα έθιμά τους και το μόνο που ζητούν είναι η υποταγή τους στον «Πάπα». Αυτόν ακριβώς τον ρόλο ασκεί ως τα σήμερα, αποτελώντας τον «δούρειο ίππο» του Παπισμού[4]! Αλλά δυστυχώς και πολλοί ορθόδοξοι μεγαλόσχημοι κληρικοί και θεολόγοι έπεσαν στην παγίδα του παπικού οικουμενισμού, μη θεωρώντας ως αιρέσεις τις παπικές κακοδοξίες, αλλά ως «διαφορετικές παραδόσεις»! Μάλιστα διακηρύσσουν ότι «ωρίμασαν οι συνθήκες της ένωσης, η οποία θα γίνει με βάση το κρατούν τα δικά τους, κρατούμε τα δικά μας και κάνουμε την ένωση»!

     Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας εκφράζοντας την απορία, ύστερα από αυτή την κυνική ομολογία του «Πάπα» Φραγκίσκου, ότι δεν πρόκειται να εκδηλώσει την παραμικρή μετάνοια η «εκκλησία» του και την απόρριψη καμιάς κακοδοξίας, ποιά μπορεί να είναι η προοπτική, το μέλλον και η κατάληξη των θεολογικών διαλόγων. Τη στιγμή που ομολογεί ο αιρεσιάρχης της Ρώμης ότι ζητά «ενότητα» μέσα από την «νόμιμη ποικιλομορφία», ποιος ο λόγος της συνέχισής τους; Είναι προφανές ότι συρόμαστε στην αποδοχή της «κατανόησης» των παπικών κακοδοξιών, όχι ως πλάνες, αλλά ως «διαφορετικές παραδόσεις» και γι’ αυτό αναλώνονται οι συμμετέχοντες σε αυτούς σε ατέρμονες συζητήσεις πάνω σε καταφανείς και κατεγνωσμένες από την Εκκλησία αιρέσεις. Ήδη πολλοί εκ των θιασωτών της «ενώσεως των εκκλησιών», έπαψαν πια να θεωρούν τον Παπισμό ως σύστημα αιρέσεων και τις πλάνες του, όχι κακόδοξες. Ότι, κατ’ ουσίαν, δεν μας χωρίζει τίποτε και άρα πρέπει να προχωρήσουμε στην ένωση! 

      Αλλά όμως, λογαριάζουν «χωρίς τον ξενοδόχο», κατά το κοινώς λεγόμενο. Το ορθόδοξο πλήρωμα, που εμφορείται από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος και είναι ο τελικός φύλακας της μόνης σώζουσας ορθοδόξου πίστεως, δεν θα δεχτεί τέτοια δαιμονικής εμπνεύσεως ένωση, έστω και αν γίνει «από πάνω»! Έγινε κι άλλες φορές και δεν πέτυχε!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

[1] https://amethystosbooks.blogspot.com/

[2] Όπου ανωτέρω

[3] Όπου ανωτέρω

[4]Για περισσότερα βλ. https://www.impantokratoros.gr/unia-douriosipos.el.aspx

'Όλοι θα βαστούν το σημάδι του...'' ~ Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος "περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου"

"Διότι τοιοῦτον τρόπο χρησιμοποιεῖ ὁ τύραννος, ὥστε ὅλοι νά βαστάζουσιν τό σημάδι του, πρίν ἔρθει νά ἀπατήσει τά σύμπαντα..." ~ Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος "περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου" (Ἀσκητικά)

Πρίν λοιπόν την εμφάνιση του αντιχρίστου, όλοι θα βαστούν στο χέρι τούς το σημάδι του (666) σε μια ψηφιακή κάρτα - ταυτότητα. Όπως και είναι ειπωμένο πολλούς αιώνες πρίν: 

''Τό χάραγμα ἀρχικά θά δοθεῖ μέ τήν μορφή πλακιδίου (κάρτας) καθημερινῆς χρήσης...'' ~ Ἅγιος Ἀρέθας ἐπίσκοπος Καισαρείας καί διάδοχος τοῦ Μ. Βασιλείου. (Ἐξήγησις τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως PG 106)

Στήν εποχή μας τώρα, η σύγχρονη ανάλυση του Αγίου  Παϊσίου, δεν είναι τίποτα άλλο απο την ομοφωνία του Αγίου Πνεύματος διαμέσου των αιώνων...

''Ο Γέροντας πολύ ανησυχούσε, όταν έβλεπε κάποιους αδελφούς να μην «παίρνουν», όπως έλεγε , «χαμπάρι» τα όσα εκ των Γραφών εκπληρώνονται στις μέρες μας κι ενώ για εκείνον ήταν ολοφάνερα, άλλοι ούτε καν τα είχαν αντιληφθεί... Έλεγε λοιπόν:

Ο Χριστός διαμέσου των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και διαμέσου των δικών του προφητικών λόγων και συστάσεων ( « Ιδού προείρηκα υμίν... » ) και δια των αποστόλων Του μας ενημέρωσε για το τι θα προηγηθεί της Δευτέρας Παρουσίας...

Ο Χριστός μας έχει ενημερώσει ότι ο ''άλλος'', ο οποίος θα οικειοποιηθεί την ιδιότητα και το όνομά Του, δηλαδή ο αντίχριστος, θα έρθει στον κόσμο και θα επιβληθεί με ένα οικονομικό σύστημα, που θα ελέγχει το παγκόσμιο εμπόριο και δεν θα μπορούν να πωλούν και να αγοράζουν, παρά μόνο όσοι θα έχουν αποδεχτεί το χάραγμα του που θα φέρει τον συγκεκριμένο αριθμό 666...'' ~ Βιβλίο «Σκεύος εκλογής», Ιερομόναχου Χριστοδουλου Αγιορείτου, Άγιον Όρος 

''Το “666” λένε οι Γραφές ότι θα είναι ο αριθμός του αντίχριστου και τώρα, το οικονομικό σύστημα που ελέγχει το παγκόσμιο εμπόριο, μ’ αυτό τον αριθμό ενεργεί... κι όμως πάλι δεν μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι, το τι συμβαίνει..!».

Γέροντα τι σχέση έχει αυτή η ταυτότητα με το σφράγισμα; - Η ταυτότητα δεν είναι σφράγισμα, είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος. Η Εκκλησία πρέπει να πάρη μια θέση σωστή. Να μιλήση, να εξηγήση στους πιστούς, για να καταλάβουν ότι, αν πάρουν την ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση.

Αφού ξεκάθαρα τα γράφω στο φυλλάδιο "Σημεία των καιρών", ας ενεργήσει ο καθένας ανάλογα με την συνείδηση του. Βέβαια μερικοί είπαν: "Ε, αυτά είναι μια γνώμη ενός καλογήρου, δεν είναι η θέση της Εκκλησίας". Εγώ όμως δεν είπα δική μου γνώμη, αλλά διατύπωσα απλά τα λόγια του Χριστού, του Ευαγγελίου, γιατί την δική μας γνώμη πρέπει να την υποτάσσουμε στο θέλημα του Θεού, που εκφράζεται μέσα στο Ευαγγέλιο...'' 

Δυστυχῶς, καί πάλι ὁρισμένοι «Γνωστικοί» φασκιώνουν τά πνευματικά τους τέκνα σάν τά μωρά, δῆθεν γιά νά μή στενοχωριοῦνται. 

«Δὲν πειράζει αὐτό· δὲν εἶναι τίποτε. Ἀρκεῖ ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύετε»! Ἢ λένε: «Μὴ μιλᾶτε γι᾿ αὐτὸ τὸ θέμα – γιὰ τὶς ταυτότητες, τὸ σφράγισμα –, γιὰ νὰ μὴ στενοχωριοῦνται οἱ ἄνθρωποι». Ἐνῶ, ἂν τοὺς ποῦν «νὰ προσπαθήσουμε νὰ ζοῦμε πιὸ πνευματικά, νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό, καὶ μὴ φοβᾶστε τίποτε, στὸ κάτω-κάτω θὰ πᾶμε καὶ μάρτυρες», θὰ τοὺς προετοιμάσουν κάπως. 

Ἂν κανείς γνωρίση τήν ἀλήθεια, προβληματίζεται καί ταρακουνιέται. 

Πονάει γιά τήν σημερινή κατάσταση, προσεύχεται καί προσέχει νά μήν πέση σέ παγίδα...

«Να κρατήσετε τις παλιές ταυτότητες και να ξεσηκωθείτε, αν θελήσουν να σας δώσουν τέτοια ταυτότητα». ~ Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β΄ Πνευματική αφύπνιση

''Όλοι θα βαστούν το σημάδι του...'' 

~ Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος "περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου"

_____________________________________________

Δείτε και σχετικά: Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΤΑΥΤΩΤΗΤΩΝ : ''Γιὰ κανένα λόγο νὰ μὴν ἐφαρμοσθεῖ ὡς κωδικὸς ἀριθμὸς τὸ 666 στὸ νέο σύστημα ταυτοτήτων τῆς Χώρας μας καὶ τὸ θρήσκευμα νὰ συμπεριλαμβάνεται ὑποχρεωτικὰ στὰ ἀναγραφόμενα στοιχεῖα τῶν νέων τύπου ταυτοτήτων...''

Σύνταξη κειμένου Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία

Σήκω Γέρο, στήν ''Εθνική Πινακοθήκη'' βρίζουν την Παναγία...

Γέρο, στήν ''Εθνική Πινακοθήκη'' βρίζουν την Παναγία...

Ύστερα ο Γέρος του Μωριά, γνωρίζει...

_____________________________________

Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος: ''Ή Ελλάδα, ή Ορθοδοξία, με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό! Έχουμε ευθύνη! Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους! '' (Λόγοι Γέροντος Παΐσιου, τόμος Β, σ.34-38)

Nα, αυτό μου θύμισε... λες και ζωντάνεψε ο Γέρος του Μωριά, και έτρεξε να ξεπλύνει την ντροπή...

Σήκω Γέρο, και ΄γω να ξέρεις, με σένα και τον Άγιο είμαι, για το δίκιο και την Αλήθεια, γιατί η Αλήθεια είναι Πρόσωπο, και είναι ο Χριστός.

~ Δημήτρης Ρόδης

Βλέπεις να βρίζουν τα άγια, και ο άλλος δεν λέει τίποτε....

Βλέπεις να βρίζουν τα άγια, και ο άλλος δεν λέει τίποτε...

Σ' αυτήν την περίπτωση, η πραότητα είναι δαιμονική. (...)

~ Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

(Λόγοι Β, σελ. 56)

________________________

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν κατά τῶν βλασφήμων ἔργων (Μήνυση καί Ἐπιστολή Διαμαρτυρίας)

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν κατά τῶν βλασφήμων καί ρατσιστικῶν ἔργων πού ἐκτίθενται στήν Ἐθνική Πινακοθήκη (Μήνυση καί Ἐπιστολή Διαμαρτυρίας)

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἔγινε δέκτης πολλῶν εὐγενικῶν προτροπῶν γιὰ νομικὲς κινήσεις κατὰ τῶν βλασφήμων καὶ μισαλλοδόξων ἔργων ποὺ ἐκτίθενται στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη καὶ ἀφοροῦν πίνακες ποὺ παρουσιάζουν παραμορφωμένα Ἱερὰ Πρόσωπα τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης.

Οἱ προκλήσεις κατὰ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν παντοειδῶν ἐξουσιῶν, εἶναι ὄντως πολλὲς καὶ μὲ τὶς πενιχρὲς δυνάμεις μας προσπαθήσαμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε καταθέτοντας μηνυτήρια ἀναφορὰ στὴν Εἰσαγγελία Ἀθηνῶν κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ «καλλιτέχνη» καὶ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ.

Ὀφείλουμε δὲ νὰ συγχαροῦμε τὸν Βουλευτὴ Νικόλαο Παπαδόπουλο γιὰ τὴν ὁμολογητικὴ στάση του ἀπέναντι στὴν κακοποίηση τῶν Ἱερῶν μας Συμβόλων καὶ νὰ τοῦ ἀφιερώσουμε τοὺς κάτωθι λόγους τοῦ Ἁγίου Παϊσίου:

«Στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, δέκα Χριστιανοὶ ὑπερασπίστηκαν δυναμικὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὴν Χρυσῆ Πύλη καὶ μαρτύρησαν γι᾽ αὐτήν. Τώρα πὸὺ βλασφημεῖται τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφοροῦμε. Ἂν ζούσαμε τότε ἐμεῖς οἱ "διακριτικοὶ" καὶ "γνωστικοὶ" θὰ λέγαμε στοὺς δέκα μάρτυρες: "Ἔτσι δὲν ἐνεργεῖτε πνευματικὰ· περιφρονεῖστε τὸν Σπαθάριο πὸὺ ἀνεβαίνει νὰ γκρεμίσει τὴν εἰκόνα, καὶ ὅταν ἀλλάξη ἡ κατάσταση, θὰ βάλουμε στὴ θέση της ἄλλη εἰκόνα, καὶ μάλιστα πιὸ βυζαντινή. Αὐτὸ εἶναι τὸ φοβερό! Τὴν πτώση μας, τὴν δειλία, τὸ βόλεμά μας τὸ παρουσιάζομε σὰν κάτι ἀνώτερο!»[1]

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας πρὸς τὴν ὑπουργὸ πολιτισμοῦ

κ. Ὑπουργέ,

Μὲ μεγάλη μας θλίψη πληροφορηθήκαμε τὴν παρουσία προσβλητικῶν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία «καλλιτεχνικῶν» ἔργων στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη. Μάλιστα ὁ δημιουργός τους ἔχει ἀναρτήσει στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσής του καὶ ἄλλες τέτοιες βλάσφημες καὶ ρατσιστικὲς δημιουργίες, οἱ ὁποῖες προκαλοῦν τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ ἤδη ἔχουν προκαλέσει σοβαρὲς ἀντιδράσεις.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἔχει ὑποβάλει μήνυση γιὰ παράβαση τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ «καλλιτέχνη» καὶ ζητάει ἀπὸ ἐσᾶς ἔστω καὶ τὴν ὕστατη στιγμὴ νὰ ἀρθεῖτε στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ νὰ πράξετε ὅ,τι θὰ πράττατε ἂν στὴν ἔκθεση ἐξετίθεντο σατυρικὰ σκίτσα τοῦ Μωάμεθ, τῶν Ἑβραίων ἢ τῶν ΛΟΑΤΚΙ, προστατεύοντας ὡς ὀφείλετε ἐκ τῆς θέσεώς σας, τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων, τοὺς ὁποίους ὁρκιστήκατε νὰ ὑπηρετεῖτε.

Οἱ αἰτιάσεις σας περὶ λογοκρισίας, δὲν εἶναι καθόλου εἰλικρινεῖς, ἀφοῦ ὁ συνάδελφός σας πρώην ὑπουργὸς μεταφορῶν καὶ βουλευτὴς τοῦ κόμματός σας, Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, ἔδειξε ἄμεσα ἀντανακλαστικὰ γιὰ νὰ κατεβάσει ἀπὸ τοὺς χώρους τοῦ μετρό, μέσα σὲ λίγα μόλις λεπτά, νόμιμη ἀφίσα ὑπὲρ τῆς ἀγέννητης ζωῆς, ποὺ δὲν προσέβαλε κανέναν, ἐνῷ γιὰ τὴ «διασφάλιση τῆς ἀσφάλειας» τῶν τραίνων δὲν ἔδειξε τὸ παραμικρὸ ἐνδιαφέρον.

Ἐμεῖς ὡς χριστιανικὸς σύλλογος, εἴμαστε μέλος τοῦ κινήματος «Ἀφῆστε μὲ νὰ ζήσω», τὸ ὁποῖο νομίμως καὶ μὲ ἄδεια εἶχε τοποθετήσει τὴν ἐν λόγῳ ἀφίσα, καὶ ἄρα εἴμαστε ἄμεσα θιγόμενοι ἀπὸ τὴ λογοκρισία τῆς κυβέρνησής σας.

Ἀλλὰ καὶ ἐσεῖς ἡ ἴδια ἀπαγορεύσατε τὴν προγραμματισμένη μετάδοση τῆς «Λίμνης τῶν Κύκνων» τοῦ Τσαϊκόφσκι ποὺ θὰ μεταδιδόταν ζωντανὰ ἀπὸ τὴ Μόσχα στὸ Μέγαρο Μουσικῆς, τὴν Κυριακὴ 6 Μαρτίου 2022 καὶ παράλληλα, δώσατε ἐντολὴ νὰ ἀνασταλεῖ ὁποιαδήποτε ὑλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμὸς ἢ συζήτηση ἐκδηλώσεων μὲ ρωσικοὺς πολιτιστικοὺς ὀργανισμούς, στὰ πλαίσια τοῦ ἀκραίου ρωσοφοβισμοῦ τῆς woke κυβέρνησής σας!

κ. Ὑπουργέ, γιὰ αὐτὲς τὶς διακρίσεις ποὺ γίνονται εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων, μὲ τὸ κόμπλεξ χριστιανοφοβίας ποὺ διακατέχει τὶς κυβερνήσεις τῶν τελευταίων δεκαετίων, ὑπάρχει ὁ πνευματικὸς νόμος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον δὲν ξεφεύγει κανείς. Ὅπως ὅλοι μας, κι ἐσεῖς δίνετε «ἐξετάσεις» ἀπὸ τὴ θέση ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ ἔχετε σήμερα. Οἱ θέσεις ἐξουσίας δὲν εἶναι γιὰ νὰ καμαρώνετε καὶ νὰ καλοπληρώνεστε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸ λαὸ καὶ τὴν προαγωγὴ τοῦ τομέα σας, ἐν προκειμένῳ τοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ εὐθύνη σας εἶναι τεράστια, ἀκόμα καὶ ἂν τὴν ἀποποιεῖστε.

Ἄραγε, ἡ συνείδησή σας εἶναι ἥσυχη ποὺ ἐπιτρέπετε νὰ κακοποιοῦνται οἱ Ἱερὲς Εἰκόνες; Ἢ μήπως πιστεύετε ὅτι ἔτσι προάγετε τὸν πολιτισμό;

Προσέξτε τέλος τὴν ἠχηρὴ στροφὴ τοῦ δυτικοῦ κόσμου ποὺ σηκώνει ἐπί τέλους κεφάλι ἀπέναντι στὴν καλοπληρωμένη προπαγάνδα τῶν διαφόρων «φιλανθρώπων» κροίσων ποὺ πολεμοῦν τὰ ἔθνη μέσα ἀπὸ τὰ ἱδρύματά τους καὶ χρηματοδοτοῦν ἀφειδῶς τὸν πόλεμο κατὰ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τῶν ἀξιῶν του.

____________________

[1] https://www.impantokratoros.gr/00BD573D.el.aspx

Ὄρθρος

aktiston.blogspot.com

Σήμερα προσπαθοῦν νά γκρεμίσουν τήν πίστη... ~ Ἁγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Σήμερα προσπαθοῦν νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη, γι᾽ αὐτὸ ἀφαιροῦν σιγά-σιγὰ ἀπὸ καμμία πέτρα, γιὰ νὰ σωριασθῆ τὸ οἰκοδόμημα τῆς πίστεως...

Ὅλοι ὅμως εὐθυνόμαστε γιὰ τὸ γκρέμισμα αὐτό. Ὄχι μόνον αὐτοὶ ποὺ ἀφαιροῦν τὶς πέτρες καὶ τὸ γκρεμίζουν, ἀλλὰ καὶ ὅσοι βλέπουμε νὰ γκρεμίζεται, καὶ δὲν προσπαθοῦμε νὰ τὸ ὑποστυλώσουμε...

~ Ἁγίου Παϊσίου Αγιορείτου, (Λόγοι Β´, σ.20).

Ἰερός Χρυσόστομος γιά τόν βλάσφημο: «ράπισον αὐτοῦ τήν ὄψιν, σύντριψον τό στόμα, ἁγίασόν σου τήν χεῖρα»!

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τόν βλάσφημο: «ράπισον αὐτοῦ τήν ὄψιν, σύντριψον τό στόμα, ἁγίασόν σου τήν χεῖρα διά τῆς πληγῆς...»!

Ἔχασες χρήματα; Ἂν μὲν εὐχαριστήσης τὸν Θεόν, ὠφέλησες τὴν ψυχήν σου καὶ ἀπέκτησες μεγαλύτερον πλοῦτον ἐπειδὴ προσείλκυσες τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ· ἂν ὅμως βλασφημήσης ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔχασες, ἔχεις χάσει καὶ τὴν ἰδικήν σου σωτηρίαν καὶ οὔτε ἐκεῖνα ἀνακτᾶς καὶ τὴν ψυχήν σου καταστρέφεις.

Ἐπειδὴ τώρα σᾶς ὡμίλησα περὶ βλασφημίας, θέλω νὰ ζητήσω ἀπὸ ὅλους σας μίαν χάριν ἀντὶ τῆς διαλέξεως καὶ τῆς ὁμιλίας ταύτης, καὶ αὐτὴ εἶναι νὰ σωφρονήσετε, πρὸς χάριν μου, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βλασφημοῦν εἰς τὴν πόλιν.

Καὶ ἂν ἀκούσης κάποιον εἰς τὸν δρόμον ἢ εἰς τὸ μέσον τῆς ἀγορᾶς νὰ βλασφημῇ τὸν Θεόν, πλησίασε, ἐπίπληξέ τον, καὶ ἂν πρέπει... νὰ τὸν δείρης, μὴ διστάσης ράπισέ τον εἰς τὸ πρόσωπον, σύντριψέ του τὸ στόμα, καὶ ἁγίασε τὸ χέρι σου διὰ τῆς πληγῆς ποὺ θὰ τοῦ δώσης,

...καὶ ἂν σὲ καταγγείλουν μερικοὶ καὶ σὲ σύρουν εἰς τὸ δικαστήριον, νὰ τοὺς ἀκολουθήσης καὶ ἂν ἀπὸ τὸ δικαστικὸν βῆμα σοῦ ζητήση ὁ δικαστὴς εὐθύνας νὰ εἰπῇς μὲ θάρρος, ὅτι ἐβλασφήμησε τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων. Διότι ἐὰν πρέπει νὰ τιμωροῦνται αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν τὸν ἐπίγειον βασιλέα, πολὺ περισσότερον πρέπει νὰ τιμωροῦνται ἐκεῖνοι ποὺ βλασφημοῦν ἐκεῖνον.

Τὸ ἔγκλημα τοῦτο εἶναι κοινὸν καὶ τὸ ἀδίκημα δημόσιον καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι δικαίωμα καθενὸς ποὺ θέλει νὰ τοὺς τιμωρῇ. 

Ἂς μάθουν καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι ὅτι οἱ Χριστιανοὶ εἶναι σωτῆρες τῆς πόλεως καὶ κηδεμόνες καὶ προστάται καὶ διδάσκαλοι αὐτῆς, 

ἂς μάθουν αὐτὸ καὶ οἱ ἀκόλαστοι καὶ διεφθαρμένοι, καὶ ὅτι πρέπει νὰ φοβοῦνται τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἂν κάποτε θελήσουν νὰ ἐκστομίσουν τέτοια λόγια, νὰ βλέπη ὁ ἕνας τὸν ἄλλον παντοῦ καὶ νὰ τρέμουν τὰς σκιᾶς, καὶ νὰ ἀγωνιοῦν μήπως ὁ Χριστιανός τους ἀκούση καὶ ὀρμήση ἐναντίον τους καὶ τοὺς τιμωρήση.

Δὲν ἤκουσες τί ἔκαμεν ὁ Ἰωάννης; Εἶδεν ἄνθρωπον τύραννον νὰ ἀνατρέπη τοὺς περὶ γάμου νόμους, καὶ μὲ θάρρος εἰς τὸ μέσον τῆς ἄγρας εἶπε· «δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχης ὡς σύζυγον τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου Φιλίππου». 

Ἐγὼ ὅμως δὲν σὲ ὡδήγησα ἐνώπιον βασιλέως, οὔτε ἐνώπιον δικαστοῦ, οὔτε διὰ παρανόμους γάμους, οὔτε δι’ ἐξύβρισιν τῶν συνανθρώπων σου, ἀλλὰ διὰ ὑβριστικὴν συμπεριφορὰν εἰς τὸν Δεσπότην ἔχω τὴν ἀξίωσιν νὰ σωφρονίσης τὸν συνάνθρωπόν σου.

Ἄραγε ἐὰν σοῦ ἔλεγα νὰ τιμωρῇς καὶ νὰ διορθώνης τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς δικαστὰς ὅταν παρανομοῦν, δὲν θὰ ἔλεγες ὅτι πάσχω ἀπὸ τρέλλαν; 

Καὶ ὅμως ὁ Ἰωάννης αὐτὰ ἔκαμε καὶ ἔτσι ἐδείχθη ὅτι δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ καθήκοντά μας.

Τώρα δὲ τοὐλάχιστον τὸν ὀμόδουλον καὶ ὁμότιμόν σου ἂν παραστῇ ἀνάγκη νὰ πεθάνης, σωφρονίζων τὸν ἀδελφόν σου, νὰ μὴ διστάσης νὰ τὸ κάμης, διότι ἔτσι θὰ γίνης μάρτυς τοῦ καθήκοντος· διότι καὶ ὁ Ἰωάννης ἔγινε μάρτυς.

Ἂν καὶ δὲν ἐθυσιάσθη οὔτε διετάχθη νὰ προσκύνηση εἴδωλον, ἀλλὰ χάριν τῶν ἱερῶν νόμων ποὺ ὑβρίζοντο ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν καὶ σὺ λοιπὸν νὰ ἀγωνισθῇς μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ὁ Κύριος θὰ πολεμήση δι’ ἐσέ.

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

 ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ ΟΜΙΛΙΑ Α’

ΕΠΕ σελ. 621-625 (απόσπασμα)

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ

Δείτε ολόκληρη την ομιλία εδω

Τό διά Κολλύβων θαῦμα, τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου του Τήρωνος.

Τό διά Κολλύβων θαῦμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Τήρωνος.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, 

ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας Α.Π.Θ.)

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων, ὅπως στή ζωή του ἠγωνίσθη κατά τῶν εἰδώλων, ἔτσι ἠγωνίσθη καί παρενέβη καί μετά ἀπό τόν θάνατό του, θαυματουργικῶς, διά τοῦ θαύματος τῶν Κολλύβων.

Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανός -χριστιανός ὤν προηγουμένως- ἐκδικούμενος τούς χριστιανούς κατ’ αὐτήν τήν πρώτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, εἶπε: «Οἱ χριστιανοί αὐτήν τήν ἑβδομάδα ἐξαγνίζονται, νηστεύουν. Ἐγώ θά τούς βρωμίσω καί θά τούς μιάνω, χωρίς νά πάρουν εἴδηση». 

Καί δίνει διαταγή στόν ἔπαρχο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ν’ ἀποσυρθοῦν ἀπό τήν ἀγορά ὅλα τά τρόφιμα καί νά ξαναμποῦν στά καταστήματα ἄλλα καινούργια τρόφιμα, τά ὁποῖα προηγουμένως εἶχε μιάνει ὁ Ἰουλιανός καί τό ἐπιτελεῖο του μέ αἵματα θυσιῶν ἀπό τράγους καί μόσχους, ἀπό τίς θυσίες τῶν εἰδώλων. Ὅλα μολυσμένα, ὅλα βρώμικα...

Καί τώρα μολύνονται καί μιαίνονται ὅλα. Ὑπάρχει τίποτε ἀμόλυντο; 

Τηλεοράσεις, περιοδικά, σχολεῖα, τῦπος, συμπεριφορές. Ὄλα βρώμικα καί μολυσμένα εἶναι. Ὑπάρχει τίποτε πού νά μήν τό ἔχουν μιάνει οἱ σημερινοί οἱ Ἰουλιανοί οἱ ἀποστάτες; Τά ἔχουν μιάνει ὅλα. Καί ἐμεῖς ἀντιδροῦμε; Ὑπάρχουν ἐπίσκοποι οἱ ὁποῖοι νά ἀντιδροῦν; Καί οἱ ὁποῖοι νά ἀγρυπνοῦν; Ὑπῆρχαν τότε πιστοί...

Καί ὅταν ὑπάρχουν πιστοί καί συνεργοῦν, ὁ Θεός ἐπεμβαίνει καί κάνει θαύματα.

Καί τί ἔκανε ὁ Θεός; Ἔστειλε τόν μεγαλομάρτυρα, τόν Ἅγιο Θεόδωρο τόν Τήρωνα, τόν καθαιρέτη τῶν εἰδώλων, τόν ἀγωνιστή ἐναντίον τῶν εἰδώλων, τόν ἔστειλε στόν πατριάρχη Κων/πόλεως, τόν Εὐδόξιο. Καί τοῦ λέγει: «Νά συνάξεις τόν λαό καί νά τοῦ πεῖς ὅτι συνέβη αὐτό κι αὐτό. Κανείς νά μήν ἀγοράσει τρόφιμα, γιατί εἶναι μιασμένα».

Ὁ πατριάρχης Εὐδόξιος εἶπε στόν ἅγιο Θεόδωρο, πού ἐμφανίσθηκε στόν ξύπνιο του, ὄχι στό ὄνειρό του: «Καλά, θά τούς πῶ νά μήν ἀγοράσουν. Τί θά φᾶνε, ὅμως, ἀφοῦ ἡ ἀγορά εἶναι ἄδεια;». Καί τοῦ εἶπε ἐπί λέξει ὁ ἅγιος Θεόδωρος: 

«Νά τούς ἑτοιμάσεις κόλλυβα». «Καί τί εἶναι τά κόλλυβα;». Πόντιος ὁ ἅγιος Θεόδωρος τοῦ ἀπαντᾶ: «Βρασμένο σιτάρι. Ἔτσι ἐμεῖς λέμε στόν Πόντο τό βρασμένο σιτάρι· τό λέμε Κόλλυβα». Ὁ πατριάρχης Εὐδόξιος ἔκανε ὅπως τοῦ εἶπε ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων ὁ μεγαλομάρτυς· καί οἱ χριστιανοί ὑπάκουοι καί πειθαρχικοί δέν βγῆκαν στήν ἀγορά.

Ἔτσι ἡ ἐπιχείρηση τοῦ Ἰουλιανοῦ ἀπέβη εἰς μάτην καί οἱ χριστιανοί ἐτήρησαν αὐτή τήν πρώτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, ὅπως τήν τηροῦμε καί ἐμεῖς τώρα, ἐν νηστείᾳ καί ἐν καθαρότητι.

Ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό, νά ἀναδεικνύει νέους μεγαλομάρτυρες Ἀγίους, οἱ ὁποῖοι θά μᾶς προφυλάσσουν καί θά μᾶς καθοδηγοῦν. Ἀμήν.

*****

Ἀπό τό τρίτομο ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.

Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς

Φ.Μ. ~ tasthyras.wordpress.com

Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων, άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών ~ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

«Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν’ αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν..! 

Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεούμε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και τη ζωή μας να δώσουμε γι αυτούς.

Αλλά τις αλήθειες Του Χριστού δεν έχομε το δικαίωμα να τις θίξομε. Γιατί δεν είναι δικές μας. Η πίστη Του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνομε ο,τι θέλομε! »

~ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Πηγή: tideon.org

Ποιός κάθεται στήν έδρα του Αγίου Πέτρου στήν Ρώμη; ~ f. Carlo Maria Viganò, (Παπικός επίσκοπος)

Στην Ρώμη, στην έδρα του Αγίου Πέτρου δεν κάθεται ένας αληθινός Πάπας (δηλαδή πατέρας), αλλά ένας σφετεριστής, ένας απεσταλμένος της παγκοσμιοποιητικής ελίτ της οποίας η αποστολή είναι να καταστρέψει την Χριστιανική Καθολική Εκκλησία

~ f. Carlo Maria Viganò, Παπικός επίσκοπος

Δείτε το κείμενο-καταγγελία του Αρχιεπισκόπου Carlo Maria Viganò, στο Renovatio 21.com εδω.

Ο Αντίχριστος θα εγκαστασταθεί σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες του Ιησού Χριστού. ~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ο Αντίχριστος θα εγκαστασταθεί σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες του Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (Ερμηνεία της Β' προς Θεσσαλονικείς επιστολής του Απ. Παύλου, κεφ. β' 3-12), μιλά για τον Αντίχριστο:

«Ποιός όμως είναι αυτός (ο Αντίχριστος); Άραγε ο Σατανάς; Βεβαίως όχι. Αλλά κάποιος άνθρωπος που θα δέχεται όλη την ενέργειά του (τού Σατανά). «Και αποκαλυφθή ο άνθρωπος», λέγει, «ο υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα», δηλαδή ο αντίχριστος.

Διότι δεν θα φέρη μίαν ειδωλολατρικήν θρησκείαν, αλλά θα είναι (ο Αντίχριστος) ένας αντίθεος και θα καταλύσει όλους τους Θεούς και θα διατάξει να τον προσκυνούν (τον Αντίχριστο) αντί του Θεού, και θα εγκατασταθή (ο Αντίχριστος), εις τον ναόν του Θεού όχι μόνο τον εν Ιεροσολύμοις, αλλά και εις όλας τας τοπικάς χριστιανικάς Εκκλησίας. Και «αποδεικνύοντα» , λέγει, «εαυτόν ότι εστί Θεός». Δεν είπε ότι θα ονομάζει (ο Αντίχριστος) τον εαυτό του Θεόν, αλλά ότι θα προσπαθή να αποδείξη ότι είναι Θεός. Διότι και μεγάλα έργα θα κάνη και σημεία θαυμαστά θα αποδείξη...».

Πηγή: Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, περί Αντιχρίστου Εκ του βιβλίου «ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΛΑΝΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ»

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ impantokratoros.gr

“Μαθησιακές δυσκολίες...”

“Δυσκολία περί Συντελείας να ακούει κάποιος. Μέγας Αγών.”

~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (P.G. 59, 562)

___________________

Και τα ''δύσκολα''... εδω

«Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν Ἀρχιερεύς!» ~ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου μέ θέμα:

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

«Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν Ἀρχιερεύς»

[ἐκφωνήθηκε στὶς 25-1-1998]

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Πρόκειται γιὰ μιὰ μεγάλη μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐγεννήθῃ περὶ τὸ 328 ἔτος, εἴτε εἰς τὴν Ναζιανζὸ εἴτε εἰς τὴν Ἀριανζὸ τῆς Καππαδοκίας. Παρηκολούθησε σπουδὲς στὶς σχολὲς τῆς Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, τῆς Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Ἀλεξανδρείας.

Γνωρίστηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια μὲ τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον καὶ τὸν Μέγαν Ἀντώνιον. Μὲ τὸν Μέγαν Βασίλειον ὑπῆρξε συμμαθητὴς εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ μαζί του συνεδέθῃ μὲ στενοτάτη φιλία. Ἐχρημάτισε ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως καὶ προήδρευσε τῆς Β΄οικουμενικὴς Συνόδου. Ὅμως σύντομα παρητήθη διαρκούσης τῆς Συνόδου, γιατί τοῦ δημιούργησαν πράγματα (:ἐμπόδια), οἱ φθονοῦντες αὐτόν- βλέπετε πόσο εἰσχωρεῖ ὁ φθόνος... Τοῦ ἀμφισβήτησαν τὴν κανονικότητα ὡς ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ ὅμως, δὲν ἦτο ἀντικανονικὸς καὶ ἀπελογήθῃ. Τέλος πάντων, τὸ θέμα εἶναι ὅτι παρητήθηκε, ἔφυγε. Φεύγοντας εἶπε ὅτι ἂν αὐτὸς εἶναι ὁ αἴτιος τῆς διαιρέσεως, τότε ἂς ἐρρίπτετο εἰς τὴν θάλασσαν, ὅπως ὁ Ἰωνᾶς γιὰ νὰ παύσει ἡ τρικυμία.

Ἀπέθανε πιθανῶς τὸ 391, σὲ ἡλικία ἑξήκοντα τριῶν ἐτῶν. Ἡ Ἐκκλησία τὸν ἐτίμησε ἀπονέμοντας σ᾿ αὐτόν, τὸν τίτλον, τὸ ἐπίθετον «Θεολόγος». Σημείωσατε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πολὺ φειδωλὴ στὶς ἀπονομὲς χαρακτηρισμῶν καὶ ὀνομάτων κ.λπ.- πολὺ φειδωλή. Ἀρκεῖ νὰ σκεφθοῦμε ὅτι ἐνῶ ὑπῆρξαν τόσοι καὶ τόσοι παρθένοι, ὅμως ἀναγνωρίζει μόνο τρεῖς παρθένους. Ἔτσι καὶ ἐδῶ. Ἐνῶ ὑπῆρξαν τόσοι καὶ τόσοι θεολόγοι- δὲν ἐθεολόγησε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος; Δὲν ἐθεολόγησε ὁ Μέγας Βασίλειος; Ὅλοι οἱ μεγάλοι Πατέρες ἐθεολόγησαν. Ὅμως, κατ᾿ ἐξοχὴν θεολόγους ἀναγνωρίζει: τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν Θεολόγον, τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Θεολόγον καὶ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγον. Βλέπετε λοιπὸν ὅτι ἔχει αὐτὸν τὸν ἐπίζηλο τίτλο τοῦ Θεολόγου.

Ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἁγίας μνήμης του, καταχωρεῖ ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴν τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἀναφέρεται ἡ περικοπὴ αὐτὴ εἰς τὰ προσόντα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Μεγάλου Ἀρχιερέως καὶ συγκρίνει τὴν ἀρχιερωσύνη τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μὲ τὴν ἀρχιερωσύνη τῶν ἀρχιερέων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Καὶ ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἡ μνήμη εἶναι ἀρχιερέως, γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο μᾶς καταθέτει αὐτὴν τὴν περικοπήν, γιὰ νὰ δείξει ποιός πρέπει νὰ εἶναι καὶ ὁ ἀρχιερεύς.

Καὶ γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς (:τέτοιος ἔπρεπε σέ μᾶς ἀρχιερεύς), ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος. Τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα (:τέτοιον ἀρχιερέα ἔχουμε), ὃς (:ὁ ὁποῖος) ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης -ἡ «μεγαλωσύνη» εἶναι ὁ Πατήρ, ὁ Θεὸς καὶ ἐκάθισε στὰ δεξιὰ ὡς ἄνθρωπος- ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Αὐτὰ καταθέτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του.

Ἔτσι, ὁ ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς Χριστὸς γίνεται τύπος καὶ ὑπόδειγμα τῶν κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτατα τῶν ἀρχιερέων. Ὄχι ὀλιγότερο καὶ τῶν κληρικῶν καὶ τῶν διακόνων, ἀλλὰ ἰδιαίτατα ὅμως τῶν ἀρχιερέων. Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἀρχιερεὺς εἶναι, ὅπως λέγεται «εἰς τύπον καὶ τόπον τοῦ Ἀρχιερέως Χριστοῦ». Δηλαδὴ εἶναι τύπος τοῦ Χριστοῦ καὶ εἶναι εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ποὺ θὰ ἦτο ὁ Χριστός -αὐτὸ πρέπει νὰ εἶναι δεδομένον, προκειμένου νὰ ἐκλεγεῖ, πρέπει νὰ εἶναι δεδομένον. Ἀλλὰ μέσα στὴν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία εἶναι τὸ ζητούμενον. Ἄλλο δεδομένον καὶ ἄλλο ζητούμενον. 

Ἔτσι, πολλοὶ σύγχρονοι ἀρχιερεῖς, μόνο γιατί ἐχειροτονήθησαν, προβάλλουν αὐτὴ τὴ θέση γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουν τὴν τιμὴν τῶν πιστῶν. «Ὦ!», λέει, «εἶμαι εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ! Ὀφείλεις νὰ μὲ σεβαστεῖς, ὀφείλεις νὰ μὲ τιμήσεις». 

Πρέπει ὅμως νὰ τοὺς εἰπωθεῖ ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι αὐτόματα δεδομένον ἀπὸ τὴν χειροτονία, ὅτι δηλαδὴ ἐχειροτονήθῃς καὶ αὐτομάτως, αὐτονοήτως, εἶσαι εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶναι ζητούμενον. Δηλαδή, ὁ ἑκάστοτε ἀρχιερεὺς εἶναι εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ; Ζητούμενον! Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα καταχωρεῖ αὐτὴν τὴν ἀποστολικὴ περικοπή, γιὰ νὰ προβάλει τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγον, ὁ ὁποῖος ὄντως ἐστάθῃ εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ.

Ἀλλὰ ἂς ἔρθουμε εἰς τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ νὰ τὴ δοῦμε ἀπὸ πιὸ κοντά. Ἕνα πρῶτο γνώρισμα τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ εἶναι «ὅσιος». Βέβαια, περιττὸ νὰ σᾶς πῶ, τὸ κατανοεῖτε ὅτι αὐτοὶ οἱ χαρακτηρισμοὶ ἀναφέρονται εἰς τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ, ὄχι στὴν θείαν. Προφανῶς. Καὶ ὅταν λέγει ὅτι ὁ Υἱὸς ἐκάθισε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς δὲν σημαίνει ὅτι ἐκάθισε ὡς Θεός, ἐκάθισε ὡς ἄνθρωπος· διότι ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς εἶναι ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα καὶ δὲν ὑπάρχει τίποτα εἰς τὸν Θεόν, ὡς πρὸς τὸν Υἱόν, ἀριστερὰ καὶ δεξιά, ἀφοῦ εἶναι ὁμοούσιος. Ὡς ἄνθρωπος, λοιπόν. Καὶ πάντα νὰ ᾿χουμε ὑπόψη μας αὐτὸ τὸ «ὡς ἄνθρωπος» γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ καταλαβαίνουμε καὶ νὰ κατανοοῦμε ὅλες αὐτὲς τίς θέσεις ποὺ ἔχει ἡ Ἁγία Γραφή.

Ἔτσι λοιπόν, ὅσιος, ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ- διότι εἰς τὸ διηνεκὲς εἶναι ἀρχιερεὺς ὁ Χριστός τα πρὸς ἡμᾶς. Μάλιστα μὲ μιὰ εὐχὴ ποὺ λέμε στὴ Θεία Λειτουργία τὸ δείχνομε ὁλοκάθαρα αὐτό. Ἡ εὐχὴ λέγει ὅτι εἶναι ὁ Ἴδιος «ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ διαδιδόμενος». Ὁ Ἴδιος προσφέρει, ὁ Ἴδιος προσφέρεται καὶ ὁ Ἴδιος διαδίδεται. Τί εἶναι τότε ὁ ἱερεύς; Ἁπλῶς γιατί ἡ ἀγάπη Του τὸ θέλει, ἔτσι νὰ εἶναι. 

Δίνει ὁ ἱερεὺς ἢ ὁ ἀρχιερεύς, δίνει τὰ χέρια του· καὶ τὸ «θέλω», τὸ θέλημά του. Γιατί ἐὰν ἐγὼ δὲν θέλω, μπορεῖ νὰ ἔχω ἱεροσύνη, ἂν ἐγὼ δὲν θέλω νὰ τελέσω τὴ Θεία Λειτουργία ἢ μοῦ τὸ ἐπιβάλλουν διὰ περιστρόφου, εἶναι ἄκυρο. Πρέπει νὰ ὑπάρχει τὸ θέλω τοῦ ἱερουργοῦ. Δίνουμε λοιπὸν τὰ χέρια μας εἰς τὸν Χριστόν, διότι Ἐκεῖνος εἶναι ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ διαδιδόμενος. Ἔτσι λοιπόν, ἀγαπητοί μου, θὰ λέγαμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος μετέχει τόσο λίγο καὶ λέγει, λέγει ἐκεῖ ἡ εὐχή: «Ποιός μπορεῖ νὰ Σὲ ὑπηρετήσει, Κύριε; Ποιός μπορεῖ νὰ Σὲ προσεγγίσει; Κανεὶς δὲν εἶναι ἄξιος...».... Ὡστόσο, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει οὕτως εἰπεῖν, ἔστω κι ἂν βάλουμε τὴ λέξη «ἀξιώνω» ἐντὸς εἰσαγωγικῶν.

Καὶ «ὅσιος» προκειμένου ἐδῶ τοῦ ἱεροῦ κειμένου σημαίνει: εὐσεβὴς πρὸς τὸν Θεόν. Σημαίνει «εὐσεβὴς τοῦ Θεοῦ λάτρης». «Ὅσιος» σημαίνει ὅτι εἶναι ἡ συνισταμένη ἰδιότης ὅλων τῶν ἀρετῶν ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνας ἄνθρωπος καὶ ἐν προκειμένῳ ὁ ἀρχιερεύς. Δηλαδὴ τῆς εὐλαβείας, τῆς ὑπακοῆς, τῆς πιστότητος, τῆς ἐξ ὁλοκλήρου ἀφοσιώσεως εἰς τὸν Θεόν, τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφιερώσεως εἰς τὸν Θεόν -δὲν ἔχει σημασία ἐὰν εἶναι ἔγγαμος, παλαιότερα οἱ ἱερεῖς ἦσαν ἔγγαμοι. Καὶ ὁ (αρχι) ἱερεὺς δύναται νὰ εἶναι ἔγγαμος- αὐτὴ ἡ ἀφιέρωσις δὲν ἀφαιρεῖ τίποτε ἀπό τήν..., θὰ λέγαμε τὴν τοποθέτηση τοῦ ἀρχιερέως παλιότερα, τοῦ ἱερέως σήμερα ποὺ εἶναι ἔγγαμος, τὸ ἕνα δὲν ἀφαιρεῖ τίποτε ἀπὸ τὸ ἄλλο.

Καὶ σημαίνει ἀκόμα ἐλεύθερος ἀπὸ διάφορες κλίσεις τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν ποικίλη ἁμαρτία. Ἔχω, ἂς ποῦμε, τὴν κλίση σ᾿ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία ἢ σὲ ἐκείνη τὴν ἁμαρτία. Νὰ εἶμαι ἀνήθικος· ἢ νὰ εἶμαι πλεονέκτης· νά ᾿μαι φιλάργυρος, νὰ εἶμαι ἐγωιστής· νὰ εἶμαι ὁτιδήποτε ἀπ᾿ ὅλ᾿ αὐτά. Ὄχι, θὰ πεῖ ἐλεύθερος ἀπ᾿ ὅλες αὐτὲς τίς κλίσεις πρὸς τὴν ποικίλη, ὅπως σᾶς εἶπα, ἁμαρτία. Ὅλα αὐτὰ βέβαια λέγονται, εἶναι κάτω ἀπὸ τὸν ὅρο, τὴ λέξη «ὅσιος».

Τραγικὴ ἀντίθεση ἦταν οἱ ἀρχιερεῖς τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ. Τραγικὴ ἀντίθεσις. Ὁ Ἄννας ἐπὶ παραδείγματι ἦταν ἕνας πονηρότατος ἀρχιερεύς. Δὲν ἦτο, ὅταν ὁ Χριστὸς κατεδικάσθῃ ἀπὸ τὸ Συνέδριο, δὲν ἦτο ἐν ἐνεργείᾳ, ἦταν ὅμως ἡ ψυχὴ τοῦ συνεδρίου. Ἦταν στὰ παρασκήνια καὶ ἐπιδροῦσε ἐπὶ ὅλων τῶν ἀποφάσεων τοῦ συνεδρίου -ἦταν, σᾶς ξαναλέγω, ἕνας πονηρότατος ἀρχιερεύς. Κι ὁ γαμπρός του, ὁ Καϊάφας, «ἐπὶ θυγατρί, γαμβρός»· ἦσαν καὶ οἱ δυὸ φιλορωμαῖοι, δηλαδὴ ἄνθρωποι ποὺ δὲν κοιτοῦσαν τὸ συμφέρον τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ τὸ συμφέρον τῆς τσέπης των καὶ τοῦ γοήτρου των, καὶ τὰ εἶχαν καλὰ μὲ τοὺς Ρωμαίους- γιατί οἱ Ρωμαῖοι ἐπενέβαιναν στὴ θέση τοῦ ἀρχιερέως, δηλαδὴ ἄλλαζαν τοὺς ἀρχιερεῖς πάρα πολὺ εὔκολα καὶ συχνά, κάτι ποὺ ἀπηγορεύετο ἀπὸ τὸν νόμο. Ἄν εἶχαν βέβαια, συνείδηση αὐτοὶ οἱ ἀρχιερεῖς, θὰ λέγανε: «Μὲ καταργεῖς, δὲν ἐπανέρχομαι». Τίποτε, γιατί ἤτανε ἰσόβιος ὁ ἀρχιερεύς.

Ἦταν ἀκόμη οἱ δύο αὐτοί, Σαδδουκαῖοι. Ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Δὲν εἶχαν σωστὴ πίστη. Δὲν πίστευαν σὲ ὕπαρξη ἀγγέλων, δὲν πίστευαν εἰς τὴν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς, δὲν πίστευαν σὲ ἀνάσταση νεκρῶν, δὲν πίστευαν σὲ αἰώνιες ἀπολαβές -Παράδεισον, Βασιλεία Θεοῦ, Κόλασιν- δὲν πίστευαν τίποτε... Πίστευαν μόνο σκέτα-νέτα στὸν Θεό, κατὰ τρόπον δεϊστικόν: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖ, καὶ ἐμεῖς εἴμαστε ἐδῶ στὴ γῆ· ὁ Θεὸς εἶναι στὸν οὐρανό, ἂς κοιτάξει τὰ κατ᾿ Αὐτὸν καὶ ἐμεῖς ἐδῶ στὴ γῆ νὰ κοιτάξουμε τὰ δικά μας». Αὐτοὶ ἦταν οἱ Σαδδουκαῖοι... Καὶ ὅμως κατελάμβαναν, παρακαλῶ, καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέως...

Καὶ τώρα ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι, εἶναι..., τὸ βάθος τῆς ταπεινώσεως εἶναι καταπληκτικόν. Ἀφήνει τὸν ἑαυτό Του ὡς ἄνθρωπο νὰ Τὸν καταδικάσουν, τέτοιας φύσεως, τέτοιας μορφῆς, τέτοια... -τί νὰ πῶ, τί νὰ πῶ; Τί χαρακτηρισμὸ νὰ δώσω;- ἄνθρωποι... Τέτοιοι ἀρχιερεῖς... Οὔτε κἂν δὲ οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, σὰν Σαδδουκαῖοι ποὺ ἦσαν- οὔτε κἂν ἀντελήφθησαν τὴν θεία καταγωγὴ τοῦ Χριστοῦ· ποὺ ἦσαν ἐκ τοῦ ἀξιώματός των, φύσει-θέσει ἐντεταλμένοι πρὸς τοῦτο. Ἔπρεπε νὰ ἀναγνωρίσουν· γιὰ νὰ φυλάξουν τὸν λαὸ ἀπὸ Ψευδομεσσίες καὶ νὰ ὑποδείξουν τὸν ἀληθινὸ Μεσσία. Γι᾿ αὐτό -ὑποκριτικά, βέβαια, πάντοτε- εἶπε ὁ Καϊάφας ποὺ ἦταν ἐν ἐνεργείᾳ ἀρχιερεύς: «Πές μας», λέει, «σὲ ὁρκίζω εἰς τὸν Θεὸ τὸν ζῶντα, ἐσὺ εἶσαι ὁ Μεσσίας;». Καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε ἐκεῖνο τὸ «Σὺ εἶπας», ποὺ σημαίνει «Εἶναι ὅπως τὸ λές, εἶμαι ὁ Μεσσίας».

Καὶ προσθέτει ὁ Χριστὸς τὸ ὅραμα καὶ τὴν προφητεία τοῦ Δανιήλ: «Καὶ θὰ δεῖτε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ, μετὰ τῶν ἁγίων ἀγγέλων» κλπ. «Ναί, ἐγὼ εἶμαι ὁ Μεσσίας». Ὑποκριτικὰ λοιπὸν ὁ Καϊάφας σχίζει τὰ ἱμάτιά του: «Ἀκούσατε», λέγει, «ἐβλασφήμησε...».... 

Μὰ δὲν ζήτησες νὰ σοῦ πεῖ ὁ κατηγορούμενός σου ποιός εἶναι; 

Σοῦ τό εἶπε... Τόν ὅρκισες; Μέ ὅρκον;

Σοῦ τό εἶπε! Ἀληθεύει. 

Γιατί δὲν ἐξετάζεις ἀλλὰ σχίζεις τὰ ροῦχα σου ὑποκριτικότατα; Καὶ ὁ Καϊάφας καὶ τὸ συνέδριον -ἐκτὸς ἐξαιρέσεων- κατεδίκασαν τὸν Χριστὸν εἰς θάνατον ὡς ψευδόχριστον, ὡς ψευδομεσσίαν.. Ἔτσι λοιπόν, βλέπει κανεὶς ὅτι ἦταν ἐκ τῆς θέσεώς του ὑποχρεωμένος γιὰ νὰ φυλάξει, ἐπαναλαμβάνω, τὸν λαὸ ἀπὸ πλάνη, νὰ δώσει ἐκεῖνος τὴ μαρτυρία- ἀλλὰ ἡ μαρτυρία τοῦ Καϊάφα ἦταν νὰ θανατωθεῖ ὁ Ἰησοῦς.

Ἄς δοῦμε ἀκόμη αὐτὸ τὸ «ἄκακος», ποὺ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς χαρακτηρισμοὺς τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως, τοῦ Χριστοῦ. Τί θὰ πεῖ «ἄκακος»; Ὅπως λέει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος: «ἀπόνηρος, οὐχ ὓπουλος», χωρὶς πονηρία, χωρὶς ὑπουλότητα· «κακίας ἐλεύθερος», λέγει ἕνας ἄλλος, ὁ Ζιγαβηνός, «ἄδολος»· «δόλος γὰρ φησὶ οὐχ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ», λέει ὁ Οἰκουμένιος. Καὶ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος: «ἀπείραστος κακῶν».

«καὶ ἀμίαντος»: ἕνας τρίτος χαρακτηρισμός. «Τί εἶναι ἀμίαντος;», λέγει ὁ Ζιγαβηνός, «ἐπίτασις τοῦ ἀκάκου, τὸ ἀμίαντον». Δηλαδή, γιὰ νὰ τονιστεῖ περισσότερον αὐτὸ ποὺ λέμε «ἄκακος»- βάζει τὸν χαρακτηρισμό: «ἀμίαντος», δὲν ἔχει μίασμα, δὲν ἔχει τίποτα, δὲν ἔχει κηλῖδα, δὲν ἔχει «μῶμον», δὲν ἔχει τίποτε... Ἀπηλλαγμένος, λοιπόν, παντὸς μολυσμοῦ.

Ὅταν ὅμως σήμερα ἀκοῦμε, ἀγαπητοί μου, ἀνήκουστα πράγματα μολυσμοῦ εἰς τοὺς κληρικούς μας, καὶ διακόνους, καὶ πρεσβυτέρους, καὶ ἀρχιερεῖς - ἀλήθεια, μᾶς καταλαμβάνει ἴλιγγος... τὸ τί ἀκοῦμε...

Καὶ ἀκόμα ἕνας χαρακτηρισμός: «Κεχωρισμένος», λέγει, «ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν». Σώζει τοὺς ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ εἶναι χωρισμένος ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς. Καὶ ἐπειδὴ πάντα τύπος εἶναι ὁ Χριστός -δηλαδὴ τὸ ἀρχέτυπον- θὰ λέγαμε ὅτι ὁ κληρικός, ἰδιαίτατα ὁ ἀρχιερεύς, ὀφείλουν νὰ μὴν εἶναι ἐκκοσμικευμένοι. Αὐτὸ θὰ πεῖ «κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν», νὰ εἶναι χωρισμένος ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευσιν. 

Νὰ μὴ χρησιμοποιοῦν τίς μεθόδους τοῦ κόσμου τούτου, ὅπως εἶναι ἡ διπλωματία, ὅπως εἶναι οἱ συμβιβασμοί.

Σήμερα, ὁ Οἰκουμενισμός, αὐτὴ ἡ παναίρεσις -καὶ δὲν παύω νὰ σᾶς ὑπενθυμίζω τὴν παρουσία του, ἡ ὁποία γίνεται ἐντονοτέρα καὶ ἐντονοτέρα- καταβροχθίζει ὁ Οἰκουμενισμὸς μὲ ὅλη του τὴν εὐκολία καὶ τὴ μεγαλοπρέπεια πολλοὺς ἐκ τῶν συγχρόνων ἀρχιερέων, ἀρχιεπισκόπων καὶ πατριαρχῶν. 

Ἔτσι λοιπὸν ἕνας σύγχρονος ἀρχιερεὺς δὲν εἶναι «κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν», διότι ὅλα αὐτὰ εἶναι τοῦ διαβόλου κατασκευάσματα.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀγνοοῦσε αὐτοὺς τοὺς ἑλιγμούς. Μάλιστα ἕνας σύγχρονος βιογράφος του λέει: «Ἤτανε τὸ ἀδύνατό του σημεῖο»-ἐγὼ θὰ ἔλεγα «τὸ δυνατό του σημεῖο». Δὲν ἤξερε νὰ ἑλίσσεται, δὲν ἤξερε τοὺς συμβιβασμοὺς τῆς διπλωματίας, γι᾿ αὐτὸ μόλις τοῦ εἰπώθηκε ὅτι εἶναι ἀντικανονικός, ἀμέσως παρητήθῃ ἀπὸ τὴν προεδρίαν τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Καὶ ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, πάντοτε ἀναζήτησε ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς ποὺ νὰ ἀνταποκρίνονται στὸ ἀρχέτυπον Ἰησοῦς Χριστός. Γιὰ παράδειγμα, στὸ βιβλίο τῆς «Διδαχῆς» ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς. Προσέξατε καὶ θὰ σᾶς δείξω μετὰ ὅτι δὲν μᾶς εἶναι θέματα ποὺ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν. Ἐννοεῖται τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Λέγει στὴν ιε΄ παράγραφο τὸ βιβλίον «Διδαχή»- εἶναι πολὺ παλιὸ βιβλίο: «Χειροτονήσατε οὖν ἑαυτοῖς -νὰ χειροτονήσετε γιὰ τοὺς ἑαυτούς σας, δηλαδὴ γιὰ τὴν τοπική σας ἐκκλησία- ἐπισκόπους καὶ διακόνους ἀξίους τοῦ Κυρίου -νὰ ᾿ναι ἄξιοι τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ Τὸν ἀντιπροσωπεύουν- ἄνδρας πραεῖς -ποὺ νὰ εἶναι αὐτοὶ ἄντρες πραεῖς, μὲ πραΰτητα- καὶ ἀφιλαργύρους -νὰ μὴν εἶναι φιλάργυροι- καὶ ἀληθεῖς -νὰ ᾿ναι ἥσυχοι, ἀληθινοὶ ἄνθρωποι, ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς γιὰ τὸν Ναθαναήλ· ἦρθε ὁ Φίλιππος καὶ τοῦ εἶπε, λέει στὸν Ναθαναὴλ «τὸ καὶ τὸ» καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς εἶδε τὸν Ναθαναὴλ εἶπε: «Νὰ ἕνας ἀληθινὸς Ἰσραηλίτης, ποὺ δὲν ὑπάρχει δόλος εἰς τὸ στόμα του...».... Ὁ ἴσιος ἄνθρωπος, ὁ ἄδολος ἄνθρωπος. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινός.

«Καὶ δεδοκιμασμένους», νὰ ἔχουν δοκιμαστεῖ, πρῶτα θὰ δοκιμαστοῦν καὶ κατόπιν θὰ χειροτονηθοῦν. Ποιά ἦταν ἡ βιοτή του; Πῶς ἔζησε ἀνάμεσά μας αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ τὸν χειροτονήσουμε τώρα καὶ νὰ τὸν ἔχουμε κληρικό μας; Ὁ δὲ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος γράφει εἰς τὸν ἅγιο Πολύκαρπο, ἐπίσκοπο Σμύρνης, μάλιστα φεύγει ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, τὴν ἐπισκοπή του καὶ πηγαίνει διὰ ξηρὰς στὴ Ρώμη γιὰ νὰ μαρτυρήσει. Ἔτσι περπατῶντας πέρασε ἀπὸ τὴν Σμύρνη, τὴν ἐπισκοπὴ τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου. Καὶ γράφει ἐκεῖ. Προχώρησαν πρὸς τὰ πάνω, ψηλά, βόρεια δηλαδή, στοὺς Φιλίππους κλπ. κλπ.

Γράφει λοιπὸν ἀπὸ τοὺς Φιλίππους, γράφει στὸν ἅγιο Πολύκαρπο τὰ ἑξῆς: «Πρέπει, Πολύκαρπε θεομακάριστε, συμβούλιον ἀγαγεῖν θεοπρεπέστατον -Ποιό εἶναι τὸ «θεοπρεπέστατον συμβούλιον»; Εἶναι ἡ Σύνοδος. Καὶ τὸ λέει «θεοπρεπέστατον». Ναί... ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι ἡ Σύνοδος- «καὶ χειροτονῆσαι τινα -καὶ νὰ χειροτονήσετε κάποιον-, ὃν ἀγαπητὸν λίαν ἔχετε -ἀπὸ ἀνάμεσά σας ποὺ νὰ εἶναι, λέγει, ἀγαπητός, προσεκτικὸς ἄνθρωπος- καὶ ἄοκνον -ἄοκνος, ὄχι τεμπέλης, προκομμένος θὰ τὸν λέγαμε μὲ ἕναν γενικὸ χαρακτηρισμό, προκομμένος ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπάει τὸν Θεό, ἀγαπάει τὰ τοῦ Θεοῦ-, ὃς δυνήσεται -ὁ ὁποῖος θὰ μπορέσει- θεοδρόμος καλεῖσθαι -νὰ ἀποκληθεῖ θεοδρόμος, ὅτι εἶναι στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος- τοῦτον καταξιῶσαι, ἵνα πορευθεὶς εἰς Συρίαν -νὰ πάει στὴ Συρία, στὴν Ἀντιόχεια- δοξάσῃ ὑμῶν τὴν ἄοκνον ἀγάπην εἰς δόξαν Θεοῦ». Βλέπετε τί γράφει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος στὸν ἅγιο Πολύκαρπο; Ποιός θὰ ἀντικαταστήσει τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο ποὺ πηγαίνει γιὰ τὸ μαρτύριο; Εἶναι στὴν ἕβδομη παράγραφο αὐτὰ ποὺ σᾶς λέγω, «Πρὸς ἃγιον Πολύκαρπον».

Ἀγαπητοί. 

Αὐτά ὅλα λέγονται καί προβάλλονται γιά νά γνωρίζει ὁ λαός ποιούς πρέπει νά ἔχει ὡς ποιμένας καί διδασκάλους στήν ἐκκλησία του. 

Δὲν ἐπιτρέπεται ἄγνοια· γιατί τότε λύκοι θὰ κυβερνοῦν καὶ θὰ κατασπαράσσουν τὴν ψυχή σας. Ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε ὅτι «ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ -τὸν ἀκολουθοῦν τὰ πρόβατα, τὰ λογικὰ πρόβατα-, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ -γιατί γνωρίζουν τὴν φωνή του-· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν -ξένον, ἀλλότριον στὰ τοῦ Θεοῦ δὲν τὸν ἀκολουθοῦν-, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ -φεύγουν μακριὰ του-, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν -γιατί δὲν ἀναγνωρίζουν τῶν ξένων τὴν φωνήν».

Ἀλλὰ καὶ ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτου Ἰερεμίου διαμαρτύρεται καὶ λέγει: «Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου -Πολλοὶ ποιμένες, λέει, διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα του· ὁ ἀμπελῶνας του εἶναι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ-, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου -ἤτανε ὁ περιούσιος λαὸς ἡ μερίδα τοῦ Θεοῦ, ἦταν ὁ Ἰσραήλ· ἐμόλυναν, βρώμισαν τὴ μερίδα μου, τὸν λαό μου- ἔδωκαν τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδίᾳ -καὶ τὴν ἐπισκοπή μου, λέει ὁ Θεός, τὸν λαό μου, τὸν ἔκαναν ἔρημο- πῶς λέμε: 

«ἔρημος τόπος»- τὸν ἐρήμαξαν καὶ προσέξτε μιὰ φρασούλα ποὺ λέει ὁ προφήτης Ἰερεμίας καὶ ποὺ εἶναι στὸ δωδέκατο κεφάλαιο ἀνάμεσα στοὺς στίχους 10ον καὶ 11ον, ἀκοῦστε: «ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδίᾳ», δηλαδή: «καὶ ὅμως, κανεὶς δὲν θέτει αὐτὸ στὴν καρδιά του καὶ δὲν τὸ συναισθάνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχει κληρικούς, οἱ ὁποῖοι κατεσθίουν τὴν ποίμνη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ». 

Κανεὶς δὲν τὸ ᾿βαλε στὸ μυαλό του, λέει, νὰ ἀντιδράσει. 

Καὶ συμπληρώνει ὁ προφήτης: «Ὦ οἱ ποιμένες, οἱ διασκορπίζοντες καὶ ἀπολλύοντες τὰ πρόβατα τῆς νομῆς μου. διὰ τοῦτο ὑμεῖς διεσκορπίσατε τὰ πρόβατά μου καὶ ἐξώσατε αὐτὰ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθε αὐτά, ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς κατὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματα ὑμῶν· ὅτι ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐμολύνθησαν καὶ ἐν τῷ οἴκῳ μου εἶδον πονηρίας αὐτῶν -μέσα στὸν οἶκο μου, εἰς τὸν ναό, εἶδα τίς βρωμιές τους», λέει ὁ Θεός.

Ἀγαπητοί. Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει ἁγίους ἄνδρας, ὅπως τὸν σήμερον ἑορταζόμενον ἅγιον Γρηγόριον τὸν Θεολόγον, γιὰ νὰ καθρεπτιζόμαστε στὴν ἐκείνων βιοτὴν μὲ ἀρχέτυπον τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, γιὰ νὰ δοξάζεται ὁ Χριστὸς καὶ νὰ οἰκοδομεῖται ἡ Ἐκκλησία Του, ἀμήν.

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

Μὲ ἀπροσμέτρητη εὐγνωμοσύνη στὸν πνευματικό μας καθοδηγητή μακαριστὸ γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο,

ἀπομαγνητοφώνηση καὶ ἠλεκτρονικὴ ἐπιμέλεια κειμένου:

~ Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΗ:https://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/mnhmh_agivn/mnhmh_agivn_002.mp3 & ethnegersis.substack.com