Ε όχι δεν το περίμενα, να τον συναντήσω στο Άγιον Όρος...

 Από το βιβλίο του Τάσου Μιχαλά

 «Άθως: Όρος  Άγιο, πολιτεία ανθρώπινη».

Δεν περίμενα μετά τέσσερις μέρες να τον συναντήσω στο Άγιον Όρος. 

Και δεν το περίμενα γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ότι σε περιβάλλοντα ανάλογα με αυτό της μοναστικής πολιτείας, όπου τα δεδομένα των αισθήσεων φωταγωγούνται από τους νόμους της αρετής, αντί να υποτάσσονται «τω θανάτω», όπως συνήθως συμβαίνει στον κόσμο...

πως είναι εύκολο να βρει στέγη και καταφύγιο κάποιος ράθυμος κοσμικός που δραστήρια εμμένει «εφησυχάζων» στην αμαρτία και ο οποίος κινείται σε πλαίσια διαμετρικά αντίθετα από εκείνα του τρόπου ζωής των μοναχών...

Επανειλημμένα προσπάθησα να τον πλησιάσω, ιδιαίτερα δύο φορές που τον είδα να κλαίει στο βάθος του κήπου, όμως χωρίς αποτέλεσμα γιατί κάθε φορά που το επιχειρούσα, εκείνος με κοίταζε δύσπιστα και έφευγε μακριά. 

Λες και είχε φόβο για τους ανθρώπους, λες και στο πρόσωπο ακόμα και των προσκυνητών, διέκρινε τύραννους και διώκτες.

Μόνο για το γέρο καλόγερο με την καλοσυνάτη μορφή και την τολμηρή κατανόηση δεν είχε επιφυλάξεις.

Μόνο για χάρη δικιά του γίνεται ευπειθής υποτακτικός και παίρνει το δρόμο για το Άγιο Όρος κάθε φορά που παρεμβάλλονται στη ζωή του οδύνες, κάθε φορά που το κενό που δημιουργείται στον εαυτό του πάει να γίνει ασφυκτικό και τα ψυχολογικά αδιέξοδα έρχονται να συστήσουν την αυτοκτονία σαν λύση...

Και ξέρει πολύ καλά πως κάθε φορά από δω θα φύγει δικαιωμένος… Αποφασισμένος να κερδίσει το χαμένο καιρό και να μετατρέψει τα πάθη σε θεϊκό πόθο. 

Ο Γέροντας πατρικά θα του πει: 

«Ο Θεός είναι ο Πατέρας σου. Σε δέχεται, όπως είσαι. Μην περιμένεις να σε νιώσουν οι άνθρωποι και μη βιάσεις ποτέ τον εαυτό σου ν’ αγιάσει. Η θέωση δεν είναι αντιμισθία και ο Θεός δεν μετράει την αξία των έργων μας...

Ο ληστής είναι μια μορφή που οι περισσότεροι αγνοούμε. Να τον φέρνεις στη μνήμη σου τακτικά. Κάθε φορά που η ζωή σου προσεγγίζει στον Άδη, φρόντισε να μιμείσαι το ληστή στη μετάνοια...»   
                                                                                  

Ευτυχώς που και σήμερα δε λείπουν μέσα από την Εκκλησία μορφές τόσο φιλάνθρωπες και φιλεύσπλαχνες σαν και αυτή του καλόγερου από το Άγιον Όρος...

Πρόθυμες και ικανές να βγάλουν τον άνθρωπο μέσα από το κενό της αβάσταχτης πλήξης, της απόγνωσης και της καθημερινότητας φέροντάς τον σε κορυφαίες βαθμίδες.

Μορφές πρακτικά και τολμηρά υπαρκτές, ακόμα και για ληστές, τελώνες και πόρνες...

Από το βιβλίο του Τάσου Μιχαλά «Άθως: όρος άγιο, πολιτεία ανθρώπινη»

________________________________________

Πηγή: proskynitis.blogspot.gr

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Αν δεις τον πρώην μέθυσο τώρα να μην πίνει αλλά να νηστεύει, αν δεις τον άλλοτε βλάσφημο, τώρα να μίλα για το Θεό, αν δεις εκείνον που άλλοτε μόλυνε το στόμα του με αισχρά λόγια, να καθαρίζει τώρα τη ψυχή του με θείους ύμνους...

θαύμασε τη μακροθυμία του Θεού, επαίνεσε τη μετάνοια και με αφορμή την μεταβολή αυτή επαναλάμβανε τα λόγια: «Αυτή η μεταβολή είναι έργον της δεξιάς του Υψίστου». 

~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος