“Τί θα γίνει με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας ύστερα από τριάντα χρόνια;” ~ Άγιος Ιερομάρτυς Ονούφριος

Ο άγιος Ιερομάρτυς Ονούφριος Γκαγκαλιούκ

Αρχιεπίσκοπος Κούρσκ †

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 η λαίλαπα του αθεϊσμού και των διωγμών άρχισε να εξαπλώνεται σ’ όλη τη χώρα. Η Ρωσική Εκκλησία εισήλθε στη βαβυλώνια αιχμαλωσία της, το καλοκαίρι του 1922 δημιουργήθηκε το σχίσμα της «Ζωντανής Εκκλησίας», του οποίου οι ηγέτες έχοντας την άμεση υποστήριξη των Μπολσεβίκων επιδίωκαν ριζικές και αντιπαραδοσιακές μεταρρυθμίσεις και την εκκοσμίκευση στην εκκλησιαστική ζωή.

Στις αρχές του 1923 ο π. Ονούφριος κατόρθωσε να πάει κρυφά στο Κίεβο, όπου στις 4 Φεβρουαρίου χειροτονήθηκε επίσκοπος Έλισάβετγκραντ και ορίστηκε βοηθός επίσκοπος της επαρχίας Οδησσού και Χερσώνος. Λίγες μέρες αργότερα συνελήφθη και φυλακίστηκε. 

Για τρεις μήνες ο νεαρός ιεράρχης έζησε την Απανθρωπιά των σοβιετικών φυλακών. Στις 15 Μαΐου του 1923 τον απέλυσαν και στις 16 Οκτωβρίου του 1923, τον συνέλαβαν πάλι με αφορμή μιάν εγκύκλιό του προς τους πιστούς, τους οποίους απέτρεπε από κάθε σχέση με το σχίσμα της «Ζωντανής Εκκλησίας». Η εγκύκλιος θεωρήθηκε αντισοβιετική. Στις 16 Ιανουαρίου του 1924 ο επίσκοπος Ονούφριος απολύθηκε από τις φυλακές του Χάρκωφ. 

Αψηφώντας κάθε κίνδυνο, δεν έπαυε να ιερουργεί σε ιδιωτικούς χώρους, να κηρύσσει σε κάθε ευκαιρία, να στηρίζει τους χριστιανούς στην πίστη με λόγια και γράμματα, να πολεμάει τους εχθρούς της Εκκλησίας.

Οι καιροί ήταν πολύ δύσκολοι - διωγμοί, σχίσματα, σκάνδαλα. Η Εκκλησία είχε ανάγκη από οδηγητικές μορφές και φωτεινά παραδείγματα χριστιανικής βιωτής...

Ο ιεράρχης έγραφε σε κάποιον φίλο του:

Μόνο στον ναό πρέπει να μιλάμε για τον Κύριο και τη θεία διδασκαλία Του; Όχι! Για τον Θεό πρέπει να μιλάμε όπου χρειαστεί, όπου υπάρχουν ψυχές πού είτε Τον αγνοούν, είτε Τον αρνούνται, είτε Τον αμφισβητούν. Κι αν ακόμα δεν μπορεί ένας πιστός να αποδείξει την αλήθεια της πίστεως, ανασκευάζοντας τα επιχειρήματα των άθεων, ας εκθέσει απλά και καθαρά τη χριστιανική διδασκαλία. Είναι κι αυτό μια νίκη... Τα λόγια του ψεύδους, όταν είναι σκεπασμένα, φέρνουν τον καρπό τους, όταν όμως ξεσκεπαστούν, χάνουν τη δύναμή τους...

Με ρωτάς, αγαπητέ μου φίλε, με ανησυχία: “Τί θα γίνει με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας ύστερα από τριάντα χρόνια, όταν πεθάνουν οι πιστοί, πού είναι ακόμη αρκετοί, και τη θέση τους πάρει η σημερινή γενιά των μοχθηρών εχθρών τού Θεού; Ασφαλώς η γενιά αυτή θα στραφεί ανοιχτά εναντίον της Εκκλησίας. Εμείς τί θα αντιπαραθέσουμε; ”. 

Πρέπει να σου πω, αγαπητέ φίλε, ότι δίπλα στους εχθρούς της Εκκλησίας φυτρώνουν αναμφίβολα και οι φίλοι της. Ας μην είναι πολλοί είναι δυνατοί, γιατί κατέχουν την αλήθεια. Κάτω από το χαλάζι των χλευασμών και των κατατρεγμών ατσαλώνουν την πίστη τους στον Θεό και την αφοσίωσή τους στην Εκκλησία Του. Αυτοί, υψώνοντας το ανάστημά τους, θα υπερασπίσουν τα ιερά και τα όσια...

Ίσως να χυθεί το αίμα των πιστών. Αλλά αυτό θα γίνει σπόρος, όπως στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, σπόρος από τον οποίο θα φυτρώσει πιο δυνατό το χριστιανικό δένδρο. Για την Εκκλησία του Χριστού, ο διωγμός και το αίμα δεν είναι άγνωστα. Αυτά πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε συνεπάγονταν όχι τον αφανισμό αλλά, απεναντίας, τον δοξασμό και την εξάπλωσή της Εκκλησίας.

Μην ξεχνάς, επίσης, αγαπητέ φίλε, ότι τα άγια παραδείγματα πάντοτε βρίσκουν μιμητές. Οι άπιστοι διώκτες, βλέποντας την ακλόνητη σταθερότητα των πιστών, πού θα σφραγίζεται με αίμα, θα προβληματίζονται. Και μερικοί από αυτούς, οι καλοπροαίρετοι και ικανοί για την οικείωση της θείας αλήθειας, οπωσδήποτε θα μεταπηδήσουν στις τάξεις των ομολογητών του Χριστού. 

Έτσι έγινε πολλές φορές στην αρχαία χριστιανική εποχή με ειδωλολάτρες δημίους, πού, βλέποντας την πίστη των χριστιανών, μεταστράφηκαν σε ομολογητές του Κυρίου. Πολλοί, πάρα πολλοί, από διάφορους τόπους και λαούς, μπορούν να γίνουν φίλοι του Χριστού, αντικαθιστώντας τους προδότες Του, σύμφωνα με τα λόγια του Ίδιου:

«Λέγω δε υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών, οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον εκεί εσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» (Ματθ. 8:11-12).

Μην απελπίζεσαι, λοιπόν, αγαπητέ φίλε! Πάνω απ’ όλα μείνε εσύ ο ίδιος πιστός μέχρι θανάτου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Συνάμα ικέτευε θερμά και αδιάλειπτα τον Κύριο να αναδείξει εργάτες για τον θερισμό του χωραφιού Του- γιατί «ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι» (Ματθ. 9:37).

Από το βιβλίο: π. Δαμασκηνού (Ορλόφσκι), Άγιοι κατάδικοι. Ρώσοι ιερομάρτυρες και ομολογητές του 20ου αι., Ιερά Μονή Παρακλήτου. Πηγή: iconandlight.wordpress.com

Ο άγιος Ιερομάρτυς Ονούφριος Γκαγκαλιούκ

Αρχιεπίσκοπος Κούρσκ και Ομπογιάνου (1 Ιουνίου 1938)

____________________________________________

Δείτε και: Η κρυφή και διωκόμενη «Εκκλησία των Κατακομβών» στην αθεϊστική Ρωσία. Εκτός ''νόμου'' Εκκλησία με κρυφούς Ιερείς! Όταν οι μάρτυρες τελούσαν τη θεία λειτουργία πάνω στο στήθος τους.