~ Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας,
Περί της Ενανθρωπήσεως του Λόγου 16.
«Επειδή λοιπόν ο νους των ανθρώπων εξέπεσε στα αισθητά αντικείμενα, ο Λόγος υπέβαλε εαυτόν να φανερωθεί σωματικώς, προκειμένου να προσελκύσει ως άνθρωπος τους ανθρώπους στον εαυτό Του και να κατευθύνει τις αισθήσεις τους προς τον Ίδιο.
...και κατ' αυτόν τον τρόπο, βλέποντάς Τον ως έναν άνθρωπο, να τους πείσει με τα έργα που εκτελεί ότι δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά και Θεός, και ο Λόγος, και η Σοφία του αληθινού Θεού.
Αυτό εννοεί επίσης ο Παύλος λέγοντας “να είστε ριζωμένοι και βασισμένοι στην αγάπη, για να μπορέσετε να κατανοήσετε μαζί με όλους τους αγίους, ποιο είναι το πλάτος και το μήκος και το ύψος και το βάθος, και να γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού που υπερβαίνει τη γνώση, για να γεμίσετε με όλη την πληρότητα του Θεού”.
Διότι στον Λόγο που εκτείνεται παντού, και προς τα πάνω και προς τα κάτω και στο βάθος και το πλάτος —προς τα πάνω δηλαδή στη δημιουργία, προς τα κάτω με την ενσάρκωση, στο βάθος δηλαδή στην κόλαση και στο πλάτος δηλαδή στον κόσμο— τα πάντα πληρούνται από τη γνώση περί του Θεού.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν τέλεσε τη θυσία για χάρη όλων αμέσως, μόλις ήλθε ανάμεσά μας, παραδίδοντας το σώμα Του στον θάνατο και ανασταίνοντάς το, καθιστώντας εαυτόν τοιουτοτρόπως αόρατο, αλλά και πρώτα έκανε τον εαυτό Του ορατό μέσω του σώματός Του κατοικώντας εντός του και εκτελώντας τέτοια έργα και σημεία, τα οποία θα Τον καθιστούσαν γνωστό όχι ως άνθρωπο αλλά ως Θεό Λόγο.
Διότι διά της ενανθρωπίσεως ο Σωτήρ, εκτέλεσε αμφότερα τα φιλάνθρωπα έργα Του· και το ότι αφάνισε τον θάνατο από εμάς και μας ανακαίνισε, και το ότι, μολονότι αφανής και αόρατος, διαμέσου των πράξεών Του, φανερώθηκε και γνωστοποίησε ότι είναι ο Λόγος του Πατρός, ο ηγεμών και βασιλεύς των πάντων.»
~ Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας,
Περί της Ενανθρωπήσεως του Λόγου 16.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου