Η θεολογία ως θετική επιστήμη ~ π. Ιωάννου Ρωμανίδη

Η θεολογία ως θετική επιστήμη ~ π. Ιωάννη Ρωμανίδη

''Εμπειρική Δογματική''

Η θεολογία είναι μια θετικότατη επιστήμη, διότι είναι εμπειρικός ο τρόπος έλεγχου. 

Όπως είναι το πείραμα σε όλες τις θετικές επιστήμες, έτσι υπάρχει και το πείραμα στην Ορθόδοξη θεολογία.

Και υπάρχει πειραματήριον και υπάρχουν κριτήρια, υπάρχει έλεγχος με μεγάλη ακρίβεια, για να ξέρουμε ποιος έχει φθάσει σε αυτές τις καταστάσεις. 

Σε κάθε επιστήμη γίνεται περιγραφή πειραμάτων και τα δεδομένα μιας επιστήμης περιγράφονται σε βιβλία. Από το ένα μέρος έχουμε έκφραση παρατηρήσεων, έχουμε περιγραφή παρατηρήσεων, πειραμάτων. 

Από το άλλο μέρος ο σκοπός αυτής της περιγραφής είναι να οδηγηθούν και οι άλλοι στην ίδια παρατήρηση. Οπότε, έχουμε παρατήρηση, περιγραφή της παρατηρήσεως, με σκοπό να οδηγηθούμε πάλι στην ίδια παρατήρηση....

Ένας αστρονόμος περιγράφει ένα μέρος των αστέρων, δηλαδή, έχω την περιγραφή, έχω και χάρτη, ίσως και φωτογραφία, και χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο, επαναλαμβάνω και εγώ την εμπειρία την οποία είχε ο προηγούμενος. 

Δηλαδή, εκείνος είχε την εμπειρία και την περιέγραψε.

Ο σκοπός της περιγραφής είναι και να μου αποδώση το τι είδε, αλλά και να με καταστήση δυνατόν να δω κι εγώ είτε με την φαντασία μου ή με μία φωτογραφία ή με το τηλεσκόπιο. Οπότε, ο σκοπός της περιγραφής είναι η επανάληψη. Παρατήρηση, περιγραφή, επανάληψη της παρατηρήσεως. 

Το ίδιο ακριβώς είναι η πατερική παράδοση. 

Οι παρατηρηταί είναι οι Θεούμενοι, έχουν την θεοπτία, περιγράφουν και σκοπός της περιγραφής είναι η επανάληψη της παρατηρήσεως, δηλαδή θέωση, έκφραση Θεώσεως, με σκοπό να φθάσουμε και οι άλλοι στην θέωση. 

Λοιπόν, είναι ακριβώς η ίδια επιστημονική μέθοδος που υπάρχει σ' όλες τις θετικές επιστήμες και στην Ορθόδοξη θεολογία. 

Με την διαφορά ότι, ενώ στις θετικές επιστήμες το περιγραπτόν είναι περιγραπτόν, στην Ορθόδοξη θεολογία το περιγραπτόν είναι απερίγραπτον. 

Αυτό είναι το πρόβλημα δηλαδή, διότι ο Θεός δεν ομοιάζει με τίποτα το κτιστόν και δεν υπάρχει καμία ομοιότης μεταξύ του Ακτίστου και του κτιστού.

Οπότε, υπάρχει η εμπειρία της Θεώσεως που είναι η θεοπτία, αλλά αυτό που παρατηρεί κανείς είναι απερίγραπτον και, επομένως, περιγράφεται κατά τέτοιον τρόπο που να φαίνεται ότι είναι απερίγραπτον.

Και τονίζουν συνέχεια οι Πατέρες ότι ο Θεός ο απερίγραπτος και απερίγραπτος και απερίγραπτος...

Αλλά όμως Τον περιγράφουν.

Τον περιγράφουν με αυτά τα νοήματα, τα οποία έχουν συμβολικόν χαρακτήρα, και βέβαια γι’ αυτό έχουμε και την αποφατική θεολογία, διότι κάθε θέση έχει και την άρνηση της. Όχι διότι ο Θεός είναι θέση και άρνηση, αλλά διότι ο Θεός υπερβαίνει και την θέση και την άρνηση. 

Πηγή: Ναυ­πά­κτου και Α­γί­ου Βλα­σί­ου κ. Ι­ε­ρο­θέ­ου «Ε­μπει­ρι­κή Δογ­μα­τι­κή, της Ορ­θο­δό­ξου Κα­θο­λι­κής Εκ­κλη­σί­ας, κα­τά τις προ­φο­ρι­κές πα­ρα­δό­σεις του π. Ι­ω­άν­νου Ρω­μα­νί­δη». 

Σχόλιο Π. κοινωνίας:  π. Γε­ώρ­γιο­ς Με­ταλ­λη­νός «Άν το πέ­ρα­σμα του μα­κα­ρι­στού π. Ι­ω­άν­νη Ρω­μα­νί­δη α­πό την ελ­λη­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υ­πήρ­ξε σει­σμός α­να­στά­σι­μος, που μας έ­βγα­λε α­πό την θε­ο­λο­γι­κο­εκ­κλη­σια­στι­κή βα­βυ­λώ­νεια αιχ­μα­λω­σί­α μας, το ί­διο ι­σχύ­ει και για το δί­το­μο έρ­γο του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του Ναυ­πά­κτου και Α­γί­ου Βλα­σί­ου κ. Ι­ε­ρο­θέ­ου για την θε­ο­λο­γί­α του π. Ι­ω­άν­νη.».