«Τό, Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως» ~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

«Τό, Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως.»

Το λέγει ξεκάθαρα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: 

Πῶς οὖν ὁ Παῦλός φησι, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, Ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν, τότε εἶπε, ‘πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν’, καὶ ὑπείκετε. 

Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρὸς ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; 

Εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἐὰν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών, εἰ δὲ βίου ἕνεκεν, μὴ περιεργάζου [...]

Πίστεως δὲ ἕνεκεν, οὔτε δῆλόν ἐστιν ἅπασιν, ὅ τε πονηρὸς οὐ παραιτήσεται διδάσκειν, ἐπεὶ καὶ τό, Μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε, περὶ βίου ἐστίν, οὐ περὶ πίστεως.

Και η μετάφραση:

Πότε λοιπὸν ὁ Παῦλος λέει να υπακούμε και να πειθαρχούμε στους ηγέτες μας;

 Διότι, ἀφοῦ πιὸ πάνω εἶπε:

“τῶν ὁποίων βλέποντες τὴν ἔκβαση τῆς ζωῆς, μιμεῖσθε τὴν πίστη τους”,

τότε εἶπε “Πειθαρχεῖτε στοὺς ἡγουμένους σας καὶ ὑπακούετε”.

Τί γίνεται λοιπόν, λέγει, ὅταν εἶναι πονηρὸς καὶ δὲν πειθαρχοῦμε;

Πονηρός, πῶς τὸ ἐννοεῖς; 

Ἂν ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως, ἀπόφευγέ τον καὶ παράτησέ τον

 (κόψε κάθε σχέση, κάθε κοινωνία)

ὄχι μόνον ἂν εἶναι ἄνθρωπος, (ή Επίσκοπος, ή Πατριάρχης) 

ἀλλὰ κι ἂν εἶναι ἄγγελος ποὺ κατέρχεται ἐξ οὐρανοῦ...

Ἀλλά ὅταν εἶναι στὴν πίστη πονηρός οὔτε εἶναι φανερὸ σὲ ὅλους, κι ὁ πονηρὸς, δὲν θὰ σταματήσει νὰ διδάσκει (το ψεύδος του, την πλάνη του.)

Καὶ τὸ “Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε” εἶναι γιὰ τὸν βίο καὶ ὄχι γιὰ τὴν πίστη!»

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ὁμιλία εἰς τήν πρός Ἑβραίους 34, 1, PG 63, 231.232.

 ______________________________________________________
 Πηγή: hristospanagia.gr

Σχόλιο Π. Κοινωνίας: Θα αναρωτηθεί κάνεις, πότε ο λόγος του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, για την κρίση, μπορεί να έχει εφαρμογή. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αποκλίσεων περί πίστεως (καλύτερα βέβαια να μην υπήρχαν), ας δούμε ενα παράδειγμα:

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΟΥΣΣΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ (Σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αμερικής) ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΟΥΝΙΤΕΣ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΕ ΟΥΝΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΤΗΝ 26-10-2015 (Απομαγνητοφωνημένο κείμενο)

“Σήμερα ἔγινε μεγάλη χαρὰ στὸν οὐρανό, καὶ οἱ Ἄγγελοι ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν μὲ τὰ φτερά τους, πετώντας πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας! Γιατὶ ἀκόμη μία φορὰ ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία, τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαῖος, ἔστειλε στὰ παιδιά του τὰ ἀγαπημένα, σὲ σᾶς ὅλους, ἕνα Ἱεράρχη τῆς Κωνσταντινούπολης.

(Δὲν ἀκούγεται ευκρινώς) …οὐρανὸ χρησιμοποιοῦμε δύο Πατέρες μας, στὸν πάπα Φραγκίσκο καὶ στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὁ Θεὸς νὰ τοὺς δίδει ὑγεία, νὰ τοὺς δίδει χρόνια πολλά, γιὰ νὰ μᾶς καθοδηγοῦν, ὅλους μας, στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀγάπης! Τὴν χαρά μας αὐτὴ τὴν ὀφείλομε καὶ στὴν ἀδελφικὴ πρόσκληση τοῦ θεοφιλεστάτου ἀδελφοῦ, τοῦ ἀγαπημένου (σ.σ. Οὐνίτη) Ἐπισκόπου Μύρων κ. Δονάτου, ὁ ὁποῖος ποιμαίνει αὐτὴν τὴν ἐπαρχία σὰν ἄγγελος Κυρίου»

Με έκπληξη διαβάζουμε το εξείς: ''...στὸν πάπα Φραγκίσκο καὶ στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὁ Θεὸς νὰ τοὺς δίδει ὑγεία, νὰ τοὺς δίδει χρόνια πολλά, γιὰ νὰ μᾶς καθοδηγοῦν, ὅλους μας, στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀγάπης.''

O παπισμός είναι αίρεση καταδικασμένη. Δεν μπορεί να αναφέρετε μαζί με το όνομα του Ορθόδοξου πατριάρχη, και αυτό του πάπα, ως οδηγός ''στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀγάπης.''

Εδω μπορεί να ''κρίνει'' κανείς την εσφαλμένη απόκλιση περί πίστεως ενός Μητροπολίτη, να προβληματιστεί για την παρουσία του σε ουνίτικο ναο, να διαμαρτυρηθεί, και να ελέγξει, δεν αποτελεί κρίση περί βίου, αλλά ομολογία και υπεράσπιση της  Ορθόδοξης Αλήθειας, της μόνης που οδηγεί στήν σωτηρία. 

Αν σε κάποιον τώρα δεν αρκούν τα λόγια, τότε ίσως μια πράξη,

 να του μεταφέρει καλύτερα το νόημα και το πρόβλημα...

Δείτε και σχετικά: 

Δέν μπορεῖς νά εἴπης εἰς τούς Παπικούς, ὅτι ἔχουν Χάριν καί Μυστήρια. 

~ Ἅγιος Πορφύριος

«Τα τέσσερα στάδια που μας περνάει ο διάβολος» ~ π. Πέτρος Χίρς

Ο Αη-Λαός ~ Ο Ορθόδοξος λαός ως θεματοφύλακας της Πίστεως

"Περί ἀποκλίσεως Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, ἀπό τό Ὀρθόδοξο ἦθος"

 Πρωτ. Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδη