Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας προσευχόταν γιά ἕνα μαθητή του πού ἀρνήθηκε τόν Χριστό...

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας προσευχόταν γιὰ ἕνα μαθητή του ποὺ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό...

Ἐνῶ λοιπὸν προσευχόταν, τοῦ ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος καὶ τοῦ εἶπε: «Παΐσιε, γιὰ ποιὸν παρακαλεῖς ; Δὲν ξέρεις πῶς μ᾿ ἔχει ἀρνηθεῖ ;»

Ὁ Παΐσιος ὅμως ἐσυνέχιζε νὰ λυπᾶται τὸν μαθητή του καὶ τότε τοῦ εἶπε ὁ Κύριος: «Παΐσιε, ἔγινες ὅμοιος μὲ μένα στὴν ἀγάπη...».

Έβαλε φράγμα ο Θεός στούς παπικούς τον Άγιο Σπυρίδωνα! ~ Άγιος Παΐσιος

(Ο Άγιος Παΐσιος για τον Άγιο Σπυρίδωνα και το άφθαρτο λείψανό του)

- Γέροντα, μπορεί ο άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνει άφθαρτο το Λείψανό Του;

- Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα...

Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι.

Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός!

Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία,

και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό...

έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο!

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110)

Ενα άλλο δε συγκλονιστικό γεγονός, αποδίδει εξαιρετικά τα λεγόμενα του Αγίου γέροντα.

Όταν στίς 12 Νοεμβρίου του1716, ο Άγιος Σπυρίδων αποτρέπει τους καθολικούς, απ'το να χτίσουν αλτάριο στον ναό του! Δείτε την φοβερή παρέμβαση του Αγίου ΕΔΩ

Πηγή: proskynitis.blogspot.com

Βιογραφία: Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.

Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών.

Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.

Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α' προς Τιμόθεον γ' 2-7). Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα.

Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο.

Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης.

Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό.

Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.

Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.

Πηγή: saint.gr

Ο ταπεινός και ανεξίκακος επίσκοπος Τριμυθούντος ~ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο ταπεινός και ανεξίκακος επίσκοπος Τριμυθούντος

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τίποτα δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν δεν είμαστε επιεικείς προς τους ανθρώπους και αν δεν συγχω­ρούμε τις αδυναμίες τους! Διότι πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Θεός θα μας συγχωρήσει, εάν εμείς πρώτοι δεν συγχωρούμε άλλους;

Κάποτε, ο άγιος Σπυρίδων πούλησε εκατό κατσίκια σε έναν ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα. Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδων ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε ικανό ποσόν για ενενήντα εννέα κατσίκια και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.

Ο άγιος μέτρησε εκατό κατσίκια και του τα έδωσε. Όταν όμως ο έμπορος και οι υπηρέτες του οδήγησαν έξω το κοπάδι, ένα απ’ τα ζώα, βελάζοντας γύρισε πίσω. Αυτός το έδιωχνε αλλά εκείνο επέστρεφε. Όσο το έδιωχνε ξανά και ξανά, εκείνο γύριζε πάλι, μη θέλοντας να πάει μαζί με τα άλλα κατσίκια. 

Ο άγιος τότε πλησίασε τον έμπορο και ψιθύρισε στο αυτί του: «Κοίταξε, παιδί μου, το ζωντανό δεν το κάνει τυχαία αυτό. Μήπως τυχόν παρακράτησες την άξια του;». Ο έμπορος ντράπηκε και ομολόγησε την αμαρτία του. Μόλις πλήρωσε την ανάλογη τιμή που παρακράτησε, το κατσικάκι έφυγε αμέσως και πήγε μαζί με τα άλλα ζώα του κοπαδιού.

Σε άλλη περίπτωση, συνέβη κάποτε να μπουν κλέφτες μέσα στο μαντρί του αγίου Σπυρίδωνα. Αφού άρπαξαν όσα πρόβατα μπορούσαν, γύρισαν κι έκαναν να φύγουν, αλλά μια αόρατη δύναμη τους κρατούσε, σαν καρφωμένους, στο ίδιο σημείο, και ήταν αδύνατον να κινηθούν.

Την αυγή ήλθε ο επίσκοπος να δει το κοπάδι του. Βρίσκοντας εκεί τους κλέφτες, τους επέπληξε με ήπιο τρόπο και τους συμβούλευσε στο εξής να πασχίζουν να ζουν με τους δικούς τους κόπους και όχι με κλοπές. Πήρε μετά ένα πρόβατο και τους είπε: «Πάρτε αυτό για τον κόπο σας, για να μην πάει χαμένη η ολονύχτια αγρυπνία σας»· και έτσι τους απέλυσε εν ειρήνη.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ.118-119)

Από διήγηση του π. Γερασίμου Φωκά

Ξέρετε, μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι άγαμοι βρίσκονται υψηλότερα στην κλίμακα της αγάπης του Θεού.

Δίπλα μου ήταν ένα βιβλίο για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα, και σκεπτόμενος τον Άγιο έγγαμο, πάλι αυτός ο λογισμός πήρε θέση στη σκέψη μου, οπότε νιώθω ένα χαστούκι στο μάγουλο. 

Σηκώνω τα μάτια και τότε βλέπω τον Άγιο Σπυρίδωνα ζωντανό και θυμωμένο μπροστά μου, αυστηρά να με ρωτάει πώς και το πιστεύω αυτό; 

Ο ίδιος δεν ήταν έγγαμος, ο Απόστολος Ανδρέας δεν ήταν έγγαμος; Ο Απόστολος Πέτρος δεν ήταν έγγαμος;

Όταν συνήλθα από αυτή την ψυχρολουσία, άνοιξα το βιβλίο και άρχισα να διαβάζω για τη ζωή του Αγίου Σπυρίδωνα. Έφτασα στο σημείο που έλεγε ότι ο Άγιος πάντα είχε μεγάλη αγάπη και συμπάθεια στους αμαρτωλούς. 

Όταν κάποιοι κλέφτες πήγανε μία νύχτα να κλέψουνε πρόβατα απὸ τη μάνδρα του, που τη συντηρούσε για να βοηθά τους πεινασμένους, τυφλωθήκανε και δεν μπορούσανε να φύγουνε, και πιάσανε και φωνάζανε να τους ελεήσει και ο Άγιος, όχι μόνο τους ξανάδωσε το φως τους, αλλὰ τους χάρισε κ᾿ ένα κριάρι, γιατί, όπως τους είπε, είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύχτα. Και τελικά, αφού τους νουθέτησε νάναι καλοὶ άνθρωποι, τους έστειλε στα σπίτια τους, χωρὶς να μάθει τίποτα η εξουσία για την κλεψιὰ που θέλανε να κάνουνε.

“Αποκλείεται, δεν το πιστεύω”, είπα. “Μα να τους χαρίσει και κριάρι, γιατί είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύκτα”;

Άφησα το βιβλίο και ανέβηκα στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Εκεί μια σπουδαία μοναχή, η Βερονίκη, που για χρόνια είχε δουλέψει ως νοσοκόμα στην κλινική Αλεβιζάτου στην Ομόνοια, όπου εφημέριος ήταν ο Γέροντας Πορφύριος, μου πρότεινε να περπατήσουμε λίγο. Ήταν η εποχή που τα γύρω αμπέλια του μοναστηριού έγερναν γεμάτα ώριμα σταφύλια, έτοιμα για τρύγο.

“Σκύψε, Γεράσιμε, σκύψε, να μην αναστατώσουμε τους ανθρώπους”, μου λέει.

Γυρίζω και βλέπω δύο χωρικούς να κλέβουν σταφύλια από το αμπέλι του μοναστηριού.

Η Βερονίκη δεν φώναξε, δεν πρόσβαλε, δεν έδιωξε τους κλέφτες, αλλά μου είπε να σκύψω να μην μας δουν και αναστατωθούν... (...)

Από τη Βερονίκη μού ήρθε λοιπόν απάντηση πώς φέρονται οι άνθρωποι του Θεού. Πριν λήξει η μέρα, η αμφισβήτησή μου για ό,τι έπραξε ο Άγιος Σπυρίδωνας με τους κλέφτες, διαλύθηκε...

Πηγή: iconandlight.wordpress.com

Σήμερα είμαστε όλοι άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή, να μην είναι κομματιασμένος...

~ π. Νικόλαος Λουδοβίκος

(Ο π. Νικόλαος είναι συγγραφέας, διδάκτορας θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και καθηγητής δογματικής και φιλοσοφίας, στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης.)

Σήμερα είμαστε άρρωστοι. Πολύ σπάνιο να βρει κάποιος υγιή άνθρωπο και να μην είναι κομματιασμένος. Ειδικά τα νέα τα παιδιά είναι σαν.. (...)

Δεν ξέρω τι εικόνα να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω αυτό το χάζεμα, την ανισορροπία που παράγει η σημερινή ζωή, που τους μαθαίνει και τους λέει «θα τρως καλά» πέφτει και τρώει σαν το βόδι «θα κάνεις έρωτα», πέφτει σαν το εξίσου βόδι «θα κάνεις τζόκινγκ», «θα κάνεις άσκηση» «θα διεκδικείς τα δικαιώματά σου». Και όλα αυτά μαζί δεν συλλειτουργούνε, δεν βγάζουν μια προσωπικότητα. Τι βγάζουν; Μια κουρελού, με στοιχεία προσωπικότητας που δεν μπορεί να ενοποιηθεί με τίποτα, και δεν μπορείς να κουβεντιάσεις με τους ανθρώπους αυτούς.

Έχει εξαλειφθεί και η λέξη μετάνοια από το σημερινό λεξιλόγιο, και η λέξη Χάρις. Ενοχή υπάρχει μπόλικη, είναι κάτι που τσακίζει τον άνθρωπο χωρίς να μπορεί ο άνθρωπος να το αντιμετωπίσει. Γιατί λογικά, υπαρξιακά, πνευματικά αυτό γίνεται με την μετάνοια. Η μετάνοια είναι μια πολύ όμορφη κατάσταση διότι ενοποιεί τον άνθρωπο. Με την μετάνοια αποκτώ αρχές. Καταλαβαίνω ότι στραβά έκανα το ένα και το άλλο άρα ενοποιούμαι, γίνομαι προσωπικότητα.

Χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει προσωπικότητα. Γι’ αυτό και σήμερα δεν μας θέλουν να είμαστε προσωπικότητες. Βλέπετε τα παιδάκια του Λυκείου που είναι ντυμένα όλα ίδια, μιλάνε ίδια, κάνουν τα ίδια πράγματα, και νομίζουν ότι είναι ξεχωριστοί. Και δεν υπάρχει τίποτα ξεχωριστό. Είναι προδιαγεγραμμένη η ζωή τους, σαν να είναι πάνω σε δυο σιδηροτροχιές. Γνωρίζεις ότι θα κάνουν αύριο εκείνο το πράγμα επειδή το έκανε ο άλλος κ.ο.κ. Προδιαγεγραμμένα όλα και ξέρει κανείς τι θα ακολουθήσει στο επόμενο βήμα...

Η μετάνοια τα σταματάει όλα αυτά. Η μετάνοια με κάνει πρόσωπο. Δυστυχισμένο, πονεμένο, αλλά πρόσωπο. Και με βλέπει ο Θεός. Ενώ το άλλο είναι λεγεών. Σε κοιτάει ο Θεός και δεν ξέρει που να απευθυνθεί. Ούτε εσύ μπορείς να Του απευθυνθείς όμως. Γιατί δεν υπάρχεις ως εγώ. Είναι φοβερά πράγματα αυτά τα οποία δεν τα ξέραμε και στο τέλος δεν ξέρεις γιατί κάνεις αυτό που κάνεις. Αυτό είναι το πιο φοβερό απ’ όλα. Όλες οι απολαύσεις δεν ξέρεις να πεις γιατί. Γιατί το κάνεις έτσι και όχι αλλιώς, γιατί τόσο και όχι περισσότερο ή λιγότερο, και γιατί είμαι έτσι και όχι αλλιώς. Τίποτε απολύτως. Οπότε γίνεσαι σαν μια πέτρα που την παίρνει ένα ποτάμι και συνεχώς τρέχει και άλλες πέτρες τρέχουν μαζί και πέφτουν στον καταρράχτη. Είναι λίγοι αυτοί που ξεφεύγουν απ’ αυτό το πράγμα...

Και μέσα εκεί μπορεί να είναι και πρωθυπουργοί και παπάδες και ότι θέλετε. Όλοι όσοι δεν θέλουν να τραβήξουν χειρόφρενο και να πούνε «στάσου δυο λεπτά τα έκανα στραβά όλα είμαι σίγουρος, άσε να λένε οι άλλοι ότι είμαι σπουδαίος, εγώ αισθάνομαι ότι πυροβολώ στον αέρα δεξιά, αριστερά χωρίς να ξέρω γιατί, δεν έχω στόχο». Αυτό είναι ο ησυχασμός. Γι’ αυτό η εκκλησία τον προβάλλει.

Και σου λέει «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Γιατί; Μα γιατί δεν ξέρω τι θέλω. Ακούτε πόσο ρεαλιστική είναι η εκκλησία. Να ζητήσω από τον Θεό τι; Φέρε μου την γειτόνισσα που μ’ αρέσει; Κατά βάθος αυτό θέλω. Φέρε μου την δουλειά του γείτονα που μ’ αρέσει περισσότερο; Τι να πω στον Θεό;

Αν διαβάσετε προσευχές αρχαίων Ελλήνων είναι να κλαίει κανείς και να γελάει. Γι’ αυτό είχαν πολλούς θεούς!

Να πηγαίνει στον ναό της Αφροδίτης και να λέει «θα σου κάνω μια καλή θυσία αλλά θέλω εκείνη την όμορφη γειτόνισσα» πάει ο έμπορος και παρακαλάει «θα σου κάνω θυσία αλλά βοήθησέ με να καταφέρω να κλέψω» κ.ο.κ. Και λες, τι γίνεται εδώ; Και οι θεοί ''μαλώνουν'' και μεταξύ τους. Με αυτά οι άνθρωποι γινόντουσαν καλύτεροι; Όχι...

Γι’ αυτό βλέπετε όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι μονοθεϊστές. Η πίστη τους είναι σε μια Αρχή στο σύμπαν, γιατί μόνο έτσι μπορείς να βγάλεις κάποια άκρη. Αν είναι κομμάτια οι Αρχές δεν ενοποιούνται.

Διαβάστε τον Όμηρο πως βάζουν οι άνθρωποι τους θεούς να καβγαδίζουν.

Έρχεται λοιπόν και σου λέει η εκκλησία: θα λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Τι εννοείς μ’ αυτό; Μακάρι νάξερες. Δεν ξέρεις. Θα μάθεις. 

Κατ’ αρχήν όμως δεν ξέρεις επειδή δεν ξέρεις όλο τον δρόμο αυτό για αυτή την εξυγίανση, γι’ αυτή την παλινόρθωση. Και κάθεσαι και λες «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Που σημαίνει κάνε αυτό που νομίζεις με μένα, πήγαινέ με εκεί που θέλεις Εσύ γιατί εγώ δεν ξέρω, και μπορεί να πάω στην καταστροφή μου… 

Αμφιβάλλει κανείς ότι μπορούμε να καταστραφούμε μόνοι μας; Είναι σαν να έχεις ένα μωρό. Πόση προσοχή θέλει ένα μωρό; Το μωρό ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταστραφεί, να καεί, να σκοτωθεί, να πεθάνει. Βλέπεις η μάνα τρέχει από πίσω. Έτσι είμαστε όλοι στα πνευματικά. Οι πνευματικοί το ξέρουν πολύ καλά. Τι ξέρουν; Το πόσο ανόητοι είναι οι άνθρωποι στις λύσεις που δίνουν στα καθημερινά τους θέματα. Και πόσο δεν βλέπουμε την απλή αλήθεια του εαυτού και του άλλου.

Διότι μπαίνουν μέσα το στραβό συναίσθημα, η στραβή επιθυμία, όλη αυτή η αναρχική διάσπαση που κουβαλάμε. Γι’ αυτό βλέπετε οι άγιοι είναι μεταξύ τους πολύ διαφορετικοί. Άλλος είναι απλούς, άλλος είναι ιδιοφυής, άλλος άντρας, γυναίκα, παιδί, ηλικιωμένος. Όλων των ειδών άγιοι που μπορεί να διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους.

Αν βάλεις από την μια τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, και από την άλλη τον άγιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη, δεν θα μπορούσαν να ''συνεννοηθούν'' μεταξύ τους. Ο δεύτερος ήταν πολύ απλούς ο πρώτος είχε iq 190. Έπαιζε τον Αριστοτέλη στα δάκτυλα...

Είναι όμως και οι δυο άγιοι. Αλλά βλέπετε όμως ότι όλοι οι άγιοι μοιάζουν σε ορισμένα πράγματα. Άγιος χωρίς προσευχή δεν υπάρχει. Και μάλιστα με ιδιαίτερη προτίμηση στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Δεν θα βρείτε άγιο χωρίς να έχει ένα στοιχείο άσκησης στη ζωή του. Λέμε νηστεία τώρα. Τι χρειάζεται η νηστεία; Δεν θα ήταν καλύτερα η πίτα που έχω μπροστά μου να είχε μέσα και λίγο κιμά, να την έτρωγα και να έλεγα δόξα Σοι ο Θεός ;

Γιατί κάμνω την νηστεία; Το κάμνω για τον περιορισμό της φιλαυτίας. 

Και όταν αρχίζει ο περιορισμός της φιλαυτίας βλέπω πόσο με έχει διαλύσει, πόσο με έχει καταστρέψει η φιλαυτία, δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο μέσα μου. Και μακάρι να το δω αυτό. Γιατί οι άλλοι το βλέπουν και με κοπανάνε. Εγώ όμως λέω όχι, εγώ θυσιάζομαι για σας. Και ξαφνικά βλέπω τι γουρουνάκι είμαι και το βλέπω μόνο εγώ, δεν το βλέπουν οι άλλοι. Μπορεί οι άλλοι να το λένε, αλλά δεν βοηθάνε. Γι’ αυτό όταν λέμε ο ένας στον άλλο διάφορα δεν βοηθιόμαστε επειδή δρα ο ναρκισσισμός ακόμα περισσότερο αρνητικά και λέμε ''όχι, όχι, δεν είμαι,'' γιατί αν πω ότι είμαι μετά περνάω από κάτω και θα με κάμνεις ότι θέλεις. Γι’ αυτό λέω δεν είμαι... "

~ π. Νικόλαος Λουδοβίκος

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Και λεω ''οχι οχι δεν είμαι'' διότι ο εγωισμός μου και η ασθένεια μου, το θέλημα μου, ''να κάνω εγω οτι θέλω, αυτό που σκέφτηκα εγω είναι το σωστό'', οχι-οχι, αν παραδεχτώ πως είμαι ασθενής είναι σαν να λεω τι, ο άλλος είναι καλύτερος απο εμένα; οπότε δεν το λεω... (...)

Πηγή: apantaortodoxias.blogspot.com

Όταν μας βρίζει και μας προκαλεί κάποιος συνεχώς...

“Όταν μας βρίζει και μας προκαλεί κάποιος συνεχώς, θα τον παρακαλέσουμε με ωραίο τρόπο χωρίς να τον θίξουμε, να σταματήσει, γιατί βλασφημείται ο Θεός (αφού είμαστε περιουσία Του)... 

Και αν δεν συμμορφωθεί, σιωπηλά αποχωρούμε και φεύγουμε. 

Μόνο έτσι θα βγούμε νικητές.

Αν όμως έρθουμε σε αντιπαράθεση μαζί του, το μόνο που θα καταφέρουμε, είναι να ανάψουμε περισσότερο τη φωτιά. 

Λένε οι Πατέρες: 

''Ό,τι και αν κάνετε, την ειρήνη της καρδιά σας μόνο να μην χάσετε...'' 

Και αν την χάσετε, γρήγορα να την ξαναβρείτε.

Γιατί η ειρήνη στην καρδιά σας, είναι το θεμέλιο του πνευματικού αγώνα.”

 ~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Οφείλης να κρίνεις για να διακρίνεις, όχι για να κατακρίνεις. ~Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης

 Οφείλης να κρίνεις για να διακρίνεις, 

όχι για να κατακρίνεις. 

~Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης, εκ Kερασιάς καυσοκαλυβίων

Όταν πολεμάς τον Διάβολο και πολεμήσαι από αυτόν, μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το καλό από το κακό. Διακρίνεις την αρετή από την κακία. Γι' αυτό ο Θεός μας έδωσε την κρίση. Το "κρίνειν".

Άλλο κρίση και άλλο κατάκριση. Κρίνουμε για να διακρίνουμε, και όχι για να κατακρίνουμε. Είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί και εκεί μπερδευόμαστε οι Χριστιανοί. Και μας λένε και οι οικουμενιστές, ''μην κρίνετε την εκκλησία,'' και εννοούν τους δεσποτάδες, όπως και μερικοί λέγοντας εκκλησία εννοούν τους δεσποτάδες. 

Πρώτον, δεν κρίνουμε για να κατακρίνουμε, αλλά για να διακρίνουμε και οφείλουμε να διακρίνουμε! Αυτοί δεν θέλουν να κρίνουμε καθόλου! Να είναι στο απυρόβλητο, να κάνουν ό,τι θέλουν, να βγάζουν οτιδήποτε αιρετικές αποφάσεις, να κάνουν οτιδήποτε αιρετικές ενέργειες και αντικανονικές, και να μη τους κρίνει κανένας και να τους χειροκροτούμε. 

E, όχι! Ο Θεός έδωσε την κρίση, και είπε: "Την δικαία κρίση, κρίνατε!" Είναι εντολή να κρίνεις! Αλλά για να διακρίνεις, όχι για να κατακρίνεις. Αλλά μπερδεύονται μερικοί. Σου λέει: "Πω, πω, είπα αυτό τώρα, μήπως είναι κατάκριση;" Δεν ξέρει! Γιατί μπερδεύεσαι; Γιατί δεν έχεις μάθει να πολεμάς τον διάβολο...

Αν δεν κρίνουμε, δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν αυτό που κάνει ο A, ο Β, οποιοσδήποτε είναι αυτός - από τον πιο απλό Χριστιανό μέχρι τον Πατριάρχη - οφείλεις να κρίνεις για να διακρίνεις, όχι για να κατακρίνεις. 

Ο Νεστόριος ας πούμε, ήταν Πατριάρχης Κων/πόλεως. Το γνωρίζετε αυτό. Και βλασφημούσε την Παναγία. Οι άλλοι τώρα, οι ιερείς, οι αρχιερείς, οι απλοί πιστοί: "Αα", λέγανε, "Κοίταξε! Ο Πατριάρχης το λέει! Τι; Μπορούμε εμείς να κρίνουμε τον Πατριάρχη; Δίκιο θα 'χει! Τι να κάνουμε τώρα; Σύνοδο; Τι σύνοδο; Αυτός είναι και ο Κων/πόλεως. Δεν μπορεί να συγκαλέσει άλλος Σύνοδο. ''Μόνο ο πατριάρχης Κων\πόλεως μπορεί να συγκαλεί Σύνοδο...''

Έτσι είπαν κάποιοι για το Ουκρανικό τώρα. Ποιος το είπε αυτό; Δηλαδή αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης πέσει σε αίρεση, ποιος θα τον κρίνει μετά; Αφού δεν μπορεί άλλος να συγκαλέσει Σύνοδο για να τον καθαιρέσει; Αλίμονο! Αυτό καταλύει πρώτα-πρώτα την ισότητα των Επισκόπων. 

Τα λέμε αυτά για να τα γνωρίζετε και σεις. Όλοι οι Επίσκοποι είναι ίσοι. Κι ο Πατριάρχης είναι Επίσκοπος, δεν είναι κάτι παραπάνω. Επίσκοπος είναι, δεν υπάρχει άλλος βαθμός. Τρεις είναι οι βαθμοί της Ιεροσύνης. Διάκονος, Πρεσβύτερος και Επίσκοπος. Υπάρχουν απλώς κάποια πρωτεία τιμής και όχι εξουσίας. 

Δηλαδή, όταν γίνει μία Σύνοδος Πανορθόδοξος, προεδρεύει ο Κων\πόλεως. Προεδρεύει, δεν έχει κάποιο περισσότερο κύρος ή εξουσία να επιβληθεί στους άλλους (Επισκόπους). Είναι ένα πρωτείο τιμής. Κάποιος πρέπει να κάνει τον Πρόεδρο. Να ρυθμίζει την συζήτηση, να δίνει το λόγο κ.λ.π. Τίποτα άλλο. 

Ούτε έχει περισσότερες ψήφους από τους άλλους. Μία ψήφος έχει αυτός, μία ψήφος έχει και ο τελευταίος Επίσκοπος ή Δεσπότης, που θα είναι εκεί ως μέλος της Συνόδου. Και το σωστό δεν είναι, όταν γίνεται Σύνοδος, να είναι μόνο Επίσκοποι. Πρέπει να είναι και Πρεσβύτεροι, πρέπει να είναι και λαϊκοί. Έτσι ήταν οι Οικουμενικές Σύνοδοι. 

Γι' αυτό ήταν τελείως λάθος αυτή η ψευδο - Σύνοδος τους Κολυμπαρίου. Ούτε όλοι οι Επίσκοποι συμμετείχαν. Ήταν απλώς μία Σύνοδος Προκαθημένων. Επομένως, όταν πολεμούμε τον διάβολο, μαθαίνουμε να κρίνουμε και να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος. Γι' αυτό παραχωρεί ο Θεός να πολεμούμαστε. Για να αποκτούμε διάκριση καλού και κακού. 

~Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης. Απόσπασμα από την ομιλία "Διάβολος, ὁ διαχρονικός ἐχθρός τῆς Ρωμιοσύνης ΙΑ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2

Σχόλιο π. κοινωνίας: ''Ο άνθρωπος πρέπει να ασκηθεί, ώστε να αναγνωρίζει αμέσως με την αίσθηση της καρδιάς, τι τον προσεγγίζει, καλό ή κακό.. με τον ίδιο τρόπο που διακρίνει με τη γλώσσα του το αλμυρό και το ανάλατο, το γλυκό ή το πικρό...'' ~ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

φωτο: Kερασιά καυσοκαλυβίων, έρημος ασκητών, Άγιον Όρος

Tο θαύμα της Aγίας Άννας στόν Νίκο Κουρκούλη

(Άγιον Όρος 2002, πατέρας Μακάριος ~ Νίκος Κουρκούλης.)

Η Θαυματουργή ίαση του τραγουδιστή Νίκου Κουρκούλη από τον καρκίνο στό Άγιον Όρος

Ο Νίκος Κουρκούλης περί το 2002, είχε προβλήματα υγείας. Σε εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε καρκίνος στο πάγκρεας.

Έκανε αρκετές επαναληπτικές εξετάσεις, που όμως όλες έδειχναν όλες το ίδιο πράγμα... Η μητέρα του, του έλεγε να μην ανησυχεί και ότι όλα θα πάνε καλά. 

Κατά την περίοδο της Σαρακοστής και αφού τελείωσε το πρόγραμμα στο κέντρο που εμφανιζόταν (τελευταία ημέρα λειτουργίας), χαιρέτισε όλους τους φίλους του και πρόσφερε δωράκια σε όλους τους συνεργάτες του, σαν να μην μπορούσε πια να χαρεί αυτή την χαρά του κοινού...

Μάλιστα τότε, άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη περί της σοβαρής αρρώστιας του Κουρκούλη, και ότι βαδίζει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του.

Οι φίλοι του, τον ''πίεζαν'' να πάνε στο Άγιον Όρος. Το ίδιο και ένας θείος του. Και φυσικά τον πείσανε μιας και ήταν ένας πόθος του χρόνια τώρα να κάνει αυτήν την επίσκεψη.

Πριν ξεκινήσει, έκανε μία επανάληψη των εξετάσεων, χωρίς όμως να πάρει τα αποτελέσματα, γιατί την επόμενη θα έφευγε για το Άγιο Όρος.

Ήξερε ότι οι εξετάσεις θα έδειχναν το ίδιο όπως όλες οι προηγούμενες, και είχε πάρει πια την απόφαση να πάει στην Αμερική και να κάνει χειρουργίο, σε κάποιον γιατρό που του είχαν συστήσει που ήταν ειδικός παγκρεατολόγος...

Ξεκίνησαν λοιπόν, και μπήκαν στο καραβάκι που θα τους πήγαινε στην Δάφνη. Ήταν Μεγάλη εβδομάδα και ολοι ξέρουμε ότι είναι μια περίοδος με φουλ επισκέπτες. Το καραβάκι ήταν γεμάτο κόσμο. Παρ' όλα αυτά υπήρχε μία καρέκλα στο καραβάκι που δεν καθόταν κανένας. Οι φίλοι του του πρότειναν να κάτσει αυτός, και όπως και έγινε. Φυσικά όλοι οι ταξιδιώτες τον χαιρετούσαν και του ζητούσαν να βγουν μια φωτογραφία μαζί του.

Δίπλα του καθόταν ένας κύριος γύρω στα 50, και κάποια στιγμή γυρίζει και τον ρωτάει: "Είστε ο Κουρκούλης; Ξέρετε, εγώ δεν σας γνωρίζω γιατί είμαι από Αμερική, αλλά η κόρη μου σας ακούει και της αρέσουν τα τραγούδια σας. Μπορούμε να βγούμε μια φωτογραφία μαζί, για να της δώσω χαρά;".

Έβγαλαν την φωτογραφία και μετά έπιασαν κουβέντα. Μέσα σε όλα του είπε ο Νίκος ότι ήθελε να πάει στην Αμερική, όχι τουρνέ φυσικά, αλλά για το πρόβλημα υγείας που είχε. Και μάλιστα ανέφερε το όνομα του γιατρού που θα τον χειρουργούσε. Ο άλλος έμεινε έκπλητος.

Γιατί, ο άνθρωπος αυτός ήταν το δεξί χέρι του συγκεκριμένου γιατρού, και η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι ο ίδιος ο γιατρός καθόταν παραδίπλα..! Αφού συνήλθε από την έκπληξη μίλησε και με τον γιατρό και ανταλλάξανε κάρτες για την μετέπειτα επικοινωνία τους.

Έφτασαν στην Σκήτη της Αγίας Άννας...

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, και πηγαίνανε να προσκυνήσουν, οπότε κάποια στιγμή του λέει ένας γέροντας: "Έλα μαζί μου, τώρα που έφυγε ο πολύς ο κόσμος. για να σε πάω να προσκυνήσεις την ζώνη της Αγίας Άννης".

Ο Νίκος ούτε που τον ήξερε τον π. Σίλα (ο εν λόγω γέροντας), και τον ακολούθησε. Μόλις έφτασαν στην ζώνη, γονάτισε ο Νίκος για να προσκηνύσει και να προσευχηθεί...

Ήταν γονατιστός περίπου 1-2 λεπτά, και κάποια στιγμή ένιωσε μια πολύ μεγάλη πίεση που νόμισε ότι ήταν ένα με το πάτωμα. Αυτό τον έκανε να λιποθυμήσει και να μείνει έτσι περίπου 20 λεπτά...

Μόλις συνήλθε έβαλε τα κλάματα γι' αυτό που ένιωσε. Έκλαιγε για καμία ώρα...

Μετά πήγε στο δωμάτιο όπου ξάπλωσε και κοιμόταν σχεδόν ολόκληρο το υπόλοιπο της ημέρας. Η επιστροφή στην πόλη του συνοδευόταν από ακόμα μία έκπληξη...

Πήγε στο νοσοκομείο και έκπλητος άκουγε τους γιατρούς να του λένε...

ότι στις νέες εξετάσεις που έκαναν, δεν υπήρχε τίποτα.

Ούτε καρκίνος, αλλά ούτε και το παραμικρό που να έδειχνε κάτι τέτοιο...

Ο Νίκος Κουρκούλης, σε συνέντευξή που έδωσε στόν ΑΝΤ1, ομολόγησε το θαύμα που έζησε, και δήλωσε κατηγορηματικά ότι σε όλη την περίοδο της ασθένειας, δεν έλαβε κανένα φάρμακο που θα προσπαθούσε να πολεμήσει, ή να σταματήσει την αρρώστια του...

Tο θαύμα της Aγίας Άννας στόν Νίκο Κουρκούλη

________________________________________

Η Ιερά Εικόνα, Σκήτη της Αγίας Άννης, Άγιον Όρος

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Ναι, Ζεί Κύριος ο Θεός μας και οι Άγιοι Αυτού, και γίνονται θαύματα, σε εκείνους που θα Τον πιστέψουν. Στήν βάση της Εικόνας, θα δείτε δεκάδες εικόνες παιδιών, βλέπεται η Αγία Άννα είναι ιδιαιτέρως θαυματουργή για την ατεκνία, για όσους δεν μπορούν να κάνουν παιδιά... Αμήν η χάρις της Αγίας Άννης που τιμούμε σήμερα, να σκεπάζει ολο τον κόσμο...

Πηγή:orthodox-world.pblogs.gr

''Θαύμα Οσίου Παταπίου σε καθολική...''

Σύγχρονο θαύμα του Οσίου Παταπίου

(Μεταστροφή καθολικής)

Ο Γέροντας είχε συγγενή μετανάστη στη Δ. Γερμανία, από την οποία πριν λίγα χρόνια επέστρεψε ως συνταξιούχος.

Ο συγγενής του ονομάζεται Γεώργιος Ζ…… και στη Γερμανία ενυμφεύτηκε Γερμανίδα σύζυγο «καθολική», χωρίς εκείνη να βαπτισθεί πριν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα.

Ετέλεσαν, βέβαια, γάμο σε Ορθόδοξο Ιερό Ναό και τα δύο παιδιά τους τα εβάπτισαν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα...

αλλά η σύζυγος παρέμεινε καθολική, αν και εκκλησιαζόταν και σε Ορθόδοξους Ναούς.

Αφού επέστρεψαν στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 1985 πήγαν για παραθερισμό στο Λουτράκι Κορινθίας και από εκεί ανέβηκαν μια μέρα και στη Μονή του Οσίου Παταπίου να προσκυνήσουν τον Όσιο.

Πρώτος εισήλθε στο ιερό Σπήλαιο ο σύζυγος, ο οποίος και προσκύνησε. Αλλά ενώ εισήλθε και η «καθολική» σύζυγος και επλησίασε να προσκυνήσει, ευρέθηκε κάτω λιπόθυμη!

Την έπιασε αμέσως στα χέρια του ο σύζυγος και με τη βοήθεια και άλλων παρευρισκομένων προσκυνητών την έβγαλαν έξω και τη βοηθούσαν να συνέλθει....

Αφού συνήλθε, την ερώτησαν τι της συνέβη, κι εκείνη με έκπληξη απάντησε:

«Καλά δεν είδατε, δεν ακούσατε;

Ο Άγιος με έσπρωξε και μου είπε: «Πώς εσύ, αιρετική, με πλησιάζεις;»

Και από τη στιγμή αυτή μόνη της εζήτησε να βαπτισθεί Ορθόδοξη, όπως και έγινε ύστερα από σχετική κατήχησή της στην Ενορία της.

Τώρα πιά ως Ορθόδοξη επισκέπτεται με ευλάβεια το Ιερό Σπήλαιο του Οσίου και προσκυνεί το Ιερό Λείψανο με πόθο και ευγνωμοσύνη. Γιατί αφότου έλαβε το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αισθάνεται άλλος άνθρωπος!

«Όταν προσεύχομαι», μας είπε «αισθάνομαι το Θεό δικό μου, Πατέρα μου, ενώ πριν δεν αισθανόμουν τίποτε.

Τώρα ανάβω το καντήλι στο Εικονοστάσι, ετοιμάζω πρόσφορο, μεταλαμβάνω, διαβάζω βίους Αγίων και η ψυχή μου αισθάνεται το Θεό κοντά της.

Να, πώς να σας το πω; Κάτι πολύ διαφορετικό από πριν...

μια βεβαιότητα ότι είμαι κοντά στο Θεό.

Και αυτό το οφείλω στον Άγιο Πατάπιο, που τον ευχαριστώ...

«ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ» ~ (Γέροντος Μαρτινιανού) Καψάλα Αγίου Όρους

Πηγή: ΕΛΛΑΔΑ + ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιο­καθολικούς... ~ Άγιος γερ. Εφραίμ της Αριζόνα

Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιο­καθολικούς και εν συνεχεία με τους Προτεστάντας και με όλες τις γνωστές και άγνωστες αιρέσεις που επενόησε ο Διάβολος εν ονόματι τού Χριστιανισμού...

Κατό­πιν να ενωθούν και με τους Μωαμεθανούς, τους Ιου­δαίους, κατ' επέκτασι με τους Βουδδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς και με όλες γενικά τις θρησκείες της υφηλίου... Eίναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας...''

Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά, αγαπούν εν αληθεία, όσοι δεν πιστεύουν αληθινά αγαπούν εν υποκρίσει. Ε­μείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγαπούμε όλους και επιθυμούμε να έρθουν σε επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας δίδαξε «ο Θεός της αγάπης» έτσι αναπαύεται η συνείδησίς μας...

~ Άγιος γερ. Εφραίμ της Αριζόνα (Από τον ένθρονιστήριον λόγον του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, 1974)

Δοκιμάστε τους επισκόπους σας... ~ Άγιος Γεννάδιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Δοκιμάστε τούς επισκόπους σας μόνο σε μια άποψη: προσπαθήστε να μάθετε εάν είναι ορθόδοξοι, εάν διδάσκουν δόγματα αντίθετα με την αληθινή Πίστη, και εάν συλλειτουργούν με αιρετικούς ή σχισματικούς.

~ Άγιος Γεννάδιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

_______________________

Kαι όταν βρέχει να ‘ρχεσαι, μαζί με τις σταγόνες...

Kαι όταν βρέχει να ‘ρχεσαι, 

μαζί με τις σταγόνες...

στο πρόσωπό μου να κυλάς, 

να πέφτεις στο λαιμό μου.

Να φτάνεις στή καρδιά μου, 

να φλέγονται τα μέσα μου

να μην κοιτάζω τη βροχή, 

να νιώθω μόνο Εσένα...

~ Δημήτρης Ρόδης 

O Πατριάρχης Βαρθλομαίος ανακοινώνει κοινό εορτασμό και με Αγγλικανικούς και Προτεστάντες!

O Πατριάρχης Βαρθλομαίος ανακοινώνει κοινό εορτασμό  με Αγγλικανικούς και Προτεστάντες.

''Ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε, την Παρασκευή 6/12/24, στη θεία λειτουργία για την εορτή του Αγίου Νικολάου στον πανηγυρίζοντα φερώνυμο Ιερό Ναό στο Τζιβαλί της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος έχει παραχωρηθεί για την εξυπηρέτηση της ουκρανοφώνης κοινότητας.

Στην ομιλία του ο Πατριάρχης Βαρθλομαίος δήλωσε μεταξύ άλλων: «Χαιρόμεθα βαθέως, διότι και ο νυν Πάπας έχει τας αυτάς ως και οι άμεσοι προκάτοχοί του, από Παύλου Στ' έως Βενεδίκτου του ΙΣτ', διαθέσεις διά το μέγα ζήτημα "της των πάντων ενώσεως", υπέρ της οποίας προσεύχεται αδιαλείπτως η Αγία Εκκλησία μας. Καθώς δε κατά το προσεχές έτος η ημερομηνία εορτασμού της εορτών εορτής, του Αγίου Πάσχα, συμπίπτει, τύχη αγαθή, διά την Ανατολικήν και την Δυτικήν Χριστιανοσύνην, θεωρούμε ότι μας δίδεται χρυσή ευκαιρία να καταλήξωμεν εις συμφωνίαν με τον αδελφόν Φραγκίσκον περί της μονίμου καθιερώσεως του εορτασμού του Πάσχα υπό της Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας την αυτήν ημέραν και διά τα επόμενα έτη, συμφώνως μάλιστα προς το Κανόνιον της καθ᾽ ημάς Εκκλησίας. Είμεθα δε αισιόδοξοι ότι και η Αγγλικανική Εκκλησία και αι λοιπαί Προτεσταντικαί Ομολογίαι ασμένως θα υιοθετήσουν μίαν τοιαύτην συμφωνίαν».'' Πηγή: Εδω

Επιτέλους να φανερώνεται η αλήθεια. Επιτέλους ξεκάθαρα και φανερά, δυστυχώς θα δικαιωθούν όλοι εκείνοι που χρόνια τώρα (ανάμεσα τούς και πολλοί άγιοι..) φωνάζουν με πόνο ψυχής, πως αυτός ο Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως πάσχει χρονίως, και διαθέτει Οικουμενιστικά  και Αιρετικά φρονήματα.

Δεν πιστεύει στήν Μια και Αγία Αποστολική Εκκλησία που έχει Ιδρυτή της τον Κύριο Ιησού Χριστό. Και οχι μόνο δέχεται και αναγνωρίζει τούς Παπικούς ως εκκλησία... (η ένωση με τον Πάπα είναι μόνο η αρχή.)

 

Αλλά αποδέχεται ευθέως όλες τις άλλες ''εκκλησίες'' και αυτές με τούς gay-ομοφυλόφυλους ιερείς, επισκόπους και λεσβίες  ''επισκοπίνες'', και ολα αυτά τα άρρωστα συνονθυλεύματα που οχι μόνο δεν μπορούν να οδηγήσουν στήν θεραπεία της ψυχής και την σωτηρία της, αλλά έχουν εξασφαλισμένη την απώλεια...

Ας δούμε τώρα μερικά συμαίνον άτομα, ''αδελφές'' ψυχές απο την Αγγλικανική ''αδελφή εκκλησία'' και άλλες παραφυάδες, που τόσο πολύ ποθεί ο Πατριάρχης μας να εορτάζουμε μόνιμα πια μαζί τούς, αδελφωμένοι και ενωμένοι...

Ομοφυλόφιλους επισκόπους, 

θα δέχεται η Αγγλικανική Εκκλησία

Αίρει η Αγγλικανική Εκκλησία την απαγόρευσή σε ομοφυλόφιλους ιερείς να χειροτονούνται επίσκοποι, σε μία ιδιαίτερης συμβολικής σημασίας απόφαση που ξεσηκώνει ωστοσο μεγάλες αντιδράσεις εκ μέρους συντηρητικών Αγγλικανών.

Η Ιερά Σύνοδος της Αγγλικανικής Εκκλησίας ανακοίνωσε πως θα επιτρέπεται να χειροτονούνται επίσκοποι ομοφυλόφιλοι ιερείς, που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. (Δείτε το θέμα εδω)

Βρετανία: Παραιτείται ο πνευματικός ηγέτης της Αγγλικανικής Εκκλησίας μετά το σκάνδαλο συγκάλυψης κακοποίησης παιδιών.

 (12 Νοεμβρίου 2024)

Ο Τζάστιν Ουέλμπι, Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι και πνευματικός ηγέτης της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

Αν και η ηγεσία της Εκκλησίας ενημερώθηκε επίσημα για αυτά τα γεγονότα το 2013, θρησκευτικοί ηγέτες είχαν γνώση από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά τα κράτησαν κρυφά ως μέρος μιας "εκστρατείας συγκάλυψης"... (Δείτε το θέμα εδω)

Σε άλλα νέα... 

ΣΟΥΗΔΙΑ: Ομοφυλόφιλη επίσκοπος ζητάει από εκκλησία να κατεβάσει κάθε σταυρό για να νιώθουν «πιο ευπρόσδεκτοι» οι μουσουλμάνοι.

Η επίσκοπος της Στοκχόλμης Eva Brunne πρότεινε μια εκκλησία στην επισκοπή της να αφαιρέσει κάθε σημάδι σταυρού και να τοποθετήσει μάλιστα και μια σήμανση που να δείχνει την κατεύθυνση προς τη Μέκκα προς όφελος των μουσουλμάνων πιστών.

Η Brunne, η οποία έγινε η πρώτη ανοιχτά λεσβία επίσκοπος του κόσμου στην εκκλησία της Σουηδίας το 2009 και έχει ένα μικρό γιο με τη «σύζυγό» της και συνάδελφο λεσβία ιερέα Gunilla Linden, έκανε την πρόταση να γίνουν «πιο ευπρόσδεκτοι» εκείνοι που έχουν άλλα δόγματα... (Δείτε το θέμα εδω)

Καταλάβατε τώρα θαρρώ γιατί όλη αυτή η ''νεα μόδα'', που εμφανίστηκε στήν Μητρόπολη Περιστερίου και αλλού, να εξαφανίζεται ο Εσταυρωμένος μέσα απο το Ιερό της Εκκλησίας.

Ας δούμε όμως και τις ''αδελφές'' εκκλησίες της Αμερικής...

Η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία των ΗΠΑ 

χειροτονεί 7 ομοφυλόφιλους πάστορες

Με 4,6 εκατ. πιστούς, η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Αμερικής (ΕLCΑ) είναι πλέον η μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία στις ΗΠΑ η οποία επιτρέπει σε δεσμευμένους ομοφυλόφιλους ιερείς να καταλαμβάνουν θέσεις στην ιεραρχία του κλήρου της. Η απόφαση έχει διχάσει τους κύκλους της, όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες ομάδες...

Η ''Επισκοπική Εκκλησία'' και η ''Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού'' αποδέχονται επίσης τους γκέι ιερείς. Οσο για την ''Πρεσβυτεριανή Εκκλησία των ΗΠΑ'', αποφάσισε νωρίτερα αυτόν τον μήνα να ακολουθήσει την ίδια γραμμή... (Δείτε το θέμα εδω).

Φυσικά το λεγόμενο ποίμνιο όλων αυτών των ''εκκλησιών'', οχι μόνο δεν διαφωνεί ουσιαστικά με ολα αυτά, αλλά θα λέγαμε ενα κομμάτι του, είναι και πιο ξεκάθαρο στίς δηλώσεις του,  σε ποιόν ακριβώς Θεό πιστεύει...

Αν φάνηκε σε κάποιον ακραίος ο τελευταίος συσχετισμός, ας μην ξεχνάμε οτι στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, όπου μετέχουμε και εμείς, συμμετέχει και η ''Εκκλησία του Σατανά'', οπότε αφού έχει και ο σατανάς ''εκκλησία'' και μιλάμε εκεί όλοι ''αδελφωμένοι'', έχουμε και τέτοιους πιστούς...

Με αυτούς επιθυμούν μεγάλοι θρησκευτικοί ηγέτες μας να γιορτάζουμε Πάσχα. Προφανώς θεωρούν οτι πιστεύουμε τα ίδια.  Κύριε δώσε μας φώτιση...

Αν τώρα έχει αντέξει κανείς να φτάσει μέχρις εδω, διότι πραγματικά χρειάζεται κουράγιο και σε πιάνει ένας πόνος στήν καρδιά, ας αναλογιστεί πως για ολα αυτά που συμβαίνουν, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας έχουν ξεκάθαρα αποφανθεί προφητικό τον τρόπο... δυο μικρά παραδείγματα για να κλείσουμε ολο αυτό το επίπονο θέμα με λόγια της χάριτος...

*****

Ο Άγιος Πορφύριος για τον οικουμενισμό

''Προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε, ότι δεν έχει σχέση η θρησκεία μας με άλλες θρησκείες, η Ορθοδοξία.

Και όλοι φροντίζουν, μικροί, μεγάλοι και κράτη.. να γίνει μία θρησκεία. Και θα γίνει με έναν τρόπο τέτοιο· ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο, να φτιάξουμε μια νέα θρησκεία...

(Ακούστε τον αγαπημένο μας παππούλη άγιο Πορφύριο να τα λέγει στο σύντομο βίντεο εδω )

*****

Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιο­καθολικούς και εν συνεχεία με τους Προτεστάντας και με όλες τις γνωστές και άγνωστες αιρέσεις που επενόησε ο Διάβολος εν ονόματι τού Χριστιανισμού...

Και αφού ενω­θούν όλοι οι Χριστιανοί ανεξαιρέτως μεταξύ των,  Κατό­πιν να ενωθούν και με τους Μωαμεθανούς, τους Ιου­δαίους, κατ' επέκτασι με τους Βουδδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς και με όλες γενικά τις θρησκείες της υφηλίου... Eίναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας.

Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά, αγαπούν εν αληθεία, όσοι δεν πιστεύουν αληθινά αγαπούν εν υποκρίσει. Ε­μείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγαπούμε όλους και επιθυμούμε να έρθουν σε επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας δίδαξε «ο Θεός της αγάπης» έτσι αναπαύεται η συνείδησίς μας...

~ Άγιος γερ. Εφραίμ της Αριζόνα

(Από τον ένθρονιστήριον λόγον του

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, 1974) Εδω

Συγγραφή και σύνταξη κειμένου 

Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία

''Δεν φοβάμαι όσους με μισούν...''

“Δεν φοβάμαι όσους με μισούν. Αυτοί δεν μπορούν να περάσουν την ασπίδα μου. Φοβάμαι όσους αγαπώ γιατί γι' αυτούς έχω βγάλει την πανοπλία μου... Αν αυτοί αποφασίσουν να με χτυπήσουν μπορεί να με σκοτώσουν.”

~ Ντίνος Χριστιανόπουλος, ποιητής

(Το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Δημητριάδης)

*****

''Μας δοκιμάζει ο Θεός''... ~ π. Συμεών Κραγιόπουλου

Μας δοκιμάζει ο Θεός, όταν με το να αφήσει να σηκώσουμε, να αντιμετωπίσουμε, να βαστάσουμε κάποια πράγματα που δεν τα περιμένουμε – το μαρτύριο είναι μαρτύριο· έστω και το μαρτύριο της συνειδήσεως – αμέσως πελαγώνουμε. 

Ο σημερινός χριστιανός πελαγώνει και αρχίζει: «Έχω τούτο, έχω εκείνο, έχω το άλλο… Τι θα κάνω;» Δεν μπορεί να εξοικειωθεί με τη σκέψη ότι μπορεί να περάσει κάτι σαν μαρτύριο. Τι είναι αυτά που περνούμε; Δεν είναι τίποτε μπροστά στα μαρτύρια των αγίων. Οι άγιοι – και η αγία Βαρβάρα και όλοι οι άγιοι – επιθυμούσαν να έρθουν έτσι τα πράγματα, που να μαρτυρήσουν... (...)

Γι’ αυτό πάλι θα πω: Μήπως τελικά το θέμα δεν είναι απλώς ότι τότε ήταν άλλοι καιροί, και τώρα είναι αλλιώς τα πράγματα. Μήπως δεν είναι αυτό, αλλά ότι χάσαμε το αληθινό πνεύμα του Χριστού, χάσαμε τον Χριστό δηλαδή, και έτσι φυτοζωούμε πνευματικά. Και όπως λέει ο απόστολος Πέτρος: «Χριστού παθόντος υπέρ ημών σαρκί και υμείς την αυτήν έννοιαν οπλίσασθε» (Α’ Πέτρ. 4:1). Αφού ο Χριστός πέθανε για μας ως άνθρωπος, πρέπει και εσείς να οπλισθείτε με το ίδιο φρόνημα. 

Εμπρός, αρχίστε έτσι. Έτσι όπως σκεπτόταν ο Χριστός να σκέπτεστε, έτσι όπως ενεργούσε ο Χριστός να ενεργείτε. Και εσείς το ίδιο φρόνημα να έχετε και να ξεκινήσετε αυτή τη ζωή.

Δηλαδή δεν μας ξέχασε εμάς ο Θεός. Το έχουμε πει και άλλη φορά. Όλα αυτά που παθαίνουμε, αν τα πάρουμε σωστά, μας αγιάζουν. Ενώ τόσες επιστήμες, τόσους γιατρούς έχουμε, αλλά και σε άλλα θέματα τόσους ειδικούς έχουμε, όλοι οι χριστιανοί είναι φορτωμένοι με διάφορα δύσκολα θέματα, με προβλήματα, με αρρώστιες, με άλλα χειρότερα... 

Και αντί να το δούμε το καθένα από αυτά ότι είναι μια επίσκεψη Θεού και να πούμε «Να ‘ναι ευλογημένο, Θεέ μου», εμείς πελαγώνουμε. Όταν κανείς τα πάρει σωστά, πράγματι αγιάζεται. Ο πόνος, όταν τον πάρεις σωστά, πόνος είναι πάλι, αλλά αλλιώτικος πόνος, που σε αγιάζει. Το άλλο πρόβλημα, που θα σε οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο, όταν το πάρεις σωστά και αυτό, σαν να είναι χειροπιαστή ευλογία από τον Θεό. Και το άλλο και το άλλο και το άλλο. Παρακαλώ να προσέξουμε. Αλλιώς, ματαιοπονούμε.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Δεκέμβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2021, σελ. 52.

Του Αγίου Νικολάου σήμερα του θαυματουργού, που έριξε και μια ''ξανάστροφη'' στόν Άρειο...

Του Αγίου Νικολάου σήμερα του θαυματουργού, που έριξε και μια ''ξανάστροφη'' στόν Άρειο, και μου ήρθε στο μυαλό ενα παλιό περιστατικό... 10 χρόνια τώρα πίσω, Μ. Παρασκευή μετά τον Επιτάφιο, η κουβέντα στο σπίτι είχε φουντώσει, γίναμε μαλλιά κουβάρια με τον γαμπρό μου, και στο τσάκ δεν έπεσαν ''ξανάστροφες''...

Ο ένας έλεγε πως ο νέος πρωθυπουργός ας είναι άθεος, θα ''σώσει'' την Ελλάδα... ο γραφών αγανάκτησε, λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν χριστιανοί να μην ξεχωρίζουν αντίχριστους κυβερνήτες, και τον σούταρε απο το σπίτι... Ακολούθησαν δυο γεγονότα:

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα με την εικόνα του Αγίου Δημητρίου, να έχει φύγει απο την θέση της στόν τοίχο... και να στέκεται σε όρθια θέση, δίπλα στο μαξιλάρι μου... (...) μετά απο μερικούς μήνες ο γαμπρός μου πάλι, άρχισε να διαμαρτύρετε οτι ο νέος κυβερνήτης πρόδωσε την χώρα, και πως την πάτησε έτσι.. που τον πίστεψε. (...)

Βλέπεται υπάρχει και δίκαιη οργή και δικαιότατος θυμός,  είναι η φυσική οργή του νού, όπως διδάσκουν οι άγιοι...

~ Δημήτρης Ρόδης

Υ.Γ: Ο θυμός από μόνος του, είναι φυσικός. Όπως τα νεύρα στο σώμα. Είναι και αυτός νεύρο ψυχής. Και οφείλει να τον μεταχειρίζεται ο καθένας εναντίον των δαιμόνων, ανθρώπων αιρετικών, και σε όσους τον εμποδίζουν από το δρόμο του Θεού... ~ Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής