Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀπαγορεύει στούς Ἐπισκόπους νά δέχονται τό κλείσιμο τῶν Ναῶν ὁποιαδήποτε αἰτία κι ἄν ὑφίσταται!
Γράφει ὁ Ἰωάννης Χατζηδιγενῆς, θεολόγος
«Οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες» ἀπαντοῦν στὰ περὶ κλεισίματος τῶν Ἱερῶν Ναῶν.
Ἅγιοι ἱεράρχες, γνωρίζετε καλῶς πώς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐνεργοῦσα ἐν τῷ αὐτῷ Ἁγίῳ Πνεύματι «ἔκλεισε καλῶς καί ἀπολύτως» ὅλες τίς ὀπές διαρροῆς καί ὑπεκφυγῆς ἀπό τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, στήν ὁποία περιέχεται καί ἡ κοινή Θεία Λατρεία.
Ἕνα εἶναι τό Ἅγιον Πνεῦμα, πού φωτίζει τούς Ἁγίους καί μᾶς ἀποκαλύπτουν ἅπασαν τήν Ἀλήθειαν. Συνεπῶς δέν ὑπάρχει περίπτωση ὑπεκφυγῆς ἀπό αὐτήν, διότι εἶναι καί βεβιωμένη καί καταγεγραμμένη.
Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, μέ τό κλείσιμο τῶν ναῶν, καταφεύγουμε καί σήμερα στήν ἀσφαλή πηγή, γιά νά φανεῖ ἡ παρανομία ἡ ὁποία ἐπιτελεῖται, καί ἐσεῖς... ὡς σῶμα ἱεραρχικό τήν ἀποδέχεσθε!
Οἱ «λόγοι προστασίας τῆς ὑγείας» εἶναι ἡ δικαιολογία τῶν πολιτικῶν γιά νά λαμβάνουν ὅλα αὐτά τά μέτρα. Προφανῶς καί οἱ περισσότεροι ἐπίσκοποι υἱοθέτησαν τήν λογική τῆς σωματικῆς ὑγείας ὡς ὑπέρτατο ἀγαθό γι΄ αὐτό καί συμφωνοῦν μέ τούς πολιτικούς σέ ὅλα.
Εἶναι ὅμως ἡ σωματική ὑγεία ὑπέρτατο ἀγαθό, κρίνοντας τά πράγματα ἁγιοπατερικά; Βέβαια τό σῶμα ὀφείλουμε νά μήν τό καταστρέφουμε ἀλλά ἕως ποιοῦ σημείου; Ὅταν ἡ προστασία του βλάπτει τήν ψυχή;
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὡς ἀποκλειστικό Πηδάλιο, Πυξίδα καί Ὁδηγό, εἶχε καί θά ἔχει τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἱερά Παράδοση.
Τὴν Διδασκαλία δηλαδή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν βιωμένη ἐμπειρία τῆς Διδασκαλίας αὐτῆς ἀπὸ τὸ Κυριακό Σῶμα, τούς Πιστούς. Κανείς ἄλλος δὲν κατηύθυνε, οὔτε μπορεῖ νὰ κατευθύνει τὴν Ἐκκλησία.
Συνεπῶς δέν γίνεται νὰ τῆς ἐπιβληθοῦν πρακτικὲς ποὺ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή καὶ τὴν Πατερικὴ Διδασκαλία, δηλαδή τὴν Ἱερά Παράδοση.
Στό «Πηδάλιο» πού ἔχει συντάξει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, περιέχεται ὁ τέταρτος Κανόνας τῆς ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁ ὁποῖος εἶναι ξεκάθαρος σχετικά μέ τό κλείσιμο τῶν Ἱερῶν Ναῶν.
Ἀπαγορεύει ρητῶς στούς Ἐπισκόπους νά ἐπιτρέπουν τό κλείσιμο τῶν Ναῶν, ὁποιαδήποτε αἰτία κι ἄν ὑφίσταται!
Διαβάστε προσεκτικά τόν κανόνα ἀλλά καί τίς ἐπεξηγήσεις τῶν ἑρμηνευτῶν: Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Σύνταγμα Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων», τῶν Ράλλη - Ποτλή, τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Γρηγόρη».
Κανών Δ΄ τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ:
«…Εἴ τις οὖν δι΄ ἀπαίτησιν χρυσοῦ, ἤ ἑτέρου τινός εἴδους, εἴτε διά τινα ἰδίαν ἐμπάθειαν, εὐρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ΄ αὐτόν κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, ὡς μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, καί εἰς ἀναίσθητον τήν ἑαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ ἐπί τήν κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων…».
Ἀπόδοση τοῦ κανόνος στήν νεοελληνική:
«…Ἐάν λοιπόν θά μποροῦσε νά εἶχε βρεθεῖ κάποιος ἐπίσκοπος, πού νά ἀπαγορεύσει τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀπαιτώντας χρυσό ἤ κάποιο ἄλλο εἶδος ἤ ἀκόμη γιά λόγους κάποιου προσωπικοῦ πάθους καί μάλιστα νά ἀφορίσει κάποιον ἀπό τούς κληρικούς, πού ὑπάγονται στήν δική του ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία ἤ ἄν κλείσει κάποιον ἱερό ναό, ὥστε νά μήν γίνονται σ΄ αὐτόν οἱ Θεῖες Λειτουργίες τοῦ Θεοῦ καί μέ ἀναισθησία ἐπιρρίψει τήν μανία του μέ τιμωρίες, εἶναι ὄντως ἀναίσθητος καί θά ὑποστεῖ καί αὐτός τά ἴδια πού ἔχει κάνει. Ὁ πόνος πού ἔδωσε, θά ἐπιστρέψει στό δικό του κεφάλι, διότι ὑπῆρξε παραβάτης τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων…».
Ἑρμηνεία Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἱερόν «Πηδάλιον», σελίδα 266:
«Ὅποιος λοιπόν Ἀρχιερεύς εὑρεθῇ νά ἀργίζῃ ἤ νά ἀφορίζῃ τινά ἱερέα, ἤ Κληρικόν, ἤ νά κλείῃ Ἐκκλησίας διά νά πάρῃ ἄσπρα ἤ διά καμμίαν του ἄλλην ἐμπάθειαν, οὗτος ἄς παθαίνῃ ἐκεῖνο ὁπού κάμνει, ἤτοι ἄς ἀργίζεται, καί ἄς ἀφορίζεται, Ἐπίσκοπος μέν ὤν ἀπό τόν Μητροπολίτην του, Μητροπολίτης δέ ὤν ὧν ἀπό τόν Πατριάρχην του».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΖΩΝΑΡΑ: «…Εἴ τις ἐπίσκοπος κλείσει ναόν, ὥστε μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς ἱερουργίας, εἰς ἀναίσθητον, τόν ναόν, δηλαδή τήν ὀργήν αὐτοῦ, ἥν μανίαν, διά τό πάνυ σφοδρόν καί παράλογον ὠνόμασεν, ἐπιπέμπων, ἀναίσθητός ἐστί, φησι, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, ἤγουν ἀφορισθήσεται, καί ὃ ἐποίησε πάθη, ὁ μέν ἐπίσκοπος παρά τοῦ μητροπολίτου αὐτοῦ, ὁ δέ μητροπολίτης παρά τοῦ πατριάρχου, οἷς ὑπόκεινται· καί ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτου ἐντολῆς Θεοῦ, καί τῶν ἀποστολικῶν διατάξεων…».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΒΑΛΣΑΜΩΝΟΣ: «…ὁ γάρ κλείων ναούς Ἐπίσκοπος ἐξ οἱουδήποτε εὐλόγου, ἤ παραλόγου τρόπου, ὡς ἐμοί δοκεῖ, κολασθήσεται».
Ἀπόδοση τοῦ Βαλσαμώνος στήν νεοελληνική:
«…ὁ ἐπίσκοπος πού κλείνει ναούς μέ ὁποιαδήποτε λογική ἤ παράλογη ἀφορμή, ἔχω τήν γνώμη πώς θά κολασθεῖ».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΡΙΣΤΗΝΟΥ: «…Εἴ τις οὖν Ἐπίσκοπος… διά τινα ἰδιοπάθειαν, εὐρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, ἤ ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ΄ αὐτόν κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, μή γίνεσθαι ἐν αὐτῶ τάς ἱεράς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται…».
Ἀπόδοση τοῦ ΑΡΙΣΤΗΝΟΥ στήν νεοελληνική:
«…Ἐάν θά μποροῦσε νά βρεθεῖ κάποιος ἐπίσκοπος νά ἀπαγορεύσει τήν Λειτουργία… ἐξαιτίας ἰδίου πάθους ἤ ἄν ἀφορίσει κάποιον κληρικό τῆς δικαιοδοσίας του (ἐν. γιά τόν λόγο αὐτό) ἤ κλείσει ἱερό ναό, ὥστε νά μήν γίνονται μέσα οἱ ἱερές Λειτουργίες τοῦ Θεοῦ, θά ὑποστεῖ τίς ἀνάλογες βαριές τιμωρίες».
Ὅσο γιά τήν θεληματική ἤ ὄχι συναίνεση τῶν Ἐπισκόπων, δέν τό λέμε ἀλλά ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι θέλουν τά μέτρα περισσότερο ἀπό τόν Μητσοτάκη γιατί φοβοῦνται μήν κολλήσουν καί, Θεός φυλάξοι, πεθάνουν.. (...)
Πῶς λοιπόν μποροῦμε μέ διάφορες προφάσεις, νά ἀποκόπτουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀκρωτηριάζουμε τήν ἐκκλησία;
Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ κανόνες τῆς ἐκκλησίας εἶναι ἰδιαίτερα αὐστηροί. «Πάντας τοὺς εἰσιόντας πιστοὺς καὶ τῶν γραφῶν ἀκούοντας, μὴ παραμένοντας δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ ἁγίᾳ μεταλήψει, ὡς ἀταξίαν ἐμποιοῦντας τῇ ἐκκλησίᾳ, ἀφορίζεσθη χρή». (9ος Ἀποστολικός Κανών).
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
______________________________________
Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Ο θάνατος θα μας εύρει, όταν συμπληρωθούν τα όρια της επίγειας ζωής που έθεσε ο Θεός για τον καθένα μας, όπως διδάσκουν οι θεοφώτιστοι Άγιοι Πατέρες. Και αν συνέβη ή συμβεί και κάποιος πιστός Χριστιανός να προσβληθεί από τον θανατηφόρο ιό και να αποθάνει, αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν τον σκέπασε η Χάρη του Θεού, αλλά εις το ότι συμπληρώθηκαν τα όρια της ζωής που του είχε προκαθορίσει ο Θεός για την επί γης παρουσία του...''
«Θάνατοι επάγονται, των όρων της ζωής πληρωθέντων, ούς εξ αρχής περί έκαστον έπηξεν η δικαία του Θεού κρίσις, πόρρωθεν το περί έκαστον ημών συμφέρον προβλεπομένου.»
Μεγάλου Βασιλείου ΕΠΕ 7,93
(ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΝΑΩΝ, Σελ. 17-18, ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ) (εδω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου