Δεν σκότωνα για να σκοτώνω. Πες μου θα με σχωρέση ο Θεός;

Φωτο: Καπετάν Γιώργης Γιαγλής, (καθιστός) ανάμεσα σε συμπολεμιστές Μακεδονομάχους.

Όταν η Εκκλησία και οι πνευματικοί της

 ευλογούν τ’ άρματα των αντρειωμένων.

Δεν σκότωνα για να σκοτώνω. Για την Πατρίδα και τ΄ άγια της τόκανα... Πες μου ο Θεός θα με σχωρέση;

- Θέλω ν΄ακούσουνε τ΄αφτιά μου τη διαβεβαίωσί σου Πνευματικέ, για ν΄αναθαρρήση και γλυκάνη η ψυχή μου από ελπίδα πως θα δώ πρόσωπο Θεού και Παράδεισο. Δεν σκότωνα για να σκοτώνω. Για την Πατρίδα και τ΄άγια της τόκανα... 

Με βαραίνει όμως και με πονάει, που στα γιουρούσια, στις μάχες και στο να προστατευθώ και προστατέψω, έκανα έτσι, που «χάθηκαν» κι΄ «άφταιγοι»... Τα ξέρεις όλα. Σκληρός ο πόλεμος. Σου «πετρώνει» την καρδιά, σου «θολώνει το μάτι»...

Είχα, βλέπεις, στο λαιμό μου και την υπακοή μου και ένα σωρό παλικάρια. Αλλά για όλους και τα όλα ήμουν υπεύθυνος εγώ. Πες μου ο Θεός θα με σχωρέση;…

- Ο Χριστός σ΄έχει ήδη σχωρεμένο και μάλιστα τώρα, που στα χέρια σου δεν κρατάς πιστόλι, αλλά τούτο το περίστροφο (κομποσχοίνι), που σώζει. Και για τους «άφταιγους» σε σχωρνάει ο Θεός, γιατί βλέπει τα δάκρυα και τον πόνο της καρδιάς σου. 

Όσο για τα άλλα σου… άξιος ο μισθός σου γιατί αν δεν ήσουν σύ, η Μακεδονία μας σήμερα θα ήταν Βουλγαρική κι οι συμπατριώτες μας βασανισμένοι, ξέκληροι, μακριά απ΄τις εκκλησίες στις οποίες βαπτίσθηκαν κι΄απ΄τα σπιτικά τους φευγάτοι. Δεν σκότωνες για να σκοτώνης. Επιδρομείς κυνηγούσες και σχέδια πονηρά ματαίωνες. Θεός σχωρές, άξιος ο μισθός σου…».

Στο εξαιρετικό βιβλίο «Γράμματα και Άρματα στον Άθωνα» του Αγιορείτη Επισκόπου Ροδοστόλου Χρυσόστομου γίνεται αναφορά στον Μακεδονομάχο, λεβέντη καπετάνιο Γ. Γιαγλή. Θεοσεβής και ευλαβέστατος ο ατρόμητος καπετάνιος, εξέφρασε την ύστατη επιθυμία του να καρεί μοναχός στο Άγιο Όρος, πράγμα που έγινε. 

Περιγράφει ο συγγραφέας την τελευταία εξομολόγηση του γέροντα καπετάνιου, μοναχού Γαβριήλ πλέον, στον συνονόματο πνευματικό του παπά-Γαβριήλ. Περίδακρυς και συντετριμμένος από μετάνοια τον παρακαλούσε... 

[Ο διάλογος δεν είναι… λογοτεχνικός. Είναι αληθινός και αυθεντικότατος. Τον απεκάλυψε-χρόνια αργότερα- ο Πνευματικός. Μου μεταφέρθηκε από μέλος της συνοδείας του (π.Μελέτιος)].

 Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος, Κιλκίς. ~ Πηγή: proskynitis.blogspot.gr

Φώτο: Αφανείς Αγιορείτες στον Μακεδονικό Αγώνα.

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Η αρχαία ερμηνεία της λέξεως «σκάνδαλο» που χρησιμοποιείται ιδιαιτέρως στην Αγία Γραφή είναι "παγίδα"... Και σαν τέτοιος ορισμός χρησιμοποιείται στην Ορθόδοξη Θεολογία. Πολλές φορές για να εξάρουμε την προσωπική μας αρετή δηλώνουμε τον αποτροπιασμό μας για αμαρτήματα που ακούμε άλλους να έχουν διαπράξει...'' (Αρχιμ. Παλαμάς Κυριλλίδης)

Ως ασθενείς, αδυνατούμε να κατανοήσουμε το Αγιοπνευματικό βάθος πράξεων Θεούμενων Πατέρων και Αγίων της Εκκλησίας, πχ. την διακοπή μνημοσύνου του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (εδω), ή τα χαστούκια του Αγίου γέροντα Παϊσίου (δείτε εδω την παιδαγωγία), θεωρώντας πως ''γνωρίζουμε'' καλύτερα, ή έχουμε πιο πολύ αγάπη απο εκείνους που έφτασαν στήν τέλεια Αγάπη, την ένωση με Τον Θεο...

Κατά πόσο να εννοήσουμε την προαίρεση σε ενα φόνο...

Ως ασθενείς, δίχως κάθαρση και φωτισμό, (νοερά προσευχή), απουσία διακρίσεως, εν μέσω άγνοιας του ιδίου μας του εαυτού, εύκολα σκανδαλιζόμαστε και καταδικάζουμε κάθε διαφορετική αμαρτία... απο αυτές που εμείς πράτουμε. 

Το Μέτρο της αγάπης είναι η συγχώρεση, το να σκεπάζεις το ''σκάνδαλο''.

Είδα αδελφό να αμαρτάνει; Είμαι ορθόδοξος; Τότε γνωρίζω πως περί αμαρτιών Άλλος ο Κριτής.

Ακόμη και αν γινόταν πράγματι φονιάς ε; 

Δεν αρπάζω την κρίση απο τον Κύριο, δεν γίνομαι Θεός στήν θέση του Θεού.

Και αυτό είναι μια πολύ λεπτή ισορροπία...

Και το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ...

Ταυτόχρονα δοξάζουμε με πολύ ευκολία φονιάδες ψυχών, αιρετικούς, που οδηγούν οχι απλώς στόν πρόσκαιρο φόνο του σώματος, (διότι τα σώματα θα αναστηθούν), αλλά στόν αιώνιο θάνατο της ψυχής, και τούς ονομάζουμε ''Παναγιώτατους'', και ''αδελφές εκκλησίες''.

Ως ασθενείς δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το μέγεθος της διαφοράς, των δυο περιπτώσεων...

«Τό, Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως»

 ~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Συγχώρα μας Χριστέ μου, και φώτισόν μας Κύριε, 

το σκότος της ψυχής μας.