Η ανάγνωση των πατερικών βιβλίων...

«Η ανάγνωση των πατερικών βιβλίων είναι ωφέλιμη κι απαραίτητη για να γνωρίσεις το θέλημα του Θεού...»

~ Ἅγιος Μακάριος τῆς Ὄπτινα

*****

Πώς καλεί τους ανθρώπους ο Θεός; ~ π. Αρσένιος Μπόκα, ο θαυματουργός

Πώς καλεί τους ανθρώπους ο Θεός; 

π. Αρσένιος Μπόκα, ο θαυματουργός

Ο Θεός καλεί τους ανθρώπους μέσω πολλών φωνών, μέσω πολλών περιστάσεων. Ιδού μερικές απ’ αυτές:

1. Η εσωτερική διά της συνειδήσεως πρόσκληση.

2. Η διά του λόγου του Θεού εξωτερική πρόσκληση.

3. Η πρόσκληση διά των ταλαιπωριών της ζωής.

4. Η πρόσκληση διά των βασάνων των αποθνησκόντων.

5. Η πρόσκληση διά των υπερφυσικών σημείων (θαυμάτων).

6. Η πρόσκληση διά των βασάνων των ανθρώπων κατά την εποχή της εμφανίσεως του αντίχριστου.

7. Η πρόσκληση διά του κηρύγματος της Μελλούσης Κρίσεως.

Ο Θεός μας αναζητεί, μας καλεί, μας κράζει, αλλά, εάν δε θέλουμε να καταλάβουμε, μας ακολουθεί από πίσω με συμφορές και στενοχώριες...

~ Άγιος π. Αρσένιος Μπόκα, ο θαυματουργός

Από το βιβλίο «Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων» των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη. Πηγή: simeiakairwn.wordpress.com

''Θα πίνετε τον καφέ σας ένα πρωί...'' ~ Γερ. Θεόδωρος Νείλος, ο ασκητής του Αγιοφάραγγου

«Θα πίνετε τον καφέ σας ένα πρωί... και θα ακούσετε ότι οι Εβραίοι, (Ισραήλ) χτύπησαν το πυρηνικό πρόγραμμα της Περσίας, (Ιράν). Από εκείνη την στιγμή, όλα θα αλλάξουν...»

~ Γέρων Θεόδωρος Νείλος, ο Αγιοφαραγγίτης

Εκοιμήθη 28/4/2016 †

(Πηγή: Mαρτυρία Μητρ. Μόρφου Νεόφυτου)

Για τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. ~ π. Γεώργιος Καψάνης †

Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης †

Εορτάζουμε την μνήμη του αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι και οι τέσσαρες Ευαγγελιστές είναι Θεολόγοι. Αλλά κατ’ εξοχήν είναι ο άγιος Ιωάννης, και γι’ αυτό η Εκκλησία σ’ αυτόν έδωσε πρώτα τον τίτλο του Θεολόγου.

Εορτάζουν επίσης σήμερα και όλοι οι περί την Θεολογίαν ενασκούμενοι. Γι’ αυτό και επικαλούμαστε ιδιαιτέρως τις πρεσβείες του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου για όλους τους θεολόγους της Πατρίδος μας, να τους χαριτώνει πλουσίως ο Θεός και να τους δίνει τον φωτισμό του Παναγίου Του Πνεύματος, ώστε η θεολογία τους να είναι, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, όχι Αριστοτελική, αλλά βιωματική, θεολογία κατά τον των αλιέων Θεολόγων τρόπον,(*) που είναι ο τρόπος της μυστικής Θεολογίας και της απορρήτου ενώσεως με τον Θεό και της ελλάμψεως του νου και της καρδίας των θεολογούντων από το άκτιστο Φως της Αγίας Τριάδος.

Εορτάζουν όμως και οι Μοναχοί σήμερα, διότι, εκτός του ότι και οι Μοναχοί πρέπει να έχουν την θεολογία εν τη πράξει, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος είναι και αυτός εκ των παρθενευόντων εν τη Καινή Διαθήκη μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο.

Αυτά τα δύο χαρίσματα, της Θεολογίας και της Παρθενίας, τα έλαβε ο άγιος Ιωάννης από τον Κύριο για την πολλή αγάπη και τον θείο έρωτα τον οποίο είχε στην καρδιά του. Προσέφερε όλον τον εαυτό του στον Θεό, όλον τον νεανικό του ενθουσιασμό, όλη του την ύπαρξη. Και ο Θεός του χάρισε αυτά τα δύο πολυτιμότατα δώρα, της Παρθενίας και της Θεολογίας.

Ως Μοναχοί και ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί προσεγγίζοντας την σεπτή μορφή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου αισθανόμαστε – κυρίως εκ της αναγνώσεως του ιερού Ευαγγελίου του και των Επιστολών του – πόσο καρδιακή ένωση είχε με τον Θεό και πόσο μυστική σχέση και συνάφεια είχε με τον Σωτήρα Χριστό. Και αυτό είναι κάτι που ιδιαιτέρως ενδιαφέρει τους Μοναχούς, διότι και οι Μοναχοί δεν θέλουν μία εξωτερική σχέση με τον Χριστό, μία ηθική σχέση με τον Χριστό, αλλά θέλουν μία όντως καρδιακή και ερωτική σχέση με τον Χριστό.

Ζητούμε λοιπόν σήμερα την ευλογία του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και για μας. Και να μας αξιώνει ο Θεός, υπερβαίνοντες την φιλαυτία μας, η οποία είναι το εμπόδιο στο να ζήσουμε το πλήρωμα του θείου έρωτος, και εμείς αυτόν τον σκοπό να έχουμε: να αγαπήσαμε τελείως τον Θεό και εν τω Θεώ να αγαπήσουμε και τους αδελφούς μας.

Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016 

(*) Βλ. «Αλιευτικώς αλλ’ ουκ Αριστοτελικώς», Αγ. Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΚΓ’ «Ειρηνικός γ’», PG 35 1164C.

πηγή: proskynitis.blogspot.com & makkavaios.blogspot.com

''Έρχονται οι εχθροί του Υιού μου, οι παπικοί...'' Εμφάνιση της Παναγίας σε Ζωγραφίτη μοναχό

Φωτο: Moναχός Πετράκης Κατουνακιώτης

''Η Παναγία προειδοποιεί Αγιορείτη μοναχό που απήγγειλε συνεχώς τους Χαιρετισμούς, ότι έρχονται οι εχθροί του Υιού Της, οι παπικοί, για να υποτάξουν το Άγιον Όρος στον Πάπα...''

Στις 22 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει το φοβερό μαρτύριο των 26 Οσιομαρτύρων Ζωγραφιτών Μοναχών.

Ο ομολογιακός και στη συνέχεια μαρτυρικός αγώνας των 26 οσιομαρτύρων της Μονής Ζωγράφου έχει ιδιάζουσα σημασία για εκείνους που επιθυμούν να φυλάξουν τον πολύτιμο μαργαρίτη της Ορθοδόξου πίστεως καθαρό και αλώβητο από τις αιρέσεις.

Το μαρτύριο των 26 Ζωγραφιτών μοναχών αποτελεί μνημειώδες παράδειγμα ορθόδοξης ομολογίας, ψυχικής ανδρείας και ακλονήτου σθένους. Ας έλθουμε τώρα πιο κοντά στο παράδειγμα των 26 οσιομαρτύρων...

Με την σύνοδο που συνεκάλεσε ο πάπας Ουρβανός στην Λυών το 1274, έγινε η πρώτη σοβαρή απόπειρα ένωσης η για να είμαστε ακριβέστεροι, υποδούλωσης των ορθοδόξων στους Λατίνους.

Στην σύνοδο αυτή, συμμετείχαν δυστυχώς και εκπρόσωποι της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με αρχηγό τον πρώην Πατριάρχη Γερμανό Γ’, λόγω άρνησης του κανονικού Πατριάρχου Ιωσήφ (και του ευσεβούς ποιμνίου του να συμμετάσχει σ’ αυτήν.)

Η αυτοκρατορική πρεσβεία, που επίσης συμμετείχε, ενεχείρησε στην σύνοδο χωρίς κανένα θεολογικό διάλογο γραπτή ομολογία πίστεως εκ μέρους του λατινόφρονα Μιχαήλ Η’ του Παλαιολόγου βάσει της οποίας η Ανατολική Εκκλησία δέχονταν το πρωτείο του Πάπα, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού καθώς και το καθαρτήριον πυρ.

Μετά την ψευδοσύνοδο της Λυών, ο αυτοκράτορας έθεσε σε εφαρμογή τις αποφάσεις της. Αντικατέστησε τον ανθενωτικό Πατριάρχη Ιωσήφ με τον Λατινόφρονα Ιωάννη Βέκκο, διέταξε να εγγραφεί το όνομα του Πάπα στα δίπτυχα της Εκκλησίας και κήρυξε επίσημα την ''ένωση των Εκκλησιών'' στις 16 Ιανουαρίου 1275.

Οι μοναχοί λοιπόν του Αγίου Όρους, αρχικά απέστειλαν δύο επιστολές (μία στόν αυτοκράτορα και μία στη Σύνοδο του Πατριάρχου Ιωάννη Βέκκου) μέσα απο τις οποίες τους συμβούλευαν και ταυτόχρονα τους ήλεγχαν για την πολιτική της ενώσεως των δύο Εκκλησιών.

Όταν ο Αυτοκράτορας και ο Πατριάρχης Βέκκος παρέλαβαν τις επιστολές, έγιναν έξω φρενών και λαβόντες στρατό ήρθαν στο Άγιον Όρος.

Εκεί άρχισαν να φονεύουν, να πνίγουν και να απαγχονίζουν οποιονδήποτε μοναχό τολμούσε να τους ελέγξει και να αντιταχθεί στα φιλενωτικά τους σχέδια...

Πρώτον πάντων εφόνευσαν τον Πρώτον του Αγίου Όρους, π. Κοσμά (εδω) ο οποίος βρισκόταν στην Σκήτη των Καρυών. Οι φιλενωτικοί αφού αρχικά του έκοψαν με τσεκούρι τα δύο πόδια του σεβασμίου Ιερομονάχου, στη συνέχεια έκοψαν και την τιμίαν του κεφαλή. Κατόπιν πάνω σε ένα μάρμαρο αποκεφάλισαν και άλλους πατέρες με το ίδιο φονικό όργανο...

Αφού ανεχώρησαν απο τις Καρυές, κατευθύνθηκαν πρός την Ιερά Μονή Ζωγράφου προκειμένου να υποτάξουν όσους μοναχούς κοινοβίαζαν εκεί. Ομως η Κυρία Θεοτόκος δεν άφησε απροειδοποίητους τους δούλους της.

Λίγο έξω απο τη Μονή, ασκήτευε μέσα σε ένα κελλάκι ένας πολύ ενάρετος γέροντας. Αυτός νήστευε και αγρυπνούσε τακτικά ενώ είχε την ευλογημένη συνήθεια να λέει πολλές φορές την ημέρα τον Αρχαγγελικό ύμνο, δηλαδή τους Χαιρετισμούς της Παναγίας...

Η συνοδία των λατινοφρόνων πλησίαζε στην Ιερά Μονή...

Ο μοναχός κατά την συνηθειά του, έλεγε γονατιστός τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου.

Όταν δε έφθασε στον στίχο «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» τότε απάντησε η Παναγία από την εικόνα της: «Χαίρε και συ, γέρων του Θεού»!

Ο γέροντας τρόμαξε! «Μη φοβού»! συνέχισε η φωνή εκ της εικόνος «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον τοις Αδελφοις και τω Καθηγουμένω ότι οι εχθροί Εμού και του Υιού Μου επλησίασαν. Όστις ουν υπάρχει ασθενής τω Πνεύματι εν υπομονή κρυβήτω, έως του παρελθήναι πειρασμόν, οι δε στεφάνων μαρτυρικών εφιέμενοι παραμενέτωσαν εν τη Μονή άπελθε ουν ταχέως».

Μόλις ο Γέροντας έφθασε στην είσοδο της Μονής είδε παράδοξο πράγμα και εξέστη. Είδε την εικόνα της Θεομήτορος, μπροστά στην οποία συνήθιζε να διαβάζει τους Χαιρετισμούς στο κελλί του, να είναι τοποθετημένη στην πύλη της Μονής!

Αφού την προσκύνησε μέχρι εδάφους, την πήρε στα χέρια του και με αυτή πήγε στον ηγούμενο και του είπε καταλεπτώς την υπόθεση.

Αφού άκουσε απο τον γέροντα αυτά ο ηγούμενος της Μονής Θωμάς, μαζί με άλλους είκοσι πέντε Πατέρας δεν εγκατέλειψαν τον τόπο της ασκήσεως και μετανοίας τους, αλλά παρέμειναν και εμαρτύρησαν!

Ανέβηκαν λοιπόν στον πύργο του Μοναστηριού έτοιμοι για το μαρτύριο και απο εκεί ήλεγξαν τον Λατινόφρονα Πατριάρχη. «Δέν υποτασσόμεθα στην αίρεση», είπαν με μια φωνή, «αλλά δέν αναχωρούμε από την μετανοιά μας».

Οι 26 Οσιομάρτυρες δεν άνοιξαν τις πόρτες του Μοναστηριού στους Λατινόφρονες.

Τους ζητήθηκε να συλλειτουργήσουν με τουν παπικούς και να αναγνωρίσουν τον Πάπα ως κεφαλή όλης της Εκκλησίας και αυτοί απο τον Πύργο επάνω απάντησαν ότι κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και όχι ο Πάπας. «Ευκολώτερα εμείς αποφασίζουμε να πεθάνουμε, παρά να υποχωρήσουμε στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεως και να αναγνωρίζουμε τον αιρετικό πάπα της Ρώμης ως κεφαλή της Εκκλησίας, ώστε να μολυνθεί αυτός ο τόπος απο την δική σας βία και τυραννία, δεν σας ανοίγουμε τις πόρτες του Μοναστηριού! Φύγετε απ’ εδώ!».

Οι δε Λατινόφρονες μαζί με τους Λατίνους απάντησαν με οργή: «Πρέπει λοιπόν να πεθάνετε...»

Τότε, αφού συγκέντρωσαν πολλά φρύγανα και ξύλα, τα έβαλαν γύρω από τον πύργο, άναψαν μεγάλη φωτιά και τους κατέκαυσαν την 10η Οκτωβρίου του έτους 1274.

Οι 26 Οσιομάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Δεσπότη Χριστό, ομολογήσαντες μόνον Αυτόν ως κεφαλή της Εκκλησίας και όχι τον Πάπα.

Τα ονόματα τους είναι: Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα.

Ἀπό τό βιβλίο: «Ἐμφανίσεις καί θαύματα τῆς Παναγίας», Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου. Οἱ Ζωγραφίτες Ὁσιομάρτυρες.

Πηγή: impantokratoros.gr

Oἱ παπικoί ἔχασαν τήν χάρη τoῦ Ἁγίoυ Πνεύματος. ~ Ἅγιoς Συμεών, ὁ Μυσταγωγός

Oἱ παπικoὶ ἔχασαν τὴν χάρη τoῦ Ἁγίoυ Πνεύματος, 

δὲν ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα σ' αὐτούς.

~ Ἅγιoς Συμεών, ὁ Μυσταγωγὸς

Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (1416-1421)

_______________________

Ας επιστρέψουν οι πλανεμένοι στην Ορθοδοξία, την μόνη αληθινή πίστη! ~ Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Ας κρατηθεί στερεά η Ορθοδοξία μας! Όπου κίνδυνος εκεί και ιερός ζήλος. Φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο να κινδυνεύουμε από τις σκοτεινές δυνάμεις, τους αόρατους εχθρούς που επιβουλεύονται την ακεραιότητα της πατρίδας μας αλλά και της πίστεως.

Ας αγαπήσουμε το Χριστό και την Ελλάδα!

Ας επιστρέψουν οι πλανεμένοι στην Ορθοδοξία, στην μόνη αληθινή πίστη του Χριστού!

Καλή φώτιση σε όλο τον κόσμο!

~ Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, ο με συγχωρείτε ☦

Πηγή: Εἴμεθα Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί

Όσοι ομιλούν για “ένωση Εκκλησιών”, δεν γνωρίζουν... ~ Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

''Όσοι ομιλούν για “ένωση Εκκλησιών”, δεν γνωρίζουν ούτε την νοοτροπία των ετεροδόξων, ούτε το ύψος της Ορθοδοξίας...'' ~ Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

''Η διδασκαλία της Εκκλησίας, που έλαβε την τελική της μορφή από τις Οικουμενικές Συνόδους, δεν επιδέχεται καμιά αλλαγή...

Όλη η μετέπειτα επιστημονική εργασία, πρέπει απαραίτητα να συμφωνεί μέ ότι δόθηκε στη Θεία αποκάλυψη, και διατυπώθηκε στη διδαχή των Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας...

Το ίδιο ισχύει και για τη χάρη. Το πλήρωμα της χάριτος μπορεί να κατέχει μόνο η Μία και μοναδική Εκκλησία...''

*****

Μὲ τὸν τρόπο ποὺ προσεύχονται οἱ Δυτικοὶ δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τὶς πολύωρες προσευχὲς τῶν Ὀρθοδόξων Μοναχῶν. Αὐτοὶ μὲ μισῆ ὥρα προσευχὴ κουράζονται, γιατί προσεύχονται μὲ τὸ μυαλό, διανοητικά. Οἱ Ὀρθόδοξοι προσευχόμαστε μὲ τὸν νοῦ (καρδιακά).

Οἱ Ἰουδαῖοι προσεύχονταν μὲ τὴν λογική τους. Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς δόθηκε στοὺς Ἀποστόλους τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς πύρινες γλῶσσες καὶ κατάλαβαν ἕνα ἄλλο εἶδος προσευχῆς, τὴν καρδιακὴ προσευχή. Πρώτη φορὰ προσεύχονταν μὲ τὴν καρδιά τους.

Ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως.

Ἕνας Δυτικὸς ποὺ βαπτίζεται Ὀρθόδοξος, θὰ περάσει πολλὰ χρόνια μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ καθοδήγηση ἐμπείρου πνευματικοῦ ὁδηγοῦ γιὰ νὰ ἀποκτήσει καθαρὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἦθος…

Αὐτὸς εἶναι ο λόγος ποὺ ΔΕΝ μπορεῖ νὰ γίνει «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν»…

Ἡ «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν» εἶναι δύσκολη, ἕως ἀδύνατη!

Ὅσοι ὁμιλοῦν γιὰ «ἕνωση Ἐκκλησιῶν» δὲν γνωρίζουν οὔτε τὴν νοοτροπία τῶν ἑτεροδόξων οὔτε τὸ ὕψος τῆς Ὀρθοδοξίας!

Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ γίνει, τουλάχιστον τώρα, ἡ «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», διότι οἱ Ρωμαῖοι (Λατίνοι) δὲν θὰ ἀλλάξουν, ἀλλὰ καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ διαφθαροῦν…

Νὰ κρατοῦμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη!

Καί, ἐπειδὴ ζοῦμε σὲ δύσκολους καιρούς, θὰ λάβουμε μισθὸ περισσότερο ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους ποὺ ἔζησαν τὶς παλαιότερες ἐποχὲς καὶ κράτησαν τὴν πίστη...

~ Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

___________________________________

Επιλεγμένα αποσπάσματα απο το βιβλίο «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ» (Β έκδοση), του Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Ιεροθέου Βλάχου.

Ἡ λέξη ἀνάθεμα καί ἡ σημασία της, ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννoυ Μαξίμοβιτς

Ἡ λέξη ἀνάθεμα καί ἡ σημασία της

 Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς

Ἀρχιεπισκόπου τοῦ Σάν Φρανσίσκο

Ἡ ἑλληνική λέξη ἀνάθεμα, ἀποτελεῖται ἀπό δύο λέξεις: τήν ἀνά, πού εἶναι μία πρόθεση ἡ ὁποία δεικνύει κίνηση πρός τά ἄνω, καί τό θέμα, πού σημαίνει ἕνα ξεχωριστό τμῆμα ἀπό κάτι.

Στή στρατιωτική ὁρολογία θέμα σήμαινε ἕνα ἀπόσπασμα· στήν πολιτική διακυβέρνηση, θέμα σήμαινε μία ἐπαρχία. Τώρα χρησιμοποιοῦμε τή λέξη «theme», πού προέρχεται ἀπό τό θέμα, γιά νά σημάνουμε μία συγκεκριμένη ἐνασχόληση [topic] μιᾶς γραπτῆς καί διανοητικῆς ἐργασίας.

Κυριολεκτικῶς τό ἀνάθεμα σημαίνει τήν ἀνύψωση κάποιου ξεχωριστοῦ πράγματος.

Στήν Παλαιά Διαθήκη αὐτή ἡ ἔκφραση ἐχρησιμοποιεῖτο ἐξ ἴσου σέ ἀναφορά πρός αὐτό πού ἦταν ἀποξενωμένο ἐξαιτίας ἁμαρτωλότητος, ἀλλά παρομοίως καί πρός αὐτό πού ἦταν ἀφιερωμένο στό Θεό. 

Στήν Καινή Διαθήκη, στά κείμενα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου χρησιμοποιεῖται ἅπαξ σέ συνδυασμό μέ τό μαράν ἀθᾶ, πού σημαίνει τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου.

Ὁ συνδυασμός αὐτῶν τῶν λέξεων σημαίνει χωρισμό μέχρι τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου· 

μέ ἄλλες λέξεις - τό νά παραδοθεῖ κάποιος [ὡς ὑπόλογος] σέ Αὐτόν (Α΄ Κορ. 16, 22).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χρησιμοποιεῖ τό ἀνάθεμα σέ ἄλλο μέρος χωρίς τήν προσθήκη τοῦ μαράν ἀθᾶ (Γαλ. 1, 8-9). 

Ἐδῶ τό ἀνάθεμα ἐκφωνεῖται ἐναντίον τῆς διαστρεβλώσεως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ὅπως αὐτό κηρυσσόταν ἀπό τόν Ἀπόστολο, ἀνεξαρτήτως ἀπό ποιόν θά μποροῦσε αὐτή [ἡ διαστρέβλωση] νά διαπράττεται,

εἴτε ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀπόστολο εἴτε ἀπό Ἄγγελο ἐξ οὐρανοῦ. 

Σέ αὐτήν τήν ἴδια ἔκφραση ἐπίσης ὑπονοεῖται: «Ἄς κατακρίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος», διότι ποιός ἄλλος μπορεῖ νά κατακρίνει τούς Ἀγγέλους;

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στήν Ἀποκάλυψη (22, 3) λέγει ὅτι στή Νέα Ἱερουσαλήμ δέν θά ὑπάρχει ἀνάθεμα· αὐτό μπορεῖ νά κατανοηθεῖ μέ δύο τρόπους, δίνοντας στή λέξη ἀνάθεμα καί τά δύο νοήματα:

1) δέν θά ὑπάρχει καμμία ἀνύψωση στήν κρίση τοῦ Θεοῦ, διότι αὐτή ἡ κρίση ἔχει ἤδη ἔλθει εἰς πέρας· 2) δέν θά ὑπάρχει καμμία ἰδιαίτερη ἀφιέρωση στόν Θεό, διότι ὅλα τά πράγματα θά εἶναι τά ἱερά πράγματα τοῦ Θεοῦ, ἀκριβῶς ὅπως τό φῶς τοῦ Θεοῦ φωτίζει τούς πάντες (Ἀπ. 21, 23).

Στά πρακτικά τῶν Συνόδων καί τήν περαιτέρω πορεία τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἡ λέξη ἀνάθεμα κατέληξε νά σημαίνει τέλειο διαχωρισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία. 

«Ἡ Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία ἀναθεματίζει», «ἀνάθεμα οὗτος ἔστω», ἤ «ἀνάθεμα τοῦτο ἔστω», σημαίνει τελεία ἀπόσχιση ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Ἀντιθέτως, σέ περιπτώσεις «διαχωρισμοῦ ἀπό τήν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας» καί ἄλλων ἐπιτιμίων ἤ κανόνων μετανοίας ἐφαρμοσμένων σέ ἕνα πρόσωπο, τό ἴδιο τό πρόσωπο παρέμενε μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἄν καί ἦταν περιορισμένη ἡ συμμετοχή του στήν πλήρη χάριτος ζωή Της. 

Παρά ταῦτα, αὐτοί πού παρεδίδοντο σέ ἀνάθεμα ἀπεσχίζονταν τελείως ἀπό Αὐτήν, μέχρι τή μετάνοιά τους. 

Ἡ ἐπί γῆς Ἐκκλησία συνειδητοποιώντας, ἐν ὄψει τῆς ἰσχυρογνωμοσύνης καί σκληροκαρδίας τους, ὅτι δέν μπορεῖ νά κάνει τίποτε γιά τή σωτηρία τους, τούς ἀνυψώνει στήν κρίση τοῦ Θεοῦ. 

Αὐτή ἡ κρίση εἶναι ἐλεήμων πάνω στούς μετανοοῦντες ἁμαρτωλούς, ἀλλά φοβερή πρός τούς πείσμονες ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ. «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος ... καί γάρ ὁ Θεός ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» (Ἑβρ. 10, 31. 12, 29).

Τό ἀνάθεμα δέν εἶναι τελεία καταδίκη: μέχρι τόν θάνατο εἶναι δυνατή ἡ μετάνοια.

Τό ἀνάθεμα δέν εἶναι φοβερό ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία εὔχεται συμφορές γιά ὁποιονδήποτε ἤ ἐπειδή ὀ Θεός ἐπιδιώκει τήν καταδίκη του. Ἐπιθυμοῦν [ὁ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία] νά σωθοῦν ὅλοι.

Ἀλλά εἶναι φοβερό νά ἵσταται κάποιος ἔμπροσθεν τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ σέ κατάσταση ἀποσκληρυμμμένου κακοῦ: τίποτε δέν εἶναι κρυφό ἀπό Αὐτόν.

«Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος· οὗτος Κριτής ἐστιν ἐνθυμήσεων καί ἐννοιῶν καρδίας· μηδείς εἰσέλθῃ πειράζων τήν πίστιν τήν ἀμώμητον, ἀλλ' ἐν πραότητι καί φόβῳ Χριστῷ προσέλθωμεν, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Στιχηρά τῶν Ἀποστίχων, Ἑσπερινός τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων). 

Ἡ λέξη ἀνάθεμα καί ἡ σημασία της. Yπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς

[Οἱ λέξεις στίς ἀγκύλες, ὄχι στίς παρενθέσεις, εἶναι προσθήκη τῆς μεταφράσεως]

ΠΗΓΗ (στά ἀγγλικά): Περιοδικό Orthodox Life, 1977, No. 2, σελ. 18

______________________________________________

Πηγή: impantokratoros.gr

Βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας ''κυβερνήτες'', να μας σβήσουν την Ορθοδοξία...

~ Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία διότι..

η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον.

Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα.

Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους...

Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν...

Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα.

Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας

να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας...

~ Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης

_________________________________

Σχόλιο Π. κοινωνίας: «Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν...» Είπε ο ευλαβής Στρατηγός, Ιωάννης Μακρυγιάννης...

«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους..» Ανταπάντησε ο Θεόφιλος Στρατηγός, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης...

«Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης!..» Αποφάνθηκε ο τιμιότατος Άγιος της πολιτικής, Ιωάννης Καποδίστριας...

Απορρίπτουμε κάθε «Ρώμη», και την Πρώτη, και τη Δεύτερη, και την Τρίτη... ~ Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Απορρίπτουμε κάθε «Ρώμη», και την Πρώτη, και τη Δεύτερη, και την Τρίτη, εάν πρόκειται για την καθιέρωση της αρχής της υποταγής, στήν ύπαρξη της Εκκλησίας μας...

Απορρίπτουμε ως εκκλησιολογική αίρεση, που αλλοιώνει το χριστιανισμό, και εκείνον της Ρώμης, και της Κωνσταντινουπόλεως, και της Μόσχας, και του Λονδίνου, και των Παρισίων, και της Νέας Υόρκης και κάθε άλλο παπισμό...

~ Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

απόσπασμα απο εδω: 

Η ενότητα της Εκκλησίας κατά το πρότυπο

 της ενότητας της Αγίας Τριάδος

Ἀλλά τό «κοινό ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλά περιμένουν νά «ὡριμάσουμε»...

Ὑπάρχει ἕνας καθηγητὴς τῆς Νομικῆς γνωστός, ὁ Κώστας Μπέης. Λέει λοιπόν, ὅτι κάποια φορὰ κάναμε κάποια οἰκουμενικὴ συνάντηση στὴ Σύρο, Παπικοί, Προτεστάντες, μιὰ ὀρθόδοξη χορωδία, μιὰ παπικὴ καὶ στὸ τέλος ὁ Παπικὸς Ἐπίσκοπος βουτοῦσε τὴν ὄστια μέσα στὸν οἶνο, στὸ ''αἷμα Χριστοῦ'', καὶ μᾶς κοινώνησε ὅλους. Κι ἦταν ''χαρὰ Θεοῦ''...

Ὑπάρχει κοινὸ ποτήριο ἢ δὲν ὑπάρχει καὶ μᾶς κοροϊδεύουν; Ἔχει γίνει ἤδη ἡ Ἕνωση ἢ δὲν ἔχει γίνει; Ὑπάρχουν καταγγελίες ἀπὸ ἀξιοπίστους μοναχοὺς κληρικοὺς ποῦ ἐπισκέπτονται μητρόπολη Ἰταλίας. Μοῦ τὰ στέλνουνε τώρα καὶ φανερώνονται...

Καὶ ἔγινε τὸ κοινὸ ποτήριο, γιατί τὸ θέλει τὸ Φανάρι καὶ τὸ ἀνέχονται οἱ Ἐπίσκοποι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο οἱ πιστοί. Ἂν δὲν τὸ ἀνεχόταν τὸ Φανάρι, ἂν δὲν τὸ προωθοῦσε «διπλωματικά», θὰ εἶχε ἀντιδράσει σ’ αὐτὲς τὶς καταγγελίες. Ὅπως ἐπεμβαίνει σὲ θέματα διοικητικὰ καὶ παπικῶ τῷ τρόπῳ καθαιρεῖ Ἀρχιεπισκόπους ἢ τιμωρεῖ ἄλλους κληρικούς, ἔτσι καὶ στὰ κορυφαῖα αὐτὰ θέματα τῆς Πίστεως θὰ ἐπενέβαινε...

Ἀλλὰ τὸ «κοινὸ ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλὰ περιμένουν νὰ «ὡριμάσουν» λίγο ἀκόμα οἱ περιστάσεις. Τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τὴν ὡριμάζουν, τὴν χτυποῦν, ὅπως ὁ ψαρὰς τὸ χταπόδι, γιὰ νὰ τρώγεται καὶ νὰ χωνεύεται, γιατί ὅταν εἶναι γνήσια, εἶναι ἀχώνευτη...

~ Μαρτυρία του Πρωτ. Θεόδωρου Ζήση.

Πατριαρχικές παγίδες

Ἀπόψεις καὶ Κρίσεις

Ἔκπληξη προκάλεσε ἡ καταληκτήρια ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κατὰ τὴ Σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπό 1 μέχρι 3 Σεπτεμβρίου 2024.

Ὁ Πατριάρχης θύμισε ὅτι κατὰ τὰ τέλη Μαΐου 2025 θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας ἐπίσημος ἑορτασμὸς γιὰ τὴ συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση ἐκεῖ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου.

Ἐκεῖνο ποὺ αἰφνιδίασε ἦταν ἡ κατάληξη τῆς ὁμιλίας τοῦ Πατριάρχου, ὅπου ἐξέφρασε τὴν εὐχὴ ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα τὸ 2025 «ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νὰ μὴ ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλὰ τὴν ἀπαρχὴν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διὰ τὸν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» («iefimerida.gr» 3-9-2024).

Ἡ παγίδα βρίσκεται στὴ φράση τοῦ Πατριάρχου «συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», διότι φαίνεται ὅτι σχεδιάζεται νὰ ἀλλάξει ὁ Παπισμὸς τὸν τρόπο ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμέρας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, προκειμένου νὰ ἀκολουθήσει τὸν Ὀρθόδοξο. Αὐτὸ δίνει τὴν εὐκαιρία στὸν Πατριάρχη νὰ ὑποστηρίξει ὅτι εἶναι θετικὴ αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη. Εἶναι λάθος! 

Εἶναι ἀπόδειξη ὅτι, ἀφοῦ ὁ θεολογικὸς διάλογος ὁδηγήθηκε σὲ ἀδιέξοδο, προωθεῖται καὶ μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἕνωση στὴν πράξη μὲ τοὺς παπικούς.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι κατεξοχὴν ἐπίκαιρο νὰ ἀκούσουμε τὴν ξεκάθαρη φωνὴ τοῦ ἀειμνήστου π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου:

«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἂν εὑρεθῇ ἐνώπιον προτάσεως περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἢ οἱασδήποτε ἄλλης ἑορτῆς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, ὀφείλει νὰ ἀρνηθῇ καὶ συζήτησιν κἂν περὶ τοῦ θέματος.

Τοιαύτη συζήτησις πρέπει νὰ ἀποκλεισθῇ παντὶ σθένει καὶ πάσῃ θυσίᾳ, διότι ἀποτελεῖ ἀνατροπὴν ἐκ τῶν θεμελίων τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς καὶ ἰδίᾳ τῆς Ἐκκλησιολογίας. Ἢ πιστεύομεν ὅτι εἴμεθα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἢ δὲν πιστεύομεν... 

Ἡ Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἠθέλησε νὰ θεσπίσῃ κοινὸν ἑορτασμόν, ἀλλὰ διὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οὐχὶ διὰ τοὺς ἐκτὸς αὐτῆς εὑρισκομένους. 

Δὲν συνεζήτησεν οὔτε μετὰ τῶν Γνωστικῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μαρκιωνι­τῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μανιχαίων, οὔτε μετὰ τῶν Μοντανιστῶν, οὔτε μετὰ τῶν Δονατι­στῶν, ἵνα εὕρῃ βάσιν συνεννοήσεως περὶ κοινῶν ἑορτασμῶν» («Ἐνορία», ἀριθ. 549/10-5-1974). ~ Μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὰ Ὀρθόδοξη στάση καὶ ὄχι τὰ ψεύτικα ὁράματα περὶ «Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης». Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι «ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» καὶ δὲν ἔχει κανένα λόγο νὰ ἐπιδιώκει κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐνόσω αὐτοὶ παραμένουν πείσμονες καὶ ἀμετανόητοι στὴν αἵρεσή τους.

πηγή: osotir

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. ~ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Η αληθινή Εκκλησία παραμένει μία και αδιαίρετος και η μόνη που σώζει. Αυτή είναι η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία.

Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία μπορεί να φέρει ένα Χριστιανό στην τελειότητα της Χριστιανικής ζωής ή αγιότητος και να ολοκληρώσει την κάθαρση από τις αμαρτίες και να οδηγήσει στην αφθαρσία.

Οι άλλες ομολογίες κατέχουν την αλήθεια εν αδικία. Ανέμιξαν την δεισιδαιμονία και το ψεύδος με την αλήθεια και δεν κατέχουν εκείνα τα θεόσδοτα μέσα για την κάθαρση, τον αγιασμό, την αναγέννηση και ανανέωση, τα οποία κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία.

~ Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

''Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ'' (ΣΕΛ. 26)

''Μήν κρύβεις τό δῶρο σου...'' ~ παπα-Στέφανος ο Σέρβος (Καρουλιώτης)

Πρίν ἀπό τήν βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅλοι πρέπει νά φροντίσουν νά σωθοῦν ὅσο τό δυνατόν περισσσότεροι ἄνθρωποι...

Τότε θά λάβουν μεγάλη ἀνανταμοιβή ἀπό τόν Κύριο.

Τώρα εἶναι ὥρα νά κηρύξουμε.

Συμβαίνει σύμφωνα μέ τά δῶρα πού ὁ Κύριός μας ἔδωσε σέ ὅλους: γραφή, ὑπενθύμιση, συμβουλή...

Μήν κρύβεις τό δῶρο σου...

~ παπα Στέφανος ο Καρουλιώτης †

Να κρατάς πάντα μέσα στήν καρδιά σου μιάν άκρη...

Να κρατάς πάντα μέσα στήν καρδιά σου μιάν άκρη...

Και ΄κει, μυστικά, να αφήνεις να φωλιάζει ο Θεός.

Να κρατάς μακριά την βοη του κόσμου τούτου...

Να έχεις την άκρη σου, μυστικά, σιωπηλά, αγαπητικά.

Εύχεστε.. ~ Δημήτρης Ρόδης

*****

Ἁγίου Νεκταρίου: Περί τῆς Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας ὡς προπαιδείας εἰς τόν Χριστιανισμόν

''Ναί, ὁ Ἕλληνας ἐγεννήθηκε ἀπό θέληση τῆς Θείας Πρόνοιας διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Αὐτό τό ἔργο εἶναι ἡ πνευματική κληρονομιά του, αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή του, αὐτό εἶναι τό ξεχωριστό κάλεσμά του ἀνάμεσα στά ἔθνη.''

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Ἐδῶ χρειάζεται νά ἀκούσωμε ἀπό τόν Ἅγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως, τόν γνωστό κυρίως γιά τά θαύματά του, ἀλλά καί ἐξαίρετο Θεολόγο γιά ὅσους μελέτησαν συγγράμματά του, πώς τό δῶρο τῆς γλώσσας χρησιμοποιήθηκε ἀπό μερικούς σοφούς προγόνους μας, σέ συνδιασμό μέ τό συναφές δῶρο τῆς θείας Προνοίας, τήν φιλοσοφία, γιά νά ξεπεράσουν τίς δεισιδαιμονίες τῆς ἐποχῆς τους, καί νά προετοιμάσουν τό δρόμο γιά τήν ὑποδοχή τῆς πίστεως στόν Ἰησοῦ Χριστό:

«Ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία εἶναι ἡ βάση καί τό θεμέλιο γιά μία ἀληθινή ἀνάπτυξη και μόρφωση. Εἶναι ὁ παιδαγωγός τοῦ ἀνθρώπου…»

Ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία ἐδίδαξε τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀνθρωπότητα, καί μέ τίς ὀρθές ἀπό τίς θεωρεῖες της, χειραγώγησε ὡς παιδαγωγός τήν ἀνθρωπότητα πρός τόν Χριστό. 

Ἡ φιλοσοφία ὑπῆρξε καί εἶναι κτῆμα τῶν Ἑλλήνων καί κανένας δέν εἶναι δυνατόν νά τήν ἀφαιρέσει ἀπό αὐτούς. Μέ τήν διάδοσή της ἀνάμεσα στά ἔθνη τά προσελκύει καί τούς προσφέρει Ἑλληνικότητα, χωρίς ἡ ἴδια νά χάνει ποτέ τήν ἑλληνικότητά της. 

Ὅσοι γίνονται ὀπαδοί της, ὅσοι ὁμιλοῦν τήν Ἑλληνική γλώσσα, δέν εἶναι πιά ξένοι, ἀποβάλλουν κάθε βαρβαρότητα καί ἀποκτοῦν ἑλληνικότητα καί εὐγένεια. Ὁ προορισμός τῆς Ἑλληνικῆς φιλοσοφίας εἶναι ἡ διάπλαση ὅλων, κατά τέτοιον τρόπο, ὥστε νά γίνωνται Ἕλληνες.

Ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία γεννήθηκε χάριν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ταυτίσθηκε μέ αὐτόν, γιά νά ἐργασθεῖ γιά τήν σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος.

Ἕλληνες καί φιλοσοφία εἶναι ἔννοιες ἀξεχώριστες. 

Aὐτό μαρτυρεῖ καί ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, ὅταν ἀναφέρει: «Οἱ Ἕλληνες ἀναζητοῦν μέ πάθος τήν σοφία». Γιατί ὁ Ἕλληνας εἶναι πραγματικά γεννημένος γιά νά φιλοσοφεῖ, ἐπειδή εἶναι γεννημένος γιά νά διδάσκει τήν ἀνθρωπότητα».  

Καί συνεχίζει κατόπιν ὁ Ἅγιος: 

«Ἀλλά ἄν ἡ ταυτόσημη μέ τόν Ἕλληνα φιλοσοφία εἶναι ὁ παιδαγωγός, ὁ ὁδηγός πρός τόν Χριστιανισμό, πρέπει νά καταλήξουμε στό συμπέρασμα, ὅτι ὁ Ἕλληνας πλασμένος φιλόσοφος, εἶναι καί πλασμένος Χριστιανός. Εἶναι πλασμένος νά γνωρίσει τήν Ἀλήθεια καί νά τήν διαδίδει στά ἄλλα ἔθνη.

Ναί, ὁ Ἕλληνας ἐγεννήθηκε ἀπό θέληση τῆς Θείας Πρόνοιας διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Αὐτό τό ἔργο εἶναι ἡ πνευματική κληρονομιά του, αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή του, αὐτό εἶναι τό ξεχωριστό κάλεσμά του ἀνάμεσα στά ἔθνη». Καί ἐπεξηγεῖ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος:

Οἱ Θεῖοι λόγοι τοῦ Σωτῆρος, ὅταν τοῦ ἀνήγγειλαν ὅτι ἐζήτησαν νά τόν ἰδοῦν Ἕλληνες, «τώρα ἐδοξάσθηκε ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου» εἶχαν ἕνα βαθύ νόημα. 

Ἦταν λόγοι προφητικοί, πρόβλεψη τῶν μελλόντων. 

Οἱ ἐκεῖ ἐμφανισθέντες Ἕλληνες ἦταν ἀντιπρόσωποι ὄλου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους.

Στήν παρουσία τούς διέβλεψε ὁ Ἰησοῦς τό ἔθνος ἐκεῖνο στό ὁποῖο ἐπρόκειτο νά δοθεῖ ἡ ἱερή παρακαταθήκη, γιά νά τήν διαφυλάξει χάριν τῆς ἀνθρωπότητος. 

Ἀπό τόν πόθο τῶν Ἑλλήνων νά τόν ἀναζητήσουν διέκρινε ὅτι ἦσαν πρόθυμοι νά δεχθοῦν τήν διδασκαλία Του, προέβλεψε ὅτι θά δοξασθεῖ ἀπό τήν πίστη τῶν ἐθνῶν, καί ἀνεγνώρισε τό ἀπό καταβολῆς τοῦ κόσμου προετοιμασμένο ἔθνος γιά νά φέρει εἰς πέρας τήν ἀποστολήν, καί νά ὁλοκληρώσει τόν ὕψιστο Σκοπό.

Γιατί πραγματικά, ἀπό καταβολῆς κόσμου, εἶχε κληθεῖ τό Ἑλληνικό ἔθνος νά πραγματοποιήσει αὐτόν τόν σκοπό καί ἦταν γιά αὐτόν πλασμένο.

Ὁ Θεός μέσα στά πλαίσια τῆς θείας Τοῦ Πρόνοιας, διέπλασε τό Ἑλληνικό Ἔθνος σάν ὀφθαλμό στό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος, καί ἀπό αὐτή τή θέση τό ἐκάλεσε νά ἐργασθεῖ γιά τήν ἀναγέννησή της». 

Ἀκολούθως ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐπικαλεῖται τόν Ἱερό Κλήμη ὁ ὁποῖος δέχεται ὅτι κάθε ὀρθή φιλοσοφία προέρχεται ἀπό τόν Θεό, παραβάλλει τήν σοφία πρός τήν βροχή καί ὅσους φιλοσοφοῦν μέ τήν ποικιλία τῶν βοτάνων, καί στηρίζει στίς Παροιμίες κέφ. Β39, στόν Ἐκκλησιαστῆ καί στή Σοφία Σειράχ τήν ἀλήθεια τῶν λεγομένων του.

Καί πάλι μόνος του, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος,ἐρωτᾶ: «Γιατί νά γραφοῦν Ἑλληνικά οἱ Γραφές καί ὄχι Ρωμαϊκά; Ἤ σέ κάποια ἄλλη γλώσσα»; 

Καί ἀπαντάει ἀμέσως: 

«Ἡ θεία Πρόνοια εἶχε, γιά αὐτό, εἰδικό λόγο, ὅτι τό Ἑλληνικό ἔθνος εἶχε ἤδη κληθεῖ ἀπό τήν ἐμφάνισή του, νά ἐργασθεῖ γιά τόν Χριστιανισμό».

(Ἁγίου Νεκταρίου: Περί τῆς Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας ὡς προπαιδείας εἰς τόν Χριστιανισμόν)

paterikiorthodoxia.com

Το Δικαστήριο ανάμεσα στον Χριστό και την Ευρώπη. ~ ῞Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

''Το Δικαστήριο ανάμεσα στον Χριστό και την Ευρώπη...''

῞Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στο δικαστήριο ανάμεσα στο Χριστό και την Ευρώπη πραγματικά έγινε το εξής: Ο Χριστός λέει στην Ευρώπη πως αυτή βαπτίστηκε στο όνομά Του, και πως πρέπει να μείνει πιστή σ’ Αυτόν, και στο δικό Του ευαγγέλιο.

Η κατηγορουμένη Ευρώπη απαντάει: «Όλες οι θρησκείες είναι ίσες -αυτό είπαν οι Γάλλοι εγκυκλοπαιδιστές- κανένας δεν πρέπει να πιέζεται να πιστεύει αυτό ή εκείνο». Η Ευρώπη ανέχεται όλες τις θρησκείες σαν λαϊκές δεισιδαιμονίες λόγω των δικών της ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Όμως, η ίδια η Ευρώπη δεν έχει ούτε μία θρησκεία. Όταν η Ευρώπη θα καταφέρει να πετύχει τους πολιτικούς της στόχους, τότε γρήγορα θα κάνει μία εκκαθάριση όλων των λαϊκών δεισιδαιμονιών.

Σ’ αυτά τα λόγια ο Χριστός ρωτάει λυπημένος: «Πως μπορείτε εσείς οι άνθρωποι να ζείτε με ιμπεριαλιστικά, υλικά συμφέροντα, με κτηνώδη επιθυμία μόνο για σωματική τροφή; Εγώ ήθελα να σας κάνω θεούς και γιους του Θεού και εσείς αντιστέκεστε και σπεύδετε να γίνετε ίδιοι με τα κτήνη»;

Τότε η Ευρώπη απαντάει: «Εσύ είσαι ξεπερασμένος, αντί για το δικό Σου Ευαγγέλιο εμείς βρήκαμε τη ζωολογία και τη βιολογία. Τώρα ξέρουμε πως είμαστε απόγονοι όχι δικοί Σου και του ουράνιου Πατέρα Σου, αλλά των ουρακοτάγκων, των γοριλών, των μαϊμούδων. Εμείς τώρα τελειοποιούμαστε για να γίνουμε θεοί, επειδή δεν αναγνωρίζουμε άλλους θεούς εκτός από εμάς».

Ο Χριστός τότε αποκρίνεται: «Είστε πιο ξεροκέφαλοι από τους παλιούς Εβραίους, εγώ σας έβγαλα από το βαρβαρικό σκοτάδι, σας έφερα το ουράνιο φως, εσείς όμως θέλετε πάλι το σκοτάδι, όπως το βουβάλι τη λάσπη. Εγώ έχυσα για σας το αίμα μου, σας αγάπησα, ακόμη και όταν όλοι οι άγγελοι άπέστρεψαν το πρόσωπο τους από εσάς, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν τη δική σας άδικη ρυπαρότητα. Όταν εσείς βρισκόσασταν στο σκοτάδι και στην αμαρτία, ήμουν ο μοναδικός που πάλεψε για σας, για να σας φωτίσω θέλοντας να σας εξαγνίσω. Μήν είστε τώρα άπιστοι, επειδή θα ξαναγυρίσετε σε εκείνο το ανυπόφορο σκοτάδι και την ανυπόφορη δυσωδία».

Σ’ όλα αυτά η Ευρώπη με ειρωνικό χαμόγελο φωνάζει: «Φύγε από εμάς, δεν σε γνωρίζουμε. Εμείς κρατούμε την ελληνική φιλοσοφία και τη ρωμαϊκή κουλτούρα. Εμείς θέλουμε την ελευθερία. Έχουμε πανεπιστήμια, η επιστήμη είναι το αστέρι και ο οδηγός μας. Το σύνθημα μας είναι: Ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα. Ο νους μας είναι ο θεός των θεών. Εσύ είσαι Ασιάτης. Απαρνιόμαστε εσένα. Είσαι ένας παλιός μύθος των παππούδων και των γιαγιάδων μας».

Σ’ αυτά αποκρίνεται ο Χριστός με δακρυσμένα μάτια: «Εγώ θα φύγω αλλά και εσείς θα δείτε. Βγήκατε από τον δρόμο του Θεού και πήγατε στο δρόμο του σατανά. Η ευλογία χάθηκε από εσάς. Στο χέρι μου είναι η ζωή σας και ο θάνατος σας, επειδή εγώ σταυρώθηκα για σας. Παρ’ όλα αυτά δεν θα σας καταδικάσω εγώ, αλλά οι αμαρτίες σας και η άρνησή σας στον Σωτήρα. Έδειξα πατρική αγάπη για όλους τους ανθρώπους και ήθελα με αγάπη όλους να σας σώσω».

Σ’ αυτά απαντά η Ευρώπη: «Ποιά αγάπη; Εμείς νιώθουμε υγιές και δυνατό μίσος για όλους όσους δεν συμφωνούν με μας. Αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Η αγάπη Σου δεν είναι παρά μόνο ένα παραμύθι. Αντί του παραμυθιού αυτού, εμείς δημιουργήσαμε εθνικισμό, διεθνισμό, προοδευτισμό, επιστημονισμό. Σ’ αυτά είναι η σωτηρία μας και εσύ φύγε από εμάς»!

Αδελφοί μου, η λογομαχία αυτή στον καιρό μας τελείωσε.

Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως κάποτε απομακρύνθηκε από τη χώρα των Γαδαρηνών, επειδή το ζήτησαν οι Γαδαρηνοί. Όμως μόλις απομακρύνθηκε, ήρθε ο πόλεμος, η φτώχεια, η φρίκη, η καταστροφή.

Ξανά γύρισε στην Ευρώπη, ο προχριστιανικός βαρβαρισμός των Αβάρων, των Ούνων, των Λογγοβάρδων, αλλά σε μέγιστη φρίκη. Τον Σταυρό Του και την ευλογία Του πήρε ο Χριστός και απομακρύνθηκε. Έμεινε το σκοτάδι και η βρωμιά...

Εσείς τώρα αποφασίστε με ποιόν θα πάτε...

Με τη σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη, ή με τον Χριστό; Αμήν.

῞Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Πηγή: impantokratoros.gr

Προσωπικός Αριθμός ~ Ηγούμενος Ι.Μ.Καρακάλλου Φιλόθεος, ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ κ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Ηγούμενος Ι.Μ. Καρακάλλου Αγίου Όρους Φιλόθεος

 ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ κ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΙΟΥΛΙΟΣ 2024

Έρχεται ο Προσωπικός Αριθμός... Ο χαριτωμένος γερ. Ηγούμενος της Καρακάλλου, Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος, απαντά σε επίκαιρες ερωτήσεις, συμβουλεύει και νουθετεί, και περί ''προσωπικού αριθμού''.  

''Ζούμε τα σημεία των καιρών'' λέγει ο φωτισμένος γέροντας, ολα αυτά που συμβαίνουν, (πανδημίες, εμβόλια, εξαναγκασμός, ηλεκτρονικές ταυτότητες, προσωπικός αριθμός,)  είναι ''πονηρά'', κρύβουν κάτι άλλο, αφορούν και είναι θέματα πίστεως. Η αποκάλυψη, και Άγιοι Πατέρες, μας προειδοποιούν για ολα αυτά που συμβαίνουν...

''Είναι προστάδιο του σφραγίσματος αυτός ο αριθμός... Η ταπεινή μου γνώμη είναι να μην τον πάρει ο κόσμος αυτόν τον αριθμό...'' λέγει ο συνασκητής του Αγίου γέρ. Εφραίμ της Αριζόνα...

Ενθυμήθηκα τώρα ενα παλαιότερο ταξίδι στήν αγαπημένη μου Καρακάλλου του Αγίου Όρους, και την παραμονή μου και διακονία εκεί για κάποιο διάστημα... μαζί με τούς ιδιαίτερα αγαπητούς πατέρες, και πολλές άγνωστες στο ευρύ κοινό μορφές της χάριτος... υψηλά πνευματικά αναστήματα, με εργασία  και εμπειρία στήν νοερά προσευχή, και την κυκλική απλανής λειτουργία αυτής, μορφές που ευωδίαζαν εν ζωή και λειτουργούσαν τα χαρίσματα του αγίου πνεύματος...

Τότε λοιπόν εκείνες τις πρώτες ημέρες, θυμάμαι ο Ηγούμενος Φιλόθεος έλειπε... Πέρασε καμιά εβδομάδα... π. Μάρκελε, π. Ευσέβιε.. λέγω, ο γέροντας Φιλόθεος που είναι τόσες μέρες;

Αα.. μου απαντά ο π. Ευσέβιος, ο Γέροντας μας λείπει στήν Αμερική! 

Τον φώναξε ο Γερ. Εφραίμ της Αριζόνας στο Μοναστήρι στήν Αμερική... για να τον βοηθήσει για κάποιο καιρό στήν εξομολόγηση με τον κόσμο...

Αυτή η μικρή αναφορά για να αποκτήσουμε αίσθηση περί του ποιός ομιλεί...

(O άγιος γερ. Εφραίμ, με τον γερ. Φιλόθεο, στήν Αριζόνα)

Tα υπόλοιπα, και περί του τρελό-καλόγερου με την μπαστούνα που ευωδίαζε, του γέρο Κοδράτου του Καρακαλλινού... ενός κρυμμένου αγίου, και δια Χριστόν σαλού της εποχής μας (...) 

Και του ταπεινού και αγαθού π. Σίμωνα του Καρακαλλινού, με το τεράστιο χαμόγελο και την παιδική καρδιά και ας ήταν στο αναπηρικό καροτσάκι, αυτού που απροκάλυπτα μέσα απο την πνευματική μας συναναστροφή και φιλία, ολοφάνερα, και για ωφέλεια της αμαρτωλής ψυχής μου, επέτρεψε να ειδώ πως... 

λειτουργούσε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, λέγοντας μου ταυτόχρονα δυο γεγονότα, ενα που είχε συμβεί και το γνώριζα μόνο εγώ, και ενα που γνώριζα ελλιπές, μισό... και αυτός μου έκανε αναφορά πλήρης και το γνώριζε ολόκληρο...! Έβλεπε τι γινόταν σε άλλο Μοναστήρι...! 

Τα υπόλοιπα αυτά, το χρωστώ σε αυτές τις μορφές, αφού έτσι το επέτρεψε ο Θεός,  να τα παρουσιάσω πια στόν κόσμο.

Ας έχουμε τις ευχές του Γερ. Φιλόθεου, αλλά και των Μακαριστών πια και αναπαυμένων στήν χαρά του παραδείσου, π. Κοδράτου και π. Σίμωνα των Καρακαλλινών. 

~ Δημήτρης Ρόδης 

Πηγή βίντεο: Εστία Πατερικών Μελετών

& aktines.blogspot.com