Να μη επιτρέπει κανείς εις τους αιρετικούς να εισέρχωνται εις τον οίκον του Θεού

''Να μη επιτρέπει κανείς εις τους αιρετικούς να εισέρχωνται εις τον οίκον του Θεού, εφόσον επιμένουν εις την αίρεσίν των.''

(Στ' Ιερός Κανόνας της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου)

Όταν παραδοθούμε στον Χριστό, ειρηνεύει ο πνευματικός μας οργανισμός...

Όταν παραδοθούμε στον Χριστό, ειρηνεύει ο πνευματικός μας οργανισμός, με αποτέλεσμα τη φυσιολογική λειτουργία όλων των οργάνων και των αδένων. Όλα επηρεάζονται... 

Γινόμαστε καλά, παύομε να υποφέρουμε... 

Και καρκίνο να έχομε, αν τ’ αφήσομε στον Θεό και γαληνεύσει η ψυχή μας, μπορεί η θεία χάρις με τη γαλήνη αυτή να ενεργήσει να φύγει και ο καρκίνος, και όλα... Το τέλειο είναι να μην προσευχόμαστε για την υγεία μας.

Να μην ευχόμαστε να γίνομε καλά, αλλά να γίνομε καλοί!

Κι εγώ για τον εαυτό μου αυτό εύχομαι, σας λέω. Ακούσατε; Όχι καλοί, δηλαδή ενάρετοι, “να γίνομε αυτό, αυτό, αυτό…”, αλλά ν’ αποκτήσομε θείο ζήλο· ν’ αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στην αγάπη Του· να προσευχόμαστε μάλλον για την ψυχή μας.

Και την ψυχή μας θα την εννοούμε ενσωματωμένη μέσα στην Εκκλησία, που κεφαλή της είναι ο Χριστός, μαζί με όλους τους συνανθρώπους μας και με όλους τους εν Χριστώ αδελφούς.

~ Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ☦

- Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ''εκτελέσει''...!

Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος και έλεγε στο ακροατήριό του: - Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ''εκτελέσει''..!

Πέρασαν 3 λεπτά και ο Θεός δεν τον έκανε τίποτα. Είχε στη συνέχεια το θράσος να πει:

- Είδατε; Εάν υπήρχε Θεός, θα με έκανε κακό! 

Τότε, εκείνη την στιγμή, ζήτησε μια γιαγιά το λόγο και του λέει:

- Εσύ εάν είχες ένα παιδί και σου έκανε παρακοή, θα το σκότωνες; Εάν σε έβριζε, θα τον σκότωνες;

- Όχι βέβαια, απάντησε ο άθεος...

- Αυτός ο Πανάγαθος Θεός, του λέει η γιαγιά, πως είναι δυνατόν το παιδί του να το σκοτώσει; 

Εσύ από το παιδί σου, δεν θα ήθελες την μετάνοιά του; 

Δεν θα ήθελες την συγγνώμη του;

Αυτό ακριβώς θέλει και ο Θεός από σένα!

Γι' αυτό και δεν σε εξουθένωσε.

Εύχομαι να βάλεις μυαλό...

~ Δημήτριος Παναγόπουλος, ο Ιεροκήρυκας

Όταν η Αγία Αικατερίνη επισκέφτηκε την Γερόντισσα Λαμπρινή!

Όταν η Αγία Αικατερίνη επισκέφτηκε την Γερόντισσα Λαμπρινή!

Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου της Άρτας: «Όλα αυτά που προσφέρουμε στην Προσκομιδή, κρασιά, κεριά και τα ονόματα, τα παίρνουν Άγγελοι και τα πηγαίνουν απάνω».

Μια φορά είχα πάει στην Αγία Αικατερίνη.

Είχαν μνήμη (εορτή αγίου) εκεί και έδωκα το χαρτάκι μου με τα ονόματα...

Το πρωΐ υστέρα πού είχε τελειώσει η Λειτουργία, είδα κατά γης το χαρτάκι στο Ιερό μπροστά.

Στενοχωρήθηκα και είπα:

«Αχ, Θεέ μου, αγία Αικατερίνη, ήρθα εδώ και δεν διαβάστηκαν τα ονόματά μου».

Τη νύχτα στον ύπνο μου ήρθε μία νέα ωραία (αγία Αικατερίνη) και μου είπε:

«Φοβήθηκες, παιδί μου, μήπως δεν διαβάστηκαν τα ονόματα; Τα διάβασα εγώ, ας μην τα διάβασε ο παπάς».

Στα χέρια της κρατούσε ένα χαρτί.

Μου το έδειξε.

Είδα ότι ήταν το χαρτί πού είχα γράψει τα ονόματα και το είχα δώσει στον παπά για να τα μνημονεύσει στην Προσκομιδή...

Πηγή: simeiakairwn.gr

Το μέτρο της αγάπης είναι η συγχώρεση, το να σκεπάζεις το ''σκάνδαλο''...

(φωτο: Ηλιοβασίλεμα στήν Σκήτη της Αγίας Άννης, Άγιον Όρος, 2018)

Εμείς σκανδαλιζόμαστε με το παραμικρό, ο Θεός και ο ταπεινός πάλι οχι...

Θεολόγος δεν είναι όποιος διάβασε τόμους βιβλία, και έμαθε απέξω όλες τις ορολογίες. Αλλά εκείνος που μπορεί να διακρίνει τις ενέργειες, αν προέρχονται απο τον Θεο ή απο τον διάβολο.

Και αυτό γιατί τις γνωρίζει εμπειρικά, και μπαίνoντας στο ρεύμα του Θείου φωτισμού, καθοδηγείται απο τις ελλάμψεις, ζει την πεντηκοστή, και αποκτά αυτήν την διάκριση. *

Χωρίς αυτήν, την συνεργία της θείας χάριτος, δεν μπορούμε πχ. να στείλουμε έναν άθεο στο εξομολογητήριο, ούτε να καταλάβουμε την προαίρεση σε μια πράξη σκανδαλισμού ενός αδερφού μας.

Το μέτρο της αγάπης είναι η συγχώρεση, το να σκεπάζεις το ''σκάνδαλο.''

Η κατανόηση αυτού του μέτρου, η διάκριση της προαίρεσης μιάς πράξης, που φαινομενικά σκανδαλίζει, δεν δύναται να επιτευχθεί άνευ βιώσεως της θείας χάριτος.

Μοιάζουμε με τον κυνηγό που σκανδαλίστηκε, και θέλησε να ελέγξει τον Μέγα Αντώνιο γιατί οι μοναχοί έπαιζαν χιονοπόλεμο...

O Eυγένιος καταράστηκε τον ίδιο το Θεο... Και έγινε ο πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ.

Ο Άγιος Σιλουανός αγανάκτησε απέναντι στόν Θεό αναφωνόντας ''Είσαι Άσπλαχνος!'' και του εμφανίστηκε ο Ίδιος ο Χριστός!

Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου θα διαπληκτιστούν και θα ευχηθούν ο ένας για το τέλος του άλλου! (Αλήθεια πως θα ένιωθες αν ήσουν παρών στίς κατάρες;)

Εμείς σκανδαλιζόμαστε με το παραμικρό, ο Θεός και ο ταπεινός πάλι οχι....

Για αυτό λένε οι Πατέρες, «Μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις».

____________________________________________________

*{Διάκρισις, στους μέν αρχαρίους είναι η ορθή επίγνωσις του εαυτού των.

Στους μεσαίους είναι η νοερά αίσθησις η οποία διακρίνει αλάνθαστα το πραγματικό αγαθό από το φυσικό αγαθό και από το αντίθετό του κακό.

Στους δε τελείους είναι η γνώσις πού έχουν από θεϊκή έλλαμψι και η οποία έχει την δύναμι να φωτίζη πλήρως με την λάμψι της και όσα σκοτεινά υπάρχουν μέσα στους άλλους.} ~ Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης

(Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης 23/11/2015)

Ο Χριστός δεν ήρθε για τους καθαρούς, αλλά για τους πληγωμένους...

Κάποτε, ήρθε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, όπου ήταν ηγούμενος ο Γέροντας Ιάκωβος, ένας άνθρωπος σκληρός, άθεος, με περήφανο και ειρωνικό ύφος. Ήρθε επειδή μια συγγενής του, που τον αγαπούσε, τον έπεισε «να πάει να δει εκείνον τον καλόγερο που λένε πως είναι άγιος...». 

Μπαίνει μέσα στο μοναστήρι, και βρίσκει τον Γέροντα να στέκεται ήρεμος και χαμογελαστός.

Ο άνθρωπος δεν περίμενε χειραψίες. Πάει να πει μια κουβέντα, αλλά ο Άγιος τον κοιτάζει κατάματα και του λέει γλυκά, χωρίς καν να τον ξέρει:

— Παιδί μου… αυτός που λες πως δεν υπάρχει, σε περιμένει κάθε βράδυ που κλαις μόνος σου...

Ο άθεος ταράχτηκε... Δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν. Κανείς δεν ήξερε πως τα βράδια, μόνος του, του ξέφευγαν δάκρυα και λόγια όπως: «Θεέ μου, υπάρχεις άραγε;»

Ο Γέροντας του χαμογέλασε, του έπιασε απαλά το χέρι και του είπε:

— Ο Χριστός δεν ήρθε για τους καθαρούς, αλλά για τους πληγωμένους. 

Μην Τον φοβάσαι. Αυτός θα σε βάλει στον Παράδεισο. Όχι γιατί είσαι καλός — αλλά γιατί Τον αναζήτησες έστω με ένα δάκρυ.

Ο άνθρωπος έμεινε άφωνος. Έβαλε τα κλάματα. Τον έπιασε με λυγμούς. Εκείνη τη μέρα εξομολογήθηκε για πρώτη φορά στη ζωή του. Έμεινε στο μοναστήρι 3 μέρες. Όταν έφυγε, ήταν άλλος άνθρωπος.

Και χρόνια μετά, όταν ξαναήρθε για να προσκυνήσει, είπε σε κάποιον:— Εγώ πίστεψα στον Θεό, γιατί ένας άνθρωπος που δεν με ήξερε, μου μίλησε για την καρδιά μου, σαν να την κρατούσε στα χέρια του.

Ο Θεός δεν λέγει γιατί ψεύδεσαι, γιατί σκότωσες, γιατί έκανες εκείνην την αμαρτία... Ποτέ δεν θέτει αυτά τα ερωτήματα αφού ξέρει την απάντηση...

Η ερώτησή Του είναι: Γιατί δεν έρχεσαι σε εμένα να σε θεραπεύσω, να σε ξεκουράσω, να σε παρηγορήσω; Έλα να σε ξεκουράσω, να σε παρηγορήσω, να σε πάρω στην αγκαλιά Μου...

~ Μοναχή Σιλουανή Βλάντ

Αναζήτησα "να βγω" απο τις ανατολικές θρησκείες που είχα μπλέξει...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ

(Με τον Άγιο Ιάκωβο)

Αναζήτησα "να βγω" απο τις ανατολίκες θρησκείες που είχα μπλέξει... Αντί για τον Θεο που αναζητούσα, με την απρόσωπη θέωση στο Είναι... Είχα μπλέξει με τους δαίμονες.

Ήξερα πλέον οτι οι ανατολικές θρησκείες ειναι λατρεία δαιμόνων...

Εκεί βρέθηκε ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς και μου είπε:

"Μου εδόθη να ξέρω ότι ο γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης είναι Άγιος εν ζωη στο 100%. Φεύγεις Κώστα τώρα, όπως είσαι, και πηγαίνεις να τον βρείς! Μην πεις τίποτα αλλο... εκείνος θα σε καθοδηγήσει!"

Είχα τρία μερόνυχτα να κοιμηθώ με αυτά που βίωνα... με αυτά που έβλεπα έπανω μου...

Την άλλη μέρα το πρωι, ανήμερα της Μεταμορφώσεως ήμουν με τον Άγιο Ιάκωβο στόν Όσιο Δαβίδ.

-Εκεί μπόρεσα να κοιμηθώ ...

-Εκεί ο Άγιος Ιάκωβος με καθοδήγησε...

-Εκεί γνώρισα την πηγή της

αγάπης του π. Γεράσιμου Φωκά.

Τον Προσωπικό Θεο της Αγάπης, τον Χριστό!

-Εκει ξεκίνησε η μετάνοια μου...

Στόν Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη!

~ Κωνσταντίνος Σύμπουρας

Τα βάσανα της ζωής μια ήμερα θα λήξουν...

Τα βάσανα της ζωής μια ήμερα θα λήξουν, διότι ο κόσμος παρέρχεται...

μόνον ό,τι πράξη κανείς για την ψυχή, εκείνο αιώνια θα μείνη ή προς ύψος, ή προς βάθος και απώλεια...

~ Γέρ. Εφραίμ της Αριζόνα

Οι νέες ταυτότητες – ίσον πτώση Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Οι νέες ταυτότητες – ίσον πτώση

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ρώτησα τον Γέροντα σχετικά με τις νέες ταυτότητες που επρόκειτο να εκδοθούν (τσιπακι – 666 – barcode) εάν πρέπει ή όχι να τις αποδεχθούμε και ποια στάση να κρατήσουμε, και ο Γέροντας μου απάντησε:

- Για μας τους χριστιανούς, που μας ενδιαφέρει το θέμα αυτό, να μην βιαστούμε να τις παραλάβουμε όταν εκδοθούν, ας πάρουν πρώτα αυτοί οι οποίοι δεν τους ενδιαφέρει το θέμα αυτό και ας αποφανθεί η Εκκλησία και κάποιοι ειδικοί επί των θεμάτων αυτών. Η Εκκλησία πρέπει να πάρει μια σωστή θέση*. Να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει από το κράτος τουλάχιστον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα.

Να εξηγήσει και στους πιστούς να καταλάβουν ότι αν πάρουν την ταυτότητα αυτή, θα είναι πτώση.

Μαρτυρία προσκυνητή: Ανέστη Μαυροκέφαλου. Απόσπασμα από το βιβλίο «Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης- ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» -Μαρτυρίες Μοναχών και Προσκυνητών (Κάρτα Πολίτου, Σφράγισμα, Χάραγμα, Αντίχριστος), Αλεξανδρούπολη 2011

*Ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκδόθηκε ἡ Ἐγκύκλιος 2626 τῆς 7ης Ἀπριλίου 1997, ἀπευθυνόμενη «Πρὸς τὸν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὸν Λαόν» μὲ τίτλο «Ἡ Συνθήκη τοῦ Σένγκεν καὶ ὁ νόμος γιὰ τὴν ‘‘Προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπὸ τὴν ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα’’».

Δείτε: Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΤΑΥΤΩΤΗΤΩN

❈ Ὁ π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐκοιμήθη τήν 10ην Νοεμβρίου τοῦ 1989.

❈ Ὁ π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐκοιμήθη τήν 10ην Νοεμβρίου τοῦ 1989.

Ὁ ἀείμνηστος Καθηγούμενος τῆς Ι. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου π. Γεώργιος Καψάνης πού τόν ἐπεσκέφθη λίγο πρίν τήν κοίμησί του, εἶπε χαρακτηριστικά:

«Ἕνα φωτεινό ἄστρο τῆς Ἐκκλησίας δύει σ’ αὐτόν τόν κόσμο, γιά ν’ ἀνατείλη λαμπρότερο εἰς τόν Ἄλλο!»!

Ὁ δέ χαρισματικός Ἅγιος γέροντας Πορφύριος, ὅταν τόν ἐρώτησαν πρίν ἀπό τήν ἐκδημία του π. Ἐπιφανίου γιά τήν πορεία τῆς ὑγείας του, ἀπήντησε: «Ἁγίασε καί φεύγει!».

Ὁ μακαριστός π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989), ὅταν παλαιότερα, τόν ἐρωτοῦσαν γιά τήν πορεία τῆς ὑγείας του, συνήθιζε νά ἀπαντᾶ:

«Δόξα Τῷ Θεῶ, ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ»!

Πηγή κειμένου: «ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ, Πνευματικοί ποιμένες καί δάσκαλοι», σελ. 55-56. 

Ο Άγιος Αρσένιος και η νεόνυμφη δαιμονισμένη

Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο θαυματουργός

Πήγαν κάποτε από τις Τσαχιρούδες μία Τουρκάλα νεόνυμφη δαιμονισμένη, με αλυσίδες δεμένη, στον Χατζεφεντή, για να την διαβάσει. Ο Όσιος τους δέχτηκε, παρ’ ότι εκείνη την ημέρα ήταν έγκλειστος – το έκανε αυτό δυο μέρες την βδομάδα – και έκανε νόημα να την λύσουν. Όταν λύθηκε, όρμησε στον γέροντα, του άρπαξε το ένα πόδι και το δάγκωνε!

Ενώ κρατούσε το Ευαγγέλιο, δεν το άνοιξε, παρά την κτύπησε απαλά στο κεφάλι της τρεις φορές, και το δαιμόνιο έφυγε αμέσως! 

Η γυναίκα άρχισε να κλαίει και να φιλάει το δαγκωμένο πόδι. Ο πατέρας της έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να δεχτεί όλο το κασέ του (το πουγκί με τα χρήματά του). Πάρτα όλα, είναι δικά σου, γιατί έσωσες το παιδί μου.

Και ο Ορθόδοξος ιερέας του είπε: 

«κράτησε τα λεφτά σου. Η πίστη μας δεν πουλιέται»!

________________________________

από το βιβλίο: «Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο άγιος ο θαυματουργός – ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (Φάρασα Καππαδοκίας 1840 —- Κέρκυρα 1924) Πηγή: simeiakairwn.gr

"Δεν είναι η κάθε ειρήνη άψογη και καλή...'' ~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

"Δεν είναι κάθε ειρήνη άψογη και καλή, αλλά πολλές φορές είναι επισφαλής, και μακριά από τη θεία αγάπη, ιδιαίτερα αν ειρηνεύουμε και συμφωνούμε στην κατάλυση της αλήθειας..."

~ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

''Το Γνώθι Σαυτόν, Κείμενα Αυτογνωσίας''

_____________________________________

Ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας, να νομίσουμε πως πρέπει να "νικήσουμε" πολιτικά...

Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής: Να νομίσουμε πως πρέπει να "νικήσουμε" πολιτικά, πληροφοριακά, συλλογικά, για να διασωθούμε, με αποτέλεσμα να στρέφεται ο ένας ενάντια στον άλλον.

Όταν μιλάμε ότι ζούμε σε Αντίχριστη εποχή και συνδέουμε την εποχή μας με τον Αντίχριστο και το χάραγμα, δεν εννοούμε (απλώς και μόνο) μια πολιτική ή κοινωνική κατάσταση, ούτε μια συγκεκριμένη κυβέρνηση ή σύστημα.

Είναι μια πνευματική πραγματικότητα, δηλαδή μια δύναμη που κινεί τον κόσμο προς το ψέμα, τον έλεγχο και την απομάκρυνση από Τον Τριαδικό Θεό. Από ότι δηλαδή νοσούμε όλοι. 

Γι’ αυτό, η προσπάθεια να νικήσουμε αυτό το πνεύμα με πολιτικές τακτικές, νόμους, διαδηλώσεις ή ή ψηφοφορίες, πιστεύουν κάποιοι άνθρωποι ότι δεν αρκεί και ουρλιάζουν ότι ο πόλεμος είναι πνευματικός, και είμαστε άοπλοι... 

Η εξουσία του Αντίχριστου ήταν, είναι και θα είναι βαθιά ριζωμένη στην καρδιά και στο πνεύμα του ανθρώπου. Δεν μπορεί να εξοστρακιστεί μόνο με εξωτερικά μέσα.

Το "ένας αριθμός" (Προσωπικός αριθμός) είναι σύμβολο και αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει είναι η προσπάθεια να ελεγχθεί η ανθρώπινη ζωή σε κάθε επίπεδο, (η ταυτότητα, η ελευθερία, η συνείδηση). Αυτό το πνεύμα συνεπώς δεν περιορίζεται σε ένα τεχνικό μέτρο ή αριθμό, αλλά είναι: Πνεύμα ελέγχου (θέλει να διαχειρίζεται, να κατευθύνει, να περιορίζει την ελευθερία του ανθρώπου),

Πνεύμα πλάνης (φέρνει ψεύτικες αλήθειες, ψεύτικη ασφάλεια, ψευδείς υποσχέσεις),

Πνεύμα ψεύδους (μάχεται την αλήθεια του Θεού και της ελευθερίας) και

Πνεύμα Αυτοθεοποίησης (να θέλει ο άνθρωπος ή οι εξουσιαστές να γίνουν "θεοί" της ζωής και του θανάτου, χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν).

ΑΡΑ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΙΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΝΙΚΙΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Στον κόσμο μας μπορεί να "νικα" αυτός που επικρατεί εξωτερικά γιατί μετράει τη δύναμη με εξωτερικά αποτελέσματα αλλά στο Ευαγγέλιο, "νικά" αυτός που νικιέται εξωτερικά, αλλά μένει πιστός εσωτερικά.

Γι’ αυτό και οι Άγιοι ζητούσαν και ζητούν καθαρμό ψυχής.

Η νίκη τους δεν ήταν θεσμική.

ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ .

Η καρδιά τους δεν κυριεύθηκε.

Παρέμεινε Θεοκατοίκητη.

Ο Θεός εργάστηκε μέσα τους, στην ταπείνωση, στη σιωπή, στην εσωτερική καρδιά. Εκεί που ο κόσμος βλέπει αδυναμία.

Η πραγματική νίκη δεν είναι να επιβληθούμε. Είναι να μην αλλοιωθούμε, να μη χάσουμε τον Χριστό μέσα στον πόλεμο. Αυτό μας δίδαξε η Εκκλησία.

Τα πνευματικά όπλα για κάποιους ανθρώπους μπορεί να φαίνονται θεωρία, ή "παραμύθια", ή απλώς αδύναμα μπροστά στο αδιέξοδο που βλέπουν να έρχεται.

Ο πιστός όμως δεν στηρίζεται σε θεωρία, 

αλλά σε προσωπική σχέση με Τον Ζωντανό Θεό. 

Και όταν έχεις δει Τον Χριστό να ενεργεί μέσα σου, τότε δεν σου φαίνεται αδυναμία· αλλά η μόνη πραγματική δύναμη.

Η στάση του χριστιανού δεν είναι παθητική αναμονή, αλλά ενεργητική στάση, απλώς με άλλον τρόπο από αυτόν που ο κόσμος σήμερα θεωρεί δράση.

Μπορεί λοιπόν τα πνευματικά όπλα (πίστη, θεία κοινωνία, εξομολόγηση, προσευχή, νηστεία, πραότητα, θυσία) να μην εντυπωσιάζουν γιατί δεν κραυγάζουν και να φαίνονται «παθητικά» σε έναν κόσμο που λατρεύει την ταχύτητα, τη δύναμη και τον έλεγχο αλλά για κάποιους ανθρώπους η πίστη παραμένει όρθια, ήσυχη και σταυρική.

Αυτή η στάση δεν είναι "παθητική" αλλά βαθιά δυναμική και μεταμορφωτική, γιατί χτυπά το κακό στη ρίζα του.

Στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτές οι στάσεις αλλάζουν τις καρδιές και οι καρδιές αλλάζουν την κοινωνία.

Όσο η καρδιά παραμένει ζωντανή, ελεύθερη, γεμάτη πίστη και αγάπη, τότε οι πράξεις μας ακόμα κι αν φαντάζουν μικρές ή ασήμαντες, είναι μία μορφή πνευματικού πολέμου που δεν χάνεται. ~ Καλο αγώνα σε όλους μας. (Ευαγγελία Σ.)

*****

''Επιστήμη και θεολογία...'' ~ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

"Εμπειρική Δογματική" ~ π. Ιωάννης  Ρωμανίδης

Ο επιστήμων βλέπει αυτό που γνωρίζει, που μελετάει και αποκομίζει από εμπειρία γνώσεις περί αυτού του πράγματος. Η γνώση είναι καθαρά εμπειρική σε όλες τις θετικές επιστήμες.

Κατά τους Πατέρας της Εκκλησίας, το ίδιο συμβαίνει στην θεολογία.

Συμφωνούμε απόλυτα, ότι είμαστε θετικισταί. Δεχόμαστε μόνο εμπειρικά φαινόμενα και τίποτε άλλο. Είμεθα απόλυτα σύμφωνοι σ' αυτό.

Γιατί, οι Πατέρες μόνο εμπειρικά φαινόμενα εδέχοντο.

Γι’ αυτό, ο φωτισμός είναι καθαρά εμπειρική κατάσταση και τίποτε άλλο. Η θέωση εξ ίσου είναι εμπειρική κατάσταση.

Και όλη η θεολογία της Εκκλησίας εκπηγάζει από αυτές τις εμπειρικές καταστάσεις.

Πηγή: ''Εμπειρική δογματική'' της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη †

____________________________________

Δείτε και: 

Φωτισμός του νου και Νοερά Προσευχή ~ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Θεοπτία, θεολογία των θεουμένων ~ Εμπειρική Δογματική, π. Ι. Ρωμανίδη

Τα δύο είδη της θεοπνευστίας είναι ο φωτισμός και η θέωση ~ π. Ι. Ρωμανίδης

Εάν ένας βασιλιάς θελήσει να καταλάβει μια εχθρική πόλη...

Εάν ένας βασιλιάς θελήσει να καταλάβει μια εχθρική πόλη, πρώτα δεσμεύει το νερό και την τροφή. Και έτσι οι εχθροί κινδυνεύοντας να πεθάνουν από την πείνα, υποτάσσονται σ΄ αυτόν...

Το ίδιο ισχύει και για τα σαρκικά πάθη. Εάν ο άνθρωπος ζήσει με νηστεία και πείνα, οι εχθροί που είναι στην ψυχή του, χάνουν τη δύναμή τους...

~ Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός

❈ - Πάτερ, ἀπολυτοποιεῖτε τούς ἱερούς Κανόνες!

❈ - Πάτερ, ἀπολυτοποιεῖτε τούς ἱερούς Κανόνες! 

- Μπορῶ, παιδί μου νά μήν τούς ἀπολυτοποιῶ, ἀφοῦ εἶναι καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Στόν α ́ Κανόνα της Ζ ́ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρεται ολοκάθαρα ότι οἱ Ἅγιοι Πατέρες πού θέσπισαν τούς ἱερούς Κανόνες, ὅπως καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι «ἐξ ἑνός ἅπαντες καί τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αυγασθέντες, ὥρισαν τά συμφέροντα...». Ποιός εἶμαι, λοιπόν, εγώ νά τούς σχετικοποιῶ;

~Ὑποθῆκες Ζωῆς. Ἀπό τή Ζωή καί τή Διδασκαλία 

τοῦ Πατρός Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου †

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

απο τον αδελφό Εὐστράτιος Σιδέρης

Ὄχι πολλά λόγια στά παιδιά... ~ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Οἱ μητέρες ξέρουν νὰ ἀγχώνονται, νὰ συμβουλεύουν, νὰ λένε πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔμαθαν νὰ προσεύχονται. Οἱ πολλὲς συμβουλὲς καὶ ὑποδείξεις κάνουν πολὺ κακό. Ὄχι πολλὰ λόγια στὰ παιδιά. Τα λόγια χτυπᾶνε στ' αὐτιά, ἐνῶ ἡ προσευχὴ πηγαίνει στὴν καρδιά...

~ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Πολυσήμαντες προρρήσεις Ὁσίου Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνα

Διαβάσαμε μία ἀπὸ τὶς πολλὲς προρρήσεις τοῦ Ὁσίου Γέροντα Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας καὶ τὴν παραθέτουμε, διότι εἶναι λίαν ἀποκαλυπτικὴ γιὰ τὴν πολύπλευρη κατάρρευσή τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας: 

«Αὐτὰ τὰ χρόνια τὰ δύσκολα, μόνο λίγοι ἁπλοὶ παπάδες θὰ κρατήσουν καὶ θὰ διαφυλάξουν τὴν Ὀρθοδοξία. Οἱ μεγάλοι, οἱ ἀξιωματοῦχοι, θὰ ἀκολουθήσουν τὸν “ἄλλον” (ἐννοεῖ τὸν διάβολο). Ὁ κόσμος θὰ μοιραστεῖ. Ποιὸν ν’ ἀκολουθήσει; Αὐτὸ θὰ κρατήσει λίγο καὶ μετὰ θ’ ἀκολουθήσει ὁ πόλεμος. Μετὰ τὸν πόλεμο θὰ γίνει μία Σύνοδος κανονικὴ καὶ θὰ βάλει στὴν σειρὰ τὰ πράγματα. 

Ὅσοι λένε τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ, αὐτοὶ θὰ ξεπεράσουν ὅσα ἔρχονται μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστις θὰ κλονισθῆ μέχρι τὰ θεμέλια, οἱ Ἅγιοι ὅμως δὲν θὰ ἐκλείψουν μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Πρέπει νὰ πιστεύουμε ἀκραδάντως ὅτι εἰς τοὺς ἐσχάτους χρόνους, ποὺ ἤδη εἰσερχόμεθα καὶ προχωροῦμε, οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι θὰ εἶναι αὐτοί, ποὺ θὰ δώσουν τὴν μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ μας καὶ θὰ κηρύξουν καὶ θὰ βροντοφωνήσουν ὅτι ὁ Χριστός μας ἐστὶν ὁ ἀληθὴς Θεός, ὁ ἐνανθρωπήσας διὰ τὸν ἄνθρωπον. Μὲ τὴν ὁμολογία αὐτὴ θὰ στεφανωθοῦν καὶ θὰ ἁγιάσουν» (Πηγή: Ἱστ. trelogiannis­).

Ὁ θεοφώτιστος Γέροντας μᾶς παροτρύνει νὰ μείνουμε σταθεροὶ στὴν πίστη μας στὸ Θεὸ καὶ στὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας. Νὰ γίνουμε ὁμολογητές, μὲ κάθε κόστος, γιὰ νὰ ἀμειφθοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριό μας καὶ νὰ τύχουμε τῆς σωτηρίας!

Πηγή: orthodoxostypos.gr

Κάποτε μια κυρία ρώτησε τον πνευματικό της, αν θα ήταν αμαρτία να φοράει ψηλά τακούνια..

Κάποτε μια κυρία ρώτησε τον πνευματικό της,

αν θα ήταν αμαρτία να φοράει ψηλά τακούνια,

για να έχει "αέρα", στο περπάτημα της...

- Φόρεσέ τα, της είπε με νόημα ο πνευματικός ,

πρόσεξε όμως ''μην πέσεις''...

_________________________________

(Σε έπαρση, σε ανθρωπαρέσκεια, σε φιλαυτία, μην πέσεις σε αμάρτημα θανάσιμο, απο εκείνα που πονούν μετά, πιο πολύ απο την πτώση στίς σκάλες...)

Τα τρία είδη της εν Χριστώ πνευματικής ζωής.

Θεία Χάρη: Άρση και Λήψη

Ο γέροντας Σωφρόνιος στον βίο του Αγ. Σιλουανού αναφέρει ότι η πείρα των Πατέρων της Εκκλησίας κατέταξεσε τρία είδη την εν Χριστώ πνευματική ζωή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ελκύονται στην πίστη "διά μικράς χάριτος" περνούν τη ζωή τους με ένα μετρημένο αγώνα για την τήρηση των εντολών, και κατά το τέλος της ζωής τους γίνονται επιδεκτικοί μεγαλύτερης θείας Χάριτος.

Ένα δεύτερο είδος, είναι εκείνο κατά το οποίο ο άνθρωπος ελκύεται αρχικά με αναλόγως μέτρια Χάρη, ασκείται όμως πρόθυμα στην προσευχή και στον αγώνα κατά των παθών αξιώνεται να λάβει και άλλη Χάρη, προσθέτει ακόμη εντονότερο αγώνα και έτσι φθάνει σε υψηλότερο βαθμό τελειότητος.

Το τρίτο είδος είναι και το πιο σπάνιο. Είναι εκείνο κατά το οποίο ο άνθρωπος από την αρχή του ασκητικού βίου εξαιτίας της φλογερής μετανοίας του ή πιο σωστά κατά την πρόγνωση του Θεού λαμβάνει τη μεγάλη Χάρη των τελείων.

Αυτό το είδος είναι το πιο δύσκολο. Γιατί όσο μπορούμε να κρίνουμε από τους βίους και τα έργα των Αγίων Πατέρων, από την προφορική παράδοση των ασκητών των τελευταίων αιώνων και από την πείρα των συγχρόνων κανένας δεν μπορεί να κρατήσει το πλήρωμα της δωρεάς της θείας αγάπης που του δόθηκε. Θα ζήσει στη συνέχεια για πολύ καιρό την άρση της Χάρης.

Αλλού αναφέρει: Πολλοί αξιώθηκαν να τους επισκεφθεί η Χάρις στην αρχή της στροφής τους προς τον Θεόν. Μόνο λίγοι όμως υπέμειναν τον αγώνα που είναι απαραίτητος (εδω) για να αποκτήσει ο αγωνιζόμενος με επίγνωση πλέον τη Χάρη που αξιώθηκε.

Από τον Πρόλογο του εγχειριδίου "Ο γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής" 

~ Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Πηγή:orthodoxathemata.blogspot.com

δείτε και σχετικά:

Άγιος Πορφύριος: Σύνδεση γαστριμαργίας-λαιμαργίας καί πνευματικῶν ἀγώνων

Κορυφή αρετών η προσευχή, Βάση αρετών η νηστεία. ~ Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Αποστολική ζωή, παράδοση και διαδοχή ~ π. Ιωαν. Ρωμανίδης

– Με αφάνισε η νηστεία σου!