Δέκα κεφάλαια περί ησυχίας και προσευχής και περί των τεκμηρίων της χάρης και της πλάνης
Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης
Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν
Θα έπρεπε να πούμε, μαζί με το μεγάλο διδάσκαλο (άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο), ότι θα έπρεπε να μη χρειαζόμαστε τη βοήθεια των Γραφών ή των άλλων πατερικών λόγων, θαυμάσιε Λογγίνε, αλλά να είμαστε θεοδίδακτοι, σύμφωνα με το ρητό: «Θα διδάσκει όλους ο ίδιος ο Θεός» (Ησ. 54, 13) ώστε να μαθαίνομε και να διδασκόμαστε από το Θεό και μέσω του Θεού αυτά που μας ωφελούν.
Κι όχι μόνον εμείς, αλλά και κάθε πιστός, ώστε ο νόμος του Πνεύματος να είναι γραμμένος στις πλάκες των καρδιών μας (Εβρ. 8, 10)
Kαι να αξιωνόμαστε —πράγμα εξαίσιο— να συνομιλούμε με το Χριστό μέσω της καθαρής προσευχής με τρόπο άμεσο και χερουβικό...
1. Επειδή όμως είμαστε νήπια κατά τον καιρό της αναπλάσεώς μας με το βάπτισμα, και μήτε τη χάρη εννοούμε μήτε την καινότητά μας αντιλαμβανόμαστε, αλλά μάλλον αγνοούμε το υπερβολικό μέγεθος της τιμής και της δόξας που δεχόμαστε...
και ότι οφείλομε να αυξηθούμε ψυχικά και πνευματικά μέσω των εντολών και να δούμε νοερά εκείνο που λάβαμε, γι' αυτό από την αμέλειά μας και την εμπαθέστατη έξη μας πέφτομε οι περισσότεροι σε αναισθησία και σκοτισμό.
Κι έτσι δε γνωρίζομε ούτε αν υπάρχει Θεός, ούτε ποιοι είμαστε ή ποιοι γίναμε με το βάπτισμα, παρόλο που γίναμε υιοί Θεού και υιοί φωτός και τέκνα και μέλη Χριστού.
Αν πάλι βαπτιζόμαστε σε ανδρική ηλικία, αισθανόμαστε μόνο το νερό και όχι το πνεύμα. Κι αν ανακαινιζόμαστε πνευματικά, έχομε μόνο τυπική πίστη, που είναι νεκρή και όχι ενεργός, και λέμε πως βρισκόμαστε σε διψυχία. Κι έτσι είμαστε σάρκες και σαρκικά ζούμε και βαδίζομε.
Κι αν συμβεί να μετανοήσομε, κατανοούμε και πράττομε τις εντολές σωματικά μόνο κι όχι πνευματικά. Κι αν ύστερα από πολλούς κόπους η χάρη από φιλανθρωπία μας αξιώσει κάποιων εμφανίσεών της, την αντιμετωπίζομε σαν απάτη. Αν πάλι ακούσομε ότι η χάρη ενεργεί σε άλλους, από φθόνο τη θεωρούμε πλάνη. Έτσι λοιπόν μένομε νεκροί μέχρι θανάτου, χωρίς τη ζωή και τις ενέργειες του Χριστού.
Και όπως λέει η Γραφή, ό,τι έχομε, κατά τον καιρό του θανάτου μας ή της κρίσεως θα αφαιρεθεί από μας(Ματθ. 25, 29) εξαιτίας της απιστίας ή της απογνώσεως. Δεν καταλαβαίνομε ότι τα τέκνα πρέπει να είναι όμοια με τον πατέρα, δηλαδή να είναι θεοί από το Θεό, και από το πνεύμα πνευματικοί, όπως λέει ο Κύριος: «Ό,τι γεννήθηκε από το πνεύμα, είναι πνεύμα» (Ιω. 3, 6).
Εμείς, αν και έχομε γίνει πιστοί και επουράνιοι, είμαστε σάρκες και γι' αυτό το πνεύμα του Θεού δε μένει μέσα μας(Γεν. 6, 3). Αυτός είναι κι ο λόγος που ο Θεός παραχώρησε συμφορές και αιχμαλωσίες και πολλές σφαγές, θέλοντας ίσως να διορθώσει ή να κόψει ή να θεραπεύσει την κακία με ισχυρότερα φάρμακα.
2. Με τη βοήθεια λοιπόν του Θεού που δίνει δύναμη λόγου σ' όσους ευαγγελίζονται (Ψαλμ. 67, 12) τέτοια αγαθά, ας εξετάσομε πρώτα πώς θα βρει κανείς, ή μάλλον πώς έχει βρεθεί ο Χριστός, τον οποίο έχει αφού Τον έλαβε πνευματικά με το βάπτισμα, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: «Δεν ξέρετε ότι ο Ιησούς Χριστός κατοικεί στις καρδιές σας;» (Β΄ Κορ. 13, 50. Έπειτα θα πούμε και πώς θα προοδεύσει κανείς, και στη συνέχεια πώς θα φυλάξει εκείνο που βρήκε.
Άριστος και σύντομος τρόπος είναι να πούμε σύντομα τα άκρα και το μέσο, γιατί έχουν μεγάλο πλάτος. Γιατί πολλοί είναι που αγωνίστηκαν ώσπου να βρουν ό,τι ζητούσαν, σταμάτησαν όμως την επιθυμία τους ως εδώ· δεν προχωρούν παραπέρα κι ούτε τους μέλλει, αλλά αρκούνται στην αρχή που βρήκαν.
Βρίσκοντας δε εμπόδια και βγαίνοντας χωρίς να καταλάβουν σε μονοπάτι, νομίζουν ότι βαδίζουν καλά, ενώ προχωρούν ανώφελα έξω από το δρόμο.
Άλλοι πάλι, αφού έφτασαν στο μέσο του φωτισμού, κουράστηκαν και από ραθυμία δε συνέχισαν για το τέλος, ή γύρισαν πίσω με την αδιάφορη πολιτεία τους και ξανάγιναν αρχάριοι...
Άλλοι τέλος που έφτασαν στην τελειότητα, πέφτουν από απροσεξία λόγω οιήσεως, στρέφονται προς τα πίσω και γίνονται ίσοι κατά το έργο με τους μέσους και τους αρχαρίους. Αυτό τώρα που ταιριάζει στους αρχαρίους, είναι η ενέργεια του Πνεύματος· στους μέσους, ο φωτισμός· στους τελείους, η κάθαρση και η ανάσταση της ψυχής.
Πώς θα βρούμε την ενέργεια του Πνεύματος
3.Την ενέργεια του Πνεύματος, την οποία έχομε λάβει μυστικά στο βάπτισμα, τη βρίσκομε με δύο τρόπους. Και πρώτον, να πούμε γενικά, η δωρεά αποκαλύπτεται με την εργασία των εντολών με πολύ κόπο και χρόνο, όπως λέει ο άγιος Μάρκος.
Και όσο εργαζόμαστε τις εντολές, τόσο φανερώτερα ακτινοβολεί πάνω μας τις μαρμαρυγές της.
Δεύτερον, φανερώνεται μέσα στη ζωή της υπακοής με την επιστημονική και συνεχή επίκληση του Κυρίου Ιησού, δηλαδή με τη μνήμη του Θεού.
Με τον πρώτο τρόπο βρίσκεται πιο αργά, με το δεύτερο συντομότερα, αν βέβαια κανείς μάθει να σκάβει τη γη με κόπο και καρτερία, ψάχνοντας για το χρυσό.
Αν θέλομε λοιπόν να βρούμε και να γνωρίσομε την αλήθεια και να μην πλανηθούμε, ας ζητήσομε να έχομε μόνο την καρδιακή ενέργεια, (νοερά προσευχή)...
ολότελα χωρίς μορφή και σχήμα, μη ζητώντας να βλέπομε με τη φαντασία μορφές και όψεις Αγίων δήθεν ή διάφορα φώτα.
Γιατί η πλάνη έχει στη φύση της, και μάλιστα στις αρχές, να εξαπατά με τέτοια ψεύτικα φαντάσματα το νου των απείρων. Αλλά να αγωνιστούμε να έχομε μόνο την ενέργεια της προσευχής μέσα στην καρδιά μας, η οποία να θερμαίνει και να ευφραίνει το νου μας και να φλογίζει την ψυχή για την ανέκφραστη αγάπη Θεού και ανθρώπων. Έτσι, μπορούμε να δούμε να προξενείται και ταπείνωση και συντριβή όχι λίγη από την προσευχή.
Αφού προσευχή στους αρχαρίους είναι η αεικίνητη νοερή ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, στην αρχή ως φωτιά ευφροσύνης που ξεπηδά από την καρδιά και στο τέλος ως φως που ευωδιάζει με θεία ενέργεια.
4. Θα πούμε τώρα τα τεκμήρια της αρχής της ενέργειας του Πνεύματος σ' όσους την επιζητούν αληθινά κι όχι σαν να δοκιμάζουν το Θεό, σύμφωνα με τη Σοφία που λέει ότι «βρίσκεται απ' όσους δεν τη δοκιμάζουν και παρουσιάζεται σ' όσους δεν απιστούν γι' αυτήν»(Σ. Σολ. 1, 2).
Σε μερικούς φαίνεται σαν φως που ανατέλλει. Σε άλλους σαν αγαλλίαση μαζί με τρόμο. Σε άλλους σαν χαρά. Σε άλλους, χαρά ανάμικτη με φόβο.
Σε μερικούς, τρόμος και χαρά. Κάποτε σε μερικούς, δάκρυα και φόβος· χαίρεται δηλαδή η ψυχή για την επίσκεψη του Θεού και το έλεός Του, φοβάται όμως και τρέμει την παρουσία Του, γιατί είναι υπεύθυνη για πολλές αμαρτίες. Σε άλλους πάλι γίνεται στις αρχές ανείπωτη συντριβή και πόνος άφατος της ψυχής, η οποία πονεί σαν τη γυναίκα στην ώρα του τοκετού, όπως λέει η Γραφή (Ησ. 26, 12).
Γιατί ο ζωντανός και δραστικός Λόγος, δηλαδή ο Ιησούς, εισχωρεί βαθιά ως εκεί που χωρίζει η ψυχή και το σώμα, το κόκκαλο και το μεδούλι, όπως λέει ο Απόστολος (Εβρ. 4, 12), για να λιώσει την εμπάθεια διά της βίας από όλα τα μέρη της ψυχής και του σώματος.
Σε άλλους εκδηλώνεται ως αγάπη προς όλους και ειρήνη άμαχη. Σε άλλους ως αγαλλίαμα, το οποίο οι Πατέρες έχουν συχνά ονομάσει σκίρτημα, και είναι δύναμη πνεύματος και κίνηση καρδιάς ζωντανής. Τούτο λέγεται και παλμός και στεναγμός του πνεύματος που μεσιτεύει για μας στο Θεό με ανείπωτους στεναγμούς (Ρωμ. 8, 26).
Ο Ησαΐας (Ησ. 26, 18) το ονόμασε γέννημα της δικαιοσύνης του Θεού. Ο μέγας Εφραίμ το ονομάζει νυγμό, δηλαδή κέντημα, ενώ ο Κύριος, πηγή νερού που αναβρύζει ζωή αιώνια(Ιω. 4, 14) —νερό λέει το πνεύμα— και που ξεπηδά από την καρδιά και κοχλάζει από τη σφοδρότητα της δυνάμεως.
5. Πρέπει να γνωρίζεις ότι το σκίρτημα, δηλαδή το αγαλλίαμα, είναι δύο ειδών: το γαληνόμορφο (που λέγεται και παλμός και στεναγμός και μεσίτευση του πνεύματος) (Ρωμ. 8, 26),
Kαι το μεγάλο σκίρτημα της καρδιάς (που λέγεται και σκίρτημα και άλμα, δηλαδή πήδημα, και ανυψωτική πτήση καρδιάς ζωντανής προς τον θεϊκό αιθέρα).
Γιατί η ψυχή, καθώς αναπτερώνεται από το θείο έρωτα κι ελευθερώνεται από τα δεσμά των παθών, δοκιμάζει να πετάξει προς τα άνω πριν ακόμη χωριστεί από το σώμα, ποθώντας να χωριστεί από το βάρος του σώματος.
Τούτο λέγεται και ταραγμός - δηλαδή κοχλασμός και κίνηση - του πνεύματος, όπως στη φράση: «Ο Ιησούς ταράχθηκε πνευματικά και κινήθηκε με ορμή λέγοντας· "πού τον έχετε αποθέσει;"»(Ιω. 11, 34).
Τη διαφορά του μεγάλου και του μικρού σκιρτήματος τη δείχνει ο θείος Δαβίδ λέγοντας πως «τα όρη σκίρτησαν σαν κριάρια και τα βουνά σαν μικρά αρνιά» (Ψαλμ. 113, 4). Εννοούσε μ' αυτό τους τελείους και τους αρχαρίους· αν αναφερόταν σε αισθητά όρη και βουνά, θα ήταν περιττό να πει ότι σκιρτούν, αφού δεν έχουν ζωή.
6. Πρέπει να γνωρίζομε ότι ο θείος φόβος δεν περιέχει τρόμο (τρόμο εννοώ όχι εκείνον που προέρχεται από τη χαρά, αλλά από τη θεία οργή, δηλαδή την παιδαγωγία και την εγκατάλειψη από το Θεό)· έχει όμως αγαλλίαση έντρομη που προξενείται από την προσευχή με τη φωτιά του θείου φόβου.
Και φόβο εννοώ όχι τον έντρομο που προξενείται από τη θεία οργή, δηλαδή την τιμωρία, αλλά το φόβο της σοφίας, ο οποίος λέγεται και αρχή της σοφίας (Παροιμ. 1, 7).
Ο φόβος διαιρείται σε τρία (αν και οι Πατέρες έχουν πει σε δύο), στον εισαγωγικό και στον τέλειο, κι ακόμα στο φόβο της οργής του Θεού, τον οποίο και πρέπει κυρίως να ονομάζομε τρόμο, δηλαδή συγκλονισμό και συντριβή.
7. Ο τρόμος είναι πολλών ειδών. Άλλος είναι της οργής και άλλος της χαράς, και άλλος του θυμικού (όταν γίνεται υπερβολικό κόχλασμα, όπως λένε, του αίματος που είναι γύρω στην καρδιά), και άλλος εκείνος που προέρχεται από τα γηρατειά, και άλλος της αμαρτίας, δηλαδή της πλάνης, και άλλος της κατάρας, ο οποίος δόθηκε στο γένος των ανθρώπων μέσω του Κάιν(Γεν. 4, 12). Πλην όμως τον αγωνιστή στην αρχή τον πολεμεί ο τρόμος από τη χαρά και αυτός από την αμαρτία.
Δε συμβαίνει όμως έτσι σε όλους. Σημάδια σ' αυτούς τους δύο είναι· του πρώτου η έντρομη αγαλλίαση, όπου με πολλή ευφροσύνη και με δάκρυα η χάρη παρηγορεί την ψυχή, ενώ του δευτέρου η ανώμαλη θέρμη, η έπαρση και η σκληροκαρδία που φλογίζουν την ψυχή και πυρώνουν τα όργανα της συνουσίας προς σωματική ένωση και έρωτα και με τη φαντασία κάνουν εσωτερικά την αισχρή πράξη, με τη συγκατάθεση σ' αυτούς τους λογισμούς.
8. Δύο ειδών είναι η ενέργεια σε κάθε αρχάριο και με δύο τρόπους ενεργείται στην καρδιά και χωριστά ο ένας τρόπος με τον άλλον.
Η μια ενέργεια προέρχεται από τη χάρη, η άλλη από την πλάνη.
Μαρτυρεί ο Μέγας Μάρκος ο ασκητής που λέει: «Υπάρχει ενέργεια πνευματική και υπάρχει και ενέργεια σατανική, που δεν την ξεχωρίζει ο άπειρος».
Και πάλι: «Τριών ειδών είναι η θέρμη που ανάβει από την ενέργεια μέσα στους ανθρώπους· η μία είναι από τη χάρη, η άλλη από την πλάνη, δηλαδή την αμαρτία, και η τρίτη από την αφθονία του αίματος», την οποία ο όσιος Θαλάσσιος ο Αφρικανός την ονομάζει κράση και συμβουλεύει να τη ρυθμίζομε και να την ειρηνεύομε με τη μετρημένη εγκράτεια.
9. Η ενέργεια της χάρης είναι ένα φούντωμα της φωτιάς του πνεύματος, που κινείται στην καρδιά με χαρά και ευφροσύνη και που στηρίζει, ζεσταίνει και καθαρίζει την ψυχή, παύοντας προσωρινά τους λογισμούς και νεκρώνοντας πρόσκαιρα την κίνηση του σώματος.
Τα σημάδια της και οι καρποί που φανερώνουν την αλήθεια της είναι τα δάκρυα, η συντριβή, η ταπείνωση, η εγκράτεια, η σιωπή, η υπομονή, το να κρύβεσαι από τους άλλους, και άλλα παρόμοια, από τα οποία βεβαιωνόμαστε χωρίς δισταγμό.
10. Ενέργεια της πλάνης είναι η έξαψη της αμαρτίας που ανάβει την ψυχή με την ηδονή και διεγείρει ξέφρενη επιθυμία μέσα στο σώμα για συνουσία με άλλα σώματα.
Είναι ολότελα απροσδιόριστη και άτακτη, κατά τον Άγιο Διάδοχο. Κι έχει χαρά άλογη και οίηση και ταραχή και ευφροσύνη απροσδιόριστη και —όπως θα ταίριαζε να πω— ατροφική, και με ηδονή χλιαρή επιδρά κατεξοχήν στο επιθυμητικό.
Σαν υλικό της πυρώσεώς της προμηθεύεται τις ηδονές κι έχει συνεργό την αχόρταστη κοιλιά. Από αυτήν αντλεί και διεγείρει το σύνολο της σάρκας, και από αυτήν παίρνει αφορμή να ενεργεί και να καίει την ψυχή και να τη σέρνει προς τον εαυτό της, ώστε ο άνθρωπος με τον εθισμό στην ηδυπάθεια να διώξει σιγά-σιγά τη χάρη από μέσα του.
Δέκα κεφάλαια περί ησυχίας και προσευχής και περί των τεκμηρίων της χάρης και της πλάνης
~ Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης
(πηγή: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης, εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, δ΄τόμος, σελ. 215-219). ~ paterikakeimena.blogspot.gr
Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Εκτός της κυκλικής νοεράς προσευχής, όλες οι άλλες προσευχές ενδέχεται να μετατραπούν συν τω χρόνω... Όπου χάνεται η απλότης και άρχεται να ψηφίζη τον εαυτόν του ο άνθρωπος...'' ~ Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής (Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας)
Σε άλλους εκδηλώνεται ως αγάπη προς όλους και ειρήνη άμαχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι απαραίτητος ο πνευματικός οδηγός στη νοερά προσευχή, τότε μήπως είναι δώρον-αδωρον να προσπαθούμε; Από τη στιγμή που μόνοι μας κινούμαστε στα τύφλα, και υπάρχει φανερή έλλειψη πνευματικών οδηγών στην εποχή μας, τότε ποιός ο λόγος να αρχίσουμε καν την προσπάθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://youtu.be/eTxso9IZRog
Αντίδωρον. (κλίκ στό σύνδεσμο)
ΔιαγραφήΠερί του πως βαδίζειν ασφαλώς, στο πέλαγο της αγάπης του Χριστού.
Αγαπητέ ανώνυμε, υπάρχουν άνθρωποι που βρήκαν Τον Χριστό πρίν ακόμη αποκτήσουν ''πνευματικό οδηγό'' και δε της ευχής! Εχω γνωρίσει τέτοιες περιπτώσεις προσωπικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θέλω να πω με αυτό; Εκείνο που λέγει και ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ: «δεν μπορούμε να γίνουμε χριστιανοί, αν δεν γίνουμε πρώτα Έλληνες». Είναι δε λόγος του Χριστού, ότι «ο ζητών ευρίσκει». (Ματθ. 7,8).
«Ο ζητών ευρίσκει»! Ζήτα και θα σου δοθεί λέγει ο Χριστός.
Ας αρχίσουμε λοιπόν απο αυτό, τόν λόγο του Ίδιου του Χριστού που περιέχει και διπλό νόημα. Και εδω θα σταθούμε λίγο.
Ας ο άνθρωπος ζητά κατά τον λόγο του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, «Γίνωσκε, τέκνον, ὅτι οὔτε νηστείᾳ, οὔτε ἀγρυπνίᾳ, οὔτε κόπῳ σωματικῷ, οὔτε τινί ἑτέρῳ τῶν δεξιῶν πράξεων χαίρει ὁ Θεός καί ἐμφανίζεται, εἰ μή ταπεινῇ τε καί μόνῃ ἀπεριέργῳ καί ἀγαθῇ ψυχῇ καί καρδίᾳ...». ~ Οσίου Συμεὼν του Νέου Θεολόγου, Λόγος ΙΣΤ΄
Αν δηλαδή ζητά με αγνή, ταπεινή και απερίεργη καρδιά, αν αυτό που ζητά είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού, και καλό και ωφέλιμο για την σωτηρία του, χωρίς να κρύβει την εγωιστική διάθεση και περιέργεια απλώς να ''μάθουμε΄΄ κάτι ώστε να ικανοποιήσουμε το Εγω μας...
Τότε ολα είναι δυνατά. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος και απάντηση στο γιατί να προσπαθεί κανείς με την ευχή, αν δεν έχει βρεί ακόμη κατάλληλο πνευματικό οδηγό της ευχής.
Άλλωστε με αυτή την αλήθεια ξεκινά και το κείμενο: Θα έπρεπε να πούμε, μαζί με το μεγάλο διδάσκαλο (άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο), ότι θα έπρεπε να μη χρειαζόμαστε τη βοήθεια των Γραφών ή των άλλων πατερικών λόγων, θαυμάσιε Λογγίνε, αλλά να είμαστε θεοδίδακτοι, σύμφωνα με το ρητό: «Θα διδάσκει όλους ο ίδιος ο Θεός» (Ησ. 54, 13) ώστε να μαθαίνομε και να διδασκόμαστε από το Θεό και μέσω του Θεού αυτά που μας ωφελούν.
O δεύτερος τώρα λόγος που πρέπει να αρχίσουμε την προσπάθεια, είναι η Πίστη και εμπιστοσύνη στόν Θεο. Ποιός αμφισβητεί αυτά τα λόγια; «Αιτείτε, και θα σας δοθεί, ζητείστε και θα βρείτε, χτυπήστε και θα σας ανοίξουν» (Ματθαίου 7:7.)
«Οτιδήποτε ζητάτε στην προσευχή σας, με πίστη, θα το λάβετε» (Ματθαίου 21:22.)
Αρχίζοντας λοιπόν της προσπάθεια της ευχής, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε πως η προσευχή είναι συνομιλία με τον Ίδιο τον Θεό...
και πως κάθε μας επιθυμία και διάθεση που εκδηλώνουμε μέσα στήν καρδιά μας, και μια σκέψη μας, είναι φανερή και ακούγεται στόν Θεό!
Αν λοιπόν εχω διάθεση να εργαστώ στήν ευχή, και αγωνίζομαι τον καλό αγώνα, και εχω πνευματικό, και εξομολογούμε και κοινωνώ όπως και όταν ορίζει...
και αν ακόμη σκέφτομαι πως δεν είναι αυτός ''κατάλληλος'' που καμιά φορά υπάρχει και αυτό, δεν είναι πράγματι για οδηγός στήν ευχή, αν εχω τα παραπάνω που είπαμε, την αγνή προαίρεση δηλαδή, τότε οπωσδήποτε θα συμβούν δυο πράγματα.
Ή θα μου στήλει ο Θεός και θα μου φανερώσει νεο πνευματικό πατέρα και οδηγό της ευχής...
Ή θα ρωτώ και θα πέρνω απαντήσεις απο αυτόν τον πνευματικό που εχω, είτε μέσα απο κείμενα αγίων και την διδασκαλία τούς, θα λύνονται απορίες, είτε ακόμη και μέσα απο συνομιλίες με άλλους εργάτες της ευχής.
Τα άνωθεν δεν είναι ''τυπικές'' και ΄΄ξερές'' διδασκαλίες που έτσι διάβασα και εγω και λέγω, κλπ. αλλά είναι η αλήθεια όπως και ο γράφων την βίωσε προσωπικά...
Ήμουν δυο χρόνια σε πνευματικό, και δεν ήξερα ούτε ποιός ήταν πραγματικά, ούτε πως είχε ευχή και λειτουργούσε τα χαρίσματα του αγίου πνεύματος, ούτε πως με '''έβλεπε'' σε ολα χωρίς να πέρνω χαμπάρι...
Η καλή διάθεση, η επιμονή και πίστη στόν Χριστό, ελέησε να μου τον φανερώσει, όταν ήμουν έτοιμος πνευματικά για αυτό.
Ζήτα λοιπόν αδερφέ, μην ντραπείς να κρούσεις τη θύρα!
Εργάσου τον αγώνα τον καλό! Ζήτα και θα δωθεί!
Εύχομαι!
Τα λόγια σου και τα στοχευμένα ποστ είναι βάλσαμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναζήτηση ξεκίνησε. Ο πνευματικός ρωτήθηκε αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει.
Η προσευχή έγινε.
Το παράπονο μένει : "ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, "
Ο φόβος της υπερηφάνειας υπάρχει. Χωρίς άνθρωπο είναι δύσκολο.
Η ελπίδα παραμένει.
Φοιτητής.
Έχουμε και email αμα χρειαστεί αδερφέ, jimmyrodis@gmail.com για πιο πέρα πληροφορίες στήν αναζήτηση πνευματικού πατρός, και άλλα σχετικά, μπορεί πχ. να αναφέρεις σε πιο μέρος βρίσκεσαι και να υπάρχει κάποια πληροφορία, είτε να γίνει μια ενημέρωση απο πρόσωπα γνωστά. Διότι μην ξεχνάς πως.. «ο ζητών ευρίσκει»! :)
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα πολύ. Ομως ελλοχεύει ο κίνδυνος της υπερηφάνειας και η ανωνυμία του διαδυκτίου περιορίζει αυτόν τον κίνδυνο. Είναι ο φόβος και ο τρόμος μου η υπερηφάνεια.
ΔιαγραφήΕξάλλου αυτή δεν είναι η λογική της Ορθοδοξίας μας; Καλύτερα άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Στα κρυφά. Οχι στα φανερά.
Και βεβαίως υπάρχει και η αίσθηση της ντροπής.
Πιστεύω ότι ο Θεός θα βρει τον τρόπο. Δεν χάνω την ελπίδα μου.
Φοιτητής
Να ικετεύεις το Θεό με προσευχές και δάκρυα, να σου στείλει οδηγό απαθή και Άγιο... Αλλά και συ ο ίδιος να μελετάς τις θείες γραφές, και μάλιστα τα πρακτικά συγγράμματα των Αγίων Πατέρων...
Διαγραφήγια να αντιπαραβάλεις σε αυτά τη διδασκαλία, και τις πράξεις του Διδασκάλου και γέροντα σου, βλέποντάς τες όπως σε καθρέπτη και εξετάζοντάς τες...
Και όσα είναι σύμφωνα με τις γραφές, να τα εγκολπώνεσαι και να τα κρατάς στο νου σου, τα νόθα όμως και ξένα, να τα διακρίνεις, και να τα απορρίπτεις για να μην πλανηθείς... ~ Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών.)