Άγιος Ευστάθιος και η ''Συνοδεία'' του, Θεοπίστη η σύζυγος του, Αγάπιος και Θεόπιστος τα παιδιά του.

Ο Άγιος Ευστάθιος και η ''Συνοδεία'' του, Θεοπίστη η σύζυγος του, Αγάπιος και Θεόπιστος τα παιδιά του.

Γιορτάζει σήμερα ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος. Στὴν ἀρχαία Xριστιανοσύνη ἀνήκει. Ἦταν στὴ Pώμη, στρατηλάτης, στὰ χρόνια τοῦ Τραϊανοῦ. (Τέλος τοῦ 1ου καὶ ἀρχὲς τοῦ 2ου μ.Χ. αἰῶνος. 98–117 μ.Χ.). Ἦταν πολὺ σπουδαῖος.

Ἦταν εἰδωλολάτρης ἀλλὰ εἶχε μεγάλη ἀγάπη γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἦτο πολὺ ἐλεήμων. Καὶ μιὰ μέρα, καθὼς ἐκυνηγοῦσε, τοῦ ἄρεσε καὶ τὸ κυνήγι, παρουσιάστηκε μπροστά του ἕνα παράξενο ἐλάφι. Καὶ βάλθηκε νὰ τὸ κυνηγᾶ.

Σὲ κάποια στιγμὴ ἐκεῖνο σταματάει, γυρίζει, καὶ τότε βλέπει πάνω στὰ κέρατά του ἕνα σταυρό, ποὺ ἔλαμπε. Καὶ μέσα ἀπ’ τὰ κέρατα βγῆκε φωνὴ καὶ τοῦ εἶπε: «Εὐστάθιε, γιατί μὲ διώκεις; Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριος». Καὶ στὴ συνέχεια, ἀφοῦ τὸν κάλεσε ὁ Χριστός, ἔγινε Xριστιανὸς μ’ ὅλη τὴν οἰκογένειά του...

Ἀπὸ ’κεῖ καὶ πέρα ἀρχίζει τὸ μεγάλο του μαρτύριο κι οἱ πολλές του δοκιμασίες. Ἀνεδείχθη νέος Ἰώβ. Ἔχασε τὴν περιουσία του, τὴ γυναῖκα του, τὰ παιδιά του, (τούς χώρισε ο αυτοκράτωρ), καὶ κατήντησε ζήτουλας καὶ ὑπηρέτης, νὰ πηγαίνει σὲ πόλεις καὶ χωριά, γιὰ νὰ βγάζει τὸ ψωμάκι του καὶ νὰ ζεῖ καὶ νὰ περνάει μὲ ὑπομονὴ τὴ μεγάλη δοκιμασία του...

Ἡ Θεία Πρόνοια, ὅμως, δὲν τὸν ἄφησε. Ὅπως δὲν ἀφήνει κανέναν. Ἀκόμα καὶ τοὺς κακούς. Γι’ αὐτό, τὸν ἐπανέφερε στὸ ἀξίωμά του ὁ αὐτοκράτωρ, γιατὶ ἦλθαν πολλοὶ βάρβαροι κι ἄλλος δὲν ἦτο ἱκανός...

Ἔψαξε καὶ τὸν βρῆκε ἐκεῖ ποὺ ἦτο, καὶ στὴ συνέχεια ἐκεῖνος βρῆκε καὶ τὴ γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του.

Ἡ Θεία Πρόνοια φυλάει. Γι’ αὐτὸ νὰ μὴ φοβόμαστε τίποτε. Νὰ ἔχομε ἐμπιστοσύνη στὴ Θεία Πρόνοια, ἀπόλυτη, ὅσο γίνεται. Κι ὅ,τι θέλει κι ὅ,τι ἐπιτρέψει ἐκείνη, ἂς γίνεται. Eἴμαστε ἥσυχοι τότε, γιατὶ εἴμαστε στὰ χεράκια τῆς Θείας Προνοίας, τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ.

Κι ἐπανῆλθε στὸ στράτευμα, ἐνίκησε τοὺς βαρβάρους καὶ γύρισε στὴ Pώμη. Τοῦ ξαναδῶσαν τὴν περιουσία του, ἀποκατεστάθη, δηλαδή...

Καὶ μιὰ μέρα ὁ αὐτοκράτωρ Ἀδριανός, πλέον ὁ διάδοχος τοῦ Τραϊανοῦ, τὸν ἐκάλεσε νὰ θυσιάσουν στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν, τάχα, τοὺς Θεοὺς γιὰ τὴ νίκη ποὺ τοὺς ἔδωκαν, καὶ τὴν ὁποία εἶχε πετύχει ὁ μέγας Εὐστάθιος, ὁ ὁποῖος μέχρι τότε λεγόταν Πλακίδας καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα ὀνομάσθηκε Εὐστάθιος. Λοιπόν.

Ἐκεῖνος, ὅμως, ὁμολόγησε τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Καὶ τότε ὁ Ἀδριανὸς τὸν ἐτιμώρησε γιὰ τὴν πίστη του, καθὼς καὶ τὴ Θεοπίστη, τὴ γυναῖκα του, καὶ τὸν Ἀγάπιο καὶ Θεόπιστο, τὰ τέκνα του. Τί τοὺς ἔκανε;

Τοὺς ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χάλκινο βόδι, πυρακτωμένο καὶ τοὺς ἔκλεισε. Κι ἐκεῖ παρέδωσαν τὶς ψυχές των αὐτοὶ οἱ τέσσερεις λεβέντες στὸν φιλάνθρωπο Χριστό. Κι ὅταν ὕστερα ἄνοιξαν τὸ βόδι, νὰ δοῦν τί ἔγινε, δὲν εἶχε καεῖ οὔτε τρίχα ἀπ’ τὰ σώματά τους...

Εἶχαν παραδώσει τὶς ψυχές τους μόνο στὸν Κύριο. Εἶν’ αὐτὸ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο. «Καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται». Καὶ μία τρίχα ἀπ’ τὸ κεφάλι σας δὲν χάνεται. Γιατὶ εἶν’ ἡ Θεία πρόνοια, ποὺ φροντίζει καὶ στὰ ἀπειροελάχιστα, ἀκόμη.

Πίστη μᾶς λείπει κι αὐτὴν χρειαζόμαστε. Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση. Κι ἡ πίστις σώζει. Καὶ τὰ ἔθαψαν οἱ Xριστιανοί μετὰ δακρύων καὶ χαρᾶς κι ἀνέβλυζαν ἰάματα κι ἔκαμαν θαυματουργίες. Πολὺ μεγάλος καὶ συγκινητικὸς ὁ βίος τοῦ ἁγίου Εὐσταθίου. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται διὰ τὸ κατὰ πλάτος, ὑπάρχουν καὶ βιβλία πάρα πολλὰ στὴν ἐποχή μας βιβλία, καὶ θρησκευτικὰ καὶ ἱστορικὰ καὶ διάφορα.

Εἶναι ἐποχὴ ὑπέροχη ἡ ἐποχή μας. Ἂς ἔχει τόσες δυσκολίες. Ἔχει καὶ μεγάλες εὐκολίες κι ἔχει καὶ πολλὰ καλά. Ἐμεῖς ἂς ψάχνομε αὐτά, κι ἂς μὴν κολλᾶμε σὰν τὶς μύγες στὶς πληγές. Ἂς ψάχνομε σὰν τὶς μέλισσες νὰ βρίσκομε τὸ καλύτερο καὶ νὰ τὸ παίρνομε, νὰ τὸ ἐπεξεργαζόμεθα καὶ νὰ τὸ κάνομε μέλι γλυκύτατον...

Κι ὁ Θεούλης δίνει, μέσω τῶν μελισσῶν, τὸ μέλι στοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ γλυκαίνονται. Καὶ τί κρατάει ὁ Θεούλης ἀπὸ τὸ μέλι; Τὸ κερί. Τὴν κερήθρα. Τὸ κεράκι τὸ κρατάει καὶ τὸ βάνομε γιὰ λατρεία. Ἔτσι, λοιπόν... Τὸ μέλι σὲ μᾶς, τὸ κερὶ σ’ Ἐκεῖνον.

Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης,

Φθινοπωρινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.