.jpg)
Ιστορίες από το Γεροντικό για την εργασία,
και την εμπιστοσύνη στόν Θεό. Μικρή Φιλοκαλία.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ και την ψαλμωδία, όπως και για πολλά άλλα, κάθε στιγμή είναι η κατάλληλη, ώστε να υμνούμε τον Θεό και όταν εργαζόμαστε καθώς κινούμε τα χέρια, αλλά και με τη γλώσσα όποτε μπορούμε – κι αυτό είναι ακόμη πιο ικανό να δυναμώσει την πίστη μας.
Αν όμως δεν είναι δυνατό να προσευχόμαστε προφορικά, τότε ας δοξάζουμε τον Θεό μέσα στην καρδιά μας, με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, όπως λέει η Γραφή, ας κάνουμε την προσευχή μας την ώρα που εργαζόμαστε· μπορούμε δηλαδή να ευχαριστούμε αυτόν που μας έδωσε τη δύναμη των χεριών μας στην εργασία, και την ικανότητα του νου στην επιστήμη, αυτόν που μας χάρισε το υλικό απ’ το οποίο φτιάχνουμε τα εργαλεία μας και το υλικό που δουλεύουμε στις τέχνες μας, όποιες κι αν είναι αυτές· και να προσευχόμαστε τα έργα των χεριών μας να μην έχουν άλλο σκοπό παρά μόνο να ευχαριστούν τον Θεό. [Ὅροι κατὰ πλάτος, 37]
~ Μέγας Βασίλειος
*****
ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ κι αν κάνουμε χωρίς προσευχή και αγαθή πίστη, θα αποδειχθεί αργότερα βλαβερό και ατελές. [Περὶ τῶν οἰομένων ἐξ ἔργων δικαιοῦσθαι, 36]
ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ συνεχώς για κάθε πράγμα, έτσι ώστε να μην κάνεις τίποτα χωρίς τη βοήθεια του Θεού. [Περὶ τῶν οἰομένων ἐξ ἔργων δικαιοῦσθαι, 94].
~ Όσιος Μάρκος ο Ασκητής
*****
ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ στον Θεό τις ανάγκες του σώματoς σου και τότε θα είναι φανερό ότι του εμπιστεύεσαι και τις ανάγκες του πνεύματος. [Περὶ προσευχῆς, 129]
Μήπως είμαστε εμείς που κατορθώνουμε και οικονομούμε τα αναγκαία για τη ζωή μας; Ο Θεός φροντίζει τη ζωή μας. Η προσπάθεια του ανθρώπου, αν δεν βοηθήσει ο Θεός, είναι καταδικασμένη να αστοχεί, ενώ η θεία οικονομία και χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου παρέχει τέλεια αγαθά. Τι τους ωφέλησε η δική τους προσπάθεια εκείνους που τους έλεγε ο Θεός, «σπείρατε πολλά και λίγα μαζέψατε και τα σκόρπισα από τα χέρια σας» [Ἀγγ. 1,9];
Και τι έλειψε από τ’ αναγκαία σ’ εκείνους που έζησαν με αρετή χωρίς καθόλου να σκέφτονται γι’ αυτά; Δεν έζησαν σαράντα χρόνια στην έρημο οι Ισραηλίτες, χωρίς να έχουν τίποτα απ’ αυτά που δίνει η γεωργία; Και δεν τους έλειψε καθόλου η τροφή, αλλά η θάλασσα έβγαζε τροφή παράδοξη, τα ορτύκια, και ο ουρανός έβρεχε το μάννα, βροχή ασυνήθιστη και παράξενη [Ἔξ. 16].
Και η πέτρα που είναι κατάξερη, ράγισε και έδινε άφθονο νερό [Ἔξ. 17,6].
Όσο για τα ρούχα και τα παπούτσια, άντεξαν όλο τον χρόνο γιατί δεν πάλιωναν [Δευτ. 8,4].
Και ποια γεωργία έδινε τροφή στον Ηλία τον καιρό που ήταν στο χείμαρρο; Τα κοράκια δεν του έφερναν τροφή [Γ΄ Βασ. 17,6]; Κι όταν πήγε στα Σάρεφθα δεν του έδωσε ψωμί μια χήρα άπορη, παίρνοντας το από το στόμα των ίδιων των παιδιών της [Γ΄ Βασ. 17,10 κ.ἑ]; Για να φανερωθεί έτσι ότι και από τη μητρική φύση είναι πιο πολύτιμη η αρετή. (…)
Γιατί λοιπόν γκρεμίζουμε στη γη την ουράνια πολιτεία, και βουλιάζουμε στις υλικές ανησυχίες;
Και ντυνόμαστε με κοπριές, εμείς που φορούσαμε κάποτε πορφύρα; Όπως έλεγε για κάποιους ο Ιερεμίας στους θρήνους του, «όταν αναπαυόμαστε στα λαμπερά και φλογισμένα νοήματα, ντυνόμαστε την πορφύρα» [Θρ. Ἱερ. 4,5] ,και όταν αφήσουμε αυτή την κατάσταση και ανακατευτούμε με τις γήινες συνθήκες, ντυνόμαστε με κοπριά.
Γιατί παίρνουμε την ελπίδα μας από τον Θεό και στηριζόμαστε στα χέρια μας και αποδίδουμε στη δική μας δύναμη την πρόνοια του Θεού; Αυτή τη στάση ο Ιώβ καταράστηκε, αν την έχει, να του καταλογισθεί ως η μεγαλύτερη αμαρτία, το να φέρει δηλαδή το χέρι στο στόμα και να το φιλήσει [Ἰὼβ 31,27].
Εμείς τώρα αυτό κάνουμε και δεν φοβόμαστε... Γιατί συνηθίζουν οι περισσότεροι να φιλούν με λαχτάρα τα χέρια τους λέγοντας ότι από αυτά κερδίζουν τη ζωή τους. Αυτούς υπαινίσσεται ο Νόμος όταν λέει, «είναι ακάθαρτος όποιος βαδίζει με τα χέρια του· και είναι τελείως ακάθαρτος όποιος βαδίζει με τα τέσσερα» [Λευιτ. 11, 27-42]. Με τα χέρια περπατάει εκείνος που στηρίζεται στα χέρια του και βάζει σ’ αυτά όλη την ελπίδα του· με τα τέσσερα περπατάει όποιος αγωνιά για τα αισθητά πράγματα και έχει διαρκώς σ’ αυτά στραμμένη την προσοχή του [Λόγος ἀσκητικός].
~ Όσιος Νείλος ο Ασκητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου