Αντίκρυ μου, εκεί, κάθε νύχτα, στέκεται ο Θεός...

Αντίκρυ μου εκεί, κάθε νύχτα, στέκεται ο Θεός, εγώ προσπαθώ να του ξεφύγω, εφευρίσκω πανουργίες, θανάσιμα αμαρτήματα, κάνω αποτρόπαιες σκέψεις...

Αλλά Εκείνος με διεκδικεί ολόκληρο, λυσσάω που δεν μπορώ να βρω μια υπεκφυγή, μια διέξοδο...

Ώσπου αρχίζει να ξημερώνει, ανοίγω τότε το παράθυρο και άθελά μου χαμογελώ, ο Θεός για μια ακόμη φορά με κέρδιζε...

Τάσος Λειβαδίτης ~ Πανάρχαιη αντιδικία

Εάν Πατριάρχης ή Επίσκοπος ή Μητροπολίτης είναι αιρετικός και την αίρεσί του κηρύττει...

Εάν Πατριάρχης ή Επίσκοπος ή Μητροπολίτης είναι αιρετικός και την αίρεσί του, κηρύττει παρρησία και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι και προ του να γίνη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης...

οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνο δια τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής, της πρεπούσης, ως Ορθόδοξοι, είναι άξιοι, επειδή, όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτόν...

αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδεπισκόπων αυτών... ( 15ος, ΙΕ΄ Κανών, της Πρωτοδευτέρας Οικουμενικού Κύρους Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως)

15ος Κανών περί διακοπής μνημόνευσης Επισκόπου. Και η εξήγηση του απο τον μακαριστό π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο.

Ο μακαριστός π. Επιφάνιος δεν είπε πότε την διακοπή κοινωνίας ''σχίσμα'' όπως σήμερα τόσο πολύ προβάλλεται. Αντιθέτως, ήταν γνώστης της ορθής χρήσης του κανόνα σε περίπτωση αιρετικού Επισκόπου.

Ας γνωρίζουμε πως, εν οψη της μελλοντικής ψευδοενώσεως ''των Εκκλησίων'', το κοινό ποτήριο με αιρετικούς, την απαρχή της εκκλησίας του αντιχρίστου, οι οικουμενιστές και κατά φαντασίαν χριστιανοί της εποχής μας, θα διαβάλουν και θα αλλοιώσουν ολη την διδασκαλία και πρακτική  των Αγίων Πατέρων, και τις αποφάσεις των Οικ. Συνόδων περί του θέματος.

Κύριος να φωτίζει ολούθε. Εύχεστε.

~ Δημήτρης Ρόδης

Ἐρώτηση: Εἶναι δυνατό ν’ ἁμαρτήσει ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει μέσα του χάρισμα;

Ἐρώτηση: Εἶναι δυνατό ν’ ἁμαρτήσει ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει μέσα του χάρισμα;

Ἀπάντηση: Ἐάν ἀμελήσει, εἶναι δυνατό νά ἁμαρτήσει. Διότι οἰ ἐχθροί οὐδέποτε ξεκουράζονται καί οὐδέποτε παύουν νά πολεμοῦν. Πόσο περισσότερο λοιπόν ἐσύ δέν πρέπει νά σταματήσεις τήν ἐπίκληση τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ. Διότι παθαίνεις μεγάλη ζημιά ἀπό τήν ἀμέλειά σου, ἅν καί νομίζεις ὅτι παρουσιάζεσαι μέ αὐτό τό μυστήριο τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ.

~ Ἅγιος Μακάριος ὁ Μέγας

(Ομιλία ΙΕ΄)

Δέν πρέπει νά ταπεινώνεται κανείς σ’ αὐτούς...

Δὲν πρέπει νὰ ταπεινώνεται κανεὶς σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ταπεινώνονται, γιατί θὰ τὸ ἐκλάβουν ὡς ἀδυναμία καὶ στὴν συνέχεια θὰ τὸν πνίξουν...

Οἱ ἀναγεννημένοι ἐν Πνεύματι, ὅταν συναντοῦν ἕναν ταπεινό, ταπεινώνονται περισσότερο, ἐνῶ οἱ μὴ ἀναγεννημένοι, ὅταν συναντήσουν ἕναν ταπεινό, βρίσκουν εὐκαιρία νὰ ἐπιβληθοῦν ἐπάνω σ’ αὐτόν...

~ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

________________________________________

Ὅποιος θέλει νά ἀρέσει στούς ἀνθρώπους...

Ὅποιος θέλει νά ἀρέσει στούς ἀνθρώπους, ἱκανοποιώντας τά ποικίλα θελήματα τούς (ἐπιθυμίες), πέφτει στό πάθος τῆς κενοδοξίας...

Αὐτό τό πάθος τόν κρατάει σέ μία διαρκῆ ταραχή, ἐπειδή συνεχῶς τόν ὁδηγεῖ στήν προσπάθεια νά ἀποκτήσει, ἤ νά μήν χάσει, τήν εὔνοια τῶν ἄλλων...

~ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Ζιμπάμπουε Σεραφείμ: «δεν υπάρχουν θεολογικά εμπόδια για τη χειροτονία των γυναικών!».

Ζιμπάμπουε Σεραφείμ: «δεν υπάρχουν θεολογικά εμπόδια για τη χειροτονία των γυναικών».

(σ.σ. Καλά, εδώ αυτός διαλύει τα πάντα, οι δικοί μας οι μητροπολίτες πού είναι; Θα βγει κανείς να μιλήσει ή μήπως ετοιμάζονται να κάνουν και αυτοί τα ίδια; Και μετά σου λέει γιατί μιλάνε οι λαϊκοί... Μάλιστα, σύμφωνα με τα όσα λέει στην «Απογευματινή», δεν θα διστάσει να θέσει προς εξέταση και το ζήτημα της χειροτονίας των μοναχών στα γυναικεία μοναστήρια, ώστε να τελούν τις ακολουθίες χωρίς την παρουσία ανδρών ιερέων…)

Υπέρμαχος ενός σαφώς πιο ενεργού ρόλου των γυναικών στον χώρο της Εκκλησίας είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ. Σεραφείμ, που με την απόφασή του να χειροτονήσει, τη Μεγάλη Πέμπτη, στην ενορία του Αγίου Νεκταρίου στη Χαράρε, την Αντζελίκ Μολέν ως πρώτη γυναίκα διάκονο, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Ο ίδιος ωστόσο παραμένει ακλόνητος στην άποψή του ότι σε έναν κόσμο που αλλάζει η Εκκλησία δεν μπορεί να παραμένει ίδια, ενώ, όπως υπογραμμίζει, «δεν υπάρχουν θεολογικά εμπόδια για τη χειροτονία των γυναικών». Μάλιστα, σύμφωνα με τα όσα λέει στην «Απογευματινή», δεν θα διστάσει να θέσει προς εξέταση και το ζήτημα της χειροτονίας των μοναχών στα γυναικεία μοναστήρια, ώστε να τελούν τις ακολουθίες χωρίς την παρουσία ανδρών ιερέων.

«Η επόμενη πρότασή μου προς τον Αλεξανδρινό μας Προκαθήμενο κ. Θεόδωρο και στα μέλη της Ιεράς ημών Συνόδου και προς τις τοπικές Εκκλησίες είναι να εξετασθεί σε διορθόδοξες συναντήσεις, με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών το ερώτημα αν υπάρχουν θεολογικά και δογματικά εμπόδια στα γυναικεία μοναστήρια να προχωρήσουμε σε χειροτονίες μοναζουσών, να μπορούν να τελούν καθημερινά όλες τις ιερές ακολουθίες και να προσεύχονται για όλη την ανθρωπότητα χωρίς να χρειάζονται την παρουσία ανδρών», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο Μητροπολίτης, που δηλώνει, πρώτα και πάνω από όλα, πιστός στις συνοδικές αποφάσεις, υποστηρίζει ότι «με την αναβίωση του θεσμού των γυναικών διακόνων αναβαθμίζουμε ξανά στην καθημερινή μας ζωή το πρόσωπο της Παναγίας μας. Οι διακόνισσες δεν θα κάνουν κάτι κακό, καλούνται να κάνουν κάτι καλό: να φροντίζουν τους πονεμένους και τους αδικημένους, τα άπορα και ορφανά παιδιά, όπως έκανε η αδελφή Τερέζα στην Ινδία».

«Οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν δημιουργηθεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού».

Ωστόσο, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, «προκειμένου να προστατευθεί η ενότητα των απανταχού ορθοδόξων πρέπει να υιοθετούνται σαφείς συνοδικές αποφάσεις για τα ποιμαντικά καθήκοντα των διακονισσών, που θα στηρίζονται στην αρχαία Εκκλησιαστική Αποστολική Παράδοση», ενώ, όπως προσθέτει, «δεν πρέπει να αφήνουμε την εντύπωση στις φανατικές και ακραίες φωνές, που ποτέ τους δεν έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν την ιεραποστολική μας διακονία, να νομίζουν ότι ο ρόλος των διακονισσών είναι να προσλαμβάνουμε καθαρίστριες». Ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε εξηγεί ότι «ουκ έστιν άρσεν καθήλυ στη δημιουργία του ανθρώπου και στην ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού. Και οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν δημιουργηθεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού». Όπως αναφέρει, «το θέμα της αναβίωσης του θεσμού των διακονισσών ετέθη και αποφασίστηκε ομοφώνως στις ετήσιες εργασίες της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας το 2016», ενώ «ξεκίνησε με πρόταση του Διορθοδόξου Διεθνούς Θεολογικού Συνεδρίου, που οργάνωσε με πρωτοβουλία του το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο το 1988».

«Δεν υπάρχουν θεολογικά εμπόδια».

Σύμφωνα με τον ίδιο, αφού οι εποχές αλλάζουν, έτσι και η Εκκλησία πρέπει να προσαρμόζεται αναλόγως. «Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχουν θεολογικά εμπόδια για τη χειροτονία των γυναικών», λέει, εξηγώντας ότι «όπως σήμερα πλέον δεν μπορούμε να δεχτούμε τον αμαρτωλό θεσμό της δουλείας, παρά το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος στον πρώτο αιώνα μιλούσε για την υπακοή των σκλάβων στους κυρίους τους, για να μην έχουμε κοινωνικές αναστατώσεις στην τοπική κοινωνία, κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να δούμε διαφορετικά τη θέση και τον ρόλο των γυναικών στον χώρο της κοινωνίας και της Εκκλησίας». Σε άλλο σημείο ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης ξεκαθαρίζει: «Πάνω από 40 χρόνια ακούγονται θεολογικές φωνές από όλες τις τοπικές Εκκλησίες για την αναβάθμιση της διακονίας των γυναικών στην Εκκλησία. Ανάμεσα σ’ αυτές τις φωνές είναι κι η δική μου ασθενική και ταπεινή φωνή. Ουδέποτε όμως προχώρησα εις κάτι χωρίς συνοδικές αποφάσεις».

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»)

Το είδα στήν αδερφή Φαίη και ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Στόν Μητρ. Ζιμπάμπουε, και στίς ανυπόστατες, ανορθόδοξες και οικουμενιστικές θεωρίες του, έχουμε απαντήσει εξαρχής. Στίς νέες του δηλώσεις έχουμε να προσθέσουμε το εξής: Είναι μεγάλη πλάνη και ψεύδος να λες πως είσαι ακόλουθος Συνοδικών αποφάσεων, όταν η ''Συνοδική'' απόφαση που επικαλείσαι είναι μιάς τοπικής ιεραρχίας και αντίθετη Όλων των Οικουμενικών Συνόδων Των Θεούμενων Πατέρων της Εκκλησίας επι 2.000 χρόνια! Αγαπητέ μας Μητροπολίτη, ακόλουθος του Οικουμενισμού είστε, και αίρεση δημιουργείται μέσα στήν Εκκλησία. Ζούμε Έσχατους καιρούς, Κύριος να φωτίζει ολούθε.

Tον πήγε στον Άγιο Νικόλαο εκεί μπροστά, και του έκανε... ''κικιρίκου''!

Μέσα στην εκκλησία του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη

Τότε όλοι νηστεύαμε – διηγήθηκε μία πνευματική κόρη του οσίου Γεωργίου – εκτός από τα βρέφη. Δύο τρία άτομα ήταν στο χωριό που δεν νήστευαν. Ο όσιος Γεώργιος τους ήξερε, μα δεν τους έλεγε τίποτε. Έλεγε: «Ο δρόμος του Θεού είναι αυτός. Θέλετε; Ακολουθείστε». Τον άκουγαν όλοι, εμείς τα παιδιά, περίπου εκατό, στη σειρά φιλούσαμε το χέρι του...

Ο δάσκαλός μου, Παπαδόπουλος, δεν πίστευε. Μία ημέρα όμως ήρθε στο μοναστήρι. Τον πήρε τότε ο Γέροντας από το χέρι και τον πήγε μπροστά στον άγιο Νικόλαο, εκεί στο τέμπλο ήταν η εικόνα του. Τον πήγε εκεί μπροστά και του έκανε «κικιρίκου»… δηλαδή ξύπνα! Από εκεί και πέρα κι αυτός λίγο-λίγο γύρισε προς τη θρησκεία.

Τους μεγάλους, αν έκαναν κάπου λάθος, τους διόρθωνε. Στην εκκλησία μέσα θόρυβος καθόλου δεν επιτρεπόταν. Μία γυναίκα που ήρθε στην εκκλησία, στο σπίτι της είχε μία κλώσα με τα πουλάκια. Μέσα στην εκκλησία τη θυμήθηκε. Όταν πήγε να πάρει αντίδωρο, ο Γέροντας της είπε: «Τα πουλιά σου καλά είναι, μη στενοχωριέσαι». Πού το κατάλαβε; Από τη Ραβίκα (Καλλίφυτο) ήταν η γυναίκα...

Ήρθε ένας χωριανός μας, από τη Σίψα, μία ημέρα, την ώρα που γινόταν Παράκληση στο εκκλησάκι του. Μπήκε και αυτός μέσα, είδε που έκαναν την Παράκληση και μονολόγησε: «Τώρα εκείνο το σανίδι τι είναι τάχα και κάνουν την παράκληση;» Ο Γιάννης μέσα στο νου του τα σκέφτηκε αυτά. Τέλος πάντων τελείωσε η Παράκληση και όταν πήγαμε να χαιρετίσουμε την εικόνα, πήγε και αυτός. Τότε τον σταμάτησε ο Γέροντας: «Εσύ κάθισε εκεί στην άκρη, κάτι θα σου πω». 

Στάθηκε στην άκρη και ο Γέροντας του αποκάλυψε: «Έχεις να τραβήξεις πολλά, γιατί αυτό που είπες ήταν βλασφημία. Δεν το σκέφτηκες καλά, σανίδι είναι τι είναι, όπου πιστεύεις, εκεί ο Θεός είναι». Και πράγματι πολύ υπόφερε αυτός ο άνθρωπος, φτώχεια και πολλές δοκιμασίες.

Όταν γινόταν Παράκληση ή Εσπερινός εμάς, τα μεγαλύτερα παιδιά, που ήμασταν 11-12 χρονών, μας φώναζε να ψάλλουμε το «Θεοτόκε Παρθένε» και άλλα. 

Και καμιά φορά ερχόταν η θεία Χάρις και τον έβρισκε και άμα τον έβλεπες, πετούσε στον αέρα, στη γη δεν πατούσε.

Και μιλούσε μία άλλη γλώσσα, γεωργιανά έψαλλε, αλλά αυτά που έλεγε τότε, ήταν άλλη γλώσσα, ουράνια. Εσπερινό όταν έκανε, όλοι ήμασταν όρθιοι, στο πόδι, ποιος να τολμήσει να καθίσει! Αυστηρός ήταν στα θέματα της πίστης μας, ήθελε να πιστεύουμε, όχι να κοροϊδεύουμε. Τον καθένα τον καταλάβαινε τι είχε και τι δεν είχε.

Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 92.

Πηγή: ethnegersis.blogspot.com

Όποιος αναζητά με πόθο την αλήθεια θα του την δείξει ο Θεός…

''Όποιος αναζητά με πόθο την αλήθεια θα του την δείξει ο Θεός'' (από το Γεροντικό)

Έλεγε ο Αββάς Φωκάς, οπού ανήκε στο Κοινόβιο του Αββά Θεογνίου του Ιεροσολυμίτη: «Όταν έμενα σε Σκήτη, υπήρχε εκεί κάποιος Αββάς Ιάκωβος, νέος την ηλικία, στα Κελλιά, όπου είχε τον ίδιο πνευματικό και κατά σάρκα πατέρα.

Είχαν δε τα Κελλιά δύο εκκλησίες, μια των Ορθοδόξων, όπου και κοινωνούσε, και μια των αιρετικών. Επειδή λοιπόν ο Αββάς Ιάκωβος είχε τη χάρη της ταπεινοφροσύνης, όλοι τον αγαπούσαν, και τα μέλη της Εκκλησίας και οι χωρισμένοι απ΄ αυτή. Του έλεγαν λοιπόν οι ορθόδοξοι:

– «Τον νου σου, Αββά Ιάκωβε, μη σε ξεγελάσουν οι αιρετικοί και σε ελκύσουν στην κοινότητά τους».

Επίσης και οι αιρετικοί τού έλεγαν:

– «Γνώριζε, Αββά Ιάκωβε, ότι, κοινωνώντας με τους διφυσίτες, χάνεις την ψυχή σου. Γιατί είναι Νεστοριανοί και συκοφαντούν την αλήθεια».

Ο δε Αββάς Ιάκωβος, όπου ήταν ακέραιος και στενοχωρήθηκε με όσα άκουε από τις δυο πλευρές και δεν ήξερε πλέον τι να κάμη, πήγε να παρακαλέσει τον Θεό. Απέκρυψε λοιπόν τον εαυτό του σε απόμερο κελλί, έξω από τη λαύρα, όπου ντύθηκε τα εντάφια του, σαν να επρόκειτο να πεθάνη.

Γιατί συνηθίζουν οι Αιγύπτιοι πατέρες, το πλεχτό ένδυμα, όπου λαμβάνουν το μοναχικό σχήμα, καθώς και το κουκούλι, να τα φυλάνε έως θανάτου και μ’ αυτά να ενταφιάζονται. Τα φορούν δε μοναχά κάθε Κυριακή, όταν μεταλαμβάνουν, και ευθύς ύστερα τα μαζεύουν. Πηγαίνοντας λοιπόν σ’ εκείνο το κελλί...

παρακαλούσε τον Θεό και εξαντλήθηκε από τη νηστεία και έπεσε κατάχαμα και έμεινε εκεί πεσμένος. Και έλεγε ότι πολλά είχε πάθει εκείνες τις μέρες από τους δαίμονες, προπαντός κατά διάνοια. Αφού δε πέρασαν σαράντα μέρες, βλέπει να μπαίνει στο κελλί ένα παιδί χαρωπό και να του λέγη:

– «Αββά Ιάκωβε; τι κάνεις εδώ;».

Ευθύς δε, φωτισμένος και παίρνοντας δύναμη από τη θέα του παιδιού, τού είπε:

– «Κύριε, συ γνωρίζεις τι έχω. Εκείνοι μου λέγουν: Μην αφήσης την Εκκλησία. Και οι άλλοι μου λέγουν: Σε πλανούν οι διφυσίτες. Και εγώ έχοντάς τα χαμένα και μη ξέροντας τι να κάμω, ήλθα εδώ».

Του λέγει ο Κύριος:

– «Όπου είσαι, καλά είσαι».

Και ευθύς, μ’ αυτά τα λόγια, βρέθηκε στο κατώφλι, της αγίας Εκκλησίας των Ορθοδόξων, οπού ακολουθούσαν τη Σύνοδο».

(Είπε γέρων… εκδ. Αστήρ)

Πηγή:athoskoinonia.wordpress.com

Το καλό δεν είναι καλό, αν δεν έχει σκοπό το θέλημα του Θεού.

Το καλό δεν είναι καλό, αν δεν έχει σκοπό το θέλημα του Θεού. Αυτό το βλέπουμε στη Θεία Γραφή, όπου συχνά ο Θεός παρουσιάζεται να αγανακτεί με ανθρώπους που κάνουν πράγματα, τα οποία φαίνονται σ' όλους καλά, ενώ άλλοτε αποδέχεται ενέργειες που φαίνονται κακές.

~ Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός

Η αρχή του αγώνα κατά της αμαρτίας...

Η αρχή του αγώνα κατά της αμαρτίας είναι η σιωπή των χειλιών. Δεν χρειάζεται να πείτε τίποτα όσο η καρδιά σας είναι ανήσυχη. 

~ π. Ραφαήλ Καρέλιν

''Έλαμψε το κεφάλι εκείνο''...

''Έλαμψε το κεφάλι εκείνο''...

Για αυτό εδω το παιδί, τον Ευγένιο, υπάρχει ενα σπάνιο βίντεο... είναι την ωρα που πότε απο δεξιά, και πότε αριστερά στο λαιμό μου, ενα μεγάλο σπαθί... βυθίζεται βαθιά μέσα του.

Απο τα χέρια μουσουλμάνων εκτελεστών, που με λύσσα απαιτούσαν να βγάλει τον σταυρό που φορούσε, και να γίνει άπιστος για να σώσει το κεφάλι του...

Το κεφάλι εκείνο, ενα παλικαράκι ήταν, γονατιστός, καθώς έγειρε μπροστά... καθώς έπεφτε το νεανικό του κορμί...

Μια λάμψη ακτινοβόλησε, (ενα μικρό φωτοστέφανο θαρρείς), Έλαμψε το κεφάλι εκείνο, ενα Φως βγήκε απο μέσα του, καθώς ακουμπούσε για την τελευταία πνοή στο χώμα...

Το βίντεο είναι τραβηγμένο απο τούς ίδιους τούς δήμιους του Ευγένιου. Και μοιραζόταν πρός ''θεα'' αναμεταξύ τούς...

Δίχως να μπορούν οι άπιστοι να κατανοήσουν το ΦΩΣ εκείνο, που φαινόταν τόσο καθάρια, να λάμπει, να ακτινοβολεί, να φωτίζει και να αγιάζει το ''αγύριστο κεφάλι'' εκείνο, που δεν αρνήθηκε Τον Χριστό...

Και έγινε Μάρτυρας και Άγιος... Γιατί, είναι δε λόγος Του Χριστού, πως: ''Όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη μου θα τη βρεί...'' ~ Ιησούς Χριστός

Άγιος και Νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ, 

Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996

Άγιε του Θεού Ευγένιε πρέσβευε υπέρ ημών!

Συγγραφή κειμένου Δημήτρης Ρόδης

''Τον Χριστό μην δώσεις για τίποτα...''

Και αν η Μάνα που με γέννησε ξαφνικά εναντιωθεί στήν πίστη μου, στη ζωντανή σχέση και κοινωνία αγάπης με τον Χριστό, αν ο πατέρας που με ανάθρεψε, αν τα αδέρφια μου τα αγαπημένα, αν η σύζυγος μου η λατρεμένη... 

αν το αίμα μου το ίδιο, το σπλάχνο και παιδί μου αγαπημένο, καν ο Λευίτης πνευματικός μου, καν Δεσπότης, καν Αρχιεπίσκοπος και Πατριάρχης, και αν ο κόσμος όλος προσπαθήσει να αλλάξει την πίστη μου, αν προσπαθήσει να διαβάλει, να συγχύσει, και να διαταράξει την σχέση μου με τον Χριστό...

Και αν σχίζει τα ιμάτια του πως ολα αυτά τα κάνει εις το ''όνομα της αγάπης''... Τότε να γνωρίζει πως αυτό είναι ήδη γραμμένο πως θα συμβεί. (Ματθ. ιʼ 34-37)

Και αν όλος ο κόσμος αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού και κινείται εχθρικά εναντίον σου, εσυ μείνε με Τον Χριστό, και δέξου να χάσεις τα πάντα, και εσυ ο ένας θα νικήσεις.

Τον Χριστό μην δώσεις για τίποτα.

~ Δημήτρης Ρόδης

Αυτός που ζητά από την εκκλησία να τον δεχτεί περιφέροντας τα πάθη του...

Σε αυτούς που λένε ότι ο Χριστός είναι μόνο αγάπη και ότι η εκκλησία όλους πρέπει να τους δέχεται:

Η Εκκλησία δέχεται τον κάθε αμαρτωλό άνθρωπο εν μετανοία, καταθέτοντας τα πάθη του, για να τα θεραπεύσει ο Ιατρός ψυχών και σωμάτων, όχι όμως φέροντας τα πάθη του μέσα στην εκκλησία ως λάβαρα υπερηφανείας.

Αυτός ο άνθρωπος που ζητά από την εκκλησία να τον δεχτεί ενώ υπερηφανεύεται για τα πάθη του, στην πραγματικότητα δεν αποδέχεται την Εκκλησία. Διότι δεν θέλει να αλλάξει ο ίδιος, αλλά να αλλάξει η Εκκλησία για χάρη του.

~ Θωμαή Στεφανοπούλου

Το Πατριαρχείο Κων/Πόλεως λόγω μασονίας είναι δεσμευμένο στην αμερικανική πολιτική.

Το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως λόγω μασονίας είναι δεσμευμένο στην αμερικανική πολιτική της νέας τάξεως.

- Ομιλεί ο Μοναχός π. Σεραφείμ Ζήσης

…Όταν ο πατριάρχης Βαρθολομαίος διαβεβαιώνει ότι δεν θα γίνει ένωση των Εκκλησιών, παρά το 2054, συγνώμη αλλά ψεύδεται. Διότι έχουμε να κάνουμε στις περιπτώσεις αυτές με ανθρώπους κατά συρροήν ψεύστες.

Διότι το Φανάρι το 1986 διαβεβαίωνε, στον διάλογο με τους παλαιοκαθολικούς, ότι ανώτατος θεσμός στην Εκκλησία είναι η Οικουμενική Σύνοδος, και μετά από λίγα χρόνια υπό την επίδραση του Ζηζιούλα επειδή αυτό βολεύει τα γεωπολιτικά πράγματα της αμερικής και της νέας τάξεως πραγμάτων, διαβεβαιώνει ότι το ανώτερο πράγμα είναι ο μονάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Διαβεβαίωνε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος το 1992 ότι η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως στηρίζει τον μοναδικό γνήσιο Επίσκοπο Ουκρανίας τον Ονούφριο, και καταδίκαζε τον Φιλάρετο και φυσικά και τον Επιφάνιο, και έρχεται μετά από είκοσι χρόνια εξαιτίας των γεωπολιτικών αναγκών των αμερικανών και τους έκανε «εκκλησία»!!

Συνεπώς αυτή η πρακτική να μας ξεγελούν και να ψεύδονται αυτοί οι κατά συρροήν ψεύστες και εδώ λειτουργεί: Μην ανησυχείτε, σε τριάντα χρόνια θα γίνει η ένωση. Και φανερώνει και το εξής: Αν υπάρχει πραγματική συμφωνία με τους παπικούς, γιατί να μην έχουμε κοινωνία; Αν είναι Ορθόδοξοι, και αν δεν μας χωρίζουν δογματικές διαφορές. Αν υπάρχει δογματική διαφορά, που δεν το παραδέχεστε, τότε δεν γίνεται να ενωθούμε ούτε το 4054.

Συνεπώς, πού καταλήγουμε; Καταλήγουμε στην μασονική θεωρία που πέρασε και στους Προτεστάντες, της «Αοράτου Εκκλησίας», ότι όλοι είμαστε «Εκκλησία» κι ας διαφέρουμε. Και λέω για τους Προτεστάντες γιατί η θέση περί Αοράτου Εκκλησίας υπάρχει και στον Εμμανουέλ Καντ, που ήταν μασόνος, και στον Γκαίτε αν θυμάμαι καλά υπάρχει. Και πέρασε και στους Προτεστάντες, ότι όλοι είμαστε «Εκκλησία» λίγο η πολύ.

Και ξεγελάνε απλώς τον κόσμο. Τους θεωρούνε «Εκκλησία». Και τους θεωρούνε «Εκκλησία» και με την σύνοδο του Μπαλαμάντ το 1993. Πολύ νωρίτερα απ’ την σύνοδο του Τορόντο το 1954, είπανε ότι η «Εκκλησία» είναι ευρύτερο πράγμα από τις εκασταχού Εκκλησίες. Συνεπώς η «Εκκλησία» η πραγματική είναι ευρύτερη από την Ορθοδοξία, άρα υπάρχει «Εκκλησία» και εκτός Ορθοδοξίας. Και αυτά τα περάσαν και στο Πόρτο Αλέγκρε.

Συνεπώς να μην μας ξεγελούνε. Οι άνθρωποι θα προχωρήσουν γρήγορα στην «ένωση». Βιάζονται. Και το Κολυμπάρι βιάζονταν να το τελειώσουν. Γι’ αυτό αφήσαν έξω τα θέματα τα οποία έβλεπαν ότι χωρίζουν, όπως το ημερολογιακό και πολλά άλλα. Ακόμα και το Ουκρανικό, και το θέμα της αυτοκεφαλίας το αφήσαν γιατί βιάζονται να ενωθούν και μας ξεγελούνε.

Όπως έβγαλαν και εκείνο το δήθεν το υπερμνημόνιο. Να ξέρετε αυτό είναι κείμενο το οποίο είναι φτιαχτό κατά της Εκκλησίας. Το υπερμνημόνιο. Που πολλοί δυστυχώς παραπέμπετε σε αυτό και αναφέρεστε. Το υπερμνημόνιο μας λέει ότι θα γίνουνε χίλιες αλλαγές για να μας καθησυχάσει ότι αφού δεν βλέπουμε τις χίλιες αλλαγές και βλέπουμε δέκα, εντάξει, είναι καλά τα πράγματα. Οι δέκα αλλαγές τους ενδιαφέρουν. Τις άλλες χίλιες τις γράψαν στα υπερμνημόνια για να λέμε εμείς οι αφελείς ότι, ά, αφού δεν προχώρησαν οι χίλες αλλαγές καλά πάμε, έχει πέσει η ταχύτητα.

Επίσης να αναφερθώ σε ένα άλλο θέμα. Το θέμα του κοινού εορτασμού του Πάσχα τέθηκε επί Μελετίου Μεταξάκη και τότε ήταν όλη τους η βιασύνη το 1925 για τα 1600 χρόνια της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, να έχουν τον πρώτο κοινό εορτασμό, και ίσως και την ένωση με τους παπικούς. Και βλέπετε την αθλιότητα των μασόνων αυτών οικουμενιστών, όπως ο Μεταξάκης, ο οποίος είχε την φιλοδοξία και σαν άνθρωπος και άλλαξε τέσσερις μητροπολιτικές έδρες. Ήταν Μητροπολίτης Κιτίου, έγινε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, έγινε Πατριάρχης Αλεξανδρείας και ήθελε να γίνει και Ιεροσολύμων, και ευτυχώς τον πέταξαν με τις κλωτσιές οι Ιεροσολυμίτες. Για να αλλάξει τα πάντα. Και το λένε οι Αγγλικανοί φίλοι του ότι ήθελε να αλλάξει όλη την Ορθοδοξία.

Και ενώ μετρούσαμε τα αίματα και τις πληγές της Μικρασιατικής Καταστροφής, αυτός ο παλιάνθρωπος στο συνέδριο του 1923, με την προστασία των Αγγλικών όπλων, καθώς οι Τούρκοι μαίνονταν τότε εναντίον του γιατί ήτανε πατριώτης, άλλαξε και το ημερολόγιο! Και άλλα ήθελε να αλλάξει. Και το Πασχάλιο και την αμφίεση του κλήρου και τα πάντα.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Αυτό που λέμε μερικοί, δεν έτυχε, πέτυχε. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τυχοδιώκτες. Δεν είναι ο τύπος του επισκόπου που λέει, εγώ θα γίνω επίσκοπος να περάσω καλά. Όχι. Αυτός που είναι τυχοδιώκτης και θέλει να περάσει καλά, πάει όπου πάει το ρεύμα. Τί θέλετε εσείς χριστιανοί μου; Θέλετε παραδισιακότητα; Κρατάω την παραδοσιακότητα και αφήστε με εμένα να περνάω καλά σαν επίσκοπος. Αυτοί οι άνθρωποι και να τους υβρίσεις, και να αποτειχιστείς, και να κάνεις διαδηλώσεις, και να κάνεις κείμενα, θα κάνουν το πρόγραμμά τους. Δεν πέτυχε το 1925; Θα πετύχει το 2025. Έχουν υπομονή οι μασόνοι. Γι’ αυτό μερικοί να μην είμαστε αφελείς.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Όπως εσείς εδώ δεν θα αλλάξετε την πίστη σας στον Χριστό, ακόμα κι αν σας προπηλακίσουν και σας υβρίσουν και σας φυλακίσουν, και αυτοί δεν θα αλλάξουν το πρόγραμμά τους. Είναι στρατευμένοι πράκτορες και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Έχουμε να κάνουμε με τέτοιους πράκτορες.

…[Η πλάνη] του ότι πιέζουν οι Τούρκοι το οικουμενικό μας πατριαρχείο και για αυτόν τον λόγο το πατριαρχείο, ελισσόμενο και διπλωματικώς φερόμενο, μπήκε στον οικουμενισμό και έκανε παραχωρήσεις, αυτό το πράγμα έχει εντελώς ισοπεδωθεί και καταστραφεί σαν επιχείρημα. Γιατί;

Γιατί οι Τούρκοι τα τελευταία είκοσι με εικοσιπέντε χρόνια επί Ερντογάν έχουν εντελώς αλλάξει γραμμή. Από τον Κεμαλισμό τον πολιτικό τον αστικό έχουν περάσει στον Οθωμανισμό. Έχουν απομακρυνθεί από την Δύση και έχουν προσκολληθεί στην Ρωσσία.

Συνεπώς, αν το πατριαρχείο μας αναγκαζόταν από τους Τούρκους να επηρεάζει την πολιτική του για να επιβιώσει, τα τελευταία χρόνια το πατριαρχείο μας θα απομακρυνόταν από την Δύση και θα προσέγγιζε στην Ρωσσία που είναι τώρα πια σύμμαχος της Τουρκίας δυστυχώς.

Δεν συμβαίνει αυτό. Δεν συμβαίνει αυτό, ΓΙΑΤΙ;

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΛΟΓΩ ΜΑΣΟΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ.

Και φυσικά, οι δύο βάρκες στις οποίες πατά η Τουρκία την αναγκάζουνε να κάνει τα στραβά μάτια, μολονότι κατανοεί ότι το Πατριαρχείο εξυπηρετεί δυτικούς σκοπούς.

Και για αυτό λέω ότι είναι στρατευμένοι. Αν ήταν έστω και τυχοδιώκτες -δεν μιλούμε για πραγματικά συνειδητούς κληρικούς- αν ήταν τυχοδιώκτες, τυχοδιωκτικά φερόμενοι τα τελευταία χρόνια θα έκαναν τα γλυκά μάτια στην Ρωσσία, ιδιαίτερα στο θέμα της Ουκρανίας που δεν είχαν κανέναν λόγο να παρέμβουν, για να μην δυσαρεστήσουν την Τουρκία.

Εξυπηρετούν αμερικανικά συμφέροντα, βρέξει χιονίσει. Είναι στρατευμένοι. Αν δεν καταλάβουμε ότι είναι στρατευμένοι δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τί γίνεται.

Ευχαριστώ και συγνώμη.

*****

Απόσπασμα από το κάτωθι βίντεο. π.Θ.Ζήσης, «Ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με ετεροδόξους απορρίπτεται διαχρονικά από τους Ορθοδόξους».

Απομαγνητοφώνηση ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

«Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του µέλλοντος» ~ π. Σεραφείµ Ρόουζ

«Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του µέλλοντος»

~ π. Σεραφείµ Ρόουζ

10 Μαΐου του 1976, ο π. Σεραφείµ Ρόουζ οδηγούσε προς τον τόπο διαµονής του, στο µοναστήρι του Αγίου Γερµανού στα βουνά της Βόρειας Alaska. 

Ερχόταν από το Oregon, όπου είχε πάρει ένα φορτίο από το πρωτοεκδιδόµενο βιβλίου του «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του µέλλοντος» - ένα βιβλίο που µια μέρα θα γινόταν πνευµατικός δυναµίτης, ιδιαίτερα στη Ρωσία. 

Το βιβλίο ήταν µια εξέταση των σύγχρονων θρησκευτικών φαινοµένων, συµπτωµάτων της «νέας θρησκευτικής συνείδησης» η οποία προετοίµαζε το δρόµο για µια παγκόσµια θρησκεία...

και σηµατοδοτούσε την αρχή µιας «δαιµονικής πεντηκοστής» στους εσχάτους καιρούς.

Ποτέ πριν δεν είχε γραφτεί µια τόσο διεισδυτική ανάλυση των πνευµατικών ρευµάτων του 20ου αιώνα, επειδή µέχρι τότε κανείς δεν τα είχε µελετήσει τόσο επισταµένα, µε βάση την άχρονη σοφία των Αγίων Πατέρων...

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο σε μορφή PDF:
http://www.onisimos.gr/images/2014/rose-future_relegion.pdf

Πηγή: Kατερίνα Μ.

Γιατί οι γυναίκες δεν κάνει να μπαίνουν στο Ιερό ή να γίνονται κι εκείνες Ιερείς; ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί οι γυναίκες δεν κάνει να μπαίνουν μέσα στο Ιερό ή να γίνονται κι εκείνες ιερείς ;

Δεν θα απαντούσα αν δεν ήταν ένα σύγχρονο θέμα. Πρέπει να σας έλεγα παιδιά για αυτό το εξής. Η Αγγλικανική «εκκλησία» αυτήν την στιγμή έχει ήδη εισαγάγει στην λατρεία ιέρειες. Δηλαδή οι γυναίκες τελούν την «θεία λειτουργία» πολύ δε παραπάνω αφού είναι ιερείς. Μπαίνουν φυσικά και στον χώρο του ιερού...

Όπως θα ξέρετε η προσφορά θυσίας είναι μία ιερατική πράξις. Ο Κάιν. Ο Άβελ. Ο Αβραάμ. Ο Ιακώβ. Ο Αααρόν. Όλοι αυτοί τί έκαναν; Προσέφεραν θυσίαν. Παρατηρούμε όμως από την Αγίαν Γραφήν, ότι όλοι εκείνοι οι οποίοι προσέφεραν θυσίαν ήταν άνδρες. Δεν αναφέρεται πουθενά σε καμμία περίπτωση, ούτε μία, να έχει προσφέρει θυσία, γυναίκα. Αυτό σήμαινε ότι το ιερατικό μέρος το είχε πάντοτε ο άνδρας και συγκεκριμένα ο κάθε οικογενειάρχης, ο οποίος εξετέλεσε και χρέη ιερατικά θυσιάζοντας τόσο μέσα στον λαό του Θεού, όπως είναι οι Εβαρίοι, όσο και εις τους ειδωλολάτρας. Κάθε οικογενειάρχης ήτο και ιερεύς διότι μπορούσε να προσφέρει θυσία. Αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό.

Έτσι βλέπομε και καθ ‘όλον το μήκος της Καινής Διαθήκης αλλά και της εκκλησιαστικής μας παραδόσεως, να μην φαίνεται πουθενά γυναίκα να ιερατεύει. Ο Χριστός είχε βεβαίως μαθητάς. Αυτοί οι μαθηταί, οι Απόστολοί Του, χειροτόνησαν επισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους. Πουθενά δεν βλέπομε όμως ανάθεση ιερατείας σε γυναίκα.

Βεβαίως, την συντροφιά του Κυρίου ακολουθούν και κάποιες γυναίκες που είχανε ευεργετηθεί. Και όπως λέγει ο Ιερός Ευαγγελιστής από τα υπάρχτοντα τους υπηρετούσαν τον Κύριο και την συνοδεία Του. Δεν βλέπομε όμως να έγινε ανάθεση ιερωσύνης. Πουθενά. Μπορεί οι γυναίκες να έγιναν ιεραπόστολοι να κηρύξουν το Ευαγγέλιο αλλά ιερωσύνη πουθενά.

Σας κάνει εντύπωση, ούτε αυτή η Θεοτόκος δεν εμφανίζεται με ιερατική ιδιότητα. Ούτε η Θεοτόκος. Έτσι, από την Παλαιά Διαθήκη, από την εποχή του Κάιν και του Άβελ μέχρι τον Κύριον τον Ιησούν Χριστόν, και από τον Ιησούν Χριστόν καθ’ όλον το μήκος της Καινής Διαθήκης δεν βλέπουμε πουθενά ανάθεση ιερατικών καθηκόντων σε γυναίκα.

Πώς τώρα, ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμού μπορούμε να λέμε ότι μπορεί η γυναίκα να ιερατεύει;

Αυτό παιδιά είναι πολύ κακό. Είναι ένας νεοτερισμός. Είναι ένα ξένο πράγμα από το ήθος της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας και όλα αυτά τα επινοούν μόνον οι αιρετικοί, όπως είναι οι Αγγλικανοί. Γι’ αυτό ας προσέξουμε. Μην νομίζετε πράγματα που γίνονται έξω στην Ευρώπη και στην Αμερική, ύστερα από δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια φτάνουν και σε μας. Δεν έγινε τίποτα έξω που να μην έφτασε και σε μας.

Κάποια μέρα λοιπόν μπορεί να αρχίσει να τίθεται θέμα. Μπορεί κάποιες γυναίκες να αρχίσουν μαινόμενες να βγαίνουν στους δρόμους και να φωνάζουν ότι πέρα από τον φεμινισμό που επικαλούνται, ότι θέλουν ισότητα με τους άντρες και να είναι και αυτές ιερείς. Γιατί τάχα λέγει εσείς μόνοι και όχι και εμείς να ιερατεύουμε;

Σας λέγω, προσέξτε αυτό το σημείο. Αυτό είναι διαβολικό διότι δεν το παρέδωκεν ο Κύριος ούτε υπήρξε εις την ιστορία. Δεν πρέπει λοιπόν έτσι να σκέφτεται μία γυναίκα, ότι μπορεί κάποτε να γίνει ιερεύς.

~ Μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀνατρέπει τίς συκοφαντίες ὅτι δῆθεν ''χειροτόνησε'' διακόνισσες.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀνατρέπει τίς συκοφαντίες

 ὅτι δῆθεν χειροτόνησε διακόνισσες.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σέ ἐπιστολή του 10-11-1914 πρός τόν Μητροπολίτη Ἀθηνῶν Θεόκλητο μεταξύ ἄλλων ἀνατρέπει τό ψέμμα ὅτι χειροτόνησε γυναῖκες καί δή μοναχές! Τά γραπτά τοῦ ἴδιου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, κονιορτοποιοῦν ὅσα ψευδῶς ὑποστηρίζουν καί διαδίδουν πολλοί.

Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς Ἁγίου Νεκταρίου:

«…Περί τῶν ὑποδιακονισσῶν γνωρίζω, ὅτι αὗται κυρίως εἶναι νεωκόροι τοῦ ἱεροῦ. Ἡ περιβολή ἐγένετο κατά τόν τύπον τῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῶν πόλεων περιβαλλομένων ἱερά ἄμφια ἀναγνωστῶν. Τά ὑπομάνικα ἐπετράπησαν διά τούς ἑξῆς λόγους.

Ἐπειδή ἐν γυναικείᾳ μονῇ δέν ὑπάρχουσι διάκονοι, ἐν δέ τῇ εἰρημένῃ οὔτε ἱερεῖς, ἐγώ δέ οὔτε δύναμαι, νά φροντίζω περί τῆς καθαριότητος τοῦ ναοῦ, οὔτε πάντοτε νά διαμένω νεωκορῶν ἐν τῷ ναῷ, ἔχει δέ ἀπόλυτον ἀνάγκην τό ἱερόν τεταγμένων προσώπων, ὅπως καθαρίζωσι τά ἱερά σκέυη, ἀλλάσωσι τά καλύμματα καί τάς σινδόνας τῆς ἁγίας τραπέζης, μετακινῶσι τό ἅγιον ἀρτοφόριον καί ποιῶσι πᾶσαν ἐργασίαν τοῦ νεωκόρου ἐν τῷ ἱερῷ, ἐθεώρησα, νά τάξω δύο, ἳνα ἐναλλάξ τελῶσι τήν διακονίαν τοῦ ἱεροῦ. Ἐν ἀπολύτῳ ἀνάγκῃ μεταφέρωσι εἰς τάς ἀσθενούσας βαρέως ἀδελφάς τήν ἁγίαν εὐχαριστίαν ἐντός μικροῦ ποτηρίου διά τήν ἀνάγκην ταύτην κατασκευασθέντος∙ πλήν τῆς κατ’ ἀνάγκην ἐξαιρέσεως ταύτης κατά τά λοιπά εἰσί νεωκόροι.»

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος»,

 τοῦ Ἀρχιμ. Νεκτάριου Ζιόμπολα. 

Πηγή: tasthyras.wordpress.com

Σχόλιο Π. κοινωνίας: «Οὐ μέλει ημῖν τί εἶπον, ἢ τί ἐφρόνησαν μερικοὶ Πατέρες. ᾿Αλλὰ τί λέγει ἡ Γραφή, καὶ αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, καὶ ἡ κοινὴ τῶν Θεούμενων Πατέρων δόξα...» ~ Ιερό Πηδάλιο, Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Σύμφωνα μέ τόν 69ο κανόνα τής 6ης οικουμενικής στήν γυναίκα δέν επιτρέπεται νά ανεβαίνει ούτε στο αναλόγιο... πόσο μάλλον νά μπαίνει στό Ιερό ως ''Iεροδιακόνισσα'', έχοντας λάβη δηλαδή Χειροτονία Ιεροδιάκονου, που είναι ο πρώτος βαθμός Ιεροσύνης. Άλλο ως νεοκόρισσα. Χειροτονία και καθήκοντα Ιεροσύνης σε γυναίκα στήν Ορθόδοξη Παράδοση δεν υπάρχουν.

Ο Αναστάσιμος χαιρετισμός Του Χριστού είναι ο Ελληνικός λόγος, Χαίρετε!

Ο Αναστάσιμος χαιρετισμός Του Χριστού, αμέσως μετά την Ανάστασή Του, είναι ο (και πάλι) Ελληνικός λόγος, Χαίρετε! Με αυτό τον χαιρετισμό απευθύνεται Ο Αναστάς Χριστός στις Μυροφόρες, μόλις βγήκαν από το «κενό μνημείο» (Ματθ. 28, 8-9).

“Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. Πάλιν ερώ, χαίρετε”, γράφει ο θεόπνευστος Απόστολος των Εθνών Παύλος, στους Φιλιππησίους (Φιλιπ. δ΄ 4), όπως και η "Η χαρά είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος", στην προς Γαλάτας επιστολή. (Γαλ. ε’ 22).

"Εκείνος που είναι ενωμένος με Τον Θεό, πάντοτε χαίρει", θα μας πει ο ιερὸς Χρυσόστομος. «Είτε στενοχωρείται, είτε πάσχει οτιδήποτε, πάντοτε χαίρει.

 Λέγοντας «Χαίρετε», γνώριζε ότι λέγεις «Χριστός Ανέστη» με ένα άλλο τρόπο. ~ Μακαριστός Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός

Πηγή: ο ''τρελός'' εδω trelogiannis.blogspot.com

Τώρα όλα τα προβήματα της ζωής είναι λυμένα...!

Όλα τα προβλήματα της ζωής είναι λυμένα, τα κύρια και βασανιστικά αινίγματα είναι λυμένα, τα δεσμά του σκότους και της θλίψης σπασμένα, επειδή... Ο Χριστός Αναστήθηκε!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ~ Χριστός Ανέστη!