Η Παναγία η Παρηγορήτρια κλαίει περισσότερο από ποτέ...

Η ζωή εν τάφω, κατετέθης, Χριστέ, 

και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,

 συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σήν.

 Η ζωή πως θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς; 

του θανάτου το βασίλειον λύεις δε

 και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

 Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ, 

και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου, 

δι’ ων έσωσας ημάς εκ της φθοράς. 

Μετά των κακούργων ως κακούργος,

 Χριστέ, ελογίσθης δικαιών ημάς άπαντας, 

κακουργίας του αρχαίου Πτερνιστού. 

Ο ωραίος κάλλει, παρά πάντας 

βροτούς ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται,

ο την φύσιν ωραΐσας του παντός. 

Δακρυρρόους θρήνους, επί σε

 η Αγνή μητρικώς, ω Ιησού, επιρραίνουσα, 

ανεβόα πως κηδεύσω σε, Υιέ; 

Η ζωή εν τάφω

Επιτάφιος θρήνος της Μεγάλης Παρασκευής, 

(αποσπάσματα)

Συγχώρεσέ μας Παναγιά μου..

Συγχώρα μας και Εσυ Χριστέ μου...

******