Λένε οἱ Ἅγιοι, ὅτι πιό πολύ ἀγῶνα πρέπει νά κάνει αὐτός πού εἶναι ἔγγαμος στόν κόσμο...

Λένε οἱ Ἅγιοι, ὅτι πιό πολύ ἀγῶνα πρέπει νά κάνει αὐτός πού εἶναι ἔγγαμος στόν κόσμο, παρά αὐτός πού εἶναι μέσα στό μοναστήρι.

Γιατί αὐτός πού ζεῖ στό μοναστήρι, δέν ἔχει τούς πειρασμούς αὐτούς πού ἔχει αὐτός πού εἶναι στόν κόσμο.

Στό μοναστήρι θά δεῖς καλογήρους, κανένα προσκυνητή, οὐρανό, γῆ, κανένα μουλάρι στό Ἅγιο Ὄρος, τίποτα ἄλλο.

Στόν κόσμο ἔχει φοβερούς πειρασμούς.

Ἑπομένως, λένε οἱ Ἅγιοι, "πιό πολύ νηστεία πρέπει νά κάνεις ἐδῶ, πιό πολύ ἀγρυπνία, νά ἔχεις πιό πολύ ἔνταση προσοχῆς, γιά νά ἀποφύγεις ὅλα αὐτά τά δηλητήρια καί τά σκουπίδια πού σοῦ σερβίρουν συνέχεια στά μάτια καί στά αὐτιά. Πιό πολύ ἐγρήγορση καί νήψη χρειάζεται".

Ὁπότε ἀντιστρέφεται ἡ ἄποψη, ὅτι "ἐμεῖς δέν εἴμαστε καλόγεροι, θά σωθοῦμε μέ λιγότερα πράγματα"...

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει: "ἡ πιό ὀλέθρια ἀντίληψη πού ἔχει ἀνατρέψει τά πάντα στόν κόσμο εἶναι ἡ ἰδέα, ὅτι ὁ Χριστός ζητάει λιγότερα πράγματα ἀπό τούς λαϊκούς σέ σχέση μέ τούς μοναχούς".

~ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἁμάρτησες; Νά πενθήσεις καί σβήνει ἡ ἁμαρτία...

Ἁμάρτησες; Νὰ πενθήσεις καὶ σβήνει ἡ ἁμαρτία. Εἶναι τόσο κουραστικὸ αὐτό; Δὲν σοῦ ζητάω τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνο νὰ λυπηθεῖς γιὰ τὴν ἁμαρτία...

~ Ἱερός Χρυσόστομος

"Παιδί μου ο Επίσκοπος γίνεται για να λέει την αλήθεια...'' ~ Αγίου Καλλίνικου Επισκόπου Εδέσσης

Κάποτε συναντήθηκα με τον Άγιον Καλλίνικο Επίσκοπο Εδέσσης εγώ τότε ήμουν φοιτητής και έβγαινα από την πλάνη της αριστερής σκέψης.

Και γυρνάει και μου λέει: "Κύπριος είσαι;"

Ήμασταν στο αρχονταρίκι του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα.

Του λέω "ναι πανιερώτατε".

Και σαν να με ήξερε χρόνια γυρνάει και μου λέει "παιδί μου εγώ το είπα και σ' ένα κήρυγμα, ήταν εκεί και αριστεροί και δεξιοί βουλευτές...".

"Kαι τι τους είπες γέροντα;"

"Άσπροι σκύλοι, μαύροι σκύλοι, όλοι σκύλοι, μία γενιά".

"Είπες έτσι πράμα;" του λέω.

"Παιδί μου ο Επίσκοπος γίνεται για να λέει την αλήθεια, διαφορετικά να πάει στο κελί του αν δεν λέει την αλήθεια.

Και να ξέρει ότι λίγοι θα τον αγαπούν γιατί η αλήθεια είναι πικρή, αλλά πρέπει να την λέει.

Εκείνη την ημέρα μου είπε το Πνεύμα το Άγιο «Καλλίνικε αν είσαι άνθρωπος του Ιησού μας αυτό να πεις, τώρα είναι η ώρα» και το είπα αυτό...".

Λοιπόν το ίδιο ισχύει και για τη μαύρη και τη λευκή μαγεία. Όλοι τη δουλειά του σατανά κάνουν...

~ Μαρτυρία Μητρ. Μόρφου Nεόφυτου

Πηγή: trelogiannis.blogspot.com

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Το πρόβλημα με την πολιτική στην Ελλάδα... είναι ότι οι Δεξιοί συνδέονται με τη μασωνία, και οι Αριστεροί με την αθεϊα...''~ π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Οι αγαθοί λογισμοί χρωματίζουν τα οστά του ανθρώπου...

(Πατέρας Παύλος με την κάρα

 του γερ. Χαράλαμπου του Διονυσάτη)

Οι αγαθοί λογισμοί χρωματίζουν τα οστά του ανθρώπου, ξεκινώντας από την κάρα του ανθρώπου, επειδή ο τρόπος σκέψεως βρίσκεται στο κεφάλι.

Χρωματίζουν με έντονο χρωστήρα αγιοπνευματικό, και τα οστά αποκτούν έντονο κεχριμπαρί κίτρινο χρώμα, που υποδηλώνει μόνιμη παρουσία του Αγίου Πνεύματος.

Και όσο πιο Άγιος είναι ο άνθρωπος, 

τόσο πιο πολύ χρωματίζονται τα οστά του.

Ο χρωματισμός των Αγίων λειψάνων δεν έχει ερμηνευτεί επιστημονικώς και καθιστά αναπολόγητους όχι μόνο όλους τους επιστήμονες, αλλά και τους απίστους.

Αν τα λείψανα των Αγίων ευωδίαζαν στον πραγματικό βαθμό, οι άνθρωποι θα πέθαιναν από αυτήν την ευωδία, λόγω υπερβολικής χαράς!

~ Μακαριστός Γέροντας Εφραίμ,

 Σκήτης του Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος.

–Πάει κι αυτή, μέθυσε! (...όταν οι άγιοι μας δουλεύουν ψιλό γαζί)

«Πουλούσαν κάποτε σε ένα σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά... Το ένα το πήρε κάποιος που διεύθυνε οίκο ανοχής και μεγάλωσε έτσι, που το παιδί δεν έμαθε ποτέ αν υπάρχουν μοναστήρια. Το δεύτερο παιδί το εξαγόρασε ο ηγούμενος ενός μοναστηριού. Αυτό το παιδί μεγάλωσε έτσι, που ποτέ του δεν έμαθε αν υπάρχουν οίκοι ανοχής. Πείτε μου, τώρα, πού θα πάνε αυτά τα παιδιά μετά τον θάνατό τους;

–Δεν ξέρουμε.

–Ούτε και οι άγγελοι ξέρουν πώς θα κρίνει ο Θεός τον (κάθε) άνθρωπο…».

Πολύ συχνά έβλεπαν τον π. Γαβριήλ με ένα μπουκάλι στο χέρι και όλοι νόμιζαν ότι έπινε κρασί, αλλά το μπουκάλι περιείχε κάποιο χυμό... Μια φορά πήρε το ποτήρι, είπε την προσφιλή του πρόταση: «Δόξα τω Θεώ και ελέησον ημάς» και το έδωσε σε μια κυρία που καθόταν κοντά του.

Εκείνη μόλις το δοκίμασε αναφώνησε:

-Μα αυτό είναι χυμός βύσσινο!

–Πάει κι αυτή, μέθυσε! Αποκρίθηκε ο άγιος, και το είπε τόσο πειστικά, που τον πίστεψαν...

~ Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής

Πολλοί δέν ἐκκλησιάζονται, διότι δέν τούς ἀρέσει τό «προσωπικό» τῆς Ἐκκλησίας...

(φωτο: Ιερό Προσκύνημα στήν Παναγιά της Τήνου και Ι. Μονή Κεχροβουνίου

 Αγίας Πελαγίας, απο την ενορία της Αγίας Τριάδος Πατρών.)

Πολλοὶ δὲν ἐκκλησιάζονται, διότι δὲν τοὺς ἀρέσει τὸ «προσωπικὸ» τῆς Ἐκκλησίας: ὁ παπᾶς, οἱ ψάλτες, οἱ ἐπίτροποι, οἱ ἐκκλησιαζόμενοι... Ἀλλὰ, ἀδελφέ μου, στὴν Ἐκκλησία γιὰ ποῖον πηγαίνεις; Γιὰ νὰ δῇς τοὺς ἀνθρώπους ἢ γιὰ νὰ προσευχηθῇς στὸν Χριστό;

Ἐὰν ὁ βασιλιὰς σὲ καλούσε στὸ παλάτι του γιὰ νὰ σοῦ δώσῃ ὅ,τι θέλεις, δὲν θὰ πήγαινες ἐπειδὴ ὁ ὑπεύθυνος τῆς διαμονῆς δὲν ἦταν καλός; Δὲν ἔρχεσαι, ἀγαπητέ, στὴν Ἐκκλησία γιὰ τὸν παπᾶ καὶ τὸν ἐπίτροπο, ἀλλὰ γιὰ τὸν Χριστό, ὥστε νὰ λάβῃς ὅ,τι θὰ σοῦ δώσῃ ὁ Θεὸς μέσῳ τοῦ ἱερέα.

~ Ἀρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

*****

Το καλό, που δεν είναι πάντοτε καλό...

Υπάρχουν πολλά φύσει καλά που κάνουν οι άνθρωποι, τα οποία δεν είναι καλά για κάποια αιτία. π.χ. η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή,

η ψαλμωδία, η φιλοξενία, είναι φύσει καλά έργα, αλλ’ όταν γίνονται από κενοδοξία, δεν είναι καλά.. (...)

''Για όλα όσα κάνομε, ο Θεός εξετάζει το σκοπό, αν τα κάνομε γι’ Αυτόν ή από άλλη αιτία...''

~ Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: “Οι πιο πολλοί έρχονται στα Μυστήρια χωρίς Μετάνοια...”

~ Κάπου το 1983 βρεθήκαμε στην Ι.Μ. Οσίου Δαυίδ. Ένοιωσα την ανάγκη να εξομολογηθώ και βρέθηκα μπροστά στον άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη.

Αφού μου διάβασε τη συγχωρετική ευχή, από μόνος του, εντελώς απρόσμενα και χωρίς εγώ να ρωτήσω οτιδήποτε μου λέει:

- «Ανδρέα μου, οι πιο πολλοί έρχονται στα Μυστήρια χωρίς Μετάνοια. Στην εξομολόγηση βέβαια ο Πνευματικό έχει αυτό το έργο, να βοηθά τους πιστούς να Μετανοούν πρώτα και μετά να εξομολογούνται και να παίρνουν την συγχωρετική ευχή. Στη Θεία Κοινωνία όμως, είναι μόνοι ενώπιον του Χριστού και πρέπει να προσέρχονται με συντριβή και Μετάνοια για τις αμαρτίες τους. 

Ο Θεός μου έδωσε το Χάρισμα να βλέπω τους προσερχομένους χωρίς Μετάνοια μαύρους, ενώ τους μετανοούντες, φωτεινούς.

Μια φορά, λοιπόν, βλέπω έναν νεαρό να προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία ολόμαυρος. Όταν έφτασε στο Ποτήριον, είπα από μέσα μου: «Ποιος είσαι εσύ Ιάκωβε να τον κρίνεις;»

Έκανα το λάθος και τον Κοινώνησα! Ενώ του έβαζα τη λαβίδα στο στόμα, είδα μια λάμψη να φεύγει από τη λαβίδα και να επιστρέφει στο Ποτήριον.

Έμεινα άναυδος! Δεν κοινώνησε ο Αμετανόητος!

Με δίδαξε ο Θεός ότι, χωρίς Μετάνοια ούτε οι Πιστοί πρέπει να Κοινωνούν, ούτε ο Ιερέας πρέπει να τους Κοινωνεί, εφόσον βέβαια γνωρίζει.

Η πρώτη ευθύνη των Πνευματικών είναι να διδάσκουν την Μετάνοια και να προσφέρουν τα Μυστήρια της Άφεσης των Αμαρτιών και τη Θεία Κοινωνία μόνο στους Μετανοούντες!»

*****

Το 2ο μέρος της ομιλίας με τίτλο: «Μετάνοια, όπως την έμαθα από σύγχρονους Αγίους και Γεροντάδες», που πραγματοποιήθηκε στον αγ. Δημήτριο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της Ημερίδας με τίτλο: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου».

orthodoxhporeiakaizwh

Ο άλλος σε καταλαβαίνει, άν...

«Η Θεολογία δεν είναι λόγια· είναι αίσθησις. Βλέπει κανείς, αισθάνεται την Χάριν.

Βλέπει κανείς την Χάριν με τα μάτια της ψυχής. Δεν μπορεί όμως να το περιγράψει. Είναι αίσθησις.

Ο άλλος σε καταλαβαίνει, εάν έχει παρόμοιες καταστάσεις...».

~ Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

(απο το βιβλίο του καθηγητή Γεωργίου Κρουσταλάκη,

«Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης»)

Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος έστιν ~ Εφραίμ Αριζόνας

Γερ. Εφραίμ Φιλοθεΐτου (Αριζόνας)

(Αποσπάσματα από τον ένθρονιστήριον λόγον του Γέροντος 1974)

* Η Εκκλησία του Χριστού είναι Καθολική με την έννοιαν, ότι κατέχει όλο το πλήρωμα της αληθείας και της χάριτος διά τον φωτισμόν και την απολύτρωσιν του κό­σμου και επί πλέον είναι Καθολική με την έννοιαν ότι «δυνάμει» τείνει, όχι να κατακτήση, αλλά να αγιάση τον κόσμον. Κεφαλή της Εκκλησίας ο Χριστός και ημείς μέ­λη εκ μέρους συνδεόμενοι διά της κοινής πίστεως «εν τω συνδέσμω της αγάπης».

* Όσο περισσότερο αγιάζομε ο καθένας τον εαυτόν μας, τόσο περισσότερο αγιάζεται το σώμα της Εκκλη­σίας και κατά τον ανθρώπινο χαρακτήρα της, διότι κατά τον θείον της χαρακτήρα είναι τόσον αγία όσον και ο Θε­άνθρωπος Ιησούς. Η Ιστορία της Εκκλησίας είναι ι­στορία αγώνος εξαγιασμού των πιστών της.

* Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά, αγαπούν εν αληθεία όσοι δεν πιστεύουν αληθινά αγαπούν εν υποκρίσει. Ε­μείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγαπούμε όλους και επιθυμούμε να έρθουν σε επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας δίδαξε «ο Θεός της αγάπης» έτσι αναπαύεται η συνείδησίς μας. Δεν εχθραινόμεθα προς τους ανθρώπους εξ αι­τίας της αιρέσεως η της απιστίας των, αλλά και δεν θα αγαπήσωμεν ποτέ την απιστίαν η την αίρεσιν χάριν των ανθρώπων, διότι θα αποξενωθούμε από τον Θεόν.

* Ο Θεός διοχετεύει τη δύναμη της αγάπης Του, όταν προσκυνήται «εν Πνεύματι και αληθεία».

* Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νο­θεύουν το περιεχόμενο της για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύ­τικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια....

* Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιο­καθολικούς και εν συνεχεία με τους Προτεστάντας και με όλες τις γνωστές και άγνωστες αιρέσεις που επενόησε ο Διάβολος εν ονόματι τού Χριστιανισμού. Και αφού ενω­θούν όλοι οι Χριστιανοί ανεξαιρέτως μεταξύ των, κατό­πιν να ενωθούν και με τους Μωαμεθανούς, τους Ιου­δαίους, κατ' επέκτασι με τους Βουδδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς και με όλες γενικά τις θρησκείες της υφηλίου.

Αυτή η παναιρετική αλχημεία επιχειρείται διά του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Ο ό­ρος νομίζομε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικό­τητα. Πρόκειται περί Παγκοσμίου Συμβουλίου Εθελοθρησκειών.

Ο μοναδικός θεός ο όποιος θα διεκδικήση εκεί φόρον λατρείας θα είναι ο εκπεσών Εωσφόρος, ο ο­ποίος διά του απεσταλμένου του μεταξύ των ανθρώπων Αντιχρίστου θα επιχείρηση να υποκαταστήση την πί­στη και τη λατρεία στον αληθινό Θεό.

Για τον Οικουμε­νισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός, τελείως απαράδεκτο είναι γιά τους συνεπείς οικουμενιστάς το δόγμα τού Τριαδικού Θεού.

Είναι γνωστό ότι ο σατανοκίνητος Σιωνισμός συντο­νίζει δύο επίβουλες ενέργειες εντός και εκτός της Εκκλη­σίας που αποβλέπουν σε ένα και μοναδικό σκοπό στην ά­λωση του φρουρίου που λέγεται Ορθοδοξία.

Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενω­τικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη «ρίζα πικρίας», ό­λοι αυτοί «μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρ­νίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» (Άποκ. 17, 13).

* Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ' αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο «οικουμενικό» κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον:

«Eίναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».

«Μη πλανώμεθα. Μεταξύ Ορθοδοξίας και ετεροδοξίας χάσμα μέγα έστήρικται»

''Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος έστιν..''

~ Αγίου Γερ. Εφραίμ Φιλοθεΐτου

___________________________________

Πηγή: Γνώρισε το μεγαλείο τη Ορθοδοξίας. Αγιογραφικές και πατερικές μαρτυρίες Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη", Θεσσαλονίκη. Περισσότερα κείμενα του Γέροντος Εφραίμ  εδω:  http://elderephraimarizona.blogspot.gr/

Όσιος Ισαάκ ο Σύρος: Ο λόγος του διώχνει τα κόμπλεξ!

Αρετών ταις ακτίσι καταλαμπόμενος, της εν Χριστώ πολιτείας φωστήρ πολύφωτος, θεοφόρε Ισαάκ ώφθης εν Πνεύματι, και κατευθύνεις ασφαλώς, σωτηρίας προς οδόν, διδάγμασι θεοπνεύστοις, τους ευφημούντας σε Πάτερ, ως του Χριστού θείον θεράποντα.

Ο Όσιος Ισαάκ γεννήθηκε στις αρχές του 7ου αιώνα, στο Μπέιτ Κατραγιέ, στην περιοχή του Κατάρ, στην νότια άκρη του Περσικού Κόλπου.

Νέος ακόμη εισήλθε μαζί με τον αδελφό του στην Μονή του Αγίου Ματθαίου, και αφού προόδευσε πολύ στις αρετές, στην υπακοή και στη γνώση των Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε στην ησυχία. Ο αδελφός του έγινε ηγούμενος της Μονής, και συνεχώς τον πίεζε να επιστρέψει στην Μονή για την πνευματική ωφέλεια των αδελφών. Η φήμη του αγίου Ισαάκ έφτασε ως την Νινευί, και οι πιστοί κατόρθωσαν να πείσουν τον αρχιεπίσκοπο Γιβαρτζή να τον χειροτονήσει επίσκοπο (περί το 648). 

Ο Ισαάκ υπάκουσε στο θέλημα του Θεού και άρχισε να κα­θοδηγεί με πολλή σοφία το πνευματικό του ποίμνιο. Δεν είχαν περάσει ούτε πέντε μήνες όταν δύο πιστοί, που τον είχαν παρακαλέσει να λύσει την διαφορά τους σχετικά με την εξόφληση ενός δανείου, απέρριψαν τις συμβουλές του και του είπαν:

«Άσε για την ώρα στην άκρη τις διδαχές του Ευαγγελίου». Αυτό ήταν αρκετό για να αποφασίσει να επιστρέψει στην έρημο, λέγοντας: «Εάν το Ευαγγέλιο δεν μπο­ρεί να είναι εδώ παρόν, τί ήλθα να κάνω;»

Παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στο όρος Ματούτ, στην περιοχή του Μπέιτ Χουζάγιε (σημ. Κουρδιστάν), όπου ζούσαν πολλοί ασκητές και κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Μονή Ραμπάν Σαμπούρ, στο όρος Τσουχτάρ (βόρειο Κουρδιστάν). Μελετούσε την Αγία Γραφή με τόσο ζήλο και έχυνε τόσα δάκρυα που έχασε το φως του. Δεν έτρωγε παρά τρεις άρτους την εβδομάδα με μερικά λαχανικά, χωρίς ποτέ ν’ αγγίζει μαγειρεμένο φαγητό.

Από αγάπη και ωφέλεια των αδελφών του, από το στόμα του βγήκαν ουράνιες διδαχές, τις οποίες κατέγραφαν οι μαθητές του. Περιγράφει στους λόγους του όλες τις καταστάσεις της ψυχής που πορεύεται προς τη λύτρωση και την ένωσή της με τον Θεό.

Κατά τον Όσιο Ισαάκ, η πίστη είναι το πρώτο στάδιο της απελευθέρωσης από την υπο­δούλωση στον κόσμο και στα πάθη. Με αυτήν ο άνθρω­πος ξυπνά και αρχίζει τις ενάρετες πράξεις (τη νηστεία, τη νήψη, την μελέτη της Αγίας Γραφής, την αγρυπνία και την προσ­ευχή). Τότε μπορεί να βρει μέσα στην καρδιά του την είσοδο του ουρανού. Με την ησυχαστική ζωή και τη σιωπή, που είναι «το μυστήριο του μέλλοντος αιώνος», ο μοναχός θα δει μέσα του θαυμαστές καταστάσεις που το ανθρώπινο πνεύμα δεν μπορεί να συλλάβει. Με την κάθαρση της καρδιάς θα μπορεί να φθάσει και να προοδεύσει στην ταπείνωση, την «στολή της θεότητος», διότι αυτήν φόρεσε ο Λόγος του Θεού για να γίνει άνθρωπος. Η ταπείνωση περιλαμβάνει όλες τις άλλες αρετές και μας δίνει την καθαρότητα η οποία μας κάνει να θεωρούμε όλους τους άλλους καλούς και αθώους.

Με την πρόοδο στην ταπείνωση, ο ησυχαστής καθαρίζεται και φωτίζεται ο νους του με την εμπειρία των διαφόρων βαθμών της προσευχής και οδηγείται στην καθαρά προσευχή. Στην κατάσταση αυτή ο νους γεύεται τη χάρη του Θεού, βλέπει τον Θεό, ενώνεται με αυτόν και εισέρχεται στη Βασιλεία Του. Ο καθαρμένος και ειρηνικός άνθρωπος θα γίνει για όλους ζωντανή εικόνα της αγά­πης του Θεού και της ευσπλαχνίας Του. 

Το βιβλίο του αββά Ισαάκ είναι απαραίτητος οδηγός κάθε ορθόδοξης ψυχής για να βαδίσει προς τον Θεό με ασφάλεια. 

Γι’ αυτό ένας σύγχρονος γέροντας, ο Ιερώνυμος της Αιγίνης, συμ­βούλευε να μη διστάσουμε, ακόμη και να ζητιανέψουμε, για να αποκτήσουμε ένα αντίτυπο των έργων του αββά Ισαάκ. Επίσης συμβούλευε τα πνευματικά του παιδιά: «Να μην περάσει μέρα χωρίς να διαβάσεις έστω και μια σελίδα από τον αββά Ισαάκ. Εγώ πολύ τον αγαπώ τον ευλογημένο, γέροντά μου τον έχω. Και σε ό,τι διαβάζεις, να εγκύπτεις και να λέγεις μέσα σου: Εγώ το πράττω αυτό; Ετσι θα παρακινείσαι από την ανάγνωση να μεταβαίνεις εις την πράξιν».

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος δεν είχε καθορισμένη ημερομηνία εορτασμού στο ελληνορθόδοξο ημερολόγιο. Συνηθιζόταν να μνημονεύεται το όνομά του στις 28 Ιανουαρίου μαζί με τον άλλο μεγάλο Σύρο πατέρα της Εκκλησίας, τον όσιο Εφραίμ. Ωστόσο εδώ και μερικά χρόνια και με πρωτοβουλία του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ο οποίος ευλαβείτο πολύ τον Όσιο Ισαάκ, συντάχθηκε η ακολουθία του και επελέγη η 28η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της οσιακής μνήμης του. Μάλιστα χτίστηκε στο Άγιον Όρος και ο πρώτος ναός του Οσίου, σε κελλί μοναχού της συνοδείας του Οσίου Παϊσίου.

Ο όσιος Παΐσιος γράφει στό βιβλίο του Ἐπιστολές: « Πολύ θα σας βοηθήσει ο Αββάς Ισαάκ, διότι και το βαθύτερο νόημα της ζωής δίνει να καταλάβει κανείς, και κάθε είδους μικρό ή μεγάλο κόμπλεξ και εάν έχει ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό, τον βοηθάει για να το διώξη. Η ολίγη μελέτη στον Αββά Ισαάκ αλλοιώνει την ψυχή με τις πολλές της βιταμίνες». Στο βιβλίο «Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα», ο ίδιος αναφερόμενος στον παπα – Τύχωνα γράφει: « Μιά μέρα με ρώτησε: – Εσύ παιδί μου, τί βιβλία διαβάζεις; Του απάντησα: – Αββά Ισαάκ. – Πα, πα, πα, παιδί μου, αυτός ο άγιος είναι μεγάλος! Ούτε έναν ψύλλο δεν σκότωνε ο Αββάς Ισαάκ. Ηθελε με αυτό που είπε να τονίση την μεγάλη πνευματική ευαισθησία του Αγίου...».

Πηγή: simeiakairwn.gr

''Η οδός του ιερέα...''

''Η οδός του ιερέα...''

~ Αγίου Σωφρονίου του Αθωνίτου *

Μπορούμε να πούμε ότι στην εποχή μας δημιουργήθηκε μία κατάσταση, κατά την οποία ο ιερέας αναγκάζεται να βρει τρόπο συμπεριφοράς... Καταντά ανούσιο να πορευτεί σε συνάντηση με τους ανθρώπους να τους ελκύσει στην Εκκλησία να μιλήσει σε αυτούς για το Θεό και τη Σωτηρία.

Πολλοί ιερείς και ποιμένες θεωρούν ότι είναι αναγκαίο να εισέλθουν μέσα στον κόσμο, να βρουν έννοιες σε κατανοητή γλώσσα για τους ανθρώπους να μοιραστούν μαζί τους το δράμα και τη χαρά και τα παρόμοια.

Εγώ είμαι βαθιά πεπεισμένος πως παρόμοια δραστηριότητα είναι ανώφελη η μόνη οδός για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους, ακόμη και τους συγχρόνους μας είναι να ζήσουμε οι ίδιοι το Θεό τον Ζώντα Θεό.

Οφείλουμε να γίνουμε φορείς της αιώνιας ζωής της Αναστάσεως και τότε πλέον μετά από αυτό να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο που είναι πάνω από όλα κήρυγμα για την Ανάσταση... και όχι μόνο του Χριστού αλλά πάντων των αιώνων κεκοιμημένων .

Ποια ωφέλεια μπορεί να έχει ο λόγος του ανθρώπου όταν ο ίδιος δεν γνωρίζει εκ πείρας αυτή την Ανάσταση;

Όλα όσα θα λέει στους ανθρώπους θα είναι νεκρά, κατά κάποιο τρόπο εικασίες από μισότυφλη πίστη. Για τον ίδιο τον άνθρωπο και αυτή μισότυφλη πίστη είναι ήδη δώρο Άνωθεν και μπορεί να μετατραπεί σε πραγματική ελπίδα, αλλά δεν μπορεί καθόλου να πείσει τους άλλους...

Οι μοναχοί μου αρχίζουν να το κατανοούν αυτό, και παραμένουν ήρεμοι μπροστά σε όλες τις οικουμενιστικές προκλήσεις να πορευτούν μέσα στον κόσμο. Γνωρίζουν ότι αν έχουν οι ίδιοι μέσα τους τη θεία Πνοή, τότε αυτή η δύναμη του Θεού οπωσδήποτε θα πληροφόρηση και τους άλλους ακόμα και χωρίς λόγια. Αν όμως αυτό δεν υπάρχει τότε αντί για σωτηρία του κόσμου, το μόνο αποτέλεσμα θα είναι η προσωπική τους απώλεια μαζί με αυτό τον κόσμο που από αποστράφηκε το Θεό.

Έτσι αγωνιζόμαστε να ζήσουμε στο δικό μας μικρό κύκλο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κλεινόμαστε στον εαυτό μας αδιαφορώντας για τα πεπρωμένα του κόσμου, τέτοια αδιαφορία θα ήταν για μας θανατηφόρα.

Τελούμε τη Θεία Λειτουργία με φλογερή έφεση να ζήσουμε όλη την τραγωδία του κόσμου, δεόμαστε στον Θεό για ζώντες και νεκρούς, συμπάσχουμε με τους ασθενείς τους φτωχούς τους καταφρονημένους τους θλιβομένους τους απεγνωσμένους, και όλα αυτά τα αναφέρουμε στο Θεό από το βάθος της καρδιάς μας, με προσευχές και με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας .

Έτσι έζησαν οι ασκητές πατέρες μας στην Αίγυπτο την Παλαιστίνη και στο Άγιον Όρος του Άθωνα, έτσι έζησαν ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ ο Σέργιος του Ραντονέζ και οι άλλοι Άγιοι.

~ Αγίου Σωφρονίου του Αθωνίτου *

*''Πνευματικά κεφάλαια'' εκδόσεις Ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, σελίδα 48

Σέ ποιόν θά κληθῶ, Κύριέ μου, νά μιλήσω γιά Σένα σήμερα;

Σέ ποιόν θά κληθῶ, Κύριέ μου , νά μιλήσω γιά Σένα σήμερα; Ποιά γνώμη νά ἐκφέρω; Ποιά στιγμή καί ποιόν τρόπο πρέπει νά διαλέξω, γιά νά μήν πληγώσω κανέναν, γιά νά μή φερθῶ ἂκριτα ἢ ἀδιάκριτα...

ἀλλά νά μπορέσω νά πῶ μερικά πνευματικά λόγια χωρίς νά κάνω τό δάσκαλο, χωρίς νά πιέσω, χωρίς νά δυσκολέψω τόν ἀποδέκτη τους; Ὧ δός μου τήν εὐκαιρία νά κάνω κάποιον νά Σέ ἀγαπήση...!

~ Ἱερομ. Εὐσεβίου Βίττη (προσευχή).

(Σήμερα η πνεύματος κοινωνία κλείνει 12 χρόνια, ...οσα και οι Απόστολοι. Εύχεστε παρακαλώ.)

Γέρ. Αμβρόσιος Λάζαρης σε λαϊκό: «Το φως που είδες, ήταν ο Χριστός εκεί μέσα..!»

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης σε λαϊκό: 

«Το φως που είδες ήταν ο Χριστός εκεί μέσα!»

~ Ένας άνδρας, ο όποιος προσευχόταν κατά τη διάρκεια κάποιας νύχτας κάνοντας κομποσχοίνι, ένιωσε ξαφνικά μια γλυκύτητα και μια νηφάλια μέθη...

Το δωμάτιο γέμισε από ένα γαλανόλευκο νέφος-φως.

Η υπέροχη και πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση τον έκανε να βάλει τα κλάματα...

Έπειτα από κάποιες ήμερες επισκέφθηκε τον Γέροντα και ζήτησε να μάθει αν όντως ήταν από τον Θεό ό,τι έζησε η πλανήθηκε.

– Όχι, δεν πλανήθηκες, του απάντησε εκείνος. Δεν έχεις καμία σχέση εσύ με τον πονηρό. Το φως, που είδες, ήταν ο Χριστός εκεί μέσα. Αυτά είναι σπάνια πράγματα. Κοίταξε, μόνο, το φως αυτό να το κάνεις κτήμα σου. Αυτό τώρα να είναι ο σκοπός σου.

– Γέροντα, γιατί από τότε δεν το ξαναείδα; είχε την απορία ο άλλος.

– Κάνει διακοπές! Δεν το βλέπεις συνέχεια! απάντησε ο Γέροντας με το αμίμητο χιούμορ του.

– Θα το ξαναδώ άραγε;

– Ναι, θα το ξαναδείς!

Και όταν τελείωσε η συζήτηση, τη στιγμή που ο άνθρωπος έβγαινε από το κελί του Γέροντα, στράφηκε πίσω και τον είδε, όπως ήταν στο κρεβάτι του ξαπλωμένος, να τον ευλογεί συνεχώς.

Από το βιβλίο της Ι. Μ. Δαδίου Παναγία η Γαυριώτισσα, «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου, Ο επιστήθιος φίλος του αγίου Πορφυρίου», των εκδόσεων Άθως. Κείμενα Μιχάλης Λεβέντης.

Πηγή: simeiakairwn.wordpress.com

''Xριστέ μου, συγχώραμε αν είπα κάτι που δεν ήταν σύμφωνο με την σωτήρια διδαχή Σου, δεν το ήθελα...''

''Xριστέ μου, συγχώραμε αν είπα κάτι που δεν ήταν σύμφωνο με την σωτήρια διδαχή Σου, δεν το ήθελα...''

''άγιοι'', λόγιοι, Γοντικάκιδες, Γιανναράδες, Σταμούληδες, Αλβανίας Αναστάσιοι... μεγάλοι πνευματικοί άνθρωποι για... τον Μητσοτάκη, την Ντόρα, για Μασώνους, Ρόταρυ, μέλοι της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, Ευρωπαιστές - Αθειστές - Οικουμενιστές, για κάθε λογής προδρόμους του αντιχρίστου.

Και κανείς δεν λέγει την αλήθεια, πως αυτοί οι άνθρωποι ήταν τα μέγιστα σε κατάσταση πλάνης και μετάδοσης μια διδασκαλίας πανθρησκείας, αντίθετης της διδασκαλίας του Χριστού.

Ένεκα το image... μην χαλάσουμε το image μας, και τι θα πει ο κόσμος αμα πούμε την αλήθεια του Χριστού ατόφια... (...)

Εμείς ως Ορθόδοξοι τώρα που (υποτείθεται) είμαστε, δεν απράζουμε την κρίση απο τον Κύριο, δεν λέγουμε πως πήγαν στήν κόλαση, ούτε στόν Παράδεισο, αλλά ευχόμαστε, έστω την ύστατη στιγμή, να είπαν ενα: ''Xριστέ μου, συγχώραμε αν είπα κάτι που δεν ήταν σύμφωνο με την σωτήρια διδαχή Σου, δεν το ήθελα...''

Διότι αγαπητοί μου, όταν κάποιος διδάσκει αντίθετα του Χριστού, είναι υποψήφιος να ακούσει τούτο:

{Την ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν: “Κύριε, Κύριε, δεν προφητέψαμε στο όνομά σου; Δε διώξαμε δαιμόνια στο όνομά σου; Δεν κάναμε τόσα θαύματα στο όνομά σου;” Και τότε θα τους πω κι εγώ: “ποτέ δε σας ήξερα· φύγετε μακριά μου, εσείς που αντιστρατεύεστε το νόμο του Θεού”».} ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 7:22-23

Ευχόμαστε λοιπόν, έστω την ύστατη ώρα να είπαν ''συγχώραμε Χριστέ μου για όπου έσφαλα...''

Και τότε όλα θα είναι ωραία, εν Μετανοία, με εν Χριστώ αγάπη, και αληθεία...

Εύχεστε.

~ Δημήτρης Ρόδης

Ποτέ δέν ἐγκαταλείπει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο...

Ποτὲ δὲν ἐγκαταλείπει ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ἐπειδὴ συνέβη ἁπλῶς ὁ λογισμός του προσωρινὰ νὰ ἔχει παρασυρθεῖ ἀπὸ κάποια αἰτία καὶ νὰ ἔχει ἐκτραπεῖ ἀπό τόν ὀρθό δρόμο. 

Ὁ Θεὸς ἐγκαταλείπει τὸν ἄνθρωπο μόνον ὅταν ἡ διάνοιά του ἐμμείνει στὴν ἐκτροπή.

Διότι δεν κρίνει οὔτε παιδεύει ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ἀπό μία ἀκούσια κίνηση τοῦ λογισμοῦ του πρὸς τὸ κακό, ἐπειδὴ παρασύρθηκε πρὸς αὐτό, ἔστω καὶ ἂν ἀκόμη προσωρινά συγκατατέθηκε σὲ αὐτὴν τὴν κίνηση. Καὶ ἄν, ἐκείνη τὴν ὥρα τῆς πτώσεως, ἐμεῖς ἀνανήψομε καὶ μετανοήσομε καὶ ἔλθομε σὲ κατάνυξη, τότε δὲν θὰ μᾶς ζητήσει λόγο ὁ Θεὸς γι᾿ αὐτό μας τὸ πλημμέλημα.

Θὰ μᾶς ζητήσει, ὅμως, λόγο γιὰ ἐκεῖνο τὸ πλημμέλημα ποὺ συνετελέσθηκε ὅταν ἡ διάνοια ὄχι μόνο κατὰ ἀλήθειαν καὶ ξεκάθαρα ἐξέκλινε πρὸς τὸ πάθος καὶ ἔκανε συγκατάθεση καὶ ἡ προαίρεσή της στράφηκε πρὸς τὴν ἱκανοποίησή του ἐπειδὴ τὸ θεώρησε πρέπον καὶ ὠφέλιμο γι᾿ αὐτήν, ἀλλὰ καὶ ὅταν δὲν διέκρινε ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἦταν ἀντίθετο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν ἔπρεπε σὲ καμία περίπτωση νὰ συναινέσει.

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

(Τὰ Εὑρεθέντα Ἀσκητικά Τόμος Β'.

 σελ. 279-280 Ἐκδόσεις Ἄθως)

Ο κόσμος πλησιάζει τους χαλεπούς χρόνους της Αποκαλύψεως ~ Άγιος Ιουστίνος Πάρβου

Ο κόσμος πλησιάζει τους χαλεπούς χρόνους της Αποκαλύψεως. Η πορεία αυτή περιλαμβάνει και πολύτιμα στοιχεία θυσίας και ομολογίας. Είναι μια δοκιμασία για μας τους χριστιανούς και μια μαρτυρία των αληθειών που καλούμαστε να φέρουμε στο φως. Σήμερα, το να μην αντιδράσεις σημαίνει να μην ξεκαθαρίζεις. Κάποιοι θέλουν να διαλύσουν την Ορθοδοξία....

~ Άγιος Ιουστίνος Πάρβου (Pârvu) ο Ρουμάνος, 

ο «πρίγκιππας της Ορθοδοξίας».

Το σημείο του Σταυρού θαυματουργεί...

Μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει αγιασμό άλλες ''εκκλησίες'' στήν ιστορία δεν υπάρχουν, ας προσπαθούν πολλοί σήμερα να τις ονομάσουν έτσι...

Το σημείο του Σταυρού θαυματουργεί, μόνο μέσα στήν Ορθόδοξη πίστη. Ας παίρνουν άλλοι τα σημεία της, δεν μπορούν να αγιάσουν, να οδηγήσουν τον άνθρωπο στήν σωτηρία, την κοινωνία με τον Χριστό, στόν φωτισμό, την θέωση, την ένωση με τον Θεό... 

Και αυτό είναι ενα πολύ λεπτό σημείο, και αδιαπραγμάτευτο...

~ Δημήτρης Ρόδης

"Σέ καιρό πειρασμοῦ μήν ἀφήνεις τή θέση σου..." ~ Ἅγιος Ἰωσήφ Ἡσυχαστής

"Σέ καιρό πειρασμοῦ μήν ἀφήνεις τή θέση σου"

~ Ἅγιος Ἰωσήφ Ἡσυχαστής 

Καὶ τώρα ποὺ νικήθηκες καὶ ἔπεσες μία φορὰ νὰ εἶσαι ἄγρυπνος στὸ ἑξῆς σὲ αὐτὸ τὸ πάθος. Διότι ὁ πειρασμὸς πάντοτε στέκει πλάϊ σου· καὶ σ’ ὅποιον πόλεμο νικήθηκε μία φορὰ -καὶ ἑκατὸ χρόνια νὰ περάσουν- μόλις ἔλθει ὁ ἄνθρωπος σ’ ἐκεῖνο τὸ πράγμα, ποὺ νικήθηκε τὴν πρώτη φορά, ἀμέσως τὸν ρίχνει καὶ πάλι.

Γι’ αὐτὸ λέω σὲ σένα καὶ σ’ ὅλους τους ἀδελφούς, ὅτι σὲ κάθε πόλεμο τοῦ ἐχθροῦ πρέπει νὰ βγεῖς νικητής. Ἢ νὰ πεθάνεις στὸν ἀγώνα· ἢ μὲ τὸ Θεὸ νὰ νικήσεις. Ἄλλος δρόμος δὲν ὑπάρχει.

Σὲ καιρὸ πειρασμοῦ μὴ ἀφήνεις τὴ θέση σου· μὴ λιποτακτήσεις· μὴ θελήσεις νὰ δείξεις τοῦ ἄλλου τὸ σφάλμα· μὴ ζητήσεις τὸ δίκαιο· ἀλλὰ σιωπώντας μέχρι θανάτου νὰ περάσεις τὸν πειρασμὸν...καὶ τὴν ταραχή.

Καί, ἀφοῦ περάσει ὁ πειρασμὸς καὶ γίνει τέλεια εἰρήνη – εἴτε Γέροντας εἶσαι, εἴτε ὑποτακτικὸς- τότε δεῖξε χωρὶς πάθος τὴ ζημία καὶ τὴν ὠφέλεια. Καὶ ἔτσι οἰκοδομεῖται ἡ ἀρετή.

Ὅλοι οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ θλίψεις θέλουν ὑπομονή, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ νίκη τους. Σημείωσε τὰ ὀνόματα ὅσων ὑπέμειναν ἕως θανάτου σὲ καιρὸ πειρασμοῦ, ποὺ γίνεται στὸ στόμα τὸ σάλιο τοὺς αἷμα γιὰ νὰ μὴ μιλήσουν. Αὐτοὺς νὰ τοὺς ἔχεις σὲ μεγάλη εὐλάβεια καὶ νὰ τοὺς τιμᾶς ὡς Μάρτυρες, ὡς Ὁμολογητές. Αὐτούς, ἐγὼ ἀγαπῶ, καὶ γι’ αὐτοὺς ὀφείλω νὰ χύνω κάθε ἡμέρα καὶ τὴν τελευταία ρανίδα μου ἓν ἀγάπη Χριστοῦ. Διότι τὸν βλέπεις ὅτι ὑπομένοντας προτιμᾶ μύριους θανάτους, παρὰ νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ λόγο ψυχρό. 

Καί, ὅταν τὸν πνίγουν οἱ ἄνθρωποι, τὸν πνίγει τὸ δίκαιο, τὸν πνίγει καὶ ὁ ἐσωτερικὸς λογισμός· καὶ αὐτὸς μαχόμενος ἀτονεῖ καὶ πέφτει σὰν νεκρός· καὶ συνεχίζει νὰ μάχεται νοερὰ μὲ τὸν πειρασμὸν καὶ παίρνει ὅλα τὰ βάρη ἐπάνω του πονώντας καὶ στενάζοντας ὡς φταίχτης.

Λοιπὸν τίποτε ἄλλο δὲν ἐπιθυμῶ καὶ τόσο πολὺ ἀγαπῶ, ὅσο νὰ ἀκούω ὅτι κάνετε ὑπομονὴ στοὺς πειρασμούς.

Ἐπειδὴ ὁ Θεός, ὡς Ὂν αὐτοδόξαστο, δὲν χρειάζεται τὴν ἐργασία τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρεται ὅμως καὶ ἀγαπᾶ, ὅταν γιὰ τὴν ἀγάπη Τοῦ μαρτυροῦμε καὶ πάσχουμε. Γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς στεφανώνει ὡς ἀθλητές, μᾶς χαρίζει πλούσια τὴ χάρη Του.

Ἤθελα νὰ κάνω τρεῖς λόγους, ἢ καὶ βιβλία, ποὺ τὸ ἕνα νὰ περιέχει μόνον αὐτό: Ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μηδέν· καὶ διαρκῶς νὰ φωνάζω ὅτι εἶμαι μηδέν. Τὸ ἄλλο νὰ γράφει: Ὅτι σὲ ὅλα εἶναι ὁ Θεὸς αὐτοδόξαστος. Καὶ τὸ τρίτο: Νὰ ἔχεις σὲ ὅλα ὑπομονὴ μέχρι θανάτου. Κι ἂν εἶσαι νέος, κι ἂν γέρασες, κι ἂν ἀγωνίσθηκες πολλὰ χρόνια, ἐὰν δὲν κάνεις ὑπομονὴ μέχρι νὰ βγεῖ ἡ ψυχή σου, σὰν κουρέλι θεωροῦνται τὰ ἔργα σου ἐνώπιόν του Θεοῦ,

Λοιπὸν γνώριζε τὸν ἑαυτό σου ὅτι εἶσαι μηδέν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὕπαρξή σου· μηδέν. Ἡ καταγωγή σου εἶναι ὁ πηλός, καὶ ἡ ζωτικὴ δύναμή σου εἶναι ἡ πνοὴ τοῦ Θεοῦ. Ὅλα λοιπὸν εἶναι τοῦ Θεοῦ. Γνώριζε τὸν ἑαυτό σου ὅτι εἶσαι μηδὲν καὶ ἔχε ὑπομονὴ στοὺς πειρασμούς, γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπ’ αὐτούς, καὶ νὰ γίνεις θεὸς κατὰ χάριν· γιατί εἶσαι ἡ πνοή, τὸ ἐμφύσημα τοῦ Θεοῦ.

(Γέροντος Ἰωσήφ, «Ἔκφρασις Μοναχικῆς Ἐμπειρίας», ἔκδ. Ι.Μ.Φιλοθέου, Ἄγ. Ὅρος, σ. 119-121- ἀπόσπασμα σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση.)

orthodoxia-ellhnismos.gr