Ἡ διάσπαση τοῦ νοῦ ~ Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

«ΠEIΡΑΣΜΟΙ» Ἀπό τό βιβλίο 

«ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ἡ διάσπαση τοῦ νοῦ

«Εἶναι πολύ ἐπικίνδυνη ἡ διάσπασις τῶν λογισμῶν καί χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ὁ ἐχθρός θέλει νά σᾶς παγιδεύση σέ καμιά σπηλιά καί ἐκεῖ νά σᾶς ἐξολοθρεύση.

Οἱ λογισμοί ἀρχίζουν νά σκορπίζωνται μέ τήν χαλάρωσι τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ψυχρότητα τῆς καρδιᾶς. Πολλά εἶναι τά αἴτια αὐτῆς τῆς καταστάσεως. Ξεχωρίζουν ὅμως ἡ αὐτάρκεια καί ἡ ἔπαρσις. Σέ σᾶς δυστυχῶς καί τά δύο ὑπάρχουν. 

Προφυλαχθῆτε λοιπόν καί ἀγωνισθῆτε νά ἐπαναφέρετε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί νά ξαναθερμάνετε τόν θεῖο ζῆλο. Διαφορετικά θ᾿ ἀναπτυχθῆ ἡ διάσπασις τῶν λογισμῶν.

Ὁ διεσπασμένος μοιάζει μέ τό σπίτι πού ἔχει ἀνοιχτά τά παράθυρα καί πού ἀπουσιάζει ὁ νοικοκύρης. Ὅποιος θέλει, πετάει μέσα πέτρες καί σκουπίδια. Ἔτσι ὅταν ἐπιστρέψη κάποτε ὁ νοικοκύρης, θά ἐκπλαγῆ μέ τήν ἐλεεινή κατάστασι πού θά ἀντικρύση. Θά εἶναι ἀδύνατον νά κατοικήση, ἄν δέν προηγηθῆ ἡ καθαριότητα.

Κατά παρόμοιο τρόπο, ὅταν μετά τήν διάσπασι ἐπιστρέφη ἡ ψυχή στόν ἑαυτό της βρίσκει τόση ἀκαθαρσία ἀπό ποικίλους λογισμούς πού τά χάνει... 

Καί μακάρι ν᾿ ἀνάψη ζῆλος γιά τήν κάθαρσι. Διαφορετικά εἶναι δυνατόν νά παραμένη ἄπρακτη. Αὐτό θά εἶναι ἡ μεγάλη συμφορά. 

Ὁ Κύριος νά μᾶς σώζη καί νά μᾶς ἐλεῆ.

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

«ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Μέσα στα ξύλα υπάρχει φωτιά, μα είναι κρυμμένη! ~ Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Μέσα στα ξύλα υπάρχει φωτιά, μα είναι κρυμμένη!

~ Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Το άγιο Βάπτισμα μας δίνει κάτι, που τίποτ’ άλλο πάνω στη γη δεν μπορεί να μας δώσει: Ενώνει και συνδέει τη φύση μας με τη θεία χάρη. 

Έτσι, ο άνθρωπος βγαίνει από την κολυμβήθρα όπως ένα αντικείμενο από το εργαστήριο. Πάρε, για παράδειγμα, μια χάλκινη καμπάνα, στην οποία έχει προστεθεί και ασήμι. Μια όμοια χάλκινη καμπάνα χωρίς ασήμι δεν διαφέρει εξωτερικά από την προηγούμενη, αλλά η σύνθεσή της είναι διαφορετική, ο ήχος της διαφορετικός, η ποιότητά της διαφορετική, η αξία της διαφορετική. 

Όμοια διαφέρουν και δύο άνθρωποι, από τους οποίους ο ένας είναι βαπτισμένος και ο άλλος αβάπτιστος. Στην περίπτωση αυτή η διαφορά τους είναι ότι ο πρώτος έχει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ενώ ο δεύτερος δεν την έχει. 

Η χάρη του Αγίου Πνεύματος συμπράττει με το βάπτισμα, αφού ο άνθρωπος βαπτίζεται τόσο με το νερό όσο και με το Άγιο Πνεύμα. Βαπτισμένος και αβάπτιστος είναι φαινομενικά ίδιοι.

Στην πραγματικότητα, όμως, ως προς τη σύνθεσή τους είναι εντελώς διαφορετικοί....

Κατά το άγιο Βάπτισμα ένα νέο στοιχείο, στοιχείο υπερφυσικό, προστίθεται στη σύνθεσή μας. Και αφότου προστεθεί, παραμένει κρυμμένο και ενεργεί μυστικά στη φύση μας. Βαπτιζόμαστε νήπια ή και βρέφη. Μολονότι αγνοούμε τι συμβαίνει μέσα μας, η χάρη ενώνεται μαζί μας και αρχίζει να ενεργεί στην ύπαρξή μας κατά την άπειρη αγαθότητα του Θεού και κατά την πίστη των γονιών και των αναδόχων μας. 

Μεγαλώνοντας, δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι σ’ εμάς είναι από τη φύση και τι από τη χάρη, η οποία, από την ώρα ακριβώς του βαπτίσματος, βρίσκεται και ενεργεί μέσα μας με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. 

Στα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού, όταν οι άνθρωποι βαπτίζονταν σε μεγάλη ηλικία, η ενέργεια της χάριτος στους νεοφώτιστους ήταν άμεσα αισθητή από τους ίδιους και αντιληπτή από τους άλλους. 

Ιδιαίτερα εντυπωσιακές ήταν οι αλλαγές στα ήθη και το βίο των νέων χριστιανών.

Ένας οργίλος άνθρωπος, λ.χ., γινόταν πράος, ένας υπερήφανος ταπεινός, ένας φιλάργυρος γενναιόδωρος, ένας ακόλαστος αγνός κ.ο.κ.

Κάτι τέτοιο έγινε, αναμφίβολα, και μ’ εμάς στη κολυμβήθρα του αγίου βαπτίσματος. Μεγαλώνοντας, όμως, και συνειδητοποιώντας τα χαρίσματα μας -όποια και όσα έχει ο καθένας μας-, περηφανευόμαστε και ξιπαζόμαστε, γιατί τα αποδίδουμε στον εαυτό μας. Κά8ε χάρισμά μας, ωστόσο, πρέπει να το αποδίδουμε στη χάρη του Θεού, που αναδημιουργεί ό,τι φυσικό έχουμε μέσα μας, αλλά και μας δίνει πολλά νέα δώρα.

Η χάρη ενεργεί μυστικά στον άνθρωπο από τη νηπιακή ηλικία, αμέσως μετά το βάπτισμα. 

Ανανεώνεται με τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων του σώματος και του αίματος του Χριστού. 

Το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε, και πρώτιστα η οικο¬γένειά μας, αν έχει πίστη και ευσέβεια, αφήνει ελεύθερη τη χάρη να ενεργήσει σ’ εμάς μέσω της χριστιανικής ανατροφής. Έτσι περνάμε την παιδική και εφηβική ηλικία σε συνθήκες εντελώς ανόμοιες μ’ εκείνες των αβάπτιστων. Δεν σου δίνει ευχαρίστηση η ιδέα ότι είσαι πολύ ευνοημένη από τη θεία πρόνοια; Δόξασε γι’ αυτό τον Κύριο.

Η χάρη ενεργεί μυστικά, αλλά συχνά εκδηλώνεται ανοιχτά σε ιερά έργα. 

Όσο πιο πολύ ασκείσαι, όσο πιο πολύ τρίβεσαι, όπως λέμε, στη χριστιανική ζωή, τόσο πιο έντονα θα δοκιμάζεις την ενέργεια της χάριτος. 

Μέσα στα ξύλα υπάρχει φωτιά, μα είναι κρυμμένη- τρίψε δύο ξύλα, και θα δεις να εμφανίζονται πρώτα καπνός κι έπειτα φλόγα.

Στο κεχριμπάρι και στο ισπανικό κερί υπάρχει ηλεκτρισμός, μα δεν φαίνεται· τρίψε ένα κομμάτι, και θα το δεις να σπιθοβολάει και να έλκει μικρά σωματίδια. 

Ο τηλέγραφος είναι σιωπηλός, αλλά με την τριβή η συσκευή του παράγει ηλεκτρισμό και τον ενεργοποιεί.

«Τρίψε», λοιπόν, κι εσύ τη ψυχή σου, θέρμανε την με τη χριστιανική ζωή, για να εκδηλωθεί μέσα σου η ζωντανή ενέργεια της θείας χάριτος. 

Μόνο, μη λυπάσαι τον εαυτό σου...

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής», εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου)

___________________________________________________ 

Πηγή: fdathanasiou.wordpress.com

Πρακτική άσκηση ορθής οικονομίας

(Πρακτική άσκηση ορθής οικονομίας)...οἱ περισσότεροι χωρικοί περίμεναν ξημερώματα τόν παπᾶ νά ψάλει τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! καί μετά ἒτρωγαν-ἀπονήστευαν...

~ π. Ανάστασιος Γκοτσόπουλος

*Ἀξίζει ὅμως νὰ ἀναφέρω μία πρακτικὴ ἄσκησης ὀρθῆς οἰκονομίας, ἐνδεικτικὴ λειτουργικοῦ καὶ κανονικοῦ ἤθους:

Ὅταν τὸ 1967 νέος κληρικὸς ὁ ἀείμνηστος πατέρας μου π. Κωνσταντῖνος Γκοτσόπουλος, διορίστηκε Ἐφημέριος στὸ χωριὸ Σανταμέριο Ἀχαΐας ἐξυπηρετοῦσε ἄλλα δύο χωριὰ καὶ τὴν ἱστορικὴ Ἱ. Μ. Μαρίτσης. Τὸ πρῶτο Πάσχα τῆς ἱερωσύνης του ξεκίνησε ἀπὸ νωρὶς τὸ μεσημέρι (διότι οἱ μετακινήσεις γίνονταν μὲ τὰ ζῶα…) τὶς Τελετὲς τῆς Ἀναστάσεως καὶ κατέληξε στὸ χωριὸ τὰ μεσάνυκτα γιὰ νὰ ψάλλει τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! καὶ νὰ τελέσει τὴ Θ. Λειτουργία.

Ὅταν ἀργότερα τὸ εἶπε στὸν πνευματικὸ του ἀείμνηστο π. Θεοφάνη Τερζή -ἐκ τῶν στενῶν μαθητῶν τοῦ πιστοῦ τηρητοῦ τῶν ἱερῶν κανόνων Ἁγίου Γέροντος π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου- αὐτὸς τὸν ἐπέπληξε λέγοντας του ὅτι αὐτὸ δὲν ἐπιτρέπεται.

Ἔτσι, τὶς ἑπόμενες χρονιὲς καθ’ ὑπόδειξη τοῦ π. Θεοφάνους τελοῦσε στὸ κεντρικὸ χωριὸ κανονικὰ τὰ μεσάνυκτα τὴν Τελετὴ τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὴ Θ. Λειτουργία, ἔπαιρνε μαζὶ τοῦ Θ. Κοινωνία γιὰ τὰ ἄλλα χωριὰ ὅπου ἔψαλε μόνο τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!, κοινωνοῦσε τοὺς πιστοὺς καὶ κατέληγε στὴν Ι. Μ. Μαρίτσης ὅπου κοινωνοῦσε τὶς μοναχές, κατέλυε τὸ Ἃγ. Ποτήριο καὶ παρεκάθητο σὲ μοναστικὴ πασχαλινὴ τράπεζα, μεσημεριανὴ πλέον! 

Στὴν οἰκογένεια ἔφτανε νωρὶς τὸ ἀπόγευμα… Τὸ ἐντυπωσιακὸ ἦταν ὅτι οἱ περισσότεροι χωρικοὶ περίμεναν ξημερώματα τὸν παπᾶ νὰ ψάλει τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! καὶ μετὰ ἒτρωγαν-ἀπονήστευαν γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὸν Ἃγ. Διονύσιο Ἀλεξανδρείας: «τοὺς δὲ ἐφυστερίζοντας καὶ διαρκοῦντας ἐπὶ πλεῖστον καί… ἐγκαρτερούντας… ὡς γενναίους καὶ φιλοπόνους ἀποδεχόμεθα»

Απόσπασμα απο εδω

Η μυστική ενέργεια Τoυ Αγίου Πνεύματος

 

''Το Άγιο Πνεύμα ενεργεί μυστικά πάνω στο πνεύμα μας και το ενεργοποιεί''

O Κύριος υμών Ιησούς Χριστός μας υποσχέθηκε:

«Εγώ θα είμαι μαζί σας παντοτινά, ως τη συντέλεια του κόσμου» (Ματθ, 28:20). Και λέγοντας ότι θα είναι μαζί μας, δεν εννοεί εξωτερικά, γύρω μας ή δίπλα μας, αλλά εσωτερικά, μέσα μας.

«Όποιος μ’ αγαπάει, θα τηρήσει το λόγο μου. Και τότε ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του» (Ιω. 14:23).

Η ανακαινιστική ενέργεια του Τριαδικού Θεού στη ψυχή μας δεν είναι παρά η κοινωνία του με το πνεύμα μας... Δεν πρόκειται για κοινωνία στη ψυχή μας ενός μόνο θείου προσώπου, αλλά και των τριών προσώπων της αδιαίρετης Αγίας Τριάδος με το πνεύμα μας.

Όταν λέμε πως ο Υιός του Θεού έκανε ή κάνει κάτι και το Άγιο Πνεύμα έκανε ή κάνει κάτι άλλο, δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι η ανακαινιστική ενέργειά τους στη ψυχή μας είναι διαχωρισμένη...

Τα μαθηματικά της αγάπης του Θεού... ~ π. Κων/νος Στρατηγόπουλος

Τα μαθηματικά της αγάπης του Θεού

(Έξοδος...)

Ποιος έχει ακούσει την ιστορία εκείνων που νομίζουμε πως είναι ζευγάρι, όταν στα συναξάρια της ημέρας της γιορτής τους (+ 10 Ιουνίου) ακούμε «μνήμη των Οσίων Θεοφάνους και Πανσέμνης»; 

Όλοι πιστεύουμε πως είναι ένα αγιασμένο ζευγάρι το οποίο ασκήθηκε θεοφιλώς μέσα στο γάμο κι αγίασε. Ακούστε το παράξενο της ιστορίας τους.

Ο Άγιος Θεοφάνης ζούσε στην Αντιόχεια. Προήλθε από γονείς ειδωλολάτρες. Παντρεύτηκε σε ηλικία 15 χρόνων. Και τρία χρόνια αργότερα η γυναίκα του εκοιμήθη. Άλλη ήταν η γυναίκα του. Όχι η Πανσέμνη. Τότε έλαβε το βάπτισμα και εγκλείστηκε σε ένα μικρό κελάκι, όχι μακριά από την Αντιόχεια. Για να εργαστεί προς σωτηρία της ψυχής του...

Έμαθε ότι εκεί κοντά στην Αντιόχεια, η οποία ήταν μεγάλη και περίφημη πόλη αλλά και πολύ αμαρτωλή ταυτόχρονα, ζούσε μια πόρνη που λεγόταν Πανσέμνη κι έκανε πολλά πράγματα για να απολεστούν οι ψυχές των ανθρώπων λόγω του αμαρτωλού επαγγέλματός της, προσευχήθηκε πολύ στο Θεό. Και του ήρθε ένας φωτισμός...

Άφησε το ερημητήριο του και κατέβηκε στο σπίτι του πατέρα του και του ζήτησε, αυτός ο ασκητής ο μοναχός, δέκα λίτρες χρυσού για να παντρευτεί. Έβγαλε τον τρίχινο χιτώνα του, φόρεσε λαμπρά ενδύματα και πήγε στο σπίτι της Πανσέμνης της πόρνης. Αφού έφαγε και ήπιε, τη ρώτησε πόσο καιρό είναι σε αυτό το άθλιο επάγγελμα...

Δώδεκα χρόνια, του είπε. Όμως από όλους τους εραστές μου εσύ είσαι ο ομορφότερος, του είπε εκείνη...

Και τότε είπε ο Θεοφάνης, «αφού είμαι όμορφος, θέλεις να με παντρευτείς»; Και της είπε μάλιστα, «να, πάρε και χρυσάφι σαν προίκα σου». Εκείνη δέχτηκε. Και της είπε : «πάμε να κάνουμε τις ετοιμασίες του γάμου».

Πήγε λοιπόν εκεί που ήταν το κελί του κι απέναντι έκτισε ένα άλλο κελί κοντά στο δικό του. 

Και επέστρεψε για να επιτελέσει την υπόσχεσή του, το γάμο με την Πανσέμνη. Βέβαια της είπε: «επειδή είμαι χριστιανός, σε παρακαλώ πρέπει να γίνεις χριστιανή για να παντρευτούμε». 

Εκείνη δίστασε στην αρχή, αλλά το δέχτηκε. Δεν είχε να χάσει και τίποτε. Ωραίος άντρας, νέος και πολλά χρήματα. 

Κι άρχισε η κατήχηση. Κατά την περίοδο της κατηχήσεως άκουσε η Πανσέμνη για την μέλλουσα κρίση. Και ότι όλες μας οι αμαρτίες μας θα κριθούν από το Θεό. Κι ανάλογα θα κριθούμε για τη σωτηρία μας...

Και περιήλθε σε σωτήρια συντριβή. Βαπτίστηκε, ελευθέρωσε τους δούλους της, μοίρασε όλη την περιουσία που απέκτησε με τις αμαρτίες της, και αποσύρθηκε στο κελί που ετοίμασε γι’ αυτήν ο Θεοφάνης. 

Και οι δυο ασκήθηκαν θεοφιλώς.

Πράγματι ανεξιχνίαστες οι βουλές του Θεού. 

Το ανέλπιστο. Καμιά φορά αφήνουμε το Θεό να λειτουργήσει πάνω στη ζωή μας το ανέλπιστο; Ήταν τολμηρό αυτό που έκανε ο Θεοφάνης. 

Αλλά για το Θεό τα τολμηρά είναι σωτήρια. 

Μήπως κάποια φορά το μυαλό μας είναι τόσο στατικό και τόσο κλεισμένο, ακόμη – να τολμήσω να το πω – και σε χριστιανικές συμβατικότητες, και δεν αντέχουμε αυτό το ξεπέρασμα; Αυτή την έξοδο;

''Τα μαθηματικά της αγάπης του Θεού...''

π. Κων/νος Στρατηγόπουλος

Τα καθάρματα Του Χριστού, οι τελευταίοι των Αποστόλων.

''Όταν ο Θεός βλέπει ταραξίες για Αγίους...''

Τα καθάρματα Του Χριστού, οι τελευταίοι των Αποστόλων.

Ο κοσμικός νούς συνθλίβεται... στήν ανάγνωση και μόνο της φράσης, πως ο Θεός δύναται αυτόν που εσυ θεωρείς, κακούργο, κακοποιό στοιχείο, ''τρομοκράτη'' και φονιά ακόμη, Εκείνος να τον δικαιώνει αγανακτείς! 

Μα πως είναι δυνατόν; Σκέφτεσαι.. οχι-οχι, κάποιο λάθος θα έχει γίνει...

Τα πράγματα βέβαια, είναι πάντα πιό απλά, απο οτι το κοσμικό φρόνημα μπορεί να φανταστεί. Κάθε γεγονός χρήζει πολλών και διαφορετικών ερμηνειών, μα δεν είναι συνήθως και οι σωστές...

Διότι ακριβώς αυτό συμβαίνει, ο κοσμικός νούς φαντάζεται, ύστερα υιοθετεί αυτήν ακριβώς την φαντασία του, και την κάνει γνώμη, άποψη... 

Και εδω είναι η αποκάλυψη... ο φωτισμένος νούς δεν φαντάζεται, αλλά εξετάζει την οπτική του Θεού, τρέχει αμέσως στούς Αγίους να λάβει βοήθεια και εξήγηση στα γεγονότα...

''Όταν ένας αποφασίσει να κάνει πνευματική ζωή, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να πάρει διαζύγιο από την λογική, εάν θέλει να προκόψει. Λογική και πνευματική ζωή, είναι δυο καταστάσεις εντελώς αντίθετες...'' ~ Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

Μα τι συμβαίνει επιτέλους; Δηλαδή η εκτίμηση που μπορεί να κάνω σε ενα θέμα, που βάση νόμου είναι παράνομο και αξιόποινο, γίνεται ταυτόχρονα να είναι θεάρεστο; 

Κύριε ελέησον τι μυστήριο είναι τούτο αναφωνείς, αμφιβάλεις και απορείς....

{Η Ἐκκλησία δέν δεσμεύεται ἀπό κανέναν στό νά λέγη τήν ἀλήθεια, οὔτε καί ἀπό τόν νόμο. Οἱ ἅγιοι διά μέσου τῶν αἰώνων ὁμολογοῦσαν τήν ἀλήθεια, κήρυτταν τήν μετάνοια, παρουσίαζαν τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ... 

Κατά τήν διάρκεια τῆς εἰδωλολατρικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες, καί οἱ Μάρτυρες, θυσία­σαν τήν ζωή τους γιατί δέν ἤθελαν νά ἐφαρμόσουν τούς νόμους τοῦ Κράτους, πού εἶναι ἀντίθετοι μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ...} ~ Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος

Και ο Ιερός Χρυσόστομος μας εξηγεί: ''O Θεός δεν μας κρίνει απο τα αποτελέσμα των ενεργειών μας, αλλά απο την πρόθεσή μας...''

Δύναται ο παραβάτης του κοσμικού νόμου δηλαδή, αν έχει πρόθεση όντως, αν κινείται απο ιερή αγανάκτηση με σκοπό να υπερασπιστεί την Αλήθεια της πίστεως, Του Χριστού...

ενω στα μάτια των ''ηθικών και καλών ανθρώπων'' κάθε εποχής, μοιάζει άξιος ποινής...

Να είναι αρεστός στόν Θεό, και μερικές φορές και Άγιος...

Η κοσμική μας κρίση εδω καταρρέει κυριολεκτικά... 

Στα μάτια του Θεού η κατάσταση αλλάζει δραματικά...

 ( Ένας ''ταραξίας'' εμποδίζει την εφαρμογή του νόμου.

Το όνομα αυτού Άγιος Νικόλαος)

{Το Συναξάριον της 9ης Αυγούστου, μνημονεύει την εορτή των Αγίων Δέκα Μαρτύρων, οι οποίοι υπέστησαν Μαρτύριον χάριν της Εικόνος του Σωτήρος Χριστού της τοποθετημένης στην Χαλκή Πύλη της Κωνσταντινουπόλεως.

Οι εννέα πρώτοι από τους δέκα αυτούς Αγίους, Ιουλιανόν, Μαρκιανόν, Ιωάννην, Ιάκωβον, Αλέξιον, Δημήτριον, Φώτιον, Πέτρον, Λεόντιον και Μαρίαν την Πατρικίαν, έλαβαν μέρος στην αντίστασι που το πλήθος εκδήλωσε εναντίον του Στρατού, όταν ένας αξιωματικός (σπαθάριος) προσπάθησε να κατεβάσει την ιερά Εικόνα του Χριστού από την Χαλκή Πύλη, επί Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου το έτος 730 μ.Χ. μετά την υπογραφή εικονομαχικού διατάγματος. 

Μετά από οκτώ μήνες φυλάκιση και φρικτές βασάνους οι Άγιοι εκτελέστηκαν χάριν της Ορθοδοξίας μαζί με την αγία Μαρία την Πατρικία...} (πηγή εδω)

Και τι να πει κανείς αλήθεια για τον Φινεές; 

Μας λέγει για αυτόν, ο άγιος γέροντας Παϊσιος...

{Ο Φινεές, ο εγγονός του αρχιερέα Ααρών, δύο φόνους έκανε και ο Θεός έδωσε εντολή από την γενιά του να βγαίνουν οι ιερείς του Ισραήλ! 

Όταν είδε τον Ισραηλίτη Ζαμβρί να αμαρτάνη με την Μαδιανίτιδα Χασβί μπροστά στον Μωυσή και σε όλους τους Ισραηλίτες, δεν κρατήθηκε∙ σηκώθηκε από την συναγωγή και τους φόνευσε, και έτσι σταμάτησε η οργή του Θεού. Αν δεν τους σκότωνε και τους δύο, θα έπεφτε οργή του Θεού σε όλον τον λαό του Ισραήλ. Φοβερό! 

Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο: «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις», ασπάζομαι πολλές φορές το όνομά του. Αλλά και ο Χριστός, όταν είδε να πουλούν μέσα στον περίβολο του Ναού βόδια, πρόβατα, περιστέρια, και τους κερματιστές να ανταλλάσσουν χρήματα, πήρε το φραγγέλιο και τους έδιωξε...} Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου «Πνευματική αφύπνιση», Λόγοι Β'. 

(Αλήθεια πως θα νιώθατε αν ήσασταν μπροστά στόν φόνο;)

Αναμφίβολα οι τελευταίοι των Αποστόλων επι γής, 

στούς έσχατους καιρούς θα ονομαστούν ''καθάρματα''.

Όπως ο θείος Απόστολος Παύλος περιγράφει κάπου μέσα στο Ευαγγέλιο, πως έτσι τούς ονόμαζαν και εκείνους, καθάρματα και παραβάτες του νόμου, και για αυτήν ακριβώς την αγάπη Του Χριστού, υπέστησαν, διώξεις, φυλακίσεις, φρικτά βασανιστήρια, μέχρι του τελικού τούς μαρτυρίου...

Εκείνοι που θα καταφωτιστούν απο την χάρις του Αγίου Πνεύματος, που θα φτάσουν στήν Πεντηκοστή και τον δοξασμό, που θα γευτούν την ένωση με τον Θεό, δεν θα αντέξουν την αντίχριστη ''Νεα τάξη'', (περί νέας τάξης εδω)  θα υψώσουν την φωνή τούς ενάντια στίς εξουσίες του κόσμου τούτου που θέλουν υπόδουλους τούς λάους, μέσα στο σκότος της αθεΐας με νόμους ενάντια του Θεού... 

Θα είναι οι μελλοντικοί παραβάτες, θα βαδίσουν ενάντια σε κάθε κοσμική εξουσία, και θα υβρίζονται απο τούς ''καθαρούς'' και νομοταγείς πολίτες...

Θα είναι η ωρα, που ο Προφητικός λόγος των Πατέρων της Εκκλησίας

θα λάβει την πλήρη επιβεβαίωση του. (αν δεν την έχει ηδη λάβει...)

{Οι εχθροί του αντιχρίστου θα θεωρηθούν ταραξίες, εχθροί της κοινωνίας και της τάξης... θα υποστούν ανοιχτές και συγκεκαλυμμένες διώξεις, και θα υποβληθούν σε σκληρές τιμωρίες και ποινές. 

Τα πονηρά πνεύματα σκορπισμένα στην οικουμένη, θα προκαλούν στους ανθρώπους μια γενικά εξαίρετη γνώμη για τον αντίχριστο, ένα γενικό ενθουσιασμό, μια ακαταδάμαστη στροφή σ’ αυτόν...}

Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος "περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου" (Ἀσκητικά). - Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Επισκόπου Σταυρουπόλεως, (Θαύματα και Σημεία)

Άραγε πως θα φανούν στα μάτια της κοινής γνώμης, οι αυριανοί παραβάτες, όσοι αυτομάτως τεθούν ''εκτός'' συστήματος, όσοι αρνηθούν να παραλάβουν την ταυτότητα-κάρτα του πολίτη, και όσοι αργότερα τήν εμφύτευση του μικρό-τσίπ στο σώμα... 

Όσοι φερθούν ως ανυπάκουοι να εφαρμόσουν ποικίλους νόμους μίας δόλιας νέας εποχής, που κάνει ηδη αισθητή την παρουσία της, και τρίζει τα μοχθηρά δόντια της σε διάφορα επίπεδα...

Διδάσκουν και την ανυπακοή οι Πατέρες της Εκκλησίας...

''Το πως σας βλέπουν οί άλλοι να μην το λογαριάζετε. Μόνο του Θεού η κρίση εχει βαρύτητα, ως αλάθητη. Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά-καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον...'' ~ Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ίσως είναι  καλύτερα να μην κρίνουμε τελικά τις πράξεις αυτών των ανθρώπων, που έχουν το σθένος να υψώνουν την φωνής τούς, να αντιστέκονται ενάντια σε κάθε μορφή παράβασης του νόμου του Θεού... 

Καλύτερα στίς κρίσεις μας να βάζουμε ενα ερωτηματικό...

πιθανόν η λογική μας δεν μπορεί να εννοήσει τι ακριβώς συμβαίνει...

    

Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία

Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο.

Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο. 

~ Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Θυμάσε πιστεύω, ότι ο χριστιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αφού διαμορφώνεται τόσο από τη φύση όσο και από τη χάρη. 

 

Πρέπει να διευκρινίσω, όμως, ότι από τους χριστιανούς δεν σώζονται όλοι.

Σώζονται, μπαίνουν δηλαδή στην αιώνια βασιλεία του Θεού, μόνο εκείνοι στους οποίους ενοικεί η χάρη, διαποτίζοντάς τους ολοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θα έλεγα, σύνολη τη φύση τους.

Πρόσεξε τι λέει ο Κύριος!

Λέει πως «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε μ’ ένα σακί αλεύρι, ώσπου ζυμώθηκε όλο» ( Ματθ. 13:33 ). 

Το ζυμάρι δεν φουσκώνει αμέσως μόλις ανακατωθεί με το προζύμι. Φουσκώνει στην ώρα του , αφού πρώτα το προζύμι διεισδύσει και απλωθεί σιγά-σιγά μέσα του. Το ψωμί που γίνεται έτσι, είναι ανάλαφρο, ευωδιαστό, νόστιμο. 

Το ίδιο συμβαίνει και με τη χάρη. Όταν ενώνεται με τη φύση μας, στο άγιο Βάπτισμα, δεν τη διαποτίζει αμέσως. Απλώνεται σιγά-σιγά....

Κι όταν η χάρη απλωθεί παντού, όταν σύνολη η φύση μας χαριτωθεί, τότε, όλα όσα κάνουμε, παίρνουν έναν άλλο χαρακτήρα. Τότε οι ενέργειές μας, μολονότι φαινομενικά είναι οι ίδιες με άλλες όμοιες οποιουδήποτε ανθρώπου, αποκτούν ένα ιδιαίτερο άρωμα, μιαν ιδιαίτερη γεύση, έναν ιδιαίτερο ήχο.

Ο Θεός δέχεται μόνο αυτές τις ενέργειες, που Του είναι εξαιρετικά ευάρεστες...

Θα κάνω άλλη μια παρομοίωση, για να εξηγήσω το πώς η χάρη, όταν της δίνονται περιθώρια να ενεργήσει, αφού διαποτίσει σύνολη τη φύση μας, γίνεται και εξωτερικά ορατή σε όλους όσοι είναι ικανοί να τη δουν. Η χάρη, λοιπόν, μοιάζει με τη φωτιά, που διεισδύει στο σίδερο. Δεν είναι μόνο μέσα στο σίδερο, μα και στο εξωτερικό του. Την πύρινη δύναμή της τη βλέπει ο καθένας.

Έτσι συμβαίνει και με τη χάρη, όταν εισχωρήσει στη φύση μας. Γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή μ’ έναν θεοχαρίτωτο άνθρωπο, αισθάνονται ότι αυτός έχει μιαν ασυνήθιστη δύναμη, που εκδηλώνεται ποικιλότροπα. Όταν αρχίζει να μιλάει για οτιδήποτε πνευματικό, λάμπει σαν τον μεσημεριάτικο ήλιο, και τα λόγια του πηγαίνουν κατευθείαν στην ψυχή του ακροατή, διαμορφώνοντας μέσα του με αυθεντία ανάλογα συναισθήματα και διαθέσεις. Μα κι όταν ακόμα δεν μιλάει, εκπέμπει μια θερμότητα, που επηρεάζει τα πάντα γύρω του, και μια παράξενη δύναμη, που επενεργεί στις ψυχές και τους εμπνέει προθυμία για πνευματικό αγώνα. 

Παίρνουμε τη χάρη του Θεού στη νηπιακή μας ηλικία με το άγιο Βάπτισμα. Από την ώρα εκείνη η χάρη αρχίζει να ενεργεί μέσα μας, με την προοπτική και την ελπίδα ότι, μετά την ενηλικίωση και ωρίμανσή μας, θα αναλάβουμε αυτοθέλητα και πρόθυμα τον αγώνα για τη σωτηρία μας. 

Όταν οι γονείς είναι ευσεβείς και ανατρέφουν τα παιδιά τους, όπως λέει ο απόστολος, «δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» (Εφ. 6:4), τότε η θεία χάρη γεννάει την ειρήνη στις παιδικές ψυχές .

Έτσι τα παιδιά γίνονται ευγενικά, ταπεινά, υπάκουα, καλότροπα, θεοφοβούμενα. Παραδείγματα μπορεί να δει κανείς παντού. 

Θα έλεγα πως κι εσύ είσαι ένα τέτοιο παιδί , αν δεν φοβόμουνα ότι θα το έπαιρνες επάνω σου, μολονότι κανένα χάρισμά σου δεν οφείλεται σε δικές σου προσπάθειες. 

Υπάρχουν στην ψυχή σου πολλά καλά στοιχεία, αλλά τα έχεις πάρει από άλλους˙ 

είναι δώρα είτε του Θεού είτε των ανθρώπων, και συγκεκριμένα των γονιών σου, που σου τα κληροδότησαν ή σου τα έδωσαν με την ανατροφή.

Μπροστά σου βρίσκεται τώρα ένα καθήκον: Ν’ αγαπήσεις όλα αυτά τα καλά στοιχεία, να τα κλείσεις στην καρδιά σου, κι έπειτα να τα αυξήσεις και να τα πολλαπλασιάσεις. Είναι αλήθεια ότι πατάς σε γερά θεμέλια και ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο. Τίποτα, όμως, απ’ όσα έχεις δεν είναι καρπός της ελεύθερης βουλήσεώς σου και αποτέλεσμα υπεύθυνων αποφάσεών σου. 

Και αν δεν αρχίσεις τώρα να καταβάλλεις τις δικές σου προσπάθειες για τη σταθεροποίηση των καλών στοιχείων της ψυχής σου, θα τα χάσεις όλα με τις πρώτες δυσάρεστες περιστάσεις. Ναι, θα σε εγκαταλείψουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια γλυκειά – ή μήπως πικρή; – ανάμνηση.  

Θυμάσαι τι ένιωσες , όταν βυθίστηκες στη δίνη της κοσμικής ζωής; Πώς ταλαιπωρήθηκες τότε; Πώς η λύπη πλημμύρισε την καρδιά σου; Ότι καλό έχεις μέσα σου, το πήρες από τη χάρη του Θεού και από την οικογένειά σου. Γιατί, λοιπόν, οι εμπειρίες σου από την κοσμική ζωή σε στενοχώρησαν; Επειδή άφησες τον εαυτό σου να νιώσει κάποια συμπάθεια για τη ζωή αυτή. Μολονότι δεν το ομολόγησες, είναι αυταπόδεικτο από τη λύπη που σε ταλαιπώρησε αργότερα. Αν δεν υπήρχε συμπάθεια, δεν θα υπήρχε και ταλαιπωρία. Σου έγραψα ότι, αν κάποια αδήριτη ανάγκη σε ρίξει ξανά στην ίδια δίνη, μην αφήσεις την καρδιά σου να προσκολληθεί σε κάτι απ’ όσα βλέπεις ή ακούς εκεί. 

Αν η καρδιά σου δεν προσκολληθεί σε τίποτα, δεν θα ξαναδοκιμάσεις λύπη. Δεν ξέρω αν τώρα βρίσκεσαι πάλι σ’ αυτή τη δίνη. Κι αν βρίσκεσαι, δεν ξέρω αν τηρείς τη συμβουλή μου. Κάνε ό,τι νομίζεις. Είσαι αυτεξούσια. Όπου να ‘ναι , άλλωστε, ενηλικιώνεσαι. 

Από την πλευρά μου, πάντως, οφείλω να σου πω ειλικρινά και ξεκάθαρα,

ότι έχεις τρεις επιλογές: 

Είτε να γίνεις άνθρωπος πνευματικός και θεοχαρίτωτος, 

είτε να γίνεις άνθρωπος κοσμικός, κενός, ματαιόσχολος και εμπαθής 

όσο όλοι σχεδόν οι άλλοι, 

είτε τέλος, να γίνεις άνθρωπος μετέωρος ανάμεσα

στην πνευματική και την κοσμική ζωή....

Ελπίζω και εύχομαι να γίνεις άνθρωπος πνευματικός.

Και θα γίνεις, αν το θελήσεις. Άνθρωπος κενός και ματαιόσχολος, άνθρωπος κοσμικός και άπιστος δεν νομίζω ότι θα γίνεις ποτέ, γιατί σε γνωρίζω αρκετά καλά. Δεν μπορώ, ωστόσο, ν’ αποκλείσω την πιθανότητα της τρίτης περιπτώσεως.

Είναι πιθανό να μη γίνεις ούτε εντελώς πνευματική μα ούτε και εντελώς κοσμική,

ούτε χριστιανή μα ούτε και άπιστη.

Αυτό μπορεί να συμβεί, αν δεν φυλάξεις την καρδιά σου από την έλξη

της κοσμικής ζωής. Πρόσεξε!  

Μιλάω για έλξη και όχι για συμμετοχή στην κοσμική ζωή. Γιατί η συμμετοχή, όπως λες κι εσύ, μερικές φορές είναι αναπόφευκτη. Αν λοιπόν, δεν φυλάξεις την καρδιά σου απ’ αυτή την έλξη, θα γεννηθεί μέσα σου μια συμπάθεια για την κοσμικότητα, συμπάθεια που δεν θα σε αποκόψει εντελώς από τις χριστιανικές αρχές σου, αλλά θα σου εμπνεύσει κάποια ψυχρότητα απέναντί τους. Θα διατηρήσεις τις αρχές σου, ή μάλλον μερικές απ’ αυτές, αλλά μόνο από συνήθεια. Έτσι ουσιαστικά δεν θα βρίσκεσαι ούτε στον κοσμικό χώρο, ούτε στον αληθινά πνευματικό˙ δεν θα είσαι ούτε κοσμικός ούτε πνευματικός άνθρωπος. 

Το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; Όποιο ήταν και για τον άγγελο της Εκκλησίας της Λαοδικείας, που καταδικάστηκε από τον Κύριο στην Αποκάλυψη: «Ξέρω καλά τα έργα σου. Δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουνα είτε κρύος είτε ζεστός! Επειδή, όμως, δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι’ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου» ( Αποκ. 3:15-16 ). 

Πρέπει να είναι κανείς θερμός απέναντι στον Θεό και σ’ όλα τα θεία, αλλά ψυχρός απέναντι στην κοσμικότητα και την αμαρτία. Αν δεν είσαι ούτε ψυχρή απέναντι στην κοσμικότητα ούτε θερμή απέναντι στα θεία, αλλά χλιαρή και κρυερή απέναντι σε όλα, ο Θεός θα σε αποδοκιμάσει και θα σε απορρίψει.

Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Να διαλέξεις με την καρδιά σου την άγια και θεάρεστη πνευματική ζωή, τώρα μάλιστα που ενηλικιώνεσαι. Θα τη διαλέξεις; 

Ο Κύριος να σε ευλογήσει και να σε φωτίσει!

Από το βιβλίο: Οσίου Θεοφάνους του εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής - γράμματα σε μια ψυχή»., εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου.

_________________________________________________________

Πηγή: hellasorthodoxy-kmyst.blogspot.gr

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως;

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται

 στα θέματα της Πίστεως;

 Έκδοση της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Εν καιρό σύγχυσης περί του θέματος, παραθέτω ενα ωφέλιμο, και πολύ κατατοπιστικό κείμενο του Ιερού Ησυχαστηρίου, της Ι. Μονής  Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, πρός ωφέλια και ενημέρωση όλων εμάς, του απλού λαού, ώστε να γνωρίζουμε ακριβώς τι και πώς, και να πράξουμε τα θεάρεστα...

Πρός αποφυγείν εσφαλμένων εντυπώσεων και ανευλαβούς σιωπής, οριοθέτιση των ορθών συμπεριφορών, και γνώση του ρόλου που πάντα είχε ο πιστός λαός στήν Ορθόδοξη ιστορία, ως θεματοφύλακας της πίστεως μας...

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται 

στα θέματα της Πίστεως;

Εισαγωγή:

Μπορούν οι λαΐκοί, τα μέλη της Εκκλησίας που δεν έχουν την Ιερωσύνη, να ασχολούνται με θέματα Πίστεως; Δύνανται οι λαΐκοί, παρ' όλο που δεν έχουν κανένα αξίωμα μυστηριακής διακονίας στην Εκκλησία, να ελέγξουν Επισκόπους, όταν εκείνοι παρεκτρέπονται από την αλήθεια; 

Είναι δικαιολογημένοι όσοι πίσω από τους Ιερείς και τους Πνευματικούς τους Πατέρες τηρούν στάση αδιαφορίας, όταν παραχαράσσονται το κήρυγμα και η Πίστη της Εκκλησίας, επειδή παρομοίως και οι Προεστώτες και Πνευματικοί τους Πατέρες, «αφού έπαθαν κάτι ανθρώπινο» δεν μαρτυρούν και δεν ομολογούν την αλήθεια της Ορθοδοξίας;

1) Η Θεολογία μάς είναι απαραίτητη για να προχωρήσουμε στην ορθοπραξία.

Ό,τι είναι απαραίτητο για τη σωτηρία μας, έχει παραδοθεί στην Εκκλησία από τους θεωμένους διδασκάλους Της, δηλαδή τους αγίους Προφήτες, Πατριάρχες, Αποστόλους και Πατέρες και ευρίσκεται στην Αγία Γραφή, στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων περί των δογμάτων («Όροι») και περί του βίου («ιεροί Κανόνες»), και στα έργα των Αγίων Πατέρων, ώστε να είναι εύληπτο και κατανοητό από τον απλό πιστό, με σκοπό από την Ορθοδοξία να περάσει στην ορθοπραξία, αποφεύγοντας το σκόπελο των αιρέσεων. 

Οι αιρέσεις μέσω της αλλοιωμένης πίστεως (αιρετικής πλάνης) καταστρέφουν την ορθοπραξία και απομακρύνουν «οντολογικώς» από το Σώμα του Χριστού, διότι αποκόπτονται από την ενότητα της Εκκλησίας περί τον Επίσκοπο και τη Θεία Ευχαριστία.

Σύμφωνα με μία από τις «αρχές» της ορθής θεολογίας, η ορθόδοξη θεολογία δεν είναι φιλοσοφικό σύστημα, είναι προσπάθεια για τη σωτηρία και τη θέωση.

Στις θεολογικές διαμάχες αυτό που ενδιαφέρει τους Πατέρες δεν είναι η νίκη επί του αντιπάλου, αλλά το να μη θιγεί η δυνατότητα της θεώσεως και της σωτηρίας1.

Τα δογματικά και θεολογικά έργα των Αγίων Πατέρων σε μεγάλο βαθμό απευθύνονται σε λαϊκούς, στους απλούς πιστούς, με σκοπό να τους μυήσουν βαθύτερα στην πίστη και πράξη της Εκκλησίας και να τους προφυλάξουν από τις αιρέσεις....