Θεολόγος δεν είναι όποιος διάβασε τόμους βιβλία, και έμαθε απέξω όλες τις ορολογίες.
Αλλά εκείνος που μπορεί να διακρίνει τις ενέργειες, αν προέρχονται απο τον Θεο ή απο τον διάβολο.
Και αυτό γιατί τις γνωρίζει εμπειρικά, και μπαίνοντας στο ρεύμα του Θείου φωτισμού, καθοδηγείται απο τις ελλάμψεις, ζει την πεντηκοστή, και αποκτά αυτήν την διάκριση. (1)
Χωρίς αυτήν, την συνεργία της θείας χάρης, δεν μπορούμε πχ. να στείλουμε έναν άθεο στο εξομολογητήριο, ούτε να καταλάβουμε την προαίρεση σε μια πράξη σκανδαλισμού ενός αδερφού.
Το μέτρο της αγάπης είναι η συγχώρεση, το να σκεπάζεις το ''σκάνδαλο.'' (2)
Η κατανόηση αυτού του μέτρου, η διάκριση της προαίρεσης μιάς πράξης (3), που φαινομενικά σκανδαλίζει, δεν δύναται να επιτευχθεί άνευ βιώσεως της θείας χάριτος, και του ταπεινού φρονήματος.
Μοιάζουμε με τον κυνηγό που σκανδαλίστηκε, και θέλησε να ελέγξει τον Μέγα Αντώνιο γιατί οι μοναχοί έπαιζαν χιονοπόλεμο...
Ο Άγιος Σιλουανός αγανάκτησε απέναντι στόν Θεό αναφωνώντας ''Είσαι Άσπλαχνος!'' και του εμφανίστηκε ο Ίδιος ο Χριστός!
Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου θα διαπληκτιστούν και θα ευχηθούν ο ένας για το τέλος του άλλου!
Πιο πρίν, ο Άγιος Επιφάνιος, (απο άγνοια) θα υπογράψει μαζί με την τότε ψευτοσύνοδο την εξορία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου...
(Αλήθεια πως θα ένιωθες αν ήσουν παρών την ώρα της πρόσκαιρης οργής, ή της πτώσης ενός Αγίου;)
Καθηρημένος απέθανε ο θείος Χρυσόστομος, ναι καθηρημένος και εξόριστος ''συνοδικά'', και εμείς ολόκληρη η Ορθόδοξη Εκκλησία ανα τούς αιώνες, τελούμε την θεία λειτουργία ενός ''καθηρημένου''...
Ο Προφήτης Δαβίδ, (ναι ντε, αυτός που διαβάζεις τούς ψαλμούς του, απο το ψαλτήρι), αφήνει έγκυο την γυναίκα του στρατηγού Ουρία και μετά τον στέλνει στον πόλεμο για να τον σκοτώσουν... (...)
Είδα και το όνομά σου πάτερ στους αποτοιχισμένους Αγιορείτες, (και σκανδαλίστηκα...) Μου απάντησε: «Από αγάπη υπέγραψα, διότι ο Πατριάρχης ξέφυγε. Η εγκοπή του μνημοσύνου του θα τον πονέσει και θα προσέχει... Ό,τι του λένε οι μεγάλοι της γης κάνει...» ~ Μοναχός Φιλοθεΐτης
Εμείς σκανδαλιζόμαστε με το παραμικρό, ο Θεός και ο ταπεινός πάλι οχι....
____________________________________
(1) {Διάκρισις, στους μέν αρχαρίους είναι η ορθή επίγνωσις του εαυτού των. Στους μεσαίους είναι η νοερά αίσθησις η οποία διακρίνει αλάνθαστα το πραγματικό αγαθό από το φυσικό αγαθό και από το αντίθετό του κακό.
Στους δε τελείους είναι η γνώσις πού έχουν από θεϊκή έλλαμψι και η οποία έχει την δύναμι να φωτίζη πλήρως με την λάμψι της και όσα σκοτεινά υπάρχουν μέσα στους άλλους...} ~ Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης
(2) {Η αρχαία ερμηνεία της λέξεως «σκάνδαλο» που χρησιμοποιείται ιδιαιτέρως στην Αγία Γραφή είναι "παγίδα"... Και σαν τέτοιος ορισμός χρησιμοποιείται στην Ορθόδοξη Θεολογία.. Πολλές φορές για να εξάρουμε την προσωπική μας αρετή δηλώνουμε τον αποτροπιασμό μας για αμαρτήματα που ακούμε άλλους να έχουν διαπράξει...} ~ Αρχιμ. Παλαμάς Κυριλλίδης
(3) {Ως ασθενείς, αδυνατούμε να κατανοήσουμε το Αγιοπνευματικό βάθος πράξεων Θεούμενων Πατέρων και Αγίων της Εκκλησίας, πχ. την διακοπή μνημοσύνου του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ή τα χαστούκια του Αγίου γέροντα Παϊσίου, θεωρώντας πως ''γνωρίζουμε'' καλύτερα, ή έχουμε πιο πολύ αγάπη απο εκείνους που έφτασαν στήν τέλεια Αγάπη, την ένωση με Τον Θεο...}
Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου